#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

تکلم به زبان رومي و سندي و مسلمان شدن مرد نصراني جاريه اي خدمت حضرت رسيد و با زبان رومي با حضرت سخن گفت و ايشان هم با همان زبان پاسخ گفتند. سپس مردي از اهل سند هندوستان آمد و و حضرت راجع به حقانيّت اسلام بياناتي فرمود تا بالاخره به زبان سندي شهادتين را بر زبان جاري کرد و شالي را که به کمر بسته بود باز کرد. ديدند در زير آن، زُنّار (علامت نصرانيّت) بسته است. گفت: يا بن رسول الله شما به دست خودتان آنرا پاره کنيد! “ حضرت چاقويي خواستند و آن را پاره کردند و به محمد بن فضل فرمودند او را به حمّام ببر و پاک کن و براي او و عيالش لباس تهيه کن و آنها را جميعاً به مدينه بفرست. محمد بن فضل ميگويد: آن جماعت به امامت حضرت معتقد شدند. حضرت آن شب را نزد ما خوابيد و صبح با آن جماعت وداع کرد. من تا وسط قريه، آن حضرت را بدرقه کردم. سپس حضرت از راه به سويي رفت و چهار رکعت نماز گزارد و به من فرمود: اي محمد بازگرد! چشمهايت را ببند! من چشمهاي خود را بستم. سپس فرمود: باز کن! همين که چشمهايم را باز کردم ديدم در خانه خود در بصره‌ام و ديگر حضرت رضا عليه السلام را نديدم. بحارالانوار، ج ۴۹، ص ۷۳، ح ۱. از الخرائج و الجرائح/ ۲۰۴ تا ۲۰۶ #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

❇️ تدریس کتاب #حجاب ❇️ ( جلسه 9 کتاب حجاب) 🎤 با توضیحات استاد احسان عبادی از اساتید مهدویت و پژوهشگر علوم حدیث و تاریخ 👌 کتب شهید مطهری، راهی عالی برای قوی شدن

#امام_زمان عج 🔻آقا ما مقصر نیستیم زمانه خراب شده... ⬅️ جالبه... همین حرف رو هزار سال پیش هم میزدن❗️ @zandahlm1357

🎧 کتاب صوتی : #پرنده_بیقرار4⃣

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

هلاکت و محرومیت به واسطه اعمال و شهوات عَمَلِی أَهْلَکَنِی، وَ هَوَایَ أَرْدَانِی، وَ شَهَوَاتِی حَرَمَتْنِی. اهلک: - بالتحریک - الشی ء الذی یهوی و یسقط، و الهلاک: العطب. و الهواء: مصدر، هواه إذا أحبّه، یقال: فلان اتّبع هواه، أی اتبع میل نفسه ؛ لأ نّه یهوی صاحبه فی الدنیا فی کلّ داهیة، و فی الآخرة إلی الهاویة. التردی: أیضاً السقوط. و فی الدعاء: « أعوذ بک من الهوی المردیة [۱] » [۲]، أی المهلکة. و « أعوذ بک من مردیات سخطک » [۳] . و الشهوة: هی اشتیاق النفس الی الشی ء، و فی الحدیث: الجهنم [۴] محفوفة باللذات و الشهوات. [۵] و أیضاً قال الداعی: - هضماً لنفسه - اعمال ناشایسته من مرا أوقفنی فی الهلکة، یعنی: هوا و میل نفسانی من مرا ساقط نموده است از مقامات عالیه مقرّبین، و اشتیاق نفس من به لذات فانیه دنیویه محروم و ممنوع کرده مرا از جوار ربّ العالمین، و وارد و قریب نموده است مرا به معاشرت و مجاورت جهّال و شیاطین متمرّدین. زیرا که هر عملی از اعمال شرّیه و خیریّه لازمه[ای] دارد که چون ظلّ لاینفکّ ملازم او است، کما ورد: « حُفّت الجنة بالمکاره و حفّت النار بالشهوات [۶] ». و قال تعالی: « فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ * وَ مَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ [۷] »، یعنی: جزای مناسب او را از مثوبت و عقوبت ملاحظه می‌نماید در دنیا و عقبی. پس بنابراین آنچه مشاهده می‌شود بر اشخاص از عزّت و ذلّت، و فقر و مسکنت، تعب و رفاهیت تمام مقتضای نتایج اعمال خود آنها است. ---------- [۱]: ۱ - در مصدر: اعوذ بک من التردی. [۲]: ۲ - بنگرید: مجمع البحرین، ج ۲، ص ۱۷۰. [۳]: ۳ - همان مصدر. [۴]: ۴ - اصل: جهنم. [۵]: ۵ - در چند سطر بعد متن کامل حدیث آمده است. [۶]: ۶ - روضة الواعظین، ج ۲، ص ۴۲۱ ؛ مجموعة ورام، ج ۱، ص ۱۹۰ ؛ بحارالأنوار، ج ۶۷، ص ۷۸. [۷]: ۷ - سوره مبارکه زلزله، آیات ۷ و ۸. .......: 📚✍ #شرحی بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357

