بسم الله الرحمن الرحیم 🔹 #یا_خدیجه_الکبری 🔸 #ام_المومنین سلام من به خديجه كه پاك طينت بود سپهرِ مهر و خروشان يم كرامت بود عزيز دخت حجازي كه سرفراز از او قريش؟ قوم عرب؟ نه! كه كلّ خلقت بود زني، نكو پدرانش، شجاع و كفر ستيز به خيرخواهيِ شان، بين خلق، شهرت بود همه ز نسل خليل و ذبيح مي بودند كه بر شريعت اجدادشان، عقيدت بود خجسته دخت "خويلد" كه دخت و مادر او بنام "فاطمه" هر يك، ستوده خصلت بود عفيف بوده و از پيروان دين حنيف نمونه مادرِ او كه صدف به عصمت بود "اسد" كه بود كه بر او جد، بُد از جوانمردان ورا به زمره ی "حلف الفضول" بيعت بود از آن پدر، پسري چون خويلد آمده است كه در ديار عرب شهره در شهامت بود نوشته اند كه "تُبَّع" بزرگ شاه يمن كنار لشكريانش كه بي نهايت بود به مكه آمده تا كعبه را كند ويران همان حريم كه همواره اش قداست بود خويلد آمد و دادش خبر زخشم خدا كه او خود از "حُنَفا" پيرو حقيقت بود پي مذاکره، تنها به نزد تُبَّع رفت از آن سپاه نترسيد و با صلابت بود وليك شاه يمن، حكم حمله صادر كرد مريض بود دلش، فكر هتك حرمت بود خيال داشت حجر را برد به كشور خویش به خادمين حرم، قصد او، جسارت بود چو ديد پور اسد، روبهان دلير شدند بدون فايده آن پند و آن نصيحت بود چو شير آمد و شمشير كج گرفت به كف به پاي كرد قيامت، كه راست قامت بود چنان خليل خدا، پشت بتگران بشكست خويلدي كه جلودار و با درايت بود اگرچه چند قريشي حمايتش كردند وليك يك تنه، غالب بر آن جماعت بود ز جانفشاني او، كعبه حفظ شد آنروز وگرنه منهدم آن خانه ی هدايت بود خديجه، شاخه اي از آن درخت پربار است كه ميوه اش همه نور و بري، ز ظلمت بود گسسته بود ز زشتي و ناپسندي ها سزاش نام خديجه به واقعيت بود زني مجلّله و بانويي محجّبه بود مرام نامه ی او پاكي و صيانت بود در آن زمان كه زنان را نبود جايگهي ميان جامعه اي كه غريق شهوت بود در آن ديار كه بس زن، به كوچه پس كوچه به روي سردرشان، پرچم و علامت بود ميان جامعه بودش حضور پر شوري به كوچه كوچه مكه از او حكايت بود از اينكه پاك وجود است و معدن جود است نه دوست! بل به لب دشمنش، روايت بود از او به خانه هر بي نوا، نوايي بود از او به سفره ی ايتام، نور و نعمت بود شدي ز حجب و عفافش به طاهره مشهور به موسمي كه عرب مست جاهليت بود به پاك دامني اش كبريا گواهي داد قسم به كوثر قرآن، يم طهارت بود خدا ز لطف به او ثروت فراوان داد به هركه هرچه دهد حق، يقين زحمكت بود زني كه كارگزاران بي شمارش بود زني كه سود فراوانش از تجارت بود به شهرهاي زيادي، زبانزد اقوام سخن ز داد و ستدهاش با عدالت بود زني كه جز شرف خانوادگي و جمال كمال داشت و از صاحبان ثروت بود ز صاحبان زر و زور خواستگاران داشت چرا كه نادره ی عصر و با اصالت بود بجز سران قبائل، چه تاجران بزرگ به خواستگاري وي رفته، فكر وصلت بود جواب رد به همه داد و دم زد از عشقي كه از مجاز نبود و همه حقيقت بود نمود خواستگاري ز مرد والايي كه بر تمامي خلقت، ورا شرافت بود اگرچه كارگزار خديجه بود آن مرد دل خزان زده اش را بهار رحمت بود سپرد دست خودش را به قلب آقايي كه شهرتش به نگهداري از امانت بود پسرعموي خديجه، بهين مشاورِ وي كه كاهني "وَرَقِه" نام و با ديانت بود هميشه ديده ی تكريم بر محمد (ص) داشت نفس نفس همه در انتظار بعثت بود ز خواندن كتب انبياء ، علي التحقيق دم از نبوت او مي زد و حقيقت بود مدام نزد خديجه ز مصطفي مي گفت خديجه نيز دلش شاد از اين روايت بود خلاصه پيش قدم شد به عشق ورزيدن به خسروي كه به خلقت خجسته علت بود به مجلسي كه بياراست بهر گفتن راز خديجه، محو محمد(ص) بدان جلالت بود ز صدق گفت كه : "مملوكه ی تو هستم من" به خواجه ی دو جهانش خيال خدمت بود تو را به كعبه قسم مي دهم مرا بپذير الا؛ كه كون و مكانت، رهين منّت بود این قصیده تقریباً دویست بیت دارد و تماماً منطبق با تاریخ و روایات است. فرازهای دیگری از آن نیز تقدیم خواهد شد و نسخه کاملش در #وبلاگ بارگذاری شده‌است. #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم 😭 #مناجات 🌴 #شبهای#قدر الا ! مُهیمنِ منّان ، مرا ببخش خدایا رسید موسم غفران ، مرا ببخش خدایا تویی دلیل و تو بُرهان ، مرا ببخش خدایا منم گدایِ تو سلطان ، مرا ببخش خدایا شدم به خوانِ تو مهمان ، مرا ببخش خدایا تو گفته ای که بیایم ، دوباره رو به تو آرم کنون رسیده ام از ره ببین چه زار و نزارم ببین که دل به تو بستم ، گره گشایْ ز کارم غریب ماندم و دانم ، کسی به جز تو ندارم کسم تویی تو ز احسان ، مرا ببخش خدایا اگرچه نامه سیاهم ، اسیر دام گناهم دلم خوش است همیشه که می دهی تو پناهم نگر به حال تباهم ، به اشک وناله و آهم بیا به رشتة مهرت برون در آر ز چاهم به رغمِ این همه عصیان ، مرا ببخش خدایا اگرچه مُجرمِ پستم به جز تو را نپرستم ببین که نقدِ جوانی ، هوس ربوده ز دستم نَبُرده سود ز سودا ، به خاک تیره نشستم هزار توبه نمودم ، هزار و یک بشکستم شدم ز کرده ، پشیمان ، مرا ببخش خدایا اگر دمی به خود آیم ، خجل ز چون تو خدایم وفا نمودی و دیدی به فکرِ جور و جفایم به بوستانِ عطایت هنوز گرم خطایم عنایتی که نمایی ز حَبْسِ نَفْس ، رهایم به سوز سینة سوزان ، مرا ببخش خدایا قسم به جانِ عزیزان از آنچه کردم و دانی ز فرط شرم ندارم برای عُذر ، زبانی قسم به ذات و صفاتت مرا ز خویش مرانی مباد ریزه خورت را به خوانِ لطف ، نخوانی مرا بخوان سرِ این خوان ، مرا ببخش خدایا منی که هیچ متاعی به غیرِ آه ندارم زمان ، زمانِ رحیل است و زادِ راه ندارم چرا ؟ چگونه نگریم ؟ که تکیه گاه ندارم به قبر و تنگی و تاریکی اش پناه ندارم سرِ پل و برِ میزان ، مرا ببخش خدایا تو روی زشتی کارم ز لطف ، پرده کشیدی هرآنچه پرده دریدم تو پرده را ندریدی چو نانِ خلق بریدم تو نانِ من نَبُریدی به پیشِ دوست و دشمن ، تو آبروم خریدی به آیه آیة قرآن ، مرا ببخش خدایا ز مهر ، بنده نوازا ! نگر به آه و فسوسم بَدَم ولی ز دل و جان ، مرید خسرو طوسم نفس زنم به هوایش ، پیِ انیسِ نفوسم گه آستانِ بلندش گهی ضریح ببوسم به مهرِ ماهِ خراسان ، مرا ببخش خدایا دوباره شد شب قدر و دلم بهانه گرفته به هر کجا که رسیده ز تو نشانه گرفته به دیده راهِ نگه ، اشکِ دانه دانه گرفته خدای من ! دلم از گردشِ زمانه گرفته به حقِّ مهدیِ دوران ، مرا ببخش خدایا قسم به ذاتِ ربوبی ، قسم به اسم جلاله قسم به قطرة اشکی که گشته همره ناله به کوچه های مدینه ، به ماجرای قباله به نیشِ خارِ مغیلان به پای طفل سه ساله به آبروی شهیدان ، مرا ببخش خدایا به سیّد الشهدایی که داد گوهر خود را به پیشگاهِ تو تقدیم کرد اکبر خود را گرفت بر سرِ دستش علیّ اصغر خود را به زیر خنجر دشمن نهاد خنجر خود را به سر بریدة عطشان ، مرا ببخش خدایا بر آن تنی که ز کینه به زیر سُمّ ستوران شکست سینه و پشتش به روی خاک بیابان به کهنه پیرهنی که ز جسم ناطق قرآن ربود و مانْد سه روز آن بدن برهنه به میدان به شور شام غریبان ، مرا ببخش خدایا #حاج_امیر_ایزدی_همدانی http://eitaa.com/Maddahankhomein

💞بسم الله الرحمن الرحیم 🔹 #حدیث_امام_صادق علیه السلام 🔸 #حضرت_معصومه علیهاالسلام 🔹 #قم_المقدسه نام و یاد خالق جان آفرین می‌کند قلبم به آرامش قرین دوستی با حق، به سر، تاج من است ذکر او، الحق که معراج من است خلقت حوّا از او، آدم از اوست علم از او، عالِم از او، عالَم از اوست مصطفی الامجد، رسول اعظم است بر نگین آفرینش، خاتم است آنکه صنعِ او محمد پرور است گفت: تنها جانشینش حیدر است آلِ ایشان، ماسوا را سرورند ناطق قرآن، خدا را مظهرند صادقین را جعفر صادق یکی است خود، صداقت بر وجودش متکی است عدّه‌ای رفتند روزی نزد وی عرض کردند: آمدیم از ملک ری گفت آن در برجِ دین، مهر ششم ( مرحباً بِاخواننا مِن اهلِ قم ) باز گفتندش که: ای فرخنده‌پی نه ز قم! بل آمدیم از شهر ری گر چه این گفتار از ایشان شنفت چون لبش بشکفت، باز آن حرف گفت چند بار این گفتگو تکرار شد تا سخن‌گو آن شکر گفتار شد گفت: حق را یک حرم در مکه است که بُوَد قبله به قوم حق پرست مصطفی که بی‌قرینه بوده است هان! حرم بر او، مدینه بوده است خود، علی آن شهریار محتشم باشدش در شهر کوفه، یک حرم وز برای ما حرم، شهر قم است که حریمش امن، بهر مردم است هست آری آن حریم محترم یازده فرزند زهرا را حرم از تبار من، خجسته دختری آسمان علم را نیک اختری دفن خواهد گشت در آن سرزمین راستی ( شرفُ المکانِ بالمکین ) در وجودش جمع، خوبی‌ها همه است نام آن پاکیزه گوهر، فاطمه است هر که زائر شد بر آن نیکو سرشت می‌شود واجب برای او بهشت آنکه این قصه حکایت کرده است قول صادق را روایت کرده است کرده در پایانِ حرف خویش نقل جمله‌ای کز سر رُباید هوش و عقل گفت: روزی کاین حقایق را امام باز گو فرمود نزد خاص و عام می‌نبودی وقتِ شرحِ مساله مادر موسی، به موسی حامله! قول صادق که ندارد نقص و عیب شاهدی بودش که دارد علم غیب چون خبر از دُختِ آن موسی بداد که هنوزش مادرِ والا نزاد! قبلِ میلاد پدر، جدّش خبر داده از آن دختر فرخنده‌فر ( ایزدیّا ) رو بسوی قم بیار رو بر این درگه، چنان مردم بیار معتکف در آن حریم نور باش همچو موسی، محو نور طور باش دختر موسی، شفیعه‌ی محشر است خیر محض و دافعِ شور و شر است گر چه این بانو، بسی مظلومه بود هم کریمه بود و هم معصومه بود 🔹 #حاج_امیر_ایزدی_همدانی @Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم #یا_امام_الرئوف_ادرکنی #حدیث_سلسله_الذهب ای تولای تو دست آویز ما ای امید روز رستاخیز ما ای علی نام و به عصمت چون بتول تو رضایی ، پاره قلب رسول ای امام مهربان شیعیان ای پناه بی پناهان جهان حصن مستحکم تویی راهم بده رشته محکم تویی راهم بده ای وجودت در تن ایجاد جان از تو در تاریخ ماند این داستان چون که از شهر رسول کردگار سوی شهر طوس افتادت گذار دیده شد در ره ز تو اعجازها باز گفتی بهر مردم رازها کاروانت چون به نیشابور شد شهر نیشابور، غرق نور شد بهر استقبال از تو با شعف دوستانت آمدند از هر طرف گرد تو تسبیح گو، تهلیل گو جمع شد جمعیتی از چار سو آن یکی می‌خواست ،مهمانت کند هستی خود را به قربانت کند این یکی در دیده اشک شوق داشت بر مسیر راه تو سر می‌گذاشت تو سواره بر کجاوه ، ای امام می‌شنیدی از جماعت این کلام کای جهانی در خط فرمان تو آفرینش سر به سر قربان تو از قدومت شهر ما پرنور شد شهر نیشابور، رشک طور شد ما ز جان و دل خریدار توییم رخ گشا ، مشتاق دیدار توییم از کرم لعل لب خود باز کن یک دو دم با ما سخن آغاز کن حال از اجداد خود در شهر ما خسروا ! بر گو حدیثی بهر ما تا از آن یابیم ما راه صلاح جمله گردیم ، اهل خیر ، اهل فلاح لعل گوهر بار تو گوهر فشاند امر کردی ،کاروان از ره بماند پرده را از محملت بالا زدند خیلی جمعیت به نزدیک آمدند شوق آنان گشت در هر دم فزون از قلمدان‌ها، قلم‌ها شد برون پس بفرمودی به خلق آن دیار این حدیث از ما شما را یادگار این حدیث پربها در یاد من مانده از آباء و از اجداد من نقل می‌باشد ز لوح و از قلم کاین چنین فرمود حی ذوالکرم هر که گوید:لا اله ، الا اله یابد اندر حصن من زین گفته را هر کسی داخل به حصن من شود از عذاب و قهر من ایمن شود چون کلامت ختم شد ، ای اصل نور اهل نیشابور با صد شوق و شور در گل دل ، بذر وحدت کاشتند این حدیث نغز را بنگاشتند راه خود از سر گرفتی کاروان سر برون کردی ز محمل ناگهان گفتی :ای مردم همه آگه شوید راه خود بشناخته، در ره شوید داخل حصن حصین حق شدن از خودی رستن ، به حق ملحق شدن فوز عظمی باشد و بیش شرط نیست با ولایت شرط آن بی‌ ربط نیست شرط آن ، ای پیروان مصطفی شد ولای خاندان مصطفی نیست جز من هیچ کس در این زمان بین مردم شاخص این خاندان راه این دژ را ولایت دان و بس بی ولایت ، ره در آن نبود به کس بی ولایت جسم دین را روح نیست کشتی احکام حق را نوح نیست ((ایزدیا))این حدیث پر بها شهره می‌باشد به زنجیر طلا #حاج_امیر_ایزدی_همدانی http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم حدیث امام جواد علیه السّلام #جواد_الائمه علیه‌السلام 🔹 #سخنی_با_مادحین ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ با نام و یاد آنکه ربّ العالمین است هم مالک و هم حکمران یوم دین است پروردگاری که به ما گوش و زبان داد بر گفتن و بشنفتن انسان را توان داد باید که سود از دو گُلِ بشکفته گیریم درس ادب از گفته و بشنفته گیریم