صبح تا عصر پیکر آورده  چه قدر جسم بی سر آورده  لیک با آنکه اصغر آورده  خستگی را زپا درآورده  کوه غم روی دوش و چون کوهی  عزم میدان نمود نستوهی  با همه تشنگی بی حدش  بست برسر عمامه جدش  شد قیامت چو راست شد قدش  سیلی از اشک و آه شد سدش  می کند با هزار افسوسش  غیرت الله ترک ناموسش  میخورد بوسه بر سر و روها  دستها در نوازش موها  کس نداند چه گفت زانسوها  که درآورده شد النگوها  او چه گفته که میشود با هم  گره معجر همه محکم  حرف تاراج را زدن سخت است  گریه مرد پیش زن سخت است  رفتن روح از بدن سخت است  از یتیمی خبر شدن سخت است  همه طی شد اگرچه جان برلب  روبرو شد حسین با زینب  دو خدای وفا مقابل هم  دو دل آرام آگه از دل هم  چاره مشکلند و مشکل هم  دو مسیح اند یا دو قاتل هم  هردو یک روح در دو جسم پاک  یک نفر با دو جسم و اسم پاک  هردو هستند جان یکدیگر  آشنا با زبان یکدیگر  شدبه شرح بیان یکدیگر  اشکشان روضه خوان یکدیگر  کس نشد جز خدایشان آگاه  زانچه گفتند بازبان نگاه  چشم هریک شده دوکاسه خون  اشک ریزان به حالشان گردون  دور لیلا قبیله ای مجنون  قبله میرفت از حرم بیرون  گوییا در تبار خون جگری  زنده تشییع میشود پدری  هم به لبهاش ذکر یارب داشت  هم انا بن العلی روی لب داشت  هم به دستش مهار مرکب داشت  هم به کف بند قلب زینب داشت  عرش حیران زبانگ تکبیرش  فرش لرزان ز برق شمشیرش  به کفش گرچه تیغ آتش بار  لیک دیگر عطش دهد آزار  شیر پیر و قبیله ای کفتار  هست معلوم آخر پیکار  پای تا سر تنش پر از تیر است  به سراپاش زخم شمشیر است  موج خون بر تن و به اوج جلال  داشت حالی که هرکه داشت سوال  رفته از حال یا شده سرحال؟  شد به هر حال راهی گودال  تا زکف داد جان جولان را  دوره کردند فخر دوران را  میرسد بر تنش زهر تکبیر  تیر با نیزه سنگ با شمشیر  روی هر عضو او هزاران تیر  خورد اما یکی نمیشد سیر  شک ندارم جبین او که شکست  چشم خود را خدای اوهم بست  برسرم خاک شاه بر خاک است  غرقِ درخاک و خون تنی پاک است  بـخدا این عزیز افلاک است  که تن پاک او پر از چاک است  این چه شرحی است خاک بردهنم  کاش صحت نداشت این سخنم  وای برمن خواهرش هم بود  خواهرش بود، مادرش هم بود  غیراز آنها برادرش هم بود  پدرش جد اطهرش هم بود  بس که گفت العطش عطش کردند  شمرآمد تمام غش کردند  آنکه ننگ ابد برایش ماند  آنکه شیطان برادرش میخواند  شمر پستی که عرش را لرزاند  جسم پاک حسین برگرداند  پیش چشمان اشک ریز خدا  سر برید از تن عزیز خدا  سراو تا برید مظهر ظلم  نامه ها خوانده شد زدفتر ظلم  تن مظلوم ماند و لشگر ظلم  اول غارت است و آخر ظلم  لشگری گرگ و یوسفی بی سر  هرکه میزد هرچه داشت بر پیکر  هرکسی خسته می شد از زدنش  می ربود آنچه میشد از بدنش  این یکی برد جوشنش ز تنش  آن یکی برد کهنه پیرهنش  سنگها که بر جنازه زدند  تازه بر اسبها نعل تازه زدند  پیش تر از بریدن سراو  بیش تر از شرار پیکر او  می زد آتش به جان خواهر او  ناله جانخراش مادر او  چون عزادار هر دو دلبر بود  ذکر مادر غریب مادر بود  زینب آن بی مثال در آفاق  قبله عشق و قبله عشاق  رفته از خویش و مرگ را مشتاق  به خود آمد ز اولین شلاق  جنگ او گشت خود به خود آغاز  یا علی گفت و عشق شد آغاز  (حسن لطفی)  #مرثیه_امام_حسین علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