شرح شعر سکاکی در باره ی بیت شعری از ابن تمام نظر داده و گفته شعر او مستهجن است. این بیت عبارت است از: لا تسقنی ماءالملام فاننی صب قد استعذبت ماء بکایی استهجان این بیت به آن جهت است که استعاره تخییلیه در شعر از استعاره بالکنایه جدا شده است، در حالی که مؤلف ایضاح این انفکاک را جایز نشمرده است. دلیل او این است که چه بسا ملام را به ظرف شراب مکروهی تشبیه کرده باشد و استعاره بالکنایه می‌شود و اضافه شدن ماء به سلام، استعاره تخییلیه است. فاضل چلبی در حاشیه مطول می‌گوید: مناسب با عاشق این است که ادعا می‌کند حرارت عشق بر اثر ملامت و چیز دیگر تسکین نمی یابد، لذا نمی توان آن را وجه شبه قرار داد. ابن اثیر در مثل السائر گفته است: وقتی این شعر مشهور شد، یکی از دوستان ابوتمام ظرفی برای او فرستاد و به او گفت: مقداری آب ملامت برای من بفرست تا مقداری از آب ملامت برای تو بفرستم. ابن اثیر می‌گوید: نمی توان پذیرفت که ابوتمام فرق تشبیه در آیه و شعر را ندانسته باشد، چون قرار دادن بال برای ذلت در آیه، غیر از قرار دادن آب برای ملامت است. زیراکه جناح مناسب با ذلت است و شاهد آن این است که پرنده وقتی به جوجه هایش مهربان می‌شود بالهایش را پایین می‌آورد و می‌گستراند و بر زمین پهن می‌کند. نیز گاه ناراحتی هم چنین می‌کند. انسان نیز موقع فروتنی سر به زمین می‌افکند و دستانش آویزان می‌شود، پس فروتنی به ظاهر استعاره بالکنایه به حالت پرنده ای تشبیه کرده است و جناح را قرینه آن آورده است. جناح با مشبه به متناسب است ولی ماءالملام چنین نیست. من می‌گویم این شعر توجیه دیگری دارد و گمان می‌کنم غیر من چنین توجیهی نکرده است. البته وقتی من آن را بیان کردم در تبیان هم آن توجیه را یافتم. این توجیه عبارت است از: ماءالملام از قبیل مشاکله است، چون در برابر آن ماء البکاء آورده است و درست نیست که بگوییم تأخیر ماءالبکاء مانع از مشاکله است. چون ادیبان در آیه شریفه فَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلیٰ بَطْنِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلیٰ رِجْلَیْنِ [۱] به صراحت گفته اند که: از حرکت با شکم به مناسبت مابعدش به «مشی» تعبیر شده است و آن حرف زمانی صحیح است که این حکایت صحیح نباشد. این توجیه که من بیان کردم از توجیه ایضاح بهتر است چون دو وجه ایشان خیلی از شعر دور است. زیرا از شعر استفاده نمی شود ظرف یا آب مورد کراهت است و تشبیه بدون این اظهار نظر تمام نیست. حرف ابن اثیر هم درست نیست، ابن اثیر ملام را وجه شبه قرار داده است و این وجه شبه محتاج به سماع است. زیرا شاعر گفته آب ملام به من نچشان، حرف ابن اثیر مستلزم آن است که سمع مانند حلق، جرعه ملام را چشیده باشد، و این در نهایت بعد است. شگفت اینکه ابن اثیر خیال کرده این وجه درست است، با اینکه مناسبتی بین ماء و ملام وجود ندارد. عده ای در پاسخ چلبی گفته اند که تشبیه شاعر در باره ی ملام نسبت به آب، که آتش عشق را تسکین می‌دهد موافق عقیده کسانی است که می‌گویند حرارت عشق بوسیله ملامت تسکین می‌یابد نه موافق عقیده ی ابوتمام، عقیده ابوتمام این است که آتش عشق بر اثر ملامت شعله ورتر می‌شود. کما اینکه همین معنا از شعر ابوشیص نیز قابل استفاده است که می‌گوید: اجد الملامة فی هواک لذیذة حباً لذکرک فلیلمنی اللؤم ---------- [۱]: ۱) - نور، ۴۵. و یا اینکه آتش عشق از ملامت اثر نمی پذیرد چنانکه شاعر دیگری گفته است: جائوایرمون سلوانی بلؤمهم عن الحبیب فراحوا مثل ما جائوا پس حرف چلبی که می‌گوید: شاعر معتقد است که به نظر عاشق حرارت عشق جز به آب ملامت تسکین می‌یابد، صحیح نیست. به نظر من اینکه صاحب ایضاح کراهت در شراب را مستند قرار داده است معلوم می‌شود او این جواب را نمی پذیرد. .......: #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه نماز خوب @zandahlm1357

نماز مسافر نماز، از واجبات بسیار مهمّی است آه در هیچ حال از انسان ساقط نیست، حتی در مسافرت، بیماری، میدان جنگ، در حال غرق شدن و... البته بنا به شرایط خاصّ، صورت‌های مختلفی به خود می گیرد، ولی همواره بر انسان واجب است. یک مسلمان هنگام سفر و در طول راه هم باید بر نمازهای خویش مواظبت آند. در قطار، اتوبوس، در سرما و گرما، در تنگی وقت و عجله، نباید نماز را سبک شمرد و ادای آن را به فراموشی سپرد. وقتی اتوبوس یا قطار، برای نماز یا صرف غذا نگه می‌دارد، باید شتافت و نماز را هم خواند. و اگر توقفی نکرد، از راننده خواست تا نگهدارد. شرایط نماز قصر مسافر، در مدّت مسافرت و در راه، با هشت شرط، نمازهای چهار رآعتی خود را باید شکسته و قصر (دو رآعت) بجا آورد: (هر یک از این شرایط، دارای مسائل و جزئیات بسیاری است آه توضیح آنها را از رساله مطالعه آنید) شرط اوّل: آنکه سفر او آمتر از هشت فرسخ شرعی نباشد. شرط دوّم: آنکه از اوّل سفر، قصد هشت فرسخ را داشته باشد. شرط سوّم: آنکه در بین راه، از قصد خود برنگردد. شرط چهارّم: آنکه نخواهد پیش از رسیدن به هشت فرسخ، از وطن خود بگذرد، یا ده روز یا بیشتر در جایی بماند. شرط پنجم: آنکه برای آار حرام سفر نکند و سفرش، سفر معصیت نباشد. شرط ششم: آنکه از صحرانشینان بیابان گرد نباشد. شرط هفتم: آنکه شغل او مسافرت نباشد. شرط هشتم: آنکه به حدّ ترخصّ (حد ترخص یعنی جایی آه با رسیدن به آنجا، انسان دیگر دیوار شهر را نبیند و صدای اذان آنرا نشنود (توضیح المسائل حضرت امام) ) برسد اقامت ده روز در مسافرت، اگر انسان قصد ماندن ده روز تمام یا بیشتر در یکجا داشته باشد، باید نمازهایش را تمام بخواند. اگر نیّت واقعی او، ماندن کمتر از ده روز است، نمی تواند در ظاهر قصد ده روز کند و تمام بخواند. اگر قبل از تمام شدن ده روز، به دلایلی تصمیم انسان عوض شد و تصمیم به بازگشت گرفت، روزهای باقیمانده را هم باید تمام بخواند. اگر کسی مسافرت کند و به وطن خود برود، هر چند کمتر از ده روز بماند، نمازهایش تمام است. مگر آنکه از وطن خود اعراض کرده و بنایش بر بازنگشتن باشد، که حکم مسافر دارد. زادگاه انسان، وطن اصلی اوست، مگر آنکه از آنجا اعراض کند. محلّ دیگری را هم که انسان برای اقامت دائمی انتخاب می‌کند، وطن غیر اصلی او به حساب می‌آید. کسی که در دو جا زندگی می‌کند، هر دو جا وطن او محسوب می‌شود. تا انسان، قصد ماندن همیشگی در جایی غیر از وطن اصلی نداشته باشد، وطن او حساب نمی شود، مگر آنکه بدون قصدِ ماندن، آنقدر بماند که مردم بگویند آنجا وطن اوست. کسی که مسافرت، شغل اوست (مثل رانندگان، خلبانان و... ) یا شغلش به گونه ای در ارتباط با سفر است که همواره در تردّد و رفت و آمد است، نمازهایش را باید تمام بخواند. [۱] مسافر، در چهار جا می‌تواند نمازش را هم شکسته وهم تمام بخواند: ۱- مسجدالحرام، ۲- مسجدالنبی، ۳- مسجد کوفه، ۴- حرم سیدالشهداء و مسجد متّصل به حرم آن حضرت. [۲] ---------- [۱]: ۵۲۹) توضیح بیشتر در رساله‌های عملیه است. [۲]: ۵۳۰) رساله حضرت امام، مسئله ۱۳۵۶. #پرتویی از نماز ✍محسن قرائتی https://eitaa.com/zandahlm1357

#تربیت_دینی #نماز_فرزندان 💠 چکار کنیم تا نماز خواندن تبدیل به یک عادت برای فرزندمان شود؟ •┈┈•••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈• @zandahlm1357

😍 ماجراهای طنز سید کاظم و امیر حسین😁😁😂😂 این داستان : نماز با سس کچاپ 🍟 @zandahlm1357