eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
426 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️ امام‌على عليه‌السلام:  💠ألا إنَّ الذُّلَّ فِي طاعَةِ اللّه ِ أقرَبُ إلَى العِزِّ مِنَ التَّعاوُنِ بِمَعصِيَةِ اللّه ِ 🔷آگاه باشيد كه خوارى در راه اطاعت خدا به عزّت نزديكتر است، از يارى كردن يكديگر براى نافرمانى خدا. 📕تحف العقول، ص ۲۱۷ @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️عاقبت ترک و از منظر دین (بخش اول) 🔶عاقبت ترک و از منظر قرآن بدین شرح است: 💠 🔷بر اساس آیه ۷۸ و ۷۹ سوره‌ی مائده گروهی از بنی اسرائیل بر اثر و تجاوز از حق و ، به زبان داوود و عیسی بن مریم علیهم السلام شدند: «لُعِنَ الَّذینَ کَفَروا مِن بَنی إسرائیلَ عَلی لِسانَ داوُدَ و عیسی ابنِ مَریَمَ… ؛ از میان بنی اسرائیل آنان که ورزیدند، به زبان داوود و عیسی بن مریم مورد قرار گرفتند؛ این (کیفر) از آن روی بود که ورزیده و (از فرمان خدا) تجاوز میکردند»؛ «کانوا لایَتَناهَونَ عَن مُنکَرٍ فَعَلوهُ لَبِئسَ ما کانوا یَفعَلون؛ آنان یکدیگر را از که مرتکب می شدند، نمیکردند؛ راستی چه بد بود آنچه می کردند». 🔷پیامبر اکرم (ص) در تفسیر این آیه می فرمایند: هنگامی که بنی اسرائیل مرتکب شدند، علماءشان آنان را از روی نهی کردند و پس از آن با آنان می نشستند و می خوردند و می آشامیدند، گویا آنان هیچ گناهی را مرتکب نشده اند. وقتی که خداوند آنان را اینگونه یافت، قلوبشان را به یکدیگر نزدیک کرد و آنان را به زبان پیامبری از پیامبران لعنت کرد. آنگاه فرمود حتماً باید و کنید و دست افراد نادان را بگیرید و به سوی دعوت نمایید، وگرنه خداوند قلوب شما را همانند یکدیگر می کند و شما را از خود دور می سازد ؛ همانطور که آنها را از رحمت خویش دور ساخت. [۱] 🔷به فرموده ی امام علی (ع) خداوند امت های پیشین را، جز به سبب و نکرد، و از رحمت خود دور نساخت؛ خداوند سفیهانشان را به واسطه گناهان، و دانشمندانشان را بر اثر ترک نهی از منکر لعن کرد. [۲] ... پی‌نوشت [۱] تفسیر المیزان، ج ۶، ص ۸۳ [۲] نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ نویسنده: فیروزجائی منبع: وبسایت‌رهروان‌ولایت به نقل از راه بهشت @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️منظور از نعمت داده شدگان، مغضوبین و ضالین در سوره حمد چه کسانی هستند و چه ویژگی هایی دارند؟ 🔸قرآن کریم در این سوره، مردم را به سه دسته تقسیم مى‏ کند: ۱) کسانى که مورد نعمت هدایت قرار گرفته و ثابت قدم ماندند؛ ۲) غضب شدگان؛ ۳) گمراهان. 🔹الف. قرآن در تشریح و شناساندن این گروه ها، مصادیقی را ذکر کرده است، ما نیز با توسل به آیات این گروه ها را تشریح می کنیم. در آیه ۶۵ سوره نساء مصادیقی برای گروه «نعمت داده شدگان» بیان شده است چنین است: «کسانى که دستورات خدا و پیامبر را اطاعت کنند، خدا آنها را با کسانى قرار مى‏دهد که خود ساخته، از پیامبران و رهبران صادق و راستین و جانبازان و شهیدان راه خدا و افراد صالح، و اینان رفیقان خوبى هستند». این آیه افراد مورد نعمت خدا را چهار گروه معرفى مى‏کند: پیامبران، صدیقان، شهیدان، و صالحان. اینان ویژگی های مشخص و آشکاری دارند که از جمله مهم‌ترین آنها که مشترک بین آنها است، و است. 