eitaa logo
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
255 دنبال‌کننده
4.6هزار عکس
1.2هزار ویدیو
5 فایل
حاج اصغر : ت ۱۳۵۸.۰۶.۳۱، ش ۱۳۹۸.۱۱.۱۳ - حلب رجعت پیکر حاج اصغر به تهران: ۱۳۹۸.۱۲.۰۴ حاج محمد (همسر خواهر حاج اصغر) : ت ۱۳۵۶.۰۶.۱۵، ش ۱۳۹۵.۰۶.۳۱، مسمومیت بر اثر زهر دشمنان 🕊ساکن قطعه ۴۰ بهشت زهرا (س) تهران ناشناس پیام بده👇🌹 ✉️daigo.ir/secret/6145971794
مشاهده در ایتا
دانلود
شهیدان حاج اصغر پاشاپور و حاج محمد پورهنگ
💠 #جان_شیعه_اهل_سنت| #فصل_دوم #قسمت_نود_و_دوم  گوشه اتاق در خودم #مچاله شده بودم تا صدایش را کمتر
💠 | غروب نزدیک میشد و تا آمدن پدر و عبدالله چیزی نمانده بود. به هر زحمتی بود تن را از جا کَندم و برای شام به رفتم که هر گوشه اش خاطره را زنده میکرد و چاره ای نبود جز اینکه میان اشکهای ، غذا را تهیه کنم. دقایقی به اذان مغرب مانده بود که پدر از راه رسید. به خیال خودش بعد از رفتن میخواست با من مهربانتر باشد که با لحنی نرمتر از گذشته جواب را داد. با دیدن چشمان وَرم کرده ام، کرد و پرسید: "مجید اینجا بود؟" سرم را ساکت به زیر انداختم که خودش جواب داد: "نمیخواد قایم کنی! دیدم پنجره طبقه بالا بازه، فهمیدم اومده خونه."   سپس به چشمانم دقیق شد و با لحنی پرسید: "باهاش حرف زدی؟" سری جنباندم و زیر پاسخ دادم: "اومده بود دمِ در، ولی درو باز نکردم." لبخند روی صورت پُر چین و نشست و گفت: "خوب کاری کردی! بذار بفهمه نمیتونه هر غلطی دلش میخواد بکنه! تا محلش نذاری میفهمه یه مَن ماست چقدر کره میده!" که صدای اذان مغرب بلند شد و خطابه پُر را نیمه تمام گذاشت. ساعتی از اذان گذشته بود که عبدالله هم آمد و سفره شام را انداختم. در این یک هفته دور سفره شلوغ بود و مادر کمتر به چشمم می آمد حالا سفره سه نفره مان به قدری سرد و بی روح بود که اشکم را کرد و بغض را در گلوی عبدالله نشاند، ولی پدر به اندازه ما از جای خالی عذاب نمیکشید که سرش را پایین انداخته و با خیالی راحت غذایش را میخورد. من که نتوانستم به غذا بزنم و فقط با تکه نانی که در دستم بود، بازی میکردم و عبدالله هم که جز چند ، چیزی از گلویش پایین نرفت که غذای پدر تمام شد، با چهار انگشتش، غذا را از سبیلش پاک کرد و با تشکر ، خودش را از سفره کنار کشید و برای تماشای روی یکی از مبلها تکیه زد. سفره را جمع کردم و برای شستن به آشپزخانه رفتم که عبدالله هم پشت سرم آمد و رویِ صندلی گوشه آشپزخانه نشست. آمده بود تا با مهر با من صحبت کرده و به غمخواری دل بنشیند که لبخندی زد و پرسید: "امروز حالت بهتر بود الهه جان؟" صورتش در ماتم بود و نگاهش بوی غم میداد و باز میخواست از من کند. لبخندی تصنعی نشانش دادم و با صدایی که هنوز از گریه های این چند روزم، خش داشت، به گفتن "خدا رو شکر!" اکتفا کردم که پرسید: "از مجید خبر داری؟ ✍️نویسنده: @shahid_hajasghar_pashapoor 🌹🕊