#حضرت_رسول_اعظم_صلی_الله_علیه_و_آله #مدح #قصیده اندر جهان، دامن‌کشان، با نور جانان آمدی در جسمِ بی‌جانِ جهان، جان گشته و جان آمدی در بغض شب، پُر تاب و تب، شیرین‌تر از شهد رطب شد دشمنت تبّت وَتب، چون شمس تابان آمدی قرص قمر، صبح سحر، بر دیده‌ها نور بصر در ابرها همچون مطر، چون برف و باران آمدی جانا حبیب جان تویی، بی‌شک طبیب جان تویی در جمع بیماران جان، از بهر درمان آمدی در خانه‌ی مستضعفان واندر سرای بی‌کسان روشن شدی چون شمع جان، پیدا و پنهان آمدی دنیا به یُمن مقدمت، چون گلسِتان شد از شَمت شد مرده احیا از دمَت، از بهر سامان آمدی ای عرش‌پیما صولتت، پاینده بادا دولتت حیران جهان از شوکتت، هر چند آسان آمدی سلطانی و شاهانِ شاه، بر درگهت همچون گدا با فرّ سلطان بودی و مثل یتیمان آمدی بر تارک خلق خدا همچون نگینی رونما شد خلقت از نامت بنا چون تاج کیهان آمدی ای با ادب ای با صفا بالاترین برج حیا دست خدا کز لطف او در شکل انسان آمدی لبخند مهر ایزدی، بخشنده بر خوب و بدی چون رحمةٌ للعالمين، از سوی رحمان آمدی بهتر ز هر بهتر تویی، تابنده در محشر تویی بالاترین باور تویی، همراه قرآن آمدی ما لحظه ها را باختیم، دنیای خود را ساختیم ازچه تو را نشناختیم کز نزد سبحان آمدی احمد محمّد مصطفی، هم نفْس پاک مرتضی والاترین دُرّ خدا در لوح امکان آمدی پیغمبران را سروری، هر عالَمی را گوهری برتر تو از هر برتری چون مُهر پایان آمدی سبزی گدای این در است، شیدای این پیغمبر است محتاج جام کوثر است، کز لطف و احسان آمدی #ابوالفضل_سبزی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#امام_زمان_عج #غزل خبرت هست ز هجران، چه کشیده است دلم از غم دوری‌ات ای یار، چه دیده است دلم آتشی کز صدف دل، گهرش افشان است شعله‌اش تا به سماوات، رسیده است دلم خشتی ار زیر سرم هست، ز باران خیس است شب چو بارانِ گُهر، اشک، چکیده است دلم افتخارم همه این است که در محضر دوست خوش به درگاه تو شاها پلکیده است دلم شبچراغ سحرم بودی و خورشید نهار ژاژه نبوَد چو بگویم که قصیده است دلم دیده‌ام را نبُوَد خواب، اگر خواب برفت از پنامِ گل یاد تو رهیده است دلم نازنینم به کجایی که دگر تابم نیست پیرهن را برِ دیدار، دریده است دلم تا نفَس هست بیا بر سر بالینِ رفیق باورت هست چو یعقوب خمیده است دلم از غمت فربه نشد تا بسرایم پس از این تن من خسته و از هجر، تکیده است دلم گر چه با فال فروشان نرود میل درون ولی از شوق تو فالی بخریده است دلم مژده داده است مرا یوسف کنعان آید سبزیا صبح سپید است، دمیده است دلم #ابوالفضل_سبزی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_اشعار_آیینی @shia_poem

#امام_زمان_عج #غزل ای یوسف زهرا که همه عزّی و جاهی خورشید سمایی، به دلِ خسته چو ماهی جز مهر شما نیست مرا هیچ امیدی جز لطف شما نیست مرا هیچ پناهی من ذرّه‌ی خاکم که به پای تو فتادم ای کوه کرم، سایه‌ی نوری سرِ کاهی هر جا که روم باز بیایم به در تو زیرا نپرد دل به جز از کوی تو راهی اشکی تُهی‌ام کز صدف چشم فتادم دریای سخایی و منم گریه و آهی ای دستِ خدا دستِ مرا گیر و بگردان هر طور که خود گویی و هر جور که خواهی من را تو به خوبیِ خودت، نیک ببخشا بگذر که دمی بودم و غایب شده گاهی آن کس که ز تو دم بزند صبح و شب آقا هرگز نبود جزء گروهی و جناحی ما کور و تو بینا و نه شایسته که اکنون باشی و ببینی که بیفتیم به چاهی تو باب نجاتی به خدا، آب حیاتی با یک نظرت آب کنی کوه گناهی خواهم که درِ خانه‌ی تو مثلِ سگِ کهف بنشینم و با عشق کنم بر تو نگاهی سبزی ز شما جز خودتان را نبخواهد ماییم گدایِ ابدِ همچو تو شاهی #ابوالفضل_سبزی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#امام_حسین_علیه_السلام #شب_جمعه منم مرغ هوای آسمانت دلم پر می کشد در آستانت به چشمم گنبد زرد تو پیداست شود جانم فدای جسم و جانت ‌ تو آن ماهی که دل را روشنایی تو آن راهی که ما را ره نمایی نمی گویم نوازش کن گدا را تو آن شاهی که در فکر گدایی حسین جان درد تو آقا به جانم الهی من بدون تو نمانم شهید تشنه کام کربلایی برای غصه هایت نوحه خوانم دلم پر زد به سوی تو دوباره بسوزم از غم آن مشک پاره دو دست ساقی عطشان ببوسی به خون دل کنی او را نظاره غریب کربلا مولا حسین جان شهید نینوا مولا حسین جان الهی مادرت زهرا نبیند سرت از تن جدا مولا حسین جان من و درد غمت، ای داد و بیداد عزا و ماتمت، ای داد و بیداد تنت عریان و انگشتت بریده ز خشکی لبت، ای داد و بیداد شنیدم خواهرت زینب چه دیده به هنگامی که در مقتل رسیده دو کف بر سر زنان، از هوش رفته بسی بوسیده لب های بریده یتیمان آمدند یک یک به پیشت به رنگ خون حنایی دیده ریشت چه دیدی از غم طفلان نالان بمیرم من برای قلب نیشت شنیدم دیده زینب آذری را به خیمه دیده سوز مادری را به آتش دیده پای دختری را به روی نیزه ها دیده سری را چه دیده در غروب اکبر تو چه دیده در گلوی اصغر تو چه بشنیده ز طعن دشمنانت چه دیده در نگاه آخر تو فدای گریه های کودکانت به قربان زنان بی امانت بسوزم از اسیری زنانت بنالم بر تن از نی نشانت ز زمزم بهتر آب کوثر توست خدا را شکر زهرا مادر توست امیرالمومنین بابا و احمد رسول الله جد اطهر توست دری بگشا تو بر ما بینوایان نظر کن همچنان بر ما گدایان دو چشم سبزی از خاک حریمت نما روشن به نور پاک رحمان #ابوالفضل_سبزی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#امام_حسن_عسکری_علیه_السلام #ولادت #غزل_پیوسته دریای کرم آب حیات است وصالش قربان رخ زنده کن و نور جمالش خورشید بود آینه ی صورت ماهش تابیده قمر از قمر وجه هلالش یک چشمه دگر از کرم عشق دمیده جاری شده در روزن دل آب زلالش این یوسف هادی که به دامان حدیث است حیران شده عالم ز همه حسن کمالش نامش حسن و شمس جمالش حسن آمد رویش حسن و وجه هلالش حسن آمد خویش حسن و بحر وجودش چه مصفاست هم شوکت و هم جاه و جلالش حسن آمد حلم حسنی دارد و صبرش ز حسین است سیمای علی دارد و خالش حسن آمد همچون پدرش بارش باران الهی است بی شک همه دریای کمالش حسن آمد سرچشمه ی علمش بود از کوثر زهرا جاری شده ی پاک و زلالش حسن آمد نزدیک بود تا که به دست پسر او گویند جهان را همه فالش حسن آمد اندر حرم سامر عشقش چه صفایی است پرواز دل اندر حرمش بال خدایی است دیدم همه شاهان به در خانه اش آیند گویند که ما را به درت فخر گدایی است آن را که نوا نیست نوایش دهد آقا او را که دوا نیست دوایش دهد آقا شوید دل ما را به دم زمزم نابش دل را که صفا نیست صفایش دهد آقا گر مهر نباشد به عمل، رنگ نجویی گر مهر و عمل هست حنایش دهد آقا ظاهر تو چه بینی که جهان در کف آقاست هر کس که شود وصل ورایش دهد آقا آن کس که به خاک در او سجده نماید بی شک نه جهان، هر دو سرایش دهد آقا آقاست ولی قلب و دلش از چه شکسته آخر ز چه در خان صعالیک نشسته صد ابر سیه آمده تا روش نبینند خورشید به زندان معسکر شده بسته او معدن مهر است و ز کس مهر ندیده از ظلم و جفا گشته غمین، گشته چه خسته آن کس که معلم به همه خلق جهان است در سن جوانی ز جهان پر زده رسته در پنجره ی خانه، رخ یار که دیده در سجده، جمال گل دلدار که دیده در گردش عالم که به پلک گل زهراست آن قطب دل آرای، چو پرگار که دیده یعقوب منم یوسف من حضرت مهدی است آن یوسف گم گشته به بازار که دیده صد سال و هزار است که او آمده لیکن یک مشتری ناب و خریدار که دیده حرف است همه دم زدن از عشق بهاران در وادی حق، میثم تمار که دیده او منتظر است تا که شما نیز بجنبید سلمان گلم کیست، چو عمار که دیده آخر چه بگویم ز غم غربت فرزند همچون پسرم این همه آزار که دیده در نزد طبیبی که شفابخش ترین است این خیل عظیم دل بیمار که دیده در گرد گلی کز همه گل هاست فراتر این خشت و گل و این همه دیوار که دیده خود را تو فرو ریز که نورش بنماید در محضر گل، جلوه کند خار که دیده او سید و آقای همه خوب ترین هاست داناتر از او بر همه اسرار که دیده گر صبح کند عالم امکان همه زیباست بر اهل جهان رحمت سرشار که دیده سبزی تو بگو گل پسرم یکه و تنهاست مظلوم ترین سید و سالار که دیده #ابوالفضل_سبزی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_اشعار_آیینی #https://eitaa.com/joinchat/199622657C5f32f5bfcc