#حضرت_خدیجه سلام الله علیها بانوی فداکار، پس از یک عمر تلاش و کوشش و 25 سال خدمت به رسول گرامی صلی الله علیه وآله و دین مبین اسلام، پس از بازگشت از محاصره قریش در شعب ابی طالب، در دهم رمضان سال دهم بعثت، جان به جان آفرین تسلیم و روح مطهرش به اعلی علیین عروج نمود. سال دهم بعثت: وفات حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها اُمّ المؤمنین، حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها دختر خویلد بن اسدبن عبدالعزی نخستین همسر #رسول_خدا صلی الله علیه وآله از زنان شریف، اصیل و نامدار عرب و اسلام می باشد. وی با این که در عصر جاهلیت، در مکه معظمه دیده به جهان گشود و در آن شهر قبیله گرا و طایفه مدار رشد و کمال یافت، در #عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، صداقت، مهر و وفا با همسر، کم نظیر بود و وی را در آن عصر، طاهره و سیده نساء قریش می خواندند و در اسلام یکی از چهار بانویی که بر تمام بانوان بهشت فضیلت و برتری دارند، شناخته شد و جز دختر ارجمندش حضرت #فاطمه_زهرا سلام الله علیها، هیچ بانویی این مقام و فضیلت را نیافت(1) وی پیش از ازدواج با #رسول_خدا صلی الله علیه وآله در آغاز با هند بن بناس تمیمی، معروف به "ابوهاله" و پس از وی با عتیق بن عابد مخزومی ازدواج کرد و از هر دوی آن ها دارای فرزند شد. پس از مرگ همسر دوم، #خدیجه_کبری سلام الله علیها با درایت و خردمندی خویش صاحب دارایی فراوان شد و کاروان های متعددی برای بازرگانی به راه انداخت. #حضرت پیامبر صلی الله علیه وآله پیش از بعثت، بنا به سفارش عمویش ابوطالب علیه السلام در یکی از سفرهای کارگزاران #خدیجه شرکت کرد و سود فراوانی نصیب وی نموده بود، علاقه خدیجه را به خویش جلب و زمینه ازدواج با وی را فراهم کرد. #خدیجه_کبری سلام الله علیها در چهل سالگی با امین قریش، حضرت محمد صلی الله علیه وآله که در سنّ بیست و پنج سالگی بود ازدواج کرد(2) و زندگی شرافتمندانه و اصیلی را پایه ریزی کردند، که در تاریخ بشریت بی همتا و بی مانند است. حضرت #خدیجه_کبری سلام الله علیها به پیامبر صلی الله علیه وآله عشق و علاقه ویژه ای داشت و هنگامی که آن حضرت مبعوث به رسالت شد، تمام توان و دارایی های خویش را در اختیار آن حضرت گذاشت، تا در راه اسلام و باروری آن هزینه کند. او نخستین زنی بود که به آن حضرت ایمان آورد و در این راه مشقت ها و آزارهای فراوانی از سوی قریش و اهالی مکه متحمل گردید.(3) وی تا زنده بود، در تمام صحنه ها یار و یاور رسول خدا صلی الله علیه وآله و موجب تسلی قلب شریف آن حضرت بود و در روزگار سخت تبعید در شعب ابی طالب، هیچ گاه آن حضرت را تنها نگذاشت و با تمام وجود از وی پشتیبانی و نگه بانی می کرد. سرانجام این بانوی فداکار، پس از یک عمر تلاش و کوشش و 25 سال خدمت به رسول گرامی صلی الله علیه وآله و دین مبین اسلام، پس از بازگشت از محاصره قریش در شعب ابی طالب به مکه معظمه، در دهم رمضان سال دهم بعثت، جان به جان آفرین و تسلیم و روح مطهرش به اعلی علیین عروج نمود. پیامبراکرم صلی الله علیه وآله در مدت کوتاهی، دو یار و پشتیبان خویش، یعنی عمویش #ابوطالب علیه السلام و پس از وی، #خدیجه_کبری سلام الله علیها را از دست داد و از این باب، بسیار اندوهگین و ماتم زده بودو روزگار سختی را پشت سر می گذاشت. به همین جهت، آن سال را "عام الحزن" ]سال اندوه[ نامیدند. پس از غسل و کفن بدن مطهر #خدیجه_کبری سلام الله علیها پیامبرصلی الله علیه وآله وی را در حجون مکه به خاک سپرد.(4) حضرت #خدیجه سلام الله علیها در خانه پیامبر صلی الله علیه وآله صاحب دو پسر به نام های قاسم و عبدالله ]معروف به طیب و طاهر[ و چهار دختر به نام های زینب، رقیه، ام کلثوم و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها گردید.(5) پیامبراکرم صلی الله علیه وآله در شأن همسرش خدیجه سلام الله علیها فرمود: سوگند به خدا، پروردگار کسی را بهتر از خدیجه نصیبم نکرد. زیرا در حالی که مردم، کفر می ورزیدند، او به من ایمان آورد؛ در حالی که مردم تکذیبم می کردند، او مرا تصدیق کرد؛ در حالی که مردم محرومم کرده بودند، او با دارایی های خود با من مساوات کرد و خداوند از او به من فرزندانی عطا کرد، که از سایر همسرانم چنین موهبتی نصیبم نشد.(6) 1- رمضان در تاریخ (لطف الله صافی گلپایگانی)، ص 66 2- تذکره الخواص (ابن جوزی)، ص 271؛ کشف الغمه (علی بن عیسی اربلی)، ج2، ص 79 3- رمضان در تاریخ، ص 72 4- رمضان در تاریخ، ص 64؛ تاریخ الیعقوبی، ج2، ص 35؛ المنتخب من ذیل المذیل (طبری)، ص 86؛ البدایه و النهایه (ابن کثیر)، ج3، ص 156؛ کشف الغمه، ج2، ص 79 5- منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج1، ص 108؛ زندگانی چهارده معصوم(ع) (ترجمه اعلام الوری)، ص 211 6- تذکره الخواص، ص 273؛ رمضان در تاریخ، ص 76؛ کشف الغمه، ج2، ص 78 https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

نگاهی به زندگی #حضرت_سکینه_بنت_الحسین سلام الله علیهما #حضرت سَکینه دختر امام حسین علیهماالسلام و مادرش رباب دختر امری ءالقیس است. نامش را امینه، امنیه و آمنه ذکر کرده اند و لقب وی را سکینه نهاده اند که به معنی وقار و سکون است. سکینه همسر عبدالله اکبر، فرزند امام حسن و پسر عموی اوست که در روز #عاشورا همراه #امام_حسین علیه السلام به شهادت رسید. از زمان ولادت حضرت سکینه علیها السلام اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما با توجه به فرمایش #امام_حسین علیه السلام خطاب به وی که فرمود: «تو بهترین بانوانی!» در می یابیم که وی در کربلا بانویی رشیده بوده و بین ده تا سیزده سال، سن داشته است.(1) آن حضرت حدود هفتاد سال عمر کرد و در سال 117 ق. در مدینه و بنابر قولی در راه حجّ عمره از دنیا رفت.(2) خواهر سکینه، فاطمه و برادرانش امام زین العابدین، حضرت علی اکبر و عبدالله (علی اصغر) علیهم السلام اند. رباب کیست؟ رباب همسر گرانقدر امام حسین علیه السلام، مادر عبدالله و سکینه و از زنان شایسته و نامدار تاریخ اسلام است. وی بانویی فاضله و محدّثه بود که همراه امام حسین علیه السلام و فرزندانش در کربلا حضور داشت. وی شاهد شهادت همسر و طفل شیرخواره اش بوده و رنج و مشقّات سفر کربلا را تحمّل نموده است. او وظیفه سنگین خویش را آن طور که مورد رضایت خدا و فرزند پیامبر بود، انجام داد. وی پس از آن به عنوان اسیر همراه دیگر زنان و دختران کاروان حسینی به کوفه و شام برده شد و در نهایت، به مدینه آمد و در آنجا اقامت گزید. رباب که از بهترین زنان عصر خویش بود، نزد امام حسین علیه السلام منزلتی عظیم داشت و شدّت علاقه امام به وی، به قدری بود که حضرت فرمود: «من خانه ای را که سکینه و رباب در آن ساکنند، دوست دارم. علاقه مند به ایشان هستم و مال خود را برایشان خرج می کنم.»(3) در مقابل، رباب هم که افتخار همسری امام حسین علیه السلام را داشت، این ارزش را حفظ نمود و بعد از واقعه عاشورا و شهادت همسرش با اینکه خواستگاران فراوانی داشت همه را رد کرد و گفت: «پس از فرزند #رسول_خدا صلی الله علیه وآله وسلم همسری بر نمی گزینم.»(4) او به تحقیق دریافته بود که هیچ کس نمی تواند همانند امامباشد و درس هایی را که او از مکتب انسان ساز حسینی فرا گرفته بود، دوباره برایش زمزمه کند. رباب به امام حسین علیه السلام بسیار وفادار بود و در حمایت و تبعیت از آن حضرت، زندگی کرد و پس از شهادت جانگدازش همراه دخترش سکینه، خیمه عزا برپا نمود و به اقامه عزای آن امام همام پرداخت. امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید: «هنگامی که امام حسین علیه السلام شهید شد، همسر آن حضرت، رباب، برایش مجلس سوگواری برپا نمود و همراه زنان و خدمتگزارانش چنان گریه کرد که اشک چشمانش خشک گردید.»