🔺برنامه زنده تلویزیونی کلمه ▫️کلمه بیست‌وهفتم: طهارت ▫️مهمان: آیت‌الله سید یداللّه یزدان‌پناه ▫️میزبان: وحید یامین‌پور 🔻دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۲۳، شبکه یک سیما @sooyesama @kalame_tv1

پس از مدتی که علامه حسن‌زاده آملی در خدمت درس آیت‌الله الهی طباطبایی بودند، ایشان مریض شده و در بیمارستان نکویی قم بستری شدند و درسشان تعطیل شد. علامه می‌فرمودند: از اینکه درس تعطیل شد، بسیار دل‌گیر و ناراحت بودم، لذا فردای آن روز قلم و دفتر را برداشتم و خدمت ایشان در بیمارستان نکویی رفتم که هم از ایشان عیادت کنم و هم اگر صلاح بدانند و حالی داشته باشند، همان‌جا ما درسی داشته باشیم. خدمتشان مشرف شدم و گفتم: یک روز درس تعطیل شد، خیلی دلم گرفت؛ لذا آمدم خدمت شما تا اگر حالی داشته باشید همین‌جا من در محضرتان استفاده کنم. ایشان فرمودند: حاجی‌آقای حسن‌زاده، راستش دیشب من هم اولین شبی بود که در بیمارستان می‌خوابیدم، تاکنون به عمرم در بیمارستان نخوابیده بودم. خیلی دلم گرفته بود، برای اینکه از آن حالت خارج بشوم، لحظاتی را با شما محشور بودم! گفتم: یعنی چه؟! فرمود: دیشب ساعت فلان نرفتید کتابخانه؟ گفتم بله! فرمود: فلان کتاب را بر نداشتید؟ گفتم بله! فرمود: مقداری مطالعه نکردید؟ گفتم بله! فرمود: بعد از مدتی کتاب را به قفسه برنگرداندید؟ گفتم بله! فرمود: این من بودم که با پای شما رفتم به کتابخانه و با دست شما کتاب را برداشتم و با چشم شما کتاب را مطالعه کردم و بعد کتاب را سر جایش برگرداندم! گفتم: «آقاجان شما چه کارهایی با ما می‌کنید!». ایشان ما را تسخیر کرده بود و ما با اراده و خواست ایشان کارهایی را انجام می‌دادیم و خودمان هم خبر نداشتیم! (رمضانی، حدیث سهر، ص۲۵۴) #آیت‌الله_الهی_طباطبایی #علامه_حسن‌زاده_آملی #تسخیر @sooyesama

در شهودهای عارفان ‌و نیز تجربه‌های نزدیک به مرگ، گاه حالتی شبیه به تناسخ گزارش می‌شود. در این حالت، فرد، خاطره‌ها و سرگذشت زندگی شخصی دیگر را به‌یاد می‌آورد یا حتی آنها را زندگی می‌کند. این حالت می‌تواند به بخش ویژه‌ای از زندگی یا همه آن سرایت یابد. برای نمونه برخی تجربه‌گران نزدیک به مرگ، گزارش می‌دهند که در کالبد شخصی دیگر قرار گرفته‌اند ‌و همه یا بخشی از زندگی او را زیسته‌اند. هم‌چنین سالکان طریق عرفان، گزارش می‌کنند که گاه، بخش‌های از زندگی اولیای پیشین را به‌عینه شهود می‌کنند چنان‌که گویا خود آن شخصِ درگذشته می‌شوند. از بزرگی شنیدم که می‌گفت: در واقعه‌ای، بالا رفتن پیامبر (ص) از کوه نور و ورود به غار حرا را تجربه کرده است. البته نه اینکه شاهد این ماجرا بوده، بلکه او خود این ماجرا را تجربه کرده و ‌دقیقا خاطره پیامبر (ص) را زیست نموده است. شاید واژه "به‌یاد آر" که برگردان "اِذ" در آغاز برخی داستان‌های قرآنی است، نیز اشارتی به این معنا باشد؛ زیرا خداوند داستان پیامبران گذشته را برای پیامبر اسلام (ص) تعریف نمی‌کند، بل می‌گوید: "به‌یاد آر". گویا پیامبر از قبل آنها را می‌داند و اکنون باید یادآور شود. آیا این بدان معناست که پیامبر در قالب همه پیامبران پیشین زیسته است و خاطرات همه را تجربه نموده و اکنون به اذن الهی به یاد می‌آورد؟ در عرفان بودایی، این حالت پرشمار گزارش می‌شود که شخص، خاطرات و تجربیات شخص‌هایی که قرن‌ها پیش مرده‌اند را‌ به‌یاد می‌آورد. آنها این روی‌داد را دلیل محکمی بر تناسخ می‌گیرند و بر این باورند که ارواح گذشتگان، پس از مرگ، در کالبد کودکان تازه متولد شده، حلول کرده و زندگی تازه‌ای را تجربه می‌کنند. بنابراین یک روح، کالبدها و زندگی‌های فراوانی‌ تجربه کرده است که اگر به مراقبه بنشیند می‌تواند آنها را به‌یاد آورد. بوداییان، پا را از این فراتر نهاده و می‌کوشند با استمداد از ارواح بزرگان خویش، آنها را به حلول در پیکر خویش دعوت نموده و از آگاهی و قدرت ایشان بهره جویند. اکنون چه باید گفت؟ این تجربیات سلوکی و نزدیک به مرگ را چگونه باید تفسیر نمود؟ آیا ادله ابطال تناسخ، خللی دارند؟‌ یا همه سالکان و تجربه‌گران، به‌رغم پراکندگی‌های زمانی و مکانی، به توهمی واحد گرفتار آمده‌اند؟ یا بر سامان دادن دروغی بزرگ، توافق کرده‌اند؟ یا اینکه تناسخ، تفسیر نامناسبی برای رویدادهای یادشده است؟ ادامه دارد... #ر_س #زیست_ارواح_گذشته #رجعت #تناسخ #تسخیر https://eitaa.com/sooyesama

#استاد_جعفر_ناصری #موانع_سیر #خودشیفتگی https://eitaa.com/sooyesama

می‌شنویم و می‌خوانیم که مردمی روی دریا راه می‌رفتند آنچنان که دیگران روی زمین یا این که کسی طی‌الارض دارد در مدت بسیار کوتاهی مثلاً به طرفة‌العينى مسافت بسیاری را پیموده است که سرعت سیر او از سرعت نور بیش‌تر است. این گونه امور غریبه پدیده ی فکر انسانی است. انسان هرچه داناتر می‌شود آثار وجودی او بیش‌تر و قوی تر می ث‌گردد و به کمال می‌رسد. غرض این است که نطفه‌ها از قوت به فعلیت رسیدند که این چنین منشأ آثار گوناگون شدند. هرچه مشابهت او به اصلی که علم [یا همان آگاهی] است، شدیدتر می‌شود آثار وجودی او بیش‌تر و قوی‌تر می گردد. #علامه_حسن‌زاده_آملی (دروس معرفت نفس، ص۱۳۸) #آگاهی #اشتداد_نفس #تصرفات @sooyesama

انسان دو معلم دارد: یکی آموزگار و دیگری روزگار. هرچه با شیرینی از اولی نیاموزی، دومی با تلخی به تو می آموزد. اولی به قیمت جانش، دومی به قیمت جانت. #روز_آموزگار @sooyesama

مردم معادن زر و سیمند در سرشت جویای این خزائن پنهان معلّم است هرگز گزافه نیست که گویم پس از خدای آن‌کس که خلق می‌کند انسان معلّم است #محمد_حنیفه‌نژاد @sooyesama

از روزگار خویش ندانم جز این قدر خوابم زیاد رفته و تعبیرم آرزوست کو آن نگاه ناز که اول دلم ربود عمرت دراز باد همان تیرم آرزوست #اقبال_لاهوری @sooyesama

تواضع ظاهرى و باطنى در پيشگاه معلم و استاد سبب مى‌‏شود، ذهن شاگرد از آنچه خود مى‏‌داند خالى شود و علمى را كه براى دين و دنيايش مفيدتر و سزاوارتر است فراگيرد و دانش سودمند همين است. وگرنه صرف علم آموزى، بدون تواضع و فروتنى، تنها فن و صنعت و ايجاد نقش و صورتى در ذهن است كه جز بر خودبينى، غرور و نادانى شاگرد نمى‏‌افزايد و در نهايت جز به دنيا دوستى و محبت مظاهر دنيا، به سرنوشت ديگرى نمى‏‌انجامد. نتيجه تعلم خالى از تواضع اين است كه چنين شاگردى به عرض اندام در برابر استاد، دوستان و هم درسانش تمايل پيدا نموده و مردم را به خود دعوت مى‏‌كند تا آنجا كه غرورى خيالى، او را فراگرفته و طالب رياستى دروغين مى‌‏شود و براى رسيدن به جاه و مقام و برترى بر همسنگانش تلاش مى‏‌كند. #آیت‌الله_سعادت‌پرور (سرالاسراء، ج۱، ص۴۲۳) #تکریم_استاد #علم_سودمند https://eitaa.com/sooyesama

روینا عن علی بن أبی طالب رضی الله عنه أنه قال: أوصانی رسول الله فقال: یا علی أمان لک من الوسواس أن تقرأ «وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا » إلی قوله « وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا». از جناب علی بن أبی طالب علیه السلام روایت شده که پیامبر به ایشان سفارشاتی را فرموده‌اند از آن جمله اینکه فرموده‌اند: ای علی امان از وسواس خواندن این آیات [از سوره إسراء] است: وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا ﴿۴۵﴾ وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرًا وَ إِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا ﴿۴۶﴾ #محیی‌الدین_عربی (رساله وصایا) #درمان_وسواس https://eitaa.com/sooyesama

نباید به ابتدای کار خود شاد باشیم. باید دید عاقبت ما چه می‌شود؟ نباید از عاقبت، یا از فردای خود خاطرجمع باشیم! #آیت‌الله_بهجت (در محضر بهجت، ج۱، ص۱۶۳) #عاقبت_بخیری https://eitaa.com/sooyesama