چرا در دو آیه ۱۰ فتح و ۶۳ کهف ضمیر ه مضموم قرائت شده است ؟ پاسخ ابوالبقا و مرحوم رضی را با بیان استاد فتوحی در این صوت شنود کنید منبع : کانال استاد فتوحی #در_محضر_استاد ❇️ سؤال: چرا در دو آیه زیر ضمیر «ه» مضموم قرائت شده است؟ 1⃣ إِنَّ ٱلَّذِینَ یُبَایِعُونَكَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ ٱللَّهَ یَدُ ٱللَّهِ فَوۡقَ أَیۡدِیهِمۡۚ فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا یَنكُثُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦۖ وَمَنۡ أَوۡفَىٰ بِمَا عَـٰهَدَ #عَلَیۡهُ ٱللَّهَ فَسَیُؤۡتِیهِ أَجۡرًا عَظِیمࣰا [سوره الفتح 10] 2⃣ قَالَ أَرَءَیۡتَ إِذۡ أَوَیۡنَاۤ إِلَى ٱلصَّخۡرَةِ فَإِنِّی نَسِیتُ ٱلۡحُوتَ وَمَاۤ #أَنسَىٰنِیهُ إِلَّا ٱلشَّیۡطَـٰنُ أَنۡ أَذۡكُرَهُۥۚ وَٱتَّخَذَ سَبِیلَهُۥ فِی ٱلۡبَحۡرِ عَجَبࣰا [سوره الكهف 63] جواب #ابوالبقاء و #مرحوم_رضی را با بیان استاد فتوحی در این صوت بشنوید. ‼️ انتشار فقط با ذکر منبع مجاز است. 📲لینک دانلود از گوگل‌درایو: https://drive.google.com/file/d/1hOPK-p217oKXHumninuEh7AoFROkG1Yq/view?usp=drivesdk

بررسى(...مَنْ أَوْفَىٰ بِمَا عَاهَدَ #عَلَيْهُ اللَّهَ...)(الفتح:١٠) ١-جمهور(هاء)را كسره داده اند:(عليْهِ). در قرائت حفض(هاء)ضمه داده شده:(عليْهُ) و علت ضمه دادن به(هاء)در اين آيه سازگارى برقرار كردن بين اين(هاء) و بين(هاء ها)در(وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ)(الفتح/٩)مى باشد. كسره الجمهور أعني الهاء غير حفص فإنه ضمها فقرأ:(عليهُ الله)و أراد بذلك التوفيق بينها و بين الهاءات في قوله:(وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوه).(إعراب القرآن و علل القراءات-ص٥٢١/السبعة في القراءات-ج١-ص٦٠٣). ٢-علت اينكه جناب حفص(هاء)را به ضمه قرائت كرده اين است كه:بنا بر اصل(هاء)را ضمه داده (زيرا (هاء)اى كه براى مذكر استعمال مى شد ضمه داده مى شود و ضمه اشباع مى شود و از اشباع ضمه(واو)توليد مى شود ولى در(عليهُ)بدون اشباع به دليل اكتفاء كردن به ضمه به جاى (واو) ديگر (واو) ذكر نشده و علت اين اكتفاء اين امر است كه ضمه نائب از (واو)مى باشد)ولى بقيه قُراء (هاء)را به كسر قرائت كرده اند به دليل اينكه(هاء)با(ياء)در(عليْه)مجاور مى باشند. قَرَأَ حَفْص {بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهِ الله} مَضْمُومَة الْهَاء على أصل حركتها وَقَرَأَ الْبَاقُونَ {عَلَيْهِ} بِكَسْر الْهَاء لمجاورة الْيَاء.