بسمه تعالی. من پیشِتَم...! وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي #فَإِنِّي_قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ.. هرچند تفسیر قرآن، #دانش_کافی و #بینش_وافی می خواهد اما با #چراغ_تفکر و با #عصای_تدبر می توان از چشمه ی جوشان قرآن سیراب شد. تصویری دیدم که جمله #انّی_قریب ٌ را به شیوایی ترجمه کرده بود که این #شیوایی، #شیدایم ساخت! نوشته بود : مَن پیشِتَم...! اندکی به فکر فرو رفتم و با تک تک سلول های بدنم خدا را احساس کردم...! چه آثار گران قدری در باور این دو کلمه خوابیده است (من پیشتم..!) : 1.#خدا_حافظ_تنهایی : اگر باور کنیم که خدا کنار ماست، اگر #عالَم و #آدم بمیرند و یا به بیابانی بی آب و علف #تبعید مان کنند، هرگز احساس #تنهایی و #بی_کسی نخواهیم کرد. 2.#عصمت_نسبی...! اگر با همه وجود باور کنیم خدا پیش ماست، دیگر نه به #دام معصیت می افتیم و نه به #درّه شرمندگی.. 3.#ثبات_قدم... اگر #قلب همانند #مغز، باور کند که خدا در کنارش قدم میزند دیگر در مسیر #دفاع از #حقیقت زبان ها لال نمی شود، دست ها نمی لرزد و پا توقف نمی کند. 4.#دلی_آرام... اگر #عقل و #قلب بر حضور خدا اجماع کنند دیگر #قضاوت های نادرست، #تهمت های ناروا، #سوظن های خانمان سوز، بر سینه سنگینی نمی کند چراکه معشوق در کنار ما #حاضر و ناظر است و چه غم دارد آنکه تو امروز، #شاهد و فردا، #حاکم اش هستی! 5.#عبادت_سرزنده اگر #حجاب های دنیوی و #نقاب های نفسانی مانع تابش #خورشید_حق نشوند و بتوانیم خدا را #تنفس کنیم دیگر باید با عبادت های #بی_روح و تسبیح گفتن های #بی_مغز وداع کنیم. چه حرف هایی در همین دو کلمه خوابیده است... هیس 🤫 صدایی می‌شنوم! انگار می گوید : #من_پیشتم! @zarakhsh

بسمه تعالی امام عارفان❤️ گرامی باد سالروز میلاد #قله عابدان، #نهایت ساجدان، #امام عارفان، #خدای عاشقْ مسلکان، #قهرمان حماسه و عرفان کربلا، امام #سجاد علیه السلام. خدا را بابت وجود چنین امامی، سپاس گزارم، مناجات های ایشان خیلی مرا آتش زده است. صحیفه سجادیه، #چشمه زلالی است که جوشش های آن، لکه های چرکین را از #روح آدمی می زداید. مناجات های امام سجاد ع، #ریسمانی است که آدمی را از چاه تنهایی بیرون کشیده، خدای #غایب از نظر را در نظر #حاضر می کند و بنده را به مقام #حضور می رساند. به عنوان بنده ای سرشکسته و روسیاه از خدای مهربان سپاس گزارم که امام سجاد ع را روزی من کرد تا دست مرا در دستان خدا بگذارد. امام سجاد ع، ریسمانی بندگی و #واسطه وصال عاشقان است. میلاد امام عاشقان مبارک ❤️ @zarakhsh

