eitaa logo
تریبون مستضعفین
948 دنبال‌کننده
1هزار عکس
1.6هزار ویدیو
52 فایل
کانال رسمی پایگاه اطلاع رسانی تریبون مستضعفین Www.teribon.ir تریبونی برای آنان که رسانه‌ای ندارند
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️بازاری‌سازیِ حاشیه‌ها 🔺خصوصی‌سازیِ (بازاری‌سازیِ) ایرانی، در حوزۀ نظر، پدیده‌ای تهرانی است. آدم‌ها و کانون‌هایش هم مشخص است. اما حوزۀ عمل/ میدانِ تحقق و پیشرویِ این خورۀ کُشنده، اتفاقاً شهرهای کوچک و نقاط پَرت است. در حالی‌که اهل نظر، چشم به تهران دوخته‌اند و کُنش‌های سرمایه‌گرایانه را در مراکز فکری، وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی زیر ذره‌بین گرفته‌‌اند، این بنای شوم، در کنار و گوشۀ کشور در حال تثبیت و بالا آمدن است. تاکتیک حساب‌شده‌ای را در پیش گرفته‌اند. در ویترین، جز مُشتی حرف قلمبه از مضرات ایدئولوژی نولیبرالی چیزی نیست. حرف‌هایی که در نهایت به پاره‌ای مناقشات تئوریک ختم می‌شود و بس! 🔺اتفاقِ اصلی، روندی «از پایین به بالا» و «از پیرامون به مرکز» دارد. «پولی شدنِ همه چیز» در روستاها و شهرهای کوچک پدیده‌ای جاافتاده است، بی‌آنکه آن روستایی ساده‌دل، چیزی از نولیبرالیسم بداند! نان، آب، برق، مدرسه، بهداشت و درمان، فرهنگ و هنر و همه چیز، بی‌سروصدا پولی شده. همۀ ساحات حیات فردی و اجتماعی را بازاری کرده‌‌اند. می‌شود ادعا کرد که قصۀ پولی کردن همه چیز در ایران، عملاً به سر رسیده است. 🔺حالا دیگر مناقشات نظری در این باب، به کاری نمی‌آید. کار از کار گذشته. تنش‌ها و شورش‌ها و عصیان‌های پرتعدادی که در شهرهای کوچک و بی‌نام و نشان،گاهی چُرت مرکزنشینان را پاره می‌کند، به واقع صدای دردِ ناشی از تب و عفونتِ بازاری شدن همه چیز در حاشیه‌هاست. صدای دردمندانۀ شهرهای کوچک، در واقع جدی‌ترین نشانۀ پیامدهای بازاری‌سازی حیات ایرانیان است. حاشیه‌ها را باید جدی گرفت. ✍️ 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️خلعِ سلاحِ مهدویت! 🔺چند سالی می‌شود که نماهنگ‌هایی احساسی با صدای در موضوع مهدویت در سطح وسیع منتشر شده و طرفداران قابل توجهی هم دارد. قطعاتی مانند شنوندگان و علاقمندان پرشماری دارد. تلویزیون هم به کرّات از این آواها استفاده می‌کند. 🔺دقت در واژگان و تامل در شاکله و ساختار این دسته قطعاتِ مهدوی، نوعی عقبگرد را در نشر تفکر متعالی انتظار نشان می‌دهد. ما در این آواها، عملاً با و طرفیم که کاری به کار هیچ ظالم و مستکبر ندارد و منتظرانش نیز چون خودش، بی‌هیچ تکلیفی فقط نشسته‌اند و آرزوی می‌کنند! 🔺البته این نگرش، منحصر در چنین نماهنگ‌هایی نیست و عموماً در نظام آموزشی و فرهنگی موجود، امامِ موعود، چنین تصویری دارد. ✍ 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
🔺ناجوانمردانه‌ترین گزاره‌ای که در گیرودار بگومگوهای به‌اصطلاح درون‌گفتمانیِ ماه‌های اخیر، از سوی برخی همه‌چیزفهم‌های دگراندیش منتشر شده، جابجاییِ مفهوم بلند با تعبیر گرته‌برداری‌شدۂ است. 🔺نمی‌دانم وقتی داشتند این ترجمۀ نحس را در محافل خود تکرار می‌کردند، دقیقاً به چه می‌اندیشیدند؛ اما یقین دارم که چشم‌درچشمِ صدرزاده‌ها و بیضایی‌ها و جوانی‌ها و توسلی‌ها و مراثی‌ها و طالبی‌ها و همدانی‌ها و عبدالهی‌ها و حججی‌ها و... ندوخته بودند؛ که اگر دوخته بودند، شاید لَختی شرم می‌کردند و چنین بی‌محابا همۀ آن عزم‌های مقدس را، گام‌های توسعه‌طلبانه نمی‌خواندند و همۀ آن خون‌ها را بهای توسعه‌‌طلبی منطقه‌ایِ جمهوری اسلامی! 