⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️
🌸
⭕️خلاصه‌ای از زندگانی حضرت ابوالفضل العباس (ع)
🔷 #حضرت_اباالفضل_العباس (ع) در سال ۲۴ هجری در شهر مدينه به دنيا آمدند. [۱] ایشان اولين فرزند امام علی (ع) از ام البنين (س) بودند. [۲] ام البنين بانوی بزرگوار و پرهيزكار، از قبيله كلابيه بود، قبيله‌ای كه به شجاعت و دلاوری مشهور بودند. استاد مطهری مينويسد: آرزوی امیرالمؤمنین (ع) در ازدواج با ام البنين (س)، در وجود مقدسِ #حضرت_ابوالفضل (ع) تحقق يافت. از القاب حضرت اباالفضل (ع) ميتوان به #قمر_بنی_هاشم، #باب_الحوائج، #سقا، #علمدار، عبد صالح و الحامی اشاره كرد. #حضرت_اباالفضل_العباس (ع) نه تنها در شجاعت، بلكه در تمام صفات برجسته انسانی و #فضايل_اخلاقی سرآمد و نمونه بودند. پس از شهادت امام علی (ع) #حضرت_اباالفضل (ع) از دل و جان، فرمانبردار برادرشان امام حسن مجتبی (ع) بودند. بعد از شهادت امام حسن (ع) نیز حضرت عباس (ع) پيوسته همراه و هماهنگ با #حضرت_سيدالشهداء (ع) بودند و تمام اعمالشان را با پيروی از آن حضرت انجام ميدادند.
🔷در سفر امام حسين (ع) به سمت كربلا #حضرت_اباالفضل_العباس (ع) همراه برادر بودند و به عنوان #علمدار_كربلا، مهمترين ياور و پشتيبان امام حسين (ع) محسوب ميشدند. #امام_حسين (ع) نيز علاقه خاصی به برادرشان، #حضرت_عباس (ع) داشتند. يكی از راه‌های شناخت منزلت والای #حضرت_ابالفضل (ع) و صفات گرانقدر ایشان، مراجعه به روايات پيشوايان دين عليهم السلام است، كه آگاه به شخصيت وجودی افراد می‌باشند. امام صادق (ع) شخصيت برجسته #حضرت_عباس (ع) را چنين ترسيم مينمايند: «عموی ما #عباس_بن_علی (ع) #بصيرتی_نافذ و #بينشی_عظيم و #ايمانی_شديد داشت؛ در محضر امام حسين (ع) جهاد نمود و جانبازی و ايثاری تمام نمود و #شهيد درگذشت». [۳] در اذن ورود به حرم آن حضرت نيز از امام صادق (ع) بر شيفتگان علمدار كربلا، چنين دستور آمده كه بايد عرضه بدارند؛ «سلام خدا و سلام فرشتگان مقربش و سلام پيامبران مرسل و بندگان شايسته‌اش و سلام تمامی شهدا و صديقان و سلام های پاكان در صبحگاهان و شام بر تو باد ای فرزند اميرالمومنين (ع)». [۴]
🔷سپس امام در زيارت قمر منير بنی هاشم (ع) ميفرمايند: «شهادت ميدهم كه تو نسبت به جانشين رسول اكرم (ص) در مقام تسليم بودی و حضرتش را تصديق نمودی و در شأن وی وفا نموده و خيرخواهی كردی». [۵] امام سجاد (ع) درباره عمويشان میفرمایند: «خدا رحمت كند عمويم #عباس (ع) را، ايثار كرد و جانش را فدای برادر نمود، تا اين كه دست هايش قطع شد، سپس خداوند عوض دو دستش، دو بالی به او عنايت كرد، تا با آنها با ملائكه در بهشت پرواز كند. همانطور كه برای جعفر بن ابيطالب (ع) دو بال عنايت فرمود، همانا برای او نزد خدا #مقامی است كه در روز قيامت همه شهدا به آن مقام غبطه می‌خورند». [۶] #حضرت_اباالفضل_العباس (ع) پيوسته در صدد بپا داشتن حق بوده اند؛ ایشان از آن هنگام كه از كانون شجاعت شير نوشيدند و در #خاندان_امامت تربيت يافتند، #اسوه_دلاوری و #مشتاق_شهادت در راه حفظ نواميس الهی بودند و همواره نیز آماده فداكاری در ركاب حجت خدا بودند.
