eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
🤔 ❔با توجه به روایات در دین اسلام شما باید در دنیا بلا و مصیبت و گرفتاری تحمل کنید تا عزیز خدا باشید مگر خدا ارحم نیست پس بلا برای چه چرا اسلام دینی دنیا گریز است که قصد دارد دنیای انسان را تباه کند چرا دینی غم انگیز است چرا برای مومنین وعده پاداش یا حداقل آسایش در دنیا را نداده است و با مومنین اینگونه خشن برخورد می کند ❗️❗️ 💠💠 👌چگونه می توان گفت که اسلام به دنیای مومنین توجهی ندارد و دنیایی پر از بلا و مصیبت را برای آنها ترسیم می کند در حالی که نعمت های دنیوی را از بزرگترین نعمت های معرفی می کند . 👌پیامبر گرامی فرمود ؛ « دو نعمت دینوی است که مردم به آن توجه ندارند و شکر آن را به جا نمی آورند و آن دو امنیت و سلامتی است » 📚الخصال ج1 ص19 👌و فرمود ؛ « دو خصلت است که بسیاری از مردم آن دو شده اند و توجه به بزرگی آن ندارند که آن دو صحت و سلامتی و فراغ و آسایش دنیوی است » 📚همان مدرک 👌امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « پنج نعمت است که هر کس یکی از آنها را از دست دهد ،دارای زندگی ناقص و قلبی مشغول می شود ، اول آن ها صحت بدن است و دوم امنیت است و سوم وسعت رزق است و چهارم انیسی همدل که همسر و فرزند صالح است و پنج فراغ و آسایش است » 📚بحار الانوار ج78 ص171 👌و فرمود ؛ « صحت و سلامتی است که شکر آن را نمی توان به جا آورد » 📚امالی صدوق ص138 👌 پیامبر گرامی فرمود ؛ « به جای بلا از خداوند عافیت و سلامتی را بخواهید » 📚معانی الاخبار ص230 👌و فرمود ؛ « حسنه دنیا صحت و است و حسنه آخرت مغفرت و رحمت » 📚بحار الانوار ج78 ص174 👌علی علیه السلام فرمود ؛ « از خزائن رحمت الهی چیزهایی را بطلب که کسی جز خدا قادر به اعطای آن نیست مانند فزونی عمر و سلامتی تن و وسعت رزق » 📚نهج البلاغه نامه 31 👌بنابراین می بینیم که اسلام دنیای پر نعمت و خالی از مصیبت و گرفتاری را از جمله نعمت های بزرگ الهی می داند که بندگان توانایی شکر آن را ندارند . ❕البته توجه به این نکته لازم است که در مواردی ، آسایش و رفاه دنیوی سبب و سرکشی بعضی از بندگان بی ظرفیت می شود ، اگر بلاها و مصیبت ها در زندگی این دسته از بندگان نباشد ، به تدریج ممکن است حق و حقیقت و آخرت و پرودگار را فراموش کنند و غرق در لذات و نعمات دنیوی شوند ، خداوند به واسطه رحمتش آنها را در دنیا گرفتار می کند و در برابر صبر بر آن گرفتاری به آن ها پاداش می دهد ، تا از مسیر صلاح منحرف نشوند چنان که می فرماید ؛ « ما شما را با بدیها و نیکی ها آزمایش می کنیم » 🔶انبیاء 35 👌علی علیه السلام فرمود ؛ « منظور از نیکی ها تندرستی و عافیت است و منظور از بدی ها بیماری و است » 📚البرهان فی تفسیر القرآن ج3 ص819 👌در حدیث قدسی آمده است که خداوند می فر ماید ؛ « بعضی از بندگان من افرادی هستند که اصلاح امر آنها جز به غنا و گستردگی زندگی و صحت بدن نمی شود ، از این رو امر دین آنها را به وسیله آن اصلاح می کنم ، و بعضی از بندگانم هستند که امر دین آنها جز با نیاز و مسکنت و بیماری اصلاح نمی شود ، لذا امر دین آنها را با آن اصلاح می کنم و آنان را به وسیله آن می آزمایم » 📚الکافی ج2 ص60 ❕البته خداوند پیامبران و امامان و مومنین را نیز در دنیا گرفتار می کند بدون آن که از آنان کم ظرفیتی یا گناهی مشاهده کند ، و در برابر آن مصائب به آنها پاداش می دهد ، بدان جهت آنان را گرفتار می کند تا آنان در صبر و و شکر بر مصائب الگو برای سایر مصیبت زدگان باشند و مصیبت زدگان با مشاهده مصائب آنها ، مصیبت خود را بزرگ قلمداد نکنند و بر آن پیشه سازند . 