(حجة القراءات-ج١-ص٦٧٢) الْهَاء للمذكر تضم وتشبع ضمتها فيتولد مِنْهَا الْوَاو نَحْو ضَربته.(حجة القراءات-ج١-ص٨١) مَضْمُومَة الْهَاء من غير إشباع اكْتِفَاء بالضمة عَن الْوَاو لِأَنَّهَا نابت عَن الْوَاو.(حجة القراءات-ج١-ص٢٩٠) ٣-علت اينكه جناب حفص(هاء)را به ضمه قرائت كرده اند اين است كه:ضمه بعد از حذف(واو)باقى مانده به دليل نزديك شدن به كمك مضموم شدن(هاء)به تفخيم در حرف(لام)در(الله) يعنى حرف ضمه بر روى(هاء)وسيله اى براى ايجاد تفخيم در(لام)مى باشد. {چون يكى از مواردى كه باعث مى شود در حرف(لام)تفخيم رخ دهد وجود ضمه در قبل از(لام)است مانند:(رسولُ اللهِ)}.(يعنى براى اشاره به اينكه صاحب اين اسم داراى عظمت و بزرگى است پس اسم ايشان هم با تفخيم بيان مى شود) و جناب طنطاوي معتقد است كه:آن امرى كه با تفخيم مناسب است{در صورتى كه:(لتفخيمٍ)بخوانيم كه در اين صورت تنوين دلالت بر ماهيت دارد يعنى ماهيت تفخيم}أمر عهد و پيمانى است كه كلام به آن مشعر مى باشد(يعنى: (إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ #إِنَّمَا_يُبَايِعُونَ_اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَن نَّكَثَ فَإِنَّمَا يَنكُثُ عَلَىٰ نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَىٰ بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ #فَسَيُؤْتِيهِ_أَجْرًا_عَظِيمًا )اين آيه مشعر است به بزرگى و عظمت پيمانى كه با پيامبر(صلى الله عليه و آله و سلم) بسته مى شود كه در حقيقت با الله تعالى اين پيمان بسته شده در نتيجه تفخيم در لفظ جلالة(الله)كه صاحب اين اسم است و بيعتى كه با ايشان صورت گرفته و اينكه هركس به عهدخود با ايشان وفا كند پاداش بزرگى كسب مى كند با عظمت و بزرگى اين پيمان متناسب است و اگر(لتفخيمِ أمرِ العهدِ)بخوانيم در اين صورت يعنى:تفخيم (لام)لفظ جلالة(الله)كه متناسب است با تفخيم امر عهدى كه كلام به آن مشعر است كه نتيجه باز امر بالا مى باشد). (در اين آيه): (هاء)به صورت كسر هم قرائت شده. (ومَنْ أوفى بما عاهد عليهُ الله) بضمّ الهاء فإنّه أبقى بعد حذف الواو توسّلاً بذلك إلى تفخيم لام لفظ الجلالة وقُرئ بكسرها.(الافصاح عن المتواري من احاديث المسانيد والسنن والصحاح-ج٢-ص١٤٢). (وَمَنْ أَوْفى بِما عاهَدَ عَلَيْهُ اللَّه)َ بضم الهاء فانه أبقى بعد حذف الواو إذ أصله (هُو) توسلا بذلك الى تفخيم لام الجلالة.(روح البيان-ج٩-ص٢١). والهاء في قوله:(عَلَيْهُ)قرأها حفص بالضم، توصلا إلى تفخيم لفظ الجلالة، الملائم لتفخيم أمر العهد المشعر به الكلام، وقرأها الجمهور بالكسر.(التفسير الوسيط لطنطاوي-ج١٣-ص٢٦٧).

