⭕️آباد کردن زندگی حقیقی در آخرت، هدف از قبول مسئولیت
🔹انسان احتیاج دارد به #تذکر. در یادآوری، نتایج بزرگی هست که در دانستن، آن نتایج نیست. خیلی چیزها را انسان میداند، اما باید مرتب به انسان #یادآوری بشود. توجه کنیم که ما کجا هستیم، چه کار داریم میکنیم، #هدف چیست؟ هدف، این یک شاهی صنار دنیا نیست که ما به خاطر آن، وظیفهی بزرگ را فراموش کنیم و اهداف عالی را زیر پا بگذاریم. هدف، مدح و تمجید این و آن نیست که مثلاً فرض بفرمائید چند صباحی به یک کرسیای تکیه بزنیم، چهار نفر جلوی ما خم و راست بشوند یا اطاعت کنند. اینها که برای بشر کوچک است. هدف، #فلاح است؛ نجاح است - «قد افلح المؤمنون» - باید آن را هدف گرفت. باید به فکر #زندگی_حقیقی بود، که این زندگی حقیقی شروع خواهد شد؛ حالا دیر یا زود، برای همهی ماها، چند روز دیگر، چند ساعت دیگر، چند سال دیگر؛ بالاخره آن زندگی حقیقی با مرگ مادی و جسمانی آغاز خواهد شد. هدف این است که آنجا را آباد کنیم؛ همهی اینها مقدمات است.
بیانات مقام معظم رهبری ۸۹/۱/۱۶
منبع: وبسایت دفتر حفظ و نشر آثار معظم له
#امام_خامنه_ای
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
⭕️سوره مبارکه نور
🔹قرآن میگوید ما این سوره را فرود آوردهایم و مقررات و محتوای این سوره را که در زمینه آداب و اخلاق جنسی است حتم شمردهایم، و یک سلسله آیات بینه در آن فرود آوردهایم برای بیداری و آگاهی بشر، «لَعَلَّکمْ تَذَکرونَ» باشد که شما #یادآوری شوید، آگاهی پیدا کنید، از #غفلت خارج گردید. فرق است میان «تفکر» و «تذکر». #تفکر آنجایی است که یک مسئلهای را که انسان به کلی نسبت به آن جاهل و نادان است و نمیداند، به انسان میآموزند.
🔹قرآن در بسیاری از موارد، دم از تفکر میزند. #تذکر در مسائلی است که فطرت انسان خود به خود صحت آن مسائل را درک میکند ولی باید #یادآوری کرد و توجه داد. قرآن مخصوصاً آداب و اخلاق جنسی را به عنوان #تذکر بیان میکند، شاید یک علتش احترام گزاردن به بشر است. میفرماید ما شما را به این مسائل متوجه میکنیم، یعنی مسائلی است که اگر خودتان هم بیندیشید میفهمید، ولی ما شما را متذکر و متوجه میکنیم.
📕آشنایی با قرآن، ج ۴، مرتضی مطهری، ص ۱۴
منبع: پورتال جامع استاد شهید مطهری
#شهید_مطهری
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️بحث «نامه اعمال» چه بازتابی در روایات اسلامی داشته است؟
🔹موضوع #نامه_عمل يا «صحيفه اعمال» بازتاب گسترده اى در #روايات_اسلامى دارد كه به عنوان نمونه به چند حديث آموزنده كه هر كدام نكته مهمى را در بر دارد اشاره مى كنيم: در حديثى از امام صادق (عليه السلام) مى خوانيم: «إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ دُفِعَ إِلَى الْإِنْسَانِ كِتَابُهُ ثُمَّ قِيلَ لَهُ: اقْرَأْ قُلْتُ: فَيَعْرِفُ مَا فِيهِ؟ فَقَالَ: إِنَّ اللهَ يُذَكِّرُهُ فَمَا مِنْ لَحْظَةٍ وَ لَا كَلِمَةٍ وَ لَا نَقْلِ قَدَمٍ وَ لَا شَيْءٍ فَعَلَهُ إِلَّا ذَكَرَهُ كَأَنَّهُ فَعَلَهُ تِلْكَ السَّاعَةَ! فَلِذَلِكَ قَالُوا: "يا وَيْلَتَنَا مَا لِهَذَا الْكِتَابِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةً وَ لَا كَبِيرَةً إِلَّا أَحْصَاهَا؟!"[۱]» [۲]
🔹[ترجمه روایت:] (هنگامى كه #قيامت برپا شود #نامه_عمل انسان را به دست او مى دهند، سپس به او گفته مى شود: #بخوان! - راوى مى گويد: من عرض كردم آيا آنچه را در آن است مى شناسد - فرمود: #خداوند به او #يادآورى مى كند، هيچ چشم بر هم زدن، سخن گفتن، و برداشتن گام و نه چيز ديگرى كه او انجام داده وجود ندارد، مگر اينكه آنها را به خاطر مى آورد، گويى در همان ساعات انجام داده است و لذا مى گويند: "اى واى بر ما! اين چه #كتابى است كه هيچ كار بزرگ و كوچكى نيست مگر آنكه آن را شمارش و #ثبت نموده است؟!").
🔹در يكى از خطبه هاى #نهج_البلاغه مى خوانيم كه اميرالمؤمنين #امام_علی (علیه السلام) فرمود: «وَ نَسْتَغْفِرُهُ مِمّا اَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ وَ اَحْصَاهُ كِتابُهُ، عِلْمٌ غَيْرُ قاصِرٍ و كِتابٌ غَيْرُ مُغادِرٍ»؛ [۲] (من از خدا طلب مغفرت مى كنم از آنچه علمش به آن احاطه دارد و كتابش [نامه اعمال بندگان] آن را احصا كرده، علمى كه قصورى در آن نيست و كتاب و نامه اى كه چيزى را فرو گذار نكرده است». در حديثى از #امام_باقر (عليه السلام) چنين آمده است: «وَ لَيْسَتْ تَشْهَدُ الْجَوارِحُ عَلَى مُؤْمِنٍ، اِنَّما تَشْهَدُ عَلَى مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ كَلِمَةُ الْعَذابِ، فَاَمَّا الْمُؤْمِنُ فَيُؤْتَى كِتابُهُ بِيَمِينِهِ»؛ [۳] (#اعضاى_مؤمن بر ضد او شهادت نمى دهند، اين شهادت مخصوص كسانى است كه #مستحق_عذابند؛ اما #نامهاعمالمؤمن را به دست راست او مى دهند).
🔹در حديث ديگرى از #امام_باقر (عليه السلام) مى خوانيم كه فرمود: «خداوند متعال هنگامى كه مى خواهد به #حساب_مؤمن رسيدگى كند #نامه_عملش را به دست او مى دهد، و او را #حسابرس_خود مى سازد و مى فرمايد: بنده من! آيا فلان كار و فلان كار را انجام داده اى؟ عرض مى كند: پروردگارا! آرى، من انجام داده ام، مى فرمايد: من تو را بخشيدم و آن گناهت را [به خاطر #حسنات_فراوانى كه انجام دادى] مبدل به حسنات كردم [در اين هنگام او عارى از هر گناه در ميان مردم ظاهر مى شود] مردم مى گويند: سبحان الله! آيا اين بنده حتى يك گناه نداشته؟ و اين همان است كه خداوند در قرآن فرموده: «فَاَمّا مَنْ اُوتِىَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَسَوْفَ يُحاسَبُ حِساباً يَسيراً وَ يَنْقَلِبُ اِلى اَهْلِهِ مَسْرُوراً»؛ [۴] (اما آنها كه #نامه_اعمالشان به #دست_راستشان سپرده شده، #حساب_آسانى خواهند داشت، سپس خوشحال به سوى خانواده خود [در بهشت] مى رود).
🔹در «سنن» ترمذى از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) چنين نقل شده است كه فرمود: «#مردم در روز #قيامت سه بار [به پيشگاه خداوند يا دادگاه او] عرضه مى شوند: اما در دو عرضه اوّل و دوّم جدال و #عذرخواهى هاست [گاه كوشش مى كنند گناهان خود را متوجه ديگرى سازند و گاه در مقام بيان عذر مى آيند] و اما در عرضه سوّم، #نامههاى_اعمال پرواز مى كند و در دستها قرار مى گيرد، گروهى به #دست_راست و گروهى به #دست_چپ». [۵]
🔹از اين تعبير ضمناً معناى #تطاير_كتب كه در عبارات مختلفى آمده است معلوم مى شود، و آن اينكه #نامههاى_اعمال از محل اصلى (نزد عرش خدا يا علّيّين و سجّين و... كه مركز جمع آورى آنهاست) حركت مى كنند و در #دست_صاحبانشان قرار مى گيرند. اين تعبير به خوبى نشان مى دهد كه #نامه_اعمال صفحه روح انسانى نيست، بلكه آثارى است كه در بيرون وجود او ثبت شده است (دقت كنيد).
پی نوشتها؛
[۱] التفسير، عياشى، چاپخانه علميه، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۳۲۸؛ [۲] نهج البلاغة، صبحی صالح، هجرت، چ ۱، ص۱۶۹، (خطبه ۱۱۴)؛ [۳] الكافی، دارالكتب الإسلامية، چ ۴، ج ۲، ص۳۲؛ [۴] الزهد، كوفى اهوازى، المطبعة العلمية، ۱۴۰۲ق، چ ۲، ص۹۲، باب۱۷؛ [۵] جامع الصحيح سنن الترمذی، دار إحياء التراث العربى، بی تا، ج۴، ص۶۱۷
📕پيام قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، چ نهم، ج ۶، ص ۸۰
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#اعمال #نامه_اعمال #قيامت
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد