eitaa logo
آفتابگردان‌ها
528 دنبال‌کننده
180 عکس
34 ویدیو
1 فایل
«ما همه آفتابگردانیم» محلی برای نشر آثار شاعران جوان انقلاب اسلامی اعضای محترم دوره‌های آفتابگردان‌ها پل ارتباطی ما جهت ارسال شعر، پیشنهادات و انتقادات: https://eitaa.com/office4poem موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب @Aftabgardan_ha
مشاهده در ایتا
دانلود
گنجینه‌ی شکسته‌ی پرماجرا، زمین تاریخ‌دان خاکی بی‌ادعا، زمین اینگونه‌اش مبین که سرش گرم گردش است آتش به سینه دارد و آشوب‌ها زمین صد کوه غم به شانه گرفته‌ست و رود رود هم‌ناله با کسی‌ست ولی بی‌صدا زمین با این شتاب می‌رود اما نمی‌رسد هی دور تازه می‌زند از ابتدا زمین گاهی شکسته قامتش از غصه‌ای عظیم لرزیده شانه‌اش ز غم اولیا زمین گاهی زبان گشوده به نفرین بنده‌ای گاهی به لطف کرده کسی را دعا زمین روزی که دیر نیست، دهان باز می‌کند شاهد برای هرچه صواب و خطا زمین سنگینی گذشته‌ی من با دلت چه کرد؟ بیرون بریز خاطره‌های مرا، زمین! @Aftab_gardan_ha
به اسیرت کرد دست شب، نفهمید که یه دنیا می‌شه آزاد با تو نمی‌دونست خاک تشنه می‌شه پر از سرو و پر از شمشاد با تو اسیرت کرد دست شب، نفهمید که خورشیدو نمی‌شه تو قفس کشت تو نزدیکی به قلب هر ستاره تبارت غرق نوره پشت در پشت یه دنیا حرف داری توی چشمات برا دنیایی که تو شب اسیره تو می‌گفتی: عدالت، عشق، مردم نفهمیدن تو رو قلبای تیره تو از نسل حسینی، راهت اینه شهادت، مرد بودن، پایداری منم سربازِ تو گهواره‌ای که خودت گفتی بهم امیدواری شبیه رود جریان داره راهت شبیه کوه محکم ایستادیم بدونن دشمنا مرد نبردیم بدونن دشمنا اهل جهادیم رسیدی مثل بارون بهاری گلای لاله رو سیراب کردی روزامونو پر از نور محبت شبامونو پر از مهتاب کردی هنوزم کوچه‌ی قاضی به یادت پر از حسرت، پر از فریاد مونده تموم شعرهاشو نیمه‌شبها به یاد پونزده خرداد خونده @Aftab_gardan_ha
برای زائری در پشت این دیوار، تنها مانده است قطره‌ای در حسرت آغوش دریا مانده است کاش ابری می‌شدم اینجا فرو می‌ریختم در گلویم بغض‌ها و درد دل‌ها مانده است بی‌سبب هم نیست ماوای کبوترها شده آسمان است این که بر روی زمین جا مانده است روشن و بی‌پرده تا صحبت کند با آفتاب چند روزی هست پلک پنجره وا مانده است چون نسیمی عاقبت رد می‌شوم از لای در بر لب من آیه‌ی «انّا فتحنا» مانده است @Aftab_gardan_ha
دست دعاست برگ تمام چنارها تا گل کند به روی درختان بهارها شب‌بو تمام روز، سکوت اختیار کرد چون شیوه‌ی شکفتن شب‌زنده‌دارها بالابلندها همه در سجده رود رود خون گریه می‌کنند چنان آبشارها تنها گذاشتید رفیقان خویش را گل‌ها گلایه‌اند به روی مزارها یک روز می‌رسد که شما بازگشته‌اید روزی که سر رسیده دگر انتظارها @Aftab_gardan_ha