🟢 بدون یادداشت‌برداری و دسته‌بندی مطالب، یک محقق به جایی نمی‌رسد 🔹 ما هنوز به لزوم نقشه در زندگی یعنی در جزئیات زندگی ایمان نیاورده‌‌ایم. یک دانشمند اگر متد و روش صحیح در کار کردن و در یادداشت برداشتن و در کلاسه کردن مطالب نداشته باشد و بخواهد صرفاً به حافظه بسپارد و ننویسد، به جایی نمی‌‌رسد. 🔸به ما گفته‌اند «ما حفظ فرّ و ما کتب قرّ». این دستور در حقیقت برای استفاده اکثر از وقت است. ما هنوز نمی‌دانیم این جزئیات را باید به ما یاد بدهند و گویندگان و نویسندگان ما هم نه خود می‌دانند و نه یاد می‌دهند. 📗 استاد مطهری، یادداشت‏ها، ج۱۳، ص۱۱۰ 📌مسیر علمی: ۱) تبیین رووس ثمانیه « ورود خام قدرت فهم و تفهیم را محدود می کند » ۲) نظام واره و سازمان علم و مولف کتاب درسی در علم را به دست آوردن ۳) تصور صحیح از مطلب که البته نیازمند پرهیز از تسرع در تصدیق است(پرونده و پوشه را زود نبندید : فهم) ۴) تصدیق ۵) حفظ و نوشتن "دفتر علم: جمع بندی و محاسبه " ثمره معلوم و محسوس ساعتت را به جا بگذار در مسیر علمی، خودتان را به نوشتن جمع بندی یعنی حل شد به این دلیل نشد به این دلیل وادار کنید و عادت دهید ! خواندن و نوشتن بخش جدا نشدنی زندگی است یکبار کوهی از اطلاعات در ذهنتان را شسته رفته به بند بکشید تا برای همیشه دارایی شما به شمار بیاید حاشیه کتاب نوشتن( کنار کتاب: به درد نمی خورد ) با متن( به دردتان می خورد: گوشه کتاب ) تفاوت دارد ۶) ایمان و ملکه و استقامت " اگر با اطلاعات اندک رخ ندهد با فراوان که سنگین کننده است سخت تر هست / استقامت؛ رمز و راز رسیدن به مقصود" ۷) پیاده سازی 📚 آنچه از اهمیت بسزایی برخوردار است و‌ موجب کوتاه شدن راه علمی میشود در عین تعمیق آن؛ حرکت بر اساس این سیر است یک نوشتن کوتاه و چکیده به قلم خودت از مطلبی در درس با بستن کتاب پس از مباحثه « تقریر مفهومی نه تقریر کلمه به کلمه ؛ ته مطلب این ادعاست و چهار تا استدلال و عمده اشکال به این بود و این حل شد و آن نشد؛ نما و شمای کلی بحث دستت باشد و مطلب گم نشود و نیاز به مرور ۱۵ صفحه باشد برای ارائه ؛ قلم خوب و ذهن منطقی و با چینش و قوت علمی» تا برسی بنویسی نوشتن کارآمد ( ارزشمند؛ سین تاکس « دستور های زبانی» فرمت مارک دون؛ قابلیت سرچ، عدم گم نشدن «در فضای ابری» ، غنی سازی و لینک کردن نوشتن ها «با جمع آوری مسائل مرتبط در طول زمان ؛ نقش عقل در فقه « پرونده ای در طی ۲ سال بی اینکه ۲ سال وقت متمرکز، فشار زیاد و به طور خاص روی یک مسأله وقت گذاشته شود » ) و سریع « طول نمی کشه » ورد و وان نوت ؛ نوشتن والت ؛ مخزن و گاوصندوق : مانند هارد در کامپیوتر هست ( تو بهش میگی کجا ذخیره بشود ) فولدر؛ نوشته نوت ؛ پوشه لینک کردن و مرتبط کردن با برنامه آبسیدین ؛ دستور دادن لینک چگونه هست؟ مقصد سازی

#الاتساع_فی_الظروف ثلاثه اقسام : 1) الاتساع من حیث المکان بان یستعمل فی مکانه الاصلی و غیره و هو المراد بالتوسع المجوز للتقدم 2) الاتساع من حیث المعنی بان یستعمل فی المعنی الظرفی و ما یشبهه و هو المراد بالتوسع المجوز لنحو : هذا فی ملکی 3) الاتساع من حیث الآله بان یستعمل مع آله الظرفیه ای معنی "فی" و بدونها و هو المراد بالتوسع المجوز لنحو : (مالک یوم الدین / دخلت الدار) علی کونهما مفعولا بهما حاشیه ابوطالب بر سیوطی : ر.ک پ1 ص199 ج1 سیوطی @oloomhowzeh_ir

👈👈 التحقيق في الوصف بمعنى الأعمّ و الأخصّ 👉👉 #تذكر وصف در علم نحو به دو معنا اراده شده: در كتاب البهجة المرضية در تعريف حال بيان شده: الحالُ #وصف فضلة منتصب .... ١-أعمّ:ما دلّ على معنى حدثيّ عارض على الذات ... و هو ...شامل أيضًا للخبر و النعت.(مكرّرات المدرّس-ج٢-ص١٨٨). با توجه به اين معنا #وصف در معناى عامّ خود به كار رفته و شامل: #حال و #خبر و#نعت مى شود. ٢-أخصّ: النعت{قد يقال للنعت #الصفة أيضًا}:هو التابع الذي يكمّل متبوعه ببيان صفة من صفات متبوعه أو صفة من صفات متعلّق متبوعه الذي يذكر بعدها / تابع يدلّ على معنى في متبوعه.(مكرّرات المدرّس-ج٣-ص١١٩/بداءة النحو-ص٢٤٧). با توجه به اين معنا #وصف در معناى خاصّ خود به كار رفته و با #خبر و #حال متباين مى باشد. #نكته_مهم وصف به معناى أعمّ نقش اعرابى نيست ولى وصف به معناى أخصّ نقش اعرابى است. #اصطلاح_شناسی_کفایة_الاصول الفرق بين "انقدح" و "ظهر" والمراد من "انقدح" شىء الذى كان له ظهور لكن يحتاج الى تعمق النظر اما "ظهر" ظهور الذى لا يحتاج الى تعمق النظر ويكون ظهور الشىء بدون التأمل اما "انقدح" فيحتاج اى التأمل (نام کتاب : هداية الأصول في شرح كفاية الأصول نویسنده : المدرّسي البهسودي، حيدر علي    جلد : 1  صفحه : 29)

بسم الله الرحمن الرحیم 🔶 از مخاطبین: برخی از مواقع شده که در تراث الف و نون مشدده (انّ) مفتوح خوانده می شود و اصلا فتحه مصححین به آنها می دهند در حالی که خبر قرار گرفته اند و از مواضع وجوب یا جواز صراحتا نبوده اما پاسخ دادند به ما ✍اصل در خبر مفرد بودن است از این رو اَنّ خواندیم و مصححین این تراث فتحه دادند . می خواستم بدانم آیا در منابع معتبری هم به این اصل استناد شده است یا خیر ؟ اگر بلی لطفا چند مورد را ذکر فرمایید 💢 پاسخ : بله در منابع معتبر بدین اصل اشاره شده که چند مورد آن را ذکر می کنیم ( آدرس ها بر اساس سایت کتابخانه فقاهت است) ؛ 📚 والأصل في الإخبار الإفراد نام کتاب : الدر المصون في علوم الكتاب المكنون نویسنده : السمين الحلبي    جلد : 5   صفحه : 90 نام کتاب : إعراب القرآن وبيانه نویسنده : درويش، محيي الدين    جلد : 10  صفحه : 299 📚  الأَصْل فِي الْخَبَر الْإِفْرَادُ نام کتاب : مغني اللبيب عن كتب الأعاريب نویسنده : ابن هشام، جمال الدين    جلد : 1  صفحه : 802 نام کتاب : حاشية الصبان على شرح الأشمونى لألفية ابن مالك نویسنده : الصبان    جلد : 1  صفحه : 296 نام کتاب : همع الهوامع في شرح جمع الجوامع نویسنده : السيوطي، جلال الدين    جلد : 1  صفحه : 375 📚 المفرد هو الأصل في الخبر نام کتاب : شرح التسهيل نویسنده : ابن مالك    جلد : 3  صفحه : 310 📚 الأصل في الخبر أن يكون مفرداً نام کتاب : جامع الدروس العربية نویسنده : الغلاييني، مصطفى    جلد : 2  صفحه : 265 📚 وَالْأَصْل فِي الْخَبَر أَن يكون اسْما مُفردا نام کتاب : شرح قطر الندى وبل الصدى نویسنده : ابن هشام، جمال الدين    جلد : 1 صفحه : 120 💬 کانال ادبیات استنطاقی با تاکید قرآنی؛ بستری برای ارائه نکته‌ها و اشتراک داده‌های ناب علوم حوزوی 🆔 @oloomhowzeh_ir