👌امام باقر علیه السلام فرمود ؛ « اگر گرفتار مصیبتی در جانت یا مالت یا فرزندت شدی ، مصائب پیامبر خدا را متذکر شو زیرا هیچ یک از خلائق به مانند پیامبر اسلام گرفتار مصیبت نشدند » 📚وسائل الشیعه ج3 ص267 ❕برخی از مصائب و گرفتاری های افراد نیز در دنیا ناشی از است که سبب می شود نعمت های الهی از آنها دور شود و آنان گرفتار و مصیبت زده شوند چنان که امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « بنده زمانی که گناه کند و کاری نکند که گناهاش بخشیده شود ، خداوند او را به حزن و بیماری و گرفتاری مبتلا می کند تا کفاره گناهانش باشد » 📚امالی صدوق ص294 @tabyinchannel
⭕️امام حسن مجتبی عليه السلام:  🔸«إنّ اللهَ عَزَّ و جلَّ بِمَنِّهِ و رَحمَتِهِ لَمّا فَرَضَ عَليكُمُ الفَرائضَ لم يَفرِضْ علَيكُم لِحاجَةٍ مِنهُ إلَيهِ، بَل رَحمَةً مِنهُ إلَيكُم (علَيكُم) لا إلهَ إلّا هُو، لِيَميزَ الخَبيثَ مِن الطَّيِّبِ، و لِيَبتَلِيَ ما فی صُدورِكُم، و لِيُمَحِّصَ ما فی قُلوبِكُم». 🔹 عز و جل چون از روى و خود را بر شما ساخت، نه بدان سبب بود كه به شما نياز داشت، بلكه از سر و آن به شما بود، تا را از جدا سازد و آنچه را در سينه هاى شماست، و آنچه را در دل هاى شماست، ناب و گرداند. 📕بحارالانوار، ۲۳/۹۹/۳ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️هدف زندگی انسان 🔹مبدأ و نقطه آغاز تمام و و های معنوی انسان، عدم درک صحیح در این دنیا است. و اگر نداند یا فراموش کند که او را برای چه و در این سرای به او بخشیده و این همه در اختیارش نهاده است، زمینه چالش های بعدی را فراهم می سازد. از دیدگاه و مقصد عالی زندگی و ، « و و آمادگی برای و لقای الهی و و وصول به مبدأ نور هستی» است؛ 🔹همان‌گونه که جنین در رحم مادر، خود را برای زندگی کردن در دنیا کامل و آماده می‌کند، نیز باید خود را برای زندگی در و ، کامل و آماده سازد. در چندین آیه اولاً را می‌داند: «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثاً»؛ (آیا می‌پندارید که شما را آفریده‌ایم؟). و ثانیاً هدف‌ نهایی‌ را به سوی خدا دانسته و فرموده است: «وَ أَنَّ إِلى‌ رَبِّکَ الْمُنْتَهى‌»؛ «إِنَّ إِلى‌ رَبِّکَ الرُّجْعى‌»؛ یعنی انتهای سیر ، به سوی است. 🔹البته به دلیل اینکه پروردگار عالم را به واسطه پرورش می‌دهد، و او توسط صفات انجام می‌پذیرد؛ لذا می‌توان گفت: هدف نهایی ، «نزدیک شدن یا آراسته شدن به و دور شدن از » است، و در این راستا نیز تعبیراتی همچون به رسیدن، به خدا، به خدا رسیدن، مظهر خدا شدن و به رنگ خدا درآمدن که در جای‌جای ادبیات دینی و آموزه‌ های اخلاقی مطرح می‌شود، همه در نهایت به همین حقیقت - آراسته شدن به صفات و و دور شدن از - بازمی‌گردد و خلاصه می‌شود. 🔹همچنین از استفاده می‌شود که این ، محقق و میسر نمی‌شود، مگر با عبودیت و خدای متعال: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ»؛ (و جن و انسان را نیافریدم، جز آنکه مرا ). «وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِیعْبُدُوا اللهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاءَ»؛ (در حالی که نیافته بودند، جز آنکه را ، و و را برای او از هرگونه شرکی کنند، و باشند». 🔹پس اگر کسی به و حیات پس از مرگ معتقد شد، و فهمید که ، آراسته شدن به صفات و و آمادگی برای سفر و زندگی در عالم و سپس در قیامت و رسیدن به و ، و خود را در مسیر بندگی و حق‌تعالی قرار داد، چنین فردی به راستی از بیدار شده است، آنگاه تمام زندگی‌اش به‌ و در همین راستا می‌یابد، و از حیرت و و سرگشتگی نجات خواهد یافت، و به می‌رسد، ولی اگر چنین نشد، پایانی برای سرگشتگی و بی‌قراری انسان متصور نیست. 🔹بنابراین تنها کسانی که در مسیر عمل به و حفظ و تخلق به صفات الهی و حرکت و تلاش می‌کنند، از منظر و ، فرد بیدار و تلقی می‌شوند، و سایر مردمان که تلاش و کوشش آنان، تنها در محدوده پرورش تن و بهره‌مندی از و وصول به منافع و مطامع و و و و شهرت خلاصه می‌شود و نسبت به و کمال انسانی و انجام فردی و اجتماعی و عبادی و آماده شدن برای سفر آخرت بی‌توجه‌اند، در خواب و بی‌خبری زندگی خود را سپری می‌نمایند. منبع: پرسمان @tabyinchannel
تبیین
⭕️شرط اول‌قدم 💠آیت الله العظمی بهجت (ره): 🔹تا انسان خود را از غیر خالی نکند، در آن جای نگیرد؛ «ما جَعَلَ اللهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ في‏ جَوْفِه‏». [۱] و راستین نیاز است تا انسان را از هر آنچه سبب دوریش از خداست، گرداند، تا به سراپرده‌ی محبوب درآید. 🔹«كُلُّ تائِبٍ مُتَطَهِّرٌ لأنَّ التَّوْبَةَ تَخْلِيَةٌ وَ تَطْهيرٌ مِنَ الذُّنوُبِ؛ فَالتَّوْبَةُ تَخْلِيَةٌ وَ تَحْلِيَةٌ بِالطَّهارَةِ، وَالتَّطْهيرُ وَالتَّوْبَةُ تَحْلِيَةٌ. وَالتَّحْلِيَةُ لُبْسٌ لِلْمُتَطَهِّرِ، فَهُوَ لُبْسٌ بَعْدَ لُبْسٍ»؛ (هر پاكيزه است، زيرا تخليه و پاكيزگى از است؛ پس توبه، و و آراسته‌ شدن به است، و پاكيزگى و توبه است؛ و يك نوع براى شخص پاكيزه است؛ پس ، پوششِ بعد از پوشش است). 🔹 دارای مراتبی است و تنها جز خسارت دنیا و آخرت ثمری ندارد. شرط اول نیز ادای است و پس از آن، خروج از فردی. «البته هر چيز به حسب خود آن چيز است؛ اگر كسى را از بين برده باشيم، بايد اول آن را به برگردانيم، سپس از آن كنيم». 🔹 باید به از خویش بپردازد، و خود را هر لحظه به بکشد که «لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يُحَاسِبْ نَفْسَهُ فِي كُلِّ يَوْم‏». [۲] تمام و حرکات و خود را به می‌داند؛ از این‌رو وقتی عمل در کارنامه خود می‌بیند، به خود نمی‌بالد و از خدا توفیق بیشتر می‌طلبد، و چون کار از او سر زد، به تضرع و سعی در جبران گذشته دارد. 🔹«ما بايد اهل باشيم، هر چند اهل توبه نباشيم و تدارك نكنيم، خود مطلوب است. اگر بدانيم فلان روز و فلان روز هستيم، بهتر از اين است كه اصلاً ندانيم يزيدى هستيم يا حسينى. سرانجام ممكن است روزى به خود بياييم و بخواهيم تدارك كنيم». پی نوشت‌ها؛ [۱] أمالی شیخ مفيد، ص۲۳۳؛ بحارالأنوار، ج‏۲۴، ص۳۱۸. [۲] کافی، ج‏۲، ص۴۵۳؛ وسائل الشيعة، ج‏۱۶، ص۹۵ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
