✅ شرح و تفسیر حکمت ۱۷۹ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 🍃 اللَّجَاجَةُ تَسُلُّ الرَّأْى.🍃 ✨ «تسل» از ریشه «سلّ» بر وزن «حلّ» در اصل به معناى #بیرون‌کشیدن_شمشیر_از_غلاف_با_نرمش و یا #خارج‌کردن‌هرچیزى‌به‌مداراونرمى است. به #فرزند هم به همین مناسبت #سلیل مى گویند، چون از وجود دیگرى خارج شده است. 🔺 گاهى این واژه را به #نابود‌کردن تفسیر کرده‌اند، زیرا چیزى را که از محلى بیرون بکشند آن محل خالى مى‌ماند و به اشخاصى که مخفیانه و به اصطلاح به طور قاچاقى از جایى مى‌گریزند و یا به جایى وارد مى‌شوند «متسلّلون» گفته مى‌شود. 🔹 به هرحال منظور امام (علیه السلام) از این کلام نورانى #بازداشتن لجوجان از #لجاجت است، زیرا لجاجت به انسان اجازه #درست‌اندیشیدن و #فکر_صحیح را نمى‌دهد و غالباً لجوجان به راه #خطا مى‌روند و منافع و موقعیت‌هاى خود را از دست مى‌دهند، چرا که تصمیم‌گیرى‌هاى آنها #نابجا و #ناصواب است. 🔸 بعضى از شارحان در تفسیر این کلام حکیمانه احتمال دیگرى نیز داده‌اند و گفته‌اند منظور آن است که هرگاه رئیس و مدیر و بزرگ‌تر ببیند افراد زیردست لجاجت به خرج مى‌دهند از #اصلاح آنها صرف‌نظر مى‌کند و #حمایت خود را از آنها بر مى‌گیرد و آنان را به حال خود وامى‌گذارد که سبب #خسارتى_عظیم براى آنان مى‌شود. ❇️ ولى تفسیر اول صحیح‌تر به نظر مى‌رسد، زیرا منظور این است در همانجا که لجاجت است این اثر منفى وجود دارد، به علاوه افراد لجوج کمتر حاضرند به #مشورت تن بدهند. آنها روى افکار خود پافشارى مى‌کنند و محروم‌بودنشان از مشورت ضربه دیگرى نیز بر آنان وارد مى‌سازد، هر چند جمع میان دو تفسیر در یک عبارت مانعى ندارد و استعمال لفظ در بیش از یک معنا به اعتقاد ما جایز است. 💠 #مفاسد لجاجت به قدرى زیاد است که گاهى سرچشمه بروز جنگ‌هاى خونین مى‌شود؛ همان‌گونه که در حدیثى از امام امیرمؤمنان آمده است: «از خصلت نکوهیده لجاج بپرهیز که آتش جنگ‌ها را شعله‌ور مى‌سازد». ✅ لجاجت گاه سبب از هم پاشیدن خانواده‌ها، به هم خوردن دوستى‌هاى پرسابقه، ایجاد اختلاف در میان شرکا و به هم خوردن وحدت صفوف مى‌شود و اگر لجاجت در مدیران جامعه پیدا شود آثار سوء آن بسیار گسترده‌تر است. 🔺 به همین دلیل در احادیث فراوانى که از رسول خدا و ائمه هدى(علیهم السلام) به ما رسیده لجاجت سخت# نکوهش شده است؛ از جمله در حدیثى از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) مى‌خوانیم: «خوبى سبب مى‌شود که انسان به کار خیر عادت کند و انجام کارهاى بد ناشى از لجاجت است». 🔺 در حدیث دیگرى از امیرمؤمنان مى‌خوانیم: «لجاجت بذر بدى هاست». 🔺 در حدیث دیگرى از همان حضرت آمده است: «لجاجت زیان.بارترین اشیا در دنیا و آخرت است». 🔺 در حدیث دیگرى لجاجت به #مرکب_چموشى تشبیه شده که انسان بر آن سوار مى‌شود؛ امام امیرمؤمنان مى‌فرماید: «هیچ مرکبى سرکش‌تر و چموش‌تر از مرکب لجاجت نیست». 🔺 این احادیث را با حدیثى از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) پایان مى‌دهیم که فرمود: «از لجاجت بپرهیز که آغازش نادانى و سرانجامش پشیمانى است». ✅ نکته: لجاجت و ریشه‌ها و پیامدهاى آن لجاجت در اصل به معناى #پافشارى، #سرسختى و #اصرار بر یک سخن یا یک کار است و معمولا در #امور_باطل به کار مى رود؛ ولى به طور نادر در امورى که جنبه مثبت دارد نیز این واژه به کار رفته است، مانند حدیث معروف یا برگرفته از حدیث معروف «کسى که درى را بکوبد و اصرار ورزد و ایستادگى کند سرانجام در باز مى‌شود و وارد خواهد شد». 🔺 قرآن مجید نیز این واژه را در مورد #طغیان به کار برده مى فرماید: «آنها در طغیانشان لجاجت می‌ورزند و در این وادى سرگردان مى‌مانند». از جمله شواهدى که دلالت مى‌کند لجاجت معمولا بار #منفى دارد حدیث امام صادق(علیه السلام) است که مى‌فرماید: «شش چیز است که در مؤمن وجود ندارد: ناتوانى و بخل و لجاجت و دروغ و حسد و ظلم و ستم بر دیگران». ❇️ سرچشمه لجاجت امور زیادى مى‌تواند باشد؛ 1⃣ از جمله #حب_ذات_افراطى که سبب پافشارى بر رأى و عقیده خود مى‌شود 2⃣ و خودبزرگ‌بینى که سبب مى‌شود نظر خود را از همه برتر ببیند 3⃣ و بخل و حسادت که او را از پذیرش نظر دیگران باز مى‌دارد 4⃣ و جهل و نادانى که به انسان اجازه نمى‌دهد تمام جوانب مطلب را ببیند 5⃣ و تعصب شدید که سبب پافشارى بر امور باطلى مى‌شود که مورد تعصب اوست 6⃣ و دفاع بى دلیل از قوم و قبیله و خانواده و بستگان که سبب مى‌شود بر اعتقادات آنها پافشارى کند و امورى از این قبیل.... ❇️ یکى دیگر از عوامل اصلى لجاجت #عدم‌شجاعت در #بازگشت از نظرات #باطل و پذیرفتن نظرات صحیح است؛ شجاعتى که متأسفانه در بسیارى از افراد وجود ندارد و همین امر گاه سبب مى‌شود عمرى در مسیر باطل بمانند و به پرتگاه‌ها کشیده شوند. 