🔺اگر دنبال متفاوت‌باشی هستند، از دخمه‌های خود بیرون بیایند و یک جو از شرافتِ امثالِ محمدرضا فخیمیِ دهۀ هفتادی را از خود نشان دهند و با قداره‌بندهای خون‌آشام، جور دیگری مواجه شوند... با این ذهن‌های علیل، عمراً بتوانند حکمت و معرفتی را که امثال محمود رضا بیضایی در نبردِ شام عرضه کرد، درک کنند. ✍️ ✅به تریبون مستضعفین بپیوندید: 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️ مانور تجمل در نقطه صفر مرزی! 🔹فکر می‌کنید این سالنِ جلسۂ وسیع و شیک و درجه یک، متعلق به کدام شرکت، سازمان یا نهاد است؟ علی‌القاعده بابد جایی باشد در پایتخت، که چنین شکوهمند و «در شأن» است. اما اینطور نیست. اینجا است. نقطۂ صفر مرزی. لبِ ارس. و این سالن هم، سالن جلسات فرمانداری خداآفرین است! شهرستانی با دهها روستا و دهها مسئله و نیاز و محرومیت! 🔺آیا این سازه‌ها و ساختمان‌های پرخرج و باشکوه، تأثیری در عملکرد مطلوب مدیرانش دارد؟! بر مبنای ایدۂ ، ساختمان‌های دولتی، آینۂ عظمت و شکوه دولت اسلامی هستند و نباید به نام صرفه‌جویی و زهد، دولت را بدبخت و بدریخت نشان داد. حتی اگر جیب دولت، خالیِ خالی باشد، نباید از آداب و تشریفات کاست... و این ساختمان‌های شیک، الزامات مکملش را نیز طلب می‌کند! ✍ 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️پاداش اوقاف، موقفِ خودآگاهی 🔺واکنش‌ها به درخواست پاداش در ، از جهات مختلفی قابل تامل است؛ از یک جهت اما بیشتر: بخشی از پابه‌سن‌گذاشته‌هایی که سال‌هاست عملاً نقش را برای نیروهای انقلاب بازی می‌کردند و تکیه‌کلامشان در مواجهه با هر مطالبۀ اصلاح‌گرانه‌ای «هیس... خودی‌ها را نباید زد» است، حالا دیگر حسابِ کار دستشان آمده که دورۀ سیطرۀ مطلقه‌شان بر ذهن و دلِ نیروهای انقلاب تمام شده است. 🔺نسل نوی انقلاب، در چلۀ انقلاب به این خودآگاهی رسیده که آرمان‌های انقلاب، با تعارف و مسامحه و ملاحظات قبیله‌ای محقق نمی‌شود. برای همین هم دیگر گوششان به توجیهات هپروتی پدرخوانده‌ها بدهکار نیست؛ با هر چشم‌غرّه‌ای جا نمی‌زنند؛ چپ و راست برایشان اصالت ندارد و... 🔸جوان‌های مطالبه‌گر، البته به این نکته توجه دارند که پا گذاشتن در چنین مسیری، مستلزم اخلاصِ مطلق در قول و فعل، دوری از خودنمایی، پرهیز از مطالبه برای مطالبه، صبر و ممارست است. و اینکه همۀ این بگو‌مگوها و کشاکش‌ها باید به تقویت انقلاب اسلامی در سطح نظر و عمل منجر شود، وگرنه توفیری با چپ‌گرایی‌های کور ندارد. ✍ 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️ امضایِ «کری» و روزنامه‌نگاریِ پس‌افتاده 🔺روزگاری _نه چندان دور_ روزنامه‌نگاری را پیش‌رو و پیش‌رانِ جریان‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی می‌دانستند و روزنامه‌‌نگاران را در زمرۀ پیش‌برندگانِ جامعه. 🔸همه، حتی سیاست‌ورزان، بسیاری از تحلیل‌های خود را از ستون‌های روزنامه‌ها می‌گرفتند. گاهی یک تیتر، می‌توانست جهتِ حرکت دستگاه دیپلماسی را تغییر دهد و مثلاً مذاکره‌کنندگان را از پشت میز مذاکره بلند کند و تصمیمشان را عوض نماید. روزنامه‌نگارانِ جسور و باهوش، با پیش‌بینی‌های خود، می‌توانستند آینده را واکاوی کرده و مردم را از آنچه در پیشِ روست آگاه سازند. و این ویژگی بود که مرجعیت مطبوعات را جا انداخته بود. 