پی‌نوشت‌ها
[۱] تنقيح المقال (مامقانی) ج۲، ص۱۲۸
[۲] مقاتل الطالبين (ابوالفرج اصفهانی) ص۸۹
[۳] شرح الاخبار فی فضائل الائمه الاطهار (نعمان تمیمی مغربی) ج۳، ص۱۸۴، ح۳
[۴] بحارالأنوار، ج۹۸، ص۲۷۷، باب۲۰، ح۱
[۵] همان
[۶] بحارالأنوار، ج۴۴، ص۲۹۸، باب۳۵، ح۴
منبع: وبسایت اندیشه قم با تلخیص
#حضرت_اباالفضل
#حضرت_عباس
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
`🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳🏴🏳
🏴
⭕️حضرت اباالفضل العباس (ع) چگونه به شهادت رسید؟
🔹 #عبّاس_بن_على (ع) #پرچمدار_لشكر برادرش #امام_حسين (ع) بود. هنگامى كه ديد تمام ياران و برادران و عموزادگان شربت شهادت نوشيدند، گريست و به شوق ديدار پروردگار جلو آمد و پرچم را برگرفت و از برادرش امام حسين (ع) اجازه ميدان خواست. امام (ع) (كه از فراق برادر سخت ناراحت بود) به سختى گريست، به گونه اى كه محاسن شريفش از اشك ديدگانش تر شد، و فرمود: «برادرجان! تو نشانه [شكوه و عظمت و] برپايى سپاه من و محور پيوستگى نفرات ما هستى. اگر تو بروى [و شهيد شوى]، جمعيّت ما پراكنده، و ويران ميگردد». #حضرت_اباالفضل (ع) عرض كرد: «جان برادرت فدايت، اى سرورم! سينه ام از زندگانى دنيا به تنگ آمده است، میخواهم از اين منافقان انتقام [آن خون هاى پاك را] بگيرم!». امام (ع) فرمود: «اينك كه آهنگ ميدان دارى براى اين كودكان، آبى تهيّه كن». #حضرت_عبّاس (ع) رهسپار ميدان شد و آنان را موعظه كرد و از عذاب خدا ترساند، ولى اثرى نبخشيد. به نزد برادرش بازگشت و ماجرا را گزارش داد، كه ناگهان صداى العطش كودكان به گوشش رسيد، بى درنگ بر اسب شد و نيزه و مشك را برداشت و به سوى فرات روانه شد.