🔹 تاریخ صحنه‌هاى زیادى از بدبختى‌هایى که باعث آن افراد لجوج بودند به خاطر دارد. 🔺 قرآن مجید در سوره «ملک» بعد از آنکه آ

✅شرح و تفسیر حکمت ۲۲۸ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 #قسمت_دوم 3⃣امام در سومین گفتار حکیمانه مى‌افزاید: «کسى که در برابر ثروتمندى به علّت ثروتش تواضع کند، دو سوم دین خود را از دست داده است» ✨ایمان داراى سه رکن است: 🍃معرفت قلبى، 🍃اقرار زبانى 🍃و عمل به ارکان دین 🔺کسى که در برابر چنین ثروتمندى خضوع مى‌کند در واقع #اقرار_زبانى به توحید را با کلمات تملق آمیزش در هم شکسته و همچنین خضوعى که باید در برابر ذات پاک پروردگار داشته باشد به وسیله خضوع در مقابل این ثروتمند، به #شرک آلوده کرده است، بنابراین دو رکن از ارکان ایمان را بر باد داده، هر چند ایمان قلبی او محفوظ مانده باشد. 🔹تواضع در برابر ثروتمندان براى ثروتشان هم موجب #ذلت تواضع‌کننده است و هم #طغیان ثروتمندى که به او تواضع شده تا آنجا که گویى خود را روزى‌رسان مى‌داند و دیگران را روزى‌خوار خودش و متأسفانه این رذیله اخلاقى در افراد بسیارى دیده مى شود، ✅اما در هر حال نباید احترام ثروتمندان مؤمن و صالح را به سبب خدماتشان به #نیازمندان و #جامعه_اسلامى را مصداق این حدیث دانست، آن در واقع #فضیلتى است و #اداى_حقى. 3⃣آن‌گاه امام (علیه السلام) در چهارمین نکته حکیمانه مى‌فرماید: «کسى که قرآن بخواند و پس از مرگ وارد آتش دوزخ گردد از کسانى بوده که آیات خدا را استهزا مى‌کرده است» ❇️قرائت قرآن چندگونه است: 🔸گاه انسان مؤمن قرآن را تلاوت مى‌کند و گوش جان به آیاتش مى‌سپارد تا پیام خدا را از لابه‌لاى آن بشنود و زندگى خود را با آن هماهنگ سازد و به گفته امیرمؤمنان على (علیه السلام) در خطبه متقیان: «پرهیزگاران در دل شب برپا مى‌خیزند و قرآن را با تدبر قرائت مى‌کنند و جان خود را با آن محزون مى‌سازند و داروى درد خود را از آن مى‌گیرند، هرگاه به آیه‌اى برسند که در آن تشویق (به پاداش‌هاى الهى) است با علاقه فراوان به آن روى مى‌آورند و روح و جانشان با شوق بسیار به آن مى‌اندیشد و آن را نصب العین خود قرار مى‌دهند و هرگاه به آیه‌اى برخورد کنند که بیم‌دهنده است گوش دل را براى شنیدن پیام آن باز مى‌کنند و گویى صداى زبانه‌هاى آتش دوزخ با آن وضع مهیبش در گوششان طنین انداز است». نیز به فرموده امام صادق (علیه السلام) در دعایى که قبل از تلاوت قرآن خوانده مى‌شود: «خداوندا! نگاه مرا به آیات قرآن #عبادت و قرائتم را توأم با #اندیشه و تفکرم را در آن مایه #عبرت قرار ده و مرا از کسانى قرار ده که از مواعظ تو در آن #پند مى‌گیرد و از #گناهانت پرهیز مى‌کند». 🔸گروه دیگرى آیات قرآن را تنها براى #ثواب قرائت مى‌خوانند بى‌آنکه به پیام‌هایش گوش فرا دهند. 🔸گروه سومى نیز اضافه بر این به استهزاى آیات مى‌پردازند و اگر در سخن استهزا نکنند، عملاً استهزا دارند، آیات تحریم ربا را مى‌خوانند ولى رباخوارى مى کنند، آیه تحریم غیبت را تلاوت مى‌کنند ولى غیبت کردن کار همه روزه آنهاست و همچنین در برابر سایر پیام‌هاى قرآن. 🔺این گونه تلاوت نه تنها سبب #نجات نیست، بلکه به فرموده امیرمؤمنان(علیه السلام) سبب دخول در آتش #جهنم است، چون قرآن را به صورت استهزا #قولاً یا #عملاً خوانده است و کسى که آیات قرآن را با استهزا بخواند مستحق آتش دوزخ است. 💠این سخن را با حدیثی از پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) پایان مى‌دهیم، فرمود: «تو تا آن زمان قرآن مى‌خوانى که تو را از #معصیت_الهى باز دارد و اگر باز نداشت قرآن نخوانده‌اى». ✨...ادامه دارد @syed213