eitaa logo
اشعار سید علیرضا حسینی شاعر آئینی ، مسئول انجمن شعر (ن و القلم) اداره فرهنگ و ارشاد پاکدشت
490 دنبال‌کننده
162 عکس
173 ویدیو
1 فایل
شاعر شدم تنها به عشق ذکر حیدر مرگم رسد یک شب نباشم فکر حیدر بابی انت و امی ونفسی ومالی واهلی و اولادی یا امام خامنه ای
مشاهده در ایتا
دانلود
25.55M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
شهادتِ دخت ولی الله ، اخت ولی الله ، عمه ولی الله ، عقیله بنی هاشم ، ام المصائب ، زينت الأب ، عالمة غير معلّمه ، فاهمة غير مفهّمة ، كعبة الرّزايا ، نائبة الزّهرا ، نائبة الحسين ، مليكة الدّنيا ، عقيلة النّساء ، عديلة الخامس من اهل الكساء ، شريكة الشّهيد ، كفيلة السّجاد ، ناموس رواق العظمه ، سيدة العقائل ، سرّ ابيها ، سلالة الولاية ، وليدة الفصاحة ، شقيقة الحسن ، عقيلة خدرالرّسالة ، رضيعة ثدى الولایة ، بليغه ، فصيحة ، صديقة الصّغری ، الموثقه ، عقيلة الطالبیین ، الفاضلة ، الكاملة ، عابدة آل علی ، عقيلة الوحى ، شمسة قلادة الجلالة ، نجمة سماء النّبالة ، المعصومة الصّغرى ، قرينة النّوائب ، محبوبة المصطفى ، قرّة عين المرتضی ، صابرة محتسبة ، عقيلة النبوة ، ربة خدرالقدس ، قبلة البرایا ، رضيعة الوحی ، باب حطّة الخطایا حضرت زینب کبری (صلوات الله و سلامه علیها) تسلیت و تعزیت باد. بر وجود مقدسش و تعجیل در فرج آقا صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دمادم(((صلوات)))   https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب)
بسمه تعالی نوجوان بودی ، ولی در پُردلی مردی تمام تو نبودی دشنه ، بودی ذوالفقاری بی نیام پیشِ تو ای سیزده سالِ بصیرِ کربلا! هر چه سن بالایِ دل کورِ به ظاهر پخته ، خام بر تنِ کوچک ، تو‌ پوشیدی لباسِ رزم را چونکه دیدی مانده تنها ، پیرِ سرسبزِ قیام قامتت کوتاه ، اما قدِّ غیرتمندیت_ پای‌ بر پیشانیِ هفت آسمان زد ، بامرام! سن و‌ سالت کم ، ولیکن مرشدی بودی بزرگ یافتم این را من از حرفی که گفتی با امام : «مرگ در پیشِ من از طعمِ عسل ، شیرین‌تر است» عالَم و آدم فدایت ، قاسمِ زیبا کلام! رفتی اما جمله ات در سینهء تاریخ ماند ذکرِ‌«احلیٰ مِنْ عسل» شد نُقلِ دل ، هر صبح و شام پاکبازان مثلِ قاسم ، اهلِ دنیا نیستند قلبشان از شوقِ مرگِ سرخ ، می سوزد مدام مرهمِ زخمِ دلِ عشاقِ بی باکِ خدا_ مرگِ خونین است و غیر از این نخواهند التیام نیست در سُلکِ علی و آل او ماندن به ننگ مکتبِ سرخِ علی یعنی : «خوشا رفتن به نام» رهبرت وقتی که تنها ماند ، اُف بر زندگی ماندن سر بر تنِ هر شیعه می گردد حرام درسهای زندگی را از که می گیریم ما؟! از گروهی بی بصیرت یا امامان هُمام؟! درس قاسم را شنیدی ، پس بیا تنها فقط_ پایِ درسِ پاکِ آل الله بنشین ، والسلام بر وجود مقدس آقا قاسم ابن الحسن(ع) و تعجیل در فرج آقا صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دمادم(((صلوات))) https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب)
بسمه تعالی مثنوی بلند ((آرزوی پدر)) در بیان حماسهء آقا اباالفضل العباس(ع) آن شـب از بـهــرِ امـیــرالـمـومـنـیــن کـودکـی آورده بــــود اُمُ الْــبَــنــیـــــن کـودکـی زیـبـا ، شـبـیـه قُـرصِ مــــاه کـودکـی مـاتِ رخِ او هـرچـه شــــــاه کـودکـی شـیـریـنـتـر از طـعـمِ عـسـل بـا نـمـکــتــر از قـصـیـده ، از غـــزل چـشـمـهـــایـش آسـمــانـی ، بـیـکــران مُــژِّه هـایـش تـیـــر و ابـروهـا کـمــان مَـحــوِ رنـگِ گـونـه هـایـش ، آفــتـــاب مـسـت از بــویِ دهـــــانِ او ، گُــلاب بُـلـبُـلِ لـبـهــای سُـرخَـش هـر گُــلـــی لال از وصـفِ لـبـش هــــــر بـلـبـلــی تـخـتـیِ پـیـشـانـیـش ، فـــرشِ خـــــدا آسـمــانِ سـیـنـه اش ، عــرشِ خـــــدا چـون بـه دنـیـا آمـد ایـــــن والا تـبــار فـصـلِ پـائـیــزِ جـهــان شـد نـوبـهــار خـشـک سـالی دور شـد ، بـاران گرفـت جـسـمِ بـی جـانِ دلـیــری ، جـان گرفـت آسـمـــانِ شـهـرِ شب ، پُـرنــــور شـد قـلــبِ هـر آئـیـنـه ای ، مـسـرور شـد چـشـمـه با لـبـخـنـد چـشمش را گشود پـای کـوبـی کـرد جـو ، رقـصـیـد رود مــــوجِ دریـــایِ شَـعَـف تـا اوج رفـت تـا بـه اوجِ قـلـه هـا ایــــن مـوج رفـت هـر قـنـاری از قـفـس بـیــرون پـریـد گُــل دمـیـد و نـوبـتِ خـوانـدن رسـیـد دشت و صحـرا ، جـنگل و دریا و کــوه شــاد از آن نـوزادِ سـر تـا پــا شُـکـوه فـاطـمـه ، دُخــتِ رسـولِ گُـل سـرشـت بـا پـدر ، گـرمِ تـبـسـم در بــهــشـــــــت دوسـتـدارانِ عـلـی ، غـرقِ سُـــــرور سـیـنـه هـایِ حـیـدری ، لـبــریــزِ شـور شـادمـان و خـوش ، بَـنی هــاشـم ، هـمـه از قُــــدومِ قــهــرمــــــــــانِ عـلـقـمـه خـانـۀ مـولا ، پُـــر از لـبـخـنـد و شـوق اهـلِ بــیــتِ مـرتـضـی ، سـرشـارِ ذوق بُـرد بـا خـود مُـجـتـبـی را ، مـوجِ وَجـد رفـت بـالاتـر حُـسـیــــن از اوجِ وَجـد زیـنـب از حـــدِ نـشـاط آمـــــد بـه دَر اُمِ کُــلــثـــوم از هـمـه خـوشـحـال تـر نـاگـهـان یـک لـحـظـه دیـد اُمُ الْـبَـنـیـن اشـک مــی ریــزد امـیــرالـمـومـنـیــن دیـد گـریــان شـیــرِ بـا احــســـاس را که بـغـل بـگـرفــتــه بـود عــبـــاس را دیـد مــی بـوسـد عـزیـزش را عـلــی جـایِ خـنـده ، سـخـت مـی گـریـد ولــی چـونـکـه می زد بـوسـه بر دستِ پـسر مـی چـکـیـدنـد اشـکـهــایـش بـیـشـتــر لـب کـه بـر بـازویِ کودک مـی نـهـــاد سـیـل مـــی بـاریـد امـیــرِ عـدل و داد گـریــه کرد آنـقـدر سـردارِ حُــنَــیـــن خـیـس شد دسـتـانِ سـقـایِ حُـسَـیــــن گـفـت بـا خـود حـضـرتِ اُمُ الـبَـنـیــن: «در شـگـفـتــم از امـیـــرالـمـومـنـیــــن بـا وجـودِ ایـن هـمـه شـادی ، چـــــــرا_ اشـک مـی ریــزد عـلــیِ مـرتـضـی؟! بی گمان این اشک ، اشکِ شوق نیست اشکِ شوق از این همه هِق هِق تُهیست» گــفــت:«ای عـشـقِ دلِ حــسـاسِ مـن عـیـبـی آیـا هـسـت در عـبـــاس مـن؟! دسـتـهــــایــش مـشـکـلـی دارد ، بـگـــو آنـچـه قــلــبــت را می آزارد بـگـــو» گـفـت سـاقــــــــیِ تـمـــامِ مـسـتـهــــا: «هـیـچ نـقـصی نیست در ایـن دسـتـهـا دستـهـــایـش از مـریـضی عـاری انـد بـــــازوانـش عـاری از بـیـمـاری انـد گـریـۀ مـن بـهـرِ چـیـزی دیـگـر است بـهـرِ روزی مـثـلِ روز مـحـشر است روزِ خــون رنـگــی کـه در دشـتِ بـلا مـــــی کُــنَـد بـر پـا قـیـامـت را خـــدا https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب) صفحه ۱
آسمـان مــی بـارد آتـش بـر زمـیــــن تـشـنـگـی می رویـد از آن سـرزمـیـن مـی چـشـانَـد شـعـلـه بـسـیـار آفـتـاب داغ مـــی کـارَد بـیـابـان بـی حـسـاب بـادهـایِ سُــرخ از هـر سـمـت و سـو لـحـظـه هـایـی آتـشـیـــن در پـیش رو سـایـه هـا از سـوزِ گـــرمـا در فـغـان از حـــــــرارت آب هــم لَـه لَـه زنـان جـوجـه کـفـتـرهـــا ، اسـیـــرِ بــازِ تَـب بـچـه مــاهـی هـا ، زیـادی تـشـنـه لــب از عطش ، یک شـیـرخـواره در خُروش مــادرِ بی شـیـرِ او ، بی جُـنـب و جوش دخـتـری مـعـصوم چون حـور و مَـلَـک بـر لــبـــش از تـشـنـگـی ، صدهـا تَـرَک جـمـعِ حـیـوانـات ، سـیــراب از فُـرات لِـیـک از آن بـی بـهـره ، کـشـتیِ نـجـات دجـلـه جـاری بـهـرِ هـر پـوزِ کـثـیــف دور از آن امـــا دهــــن هـایِ نـظـیـف بـچـه هـایِ فـاطـمـه هِـق هِـق کُــنــان تــــــــولـه هـای هِـنـده امــا شـادمــان سـاقـیِ دشـتِ عطش صـبـرش تـمــام مـــی رَوَد رُخـصـت بـگـیـرد از امــام مــی زنـد زانـو به پـیشِ شـــــاهِ دیــن رو به آقـا کـرده مـــی گـویـد چـنـیـن: «بـسـتـه تـا کِـی بـالِ بازِ تـیـزِ شــــاه؟! رَعـد را آقـایِ مـــن! ، سـاکـت مـخــواه طـاقـتـم کـم ، سـیـنــه ام گـردیـده تَـنـگ راهـی ام کُـن ، راهـیِ مـیـدانِ جـــنــگ بـاغـبــانـا! ، سَـــــــروِ آزادی نـمــانــد غـیـرِ من در بـاغ ، شـمـشـادی نـمـانـد رودهـایِ تـشـنـه ، خـشک و بی خروش نَـهـرها افـتـاده انـد از جـنـب و جـوش کــــوه پـیـکـرهـا ، هـمـه نـقـشِ زمـیـــن تـکـسـواران ، واژگـــون از رویِ زیــن نـازنـیـنــان ، جـمـلـگــی در خـوابِ نـاز زیــرِ پــایِ پـسـتـهـــــا ، هـر سـرفـراز قـامـتِ بــــالا بـلـنـدان ، ریــــز ریـــــز زنده هر خَـس ، مُـرده اما هر عـزیـز مَـهـوَشـان ، رُخـسـارشـان در زیـرِ ابـر تا به کی بر این هـمـه بـیــداد صبـر؟! تا به کی خـاموش و سرد آتـشـفـشان؟! تا به کی بـیـرونِ گـود ایـن پـهـلـوان؟! بی نصیب از حـمـلـه تا کی نره شیر؟! تا به کی دور از نَـبَـرد ، این شیـرگیر؟! تـاب کی بـاشـد دلِ بــــــــی تـاب را؟! نـیـست هـیـچ آرامـشـی ، گـــــرداب را وقتِ طــوفـان ، بـرق می تـازد به شب وقتِ رزم عـریـان شـود تـیــغِ دو لـب می شـود تُـنـدر نـبـاشـد بــــی قـرار؟! گـــردبـــادم مـن ، نـمـــی گـردم مَـهــار مـن عُــقـــابـم ، کی نـگـیــرم راه اوج؟! إذنِ دریـا ده بـه ایـن بـنـشـسـتـه مـوج سـیـلِ خـشـمـم را نـیـنـداز از خُروش هـرچـه فرمایی تو خواهم کرد گوش» چــــــون روان آن سَـرو را آقـا بـدیـد یـک نـگـاهـش کـرد و آه از دل کـشـیـد گـفـت: «ای تـا سـاقِ پـایـت ، آسـمــــــان غـرقـت اقـیـانـــوس هـایِ بـیـکــــران ای پـنـاهِ هـرچـه کــــــــــوهِ اسـتــوار تـشـنـۀ تو چـشـمـه هـایِ خـوشـگُـوار ای شـکــــــــارِ چـشـمـهــایـت ، بـازهـا صـیـدِ ابـــــــرویِ تــو ، تـیـــرانـدازهـا قـامـتِ نـازت ، قــیــامـت مــــــی کـنـد بـر صـنـوبـرهـا ، امـامـت مـــــی کـنـد شب ، هـمیـنش بس ، که رنگِ مویِ توست روز ، مــی بـالـد ، کـه عینِ رویِ توست ابـــــــــــرهـا ، آهِ دلِ بـــــی کـیـنــه ات مـقـتـدایِ آیــنـــــــه هـــــا ، سـیـنــه ات غُـنـچـه از تـوصـیـفِ لـبـهــایِ تو لال بَــدر ، پــیـــــشِ صورتِ مـاهـت ، هِـلال https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب) صفحه ۲