#نکات_فهم_متون_علمی 💥تقریب الاستدلال/الحجة 🔹در کتب علمی گاه برای توضیح دلیل بر مدعا از تعبیر "تقریب الاستدلال/الحجة" استفاده می‌شود. 🔹در توضیح این تعبیر ۴ بیان وجود دارد، ۳ مورد از میر سید شریف و یک مورد از تهانوی. 🔻میر سید شریف🔻 1⃣ هو سوق الدلیل علی وجه یستلزم المطلوب، و بعبارة اخری تطبیق الدلیل علی وفق المدعی. 📚شرح الشمسیة،ص ۲۵، حاشیه میرسیدشریف 2⃣ هو سوق الدلیل علی وجه یستلزم المطلوب فاذا کان المطلوب غیر لازم و اللازم غیر مطلوب لایتم التقریب. 📚التعریفات، ج۱، ص۲۹. 3⃣ سوق المقدمات علی وجه یفید المطلوب و قیل سوق الدلیل علی الوجه الذی یلزم المدعی و قیل جعل الدلیل مطابقا للمدعی. 📚التعریفات، ج۱، ص۲۹. 🔻تهانوی در کشاف🔻 4⃣ هو عند اهل النظر سوق الدلیل علی وجه یستلزم المطلوب فان کان الدلیل یقینیا یستلزم الیقین به و ان کان ظنیا یستلزم الظن به و هو مرادف التطبیق هکذا فی حواشی شرح الشمسیة. 📚 کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم ج۱ ص ۴۹۷. ⬇️ جمع بندی عبارات فوق ⬇️ 1⃣ تقریب🔻 🔹بیان کردن دلیل به گونه‌ای که مستلزم مطلوب باشد؛ 🔹بیان کردن دلیل به گونه‌ای که از آن مدعا لازم آید؛ 🔹مطابقت نمودن دلیل با مدعا؛ 🔹بیان کردن مقدمات به گونه‌ای که مفید مطلوب باشد؛ 2⃣ بنابراین: 🔹۱. اگر مطلوب لازمه دلیل نباشد؛ یا آنچه لازمه دلیل است مطلوب گوینده نباشد، تقریب انجام نشده است. 🔹۲. اگر دلیل تقریب شده یقینی بود مستلزم یقین به مطلوب است و اگر ظنی بود مستلزم ظن به مطلوب است. 3⃣ تقریب و تطبیق مرادف‌اند. رک به کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم ج۱ ص ۴۷۲. منبع : روش سنتی تحصیل علوم حوزوی @oloomhowzeh_ir

#نکته_متنی : ✅ معنای واحد را به اعتبار اینکه لفظ بر آن دلالت می کند، مدلول گویند. ✅ معنای واحد را به اعتبار اینکه از لفظ فهمیده می شود، به آن مفهوم گویند. ✅ معنای واحد را به اعتبار اینکه از لفظ قصد می شود، معنی گویند. ✅ معنای واحد را به اعتبار آنکه مورد لحاظ ذهنی قرار می گیرد، ملحوظ گویند. ✅ معنای واحد را به اعتبار آنکه مورد تصور ذهنی قرار می گیرد، متصور گویند. ✅ معنای واحد را به اعتبار آنکه لفظی برایش وضع شده، موضوع له گویند. ✅ معنای واحد را به اعتبار آنکه لفظ در آن معنی استعمال می شود، مستعمل فیه گویند. ✅ معنای واحد به اعتبار فرد خارجی اش که لفظ بر آن فرد خارجی صدق می کند، مصداق گویند. ✅ معنای واحد را به اعتبار آنکه مورد قصد گوینده قرار می گیرد، مقصود گویند. 👈 بر گرفته از کانال المدرس الافضل @oloomhowzeh_ir

