آمد به سمت رود امیری امیر وار شیراوژنی دلیر و هژبری هژیر وار خیز پلنگ برده به سگ های گرد رود می‌تاخت سمت گله‌ی کفتار شیر وار ابرو چنان کمان که خمیده به زور زه مژگان به روی پلک نشان کرده تیر وار مژگان به روی پلک همانند صد عصا در حجره‌ی عتیقه فروشی که پیر وار از او اشاره کردن و جان‌باختن ز ما پیغام های چشم سیاهش سفیر وار پایین پَریده از سر زین بلند اسب از چشم او چکیده دو نهر غدیر وار بالا بلند سینه ستبر سترگ تن انبوه خصم پیش شکوهش حقیر وار رویینه‌ای شبیه زره روی گرده‌اش گسترده نرم نرمک خود را حریر وار زاغ شب سیاه پریده به سمت روز چنگ آخته به لخته‌ی ماه پنیر وار با چند قرن فاصله جان‌های عاشقان در بند اشتیاق وصالش اسیر وار ماهی چو او ندیده به خود آسمان شب اینگونه روسپید و درخشان منیر ‌وار تن می‌کنیم از بغل جان که زیر پاش فرشی بگستریم کبیر و کویر وار بر بوریا نشین عمارتگه علی خاک ره است پیکر یاران حصیر وار بوی خوش تو بود که پیرامن فرات پیچیده بود مثل گلابی عبیر وار از چشم شب به شام غریبان چکیده بود اشکی به شرم گشته گدازان و قیر وار قارون و گنج های عظیمش نشسته‌اند در جاده‌ی عبور تو شاها فقیر وار در کیش پایمردی اگر لنگ می‌زنیم اما خوش است اعرجی، ابن کثیر وار ۱ #علیرضا_اطلاقی #شعر #حضرت_عباس ۱ـ مُسلم بن كَثیر اَزْدی، ملقّب به اَعْرَج (لَنگ) از جانبازان جنگ جمل و یاران امام حسین علیه‌السلام که از اولین شهدای کربلا بود. 📜 @sheraneh_eitaa

🎥 | کشورگشایی زبان فارسی بدون خونریزی! 📜 @sheraneh_eitaa

🎥 | شعرخوانی خانم فیروزه مرادی درد پنهانیست در لبخند دلقک ها در سکوت شب نشینی مترسک ها 📜 @sheraneh_eitaa

آن چاهِ عمیق و تاریک را که در آن سکنا گزیده‌ام ترک می‌کنم بالِِ من باش تا دوباره به سوی خورشید و شادمانی و سینه‌ی تو پرواز کنم موهبتی است که زنده‌ام فقط برای این‌که بتوانم تو را دوست داشته باشم و غم‌انگیز است در حالی‌ که می‌توانم این‌همه دوست‌ات داشته باشم می‌میرم... #غادة_السمان #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

مقصود ز آفرینش ما جان است وین گوهر پاک را حقیقت کان است دل هست کتابی که نوشت است خدای وین روی که می بینی پشت آن است #شعر #سیدحسن_غزنوی 📜 @sheraneh_eitaa

سرو، نازان شود ز رفتارش پسته، شیرین شود ز گفتارش شادی سنبل، بنفشه دمش برخی پسته ی شکربارش همه نقش است خط چون مورش همه پیچ است زلف چون مارش پیش گلزار روی و سرو قدش سرو پست وی است و گلزارش برصف عقل من شکست آورد شکن طره ی زره وارش گل مسکین چه کرد در حقش که به هر لحظه می نهد خارش؟ کار دل همچو سایه بی نور اسن تا لبفکند سایه بر کارش حق به دست وی است، کی ماند سایه با آفتاب دیدارش؟ #شعر #سراج_قمری 📜 @sheraneh_eitaa

‍ این کار خدا بوده که یکباره بیفتد در تنگ بلور شب من،مثل تو ماهی ای شاخه نباتِ غزلِ حافظِ شیراز معشوقه‌ٔ مایی،چه بخواهی چه نخواهی شبتون در پناه حق🌙 #میثم_قاسمی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست اجزای وجود من همه دوست گرفت نامی است زمن بر من و باقی همه اوست #اوحدالدین_کرمانی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

گر عهد جوانی چو فلک سرکش نیست چندین چه دود که پای بر آتش نیست آنگاه که بود، ناخوشی‌ها خوش بود و امروز که او نیست خوشی‌ها خوش نیست #شعر #خاقانی 📜 @sheraneh_eitaa

دل درد تو در میان جان بستست جان در طلب تو بر میان بستست عشق تو ز دست در دلم آتش زان چشم من آب در جهان بستست صد چشمه خون گشاده ام بر رخ بر من در وصل همچنان بستست تا دست قمر بگرد گلزارت از مشگ کمر بر ارغوان بستست دست فلک از کلف نقاب شرم بر چهره ماه آسمان بستست ایدوست بترس ازین دم سردم کاین دولت حسن تو دران بستست سرسبزی شاخ و سرخی رویش دریک دم سرد مهرگان بستست #شعر #جمال_الدین_عبدالرزاق 📜 @sheraneh_eitaa

کس در آن آماج بر صوب صواب بر اخوت تیر تدبیری نزد کس بر آن در از برای حسن عهد حلقه ای نگرفت و زنجیری نزد #شعر #حمیدالدین_بلخی 📜 @sheraneh_eitaa

عبدالعلی ادیب برومند در بیست و یکم خردادماه ۱۳۰۳ درزادگاهش شهر (گز) از شهرستان «برخوار» از شهرهای کهن و تاریخی در بخش شمالی اصفهان به دنیا آمد. عبدالعلی ادیب برومند در سن شش سالگی نزد معلم سرخانه که (ملاقنبر) نام داشت و مکتب دار بود، خواندن و نوشتن را آغاز کرد و پس از دو سال به اصفهان آمد و نخست دو، سه ماه در مدرسه(قدسیه) درس خواند و سپس در مدرسه (فرهنگ) به مدیریت روانشاد(مجید میراحمدی) از پیشگامان آموزش و پرورش اصفهان از کلاس سوم ابتدائی تا سوم متوسطه به تحصیل پرداخت. ادیب تا سن ۱۶ سالگی به نثر نویسی اهتمام می ورزید ولی از سن ۱۷ سالگی بیشتر به شعر و شاعری روی آورد و با علاقه و دلبستگی به شاعران و اشعار شعرای دوران مشروطه از سبک ادبی آنان که نوپا بود و دیرینگی نداشت و معضلات و نابسامانیهای زمان را موضوع شعر قرار میداد، پیروی کرده و ادامه دهنده آن سبک و روش در سرودن شعر بود. احساسات میهن پرستانه و دلبستگی به استقلال و آزادی ایران در شرایط آن زمان وی را به سرودن اشعار میهنی و نگارش مقالاتی که بیانگر نظرات استقلال خواهانه و اصلاح طلبانه بود سوق میداد، مقالات و سروده هایی که در روزنامه ها و مجلاتی چون اخگر، عرفان، گلهای رنگا رنگ، نوبهار و … به چاپ میرسید و به تدریج او را به عرصه سیاست کشاند. موضوع این اشعار حمله به اشغال کنندگان ایران و مخالفت با عوامل بیگانه یعنی هواداری شوروی و انگلیس و انتقاد از دیکتاتوری دوران رضا شاه و تقویت آزادیخواهی و استقلال طلبی و حس وطنخواهی درمردم ایران بود که در جراید و مجلات کشور منتشر میشد و افزون براین ادیب به دسته ها و حزبهای دست نشانده بیگانگان نیز با حربه شعر و زبان قلم به جنگ و ستیز ادامه میداد چنانکه در غائله آذربایجان و زمزمه تجزیه طلبی در آن سامان ، اشعار و چکامه های پرشوری بر ضد حزب دمکرات آذربایجان و حکومت سید جعفر پیشه وری سرود و آن را مباین تمامیت و استقلال ایران قلمداد کرد. مجموعه ای از این آثار که شعر و نثر بود و نمایشگر عواطف ملی و انتقادهای اساسی از اوضاع پیش از شهریور ۱۳۲۰ و بعد از آن به شمار میرفت با نام ناله های وطن در سال ۱۳۲۳ منتشر گردید. ادیب اپرت ایران پرآشوب را در اصفهان به روی صحنه برد و با اشعاری در انتقاد از اوضاع نابسامان ایران آرزوی شاعر میهنی را در بر پائی نهضتی علیه بیدادگری به تصویر کشید. ادیب با رهبران نهضت ملی شدن صنعت نفت همگام بوده و اشعار وی در رادیو تهران و میتینگ های نهضت ملی خوانده میشد و در روزنامه ها و مجلات موافق نهضت به چاپ میرسید. هنگام تجدید فعالیت جبهه در سال ۱۳۵۷ عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران و سپس عضو هئیت رهبری بود و به اتفاق هم مسلکان خود در حزب ایران و جبهه ملی با خیزش ملت قدم زد و قلم برداشت و دراین راه پایبندی خود را به اصالت انقلاب و انتقاد از انحرافات زیان بخش آن نشان داد. ادیب برومند شاعری توانا درسرودن انواع شعر پارسی از قصیده، غزل، مثنوی، رباعی و … بود. قصاید او بیشتر رنگ و بوی سیاسی دارد. غزلیاتش نیز زیبا و خیال انگیز است و بردل می نشیند. مجموعه غزلیات «درد آشنای» او شامل غزلیاتی با مضامین عاشقانه، عارفانه، اخلاقی، سیاسی، اجتماعی، انتقادی است. سبک شعر او در قصیده خراسانی است و غزلیاتش به سبک عراقی متمایل است. ملی گرایی و وطن خواهی استاد ادیب برومند محدود به فعالیت های سیاسی و اجتماعی نبود او شیفته موسیقی ملی ایران بود و به واسطه عشق و علاقه به میهن، به آثار هنری این مرز و بوم عشق می ورزید و گردآوری و نگهداری آثار برجسته هنر خوشنویسی، تذهیب، قلمدان سازی، نقاشی های ایرانی از دوران ایلخانی تا عصر حاضر، از جمله کوششهای او دراین زمینه است. کتاب نگارستان ادیب که درسال ۱۳۹۲ به چاپ رسیده در برگیرنده عکسهائی همراه با شرحی از آثار این مجموعه ارزشمند هنری است. او از دوران کودکی در راه آموزش هنر خوشنویسی با استفاده از سرمشقهای استادان خط، زنده یادان استاد عبدالمجید درویش و استاد علی اکبر گلستانه و شیوه های خط امیرنظام و امین الدوله در شکسته نستعلیق صاحب سبک مستقلی بود. وی در غروب دوشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۵ در سن ۹۲ سالگی دیده از جهان فرو بست. #معرفی_شاعر #ادیب_برومند 📜 @sheraneh_eitaa