🔹۴۰۰۰ تن از مأموران فرات، آن حضرت را محاصره كردند و هدف نيزه ها قرار دادند، ولى آن حضرت دلاورانه لشكر دشمن را شكافت و ۸۰ نفر از آنان را به خاك هلاكت افكند، و وارد فرات شد. «هنگامى كه خواست مقدارى آب بياشامد تشنگى امام حسين (ع) و اهل بيتش را به خاطر آورد، آب را روى آب ريخت، مشكش را پر كرد»؛ [۱] آنگاه مشك را بر دوش راست خود نهاد و به سوى خيمه رهسپار شد و چنين گفت: «اى نفس [عباس]! زندگى پس از حسين (ع) خوارى و ذلت است، مبادا پس از او زنده بمانى. اين حسين (ع) است كه شربت مرگ مینوشد و تو میخواهى آب سرد و گوارا بنوشى؟!» [۲] «هيهات! چنين كردارى، از آيين من نيست و نه كردار شخص راست باور». [۳] سپاه خون آشام ابن سعد اطرافش را گرفتند. #حضرت_اباالفضل_عباس (ع) دليرانه در آن ميان حمله میكرد و اين رجز را ميخواند: «هنگامى كه مرگ فرا رسيد، مرا از آن باكى نيست، تا آن هنگام كه شمشيرها مرا درخاك افكنند. من جانم را سپر فرزند زاده پيامبر پاكيزه خوى قرار داده ام، من همان عباسم كه سِمَتِ سقایى دارم، و از سختىِ نبرد، واهمه اى ندارم». [۴]
🔹 #دشمن خود را باخته بود، توانِ مقابله رويارو با آن حضرت را نداشت، لذا پشت درختها كمين كرده بودند. «نوفل ازرق» دست راست #قمر_بنى_هاشم (ع) را قطع نمود و آن جناب مشك را به دوش چپ نهاد و پرچم و شمشير را به دست چپ گرفت و اين رجز را خواند: «به خدا سوگند! اگر چه دست راستم را قطع نموديد، ولى من پيوسته از دينم حمايت مى كنم و از امامى صادق الايمان كه فرزند پيامبر پاك و امين است، حمايت مى كنم». آنگاه «نوفل ارزق» و «حكيم بن طفيل» از كمينگاه بر آن حضرت حمله كردند و دست چپ او را از بدن جدا كردند. آن حضرت پرچم را به سينه خود چسبانيد و اين رجز را خواند: «اى نفس! از كفار هراسى نداشته باش، تو را بشارت باد بر رحمت خداوند جبران كننده و همنشينى با پيامبر بزرگ و برگزيده. اينان دست چپم را به ستم قطع كردند، خدايا حرارت آتش را به آنان بچشان». [۵]
🔹آنگاه بنا به قولى، مشك را به دندان گرفت، چيزى نگذشت كه تيرى بر مشك اصابت كرد و آبهاى آن فرو ريخت. تير ديگرى بر سينه مباركش اصابت كرد و بعضى نوشته اند تيرى بر چشم حضرت نشست و مردى از قبيله تميم با عمود آهنين بر فرق مباركش زد كه از اسب به زمين افتاد؛ «با صداى بلند فرياد زد: برادر مرا درياب». [۶] هنگامى كه امام حسين (ع) بر بالينش رسيد وى را كشته ديد، پس گريست. همچنين نقل شده است: هنگامى كه #حضرت_اباالفضل (ع) شهيد شد #امام_حسين (ع) فرمود: «اينك كمرم شكست و راه چاره بر من محدود شد». آنگاه گريست و اينگونه فرمود: «اى بدترين مردم! با ستمكارى خويش بر ما تعدّى كرديد، و با آيين پيامبر خدا محمّد (ص) مخالفت ورزيديد. آيا بهترين پيامبر، سفارش ما را به شما نكرده بود؟ آيا ما از نسل پيامبر راستين نيستيم؟ آيا جز اين است كه حضرت زهرا (س) مادر من است نه شما؟ آيا او از نسل بهترين انسان ها نبود؟ به سبب جنايتى كه مرتكب شديد ملعون و خوار گشتيد، و به زودى گرفتار آتش شعله ور الهى خواهيد شد!». [۷] در هر گام درسى است، درسى از فضيلت و ايثار، درسى از شجاعت و شهامت و از خودگذشتگى.
• مآخذ و متن عربی روایات و... در منبع موجود است
📕عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، ص ۴۹۲
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#حضرت_اباالفضل #قمر_بنی_هاشم #عباس
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«حضرت اباالفضل» علیه السلام؛ نفحه‌ای از رحمت های الهی
🔸 #حضرت‌اباالفضل‌العباس (عليه السلام)، مردی که #الگوی_واقعی برای #وفاداری، #شجاعت، #غیرت، #ادب، #جوانمردی و... می باشد؛ و با وجود ایشان در همه این زمینه ها، #واقعه_عاشورا حرف برای گفتن دارد. القابی خاص به حضرت اختصاص دارد که در اینجا به بخشی از آنها می پردازیم.
