6⃣2⃣ قسمت بیست و ششم #خاطرات_تبلیغ وقتی رسیدم دیدم ننه نشسته و دارد قران می‌خواند. سلام کردم و کنارش نشستم. تا مرا دید گفت:《 مبارک باشه قیزیم》 خندیدم و گفتم:《 چی مبارک باشه ننه جان؟》 زد پشت کمرم و گفت:《 با این حالت روزه نگیریا.》 دوباره رنگ به رنگ شدم. این دومین‌باری بود که کسی با زبان بی‌زبانی از روی قیافه‌ام می‌‌گفت باردار هستم. اصلا فراموش کردم برای چه به خانه‌ی ننه مروارید آمده‌ام. اصلا به حرف‌های ننه گوش نمی‌دادم. کیفم را برداشتم و سریع از خانه‌ زدم بیرون. دلم می‌خواست زودتر به اتاق مسجد برسم و تنها باشم. تا رسیدم توی حیاط مسجد سیدرضا را بالای نردبان دیدم. با هاشم‌خان مشغول نصب بنر شهادت امیرالمومنین بود. بدون توجه به‌آن‌ها خودم را پرت کردم توی اتاق و چسبیدم به پشت در. انقدر گلویم خشک شده بود که پشت سر هم سرفه می‌کردم. از سرفه‌ی‌ زیاد همان‌جا جلوی در نشستم و گریه کردم. توی حال و هوای خودم بودم که صدای احوال‌پرسی فریبا خانم با سید را شنیدم. سریع بلند شدم و آبی به دست و رویم زدم. چند دقیقه بعد فریبا خانم در زد. در را باز کردم. تا مرا دید گفت:《 خوبی سید خانم؟چرا چشمات کاسه‌ی خونه؟ ؟》 بعد برای اینکه من معذب نباشم گفت:《 وسایل رو از ننه مروارید گرفتی؟ الان التفات با سبزی خوردن‌ها میاد باید تا شب بشوریمشون》 تازه یاد افطاری امشب افتادم. با شرمندگی گفتم:《 رفتم پیش ننه مروارید اما نشد وسایل رو بیارم》 فریبا خانم زیاد سوال جوابم نکرد احتمالا از چهره‌ام فهمیده بود حال خوبی ندارم. دبه‌های ماست را گوشه‌ی اتاق گذاشت و گفت:《 ایرادی نداره الفت که اومد میگم بره بیاره. تا شما آماده بشی من میرم مسجد. بقیه خانم‌ها هم گفتن میان برای کمک》 با لبخند از فریبا خانم تشکر کردم. او که رفت سیدرضا برگشت توی اتاق. خودم را مشغول نشان دادم تا چشم تو چشم نشویم. دستانش را زیر شیر گرفت و گفت:《چقدر زود اومدی. هروقت می‌رفتی خونه ننه مروارید باید کلی پیغام‌پَسغام می‌فرستادم تا دل بکنی》 سکوت کرده بودم و الکی با دبه‌ی ماست و پارچ‌های پلاستیکی که از انبار آورده بودیم وَر می‌رفتم که سید رضا دوباره گفت:《 خانم چرا جوابمو نمیدی؟》وقتی جوابی نگرفت به طرفم آمد. تا چشمش به چشم‌هایم خورد گفت:《 چیشده؟》 سرم را به زیر انداختم و گفتم:《 هیچی》 دستش را گذاشت زیرچانه‌ام و سرم را بالا آورد ناخودآگاه یک قطره اشک چکید روی دستش. دوزانو نشست روی زمین و سکوت کرد. نگاهش که کردم غرق در فکر بود. مدام به ریش‌هایش وَر می‌رفت، عینکش را که از روی صورت برداشت تازه فهمیدم پلک سمت چپش هم می‌پرد‌. به سمتش برگشتم و گفتم:《 خانم‌های روستا یه چیزهایی میگن. امروزم که رفتم خونه ننه مروارید با حرفای ننه فکر کنم حدس بقیه هم درسته》سید گفت:《 از وقتی اومدیم اینجا باید با زور از زیر زبونت حرف بکشم خب بگو چی شده، دق کردم》 گفتم:《 فردا یه سر باید بریم شهر پیش دکتر خیالم که راحت شد بهت میگم. سید تا خواست جواب بدهد فریبا خانم از بیرون صدا زد:《 سیدخانم‌منتظر شماییم بی‌زحمت پارچ و دبه‌هارو هم بیار》 چادرم را از روی صندلی‌ی کنار پنجره برداشتم و زدم بیرون. سید پشت‌بندم از اتاق بیرون آمد و گفت: ادامه دارد... #طلبه_نوشت #ماه_رمضان #سفرنامه ‌═════════❖═════════ @tollabolkarimeh

گـفت:‌خجـالٺ‌نمیکـشی؟! پـرسیدم:چـرا؟🖇 گـفت:‌چـادرسـرت‌کـردی! 😄 لبخنـد‌محـو‌ی‌زدم:تـوچـی؟! 🙂 تـوخجـالت‌نمیکـشی؟!🙃 اخـم‌کـرد:مـن‌چـرا؟!🤨 آروم‌دم‌گـوشش‌گـفتم: خجـالت‌نمیکـشی‌کـہ‌انـقد راحـت‌اشـک‌امـام‌زمـانت‌‌رودر مـیاری‌وچـوب‌حـراج به قشنگیات میزنی💔 #حجاب #امام_زمان ‌════════❖════════ @tollabolkarimeh

  7⃣2⃣ بیست و هفتم #خاطرات_تبلیغ سید پشت‌بندم از اتاق بیرون آمد و گفت:《 زیاد خودتو خسته نکن خانم》 رسیدم دم در مسجد. دستی به روسری‌ام کشیدم و وارد شدم. طاهره خانم، نقلی‌باجی، فریبا خانم، مش مریم دور یک زیرانداز بزرگ نشسته بودند و مشغول پاک کردن سبزی بودند. دخترها هم دور هم داشتند برنج و عدس پاک می‌کردند. خداقوت گفتم و کنار بقیه نشستم. کیسه‌ی پیاز‌ را به طرف خودم کشیدم و شروع کردم به پوست کندن. پوست می‌کندم و اشک می‌ریختم. بهانه‌ی خوبی بود. هم دلم خالی می‌شد و هم کاری انجام داده بودم. تا پیازها تمام شود، التفات هم وسایل را آورد، اما ننه مروارید هم همراهش بود. تا دیدم ننه مروارید دم در است بلند شدم و به طرفش رفتم. دستش را گرفتم و آوردمش داخل. در گوشم گفت:《 نگرانت شدم کجا رفتی یهو؟ التفات که اومد گفتم باید بیام تورو هم ببینم‌خیالم راحت بشه》 دستش را به آرامی فشار دادم و لبخند زدم. نشست روی صندلی و مثل سرآشپزهای مطبخ به خانم‌ها دستور می‌داد. پیازهایی که خلال کرده بودم توی سبد بود. چندتا پر پیاز برداشت و گفت:《 خانم‌ها مثلا سنی ازتون گذشته این پیازها چرا انقدر نامنظمه؟》 سریع پریدم توی حرفش و گفتم:《 ننه جان من اونارو خلال کردم》 ننه گره ابروهایش باز شد‌، لبش کش آمد و گفت:《 خب عیب نداره حالا》 خانم‌ها زیرزیرکی خندیدند و دخترها با چشم و ابرو ادای ننه مروارید را برایم در می‌آوردند و می‌خندیدند. تا نماز ظهر مشغول بودیم. نماز جماعت را که خواندیم قرار شد برویم و دوساعت دیگر برگردیم. رفتم توی اتاق و گوشی را برداشتم و بعد از چند روز با مادرم تماس گرفتم. بوق اول که خورد مادرم گوشی را برداشت و گفت:《 چه عجب یه زنگی زدی دختر》 خجالت کشیدم‌. دختری که هرروز به مادرش زنگ می‌زد و راهنمایی می‌گرفت، حالا تماس‌هایش به چند روز یک‌بار ختم‌می‌شد. وقتی که فهمید قرار است توی مسجد افطاری بدهیم خوشحال شد. کلی افسوس خورد که نیست تا کمکم کند و سفره‌ی افطار را به بهترین شکل بچیند. خیالش را راحت کردم و گفتم:《 مثلا من دخترت هستما، دیگه این همه سال یه چیزهایی ازت یاد گرفتم》 بعد یک‌دفعه یاد خلال پیازها افتادم و پقی زدم زیر خنده. مادرم که از خنده‌های من تعجب کرده بود گفت:《 چیشده چرا می‌خندی؟ نکنه باز آتیش سوزوندی؟》 دیدم‌نمی‌توانم خودم را نگه‌دارم و چیزی از خلال‌پیازها نگویم. با صدایی که از خنده نامفهوم شده بود، جریان را برایش تعریف کردم. او هم نگذاشت و نه برداشت گفت:《 انقدر عجولی صدای همه در اومد. ۱۰۰ بار بهت گفتم با صبوری کارت رو انجام بده》 خلاصه بعد حرف‌های مادردختری گوشی را قطع کردم و کمی استراحت کردم. یک‌ساعت به افطار مانده بود و اکثر کارهارا انجام داده بودیم. از وقتی با مادرم حرف زده بودم انرژی گرفته بودم. داشتیم سفره‌ی‌ افطار را پهن می‌کردیم که یکدفعه یکی از دم در صدایم زد. برگشتم و تا صورتش را دیدم.... ادامه دارد... #طلبه_نوشت #ماه_رمضان #سفرنامه ‌═════════❖═════════ @tollabolkarimeh

گردفرش‌حرمت‌هست‌شفای‌دل‌ما..؛ هر‌که‌زائر‌شده‌آرام‌گرفته‌ست‌اینجا!' ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ #امام_رضاجان 💚 #چهارشنبه_امام_رضایی ‌═══════❖═══════ @tollabolkarimeh

🤳 سلبریتی‌ها ما را «قورت» می‌دهند؟! 💎 به چه محتوایی در فضای مجازی اعتماد کنیم؟ 🔰 یک کلیک با شما فاصله داریم 👇 https://eitaa.com/joinchat/3349086214C303d39c703 #راسخون پیشگام تولید محتوا در فضای مجازی 👆 🆔 @rasekhoon_online

. از چه سنی به بچه ها گوشی بدیم؟ چجوری گوشی رو از بچه ها بگیریم؟ این پست رو برای دیگران هم ارسال کنید، قطعا برای خیلی از پدر،مادرای دیگه هم مفید خواهد بود. #کلیپ #تربیت_فرزند ‌═══════❖═══════ @tollabolkarimeh

8⃣2⃣ بیست و هشتم #خاطرات_تبلیغ داشتیم سفره‌ی‌ افطار را پهن می‌کردیم که یکدفعه یکی از دم در صدایم زد. برگشتم و تا صورتش را دیدم، ته دلم قنج رفت. سبزی را توی سفره گذاشتم و مثل باز شکاری به طرفش پرواز کردم. آغوشش را باز کرد و یک‌ دل سیر از وجود پر از محبتش لبریز شدم. بغض کردم و گفتم:《 عمه شما اینجا چیکار می‌کنید؟》عمه سرم را بوسید و گفت:《 قیزیم همین دوساعت پیش سید اومد اینجا منو جواد رو برای افطاری دعوت کرد. بعد مارو باخودش آورد》 از خوشحالی نمی‌دانستم چه‌کار کنم. دست عمه را گرفتم و بالای سفره نشاندمش. لبخند به لب داشتم و به هرکس که می‌رسیدم عمه را معرفی می‌کردم. وجود عمه دلگرمی بزرگی برایم بود. اصلا میرزاده و طاهره خانم را فراموش کرده بودم. اصلا با وجود عمه‌ی جواد کسی می‌توانست ناراحتم کند؟ آن شب بهترین افطاری عمرم را خوردم و کنار اهالی روستا بهترین شب را گذارندم. بعد از افطار سید هم سخنرانی کوتاهی کرد و همه‌چیز به خوبی و خوشی گذشت. آخر شب که سید می‌خواست جواد و عمه را ببرد من هم همراهشان رفتم. هرچقدر اصرار کردم که بمانند نماندند. فرصت خوبی بود که درباره‌ی ساناز از عمه پرس‌وجو کنم. عمه می‌گفت پدر ساناز بعد از آن شب چندباری دنبال جواد فرستاده بود اما دیگر جواد پاپی‌اش نشده بود و سرش به کار گرم بود. عمه هم ابراز خوشحالی می‌کرد. حال و اوضاعش هم نسبت به آن شب خیلی خوب شده بود. آن شب همه چیز خوب و غیر منتظره بود. خداراشکر بحثی پیش نیامد و همه ابراز خوشحالی می‌کردند حتی عمه چند دختر هم برای جواد نشان کرد که بعد از ماه رمضان دوباره برای جواد آستین بالا بزند. به روستا که رسیدیم همه جا غرق سکوت بود. وارد خانه که شدیم ... ادامه دارد... #طلبه_نوشت #ماه_رمضان #سفرنامه ‌═══════❖═══════ @tollabolkarimeh