بسمه تعالی جانشین خدا! فراوان شنیده ایم که "انسان، #جانشین خداوند در زمین است" خب این جمله یعنی چه؟ آیا تاکنون به آن فکر کرده ایم؟ جانشین خدا روی زمین یعنی : هرگاه #دلتنگ دیدار روی خدا شدید به زیارت انسان ها بروید! ارزش انسان را زمانی دریافتم که قرآن با کمال تاسف می‌گوید : "وا أسفا به حال فرعون چنان زندگی کرد که هنگام مُردنش ، آسمان ها و زمین در فراق او #نگریستند! (فما بکت علیهم السموات والارض). ما به راحتی دل انسان ها را می شکنیم، انسانی که نه تنها #حاضر و #غائب و #زنده ی او محترم است بلکه سوزاندن جنازه ی او نیز کفاره ای #سنگین دارد! خدایا! ما دانسته و ندانسته، خواسته و ناخواسته جایگاه انسان را بلند نشمرده و #دل شکسته ایم! واینک سرافکنده و شرم سار،از تو #پوزش می طلبیم.... ای خالق انسان، این انسان شرمنده را ببخش! @zarakhsh

من و دریا!🌊 جبر و اختیار در آینه یک تمثیل! یک روز، از همه جا بی‌خبر چشم به #جزیزه ای گشودم! بسیار خشک و بی آب و علف! خدایا! اینجا کجاست؟! من اینجا چه می کنم؟! چه کسی مرا اینجا #رها کرده است؟! و هزاران پرسش جان سوز دیگر که مرا به منبعی #آگاه، محتاج کرده بود! من بودم و یک #قایق و اندکی آب و غذا، آن قدر اندک که هرگز برای زندگی ابدی، در جزیزه کافی نبود!! در آن دور دست ها، در کور سوی کرانه #دریا! همان جا که افق لبخند می زد! سیاهیِ ساحلی، چشمِ دل را امیدوار می‌ساخت ! بعدها فهمیدم که به آن « #ساحل_آرامش» می گویند!! چاره ای نبود! باید دل به دریا می زدم! اگر می ماندم همه #استعداد هایم می گندید و خوراک #کرکس ها میشدم! باید می رفتم! یک نفر با من و در کنار من! #نامه ای به من سپرد تا راهنمای این سفرِ کوتاه اما پر فراز و نشیبم باشد! هرگاه محتاج حمایتی بودم، او #حاضر میشد و گره از کارهایم می گشود! باید خودم را به ساحل آرامش می رساندم، در یک روز آرام، به دور از #شلاق موج های دریا، سوار بر قایقِ بخت شدم! و آرام و #پیوسته پارو میزدم! گاه، باد موافق می‌وزید و مرا بر شانه امواج می نشاند! چه لذتی داشت آن لحظه ای که با یک #پارو، چندین متر به ساحل نزدیک تر میشدم! اما این همه ماجرا نبود! گاه، باد و بوران، رعد و باران، همه نقشه هایم را در سینه #غرق می کردند و مرا به عقب می‌راندند!! چاره چه بود!! در آن بحران، نا امیدی با #مرگ تفاوتی نداشت! باید دوباره #نامه را می خواندم و دوباره #پارو ها را التماس می کردم!!! من برای بوسیدن خاک آن ساحل، باید دست و پا می زدم، گاهی #باد موافق حمایتم می کرد و گاهی باد مخالف اراده ام را #محک میزد!! موانع مسیر، گاهی #جذاب و دیدنی بود! آنقدر فریبا که برقِ غفلت، #عقلم را می ربود و قایق را رها می ساختم! وای خدای من!! وقتی دلم از از آن همه زیبایی سیر میشد، خود را گم گشته، جا مانده و دور شده می یافتم!! ای کاش به #هشدار های آن نامه، گوش جان می سپردم و فریب نمی خوردم! من بودم و #دو تدبیر! انگار دو نفر نقشه می کشيدند! من و دیگری! من، ناخدای قایق بودم و او #خدای امواج و باد و باران بود!! دو اختیار در میانه دریا بود اما هدف نهایی هر دو، در آغوش گرفتن نجات بود!! هر دو نجات مرا می خواستند، یکی #رایگان، و دیگری به #امتحان!! انگار ساحل آرامش، #عروسی پر ناز و کرشمه بود که فقط به عقد مردان زحمت کشیده در می آمد و انسان های #مست و غافل را به کوسه های دریا می سپرد! #کلام #کودکانه #جبر #اختیار @zarakhsh