بخند و قیمت فصل بهار را بشکن طلسم این غم بی‌‌اختیار را بشکن بیا دوباره به دیدار چشم‌های خودت سکوت آینه‌ی پرغبار را بشکن دلت اگرچه مزار هزار خاطره است دوباره زاده شو! سنگ مزار را بشکن بتی که ساخته بودی از او برای خودت بتی که مانده از او یادگار را بشکن بزرگ باش! دل بی‌قرار را هرگز ولی غرور دل بی‌قرار را بشکن دلت شکسته! ولی اهل انتقام مباش ببخش! سنت این روزگار را بشکن @Aftab_gardan_ha
یک لبخند زد آسمان، زمین بی‌غم شد با چک‌ چکِ آب، چلچله همدم شد تا ابر از آسمان پیامی آورد در باغ سر تمام گل‌ها خم شد دو در پویه‌ی او نشانی از عادت نیست یک لحظه اسیر سستی و رخوت نیست سر تا به قدم پل عبور از خود شد زیبایی آبشار بی‌حکمت نیست @Aftab_gardan_ha
ای کاش من عاشق‌ترین پروانه‌اش باشم از عطر مویش مست روی شانه‌اش باشم تا چشم دور من بچرخاند دلم می‌خواست تنها گل سرخ حیاط خانه‌اش باشم تا آسمان قد می‌‌کشم چون تیغه‌های کوه تا شب که می‌خواهد ببارد شانه‌اش باشم قدری سکوتش را می‌آشوبم مگر چندی هم‌صحبت دلتنگی مردانه‌اش باشم مثل شب کوه است، سردِ سردِ سرد اما آرامشش کافی‌ست تا دیوانه‌اش باشم @Aftab_gardan_ha
آه! از تو چه دور آفریدند مرا از سنگ صبور آفریدند مرا من می‌شکنم که در تو تکثیر شوم از تیره‌ی نور آفریدند مرا @Aftab_gardan_ha
ای مرد، جهان چه خوب پروارت کرد آنگه خَبه* کرد و کشت، مردارت کرد ای خفته به خاک سرد، اسمع افهم دیدی که چگونه مرگ بیدارت کرد؟ * خفه @Aftab_gardan_ha
با غنچه‌های باغچه‌ی دلتنگ، انگیزه‌ی بهار نخواهد بود با تک درخت دشتِ ترک خورده، سودای برگ و بار نخواهد بود دیر آمدی بهانه‌ی شورانگیز، دیر آن‌چنان که برفِ پس از باران برفی که اعتبار نخواهد داشت، شوقی که ماندگار نخواهد بود از ردّپای دلخوشی دوران، زیر غبار سرد فراموشی تا پشت سر تداعی دلتنگی‌ست، راهی به جز فرار نخواهد بود ای باوفاتر از تو غمت با من، چندی‌ست با خودم شده‌ام دشمن دیگر گلایه‌های دلم تنها از دست روزگار نخواهد بود از سیب‌های وسوسه دل کندیم، خون انار در رگمان جاری‌ست آدم به لطف این‌همه دلتنگی پیش تو شرمسار نخواهد بود @Aftab_gardan_ha
بعد از تو شد مگر به کسی جز تو خو کنم بغضم امان نداد به لبخند رو کنم بعد از تو مات ماندم و ماندم بدون تو با خود چگونه آینه را روبرو کنم ای کاش جا گذاشته بودی به جای آه پیراهنی که یاد تو را گاه بو کنم امشب دلم گرفته، کجایی که با نگاه مثل قدیم با تو کمی گفتگو کنم؟ خیلی دلم هوای تو را کرده زندگی! اما تو را کجای جهان جستجو کنم؟ @Aftab_gardan_ha
گفتی‌ام مرد اگر گریه کند نیرنگ است گفتم ابرم که مرا گریه نکردن ننگ است دلنشین بود سخن گفتنت آنقدر که ما مانده بودیم که این شعر کدام آهنگ است تو همان چشمه‌ی آبی که زلال است آنقدر که سرِ داشتنش بین قبایل جنگ است از دلت جای وفا، رنج به دست آوردم گنج می‌جستم و حال آنچه که دارم سنگ است تازه‌مهمانِ دلِ ساده‌ام! ای عشق ببخش میزبان چند صباحی‌ست که دستش تنگ است ما دو محکومِ دو سلول جداییم که راه بینمان یک قدم و فاصله صد فرسنگ است تا نباشی قفس و لانه چه فرقی دارد؟ آسمان بی تو برایم همه جا یکرنگ است @Aftab_gardan_ha