گُـل ، دهـانـش وا ، بـه مَـــدحِ خــنـده ات بُلبُل ای شیـریـن سـخـن! شرمـنده ات مـژه هـا را بـــاز خـنـجـر کـرده ای؟! جــانِ مـن! ، قـصـدِ بـرادر کـرده ای؟! بـاز هـم از چـهـره افـکـنـدی نـقــاب؟! دوست داری گُـر بـگـیـرد آفـتـــــاب؟! سَـروِ مـن! ، قـد راست کردی باز هم؟! تــو نـگـفـتـی می شود شـمـشـاد ، خَـم؟! نـیـسـتـی آیـا بـه فـکـرم ، نـورِ عـیــن؟! دوست داری بشکـند پـشتِ حـسـیـن؟! باشد ، امـا چـشـمِ مـاهـی هـا به توست مـاهـیـان امـیـدشـان تـنـهـــا به توست حـوضشان خـالـیـست ، همچون مشکِ تو کـامـشــان خـشـکـیـده همچون اشکِ تو دخـتــــــــر شـیـریـن زبـانـم را بـگــو مـی روی آب آوری بــهــرش عـمـو! مــــاهــــیِ شـشـمـاهـۀ سُــرخِ رُبـاب نـیـست در تُـنـگـش عمو! یک قطره آب مـی رسـد ایـنـک به گـوشـم از حَـــرَم یـا ابَـاالـفـضـلِ سـکـیـنـه دخــتـــــــرم دیـشـب ای زیـبــایِ مـن! گُـل کـاشـتی دیـدمـت چــــون عـزمِ دریــــا داشـتی دیـدمـت دیـشـب که خـوش می تـاخـتی خــوب کـارِ روبــهـــــــان را سـاخـتی جـمـعـشــان را خـوب بر هم می زدی دیـدمـت چـون تــیـــغِ دو دَم مـی زدی آن هـمـه صف را گـشـودی عـاقـبـت مَـشـکـهــا را پُــــر نـمــودی عـاقـبـت آب آوردی بـــــــــــــــــرایِ بـچـه هـا ای عـمـویِ بـا وفــــــــــــایِ بـچـه هـا! بـچـه هـا امـروز هــم تـشـنـه لـب انـد تـشـنـۀ مَـشـکِ تو همچون دیـشـب انـد سـاقــــــیِ مِـــــــیخـانـۀ دشـتِ بــلا! مـثـلِ دیـشـب شـــاد کـن قـلـبِ مـــرا مـثـلِ دیـشـب ، غـصـه هـایـم را بِــبَــر کـامِ خـشـکِ بـچـه هـا را کـن تـو تَــر» آمد از طـــوفـانِ غـم ، دریـا به خــشــم رو به مـولا کرد و گفت:«آقا! به چـشـم تَــر گـلــویِ بـچـه هـایـت مـــی کُــنـم یا که جــانـم را فـدایـت مـــی کُــنـم» زد به مَشک عـبـاسِ حـیـدر مـثـلِ برق شـد سـوارِ اســــبِ تُــنـدر مـثـل برق تـیــز مـــــــــی تـــازیـد مـــانـنـدِ پـدر زادۀ اُمُ الْـبَـنـیــن بــــــود ایــــن پـسـر مــــادرش اُمُ الـبَـنـیــن آن شـیـــر زن بــــــود از نـسـلِ یَــلانِ صـف شـکــن از تـبــارِ شــیـــــر بـــود اُمُ الْـبَـنـیــن دخــتــــرِ شـمـشـیــر بـود اُمُ الْـبَـنـیــن گـفـت روزی شـیـرِ حــق ، شــاهِ عرب بـا عـقـیــلِ آشـنـا بـا هــــــر نـــسـب: «من زنـی می خـواهـم از قومی دلـیـر تـا بـرایـم آورد یــــــک نــره شـیــــر» کـرد عـقـیـل ، اُمُ الْـبَـنـیـن را انـتخـاب گفت این است آنـکـه خواهی بـوتُـراب!» سـالـهـــایـی بـعـد از ایـن در کــربــلا_ شــــــد مُــحَــقَّـــق ، آرزویِ مـرتـضـی اُف بـه دنــیــــــا ، او که دریـا زاده بود حـاجـتـش ایـنـک بـه رود افــتــــاده بود آن طرف چـنـدیـن هـزار از روبـهــان دورِ آب آمـاده بـا تــیــــــر و کــمـــان یـکـه و تـنـهــــا بـه قـــلـــبِ آن هـمـه شب صفـت زد ، قـهـرمـــــانِ عـلـقـمـه گـرچـه سـاقـی بـود عــبــاسِ عــلـــی تــیـــــغ مـی زد مـثـلِ بـابـایـش ولــی او به یک ضربه ، دو صد سـر می پَراند بُـزدلان را سـر چـو حـیـدر ، می پَراند گـرد بـادِ خـــــشــــــمِ پــورِ بـوتُـراب خـار و خَـس ها را بِـکـَنـد از دورِ آب https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب) صفحه ۳
بـاقــــیِ کــفــتـــــــار هـایِ نـابِــکـــار چـون چـنـیـن دیـدنـد ، گـفـتـنـد اَلْـفــرار مــــردِ دریـــــــــــا دل ، درونِ آب شـد آب را دیـد و دلـش بــــــــی تـاب شـد یـاد مـــــــاهــیِ رُبـاب افـتــاده بـود یــــاد لـبـهــای کــبـاب افـتــاده بـود یاد آن دخـتـــر که گـوشش پـاره شد یـاد آن بـی بـی که سخت آواره شد رفـت مــــرغِ ذهـنِ او تـا دور دست آن زمـان کـه فرقِ بـابـایـش شکـست دورِ بابا ، بـچـه هـا بـــــــودند جمع بـچـه هــا پــــــروانه ، بابا عـیـنِ شمع گـفـت بابا : «از اُتـاق مــــــــن همه_ خـــــــــــارج إلا بـچـه هــــایِ فاطمه» جـمـلـگی رفـتـند ، او هم سر به زیر داشت می شد خـــارج از نـزدِ امـیـر گـفـت بابا: «تو بـمـان عـبـاس جـان! تـو مــرو ، تـیـرم مـزن ، ابرو کـمـــان! از کـنـارِ بـسـتـرِ بـابـا نـــــــــرو جـــانِ زهـرا مـادرت سـقــا! نــــــــرو با دو پـایِ نـازِ خود سـاقــی دویـد در کــنـارِ بـسـتــرِ بـابـا رسـیــــــــــد دستِ او را حـضرتِ بابا گــــرفـت بـیـعـتی بابا از او آنجـــــــا گـرفـت گـفت: « ای عـبـاسِ مـن! ای نورِ عـیـن! کـربـلا ، جــانِ تـو و جــانِ حُـسـیـــن» حـلـقـه زد در چـشمِ دریـا ، موج اشک زد به آبِ رود سـاقـــــــــی زود مشک مـشک را از آب تا بـیـرون کـشـیـد از شریـعـه اســــب را بـیـرون کـشـید لـیـلـی اش را تا به خـشکی دیـد ، آب سخت چون مجنون به خود پـیـچـیـد ، آب مـنـتـظر بـود آب ، سـاقی لب دهـد بـــــــوسه ای از آن لـبِ پُـر تب دهـد لـیـلـیِ لـبـهـایِ آن سـقــــــایِ مست لـیـک قــلــــبِ آبِ مـجـنون را شکـست دســتِ رد بـر سـیـنـــــۀ آن رود زد قـیـدِ هرچه عـشــــقِ خـاکـی بـود زد داد تـرجـیـح آسـمـــان را او به رود طـالـبِ عــشـــــقِ زمـیـنـــی او نـبـود چون چنین شد ، گشت مجنونش حبـیب لـیـلـیِ خـونـش به رقـص آمد عـجـیـب مـشک را در دستِ چپ سـاقی گـرفت دست دیـگــر ، دسـتـۀ شـمـشـیـر ، سفـت زد به نـخـلـسـتــان ، که مـشکِ آب را_ ســالـم آرد نـزدِ شــــــــــــــاهِ کـربـلا در کـمـیـــــنِ مــــردِ پُـردل ، بـزدلان با کـمـان در پـشت ِهر نـخـلی نـهــان ناگـهـان از سمتِ بـیـشـه ، سویِ شیر گـشت جـاری ، سـیـلی از بـارانِ تـیـر سـیـنــه اش شد جـنـگـلــی از تـیــرها رودِ خـون شد چـشمش از بـی پـیــرها لالـه هـا بـشـکـفــت از دشتِ تـنـش صد شـقـایـق سر زد از پـیــراهـنش چـشمـه هـا جـوشـیـد از بـازویِ او دره هـا شــد بـاز از پــهـلـــــــویِ او سـاقی امـا ذره ای بـاکـــش نـبــود بـاکــی از آن جـسمِ صد چاکش نبـود نـعـره ای زد ، رعـد را آواره کـــرد برقِ تـیـغـش ، شب دلان را پـاره کرد از هـجـومِ ســـاقــــیِ بــی واهـمـه نـهـروانی شــــد به پـا در عـلـقـمــه آتـشـی افـکـنـد بـر جــــانِ خَـسـان او بُـریـد از ریـشـه بـــالِ کـرکـسـان گـرچـه بـود آزاد یـک دسـتـش فـقط هر طرف از تـیـــغِ او ، گرگی سـقـط هر طرف جـسمِ شـغـالی ، غرقِ خون هر طرف روبـــــاهِ رذلی ، سرنـگــون چــار پـایـانِ به ظـاهـر چـون بـشــر_ آن گُــــــــــــــروهِ از دَدان ، درنـده تر_ داشت می شد مـنـقرض چون نسلشان_ نسلِ دور از ریـشـه و بـی اصلـشـان_ https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب) صفحه ۴