💠«قمر بنی هاشم»
🔹 #حضرت_اباالفضل (عليه السلام)، بواسطه بهره وافری که از زیبایی و #جمال برده بود، به #قمربنیهاشم، معروف گردید. به راستی وی همچنان که برای خانواده‌ی علوی خویش، به مثابه ماهی فروزان بود، در #جهان_اسلام نیز همانند #ماه درخشید، و #مسیر_شهادت را برای تمام رهروان راه شهادت روشن نمود.
💠«سقا»
🔹 #سقا از برترین القاب حضرت می‌باشد، و خود ایشان نیز این لقب را بسیار دوست می‌داشت؛ اما دلیل این لقب گذاری، نقش بسیار مهم حضرت در سیراب نمودن #تشنگان‌آل‌بیت رسول الله (صلی الله علیه و آله) بود؛ زمانی که ابن مرجانه آب را بر #اهل_بیت علیهم السلام بست و خواست که آنان را از پای درآورد، پهلوان اسلام، #حضرت_اباالفضل (عليه السلام) بارها به سمت نهر فرات حمله ور شد، آب فراهم کرد، و اهل بیت (علیهم السلام) و اصحاب را سیراب نمود.
💠«بطل العلقمی»
🔹به معنای #پهلوان_علقمه می باشد، علقمه نام نهری است که #حضرت_عباس (علیه السلام) بر کرانه های آن به شهادت رسید. در روز واقعه، این نهر به محاصره نیروهای ابن مرجانه درآمده بود، تا مانع رسیدن آب به فرزند رسول خدا و زنان و کودکان همراهش شوند. #حضرت_اباالفضل (عليه السلام) بارها به سوی نهر علقمه هجوم برده، و پس از آنکه افراد #دشمن را مجبور به فرار نمود، از نهر آب برداشته و به اردوی #امام_حسین (علیه السلام) رساند. در آخرین باری که ایشان قصد نهر علقمه کرد، به دست مزدوران این مرجانه به شهادت رسید؛ بر این اساس به #پهلوان_علقمه ملقب گردید.
💠«علمدار»
🔹از القاب‌مشهور #حضرت_اباالفضل (عليه السلام) #علمدار می باشد که از بین اهل بیت (علیهم السلام) و اصحاب، به ایشان تعلق گرفت. #علمداری_سپاه در زمان های قدیم از مهمترین مناصب، در لشکر به حساب می آمد، #حضرت_عباس (عليه السلام) بیرق #امام_حسین (علیه السلام) را از زمانی که از یثرب (مدینه) خارج شد، تا زمانی که به #کربلا رسید، برافراشته نگاه داشت، تا آن زمان که دستان مبارکش از بدن جدا شدند و در کنار نهر علقمه به شهادت رسید.
💠«کبش الکتیبة»
🔹به معنی #قلب_لشکر، از القابی است که به #فرمانده‌کل‌لشکر الطاق می شود، و از این جهت این لقب به ایشان داده شد، که در روز #عاشورا #نهایت_شجاعت را در راه دفع خطر و دفاع از اردوی #امام_حسین (علیه السلام) بکار گرفت، و در این مورد، همچون بازویی پرتوان بود که چون صاعقه بر لشکر #دشمن وارد می شد و آنان را در هم می کوبید.
💠«عمید»
🔹به معنای #سردار_لشکر، و از القاب و درجات ارزشمند در لشکر می باشد که به فرماندهان عالیرتبه اطلاق می شود.