(5) غم و اندوه فقدان امام سبب شده تا رباب یک سال پس از واقعه عاشورا از دنیا برود. علاّمه مامقانی، رباب را در زمره زنان راوی حدیث نام برده و می نویسد: «نسبت به روایت وی، نهایت اعتماد است.» یکی از مورّخان معاصر می گوید: او یکی از شاعران عرب و از برترین و برگزیده ترین زنان عصر خویش بود.(6) رباب وقتی سر امام را در مجلس ابن زیاد مشاهده کرد، به شدّت منقلب شد و بنابر درخواستش هنگامی که سر را به او دادند، در آغوش گرفت و بوسید، از داغ امام گریست و اشعاری را زمزمه کرد که ترجمه اش چنین است: آه! حسین من که از دستم رفت و داغش تا ابد بر دلم ماند. در کربلا نیزه ها به او هجوم آورده و تنش را به خاک و خون کشید. خداوند، جنایتکاران کربلا را سیراب نگرداند!(7) مرثیه دیگر رباب در غم از دست دادن همسرش این گونه است: آنکه را که فروغ بخش عالَمی بود، به خاک و خون افکندند و تنِ بی سر او را دفن کردند. خداوند، پاداش بسیار به تو عطا کند ای نواده رسول خدا! که با عزّت و شرف، سالار شهیدان گشتی و از خسران دور بودی! تو برای من کوهی بلند افراشتی که در پناهت آرام بودم و الطافت نسبت به ما قطع نمی شد. اکنون که تو رفتی، پدر یتیمان چه کسی باشد؟ و دستگیر محرومان که خواهد بود...؟(8) عبدالله، برادر سکینه عبدالله فرزند دیگر رباب و برادر سکینه علیها السلام است. امام وقتی یاران و افرادی از خانواده اش به شهادت رسیدند، تنها ماند و دیگر امیدی به یاری کسی نداشت، بنابراین برای خداحافظی به جانب خیمه ها آمد و اهل و عیالش را به صبر دعوت نمود و از آنها خواست قضا و قدر الهی را بپذیرند و از اطاعت پروردگار دل خوش باشند. وی سپس طفل شیرخواره اش را طلبید تا برای آخرین بار او را ببیند. #حضرت_زینب علیها السلام عبدالله را نزد امام علیه السلام آورد. آن حضرت فرزندش را به آغوش گرفت و گونه هایش را بوسید. هنوز وداع امام به پایان نرسیده بود که ملعونی از لشکر دشمن، گلوی عبدالله را نشانه گرفت و با تیر جفا پیکرش را به خون آغشته کرد.

🌼حالتِ دعایی🌼 علامه شهید#سیّد_عبدالحسین_دستغیب: 🌸صلوات از#دعاها و ذکرهاست که اگر کسی بخواهد از آن بهره ببرد باید#حالت_دعایی داشته باشد. یعنی: یا الله! بزرگ دار نام و مقام و شرفِ#حضرت _محمّد را؛ رحمت های بی نهایتت و الطافت را بر این پیغمبر مکرّم بفرست. این حال دعا، تابعِ#حُبّ است؛ تا چه اندازه حضرت محمّد نزدش عزیز است؛ اگر#مؤمن است،حضرت محمّد از جانش و اولادش باید عزیزتر باشد؛ چقدر برای خودت آرزو داری، بالاتر از آن برای محمّد باید آرزو داشته باشی؛ از صمیمِ#قلب از خدا بخواهی قرآنش را بلندتر و امّتش را زیادتر و وصیّ دوازهمینش(عج)را تأیید کند🌸 📚بندگی راز آفرینش،ج1،ص277 🌺 @m_ale_yasin313 #صلوات #حبّ_محمّد_و_آل_محمّد

🌼نامگذاریِ #حضرت زینب(سلام الله علیها)🌼 🌺 هنگام #ولادت_حضرت زینب رسـول أعظم در مسافرت بودند، برای نامگذاری اش امیرالمؤمنین منتظر تشریف فرماییِ رسول خدا شدند که آن حضرت مانند امام حسن و امام حسین(علیهما السّلام) نامگذاری فرمایند؛ زیرا باید نامگذاری از عالم أعلی باشد؛[تالی تلوِ امام حسین است.«لا یقاس بنا أحد» حملشان، تولّدشان، رضاعشان، غیر از دیگرانند، نامگذاریشان هم باید از عالَم أعلی باشد.] وقتی رسول خدا تشریف آوردند، قنداقة زینب را به دست حضـرت دادند. پیغمبر خدا منتظرِ نزولِ وحی شدند. جبرئیل نازل شدند و عرض کردند: نامش را« زینب» گذارید. ضمناً گزارش زینب را به حضرت دادند. رسول خدا زینب را بوسیدند و صورت به صورتش گذاشتند و اشک از چشمان مبارکشان جاری شد. عرض کردند: یا رسول الله! سبب گریة شما چیست؟ فرمودند: جبرئیل به من خبر داد که این دختر، شریکِ حسینِ من است در مصیبت ها و بلاها و شدّتها. آنگاه سفارشِ اکید کردند و فرمودند: حاضرین به غایبین برسانند و رعایت کنند حال این دختر را که نمونه و نمایندة خدیجه کبری است.🌺 از کتاب«زینب کبری»، آیت الله شهید سیّدعبدالحسین دستغیب،ص10 🌺 @m_ale_yasin313