یـکـصدا گـفـتـنــد بـا هـم ایـن چـنـیـــن: «اوست فرزندِ امـیــرِ تـیـــــــغ و زیـن مـثـلِ مـا بی بُـتــه ها ، ترسو که نـیـست ایـــن دلاور مـرد ، عـبـاسِ علیست دسـتـهـایـش بـر بـــــدن تـا بـاقی است فـاتـحِ ایـن جـنـگ تـنها ســـاقـی است تا که بازو دارد این یـل ، رویِ پـاست نـیـست شـوخی ، زادۀ دستِ خـداست با کـه مـی جـنـگـیـد آیـا تــن به تــن؟! بـا دو دستِ حـیــدرِ خـیـبــر شـکـن؟! تـن به تـن ، ما را به دوزخ مــی بـرد اِشـکـمِ مـــــــا را یـکـایـک مــــی دَرَد جـمـلـگـی باید یـورش سـویـش بـریـم جـمـلـه حـمـلـه ســویِ بـازویـش بـریـم بـازوانـش گــر قــلـم شـد ، بـرده ایـم ایـن نـشـد ، او زنـده مـاهـا مـرده ایـم» بـد سـگـالان ، سـویِ ســاقـی تـاخـتـنـد شـیــر را در دامِ خـــــود انـداخـتـنـــد ضربه بر بازویِ سـقـــــا مـی زدنـد ضربه هـا را جـمـلـه یـکجا مـی زدنـد آنـقـدر شـمـشـیـر بر بـازو نـشست قطع شد دستِ چپِ سـقــــــایِ مست سـاقیِ ما مـشکِ را در دستِ راست_ بـُرد تا گـویـد هـنـوز او رویِ پـاست از هـجـومِ ضربـه هـا ایــن دست هـم مـثـلِ دستِ چپ شـــد از بــازو قـــلـم مـشک را سـاقـــی به دنـدانـش گـرفت قــــدرت از بـازویِ ایـمـانـش گـرفت گـفـت: «ای مـشک! ای تــمــــــامِ آبـرو! مــن اگر رفـتــم ، حـقـیـقـت را بـگــو تو بگو دست از تو ساقی بـر نداشت گرچه ساقی دست بر پـیـکر نداشت» آبـرو شد تـیـــــر باران عـاقـبـت مـشک هم شد اشک افـشــان عـاقـبـت پُــتـک آمــد بـر سرِ ســقــــای مـا تـا رهـا شـایــد کـنـد آن مـشــــک را واژگـون شد ساقی از بـالایِ زیـن آســمـــان افــتـــاد بـر رویِ زمـیــن مـشک را یــک آن رهـا امـا نـکـرد او فـرامــوش امـــرِ مـولا را نـکـرد بـا زبـانِ بــــی زبـانی ایـن چـنـیـن_ گـفـت آن سـقـــایِ عطشانِ زمـیــن: «مـن بـــــــرایِ آب ایـنـجـا آمــدم مـــــن بـــــــرایِ امـرِ مـولا آمــدم رخصتِ مـیـدان به من می داد اگر کی قـلم می شد دو دستِ شـیـرِ نـر؟! روزگـاری بـاز خـواهم گـشت ، من بـاز خواهم تاخت ، در ایـن دشت ، من روزِ رجـعـت ، روزِ غوغایِ من است روزِ رجعت ، روزِ جـبـران کردن است روزِ جـبـران کردنِ مـشکی که ریـخت روز بـرگـردانـدنِ اشکی کـــه ریـخت ایـن لـبـاسِ رزم در تـن بـاقــی است کی کِشم در بـرزخ از شـمـشـیـر دست بر نـخـواهـم داشت آنجا نـیـز هم دست از شـمـشـیـر و از اسب و عَلَم خـواهـد آمد آخـریـن سـروِ ســـوار آخـریـن دل بـــــــــیقرارِ بـا وقـار آخـریـن مشت ، آخـریـن دستِ کریم آخـریـن طوفـانِ سرشـارِ از نـسـیـم سـبـز پـوشِ سرخ پـرچم مــی رسد آخـریـن مــردِ دو عـالَــم مــی رسد مـــن به اذنِ آن سـوارِ سـبــز پـوش پـا به مـیـدان می گـذارم پُـرخروش مــــی کــنـم با اکـبــرِ مـولا حُسـیـن زنــــــــده یــادِ فـــاتـحِ بــــدر و حُـنـیــن رزمِ من ، در عصرِ مهدی دیـدنیست ظـلـم و بـیداد از زمـیـن برچـیـدنیست» بر وجود مقدس قمر منیر بنی هاشم ، باب الحوائج الی الله ، آقا ابوالفضل العباس(علیه آلاف تحیه و ثنا) و تعجیل در فرج حضرت ولیعصر(عج) ، دمادم(((صلوات))) https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب) صفحه ۵
بسمه تعالی می روم پایِ پیاده ، از نجف تا کربلا می روم با پایِ دل ، تا بارگاهِ کبریا کربلا عرشِ خداوند است بر رویِ زمین می روم تا بارگاهِ نور، تا عرشِ خدا می روم تا پشتِ پا بر هر چه غیر از او زنم می روم تا که شوم از هر چه غیر از او ، رها هر که می خواهد که مولائی شود همچون زُهَیر زودتر باید شود از وادیِ دنیا ، جدا عقل می گوید :«مسیری سخت در پیش است ، آه _ راه طولانیست» ، اما عشق می گوید:«بیا» هر چه پیش آید خوش آید در مسیرِ عاشقی کربلا لبریز از کرب است و مملو از بلا این شعارِ عاشقانِ صادقِ این مکتب است: «سر به راهِ دوست باید داد ، بی چون و چرا» می روم با این تنِ بیمار و روحِ دردمند تا کنارِ آن طبیبِ درد هایِ بی دوا خاکِ پایِ حضرتِ ارباب ، دارویِ من است می روم تا یابم از خاکِ کفِ پایش ، شفا چارهء بیچاره ای مانندِ من ، غیر از تو کیست؟! یا حسین ابن علی! ، ای بینوایان را نوا تشنهء آن دست های از بدن افتاده ام تشنهء سقایِ عطشانم ، علمدارِ وفا می روم تا که به مشکِ پاره اش ، بندم دخیل تا که از آن مشکِ خالی ، دل شود پُر از صفا می روم اما ندارم باور آیا این منم؟! عرشِ پاکِ حق کجا و ذره ای چون من کجا؟! نینوائی می شدم ای کاش ، یارب! دیر شد جانِ اصغر ، قبلِ موتم ، نینوائی کن مرا پیروزی اسلام ناب محمدی بر کفر غربی و صهیونی دمادم(((صلوات))) https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب)
بسمه تعالی بلبل اکنون سویِ گُل برگشته است زائرِ آن عشقِ پرپر گشته است او چهل روز است از عشقش جداست سخت او دلتنگِ دلبر گشته است چشمِ او می بارد اما سرخ رنگ او دلش در خون شناور گشته است داشت روزی بال و پر، حالا ولی_ بلبلی بی بال و بی پر گشته است کیست این بلبل که از افغانِ او چشم هایِ سنگ هم تر گشته است؟! زینب است او؟! ، او که قدش خم نبود سروِ حیدر، مثلِ مادر گشته است خم شبیهِ مادرش خیرالنسا زینب از داغِ برادر گشته است چشمِ برق از برقِ اشکش ، گشته کور گوشِ رعد از ناله اش ، کر گشته است هر کدام از واژه هایِ نوحه اش شعله ور مانندِ آذر گشته است گفت زینب :《قبرِ خورشیدم کجاست؟! بی جمالش ، کور خواهر گشته است》 دید یک گودال ، داغش تازه شد دید خنجر ، مستِ حنجر گشته است دید آن جائی که مادر بوسه زد بوسه گاه تیغ و خنجر گشته است ناگهان زینب دو تا خورشید دید دید شاهِ عشق ، بی سر گشته است دید دارد می دَوَد ، مانندِ باد حمله ور بر قلبِ لشکر گشته است آسمان آوار شد ، وقتی که دید_ اربا" اربا نعشِ اکبر گشته است تیرِ تیزی دید ، افغان کرد و گفت: تشنه اینجا ، کُشته اصغر گشته است دید نعلی ، گفت اینجا قاسمم_ پایکوبِ اسب و استر گشته است پاره مشکی دید ، دنیا تیره شد وای زینب باز مضطر گشته است یادش آمد ظهرِ عاشورایِ خون دید بی سر ، هر چه افسر گشته است دید کفتارانِ بزدل زنده اند مرده اما هر تکاور گشته است گفت :《 تا عباس دارم نیست غم سدِّ کفر، این کوه پیکر ، گشته است خیمه ام برجاست ، می دانی چرا؟! چون ستونش این صنوبر گشته است》 گشت امیدِ زینب اما ناامید دردِ او ، مافوقِ باور گشته است خیمه ها را دید زینب شعله ور قلبِ بانو ، شعله ورتر گشته است دید زینب ، پاره و بی گوشوار گوشِ یک مهپاره دختر گشته است از سر زنها که چادر رفت ، گفت: 《کشته عباسِ دلاور گشته است》 نوحه خوان زینب ، ملائک سینه زن خونفشان ، چشمِ پیمبر گشته است ذوالفقارِ تیز را پنهان کنید گوئیا بی تاب ، حیدر گشته است زینبِ محزون! ، بیا نفرین نکن تَنگ ، خیلی خُلْقِ داور گشته است کربلا شد بیت الاحزان ای خدا! نو ، غمِ زهرایِ اطهر گشته است بی رمق افتاده این سو ، جبرئیل آن طرف ، بی هوش زعفر گشته است آمد اسرافیل ، نالان ، خشمگین عمرِ دنیا ، یارب! آخر گشته است؟! اربعین است ای خدا! ، یا روزِ حَشْر؟! من گمانم روزِ محشر گشته است بر وجود مقدس آقا امام حسین(صلوات الله علیه) و‌ حضرت زینب(سلام الله علیها) و تعجیل در فرج آقا صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و سلامتی و‌ توفیقات هماره رهبر عزیزمان امام خامنه ای(مدظله العالی) و پیروزی اسلام ناب محمدی بر کفر جهانی دمادم(((((صلوات))))) https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب)
98.62M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
شعرخوانی تلفنی زنده برنامه تلویزیونی مسیر نور ویژه اربعین شبکه افلاک لرستان سه شنبه ۱۴۰۳/۶/۶ https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب)
شعرخوانی چهارشنبه ۲۵ محرم ۱۴۰۳/۵/۱۰ تهران ، موسسه اجتماعی فرهنگی سجادیه سیستانی های مقیم مرکز طبق سخنان گهربار علامه امینی(ره) از مراجع بنام شیعه و نویسنده کتاب دائره المعارفی(الغدیر) متولد ۱۲۸۱ ه ش یعنی حدود ۱۲۰ سال پیش یاقوت ابن حموی ؛ جغرافی دان ، تاریخ نویس متولد ۵۷۴ (ه ق) حدود ۸۵۰ سال پیش ، در کتاب خود بنام (معجم الادباء) مطلب زیر را روایت کرده است: جمیع منابر مسلمین ، یک جائی نمانده مگر در (ایران) ، (سیستان) ،مگر در آنجا ، در تمامی منابر بعد از خطبه ها ، بعد از جمعه ها ، بعد از نمازها در قنوت ها ، علی ابن ابی طالب(ع) را لعن می کردند. حتی در منبر مدینه و مکه ، ۶۱ سال این مسئله ادامه پیدا کرده زمخشری می نویسد : معاویه(لعنه الله علیه) ۷۵۰۰۰ منبر!! تاسیس کرد برای لعن امیرالمومنین(ع) تنها نقطه ای از بلاد مسلمانان که زیر بار لعن مولا علی(ع) نرفتند و مردانه پای عشق و محبت به مولا ماندند و شکنجه ها شدند و از عشق علی(ع) و آل علی(ع) دست برنداشتند ، فقط (سیستانی ها) بودند. سیستانی ها، نه تنها سب مولا نکردند دوماه بعد از جریان عاشورای سال 61 (ه ق)و شهادت آقا امام حسین(ع) این اهالی باغیرت (سیستان) بودند که سالها قبل از قیام مختار و دیگران ، جهت خونخواهی آقا سیدالشهداء ، قیام کردند و اولین خونخواهان آقا اباعبدالله الحسین(ع) و یارانش را ، (سیستان غیرتمند و دلیر)به نام خود ثبت کردند. https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی(شاعر اهل بیت(ع) و انقلاب)
25.55M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
شهادتِ دخت ولی الله ، اخت ولی الله ، عمه ولی الله ، عقیله بنی هاشم ، ام المصائب ، زينت الأب ، عالمة غير معلّمه ، فاهمة غير مفهّمة ، كعبة الرّزايا ، نائبة الزّهرا ، نائبة الحسين ، مليكة الدّنيا ، عقيلة النّساء ، عديلة الخامس من اهل الكساء ، شريكة الشّهيد ، كفيلة السّجاد ، ناموس رواق العظمه ، سيدة العقائل ، سرّ ابيها ، سلالة الولاية ، وليدة الفصاحة ، شقيقة الحسن ، عقيلة خدرالرّسالة ، رضيعة ثدى الولایة ، بليغه ، فصيحة ، صديقة الصّغری ، الموثقه ، عقيلة الطالبیین ، الفاضلة ، الكاملة ، عابدة آل علی ، عقيلة الوحى ، شمسة قلادة الجلالة ، نجمة سماء النّبالة ، المعصومة الصّغرى ، قرينة النّوائب ، محبوبة المصطفى ، قرّة عين المرتضی ، صابرة محتسبة ، عقيلة النبوة ، ربة خدرالقدس ، قبلة البرایا ، رضيعة الوحی ، باب حطّة الخطایا حضرت زینب کبری (صلوات الله و سلامه علیها) تسلیت و تعزیت باد. بر وجود مقدسش و تعجیل در فرج آقا صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دمادم(((صلوات)))   https://ble.ir/seyedalirezahosseini1351 بله https://eitaa.com/seyedalirezahosseini ایتا لینک کانال اشعار سید علیرضا حسینی (شاعر اهل بیت (ع) و انقلاب)