بسم الله الرحمن الرحیم 💢 يك بحث در علم ادبيات كه بسيار جالب است و مى تواند ثمرات خاص خود را به دنبال داشته باشد و يك مبناى بديع است اين مى باشد كه ( #هل_يتعلّقان (الجار و المجرور و الظرف) #بـأحرف المعاني؟ ) كه نسبت به اين بحث سه قول وجود دارد: ١-مشهور علماء : تعلق گرفتن جار و مجرور به حروف معانى مطلقا (چه حرف نائب از فعل محذوف باشد و چه نباشد) #ممنوع است. ٢-برخى از علماء : تعلق گرفتن جار و مجرور و ظرف به حروف معانى مطلقا (چه حرف نائب از فعل محذوف باشد و چه نباشد) #جائز است. ٣-برخى ديگر از علماء : در صورتى كه حرف نائب از فعل محذوف باشد , تعلق گرفتن جار و مجرور و ظرف به آن بنابر سبيل نيابت #جائز است ولى در صورتى كه حرف نائب از فعل محذوف نباشد , تعلق گرفتن جار و مجرور و ظرف به آن #ممنوع است. المشهور منع ذلك مطلقًا أي { سواء كان الحرف نائبًا عن فعل حذف أو كان غير نائب عن فعل } و قيل بجوازه مطلقًا أي { لما فيها من معنى الفعل } و فصّل بعضهم فقال : إن كان نائبًا عن فعل حذف جاز ذلك على طريق النيابة لا الأصالة و إلّا فلا. (حاشية الدسوقي على مغني اللبيب-ج٢-ص٢٠٢) #تحليل با توجه به عبارت ( #قيل_بجوازه_مطلقًا أي #لما_فيه_من_معنى_الفعل )اين مطلب استخراج مى شود كه اساس اين مبنا اين است كه در صورتى كه #حرف داراى #معناى_فعل باشد مى تواند در جايگاه #متعلَّق واقع شود مانند : ( لن ينفعكم اليوم إذ ظلمتم) كه بنابر نظر برخى از علماء , (اليوم) ظرف است و متعلِّق به (لن) مى باشد زيرا در (لن) معناى (نفي) وجود دارد يعنى : ( #انتفى ) و مانند : (ما أنت بنعمة ربك بمجنون) كه بنابر نظر برخى از علماء , (بنعمة ربك) متعلِّق به (ما) است زيرا در (ما) معناى نفى است. #نتيجة_التحليل از تحليل بالا نتيجه مى گيريم كه تنها علتى كه باعث شده كه اين دسته از علماء قائل به اين نظريه شوند كه حروف معانى مى توانند در جايگاه متعلَّق واقع شوند اين است كه در اين حروف معنا فعل وجود دارد پس ( #متعلَّق_واقع_شدن_حروف_معانى ) , ( #فرع_وجود_معناى_فعل_در #اين_حروف_است ) در نتيجه وقتى معناى فعل در حرف به علت وجود معارض از بين رود , ديگر آن حرف نمى تواند در جايگاه #متعلَّق واقع شود. #سؤال آيا در عبارت (لا صيام في السفر إلّا الثلاثة الأيام ...) , (الثلاثة الايام) مى تواند متعلِّق به (لا) باشد , زيرا (لا) به معناى (انتفى) است؟ #پاسخ در صورتى كه بنابر اين ديدگاه كه تعلق گرفتن جار و مجرور و ظرف به حروف معانى جائز است به اين عبارت نگاه كنيم بايد اول اثبات كنيم كه (لا) چون به معناى (انتفى) است مى تواند با اين معنايى كه دارد در جايگاه #متعلّق واقع شود و با اين معناى نفى در (الثلاثة الأيام) عمل كند. براى اثبات اين امر به عبارت (لا صيام في السفر إلّا الثلاثة الأيام) مراجعه مى كنيم و اين سؤال مطرح مى شود كه آيا (لا) با معناى (انتفى) در (الثلاثة الأيام) عمل مى كند و يا اينكه (إلّا) نفى (لا) را مى شكند كه در نتيجه ديگر (لا) با معناى (انتفى) در (الثلاثة الأيام) عمل نمى كند چون (إلّا) نفى (لا) را از بين مى برد و معناى (انتفى) براى (الثلاثة الأيام) ساقط مى شود؟ با توجه به عبارت متوجه مى شويم كه وجود معارض يعنى وجود (إلّا) باعث مى شود كه (لا) ديگر با معناى (انتفى)در (الثلاثة الأيام) عمل نكند زيرا (انتقى الصيام في السفر الثلاثة الأيام)خلاف مقصود است در نتيجه چون (إلّا) نفى (لا) را از بين مى رود در نتيجه ديگر (لا) به معناى (انتفى)نيست و وقتى معناى فعل در (لا) منتفى شود ديگر (لا) نمى تواند در جايگاه #متعلَّق واقع شود و #تعلق_گرفتن ( #الثلاثة_الأيام ) #به ( #لا ) #اشتباه_است . #ارسالی @oloomhowzeh_ir