ما تا خُدا خُداست فـدایِ خدیجه ایم مشغولِ ذکر و مدح و ثنایِ خدیجه ایم عُمری ست سر به راهِ ولایِ خدیجه ایم (شُکر خدا که تحت لوایِ خدیجه ایم) (بعد از هـزار سال گدایِ خدیجه ایم) وقتی عِـناد وَرزیِ دشـمن مُبـرهن است مارا هدف مشخّص و تکلیف، روشن است تا حفظ اعتقاد کنم، شعر، جوشن است (مِهرش نتیجه‌ی دهه‌ی اوّل من است) (ما یک دهه تمام برای خدیجه ایم) در آسمان حائر او گریه می‌کنیم با گریه‌های زائر او گریه می‌کنیم در بیت‌های شاعر او گریه می‌کنیم (ده شب فقط به خاطر او گریه می‌کنیم) (ما پیشواز روز عزای خدیجه ایم) هرگز نبـین که اهل ریا، پا پی چه اَند دنبال خط و ربط چه کس یا پی چه اَند امروز در هوای چه، فردا پی چه اند (اصلاً به ما چه مردم دنیا پیِ چه اَند؟) (ما‌ها که در پی نوه‌های خدیجه ایم) جُز او کسی که بانوی دار الرّسول نیست غیر از خدیجه هیـچ کس أمّ بتول نیست نورش ستاره‌ای ست که اهل اُفول نیست (بی مهر او عبادت عالم قبول نیست) (ما با خدیجه، عبد خدای خدیجه ایم) خاک رهش نباشم اگر، خاک بر سرم با آن کسی که نیست فقیرش نمی‌پرم من خار چشم دشمن زهرا و حیدرم (مهر خدیجه را به سر شانه می‌برم) (شکر خدا که مادر زهراست، مادرم) تضمینی از شعر جناب علی اکبر لطیفیان محمد قاسمی #مرثیه_حضرت_خدیجه سلام الله علیها http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

با لب پاره؛ لب بام؛ سلامم به شما  تا بگیرد دلم آرام؛ سلامم به شما  آخر از عشق تو راهیّ سر دار شدم  ای علی زاده ببین میثم تمار شدم  باز هم شکر زن و بچّه ندیدند مرا  موقعی که وسط کوچه کشیدند مرا  هیچ کس نیست دگر دور و بر مسلم تو  بسته شد مثل علی بال و پر مسلم تو  سر عباس و پسرهات سلامت آقا  گر شکستند در این کوچه سر مسلم تو  قسمت این بود ؛ لبِ تشنه شهیدم بکنند  پیش مرگ جگرت شد جگر مسلم تو  لب من خشک و دو چشمم تر و قلبم سوزان  زده اند آتش بر خشک و تر مسلم تو  به فدای سر یک موی عزیزان تو باد  جان هر دو پسر دربه در مسلم تو  کاش می شد بنویسم که نیایی اینجا  که می آید به سر تو چه بلایی اینجا  حاصل این سفرت بی علی اصغر شدن است  بی برادر شدن و بی علی اکبر شدن است  همه ی ترسم از این است که مضطر بِشَوی  مثل این نائب دل سوخته ؛ بی سر بِشَوی  وای اگر گَرْد بر آیینه ی تو بنشیند  شمر با چکمه روی سینه ی تو بنشیند  وای اگر کار به توهین و جسارت بکشد  وای اگر خواهرتان بار اسارت بکشد  وای اگراهل و عیال تو زمین گیر شوند  دخترکهات پس از رفتن تو پیر شوند  بدنم نقش زمین است میا کوفه حسین  خواهش مسلمت این است میا کوفه حسین  (محمد قاسمی)  #مرثیه_حضرت_مسلم http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

میرسد بر گوش بانگ قافله  نیست حرفی از جدایی فاصله  دست دختر وصله ی دست پدر  بی خبر از درد پا و آبله  لحظه زیبا میگذشت اما چه سود  دست هایی در کمین حیله بود  شوکت زینب محیا بود و بس  سایه ی عباس بر پا بود و بس  شبه پیغمبر به روی مرکبش  در مصاف اربا اربا بود و بس  ناگهان بغضی گلویی را گرفت  رشته ی هر گفت و گویی را گرفت  با نگاهش دیده ای تر شد ولی  چهره ای حیران و مضطر شد ولی  شایدم راز نهان کودکی  بر غم این غصه بستر شد ولی  کربلا فصل کبود زینب است  درکی از عمق شهود زینب است  میرسد کم کم زمانی که کمان  میرود مردی به جان بازی جان  اکبرش کو اصغرش کو ناگهان  دیده شد هفتاد و دو سر بر سنان  خیمه بازاری مثال شام شد  هتک حرمت ها همه انجام شد  (مهرشاد واحدی)  #ورود_به_کربلا http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

و مي گريد غمش را نيمه جان آهسته ... آهسته كنار تشت زر با خيزران آهسته ... آهسته دو دست كوچكش بر مي كشد ديباج را از تشت نمايان مي شود ماه نهان آهسته ... آهسته چو خورشيدي كه سر بر مي زند با شور و شيدايي ز پشت پرده هاي آسمان آهسته ... آهسته نگاهش مي خورد پيوند با لبخند محزوني كه مي ريزد عقيق و ارغوان آهسته ... آهسته ميان تشت خون مي لغزد انگشتان لرزانش به روي گونه هاي مهربان آهسته ... آهسته و مي بويد چو گل هاي بهاري زلف خونين اش و مي ريزند با هم هردوان آهسته ... آهسته نگاهش مي رود سوي غروب و گرد اندوهي كه مي بارد به روي كاروان آهسته ... آهسته نفس از سينه اش پر مي كشد – پرواز بي برگشت-  به سمت وسعت رنگين كمان آهسته ... آهسته شكوفا مي شود در مقدمش دروازه هاي عرش به آهنگ مفاتيح الجنان آهسته ... آهسته و زينب مي گدازد همچنان آهسته ... آهسته و زينب مي گدازد همچنان آهسته ... آهسته   شاعر: بهروز سپیدنامه #مرثیه_حضرت_رقیه سلام الله علیها   http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

 من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم  آینه بودم و از غربت تو تــارشــدم  روز اول که دلم از غم تو خلق شده  با تو همسایه ی دیوار به دیوار شدم  مست بودم زشعاع نگهت ای خورشید  که زکم نوری چشمان تو هوشیار شدم  دل سنگ آب شد از غربت یک لحظه ی تو  روزهای خوشیم رفت، عزادار شدم  من که پای نگهت هستی خود را دادم  هرچه را هم، بدهم باز بدهکار شدم  محو رویت شده بودم که عجب می سوزی  همچو اشکی ز دو چشم تو پدیدار شدم  نیتم بود که شرمنده زینب نشوی  تازه فهمیده ام ای یار که انگار شدم  من که عمری به سر چشم ترت جایم بود  خواب دیدم که تو رفتی و دگر خوار شدم   مانده ام بی کس و تنها، همه هستم به فدات  اگر از داغ تو من نیز شکستم به فدات   تا ابد باد سلامت ثمر من، سرتو  می چکد خون دل من زدو چشم تر تو  روح سرگشته من دل شده ی ماتم توست  دل صد پاره من هست حسین،  پرپر ِ تو  خارج از گود مکن این دو کفن پوش مرا  طفل هایم به فدای علی ِ اکبر تو  چقدر برزخ سردی است دراین ظهرعطش  چقدر گرگ نشسته است به دور و بر تو  آینه های مرا خرد بکن زیر غمت  تا نبینند به سر نیزه سر اصغر تو  بپذیر این دو پسر را که خدا ناکرده  تا نبینند اسیری من و دختر تو  دربساطم به جز این دو پسرم هیچ نبود  شرمگین است، ندارد به از این خواهر تو  دست ردّ بر جگر سوخته ی من نزنی  من که بودم زپس مادر تو مادر تو   از سرم آب گذشته است چنین می گویم  رمقی نیست زداغ تو بر این زانویم  (رضا دین پرور) #مرثیه_دوطفلان_زینب سلام الله علیهم http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

بار من را كمرم نه سر زانو برداشت  كاسه ي زانوي من در طلبت مو برداشت  در خداحافظي ات بود كه من افتادم  آه راحت نتوان چشم ز آهو برداشت  آهوي خوش قد و بالاي حرم، ميكُشَمَش  نيزه زن را كه رسيد از رويت ابرو برداشت  هر چه كردم بخدا روي به قبله نشدي  علتش نيزه ي آن بود كه پهلو برداشت  ديدم از دور كسي رَختِ تو را ميپايد  آمدم زودتر از من، همه را او برداشت  زخمهاي بدنت از دو طرف مرتبط اند  هر كسي نيزه اي از پشت زد از رو برداشت  بين ِ ميدان نشد اما وسطِ خيمه كه شد  آخرش عمه ي تو دست به گيسو برداشت  بخدا خسته شدم آه كجايي اكبر  كاسه ي زانوي من در طلبت مو برداشت  عاقبت توي عبايي جگرم را بردم  با چه وضعييتي آخر پسرم را بردم  (علی اکبر لطیفیان)  #مرثیه_علی_اکبر علیه‌السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

نامه ای دارد ز بابا خوش به حالش کرده است  این همه چشم انتظاری بی مجالش کرده است  پا به میدان می گذارد زاده ی شیر جمل  لشگری را خیره ی ماه جمالش کرده است  در خیال خام، آخر می دهد سر را به باد  هر که از غفلت نگه بر سن و سالش کرده است  کیست با این نوجوان قصد هم آوردی کند  لحظه ای کافیست ... خونش را حلالش کرده است!  درس پیکاری که از ماه بنی هاشم گرفت  مرد جنگیدن در این قحط الرجالش کرده است  می وزد از هر طرف چشمان شور تیر ها  از نفس افتاده و... آزرده حالش کرده است  هر کسی آیینه باشد، سنگ باران می شود  بی مجالی عاقبت بی برگ و بالش کرده است  از تمام عضو عضوش می چکد شهد عسل!  دشت را لبریز از خون زلالش کرده است  جسم این مه پاره هم سطح بیابان شد ز بس  رفت و آمد های مرکب پایمالش کرده است  می رسد خورشید اما دست دارد بر کمر  داغ تو مثل علی اکبر هلالش کرده است  (هادی ملک پور)  #مرثیه_حضرت_قاسم علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

تو و تاول و گرمی آفتاب   من و فکر دلشوره های رباب   لبت تا به هم تا به هم می خورد   تمامی لشگر به هم می خورد   زبان بسته ای یا ادب کرده ای   بمیرم برایت که تب کرده ای   زدم بوسه بر صورتت جمع شد   چرا اینقدر صورتت جمع شد   به دستان بابا عرق کرده ای   به جای عمو آب آورده ای   نفسهات هر لحظه کم می شود   سرت بر سر شانه خم می شود   به چاک لبت خشک شد خون تو   چرا مانده خون زیر ناخون تو   چرا گردن مادرت زخمی است   و یا گونه ی مادرت زخمی است   به لبهای خشکت زبان میزنی   زبان را به سقف دهان میزنی   تو گفتی و گهواره جنبان شدی   شنیدی که رفتم رجز خوان شدی   تو گفتی:که اهل حرم نیستی   تو شیری کم از اکبرم نیستی   پدر روی دوشت علم می کشم   عمو نیست، بار حرم می کشم   اگر پلکهایم تکان می خورد   زمین بر سر آسمان می خورد   مگر بعد عباس علمدار نیست   برایم به میدان زدن کار نیست   دَمِ دوٌم ذوالفقار علیست   دلت قرص باشد کنار علیست   خیال تو راحت از این کار زار   که من آمدم تا در آرم دمار   کمی صبر کن تا كه من پر كنم   کجا هست خیبر که خیبر کنم   تو گفتی و گهواره جنبان شدی   شنیدی که رفتم رجز خوان شدی   ببین دست غربت به زانو زدم   و خیلی برای لبت رو زدم   چه ها با تو این تیر ولگرد کرد   تمام سرت تا تنت درد کرد   نیاورده همراه خود شیر را   رها کن پر ساقه ی تیر را   تو را روی این سینه خواباند و ماند   تو را گرد خود تیر پیچاند و ماند   علی آرزویم بر آورده ای   سه دندان شیری در آورده ای   چنان ضربه ای روی حلقت نشاند   که یک لحظه گفتم سرت را پراند   شنیدم صدایی،دهانت شکست   گلو پیچ خورد استخوانت شکست   فقط از تو بیرون پَرِ تیر بود   تمام تو قدِ سرِ تیر بود   تو را بعد از این خنجر نی زنند   تو را با لهد بر سرِ نی زنند   حسن لطفی #مرثیه_علی_اصغر علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

نام تو را همینکه صدا می‌زند رباب   آتش به جان کرب و بلا می‌زند رباب   مثل دل پدر گلویت پاره پاره است   اما دوباره حرف شفا می‌زند رباب   شد سینه پر ز شیر؛ ولی شیرخواره نیست   مادر بیا که باز صدا می‌زند رباب   چون در خیال خویش بغل می‌کند تو را   بوسه به زخم حلق شما می‌زند رباب   زحمت برای مادر و خلعت برای غیر   دیگر نگو که ناله چرا می‌زند رباب   قلب سکینه از غم تو تیر می‌کشد   در هرکجا که حرف تو را می‌زند رباب   ( سیدمحمد جوادی) #مرثیه_علی_اصغر علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