باید کنیم اعراض از هر لغو گفتن از افتـرا و غیبت و تهمت شنفتن از راستیّ حرف خود آگاه باشیم ز امر خدا با صادقین همراه باشیم امشب دل من زائر مولا جواد است کز او حدیثی نغز و شیرینم بیاد است بشنو ز من تا با تو گویم آشکارا فرمایش مولایمان ابن الرّضا را (۱) هرکس به یک گوینده، گوش جان فرا داد از وقت خود بگذشت و بر حرفش بها داد تنهــا نپنـداری شنیـد آن گفتگو را بی پرده می گویم: پرستیده است او را زاین رو گر آن گوینده حرف از کبریا زد دم از خـدایش، دور از کبـر و ریـا زد شنونـده در حال شنیدن، از سعــادت کرده خـداونــد تعــالی را عبادت امّا اگر گوینــده از شیــطان بگوید هر حـرف را شیطان بخواهد آن بگوید شنونـده ای که پـای آن صحبت نشسته دل را بـرآن گـوینـدۀ گمــراه بسته انـگار کاندر حالتـی از جهـل و مستی کرده‌است درآن لحظه‌ها شیطان‌پرستی پس گوش بر حرف خدا بسپار، ای دوست بیـزار باش از حرف ناهنجار، ای دوست این آیه کاندر سوره ی "المؤمنون" است در رگ رگ ِشیعه، روان مانند خون است مؤمن برائت جُستـه از هر لغو باشد هر چند آن گفتارِ لغو از سهو باشد ای «ایزدی» زاین پس فقط حرف از خدا زن دم از محمّـد، حـرف از اهـل کسا زن مدّاح اگر هستی سخن از کبریا گوی حرف درست و دور از کبر و ریا گوی باید که تو همرنگ اهل البیت باشی روزی مبادا ننگ اهل البیت باشی باید مطیع چارده معصوم باشی دشمن به ظالم، یاور مظلوم باشی موسی صفت، دنبال نور طور باشی از کفر و استکبار، باید دور باشی شعری بخوانی بیت بیتش عِلم و حکمت کز آن شکوفا می شود افکار اُمّت شعـری بخوانی ضـد استبداد باشد شعری که متنش شرح عدل و داد باشد شعری بخوان تا مردمان آگاه گردند با مصطفـی و عترتش همراه گردند شعری بخوان رسوا شونداهل سقیفه بیزار گردان خلق را زآن سه خلیفه شعری بخوان همرنگ و بوی شقشقیّه دیگر بس است ای دوست کتمان و تقیّه شعری بخوان شوری چنان آتشفشان کن کفر «ابـوموسـی» صفت ها را بیان کن شعری بخوان قرآن ز نیزه، باز گردد تا زودتـر قـرآن نـاطق باز گردد شعری بخوان هر بیت آن تبیین اسلام دست معـاویه فتاده دین اسلام شعری بخوان بُرّان چو تیغ مالک اشتر زن بر رگِ کُفّار و استکبار نِشتَر دست ولیّ عصر، یار این نهاد است امروز مدّاحی به معنای جهاد است شمشیر بردار ای برادر! وقت جنگ است عرصه برای شیعۀ یکرنگ، تنگ است باید به ظلمت بر ظهور آماده گردیم از بهر استقبال نور آماده گردیم شاید خدا از قلبمان عقده گشاید بانگ (اَنَاالمَهدی) ز سوی کعبه آید پی نوشت: (۱): تحف العقول ص ۴۵۶ #حاج_امیر_ایزدی_همدانی http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم 🔹 #جواد_الائمه_علیه‌السلام 🔹 #امام_محمد_تقی_علیه‌السلام #بازگرداندن_پول_دزدیده_شده_حجاج باز با نام خالق متعال دم زنم از ثنای احمد و آل آل یاسین، چراغ راه منند در همه حال، تکیه‌گاه منند ای که هستی ز شیعیان علی بر تو هستند اهل بیت، ولی بشنو این داستان زیبا را شاهد علمِ آل طه را (احمد بن حدید) گفت که چون عده‌ای، بهر حج شدیم برون دزدها راه قافله بستند دل حجاج، جمله بشکستند از دل، امّیدِ آن زیارت رفت کل اموال‌مان به غارت رفت دلغمین، وارد مدینه شدم محو خورشیدِ بی‌قرینه شدم آری آری بدیدمی ز قضا سرّ سرمد، جواد، ابن رضا آنکه بر بذل و جود، عادت داشت بر همه مردمان، سیادت داشت همره او، به منزلش رفتم آنچه رخداده بود را گفتم گر چه ناگفته نیز بود آگاه از همه حرف‌ها، ولی الله خادمین را بگفت زبده‌ی ناس کز برایم بیاورند لباس پس از آن هم به رسم دلداری داد دینارهای بسیاری گفت: بر همرهان به آن نسبت که ز اموال‌شان شده سرقت کل دینارها نما تقسیم یک به یک کن به حاجیان تقدیم که مبادا روند سوی وطن دست خالیّ و سینه پُر ز محن چونکه دینارهای آن مولا آن به انفاس مومنین، اولی به تناسب نمودمی تقسیم بر اهالیّ کاروان، تقدیم همه‌ی کاروانیان دیدند از هر آنکس، هر آنچه دزدیدند به همان قدر، حجت دادار از کرم داده بودشان دینار آنچه پرداخت، میرِ خیر اندیش بُد برابر، نه بود کم، نه بیش (ایزدی) هر که اصلِ دین جوید ز امر حق، راه راست را پوید بشنود گر همین حکایت نغز پوست را وانهد که جوید مغز خود بگوید که آل پیغمبر که امانت بُوَد از آن سرور هست هر یک به رتبه، راه نجات از خداشان درود با صلوات نامه‌ی نانوشته می‌خوانند کلّ اسرار غیب می‌دانند نزد سرمد، عزیز می‌باشند شافع رستخیز می‌باشند حیف! صدحیف! آن ولیّ وداد مظهر جود حق، امام جواد دید از همسرش همیشه ستم محرمش نیز بود نامحرم عاقبت شد به دست آن زنِ شوم داخل خانه‌ی خودش مسموم زهر، آتش به قلب او افروخت تار و پودِ وجودِ او را سوخت ناله‌اش را کسی جواب نداد تشنه را کس، دو جرعه آب نداد کرد یاد از لب امام حسین ناله زد بهر آن فروغِ دو عین چون حسینِ دلاورِ بی‌باک پیکرش تا سه روز ماند به خاک 🔸علامه مجلسی؛ بحارالانوار؛ ج۵۰؛ ص۴۵؛ ح۱۴ به نقل از: 🔹قطب الدین راوندی؛ الخرائج و الجرایح؛ ج۲؛ ص۶۶۸ #حاج_امیر_ایزدی_همدانی http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_محمد_تقی_علیه‌السلام #ادای_قرض_امام_رضا_علیه‌السلام #فضائل_اهل_البیت_علیهم‌السلام بنام آنکه بیاراست ملک امکان را شرف به ماخلق‌الله داد انسان را خدای بنده نوازی که کارساز بُوَد همانکه درگه لطفش همیشه باز بُوَد همانکه بهر نبوت گزید احمد را نمود رهبر ما، عترت محمد را به دور، آل نبی را، ز رجس و عیب نمود ز لطف آگه‌شان از رموز غیب نمود هر آنکه علت این ادعای من جوید بگو رَوَد شنود آنچه (مطرفی) گوید نموده‌است روایت چو رفت از دنیا غریب ملک خراسان، علیّ بن موسی مرا مطالبه‌ای، ز آن ولیّ اعظم بود که مبلغ طلبم، چار هزار درهم بود گواه بر سخن من، خدا و پیغمبر خبر نداشت کسی از حسابِ ما دو نفر ولی برای من آورد با درود و سلام کسی ز سوی جواد الائمه، این پیغام که روز بعد بیا ساعتی به دیدارم مکن درنگ که من با تو صحبتی دارم سحر چو بهر اجابت به دعوتش رفتم برای عرض ارادت به خدمتش رفتم مرا ز لطف و کرامت، بداد دلداری بگفت: از پدرم، مبلغی طلب‌کاری ز من بگیر همان چار هزار درهم را که قرض داده‌ای، آن شهریار عالم را سپس ولیّ خداوندگار، با لبخند گرفت گوشه‌ی سجاده را