🔺زمان گذشت و رسیدیم به یکی از فرازهای مهم تاریخ معاصر کشور. ایران، رویاروی غرب ایستاد برای ستاندن یک حقِ غصب شده. کلی آمدند و رفتند و نشستند و برخاستند و نوشتند و خواندند تا رسیدیم به «امضای کَری»! حالا وقت آن بود که جریان روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و پیش‌رو، دِین خود را نسبت به ملت و تاریخ کشور ادا نماید و چند گام پیشتر از سیاسیون، آینده را ببیند... یکهو چشم باز کردیم و دیدیم که از آن جریانِ پیش‌روِ پیش‌ران، چیزی جز چند برگ کاغذِ بی‌روح چیزی نمانده! روزنامه‌های عصرِ مذاکره، نه تنها دیگر توان پیش‌بینی آینده را نداشتند که حتی جربزۀ تردید در آنچه می‌گذشت را نیز در خود نمی‌دیدند. نه تنها نمی‌توانستند جهانِ ذهنیِ مذاکره‌کنندگان را متاثر سازند که تحت تاثیر فضای ساخته شده توسط سیاست‌ورزان قرار گرفتند. 🔺قلّۀ این ارتجاع را در دیدیم؛ آنجا که تیتر زد ! بخشی از جامعه، به هوای وضعیت قدیم، تصور کرد که با روزنامه‌ای حرفه‌‌ای طرف است که آینده را کاویده و چندگام پیشتر از سیاست‌ورزان، می‌داند که چی به چیست؛ و به این تضمینِ من‌درآوردی، دل خوش داشت. امروز که سبو بشکسته و پیمانه ریخته، باید دوباره از نو خواند آن تیترِ تاریخی را؛ نه برای تحقیر شرق، که برای فهم معنای «روزنامه‌نگاریِ پس‌افتاده» ✍ 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️خودزنیِ جمهوری اسلامی! 🔺دارند با بزرگ‌ترین فاجعۀ فرهنگی و اجتماعی را در تاریخ کشور رقم می‌زنند. چرا کسی گوشش بدهکار نیست؟ نمایندگان شریفِ مردم در کدام مجلس تشریف دارند؟ چه می‌گویم؛ اتفاقاً دارند از طریق همین مجلس محترم، چنین فاجعه‌ای را رقم می‌زنند؛ کاملاً قانونی. آن‌قدر قانونی و مستحکم، که مو لای درزش نمی‌رود. https://t.me/teribon_media/136 🔺نوسرمایه‌دارهای خزیده در ساختار جمهوری اسلامی، همه‌چیز را بازاری و کالایی کرده بودند و فقط مانده بود تعلیم و تربیت، که آن را هم با قوت و قدرت و البته بی‌سروصدا و رندانه، دارند پیش می‌برند. 🔺جمهوری اسلامی دارد رسماً و عملاً خودش را از مهم‌ترین عرصه‌های حیات مردم اخراج می‌کند! خلعِ یدِ حاکمیت از این عرصه‌ها، یعنی رهاسازیِ مردم بی‌پناه در بازار مکاره‌ای که همه‌چیز در آن رنگِ پول و سود و منفعت دارد. در این بازار مکاره، هیچ‌چیز، آن‌قدر ارزش ندارد که به خاطرش، از سود چشم‌پوشی کنند! نه تربیت، که حتی تعلیم هم چنان ارزشی ندارد. نه هویت و شخصیتِ انسان، که حتی دانش هم ارزش خود را می‌بازد. 🔺آن‌ها که ذره‌بین به دست، دارند مصادیق را جستجو می‌کنند، جای دوری نروند. تابلوی مدارسِ سابقاً دولتی محله‌شان را ورانداز کنند و ببینند که چگونه در روز روشن این مدارس را تغییر کاربری داده‌اند و دودستی تقدیمِ به‌اصطلاح «غیردولتی»ها کرده‌اند. داریم با دستان خودمان، کودتا می‌کنیم؛ نه فقط علیه انقلاب اسلامی، که علیه ایران! ✍ ✅به تریبون مستضعفین بپیوندید: 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir
🔺، تلفیقی از چند روایت در دل یک فراروایت است. مسجد، انسان، خانواده، مبارزه و روایت‌های مهمی مانند اینها، هر یک به تنهایی قابل توجه‌اند. 🔺اما فراروایتی که این مستند را از آثار مشابه، متمایز می‌کند، روایتِ است. شدن، در لحظه لحظۂ این مستند و آدم‌ها و کنش‌هایشان دیده می‌شود. اینجا، تمام آدم‌ها در حال حرکت‌اند. بالاتر از این، نه تنها خود حرکت می‌کنند، محیط و دیگران را نیز به حرکت فرامی‌خوانند. اینجا نوجوانها در کمترین زمان به تجربۂ بزرگسالان می‌رسند. 🔺و اینچنین است که یکی از پی دیگری، در مخاطره‌انگیزترین میدان‌های زمانه حاضر می‌شوند و سر و جان می‌بازند. عابدان کهنز را می‌توان نسخۂ گشایش در وضعیت امروز دانست. نباید در اجزایش متوقف شد. همه‌اش را باید دید. ✍ 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️ تشکیل کابینۀ جمهوری اسلامی ایران در #چرا مسئله است؟ 🔺این مسئله‌بودگی از این حیث نیست که کابینه به مکانی با آسایش بیشتری رفته؛ می‌دانیم که اغلب ساختمان‌های دولتی، اگر آسوده‌تر و مجلل‌تر از کاخ‌های قبل از انقلاب نباشند، کمتر از آنها نیستند! بنابراین، مسئله این نیست که چرا رفته‌اند جایی که آسایش بیشتری دارد. آنچه این رجعت را مسئله می‌کند، معنای نمادین آن است. معنایی که از تلاقی زمان (دهۀ فجر)، زمینه (انقلاب اسلامی) و عامل (دولت جمهوری اسلامی ایران) ایجاد می‌شود. 🔹این انتخاب و ارتجاع را اصلاً نباید تصادفی، حاصل کج‌سلیقگی، از روی اضطرار و... دانست. حتی تمایز فاحشِ صندلی رئیس دولت با صندلی باقی اعضای هیئت دولت نیز نیتمند و معنادار است 🔺معنای روشن این انتخاب، اعلام عبور از برخی صورتبندی‌های انقلابی است. این عبور را نباید ساده‌سازی کرد و مدعی شد «اینکه دولت کجا تشکیل بدهد یا ندهد، چه اهمیتی دارد؟ مهم این است که تصمیمات خوبی برای ادارۀ کشور بگیرد.» تغییرات نمادین، یا مقدمۀ تغییرات بنیادین هستند یا مظهر آنها یا هر دو. سعدآبادنشینی، هم مظهر تغییرات بنیادین دولتمردان است و هم مقدمۀ تغییرات بعدی. ✍ #🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️عدالتخواهی و بلوای مصداق 🔺پرهیز از ؛‌ یک وقت هست که این موضوع را به عنوان یکی از مسائل عدالتخواهی مطرح می‌کنند، که در جای خود قابل تأمل است. اگر در طرح این مسئله، پیش‌فرض‌هایی مانند «مترادف بودنِ عدالتخواهی مصداقی با شارلاتان‌بازی و آبروبَری و خودنمایی» مطرح شود، باید گفت، چنین معرکه‌گیری‌هایی، با هیچ متر و معیاری به عدالتخواهی نمی‌خورَد. شاید عده‌ای بخواهند عقده‌های فروخفتۂ روانی‌شان را با نقاب عدالتخواهی فرو بنشانند، که نکلیفشان معلوم است! 🔺یک وقت هم هست که برای فرار از درگیری‌ها و منازعاتِ سخت عدالتخواهانه، دست به دامن این تعابیر تخدیری می‌شوند. اینها برای خالی نبودن عریضه، تلاش برای نشر ارزش و اهمیت عدالت [و نه حتی عدالتخواهی] را پیش می‌نهند! مثلاً می‌گویند بیایید به جای توپیدن بر درخواست پاداش میلیاردی از سوی مدیرکل اوقاف، در مذمت ولخرجی حرف بزنیم و... 🔺حالا دیگر معلوم شده که بلوای مقدس‌مآبانه‌ای که ذیل عنوان «پرهیز از عدالتخواهی مصداقی» راه انداخته‌اند، قطعاً پروژه‌ای ضدعدالت است. وگرنه چطور می‌توان عدالتخواهی کرد و تبلور و تجسم و تجسدِ فساد و بی‌عدالتی را نشان نداد؟ مگر ما در معارف عدالتخواهی، کم داریم یا معارفمان نارسا و ناکافی‌ست که مثلاً به تکرارِ کلیشه‌ای «عدالت از دیدگاه قرآن» یا نظیر آن مشغول شویم؟ 🔺دامن زدن به عدالتخواهی غیرمصداقی، عدالتخواهی را دکانی از دکان‌های اهل تتبع و کنفرانس و همایش می‌کند. همچنان که جا زدنِ ماجراجویی‌های کودکانۂ بی‌پایه و کور به نام عدالتخواهی مصداقی، دکانی از دکان‌های شارلاتان‌هاست. 🔺و از همه مهمتر اینکه، دامن زدن به دوگانۂ «عدالتخواهی مصداقی یا غیرمصداقی» دکانی از دکان‌های جریان تزویر است؛ چون می‌بینند پس از یک دورۂ فترت، عدالتخواهی دوباره رونق گرفته و نسل جدید عدالتخواهانِ انقلابی سربرآورده‌اند، از ابتدا برآنند تا عدالتخواهان را به نزاع بی‌حاصل و بی‌معنا مشغول کنند. تکلیف عدالت و قسط، قرن‌هاست که روشن است؛ در انقلاب اسلامی هم روشن‌تر از همیشه. 🔺به‌جای منازعات مصنوعی، اصل قضیه را که کوشش حداکثری برای تحقق عدالت و مبارزه با بی‌عدالتی‌ست، دریابیم. 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
🔺از احوال نمایندگان معلوم بود که ، برایشان مطلوب است و بالاخره این طرح را تصویب کردند. با این تغییر، مناسبات مردم پایۂ حداقلیِ فعلی در نهاد قانونگذاری کشور نیز موضوعیت خود را از دست می‌دهد. 🔺مجلس، مجمعِ آدم‌های پرهیاهو و دوپینگی خواهد شد که برای رسیدن به کرسی‌های سبز پارلمان، همۂ استان را میدان تاخت‌و‌تاز خود قرار خواهند داد؛ آسیبی که در سازوکار فعلی هم وجود داشت، اما ابعادش محدود به حوزه‌های کوچکتری بود. از چاله درآمدن و در چاه افتادن! ✍ 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir
⭕️مدیریت بحران با آدم‌هایی که لکنت دارند؟ 🔺، گذشته از آنکه آدم‌های ورزیده، باهوش، کاربلد و باتجربه می‌خواهد، ضمناً آدم‌هایی می‌طلبد که بتوانند خوب و دقیق و جذاب حرف بزنند، دایرۀ واژگانی وسیعی داشته باشند، اصول روانشناختی بدانند و جغرافیا و حتی فرهنگ عمومی محیط بحرانی را بشناسند. 🔺مدیران بحران، اگر نتوانند در کمترین زمان، با دقیق‌ترین، رساترین و موثرترین کلمات و جملات، پیامشان را برسانند، ماموریت خود را به شکست می‌کشانند. بویژه سخنگویان و آدم‌های رسانه‌ای مدیریت بحران، اگر چنین ویژگی مهمی را نداشته باشند، تنها تفاوتشان با آدم‌های معمولی در کاوری است که بر تن دارند! 🔺تجارب بحران‌های اخیر در کشور ما، این نکته را بیش از هر زمان دیگری آشکار کرد که متولیان مدیریت بحران، فارغ از اینکه چقدر آدمِ تخصصیِ این حوزه هستند، نمی‌توانند خوب حرف بزنند. آدم‌هایی نوعاً کَسل، که با ریتم کُند حرف می‌زنند و توانایی جذب مخاطب و انتقال پیام و تهییج او برای کنش یا واکنش را ندارند. پیامِ مدیریت بحران، باید پیامی فکرشده، موثر و برانگیزاننده باشد که دارد از زبانِ آدم‌هایی تاثیرگذار صادر می‌شود. 🔺تلفات اندوهبارِ سیل اخیر، می‌تواند بهانۀ خوبی برای سنجش اثربخشیِ هشدارهای مدیریت بحران باشد. مسئولان مدیریت بحران می‌گویند «ما هشدار داده بودیم، اما مردم اعتنا نکردند.» این بی‌اعتنایی به پیام و هشدار را نمی‌توان صرفاً به پای گیرندگان پیام نوشت و قضیه را فیصله داد. باید سوی دیگر قضیه (صادرکنندۀ پیام و خود پیام) را هم بررسی کرد. 🔹 t.me/teribon 🔺 Eitaa.com/teribon_ir 🔸 http://sapp.ir/teribon_ir 🔺http://ble.im/teribon_ir