اهمیت خواندن سوره قدر در عصر جمعه 🔹 حاج آقا رحیم ارباب (ره): آقا سيد جمال گلپایگانی نامه‌ای برای من نوشته و در آن نامه سفارش كرده که: در طول هفته هر عمل مستحبي را يادت رفت.. اين را يادت نرود كه عصر جمعه صد مرتبه سوره قدر را بخوانی. #سوره_قدر #عصر_جمعه @shamim_fegahat

#جلسه_پانزدهم #شخص_اعتباری #مدرس_دارالعلم @shamim_fegahat

#جلسه_شانزدهم #شخص_اعتباری #مدرس_دارالعلم @shamim_fegahat

#جلسه_هفدهم #مکاسب_محرمه #جامعه_المصطفی @shamim_fegahat بسم الله الرحمن الرحیم توجیه دوم روایات علّامه حلّى: مال كسيكه ميته را حلال مى‌داند جايز است بدين وسيله با رضايت خودش استنقاذ نمود يعنى مشتبهين را بوى با قصد مذكّى فروخت. اشکال مستحل ميته گاهى از كسانى است كه جايز نيست مالش را استنقاذ نمود مگر با اسباب و موجبات شرعى همچون كافر ذمّى چه آنكه وى اگرچه ميته را حلال مى‌داند ولى مالش را جايز نيست استنقاذ كرد زيرا تا مادامى كه وى بشرائط ذمّه عمل كند مالش محترم مى‌باشد. توجیه سوم فروشنده مشتبهين مسلمان بوده و قصدش از بيع اجزائى كه روح ندارند همچون پشم و استخوان و موى و امثال اينها باشد. سؤال‌ وجه اختصاص به مستحل میته چیست؟ چون به مسلمان هم میشود فروخت جواب‌ قصد مشترى از خريدن مشتبهين تنها اجزاء ياد شده نبوده بلكه گوشت آنها نيز منظورش مى‌باشد و اين معنا موجب فساد بيع نيست مگر زمانى كه عقد باين قصد واقع شود كه ميته نيز مورد نقل و انتقال باشد و امّا مادامى كه مورد عقد و متعلّق آن نبوده باين معنا كه بايع قصدش فروختن گوشت ميته نباشد صرف نيّت مشترى مزبور موجب فساد عقد نيست. روایت نسبت به اجزای حیوان حی در مستطرفات كتاب سرائر ابن ادريس از جامع بزنطى كه وى از اصحاب مولانا ثامن الحجج عليه السّلام بوده چنين نقل شده كه وى مى‌فرمايد: از حضرتش راجع بمردى كه داراى گوسفند بود سؤال كردم اگر وى دنبه‌هاى گوسفندان را در حال حيات و زنده بودن آنها ببرد آيا از دنبه‌ها مى‌توان انتفاع‌ برد؟ حضرت فرمودند: بلى، آنها را آب كرده و چراغ را با آنها روشن كنند ولى نه آنها را خورده و نه بفروشند. اشکالات اشکال ابن ادریس: اين روايت از نوادر اخبار و احاديث محسوب مى‌شود و اساسا اجماع فقهاء شيعه است بر اينكه ميته و تصرّف در آن على كلّ حال حرام است مگر تنها خوردنش براى شخص مضطرّ. اشکال مصنف: اوّلا: اين روايت معارض است با اخبارى كه مورد اينحديث يعنى اليات و دنبه‌هاى ميته را ممنوع و حرام اعلام كرده و در مقام تعليل براى آن فرموده‌اند. آيا مگر نمى‌دانى كه در وقت ذوب كردن دنبه و اليات چربى آنها به لباس و دست اصابت كرده و آن حرام مى‌باشد، پس از آنها نبايد انتفاع برد. و جاى ترديد نيست كه در مقام تعارض ترجيح با اين اخبار است، ثانیا حال اگر از مرجّحات موجود در آنها غمض عين و چشم‌پوشى كنيم و آنها را با خبر مذكور معارض قرار دهيم پس از تعارض و تساقط هردو لازم است بعموم ادلّه‌اى كه ما را از انتفاع ميته بطور مطلق نهى كرده رجوع كنيم. ثالثا روايت صحيحه مذكور، ما را بطور صريح از بيع ميته منع و نهى مى‌كند از اينرو فروش آن بطور كلّى ممنوع و غير جايز است مگر آنكه بگوئيم: نهى در روايت يادشده محمول است بر بيع ميته بدون اعلام بايع بمشترى كه‌ مبيع نجس مى‌باشد امّا در صورت اعلام و آگاهى دادن بمشترى وجهى براى حرمت بيع نمى‌باشد. فرع دوّم‌ جايز است ميته حيوانيكه داراى خون جهنده نیست مورد معاوضه و معامله قرار داد مشروط باينكه بتوان از آن يا برخى از اجزائش انتفاع برد همچون روغن ماهى ميته كه براى روشنائى يا چرب نمودن بعضى اشياء استفاده مى‌كنند. و دليل بر جواز معاوضه مزبور اينستكه مقتضى براى آن موجود بوده و مانع نيز مفقود مى‌باشد زيرا ادلّه عدم جواز انتفاع از ميته مختصّ است به ميته‌اى كه نجس است بنابراين ميته حيواناتيكه خون جهنده ندارند چون نجس نبوده لا جرم قابل انتفاع بوده و شرعا در استفاده از آنها مجاز مى‌باشيم. الحمدلله رب العالمین

#جلسه_هفدهم #شخص_اعتباری #مدرس_دارالعلم @shamim_fegahat

#جلسه_هجدهم #مکاسب_محرمه #جامعه_المصطفی @shamim_fegahat بسم الله الرحمن الرحیم بيع سگ هرزه‌ مسئله ششم‌ حرام است سگ هرزه و گيرنده و خوك را مورد كسب و معامله قرار دهند مشروط باينكه برّى باشند يعنى درخشگى زندگى كنند. و دليل اينحكم اجماعى است كه على الظّاهر از جماعتى حكايت شده و بآن تصريح فرموده‌اند. و همچنين اجزاء ايندو را نمى‌توان مورد معامله قرار داد. بلى، اگر قائل شويم كه موى خوك و پوست آنرا مى‌توان بكار برد و استعمال كرد البتّه آنچه در پوست ميته قبلا گفتيم در آن جارى مى‌شود يعنى بايد ملتزم شويم چون انتفاع از آن جايز است پس فروشش نيز مشروع مى‌باشد. بيع و فروش شراب‌ مسئله هفتم‌ معامله نمودن شراب و هرمست‌ كننده‌اى كه مايع باشد و همچنين آب جو حرام‌ است چنانچه نصا و فتوىّ اينمسئله اجماعى است يعنى هم جميع فقهاء بالاتّفاق بر آن فتوى داده و هم متّفقا قبول دارند كه نصّ بر آن وارد شده است. و در برخى از اخبار اين مضمون وارد شده: سائل از معصوم عليه السّلام مى‌پرسد: دراهمى چند از كسى طلب دارم، وى بجاى آنها بمن شراب مى‌دهد آيا آنرا بگيرم يا قبول نكنم؟ حضرت مى‌فرمايند: شراب را از وى بجاى پولهايت بگير ولى فاسدش كن. ابن ابى عمير مى‌گويد: مراد معصوم از « فاسدش كن» اينستكه آنرا سركه كن. و مقصود اينستكه يا شراب را مجانا از بدهكار بگير و پس از آن سركه‌اش بكن و يا آنكه از وى بستان و آنرا براى صاحبش سركه كن و سپس سركه را بمنظور وفاء دين بدهكار بجاى دراهم تصاحب كن. الحمدلله رب العالمین

#جلسه_هجدهم #شخص_اعتباری #مدرس_دارالعلم @shamim_fegahat

#جلسه_نوزدهم #مکاسب_محرمه #جامعه_المصطفی @shamim_fegahat بسم الله الرحمن الرحیم فروش اعيان متنجسه‌ مسئله هشتم‌ معاوضه اعيان متنجسّى كه قبول طهارت نمى‌كنند حرام است مشروط باينكه منافع حلال قابل اعتناء آنها موقوف بر طهارت باشد مانند اكل و شرب. و دليل بر اينحكم حديث نبوى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم است كه قبلا ذكر شد و آن عبارتست از: انّ اللّه اذا حرّم شيئا حرّم ثمنه. خداوند متعال وقتى چيزى را حرام نمود ثمن آنرا نيز حرام كرده است. و نظير آنست حديثى كه از دعائم الاسلام قبلا نقل گرديد. و امّا براى اثبات اينحكم اگر به عموم فرموده امام عليه السّلام در روايت تحف العقول كه فرموده: او شيئ من وجوه النّجس. بخواهيم تمسّك كنيم، پس در آن مناقشه و تأمّل است زيرا ظاهر از « وجوه النّجس» عناوين نجاسات مى‌باشد و آن بر متنجسّات كه مورد صحبت ما است منطبق نمى‌گردد چه آنكه ظاهرا كلمه « الوجه » يعنى عنوان، بنابراين لفظ « وجوه النّجس» صرفا بر نجاسات ده‌گانه‌اى كه قبلا بآنها اشاره شد قابل انطباق است. بلى، ممكنست بر اثبات حكم بتوان به تعليلى كه در اين روايت بعد از فقره مذكور آمده تمسّك كرد و آن عبارتست از فرموده امام عليه السّلام: لانّ ذلك كلّه محرّم اكله و شربه و لبسه. يعنى: بخاطر اينكه خوردن و آشاميدن و پوشيدن نجاسات كلّا حرام مى‌باشند. پرواضح است بمقتضاى « العلّة يعمّم كما يخصّص» چون اين تعليل در متنجسّات نيز جارى است بايد حكم نجاسات را داشته باشند. يعنى همانطورى كه معاوضه نجاسات بملاحظه فقدان منافع محلّله حرام است متنجسّات نيز بايد چنين باشند. تبصره‌ برخی: حيوانات مسخ‌شده چون نجس هستند بيعشان جايز نيست. ولى بنظر ما چون اقوى طهارت آنها است احتياجى نيست كه در جواز بيعشان در اينجا سخن برانيم بلى، در صورتيكه خريد و فروش آنها را حرام دانسته نه بخاطر اينكه نجس هستند البتّه محلّى براى متعرّض شدن آنها وجود داشته كه عنقريب انشاء اللّه در اطرافش صحبت كرده و خواهيم گفت هرشيئ طاهر و پاكى كه داراى‌ منفعت حلال و مقصود باشد بيعش جايز است. و اين مسئله بزودى در ذيل قسم دوّم از اشيائي كه بخاطر نداشتن منفعت اكتسابشان جايز نيست خواهد آمد. الحمدلله رب العالمین