نمود بلند به زیر فرش، بسی بود سکه‌های طلا به من تمامیِ آن سکه‌ها نمود عطا چو وزن کردم آن را نَه بیش و نَه کم بود طلا، معادل با چار هزار درهم بود تو نیز (ایزدیا) رو به سوی مولا کن بیا هر آنچه که خواهی از او تقاضا کن بدان که با برکت شد قرین، وجودِ جواد فزونتر است ز ملک وجود، جودِ جواد بیا غم دل بشکسته با جواد بگو به پشت پنجره فولاد، یا جواد بگو هر آنکه گفت جواد، از رضا جواب گرفت برات عفو، برای صف حساب گرفت 🔸علامه مجلسی؛ بحار الانوار؛ ج۵۰؛ ص۵۴؛ ح۳۲ به نقل از 🔸شیخ طبرسی؛ اعلام الوری؛ ج۲؛ ص۹۹ 🔸شیخ مفید؛ الارشاد؛ ج۲؛ ص۲۹۲ 🔸شیخ کلینی؛ الکافی؛ ج۱؛ ص۴۹۷ #حاج_امیر_ایزدی_همدانی http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم #اولاد_مسلم_علیه_السلام چونکه مسلم شد ز تیغ کین شهید نوبتِ غربت به طفلانش رسید بیش از یکسال ، آن دو ارجمند در دیارِ کوفه بودندی به بند طبقِ حکمِ بِن زیادِ کین مآب قوتشان بودی دو نان یک کوزه آب وَهْ ! که بودند آن دو طفلِ خوش مرام روزها را روزه ، شبها در قیام تا شبی گفتند با قلبِ پریش بهر زندانبان ، نشان و نامِ خویش داد زندانبان ، فراری آن دو را گر چه خود شد بر بلایا ، مبتلا راه پیمودند طفلان ، با شتاب خستگی بگرفت ز آنها صبر و تاب میهمان گشتند بر پیرِ زنی که وِرا می بود ، دامادی دَنی بیمشان از فتنة داماد داد پس طعامی در برِ ایشان نهاد کودکانِ خسته از بیداد و غم هر دو خوابیدند در آغوشِ هم داشت زن در دل بسی بیم و اُمید پاسی از شب رفت و دامادش رسید گفت : بودم در پیِ دو طفلِ خُرد که سزد بر تیغ ، ایشان را سپرد بر امیرِ کوفه باشد ناگوار کودکان کردند از زندان ، فرار هر کسی سر از تنِ آنان بُرَد وز برای ابنِ مرجانه بَرَد جایزه بخشند او را بی شمار سکّة زر می دهندش دو هزار گرچه کردم جستجو ، بشتافتم ردّشان را عاقبت نایافتم صبحدم ، پویم همه صحرا و دشت راستی زاین جایزه نتوان گذشت زن بگفتش : فکر سیم و زر مباش غافل از حق ، خصم پیغمبر مباش دین مده از کف که دینارت دهند کز همین دینار ، بر نارت دهند لیک پند پیرزن سودی نداشت آن دلِ بیمار ، بهبودی نداشت آنکه جز دنیا نبودی خواهشش خُورْد نان ، بنهاد سر بر بالشش پلکهایش کم کمک می گشت جفت ناگهان از حجره ، آوایی شنفت آن نموده پشت بر راهِ دُرُست جَست از جا وآنچه را می خواست جُست داد ایشان را امان ، گفتند نام قلبشان بشکست جای احترام حرمتِ یاسین و عهدِ خود شکست آن پناه آورده گان را دست بست صبح ، آقا زاده ها را بر غلام داد و گفتا : کار ایشان کن تمام چون غلام پاک ، طفلان را شناخت تیغ افکند و دلش از غم گداخت خونِ مظلومانِ بی کس را نریخت دل به دریا زد ز مولایش گریخت حارثِ بی دین که او را لعن باد حُکمِ قتل آن دو بر فرزند داد زادة او ، پیروی کرد از غلام جای کشتن، کردشان بس احترام بهر طفلان ، اشک از چشمش چکید بر قدمهاشان فتاد و بوسه چید از پدر بگریخت وز بهر نجات خویش را افکند در موجِ فرات صد دریغ و صد دریغ و صد دریغ حارثِ بیدادگر ، برداشت تیغ گوییا کرد اینچنین تقدیر ، حکم گفت : بینِ ما کند شمشیر ، حکم کودکان گفتند با آن بد مرام ما دو را بفروش مانند غلام گفت : نه ، گفتند آن طفلان راد زنده بر ما را برِ ابنِ زیاد شاید او از قتلِ ما پوشید چشم حکمِ نیکی کرد جایِ قهر و خشم گفت : نه ، گفتند : ما از عترتیم گفت : ما هم منکر این نسبتیم باز فرمودند : ما دو کودکیم کن بزرگی ، رحم آور ، کوچکیم داد پاسخ : در دل من رحم نیست گر بُوَد هم مر شما را سهم نیست پس بفرمودند با صد سوز و ساز فرصتی کوتاه دِه ، بهر نماز اذن بگرفتند از خصمِ دَغَل روی آوردند بر خیر العمل بعد از آن گفتند : یا حیّ یا حکیم دادِ ما بستان از این پستِ لئیم کودکان بودند در راز و نیاز با خداوند کریم و چاره ساز ضربتی زد حارثِ دور از خدا شد محمد را سر از پیکر جدا دید ابراهیم او را غرقِ خون صیحه زد : «اِنّا اِلَیْهِ راجعون» یادگارِ طایرِ باغِ بهشت بر گلویِ پاره ، رخساره بهشت خویش را بر رویِ وی انداختی رخ ، خضاب از خون پاکش ساختی تا بدان رخسارة از خون ، خضاب شکوه آرَدْ در برِ ختمی مآب واندر آن حالت ، عدو زد گردنش غوطه زد در بینِ خاک و خون ، تنش بود جاری ، خون از آن رگها هنوز داد حارث خُبثِ باطن را بُروز جای دفنِ جسمشان آن بد صفات هر دو را انداخت در آبِ فرات «ایزدی» زاین غم ، دلش پُر خون بُوَد اشکِ او ، جاری تر از جیحون بُوَد 🏴🏴🏴 📚 امالی صدوق – مجلس ۱۹، حدیث ۲ به نقل از امالی ۱. بحارالانوار ؛ مجلسی ؛ ج ۴۵؛ ص ۲۱۰. عوالم ؛ بحرانی ؛ ج ۱۷؛ ص ۳۵۳ #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج https://eitaa.com/joinchat/3542745823C3e1ead0ed9

بسم الله الرحمن الرحیم 🔹 #علی_اصغر علیه السلام 🔹#باب_الحوائج 🔹 #الرضیع 🏴🏴🏴 #دعای_باران ... نقل کرده #مجلسیّ خوش صفات در بحارش، از (عیون المعجزات) در زمان حضرت مولا علی کز ولایش ، قلب ها شد منجلی خشکسالی ، کوفه را در بر گرفت شهر را اندوه ، سرتاسر گرفت کامِ مردم ، از عطش خشکیده بود خاک کوفه ، تشنه و تفتیده بود این گمان می رفت ، کز کمبودِ آب کِشت و زرعِ کوفیان گردد خراب کوفیان درمانده و مضطر شدند پس به سوی ساقیِ کوثر شدند شکوه ها بردند ، نزد بوتراب از چنان وضعِ بد و قحطیّ آب عرض کردند : ای امیر المؤمنین نَفسِ احمد ، رحمهٌ للعالمین تشنگی ، ما را ز پا افکنده است ریشه ی اُمّیدواری ، کنده است باغهامان را نمانده بار و برگ می روند احشامِ ما ، در کامِ مرگ بیم داریم از چنین قحطیّ آب که نشانی نیست ، حتّی از سراب نیستی ، گردد تمامِ هستِ ما اهل و مال و جان، روند از دستِ ما ای که بر ما حجّتی بی گفتگو نزد حق داری مقام آبرو مُستجاب الدّعوه ای ، بنما دعا بهر ما باران طلب کن از خدا حضرتش فرمود با مولا حسین کای مرا آرامِ جان و نورِ عین کن دعا ، اندوهشان زایل شود رحمت حق ، بر همه نازل شود دست بگشا سوی درگاهِ اله از خدایِ مهربان ، باران بخواه ز امرِ مولا ، کرد فرزندش قیام تا زداید غم ز قلبِ خاص و عام دست حاجت ، سوی معبودش گشود گفت : حق را حمد و احمد را درود عرض کرد: ای کردگار مهربان بهر ما رحمت فرست از آسمان ای خداوندی که هر نعمت ز تو است خیر