🔹ب. اما در تشریح مفاهیم و مصادیق گروه دوم و سوم که نزدیکی بسیاری به یکدیگر دارند - راه حق را به کناری زده اند و رانده شده از درگاه الهی هستند - اختلاف اندکی وجود دارد و محققان سه احتمال را بر حسب روایات مطرح کرده اند: ۱) از موارد استعمال این دو کلمه در قرآن مجید چنین استفاده مى‏شود که مرحله‏اى سخت‏تر و بدتر از است، و به تعبیر دیگر «ضالین» گمراهان عادى هستند، ولی «مغضوب علیهم»، گمراهان لجوج و یا منافق اند؛ و به همین دلیل در بسیارى از موارد، غضب و لعن خداوند در مورد آنها ذکر شده است. [۱] ۲) جمعى از مفسران عقیده دارند که مراد از ضالین، منحرفان مسیحی و منظور از مغضوب علیهم، منحرفان یهودی هستند. 🔹این برداشت به دلیل موضع‏گیری­ هاى خاص این دو گروه در برابر دعوت اسلام است؛ زیرا همان گونه که قرآن هم صریحاً در آیات مختلف بازگو مى‏کند، منحرفان یهود، کینه و عداوت خاصى نسبت به دعوت اسلام نشان مى‏دادند، هر چند در آغاز، دانشمندان آنها از مبشران اسلام بودند، اما چیزى نگذشت که به جهاتى که در جای خود بیان شده - از جمله به خطر افتادن منافع مادیشان -  سرسخت ترین دشمن اسلام شدند، و از هر گونه کارشکنى در پیشرفت اسلام و مسلمانان فروگذار نکردند. اما منحرفان مسیحی که موضعشان در برابر اسلام تا این حد سرسختانه نبود، تنها در شناخت آیین حق گرفتار گمراهى شده بودند، از آنها تعبیر به «ضالین» شده است. [۲] 🔹با این حال تعبیر از آنها به «مغضوب علیهم» بسیار صحیح به نظر مى‏رسد، ولى باید توجه داشت که این تعبیر در حقیقت از قبیل تطبیق کلى بر فرد است؛ یعنی اینها از جمله مصادیق بارز این مفهوم هستند و افراد مغضوب و ضالین افراد و گروه های بیشتری را شامل می شود. ۳) این احتمال نیز وجود دارد که به گمراهانى اشاره مى‏کند که اصرارى بر گمراه ساختن دیگران ندارند، در حالى که کسانى هستند که هم گمراه اند و هم گمراه‌گر، و با تمام قوا مى‏کوشند دیگران را همرنگ خود سازند! [۳] 🔹 ، خود در آیاتی مصادیق مختلفی را برای گمراهان و غضب شدگان ذکر می کند که براى نمونه به موارد زیر اشاره مى‏شود: «مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که بر خدا بدگمانند عذاب کند. بر گردشان بدى حلقه زند و خدا بر آنها خشم گرفت». [فتح، ۶] «آن کس که کفر را به جاى ایمان برگزیند، چون کسى است که راه راست را گم کرده باشد». [بقره، ۱۰۸] «آنان که درِ دل را به روى کفر مى‏گشایند، مورد خشم خدایند و عذابى بزرگ برایشان مهیاست».[نحل، ۱۰۶] قرآن این گروه را جزو و نام می‌برد که وجه مشترک در تمام آنها کردن از خداوند است، و هر یک به نوعی مخالفت خود را با خداوند به انجام رسانیده اند و در نهایت، جزو و یا قرار می گیرند. پی نوشت‌ها؛ [۱] مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۵۴، دار الکتب الإسلامیة، چ اول [۲] همان، ج ۱، ص ۵۵ [۳] همان، ج ۱، ص ۵۶ منبع: اسلام کوئست @tabyinchannel
⭕️گزیده‌ای از «روایات جهاد با نفس» 🔹 (علیه‌ السلام) از (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله) نقل می‌کند که فرمود: «کسی که را کند، را یاد نموده است، اگر چه نماز، روزه و قرآن خواندنش کم باشد، و کسی که خدای را کند، خداوند را فراموش نموده اگرچه نماز، روزه و قرآن خواندنش زیاد باشد». 📕وسائل‌الشیعه، ج۱۵، ص۲۵۷ منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌ الله العظمی بهجت (ره) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام حسین (علیه السلام) برای رویگردانی از گناه چه پندی دارد؟ 🔹روايت شده كه مردى خدمت (عليه السلام) رسيده و عرض کرد: من مردی كه نمیتوانم خود را از نگه دارم؛ مرا پند و بده. (علیه السلام) فرمودند: «افْعَلْ خَمْسَةَ أَشْيَاءَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ: فَأَوَّلُ ذَلِكَ لَا تَأْكُلْ رِزْقَ اللهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الثَّانِی اُخْرُجْ مِنْ وَلَايَةِ اللهِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَالثَّالِثُ اُطْلُبْ مَوْضِعاً لَا يَرَاكَ اللهَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الرَّابِعُ إِذَا جَاءَ مَلَكُ الْمَوْتِ لِيَقْبِضَ رُوحَكَ فَادْفَعْهُ عَنْ نَفْسِكَ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ، وَ الْخَامِسُ إِذَا أَدْخَلَكَ مَالِكٌ فِی النَّارِ فَلَا تَدْخُلْ فِی النَّارِ وَ أَذْنِبْ مَا شِئْتَ»؛ [۱] 🔹[ترجمه روایت:] ( را انجام بده، سپس هر گناهى مايلى بكن؛ اوّل از نخور، هر گناهى مايلى بكن؛ دوّم از خارج شو، هر گناهى میخواهى بكن؛ سوّم جايى را پيدا كن كه تو را نبيند، هر چه میخواهى بكن؛ چهارم وقتى براى تو آمد، او را از خود دور كن؛ سپس هر گناهى میخواهى بكن؛ پنجم وقتى تو را داخل جهنم كرد، داخل نشو، هر گناهى مايلى انجام ده). 🔹در اين حديث منطق روشنى به كار رفته است و آن اينكه در گرفتار است كه هريك از آنها براى كافى است؛ از يكسو دائماً بر سر خوان نشسته و از او استفاده میكند؛ آيا با اين حال اجازه ميدهد كند؟! ديگر اينكه دائماً خداست و خدا فرشتگانى را براى حفظ او مأمور كرده است، آيا نيست كه انسان تحت اين حفاظت، به مولايش بپردازد؟! 🔹سوم اينكه ، محضر خداست، آيا شرم‏آور نيست كه انسان در محضر او مرتكب شود؟! چهارم و پنجم اين‏ كه انسان گنهكار چه بخواهد و چه نخواهد روزى به دست قبض روح میشود و در عرصه محشر به او میرسند و او را خواهند كرد، آيا میتواند در مقابل فرشته مرگ مقاومت كند و يا بر غلبه نمايد؟ حال كه خود را اسير دست آنها مى‏ بيند چگونه به خود اجازه میدهد آشكارا به برخيزد و آلوده انواع شود؟! فكر كردن در اين امور براى بازداشتن انسان از ، به يقين كافى است؛ [۲] 🔹 و از مولا هميشه زشت است، ولى حالات نافرمانى و اين است كه انسان او را وسيله نافرمانى وى قرار دهد. در بعضى از تواريخ آمده است «سبكتكين» كه از كاركنان عزّالدوله بختيار بود، بر ضد او خروج كرد. «صابى» نويسنده معروف از طرف عزّالدوله نامه‏اى به او نوشت كه اى كاش میدانستم با چه وسيله‏ اى بر ضد ما قيام كرده‌اى، در حالى كه پرچم ما بالاى سرت در اهتزاز است و بردگان ما در طرف راست و چپ تو قرار دارند و اسبهاى سوارى تو علامت ما را بر خود دارند و لباسهايى كه بر تن دارى به ‏وسيله ما بافته شده است، و سلاحهايى كه براى دشمنانمان تهيه كرده بوديم در دست توست؟! [۳] 🔹از اين مثال تاريخى بخوبى روشن میشود كه چه اندازه است كه مشمول از سوى ديگرى شود و همان نعمت را بردارد و بر ضد او اقدام كند. [۴] (علیه السلام) میفرماید: «كمترين حقى كه بر شما دارد، اين است كه با استمداد از نعمتهايش‏، او را نكنيد». [۵] امیرالمؤمنین (عليه السلام) در اين گفتار حكيمانه به نكته مهمى اشاره ميكند و آن اينكه « در برابر كه خداوند به وى داده كمترين وظيفه‏ اش اين است كه نعمتهايش را او قرار ندهد». 🔹پيام ديگرى كه اين گفتار حكيمانه دارد اين است كه انسان هر كه ميكند به يقين با استفاده از يكى از است؛ ، ، ، ، ، و مواهب ديگر همه نعمتهاى پروردگارند و انسان بدون استفاده از اينها نمیتواند كار خلافى انجام دهد؛ بنابراين مفهوم كلام اين میشود كه نبايد هيچ كند، زيرا هر گناهى مرتكب شود با استفاده از يكى از نعمتهاى خداست و اين كار است. [۶] پی نوشت‌ها؛ [۱]بحارالأنوار، دار إحياء التراث العربی، چ۲ ج‏۷۵ ص۱۲۶؛ [۲]پيام امام اميرالمومنين، ناصر مكارم شيرازى‏، دارالكتب الاسلاميه چ۱ ج‏۱۴ ص۶۵۹؛ [۳]شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحديد،‏ مكتبة آية الله المرعشی النجفی چ۱ ج۱۹ ص۲۴۲؛ [۴]پيام امام اميرالمومنين، همان ص۶۵۷؛ [۵]نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت چ۱ ص۵۳۳، حکمت۳۳۰؛ [۶]پيام امام اميرالمومنين، ناصر مكارم شيرازى‏، دارالكتب الاسلاميه چ۱ ج‏۱۴ ص ۶۵۸-۶۵۵ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«امام علی» (علیه السلام) درباره راه نفوذ «شیطان» در انسان چگونه هشدار می دهد؟ 🔹از آنجا كه سرچشمه بسيارى از بدبختی ها و مشكلات انسان ها و جامعه وسوسه هاى است (علیه السلام) در خطبه ۱۲۱ به همه يارانش هشدار مى دهد، كه مراقب هاى شيطان، و طرق او باشند، و با چهار جمله، همه گفتنی ها را بطور خلاصه بيان مى كند؛ مى فرمايد: «إنَّ الشَّيْطَانَ يُسَنِّی لَكُمْ طُرُقَهُ» ( راه هاى انحرافى خويش را براى شما آسان جلوه مى دهد [تا گام در طريق او بگذاريد]). و از سياست ، استفاده کرده و می خواهد و شما را يكى بعد از ديگرى بر باد دهد. «وَ يُرِيدُ أَنْ يَحُلَّ دِينَكُمْ عُقْدَةً عُقْدَةً» (مى خواهد رشته‌ هاى‌ محكم‌ دين‌ شما را گره گره بگشايد). 🔹و برنامه ديگر او اين است كه «وَ يُعْطِيَكُمْ بِالْجَمَاعَةِ الْفُرْقَةَ» (به جاى اتحاد و هماهنگى ايجاد كند). «وَ بِالْفُرْقَةِ الْفِتْنَةَ» (و به وسيله تفرقه بر پا سازد!). آرى نخستين برنامه اين است كه بيراهه هاى خطرناك را در نظر انسان، شاهراه مستقيم جلوه می دهد، و با روش و همگان را به طرق خود دعوت مى كند، و طريق را مشكل و خشن و ناهموار جلوه گر مى سازد. هنگامى كه ، در طريق او گام گذارد، در هر قدم او را به ترك قانونى از قانون هاى الهى و ترك پيمانى، از پيمان هاى مقدّس دينى، وادار می سازد؛ 🔹همانطور كه چهار بار روى اين معنا تكيه كرده كه: «وَ لاَ تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ» (از پيروى نكنيد)؛ و در جاى ديگر مى فرمايد: «وَ مَنْ يَتَّبِعْ خُطُواتِ الشَّيْطانِ فَإنَّهُ يَأمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ» (و هر كس از پيروى كند می شود، چرا كه او به فحشا و منكر دعوت ميكند). و هنگامى كه را نسبت به احكام الهى، بى تفاوت كرد و هوا و بر جامعه حاكم شد، با استفاده از تضادّهاى منافع مادى، و تعصب هاى جاهلى، مردم را به دعوت مى كند؛ همانگونه كه در «قرآن مجيد» مى خوانيم: «إنَّما يُرِيْدُ الشَّيْطانُ اَنْ يُوْقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ فِي الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ» [مائده، ۹۱] ( مى خواهد در ميان شما و دشمنى بواسطه شراب و قمار ايجاد كند). 🔹بديهى است هنگامى كه آتش اختلاف و ، در جامعه روشن شود، فتنه ها به دنبال آن آشكار مى گردد، و ها دين و دنياى انسانها را تباه مى سازد. در ماجراى دقيقاً همين برنامه هاى شيطانى اجرا شد، نخست به آنها القا كرد كه پذيرش سهل ترين راه براى رسيدن به صلح و آرامش است؛ سپس آنها را به در برابر دستورات محكم (علیه السلام) در زمينه جهاد دعوت نمود، و به دنبال آن تفرقه و در آن لشكر عظيم افكند كه نتيجه آن فتنه «عمرو عاص» و فتنه خوارج بود. سپس امام علی (علیه السلام) براى اين كه اصحاب و يارانش در اين دام نيفتند مى فرمايد: 🔹«فَاصْدِفُوا عَنْ نَزَغَاتِهِ وَ نَفَثَاتِهِ، وَ اقْبَلُوا النَّصِيحَةَ مِمَّنْ أَهْدَاهَا اِلَيْكُمْ، وَ اعْقِلوهَا عَلَى أَنْفُسِكُمْ» (حال كه چنين است از ها و هاى او روى بگردانيد و نصيحت را از كسى كه به شما هديه می كند پذيرا شويد، و آن را محكم در درون جان خويش نگهدارى كنيد). در عصر و زمان ما نيز مطلب همين گونه است؛ نخست طرق انحرافى خود را سهل و آسان نشان مى دهد، و گروهها را به سوى خود می كشاند، و بعد را يكى يكى از آنها مى گيرد، سپس در ميان آنها مى افكند و به دنبال تفرقه آتش فتنه هاى سياسى اجتماعى و اقتصادى را روشن مى كند. 📕پيام امام امير المومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۵، ص ۲۲۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
⭕️امام علی ‌علیه‌ السلام: 🔸«مَن جُمِعَ فيهِ سِتُّ خِصالٍ ما يَدَعُ لِلجَنَّةِ مَطلَبا وَ لا عَنِ النّارِ مَهرَبا: مَن عَرَفَ اللهَ فَأَطاعَهُ، وَ عَرَفَ الشَّيطانَ فَعَصاهُ، وَ عَرَفَ الحَقَّ فَاتَّبَعَهُ، وَ عَرَفَ الباطِلَ فَاتَّقاهُ، وَ عَرَفَ الدُّنيا فَرَفَضَها، وَ عَرَفَ الآخِرَةَ فَطَلَبَها». 🔹هر كه در او گِرد آمده باشد، همه اسباب رسيدن به و رهيدن از را به دست آورده است: هركه را شناخت و بُرد؛ و را شناخت و اش كرد؛ را شناخت و اش كرد؛ را شناخت و از آن كرد؛ را شناخت و افكند؛ و را شناخت و در آن برآمد. 📕تنبيه الخواطر، ج ۱، ص ۱۳۵ @tabyinchannel