💠«حامی الظعینة»
🔹به معنای #پشتیبان_خانواده، و از القاب مشهور #حضرت_عباس (علیه السلام) است. از این جهت ایشان به این لقب، ملقب شد که در طول حرکت زنان و دختران حرم از مدینه به سمت کربلا، ملازم ایشان بوده و نهایت تلاش خویش را در #حمایت، #پشتیبانی و خدمت به زنان حرم مبذول داشته، تا آنجا که او زنان حرم را، از کجاوه سوار و پیاده می نموده است.
🔹سید جعفر حلی در وصف #حضرت_اباالفضل (عليه السلام) چنین می سراید: «حامی الظعینة این منه ربیعة ام این من علیا ابیه مكرم»؛ به این معنا که ای #پشتیبان_خانواده، کجا ربیعه به پای تو می رسد و کجا مکرم، پدر ربیعه به پای پدرت علی (علیه السلام) می رسد». لازم به ذکر است لقب #حامی_الظعینة به یکی از پهلوانان عرب بنام ربیعة بن مكرم اطلاق می شده که در حمایت از خانواده اش بسیار موفق و سربلند بوده است.
💠«باب الحوائج»
🔹این لقب از رایج‌ترین القاب #حضرت_اباالفضل (عليه السلام) است، بطوری که مردم عقیده دارند اگر حاجتمندی با نیت خالص، و با توسل به #حضرت_عباس (علیه السلام) برآورده شدن حاجتش را بخواهد، خداوند حاجتش را روا می نماید، و هیچ آشفته حالی، رو به او نمی نماید، مگر آنکه خداوند مشکلش را برطرف می نماید. آری #حضرت_اباالفضل (عليه السلام) نفحه ای از رحمت های الهی، دری از درهای او و وسیله‌ای از وسایل تقرب به خداوند است. او تمام این #مقامات را در نتیجه‌ی #مجاهدت هایش در راه #نصرت_اسلام و کمک در راه نیل به اهداف آن، و #حفظ‌بنیان‌دین و نهایتا #شهادت در این مسیر بدست آورده است.
منابع: اختران تابناک، ج۲، ص ۱۶۹؛ رجال شیخ طوسی؛ امالی و کمال الدین شیخ صدوق؛ فهرست نجاشی، ص ۱۴۵؛ سردار کربلا، ترجمه العباس مقرم؛ جنه الماوی، محدث نوری
نویسنده: داریوش عشقی
منبع: تبیان
#حضرت_اباالفضل
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«حضرت اباالفضل عباس» (علیه السلام) سرآمد در صفات
🔸 #حضرت_عباس (علیه السلام) در روز چهارم شعبان المعظم، سال ۲۶ هجری، پا به عرصه وجود گذاشت. مادرش حضرت فاطمه، معروف به #امّ‌البنین علیهاالسلام و پدرش، #امیرالمؤمنین علیه السلام است. مشهورترین کنیه حضرت، #اباالفضل و مشهورترین القابشان #قمربنیهاشم، #سقّا و #علمدار است. [۱]
💠حضرت ابالفضل العباس در کلام امام صادق علیه‌السلام
🔹 #امام_صادق (علیه السلام) در توصیف #حضرت_عباس (عليه السلام) می‌فرماید: «کانَ عَمُّنَا الْعَبَّاسَ نافِذَ البَصیرَةِ، صَلْبَ الْأیمانِ، جاهَدَ مَعَ أَبی عَبْدِاللهِ علیه السلام وَ أَبْلی بَلاءً حَسَناً وَ مَضی شَهیدا»؛ [۲] (عموی ما #عباس علیه السلام، #دیده‌ای_تیزبین و #ایمانی استوار داشت. وی #مجاهدی همراه با #امام_حسین علیه السلام بود و مبتلی به بلایی نیکو شد و سرانجام با سرافرازی به #شهادت رسید). بنابر این روایت، #حضرت_عباس علیه السلام واجد ویژگی‌های ذیل بود:
1⃣«بصیرت»
🔹 #بصیرت، بینش ژرف و تیزبینی از مهمترین خصوصیات #حضرت_عباس در کلام امام صادق (علیهم السلام) است. #بصیرت به معنای #شناخت، #یقین، #زیرکی و #عبرت به کار رفته است، و #بصیر به کسی گفته می‌شود که ظاهر و باطن همه اشیا را بدون استفاده از جوارح مشاهده می‌کند. [۳]
🔹بنابراین #بصیرت، چیزی است که #انسان را از #حیرت رهایی بخشد، و او را به راه #صواب و #درست رهبری کند، و از #غفلت او بکاهد. این امر باعث بینا شدن و راهنمایی انسان به سوی #هدایت_الهی می‌شود. [۴] بنابراین #حضرت_اباالفضل (علیه السلام) از چنان بصیرتی برخوردار بود که علاوه بر دشمن‌شناسی و دوست‌شناسی، در مقابل ولی زمان خویش امام حسین علیه‌السلام سرتاپا گوش و ادب بود.