و برکت ، عزّت و قوّت ز تو است ابرِ لطفت را به شهرِ ما بیار گو : ببارد ، کشت ها آرد به بار شاد گردان ، مردم افسرده را زندگی دِه ، این زمینِ مُرده را رحم کن بر بندگانِ ناتوان آبِ بسیاری در این جو، کن روان گفت چون : آمینَ ربّ العالمین گشت نازل رحمتِ حق بر زمین ز ابرِ رحمت ریخت بارانِ زیاد خشکسالی رفت مردم را ز یاد کرد با بارن به فصلِ قحط آب حق دعایِ حجّتش را مستجاب چشمه ها و چاه ها، پُر آب کرد آن زمینِ تشنه را سیراب کرد با دعایِ خود ، شفیعِ سیّئات کوفیان و کوفه را دادی نجات بعدِ چندی رفت در نزدِ امام مردی از اطرافِ کوفه ، با سلام گفت حضرت را که بعد از چند روز موج می زد آب در صحرا هنوز الغرض بگرفت غمها خاتمه از عنایاتِ عزیز فاطمه کوفیان گشتند ممنونِ حسین خویش را دیدند مدیونِ حسین پس بگفتند : ائتلافی می کنیم این عنایت را تلافی می کنیم سال هایِ سال ، خیلِ کوفیان بودشان این داستان ، وِردِ زبان چند سالِ بعد، شد آن مقتدا میهمانِ کوفیان ، در کربلا در جوابش ، زیرِ تیغِ آفتاب بر حسین و عترتش بستند آب روز عاشورا ، عزیز فاطمه شد به میدان در برِ چشمِ همه کودکِ شش ماهه اش را رویِ دست برگرفت و گفت با آن قومِ پست هان ! مگر زاریّ او نشنیده اید؟! یا (تلظّی) کردنش، نادیده اید؟! گر که با من از جفا دارید جنگ بهرِ مهمان ، عرصه را کردید تنگ نیست اصغر را سرِ جنگ سپاه نزد هر ملّت بُوَد او بی گناه رحم بر حالِ پریشانش کنید یک نظر بر کامِ عطشانش کنید ... «ایزدی» برگیر از آن بند قماط تا شود راحت عبورت از صراط 1 ـ شیخ حسن بن عبد الوهّاب ؛ عیون المعجزات ؛ ص ۸۷ ـ علامه مجلسی ؛ بحار الانوار؛ ج ۴۴ ؛ ص ۱۷۸ ؛ ح ۱۶ به نقل از عیون المعجزات.🏴🏴🏴 🤲 #التماس_دعای_فرج #حاج_امیر_ایزدی_همدانی http://eitaa.com/Maddahankhomein

📿بسم الله الرحمن الرحیم 🔹 #الشام_الشام_الشام 🔹 #شِکوِه_امام_سجّاد_علیه‌السلام 🔹 #اسارت_اهل_البیت_علیهم‌السلام به نام خدایی که حمدش سزاست خدایی که روزی دِه ماسواست خدایی که تورات و انجیل را عطا کــرد قـوم سِــــرائیل را خدایی که قرآن به احمد دهد کـــرامت به آل محمّــــد دهد پس از حمد حقّ و ثنای رسول که بی حُبّ او نیست طاعت قبول کنـــم لعن بــــر خــانــــــدان یـزید بر ایشان بگویند «هَل مِن مَزید»؟ بر آن جدّ که بد نام و بدکاره بود بر آن جدّه ای که جگرخواره بود به بـــابش معــــاویّـــــۀ بـد نهاد که بدعت به دوران فراوان نهاد بر آن کاو سر سبط یاسین بُرید عیـــالش به بنـــد اسـارت کشید مرا بار دیگــر به یاد آمده از آنچه به زین العِباد آمده روایت شده، چون شد از او سوال الا ! صاحب عزّ و مجد و جلال در این راه پر رنج و پر ابتلا ز کــــرب و بلا تا به شام بلا کجا خورد بر قلبتان نیشتر؟ کجا بود درد و غمت بیشتر؟ کجا بر شما سخت تر بوده است؟ دلت خسته و دیده تر بوده است شده نقـــل سجّــــاد علیه السّلام سه نوبت به پاسخ بفرمود: شام سپس گفت: وقتی به شام آمدیم به درد و به رنـــج تمــام آمدیم سرِ نیزه دیدیم سرها همه به ویــــژه ســرِ زادۀ فاطمه ز یکسو نوامیسِ فخر حجاز نشستند بر اُشتــــرِ بی جهاز همه سر برهنه همه دلکباب ز بیدادِ مردم به شام خراب بِبُـــردند ما را به بازارها ! رساندند بر ما چه آزارها؟ به بازارهایی که زینت شده به آل محمّـــد، جسارت شده همه بر تماشـای ناموسِ ما به دیدار سرهای از تن جدا ز کاشانــــه هاشـان برون آمدند به ما خاندان طعنه از کین زدند عَلَمهــــای دشمن بپــا گشته بود به شادی بَدَل، هر عزا گشته بود صدای همان قوم، بی چون و چند به تکبیــــر و تهلیـــل بــودی بلند به گِرد عزادارها صف زدند ز راه جفـــا ساز با دف زدند نبود از ندامت در ایشان نشان به شادی قـــرین بود دلهایشان ز قتــل عزیـــزان خیرالانام مبارک، مبارک به لبها تمام به شـــام بـــلا ظلمها دیده ایم چه زخم زبانها که بشنیده ایم الا ! «ایزدی» یاد از شام کن نثار عــدو لعــــن و دشنام کن بخوان از دل و جان دعای فرج دعـــا کن دمـــادم بـرای فـــرج منبع: سحاب رحمت عباس اسماعیلی ص ۷۳۷ به نقل از انوار الشهاده ص ۲۳۳ #حاج_امیر_ایزدی_همدانی http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم 🏴 #خرابه_شام🏴 🏴 #حضرت_رقیه_س 🔹 #بنت_الحسین علیهاالسلام 🔹 #میرزا_علی_محدث_زاده ... شیخ عباس قمّیِ مشهور آنکه بادا مزار او پر نور پسری داشت اهل منبر بود عالم و عامل و سخنور بود نام نیکش علیّ و وقت خطاب پدرش بود گل ، پسر چو گلاب بین وعّاظ نامی تهران شهره در روضه بود و فنّ بیان مدتی از فشار و پرکاری حنجرش شد دچار بیماری تار صوتیّ وی ، فتاد از کار وز سخن ماند آن نکو گفتار نزد چندین پزشک شهر شتافت کس به دردش ره علاج نیافت گشت در شهرها مناطق را یافت آخر طبیب حاذق را گفت با وی ، طبیب حاذق او نَه به منبر برو ، نه حرفی گو هر چه می خواستی ز اهل و عیال بنویسش بجای قال و مقال استراحت بده به حنجر خود بلکه گیری شفا ز داور خود گر چه بود از علاج وی ، نومید نسخه ای از برای او پیچید بلکه با استراحت و دارو بِه شود تارهای صوتیِ او پسر شیخ هم قبول نمود گر چه این شیوه اش ملول نمود چند مدت بدین روال گذشت روز ها بهر او ، چو سال گذشت خسته دل گشت واعظ خوش نام از چنان وضع و گردش ایّام بود در خاطرش بسی تشویش داشت ماه صیام را در پیش بهر منبر به موسمِ رمضان وعده ها داده بود در تهران نگران بود بهر آن جلسات شب قدرِ مساجد و هیئات حنجر او بجای بهبودی بود نزدیک مرزِ نابودی واعظ ، این وضع را تحمل کرد به خدای اَحد ، توکل کرد کرد یک روز ظهر ، بعدِ نماز دست حاجت ، سوی حسین دراز گفت : ای نور دیده ی زهرا به غلامت ، عنایتی فرما درد آورده ام ، دوایم ده روضه خوانِ تواَم ، شفایم ده در زبان ، قدرت بیانم نیست بیش از این‌ طاقت و‌ توانم نیست کرد با دوست ، گفتگویش را شُست با اشک دیده ، رویش را چونکه بعد از توسلش خوابید خواب سردارِ سر جدا را دید باز در خواب ، عرض حاجت کرد درد دل ، در حضورِ حضرت کرد سوی او حضرتش اشاره نمود لب گشود و چنین بیان فرمود گر امیدِ شفا تو را به سر است گو به آن کاو نشسته پیشِ در است روضه ی دختر مرا خواند گریه بر او بلا بگرداند در غم دخترم ، سرشک افشان تا شفایت دهد خدای جهان پس به فرمانِ آن امام شهید زود ، رو سوی در نمود و بدید شوهرِ خواهرش در آنجا بود سیّدی اهل علم و تقوا بود گفت : روضه به آه و ناله بخوان قدری از دختر سه ساله بخوان گریه بر دختری که بت شکن است داروی درد بی دوای من است سید از دیده اشک غم افشاند روضه حضرت رقیه نخواند شاید از باب او ، حیا می کرد شرم از شرحِ ماجرا می کرد عاقبت ، زاده ی پیمبرِ نور داد بر سید این چنین دستور روضه ی دخترم رقیه بخوان زآنچه دید از بنی امیّه بخوان چون به دستور نور چشم رسول شد به ذکر مصائب ، او مشغول پسر شیخ ، دیده تر می کرد بود در خواب و ناله سر می کرد همسرش ضجه های او چو شنید بر سرش خویش را رساند و بدید سیل جوشد ز چشم خونبارش کرد زآن خوابِ ناز ، بیدارش گشت بیدار و گفت با زاری خواب او بوده بِه ز بیداری بر دلش ماند حسرت بسیار که ز کف رفته ، فرصت دیدار عصرِ آن روز رفت نزد طبیب بر طبیب ، این قضیه بود عجیب تار صوتیّ و حنجرِ عالم بود چون روز اوّلش سالم دید زآن ابتلا و بیماری در گلویش نمانده آثاری کرد از نُو ، معاینه او را گفت : خوردی کدام دارو را ؟ خوب افتاده دارویت به مزاج کرده یک درد لاعلاج ، علاج در پی حلّ این معمّا شد ایستاد و جواب ، جویا شد واعظ ، از شوق ، لحظه ای بگریست گفت : این کار ، کارِ دارو نیست قصه ی آن توسلات عجیب بازگو کرد در حضور طبیب منقلب شد پزشک و حالی یافت با خدا ، حال اتصالی یافت قلمش بر زمین فتاد از دست پشت میز طبابتش بنشست دید اعجاز را عیان با عین ریخت اشک از بصر ، بیاد حسین گفت : درد تو را علاج نبود شربتی خوش بر این مزاج نبود رفع بیماری ات در اوج خطر جز توسل نداشت راه دگر ( #ایزدیّا ) به حق ، توکل کن به همین خاندان ، توسل کن با توسل به عترت اطهار شُو مقرّب به درگه دادار این توسل ، نشانِ ایمان است سَنَدش آیه های قرآن است #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 #التماس_دعای_فرج http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم #حضرت_رقیه_علیها_السلام #توسعه_حرم_حضرت_رقیه #مرد_یهودی... امشب دلم گرفته ، دارد هوای دیگر کشتیّ جان سپردم بر ناخدای دیگر کز موج غم رساند دل را به جای دیگر در ساحل ولایت دیدم صفای دیگر تر کام خشک خود را از جام عشق کردم با ذکر «یا رقیه» یاد دمشق کردم او بر خدا حبیبه ، دردانة حبیب است درد آشنا ولیکن در شام غم غریب است این دختر سه ساله بر درد ها طبیب است در دیده ها بُود نور ، بر قلب ها شکیب است گیرد قرار هر دل با ذکر یا رقیه حل می شود مشاکل با ذکر یا رقیه ای گوهر یگانه ، یا حضرت رقیه ای خرده تازیانه ، یا حضرت رقیه مظلومة زمانه ، یا حضرت رقیه ما را بُود ترانه ، یا حضرت رقیه گوییم بر یزید و آل اُمیّه لعنت بر هر کسی که آزرد قلب رقیّه لعنت این دخترک زمانی کنج خرابه غمناک شبها گرسنه می ماند سر می گذاشت بر خاک اکنون که بقعه دارد از لطف ایزد پاک گلدستة حریمش سر می کشد به افلاک امروز بارگاهش بر اهل دل مطاف است بر گِرد گنبد او خورشید در طواف است نقل است روزگاری خدّام راست گفتار کردند شُور و گفتند : نَبود چنین سزاوار این بقعه تنگ باشد ، از بهر خیل زوّار باید به پای خیزیم ، دست آوریم در کار گر مرقد مطهر ، قدری وسیع گردد شاید حسینِ زهرا ما را شفیع گردد از صدق فکر این کار در سر چو پروریدند بس رازها شنیدند ، بس معجزات دیدند یک نقشة اساسی بهر حرم کشیدند هر خانه ای که می بود در طرحشان خریدند جز ملک کوچکی که بُد خانه ای قدیمی آن خانه صاحبی داشت ، با مذهب کلیمی وقتی که آن یهودی آگاه شد ز اسرار گفتا : به مذهب من شایسته نیست این کار گفتند : از لجاجت ، ای مرد دست بردار چندین برابرش نقد بستان و خانه بسپار گفتا که : با رقیه من هیچگه نجوشم هرگز به خاطر او چیزی نمی فروشم آن مرد رفت و چندی بگذشت از این قضایا شد حامله زن او ، بُردش برِ اطبّا خواندند آیة یأس در گوش مرد آنها گفتند : مادر و طفل خواهند شد ز دنیا شد بر روی یهودی یکباره بسته درها چون بود دودمانش در معرض خطرها تحت مراقبت ها بگذشت همسر خویش بودش به جسم رعشه ، در سر هزار تشویش بنهاد سوی منزل با قلب خسته پا پیش قبر رقیه را دید ، در راه با دل ریش انداخت سر به زیر و آمد برِ رقیه بگشود دستِ حاجت در محضرِ رقیه گفت : ای رقیه خاتون من گشته ام گدایت با صد هزار اُمّید در می زنم سرایت گر این گره گشاید سر پنجة عطایت آن خانه نیست قابل ، جان می دهم برایت آنجا دخیل بست و بگریست تا سحرگاه خانه نرفته برگشت پیش عیالش از راه برگشت و دید دارد عمر دوباره یارش نوزاد نازنینی پیداست در کنارش هر دو صحیح و سالم دارند انتظارش پرسید زن ز شوهر دیشب چه بوده کارش ؟ گفتا که گرمِ کاری جز این قضیه بوده با او نگفت تا صبح ، پیش رقیه بوده زن از برای شوهر گفت این سخن چو بلبل کز لاله زار عرفان دیشب تو چیده ای گل مضطر چو مانده بودی کردی بحق توکل رفتی سوی رقیه ، جستی به او توسل چون دید همسر او از رازها خبر داشت پرسید راز را مرد ، زن نیز پرده برداشت گفتا که ساعتی پیش ، بودم ز درد سرشار آمد به دیدن من یک دختر نکو کار گفتا : سلامتت را من خواستم ز دادار فرزند تو ذکور است ، نامش حسین بگذار گفتم که : چیست نامت ، ای نور هر دو عینم گفتا : منم رقیه ، دُردانة حسینم آری به درد عالم دارد دوا رقیه بگشوده بر مریضان دار الشفا رقیه ما بوده ایم از آغاز همراز با رقیه هر جا شدیم مضطر گفتیم : یا رقیه در مجلس عزایش با صدق دل نشستیم از دور بر ضریحش صدها دخیل بستیم یا حضرت رقیه درد مرا دوا کن از مرحمت نگاهی بر حال این گدا کن جانم به لب رسیده ، حاجات من روا کن با کاروان مرا هم عازم به کربلا کن ای آنکه از تو آید هر عقده را گشودن بر « #ایزدی» عطا کن اخلاص در سرودن ❄️ نشر برای خشنودی حضرت رقیه علیهاالسلام و تعجیل در امر فرج ولی عصر عجل الله فرجه #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم عمّار در آتش دونان گُریز به آتش زدن آستان وحی (اللهم العن الجبت والطاغوت) به نام خداوندگار حکیم علیم و حلیم و سلیم و کریم خدایی که بگزید خیل رُسُل بر این حلقه باشد نگین عقل کُل خدا داده او را ترازو، کتاب دعاهای او را کند مستجاب محمد بُوَد با نجابت قرین دعایش بُوَد با اجابت قرین در آغاز اسلام چون مشرکین نمودند بر مسلمین ظلم و کین هر آنکس که پیوست بر مصطفی ز کُفّـار دون دید جور و جفا گروهی ز بس طعنه، رنجه کشید ز کُفّـارِ مکّـه، شکنجـه کشید شهید از همان زجرِ بی‌حد شدند فـدائـیّ راه محـمّــد شدند از آن مؤمنین کشیـده بـلا به صدسختی و غم شده مبتلا یکی بود عمّار خوش خُلق و خو که خوانده‌است پیغمبرش راستگو بدست همان مشرکین دغا پدر، مادرش کُشته شد از جفا شکستند آن قلب بی‌کینه‌اش نهادند یک سنگ بر سینه‌اش یکی سنگ سنگین که بس داغ بود بَتَر ز آتشی در دل باغ بود سیه رنگ چون قلب کفار بود که در دستشان، بهرِ آزار بود ز گرما چنان سنگ، آکنده بود تنش سوخته پوستش کنده بود به تن، نقشِ شلاق و زنجیر داشت ولی روی لب، بانگ تکبیر داشت نشد خسته از یاریِ مکتبش اَحَد بود و احمد، شعار لبش روایت شده کز ره سرکشی بر افروخت دشمن ز کین آتشی در آتش بیفکند عمّار را که سوزانَد آن راست گفتار را خدا دید آن عبد دلریش را رسـانید پیغمبـر خویش را نبی دید در آتش عمّار زار پس آن آیتِ نور، گفتا به نار که باید به فرمان خیرالانام شوی بهر عمّار بَرد و سلام نسوزانی آن بندۀ پاک را که یاور بُوَد میر لولاک را چنانکه به فرمان رب جلیل نسوزاندی آن روز، جسم خلیل خلیل مرا، چون خلیل خدا ز گرمایِ این شعله ها کن جدا به عمّار از امر خیرالانام از آن لحظه شد نار، بَرد و سلام رسولی که قرآن ثناخوان اوست عناصر همه تحت فرمان اوست به فرمان او آب و آتش بُوَد هر آنقدر موّاج و سرکش بُوَد بلی «ایزدی» حُکم ختم رُسُل تواند کند جزء کل، خار گُل شبی کآفتاب رُخش سر زده نموده است خاموش آتشکده چو در فارس آن شعله خاموش شد همه موبدان را ز سر، هوش شد رسولی کز او نار گردید بَرد شرر، بر صحابیش کاری نکرد ندانم چه بگذشت بر آن رسول چو در شعله ها دید جای بتول! گرفتار شر، دُخت خیرالبشر چو گردید در بین دیوار و در کشید از جگر آه! خیرالنّسا همی کرد یاد از رسول خدا بگفت: ای پدر دخترت را ببین اَلا یاء و سین، کوثرت را ببین ببین اُمّتت بی وفا گشته است جدا از ولیّ خدا گشته است ببین خود که با دخترت چون کنند حبیبه ی خدا را چه دلخون کنند پس از این سخن، فضّه را زد صدا که دریاب من را ز راه وفا ببین غنچه، نشکفته، پرپر شده یکی هدیه تقدیم داور شده غمش بی‌نهایت بُوَد مُحسنم شهید ولایت بُوَد مُحسنم ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ قال رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم: «يا نارُ کوني بَرداً و سلاماً علي عمّار کَما کُنتِ علي إبراهيمَ» به نقل از منتهی الآمال مرحوم محدث قمّی #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم #ابامحمد_حسن‌بن‌علی_العسکری #دعای_باران #تکه_استخوان_یک_پیامبر در زمان عسکری آن حجت بر حقّ یزدان خشک سالی گشت و قحطی شد به سامرّا نمایان طبق این آیت که هر چیزی حیات از آب دارد آب چون نایاب شد ، نایاب گردد نعمت و نان سفره ها و نهر ها خالی ، مزارع بی زراعت کودکان و مردم رنجور را بودی به لب جان چون خلیفه دید این اوضاع ، گفتا حاجبش را صبح فردا همره مردم برو سوی بیابان بهر استسقاء نماز با شکوهی کرده بر پا از خدا خواهید تا نازل کند بر خلق باران مسلمین سامرا کردند در صحرا تجمّع بر نماز اِستاده ، خواندندی دعاهای فراوان تا سه روز این کار شد تکرار از امر خلیفه لیک حتی قطره ای نازل نشد بر جمعِ ایشان روز چارم در کنار اُمّت عیسی بن مریم جائلیق و راهبان گشتند ، در صحرا دعا خوان ناگهان ابری عیان گردید و باران گشت نازل جملگی گشتند سیر از آب خیل تشنه کامان صبح فردا وقعه ی دیروز ظاهر گشت از نُو مسلمین با دیدن این ماجرا گشتند حیران شک و تردیدی میان قلبها گردید پیدا بر مسیحیّت تمایل یافتندی ، اهل قرآن چون خلیفه قصّه را بشنید ، کردی فکر چاره نی برای یاری دین ، بلکه بهر حفظ عنوان زد به دامان امام عسکری دست توسل کز جفا می بود ، آن ایام را در کنج زندان کرد آزادش سپس پیغام داد : ای نوح سیرت کشتی رحمت بیآور ، وارهان اُمّت ز طوفان اُمّت جدّ تو را تردید بر دل گشته حاکم بیم آن دارم که گردد پایه ی اسلام لرزان عسکری فرمود : فردا می شوم بیرون به صحرا می دهم با اذن حق بر عمر این تردید پایان قول یاری داد ، بهر حفظ دین شه بر خلیفه ورنه کِی عبد خدا یاری دهد بر حزب شیطان ؟ آن زمان که اصل دین افتد به گرداب خطرها حفظ دین واجب بُود ، بر هر که می باشد مسلمان صبح سر زد ، آن مسیحا دم برون آمد ز خانه در پیِ او چون حواریّون عیسی خیل یاران پیش خلق الله آن دم جاثلیق و همرهانش دست حاجت جمله بگشودند ، بر درگاه منّان چونکه با چشمان حق بین دید راهب را شه دین تا کند حلّ معما ، بر غلامش داد فرمان سوی راهب رفته و دست یمینش را نگه دارد وآنچه را در بین انگشتان نهان کرده است ، بِستان پس غلام از بین انگشتان راهب کرد بیرون استخوان تیره رنگی را که او می کرد پنهان رو به راهب، سوّمین ابن الرضا فرمود : اکنون دست خود بگشای و از داور طلب بنمای باران از قضا می بود بام آسمان از ابرها پر می نمود اینسان که کار سخت راهب هست آسان لیک هنگام دعایش صاف و آبی آسمان شد ابرها رفتند و آمد جلوه گر مهر درخشان همره آن ابرها تردید رفت از قلب مردم همچنان خورشید ظاهر شد ، حقیقت بهر ایشان غرق دریای تعجّب بود و با حیرت خلیفه کرد سرّ استخوان را پرسش از آن سرّ سبحان گفت : این راهب گذشته از سر قبر رسولی استخوان آن پیمبر را به کف آورده اینسان از رسولی استخوانی گر شود ظاهر برِ حق زود بارد ز آسمان باران رحمت بهر انسان 1 یا امام عسکری ! شد قلب زارم کربلایی نیست چون روز حسین بن علی روزی به دوران استخوان مرسلی را راهبی بگرفت بر کف گشت باران نازل و سیراب شد هر کام عطشان لیک در کرب و بلا بگرفت طفلی را به دستش جدّ مظلوم تو بُرد ، آن نازنین را سوی میدان گفت این کودک ندارد جنگ با کس در زمانه خود برید ، ای قوم سیرابش کنید از راه احسان «ایزدیّا» قصه کوته کن ، به جای آب از کین کرد تر حلقوم خشکش را عدو با نوک پیکان ۱ : قضیه ی خشک سالی در سامرا و ماجرای نماز باران با استناد به کتب ذیل الذکر به رشته ی