مرحوم  نراقی در کتاب شریف (خزائن) آورده است که این حدیث شریف را مرحوم صدوق در کتاب شریف (عیون اخبار الرضا) آورده است و پس از نقل سند فرموده: عن علی بن موسی الرضا عن موسی بن جعفر بن محمد عن محمد بن علی عن علی بن الحسین عن حسین بن علی عن علی بن ابیطالب عن النّبیّ عَن جبرائیل عن اسرافیل عن میکائیل عن اللّوح عن القلم قال: قال الله عزّ و جلّ «ولایَةِ علی ابنِ ابیطالِب حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مَن عَذابِی» مرحوم سید نعمت الله جزائری مؤلف کتاب زهر الربیع فرموده است: این سند در خود روایت نیز وارد شده است و هر کس این روایت را بر مریض بخواند شفا یابد و اگر برمصروع بخواند بهبود یابد و این مسئله بارها به تجربه رسیده است و اگر آن را نوشته و با آب بشویند و بخورند برای  دفع درد  مفید و مجرّب است. منابع:خزائن، ملا احمد نراقی، عیون الاخبار الرضا علیه السلام، شیخ صدوق @toubaefad

کاظمی‌آشتیانی یا #رونالدو؟دانش‌آموزان ما کدام را بیشتر می‌شناسند! #هویت_ملی را در دانش آموزان تقویت کنیم.

📌اهمیت حفاظت از دل 🔰#آیت_الله_جوادی_آملی: ✨اين دل اگر خدای ناكرده در تحت تصرّف شيطان قرار بگيرد ما چه كنيم؟ اصرار قرآن كريم بر چند نكته است، يكی اينكه شما هر لحظه پاسدار اين حرم دقيق دل باشيد، ببينيد كه چه خاطره‌ای از كنار اين دل مي‌گذرد، اين به منزله كعبه است اين درش بسته است يك، شما بستيد دو، كليد به دست خود شماست سه، شما هم در درون اين كعبه حضور داريد هم در بيرون؛ چون اشراف داريد دل شماست اين چهار و پنج، اين اصول را حفظ كنيد. فرمود مردان الهی كساني‌اند كه در تمام ٢۴ ساعت چه خواب چه بيداری مواظب حريم اين حرم‌اند.

#پيامبراسلام صلى الله عليه و آله مى فرمايد: «در #شب_معراج داخل بهشت شدم، در آنجا سرزمينى را ديدم كه فرشتگان با خشتهايى از طلا و نقره بنايى را مى ساختند. گاهی دست از كار مى كشيدند. از آنها پرسيدم، چرا گاهى دست از كار مى كشيد؟ گفتند؛ هر گاه مومنى ذكر #تسبيحات_اربعه را مى گويد، ما برايش بنايى را استوار مى كنيم، هر گاه آنها از ذكر باز مى ايستند، ما هم دست از كار مى كشيم، تا اينكه آن مومن دوباره لب به تسبيح و ذكر خدا بگشايد.» ارشاد القلوب ديلمى، ص۸۵ #تسبيحات_اربعه جزو ذكر نماز است كه ثواب و پاداش زيادى را خداوند بر اين ذكر قرار داده. چه خوب است انسان در همه حال به اين دعاى پر فضيلت توجه و مداومت داشته باشد. #شهیدمطهری عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است!...

#امام_خمینی رحمت‌الله علیه: «اين من را اگر انسان زير پا گذاشت او شد، اصلاح مى ‏كند همه‏ چيز را. گاهى علم توحيد انسان را به جهنم مى‏ فرستند، گاهى علم عرفان انسان را به جهنم‏ مى ‏رساند، گاهى علم فقه انسان را به جهنم مى ‏فرستد، گاهى علم اخلاق انسان را به ‏جهنم مى‏ فرستد، با علم درست نمى‏ شود، تزكيه مى‏ خواهد. 🍃علم توحيد هم اگر براى غير خدا باشد از حجب ظلمانى است. خدا نكند انسان پيش از آن كه خود را بسازد جامعه به او روى آورد و در ميان‏ مردم نفوذ و شخصيتى پيدا كند. 📚صحیفه امام خمینی ره جلد۱۹ ص۱۳۴

حضرت آیت الله بهجت ره: ما در دریای زندگـــی در معرض غرق شدن هستیم....

اثر ذکر #بسم_الله_الرحمن_الرحیم آیت‌الله حسن‌زاده آملی ره

#یاالله «... انسان اگر در آخرین لحظات هم بگوید «یاالله» خدا قبول می کند. هیچ دلیلی نداریم که قبول نمی کند. مرگ از پا شروع شده و به تدریج سرد می شود تا به حلقوم برسد؛ همین انسان نیمه مرده هم اگر بگوید «یاالله»، خدا قبول می کند. مهم اینست که به آنجا برسانیم(موفق به ذکر خدا و توبه شویم.) دنیا جای تحول و تبدیل است. از خاک و کود، گل یاس بر می آید؛ انسان هم می تواند والا شود، بشود گل یاس... . برگرفته از درس تفسیر حضرت آیه الله جوادی آملی(حفظه الله تعالی)، قم، مسجد أعظم، 97/8/1 @toubaefaf

🍁🍂... قصه دنیای بی وفا قصّه عشق سروديم بسى سوى ما گوش نيانداخت كسى كو كسى تا كه بپرسد ز غمى يا كند گوش به فرياد كسى كس به فرياد دل كس نرسد نشنود كس ز كسى ملتمسى رفته رفته ز بر ما رفتند نيست جز ناله كنون هم نفسى بس دُر سرّ كه به منطق سفتند قدر آنها بندانست كسى جانشان بود ز صحراى دگر تنشان بود مر آن را قفسى نيست اكنون اثرى از تنشان نيست اكنون ز روانشان نفسى تنشان خاك شد و رفت به باد شد روان نيز روان سوى كسى نه از آن قافله گردى پيدا نه نشانى نه صداى جرسى تنشان داشت حيات از بادى نفسى رفت و نيامد نفسى اى خوش آندم كه ازين تن برهيم مرغ جان چند بود در قفسى حيف و صد حيف كس از ما نخريد در اسرار كه سفتيم بسى كو كسى تا كه بفهمد سخنى كو كسى تا ببرد مقتبسى سِرِّ اين شهد بپوشان اى فيض نيست در دهر خريدار كسى ديوان فيض كاشانى، ج2، ص: 1243 @toubaefaf

اهمیت دعا برای #امام_زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

رئیس‌جمهور هنگام سخنرانی در سازمان ملل خطاب به لابی های امریکایی_صهیونیزم با در دست گرفتن #قرآن_کریم گفتند: #قرآن هرگز نمی‌سوزد. #قرآن ابدی است و تا زمین، زمین است و زمان زمان، #باقی است. آتش توهین حریف حقیقت نخواهد شد.

🎥 رئیسی: ترور شهید حاج قاسم سلیمانی جایزه به داعش بود 🔹رییس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد: امینت امروز برخی از کشورهای همسایه در منطقه مدیون رشادت‌های سردار شهید و رشید اسلام حاج قاسم سلیمانی است. 🔹اگر رشادت حاج قاسم  قهرمان مبارزه با تروریسم نبود بسیاری از مناطق در آتش داعش می‌سوخت. اما آیا از این رشادت و شهامت و ایستادگی در مقابل تروریسم شما در رسانه‌ها و هالیوودی تصاویری را مشاهده کرده‌اید. 🔹تشییع جنازه ۲۵ میلیونی فرمانده مبارزه با تروریسم سردار شهید حاج قاسم سلیمانی سانسور شد و اندوه و خشم و حس انتقام ۸۵ میلیونی ملت ایران سانسور شد. 🔹ترور شهید حاج قاسم سلیمانی جایزه به داعش بود که به اذعان مقامات آمریکا ساخته دست خودشان بود. 🆔 @Masaf

ثبت دو تصویر ماندگار از سیدابراهیم‌رئیسی، رئیس‌جمهور ایران در سازمان ملل متحد طی دو سال متوالی سال ۱۴۰۲: #قرآن_کریم سال ۱۴۰۱: تصویر #شهیدسلیمانی

در اهمیت #تولی_وتبری از مرحوم حضرت آیت‌الله توسلی ره (که یک مرتبه در مدرسه فیضیه ایشان را زیارت کردم) ذکری در قالب لعن به دشمنان اهلبیت علیهم‌السلام و قاتلان حضرت زهرا سلام الله علیها نقل شده که گویا از القائات #امام_عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف به ایشان بوده و گفته بودند که من خودم این لعن را از #حضرت_حجت عجل الله تعالی فرجه در مدینه گرفته‌ام، به این عبارت: «لَعنَ اللهُ قَاتلِیکِ وَ ضَارِبیِکِ و ظَالِمِیکِ وَ غَاصِبي حقِّکِ یا مُولاتِي یا فاطمَةُ الزهراء» گنج است، از گنج هم بالاتر است، خیلی راهگشا و پر برکت است. این لعن از الطاف الهی به من است و از کتابی نیاموختم. این لعن را زیاد بگویید و متوسل به #حضرت_زهرا سلام الله علیها شوید و حضرت را خطاب قرار دهید، مشکلات به صورت اعجاز آمیزی حل می‌شود. از این ذکر تبری از دشمنان برکاتی دیده‌ام. @toubaefaf

#دعاےفرج بسم‌الله‌ الرحمن الرحیم «اِلـهی عَظُمَ الْبَلاءُ،وَبَرِحَ‌الْخَفاءُ،وَانْكَشَفَ الْغِطاءُ،وَانْقَطَعَ الرَّجاءُ‌ وَضاقَتِ‌الاْرْضُ،وَمُنِعَتِ السَّماءُواَنْتَ‌الْمُسْتَعانُ،وَاِلَيْكَ الْمُشْتَكى،وَعَلَيْكَ الْمُعَوَّلُ فِي‌الشِّدَّةِوالرَّخاءِ؛اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدوَآلِ مُحَمَّد،اُولِي الاْمْرِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَيْناطاعَتَهُمْ ،وَعَرَّفْتَنابِذلِكَ مَنْزِلَتَهُم،فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاًعاجِلاً قَريباًكَلَمْحِ‌الْبَصَرِاَوْهُوَاَقْرَبُ؛يامُحَمَّدُياعَلِيُّ ياعَلِيُّ يامُحَمَّدُاِكْفِياني‌فَاِنَّكُماكافِيانِ،وَانْصُراني فَاِنَّكُماناصِرانِ؛ يامَوْلاناياصاحِبَ الزَّمانِ؛الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ،اَدْرِكْني اَدْرِكْني اَدْرِكْني،السّاعَةَ السّاعَةَالسّاعَةَ،الْعَجَلَ‌الْعَجَلَ،الْعَجَل،يااَرْحَمَ الرّاحِمينَ،بِحَقِّ مُحَمَّدوَآلِهِ الطّاهِرين» @toubaefaf

﷽ «أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا...» اول سوره انفال به ویژگی های مؤمنان حقیقی می پردازد و آن را به صفت تأکیدی «حَقًّا» آراسته است. ویژگی های انسان رو به #کمال، #ایمان، #حیاوعفاف که برای آنان آمرزش و روزىِ سخاوتمندانه و نيكو تدارک دیده شده است. «أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ» سوره انفال آیه۴ آنان همان مؤمنان حقيقى هستند، براى آنان نزد پروردگارشان درجات و آمرزش و روزىِ سخاوتمندانه و نيكو است. ✍بدیهی است از ثمره های #ایمان و #حیاوعفاف به عنوان ویژگی های اساسی انسان، رزق و روزی دائمی، خالص و باوسعت می باشد و این از مصادیق «رِزْقٌ كَرِيمٌ» است. (۲۶۲)هزار و یک نکته پیرامون #حیاوعفاف @toubaefaf

﷽ «أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا...» در سوره نساء، مقابل آیه «هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا» (سوره انفال، ۴) است و اشاره به کسانی که به بعضی از پیامبران الهی ایمان دارند و یا بخشی از دین را قبول دارند و بخشی را خیر، مانند اینکه: وصول مهریه و نفقات و... قبول دارند ولی #حیاوعفاف و #حجاب را خیر و... که اینگونه بخش نگری کفر و نتیجه اش سرگردانی و عذاب خوارکننده الهی است. «إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبِيلًا أُولئِكَ هُمُ الْكافِرُونَ حَقًّا وَ أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً» سوره نساء، ۱۵۱-۱۵۰ قطعاً كسانى كه به خداوند و پيامبرانش كفر مى‌ورزند و مى‌خواهند ميان خدا و پيامبرانش جدايى بيفكنند و مى‌گويند: به بعضى ايمان مى‌آوريم و به بعضى كافر مى‌شويم، و مى‌خواهند در اين ميانه راهى در پيش گيرند، (كه مطابق هوس باشد، نه عقل و استدلال). به حقيقت كافر همين‌هايند و ما براى كافران عذاب خواركننده آماده ساخته‌ايم. (۲۶۳)هزار و یک نکته پیرامون #حیاوعفاف @toubaefaf

نگاهی به زندگی #حضرت_سکینه_بنت_الحسین سلام الله علیهما #حضرت سَکینه دختر امام حسین علیهماالسلام و مادرش رباب دختر امری ءالقیس است. نامش را امینه، امنیه و آمنه ذکر کرده اند و لقب وی را سکینه نهاده اند که به معنی وقار و سکون است. سکینه همسر عبدالله اکبر، فرزند امام حسن و پسر عموی اوست که در روز #عاشورا همراه #امام_حسین علیه السلام به شهادت رسید. از زمان ولادت حضرت سکینه علیها السلام اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما با توجه به فرمایش #امام_حسین علیه السلام خطاب به وی که فرمود: «تو بهترین بانوانی!» در می یابیم که وی در کربلا بانویی رشیده بوده و بین ده تا سیزده سال، سن داشته است.(1) آن حضرت حدود هفتاد سال عمر کرد و در سال 117 ق. در مدینه و بنابر قولی در راه حجّ عمره از دنیا رفت.(2) خواهر سکینه، فاطمه و برادرانش امام زین العابدین، حضرت علی اکبر و عبدالله (علی اصغر) علیهم السلام اند. رباب کیست؟ رباب همسر گرانقدر امام حسین علیه السلام، مادر عبدالله و سکینه و از زنان شایسته و نامدار تاریخ اسلام است. وی بانویی فاضله و محدّثه بود که همراه امام حسین علیه السلام و فرزندانش در کربلا حضور داشت. وی شاهد شهادت همسر و طفل شیرخواره اش بوده و رنج و مشقّات سفر کربلا را تحمّل نموده است. او وظیفه سنگین خویش را آن طور که مورد رضایت خدا و فرزند پیامبر بود، انجام داد. وی پس از آن به عنوان اسیر همراه دیگر زنان و دختران کاروان حسینی به کوفه و شام برده شد و در نهایت، به مدینه آمد و در آنجا اقامت گزید. رباب که از بهترین زنان عصر خویش بود، نزد امام حسین علیه السلام منزلتی عظیم داشت و شدّت علاقه امام به وی، به قدری بود که حضرت فرمود: «من خانه ای را که سکینه و رباب در آن ساکنند، دوست دارم. علاقه مند به ایشان هستم و مال خود را برایشان خرج می کنم.»(3) در مقابل، رباب هم که افتخار همسری امام حسین علیه السلام را داشت، این ارزش را حفظ نمود و بعد از واقعه عاشورا و شهادت همسرش با اینکه خواستگاران فراوانی داشت همه را رد کرد و گفت: «پس از فرزند #رسول_خدا صلی الله علیه وآله وسلم همسری بر نمی گزینم.»(4) او به تحقیق دریافته بود که هیچ کس نمی تواند همانند امامباشد و درس هایی را که او از مکتب انسان ساز حسینی فرا گرفته بود، دوباره برایش زمزمه کند. رباب به امام حسین علیه السلام بسیار وفادار بود و در حمایت و تبعیت از آن حضرت، زندگی کرد و پس از شهادت جانگدازش همراه دخترش سکینه، خیمه عزا برپا نمود و به اقامه عزای آن امام همام پرداخت. امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید: «هنگامی که امام حسین علیه السلام شهید شد، همسر آن حضرت، رباب، برایش مجلس سوگواری برپا نمود و همراه زنان و خدمتگزارانش چنان گریه کرد که اشک چشمانش خشک گردید.»(5) غم و اندوه فقدان امام سبب شده تا رباب یک سال پس از واقعه عاشورا از دنیا برود. علاّمه مامقانی، رباب را در زمره زنان راوی حدیث نام برده و می نویسد: «نسبت به روایت وی، نهایت اعتماد است.» یکی از مورّخان معاصر می گوید: او یکی از شاعران عرب و از برترین و برگزیده ترین زنان عصر خویش بود.(6) رباب وقتی سر امام را در مجلس ابن زیاد مشاهده کرد، به شدّت منقلب شد و بنابر درخواستش هنگامی که سر را به او دادند، در آغوش گرفت و بوسید، از داغ امام گریست و اشعاری را زمزمه کرد که ترجمه اش چنین است: آه! حسین من که از دستم رفت و داغش تا ابد بر دلم ماند. در کربلا نیزه ها به او هجوم آورده و تنش را به خاک و خون کشید. خداوند، جنایتکاران کربلا را سیراب نگرداند!(7) مرثیه دیگر رباب در غم از دست دادن همسرش این گونه است: آنکه را که فروغ بخش عالَمی بود، به خاک و خون افکندند و تنِ بی سر او را دفن کردند. خداوند، پاداش بسیار به تو عطا کند ای نواده رسول خدا! که با عزّت و شرف، سالار شهیدان گشتی و از خسران دور بودی! تو برای من کوهی بلند افراشتی که در پناهت آرام بودم و الطافت نسبت به ما قطع نمی شد. اکنون که تو رفتی، پدر یتیمان چه کسی باشد؟ و دستگیر محرومان که خواهد بود...؟(8) عبدالله، برادر سکینه عبدالله فرزند دیگر رباب و برادر سکینه علیها السلام است. امام وقتی یاران و افرادی از خانواده اش به شهادت رسیدند، تنها ماند و دیگر امیدی به یاری کسی نداشت، بنابراین برای خداحافظی به جانب خیمه ها آمد و اهل و عیالش را به صبر دعوت نمود و از آنها خواست قضا و قدر الهی را بپذیرند و از اطاعت پروردگار دل خوش باشند. وی سپس طفل شیرخواره اش را طلبید تا برای آخرین بار او را ببیند. #حضرت_زینب علیها السلام عبدالله را نزد امام علیه السلام آورد. آن حضرت فرزندش را به آغوش گرفت و گونه هایش را بوسید. هنوز وداع امام به پایان نرسیده بود که ملعونی از لشکر دشمن، گلوی عبدالله را نشانه گرفت و با تیر جفا پیکرش را به خون آغشته کرد.