2⃣ایمان راسخ و استوار
🔹هر چند #ایمان دارای مراتب است، ولی بی‌شک #حضرت_اباالفضل (علیه السلام) #بالاترین‌مرتبه‌ایمان را داشت و همین امر باعث شد تا #امام_صادق علیه‌السلام با افتخار از او یاد کند. امام صادق (علیه السلام) بعد از شهادت به تسلیم بودن #حضرت_عباس علیه السلام می‌فرماید: «وَ رَفَعَ ذِكْرَكَ فِي عِلِّيِّين»؛ [۵] (خداوند نام و یاد تو را تا #اعلی_علیین بالا برد).
3⃣«جهادگری»
🔹خداوند در #قرآن_کریم در آیه ۲۴ سوره توبه بعد از ذکر هشت مورد از چیزهایی که به طور معمول #انسان با آنها #انس دارد، می‌فرماید که اگر کسی این هشت مورد را بیشتر از خدا، رسول و #جهاد در راه خدا دوست داشته باشد، فاسق خواهد بود؛ بنابراین دوست داشتن #جهاد به خودی خود دارای ارزش است. #حضرت_اباالفضل (علیه السلام) نه تنها علاقمند به #جهاد بود، بلکه با تمام وجود از #امام_حسین علیه السلام دفاع کرد و بالاترین مقام را نصیب خود کرد، مقامی که تمام شهداء به آن غبطه می‌خورند. [۶]
4⃣«سربلندی در آزمایش زیبا»
🔹 #امتحان و آزمایش از #سنتهای_الهی است و شامل همه #انسان‌ها می‌شود، ولی برای برخی این امتحان و آزمایش آنقدر #شیرین و زیبا می‌شود که از آن به #بلای_نیکو، تعبیر می‌کنند: «وَ لِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا»؛ [انفال، ۱۷] (و مؤمنان را از سوی خود به #آزمایشی_نیکو بیازماید). #مؤمن در این مرحله از بلاها جز #زیبایی نمی‌بیند، همان‌گونه که #حضرت_زینب (سلام الله علیها) فرمود: «مَا رَأَيْتُ إِلَّا جَمِيلا»؛ [۸] (جز زیبایی چیزی ندیدم).
5⃣«شهادت»
🔹 #شهادت، پایانی زیبا برای #اولیای_الهی است. #امام_سجاد (علیه السلام) در جواب ابن زیاد فرمود: «أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ... كَرَامَتَنَا الشَّهَادَةُ»؛ [۹] (آیا نمی‌دانی که #شهادت، کرامت و بزرگواری ماست).
آری! #حضرت_ابالفضل (علیه السلام) به دلیل داشتن #صفاتی_برجسته، در نگاه اهل‌بیت (علیهم السلام)، بسیار بزرگوار و قابل احترام بوده است.
• #مآخذدرمنبع‌موجوداست
نویسنده؛ محمدهاشم شفیعی
منبع؛ وبسایت اندیشه برتر حوزه
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد