eitaa logo
شمس (ساقی)
476 دنبال‌کننده
177 عکس
8 ویدیو
2 فایل
کسی که غرق خدا شد جزای اوست بهشت نه آن که دل به عبـادت، به شوق حـور دهد شمس (ساقی) کانال‌ آموزش عروض و قافیه و... 🆔 @arozghafie 🆔 @shams400
مشاهده در ایتا
دانلود
(یــا ابــا صـالـح المهــدی ادرکنـی) ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا (میعادگاه عاشقان) امشب که (قـــم) ، میعــادگــاهِ عاشقــان است شـور و شعـف بـر پــا بـه مُلـکِ جمکــران است این مسجــد عظمـــا کـه در قــــم گشته بنــیان رشـک کــلیــسا و کـنِـشـت و بــوســــتان است بــر شـیعیــــان تبـریک می‌گــویــم کــه امشب ميـلاد مهـــدی، حضرت صـاحـب زمـــان است اکنــون که عصر غیبـت و چشم انتظــاری‌ست دل‌هــــا ز سـوز فـــرقتـش آتشـفــشـــان است از پــــرده ی غیـبـت ، اگــر بـیـــرون بـیــــایــد احیـــاگـــر فصــل بهـــــاران در خـــــزان است بــرخیــز و بشــتاب و بـــزن از پـــرده بیــرون هرچنــد عصر غیـبـت اسـت و امتحـــان است از ظـــلم و بیـــداد و چپــاول ، خلــق عـــالــم بیچـــاره‌ی حکّـــام و ظـــالـــم پیشگــان است از بـــار سـنگیـن ریــــا و جهــــل و حـــرمـــان دل‌هـا پر از خون‌است و قامت‌ها کمــان است هر کس که خورد از مــال ملـت ، گشـت آبـــاد وآنکس که خورد از رنج خود بی آشیان است ظـالـم همیشه سفــره‌اش خوشرنگ و خوشـبو مظــلوم ، دسـتـش از فلاکت، بــر دهــان است حــق ضعـیفـــان می‌شـود پـــامـــال ، هـــر دم رونـــق ‌فـــزا سـرمـــایــه ی مستکبـــران است یــارب! رسـان آن مظهــــر عــــدل و کــــرم را دنیـــای بــی او از عـــدالــت بــی نشـان است گـَــرد فــراقــش گرچــه بــر عـــالـم نشــســته خــاک قـــدومـش تــوتیــــای دیــدگـــان است شـد شـایگــان گــر قــافیــه غــــم نیست زیـرا آزادگـــی ، در شعر ، امــــری شــایگــــان است (ساقی) بــده بر مـا دریـــن فرخنـــده میـــلاد آن سـاغــری که راح روح افــزای جـــان است. سید محمدرضا شمس (ساقی) 1391 eitaa.com/shamssaghi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
(ألسّلامُ عَلَيكَ يا بقيةاللهِ فی أرضه) (شهسوار معدلت) در سماوات ولایت ، اختری شد جلوه گر کز فروغش شد مشعشع، اختر و شمس و قمر عرشيان ، مات رخ خورشید آن فرخنده روی فرشیان ، در حسرت دیدار آن نیکو سیَر عامل حکم الهی ، مصدر احکام حق کز عدالت نیست مانندش به عالم سر به سر کیست این مولود کز فرّ جمالش کائنات در تب و تابند تا بینند او را یک نظر ؟ نوگل نرجس بُوَد ، کز گلسِتان حیدری عِطر جانبخش‌اش کند سرمست، اَبنای بشر وارثِ دیهیم احمد ، شهسوار معدلت خاتم انگشتری عدل ـ امامِ دادگر مَهدی آل محمّد ، حجة بن العسکری منجی خلق جهان ـ آن پادشاه منتظَر شد تولّد نیمه‌ی شعبان که تا کامل شود آسمان شیعه ، با منظومه‌ی ثانی عشَر لیک پنهان است پشت ابر هجران آن امام هست عصر غیبت و عالم فتاده در خطر شد مسلمانی شعاری و نباشد عدل و داد پیکر اسلام ، از ریب و ریا شد محتضر زیر بار غصه ، خم گردیده پشت عالمی تا به کِی باید تحمل ، بار غم را بر کمر سینه‌ها آتشفشان گردیده از ظلم و ستم شعله‌ی تبعیض و غارت می‌زند بر دل شرر ای امید شیعیان! جان‌ها ز غم بر لب رسید رفته طاقت ، از تن درماندگان خونجگر خیز و بشتاب و بزن از پرده‌ی غیبت برون با فروغ روی خود کن شام هجران را سحر (ساقی) میخانه‌ی مهری و احسان و کرم می‌کنی سرمست، عالم را چو گردی جلوه‌گر سید محمدرضا شمس (ساقی) 1388 eitaa.com/shamssaghi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
«یا اباصالح المهدی ادرکنی» (صبح وصال) بهارِ عشق به فصل خزان رسید بیا نهال عاطفه از شوق ‌، بشکفید بیا بیا که وقت وصال ا‌ست کز طلیعهٔ صبح قمر به خواب گران رفت و آرمید بیا شب فراق گذشت و رسید صبح وصال ستاره خفت و فلَق ، از افق دمید بیا بیا که گوش محبانت ای امام زمان! ز منکران ظهورت ، چه‌ ها شنید بیا بیا که نخل دیانت ، درین زمانهٔ شوم ز تندبادِ مخالف ، قدش خمید بیا بیا که ای شجر عدل! بهر میوه ی تو ببین که عالمی از شوق صف کشید بیا چه روز و هفته و ماه و چه سالها که گذشت چه موی‌ها که شد از فرقتت سپید بیا به شوق دیدن رویت به بوستانِ جهان نهالِ یکشبه چون سرو ، قد کشید بیا دهان ز بغض فراقت خموش گشته ولی تویی به قفل خموشی ما کلید بیا پرنده ی دلم از اشتیاقِ دیدن تو چه جمعه ‌ها به هوای تو پر کشید بیا دلی که در همهٔ عمر در غیاب تو سوخت نیامدی و به شوق تو می‌تپید بیا ز بس‌که در غم هجرت گریستم چون ابر ز گریه ، پای تماشا به گِل خَلید بیا دم از دعا بگرفتیم تا به عرش خدا بیا که ابر اجابت ، به سر چکید بیا چقدر خیره در این انتظار بنشینیم ؟ که وصل روی تو از دل، امان برید بیا نگاه منتظرانِ ظهور در همه عمر به جز مذلت دورانِ غم ندید بیا بیا نگار فروزان! که از فروغ رخت سیاهی از دل شب‌های غم پرید بیا «بيا که سير غزالان دشت خاطره‌‏ها هزار شور غزل ، در من آفريد بيا» ۱ در افتراق تو (ساقی) ز ساغر هجران شراب محنت و رنج و تعب چشید بیا سيد محمدرضا شمس (ساقی) 1380 eitaa.com/shamssaghi ۱ـ استاد مجاهدی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
یَا مُقَـلِّبَ الْقـُــلُوبِ وَالْأَبْصَــارِ یَا مُـــدَبِّـــرَ اللَّیْـــلِ وَ النَّهَــــارِ یَا مُحَــوِّلَ‏ الْحَــوْلِ‏ وَالْأَحْـوَال حَـوِّلْ حَالَنَـا إِلَى أَحْسَنِ الْحَالِ ا࿐❁❈❁࿐✿✿✿࿐❁❈❁࿐ا (بهـــاريه) مژده ـ ای‌دوست! که از راه، بهــار آمده است فصــل سرمستی و پـایـان خمــار آمده است چشــم دل ، بــاز نمـا کز قلــم صــنع خـــدای بین که بر بوم زمین نقش و نگـار آمده است بر تـن شاخ درختـــان شـده پیــراهــنِ ســبز موسـم سـیرِ گل و گشت و گــذار آمده است دامــن دشـت ، بســاط چمـــن آراســته است قُمــری از شـوق ، بـه آواز هــَــزار آمده است غنچــه از پــرده بـرون آمده با عشـوه و نــاز تــا ز بلبــل ببــَـرد صــبر و قــــرار آمده است ژالـه بر لالـه زنــد بـوسـه ی مسـتانه ی مهـــر تــا بشــویَد ز رُخش، داغِ عِــــذار آمده است وقت تحـویـل و تحــوّل، شده بر اهـل زمیـن مَرکـبِ سِــیر ، به دلخــواهِ ســوار آمده است سـال‌هـــا در فــرجِ یــار ، دعــــا می‌خوانیـم غـافــلانیم کـه بـر دیــده ، غبـــار آمده است ای خوش آنکو که به تحویل : تحــوّل جوید شـایـد آن‌گــاه ببـیـند کـه : نگـــار آمده است (ساقیا)! عشرتِ امـــروز ، به فــــردا مگــذار جــام تـوفیـق عطـا کـن که بهـــار آمده است سید محمدرضا شمس (ساقی) 1384 eitaa.com/shamssaghi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
(اَللّٰهـْـمّ عَجـّـِـل لِوَلٖیّـكَ الْفـَــرَج) عیـــد آمد و ما بــدون تو غــــم داریم در سـیـنه‌ی انتظــــار ، مـــاتـــم داریم گـل کـرده اگرچـه دشـت و بسـتان اما ای رونــق بـوسـتان! تـو را کـــم داریم. سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
( اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلٖیِّكَ الْفَرَج ) (سؤال بی‌جواب) بیـا که خــانـه‌ی جهان ، خــراب شد نیامدی! جهــان، بــدون روی تو ، عــذاب شد نیامدی نشـسـتـه‌‌ام بــه انتـظـــــار روی دل‌نـــواز تو کـه جــاده‌ی نگــاهِ مــا ، ســراب شد نیامدی شده‌ست گرگ و میش آسمـــان زنـدگـی‌مان سـتاره خفت و مـاه ، در نقـــاب شد نیامدی نقــابِ چهــره را فکن که طــاق شد تـوان ما اگرچـه کـــرده‌های مــا حجـــاب شد نیامدی به مــاهِ آسمــان نظـــر ـ نهـــاده‌ام به‌ یـاد تو که کــاســه‌ی نگـــاه ، غـــرق آب شد نیامدی چه می‌شـود اگر دمی نظــر کنـی به سائلـی؟ سـؤالِ مــا ، سـؤالِ بـی‌ جـــواب شد نیامدی چه جمعه‌‌ها ورق ورق به‌سر رسید و عاقبت در انتظــــار روی تــو ، کـتــــاب شد نیامدی شـرار بـی‌قـــراری‌‌ام زبــــانه می‌کشد ز جـان کــه دل در آتـش غمـت کـبــــاب شد نیامدی خمـــارِ بـــاده‌‌ام ولــی، ز ســاغــــر نگــــاهِ تو خمـــارِ مـــا خمـــارِ بـی‌حـســاب شد نیامدی بیـا کــه (ساقی) از شــرارِ انـتـظــــارِ روی تو به‌سان شمــع سـوختــه ، مـــذاب شد نیامدی سید محمدرضا شمس (ساقی) 1384 eitaa.com/shamssaghi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
(حلول مـاه رمضــان مبـارک باد) بَـه بَـه ز شمـیـــم مُشکبـــوی رمضــان نشـناس سر از قــدم به‌سوی رمضــان دریــاب فضــایلــی که دارد ایـن مـــاه ورنـــــه بـشــــوی ، در آرزوی رمضــان سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi
(ضیافت الله) مــاه رمضــان ، ضــیافـت اللّٰه بُـــوَد مهمــان شود آن دلـی که آگـاه بُـــوَد هرکس که ز معرفت زند ساغر عشق سـرمسـت، ز میخـــانــه‌ی اللّٰه بُـــوَد. سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi
(ماه ضیافت) ای ‌کاش! که من هم رمضانی گردم مهمــان ضــیافتـی ، که دانـی گردم هرچنـد که من اهل زمیـنم ای‌کاش! یک ذرّه درین مـَـهْ ، آسمـــانی گردم سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi
(شَهْرٌ رَمَضانَ الّذی اُنزِلَ فیهِ الْقُرآنُ) ا࿐❁❈❁࿐✿࿐❁❈❁࿐ا مژده یاران! که ز رَه، مـاهِ خـــدا آمده است ماهِ دلدادگــی و مِهـــر و وفـــــا آمده است مـــاهِ صـیقـــــل زدن روح و دل زنگــــــاری مـــاهِ تسبـیح و منــاجــات و مَـهِ بیــــداری مـــاهِ تنـــزیــل کتـــاب احـــدیـت ، قـــــرآن مـــاهِ جــاری شـدن رحمـت و مــاهِ غفـــران رمضان، مـاه ضـیافت به سرِ سفره‌ی مهـــر که در آن عشق خــدا می‌بَردت تا به سپهــر عشق یعنی : ملکــوتی شــدنِ یک دلِ پــاک آنکه از بنــدگی محض زند سجده به خــاک دارم امّیــــد در ایـن مـــاهِ بـــدون همـتــــا عـاری از معصیت و مفسـده و ریب و ریــا غــــرق بحــــر کــــرم لایتـــناهــی گــردیــم بهـــره‌ور ، از گهــــر فیض ِ الهـــی گــردیــم توشــه گیــریــم ازیــن مـــاه بـــرای فــــردا تـا کـه شرمنــده نگـردیم بــه‌ درگــاهِ خـــدا ای‌خوش آنکو که به این ماه ، مشَرّف گردد وآنگهـی نــزد خـــدا در شرف، اشرف گردد من کـه بیمــــارم و نـــالایــق ایـن مهمـــانی گرچـه هستم بخــدا شــايــق ایـن مهمـــانی چه کنم سَلبِ سعــادت شده افسوس از من دارم امّیــــد بــه درگــــاه خــــدای ذوالمــن که نصیـبم کند از جــــام عطــایش نـوشـم گرچه یک عمر بـوَد کـز کـرمـش مـدهـوشـم درِ میخـــانه گشـوده‌ست چو مــاهِ رمضــان (ساقی) از باده‌ی این ماه، به ما هم بچشان‌ سید محمدرضا شمس (ساقی) 1384 eitaa.com/shamssaghi التماس دعا
(ماه رحمت) رمضان، ماه عبــادت بوَد و صـوم صلات مـاه پـاکیــزگـی نفـس و نــزول بــرکـات مـاه دلدادگی و رحمت و احسان و زکات مـاه غفــــران الهــــی و قبـــول حسـنات سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi
(هوای سحر) خوشا تـــــلاوتِ قــــرآن و ربنــــای سحر خوشا به نغمــه‌ی عـرفـانی دعــــای سحر خوشا نـوای مــؤذن که می‌رسد بر گـوش خوشا به بـانگ منـاجـات در هــوای سحر خوشا لطافتِ روح و خوشا طراوت جـان خوشا به پـاکـی دل‌هــای با صفــای سحر خوشا به ماه ضیافت خوشا به مـاه خـدا خوشا به لحظه‌ی رؤیــایی و نــوای سحر خوشا به آنکه بَـرد فیضِ این مبـارک مـاه خوشا به آنکه کند درکِ لحظـه‌هـای سحر بــدا به آنکه غریب است با فضــایل مــاه خوشا به آنکه بُــوَد یـــار و آشـــنای سحر بگیــر دست تمنــا به سـوی حضرت حــق بخواه آنچه که میخواهی از خـدای سحر دلِ شکسته و بیمـــار خــود ، مــــداوا کن که نیست هیــچ دوایـی بـهْ از دوای سحر مبـند دل بجــز از لحظــه‌هـای نــاب دعــا کـه رهـــروان طــریـق‌انـد مبـــتلای سحر نمــاز و روزه و حــج است واجب شرعی که این سه هست ز ارکـان پر بهــای سحر اگرچــه من نتــوانـم که فیـض روزه بـرم ولی همیشه زنم غـوطـه در فضــای سحر بریز (ساقی) رحمت! به ساغرم می نــاب ز جـام بـاده‌ی جانبخش و دلــربـای سحر سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi التماس دعا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
(دعای سحر) سحــر شـوریـدگی بسـیار دارد دعـایش، خــاطِــرات یــار دارد پـــدر بــود و نـــوای دلنـوازش کــه در گـوشم نــوای تــار دارد سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
عـاشقـان را چو خداوند، دل از آینــه ساخت پــرتـــوی نیـز ز خود بر دل عشــاق انـداخت زنـدگــی، بـی مـَــدد عشـق ، به هم می‌ریــزد که به سختی بتــوان بـار دگــر، آن را ساخت همـتـی کـــن بـه ره عشـق و دلـت را دریــاب! آنکه بی‌عشق کند سر، به‌ جهان خواهد باخت عشق وادی جنــون است و تــوان می‌خواهد آتش عشـق چه دانـی که بسی سـینه گداخت عشق دریـای عظیمی‌است کـه با زورق عقــل نتــوان هیـچ بـه ایـن بحـــر معمـــا پــرداخت بیـــرق عشـق ، بیفتــد بـه کـف عـــاشـق اگـر مـی‌تــوانــد بـه بـلنــــدای جهـــانش افراخت تــا مبــادا کــه بمـانـی عقـب از تـوسن عشـق بـا سمنــد دل و بــا رخش جنــون باید تاخت عشق نـوری‌است که بر سـینه‌ی عـاشق تـابـد تـــا دهـــد آینــــه‌ی تیــــره‌ی دل را پـرداخت غافل از چهره‌ی شیطان مشو در قامت عشق کـن تـوکـل به خـــدا تـا بـدهـد بر تو شـناخت هـرکه از دور شود خـَــم به بـرت ، آگـه بـاش! که کمـان تا نشود خـَــم ، نتـوان تیـر انداخت بـــاش هشــیار مبـــادا شـکنــی قـلـب کسـی! خـُـرم آن دل که به اُلفـت دل خلقـی بنـواخت مَشَـوی غــافــل و مــانـَد ز تو دِیـنی به جهان که اجــل آیـد و هــــرگــــز نتـوانــی پرداخت (ساقیا) عشـق ، کــدورت نپــذیــرد هـــرگـــز عـاشقـان را چو خداوند، دل از آینــه ساخت سيد محمدرضا شمس (ساقی) 1399 eitaa.com/shamssaghi
(نثار روح تمام مادران آسمانی صلوات) آنکه باشد مظهر لطف و کرامت مادر است آنکه باشد مصدر مهر و عطوفت مادر است آنکه باشد آیت جود و سخا ، بذل و عطا آری آری بحر فیض و ابر رحمت مادر است آنکه باشد مهربان‌تر از جمیع بستگان الگوی صبر و گذشت و استقامت مادر است آنکه باشد در ره اکمال فرزندان خویش همچو بیچاره پدر، درگیر زحمت مادر است آنکه باشد یار و همدوش پدر در زندگی تابع تقدیر و تسلیم مشیت مادر است آنکه بیدار است هرشب با مشقت تا سحر تا مگر خوابند اطفالش به راحت مادر است آنکه خواهد تا نگرید کودک شیرین زبان همچو گل خندد به‌رویش از محبت مادر است آنکه باشد لوحه‌ی ایمان و احسان و خلوص بلکه باشد اسوه‌ی تقوا و عصت مادر است آنکه محنت‌ها تحمل می‌کند در زندگی تا نبیند کودکان در رنج و محنت مادر است آنکه سختی‌ها کشد از بهر اطفال عزیز با بسی غمخواری و صبر و متانت مادر است آنکه بیند بی وفایی از عزیزانش ، ولی... بر زبان جاری نمی‌سازد شکایت مادر است آنکه در هر محنت و رنج و تعب، بی‌چون و چند دارد از قسمت به هر حالت رضایت مادر است آنکه عمری ساخته با بیش و کم بهر معاش با نجابت یا مناعت یا قناعت مادر است آنکه باشد حسن خلقش رشک گلزار جنان وآنکه باشد زیر پایش باغ جنت مادر است آنکه شد با جانفشانی (ساقی) اطفال خویش تا کند سرمست‌شان از جام همت مادر است آنکه بعد از مرگ او رفت از دل ، آرام و قرار بلکه بنشانده به دل، داغش ز فرقت مادر است باری آنکو بی‌نهایت برده رنج از بهر طفل در عوض اجرش بوَد تا بی‌‌نهایت مادر است سید محمدرضا شمس (ساقی) eitaa.com/shamssaghi
(اُمّ‌‌المؤمنین حضرت خدیجة‌الکبری) مـانده فلـک محــو در عطـــای خدیجه حـاتـمِ طـِی، مـات در سخـــای خدیجه همسر پیغمبــر اسـت و مفخــر نسـوان بـَه‌بَـه ازیـن قــــدر و اعتـــلای خدیجه حضرت زهرا که هست مظهــر عصمت هسـت ز دامــــان بــا حیــــای خدیجه در کـرم و صـدق و بــاوفــایی و همـت کی رسد این‌سان، زنـی بپــای خدیجه هسـتی خــود را نهــــاد در ره اســـلام تـا کــه جهـــانی شـود گــــدای خدیجه رفت به مـــاه خــــدا به نـــزد خـداوند گشت خمــوش آوخــا نــــوای خدیجه حضرت زهـــرا نه، بلکه خلق مسلمـــان داد ز کـف ، ســایـه ی همــــای خدیجه شرح مقــامش همیـن بُــوَد که پیمبـــر نـــدبــه کنـد در غــــمِ عــــزای خدیجه جنــة الاعلیٰ کـه هست مــأمـن نیکــان گشت بـه پـاس سخـــا ســزای خدیجه بـی‌خـــرد آنکــو نکــرد درک مقـــامـش مفتخــــر آنکـــو شــد آشـــنای خدیجه (ساقی) غمــدیده زین مصیبتِ عظمــا تسـلـیــتی گفــت در رثـــــــای خدیجه گرچه زبــانـم بـوَد به وصـف وی الکـن هسـت امیـــدم بـــوَد رضــــای خدیجه سید محمدرضا شمس (ساقی) 1379 eitaa.com/shamssaghi