⭕️خلوت دل 🔹از میان ساعات شبانه‌روز، ویژه‌ی است؛ کسانی که خود را برای خدا کردند و را که همه در خواب و استراحت به سر می‌برند به خویش به پا خاسته‌اند. ، فرصت مناسبی برای خلوت با معشوق است. خداوند نیز خود را در دل آنان می‌تاباند و آنها را از خود قرار می‌دهد. 🔹 همین شب‌زنده‌داری و خود را نیز به می‌داند و از خدا همیشه حال و توفیق را خواستار است، و روز در است از سر نزند تا سبب سلب توفیق نماز شب گردد. «ما در بيدارى درست به خود عمل نمى‌كنيم، با اين حال منتظر هستيم كه بيدار شويم و به‌جا آوريم. اگر شامل حال انسان گردد، از خواب مى‌شود و مشغول مى‌گردد؛ 🔹ولى اگر توفيق نباشد، چنان چه بيدار هم بشود، از آنها بهره نمى‌برد. اين مطلب به يقين ثابت است و خيلى‌ها نيز نقل كرده‌اند كه اگر از حال انسان معلوم شود كه مى‌خواهد بخواند، بيدارش مى‌كنند، بدون احتياج به دعاها و آيات معهوده. اين بيدار كردن به طرق مختلف است: يا در مى‌زنند و يا صدايى مى‌آيد و يا او را به نام صدا مى‌زنند و…». منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام حسن عسکری (علیه السلام) 🔹«ابومحمدحسن‌بن‌علی‌عسکری علیه السلام» (۲۳۱ یا ۲۳۲ - ۲۶۰ ه.ق) پس از شهادت پدر بزرگوارشان در سال ۲۵۴ هجری به رسیدند. سال های امامت ایشان در شهر و غالبا تحت کنترل شدید سپری شد. به نحوی که ارتباط آن حضرت با بسیار محدود و تنها به وسیله آن حضرت بود. آن حضرت در سال ۲۶۰ هجری به وسیله زهری که به دستور به ایشان خورانده شد به رسیدند. (علیه السلام)، پدر حجت خدا بر زمین، (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) می باشند. 💠«کنیه و القاب» 🔹کنیه آن حضرت است و این کنیه را (علیه السلام) بر ایشان نهاده اند [۱] که اشاره به این دارد که فرزند آن حضرت، (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که روایات ائمه پیشین ایشان را معرفی نموده بودند. آن حضرت که هر کدام آینه‌ و والای ایشان است، عبارتند از: : ایشان از هر آلایش و پلیدی پاک بودند. [۲] : ایشان و نشانه راهیابی و حرکت در صراط مستقیم برای عالمیان بودند. [۳] 🔹: سامرا یک منطقه نظامی به شمار می رفت و امام را به خاطر اقامت در آنجا (یا محله ای از آنجا) لقب دادند. لازم به ذکر است همانطور که مورخان تصریح کرده اند، اگر در جایی لقب «عسکری» به تنهایی بکار رود مراد است نه پدرشان. [۴] : ایشان شریف ترین و انسان روزگار خود بودند جان و دل خود را پاک کرده در راه اعمال نیک پرورش داده بودند. [۵] 🔹: خداوند ایشان را با و اجابت دعا، ویژه و خاص خود گردانیده بود. [۶] : ایشان خاموش بودند و جز به یاد خدا، تعلیم و حکمت گویی، لب نمی گشودند. [۷] : ایشان بودند در تیرگی ها و مردم را به و تقوا راهنمایی می کردند. [۸] : ایشان انسان زمان خود بودند و بیش از هر کس پاسدار احکام دین و متکی به پروردگار به شمار می رفتند. [۹] : عنوانی است که امام جواد و (علیهم السّلام) هر دو به آن شهرت یافته اند. [۱۰] 💠«شمایل امام» 🔹احمد بن عبیدالله بن خاقان، خصوصیات ظاهری و رخسار حضرت را چنین توصیف می کند: « (علیه السلام)، گندمگون، درشت چشم، نیکو قامت، خوبروی و خوش اندام بود و هیبت و جلالی تمام داشت». [۱۱] همچنین گروهی رخسار امام را گندمگون مایل به سپید دانسته اند. [۱۲] پی نوشت‌ها؛ [۱] اخبار الدول، ص ۱۱۷؛ بحرالانساب، ص. [۲] همان. [۳] همان. [۴] همان. [۵] تحفۀالانام، ص ۸۷. بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۲۳۶. [۶] تحفۀالانام، ص ۸ [۷] همان. [۸] جوهرة الکلام، ص ۱. [۹] سفینۀالبحار، ج ۱، ص ۲۵۹. [۱۰] بحار الانوار، ج ۵۰، ص ۲۳۶. [۱۱] همان. [۱۲] همان، ص ۲۳۸ منبع؛ ویکی اهل البیت (علیهم السلام) @tabyinchannel