بین سرها همه گشتیم و سری پیدا شد حرف مردی شد و صاحب جگری پیدا شد میکشیدند رخش را هنری پیدا شد تا که خورشید بسوزد قمری پیدا شد از ازل خاک درش هر که جگر داشته شد بیرق رایت العباس برافراشته شد فهم ایجاد نفهمید ملاقاتش را  به خدا تا نفس صبح مناجاتش را ابر لطف است ببینید عنایاتش را کیست اینجا نگرفته همه حاجاتش را چه شکوهی چه شهودی چه شتابی دارد خوش بحال دل زینب چه رکابی دارد به علی رفته رسیده جگر شیر دَرَد زهره ها را همه با نعره تکبیر دَرَد سینه ی کوه به یک ضربه ی شمشیر دَرَد باد تیغش زرهِ خصم زمین گیر دَرَد دشمن انداخته بین یلان شوری را  یاد داده به همه رسم سلحشوری را رفتی و پشت سرت اشک حرم در آمد  رفتی و پشت سرت چند قدم خواهر آمد خبر از تو که نشد گریه ی اصغر آمد باز با گریه بر او گریه مادر آمد پیش گهواره نشسته است عروس زهرا  دختری گفت که باباست ولی واویلا تو زمین خوردی و جرات به حرامی آمد تو زمین خوردی و سرنیزه ی شامی آمد پشت هم ضربه ی شان بر سر ما می آمد تو زمین خوردی و با ناله پیامی آمد پدرم از نجف آمد تو هم از خیمه بیا  مادرت آمده با قدّ خم از خیمه بیا چقدر پیکر تو پیکر تو  پر دارد بین ابروی تو سخت است ترک بر دارد بعد تو خاک ، یتیمم روی معجر دارد آخر آن خیمه ی تنها شده دختر دارد خوب پیداست که چشم تو چرا شرمنده است وای بر من که گلویت به تکانی بند است من نبودم که تو را با زدنت می بردند رسمشان است به غارت بدنت می بردند نیزه در کتف فرو کرده تنت می بردند نه فقط خود زره پیروهنت می بردند رسمشان است که با نیزه بلندت بکنند یا سنان است که با نیزه بلندت بکنند تا سرت از سر نیزه به تکانی افتاد پیش چشمان یتیمی به میانی افتاد چشم زینب با قد کمانی افتاد کار ما بی تو به این هرزه زبانی افتاد کاش محکم تر از این خوب سرت می بستند تا خجالت نکشی چشم ترت می بستند حسن لطفی #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

ایـــن اشــــک‌ها بـه پای شما آتشم زدند شکـــر خـــدا بـــرای شـــمــا آتشم زدند   مـــن جبـــرئیـــل ســوختـه بالم، نگاه کن معـــراج چشـــم‌های شـــمــا آتشم زدند   ســـر تا به پا خلیل گلستان نشین شدم هـــر جـــا که درعـــزای شـما آتشم زدند   از آن طــــرف مــدینه و هیزم، از این طرف بــــا داغ کـــربلـــای شـــمــا آتشـم زدند   بــــردنــــد روی نیـــزه دلــم را و بعد از آن یـــک عمـــر در هـــوای شــما آتشم زدند   گفتم کجاست خانه‌ی خورشید شعله‌ور؟ گــفتنـــد بـــــوریای شما، آتشم زدند...   دیــــروز عصـــر تعــزیه خــوانان شهرمـان همــــراه خیمـــه‌های شـمـا آتشــم زدند   امــــروز نیـــز نیـــّر و عمّـان و محتــشـم بـــا شعـــر در رثــای شمــا آتشــم زدند   «دیشـــب اگـــر به داغ شهیدان گداختم امشــب ولـی بــرای شمــــا آتشم زدند   تــا بـــا خبـر ز شـــور نیستـــانی‌ام کنند مــاننــد نینـــوای شمــا آتــــشـــم زدند   شاعر: سید حمیدرضا برقعی #مناجات_با_امام_حسین علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

بعد از سه روز پيكر سرخش كفن نداشت يوسف ترين شهيد خدا پيرُهن نداشت از بس كه نيزه خون تنش را مكيده بود حتی توان و قدرت ناله زدن نداشت در هجمۀ تواتر شمشير و تير و تيغ راهی به جز شقايق پرپر شدن نداشت از بس كه پيكرش شده پامال اسبها يک جای بی جراحت و سالم ، بدن نداشت زلفی كه شانه شد به سر نيزه صبحگاه كنج تنور چاره به جز سوختن نداشت در بوريای كهنه تن لاله پوش او  پيچيده شد اگر چه شقايق كفن نداشت شاعر: یوسف رحیمی #مرثیه_امام_حسین علیه السلام   http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872