بسم الله الرحمن الرحیم 👈👈 التحقيق في معنی الضاحک و الضّحک 👉👉 🔶 پرسش؛ دلیل اینکه در دانش منطق منطقیون ضاحک را عرضی خاصه انسان و رابطه ی این دو را تساوی می دانند چیست؟ در صورتی که در ویدئو هایی دیده شده است که میمون ها نیز تبسمی بر صورت می آورند 💢 پاسخ: با توجه به برداشتی که از واژه ضحک در منابع لغوی که اشاره شده است (آدرس ها بر اساس سایت کتابخانه فقاهت است) معرفی شده است ؛ از ریشه این پرسش مطرح نمی گردد؛ زیرا تبسم در گستره معنای لغوی ضحک "آشکار شدن دندان ها به گونه ای ویژه" نمی گنجد. 💢 ضحک 📚 ضحك: ضحِكَ يَضَحَكُ ضَحِكاً (نام کتاب : تهذيب اللغة نویسنده : الأزهري، أبو منصور    جلد : 4  صفحه : 55)وضِحْكاً (نام کتاب : العين نویسنده : الخليل بن أحمد الفراهيدي    جلد : 3  صفحه : 58) و ضَحْكا ( نام کتاب : المحكم والمحيط الأعظم نویسنده : ابن سيده    جلد : 3  صفحه : 32) : افتَرَّ عن ضاحکته و ضواحکه و هی ما تقدم من انسانه ( نام کتاب : أساس البلاغة نویسنده : الزمخشري    جلد : 1  صفحه : 575) 📚 والضَّحْك: ظُهُورُ الثَّنايا(به دندان های جلوی داندان که دو عدد آن در فک بالا و دو عدد در فک پایین است) من الْفَرحِ ( انبساط شديد في الباطن : نام کتاب : التحقيق في كلمات القرآن الكريم نویسنده : المصطفوي، حسن    جلد : 7  صفحه : 16). ( نام کتاب : تهذيب اللغة نویسنده : الأزهري، أبو منصور    جلد : 4  صفحه : 57 ) 📚 و أمّا العجب: فهو من مبادي الضحك، إذا كان منتهيا الى الضحك، و ليست المادّة بمعنى التعجّب، كما في السخر أيضا. ... تدلّ الآيات الكريمة على أنّ‌ الضَّحِكَ‌ في مقابل البكاء (نام کتاب : التحقيق في كلمات القرآن الكريم نویسنده : المصطفوي، حسن    جلد : 7  صفحه : 16) 📚 فانّ حقيقة الضَّحِكِ‌ كما قلنا هو ظهور الانبساط في الوجه، و الوجه أعمّ من المادّىّ و الروحانىّ، و الانبساط أيضا انّما يتحصّل بأمور متنوّعة. ( نام کتاب : التحقيق في كلمات القرآن الكريم نویسنده : المصطفوي، حسن    جلد : 7  صفحه : 17) 💢 الضاحک 📚 والضَّاحكة( مبتدا ): كلُّ(خبر) سِنٍ من مُقَدَّم الأضراس (صفت) ما (موصوله و صدر صله که هو باشد محذوف، صفت دوم ) يبدُو عند الضَّحِك (نام کتاب : العين نویسنده : الخليل بن أحمد الفراهيدي    جلد : 3  صفحه : 58) 📚 والضاحكة: كل سن يَبدُو من مقدم الأضرَاسِ عند الضَّحِكِ. (نام کتاب : مجمل اللغه نویسنده : ابن فارس    جلد : 1  صفحه : 575) 📚 والضَّاحِكَةُ : كلُّ سِنّ من مُقَدَّمِ الأضْرَاسِ ممَّا يبدو عند الضَّحِك. والضَّحِكُ : العَجَبُ ، وهو قَرِيبٌ ممَّا تَقَدَّمَ. ( نام کتاب : المحكم والمحيط الأعظم نویسنده : ابن سيده    جلد : 3  صفحه : 32) 💬 کانال ادبیات استنطاقی با تاکید قرآنی؛ بستری برای ارائه نکته‌ها و اشتراک داده‌های ناب علوم حوزوی 🆔 @oloomhowzeh_ir

#مغنی #باب_رابع #بحث_ثامن: #اعراب اسماء شرط و استفهام و کم خبریه جدول جامع این بحث به همراه کمبودهایی که مغنی در ارائه مثال ها و نیز اعراب ها داشته کانال استاد راسل @oloomhowzeh_ir