نظم در آمده است : علامه مجلسی (ره) بحارالانوار (جلد ۵۰) علامه اربلی (ره)، کشف الغمه (جلد ۳) قطب الدین راوندی (ره)، الخرائج (جلد ۱) و ابن شهر آشوب (ره) مناقب آل ابی طالب (جلد ۴) #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم #ابامحمد_حسن‌بن‌علی_العسکری #ابن‌الرضای_سوم #هرچه_می‌خواهی_بخواه ای که در دل جای دادی مهر آل طاهرین را معتصم گشتی به ایشان ، یافتی حبل المتین را تا کنی در اعتقاد خویش کاملتر یقین را از ابوهاشم شنو ، این ماجرای دل نشین را او که از اصحاب خاص سومین ابن الرضا بود حبس در زندان تنگی گشته ، بر غم مبتلا بود گفت : دادم نامه ای بر عسکری آن با کفایت کای رضای حضرت دادار پنهان در رضایت دارم از این حال و روز خویش در زندان شکایت با خدا بین دیده ات بر من نظر کن ، از عنایت هر چه باشد ، مهر تو در استخوان و پوست دارم دشمنم با دشمنان و دوستت را دوست دارم این چنین پاسخ گرفتم ، از ولیّ کامل خود ره مده ز این بیشتر غم های دوران در دل خود حل شده پندار ، از امروز دیگر مشکل خود چون نماز ظهر را سازی ادا در منزل خود الغرض ، تا پاسخ آن رهبر فرزانه خواندم گشتم آزاد و نماز ظهر را در خانه خواندم بعد چندی مشکلات تازه پیدا شد برایم گشت از مال جهان یکباره خالی دست هایم عزم کردم ، نامه بنویسم برای مقتدایم کز تهی دستی برم شکوه به نزد پیشوایم لیک وقتی یادم آمد زآن همه قدر و جلالت نامه ننوشته، کشیدم از ولیّ حق خجالت همچنان مرغی که دارد غصه ی بشکسته بالی گشت طی ساعات من آن روز با افسرده حالی هر چه کوشیدم ، نشد حاصل مرا مال و منالی سوی خانه پا نهادم ، باز هم با دست خالی قصه کوته می کنم ، از ره چو در منزل رسیدم در میان خانه صد دینار با یک نامه دیدم شادمان گردیدم و گفتم سپاس حیّ داور دیدم آن نامه بُود از سوی فرزند پیمبر آن حسن نامی که از خیل ملائک داشت عسکر بهر من بنوشته گر محتاج گشتی بار دیگر وضع خود با ما بگو ، رو کن به درگاه جلالت هر چه می خواهی بخواه از ما مکش هرگز خجالت یا امام عسکری من مستمندی بی نوایم خوب یا بد ، هر چه ام از دوستداران شمایم از همه بیگانه ، با آل پیمبر آشنایم حرمت زهرای اطهر کن مداوا دردهایم من که عمری در کنار خرمن تو خوشه چینم دوست دارم بوسه از دو مرقد شش گوشه چینم مرقدت تا حشر باشد عارفان را قبله ی جان هست از آن بقعه آیات خداوندی نمایان گر چه از بیداد دشمن ، بارگاهت یافت نقصان گنبد زرینه ات تخریب شد از جور عدوان دست شیعه آن خرابی را ز نُو آباد سازد آن حرم را خوبتر از ابتدا بنیاد سازد ای ولیّ حق ، تو مرآت جلال کبریایی زاده ی هادی ، ابا المهدی ، سوم ابن الرضایی چون امیر المومنین چشم خدا ، دست خدایی من گدای سامرا، تو حکمران ماسوایی گوشه ی چشمی فکن بر این غلام آستانت «ایزدی» را هم حساب آور ز خیل شاعرانت #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج. http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم #امام_حسن_عسکری علیه‌السلام #جواب_نامه_نانوشته #خورشید_سامراء گوش کن ای عارف روشن ضمیر بر حدیثی روح بخش و دلپذیر از «مناقب» قصه ای جالب شنو مدحت آل ابی طالب شنو جمع می بودند در یک انجمن چند تن از شیعیان بوالحسن هر یکی می گفت با آن دیگری داستانی از امام عسکری از مقام و پاکی و بی عیبی اش از علوم و اطلاع غیبی اش ناصبی خویی ، شنید این گفتگو طعنه زد بر شیعیان نیک خو گرچه شرح آن قضایا می شنود دشمن سر سخت اهل البیت بود هر که آنجا کرد عنوان مطلبی مسخره کردش عدوی ناصبی گفت : این گفتارها افسانه است با خردمندی ، بسی بیگانه است آنچه می گویید فوق باور است کار انسان نیست ، کار داور است تا کنم ثابت خلاف رایتان چند پرسش دارم از مولایتان می نویسم با مدادی بی اثر نامه ای بی رنگ ، بر آن نامور گر جواب نامه ام انشا کند سرّ پنهان مرا افشا کند من به حقانیتش قائل شوم شیعه‌ای مخلص، ز جان و دل شوم بعد بی نام و نشان با فکر زشت نامه ای با خطّ نامرئی نوشت نامه اش بُد حاوی چندین سوال از حضور آن ولیّ ذوالجلال نامه اش بردند با صد احترام در میان نامه ها نزد امام چون جواب نامه ها، ز آن مه رسید ناصبی شد آگه و از ره رسید پس طلب کردی جواب نامه را تا به پا سازد همان هنگامه را نامه را بگرفت و دید آن مستطاب داده بر کلّ سوالاتش جواب زیر پاسخ ها به علم خود امام از وی و از باب وی برده است نام شد دگرگون وضع و حال ناصبی چون عیان گردید بر او مطلبی گشت آگه عسکری بر حق بُود بر خلایق حجت مطلق بُود ز آن جسارت ها دگر خاموش شد از تعجب ساعتی بی هوش شد الغرض وقتی که او آمد به هوش حلقه ی اخلاص را کردی به گوش انتخاب راه با تحقیق کرد عصمتِ ابن الرضا، تصدیق کرد گشت عارف بر مقام عسکری پیروی کرد از امام عسکری جز امامش منکر هر غیر شد شیعه گشت و عاقبت بر خیر شد فاش گویم عاقبت بی چند و چون هر که باشد شیعه هست از فائزون شیعه را دل از ولایت منجلی است در جنان همسایه ی آل علی است بشنو این قلّ و دل ، خیر الکلام هست تنها شیعه بر حق والسلام «ایزدی» از جان مرید عسکری است مذهبش را بر مذاهب برتری است #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج http://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم #حضرت_زینب_علیهاالسلام🌺 زينب كه از ولايت و عصمت ، عصاره داشت زهراست گوييا كه طلوعي دوباره داشت دخت بتول و روشنيِ ديده ي رسول ز اهل كسا به ظرف وجودش ، عصاره داشت ز آن دم كه جلوه كرد به كاشانه ي علي خورشيد آسمان امامت ، ستاره داشت در وي نشانه ها ز حسن بود و حلم او آگاهي از برادر و سرّش هماره داشت دلداده بود از دمِ ميلاد بر حسين لبخند زن به حُسنِ جمالش نظاره داشت حق ، در كتاب ، بينِ حروفِ مقطّعه از حرفِ ( صاد ) بر وي و صبرش اشاره داشت در مصحفِ شريف ، خدا وصف او كند اين بحرِ علم و حلم ، نگويي كناره داشت مديون استقامت و طبعِ بلند اوست هر مسجدي كه نامِ علي ، بر مناره داشت در او جلال مادر سادات ، جلوه كرد اين گفته ام هزار هزار ، استعاره داشت آزاده زاده بود ، اگر چه اسير شد بر غربتش ، شرر ، جگرِ سنگ خاره داشت شعرش ، شعور و شور حسيني به دهر داد طبعش گهي حماسه ، گهي سوگواره داشت از خطبه اي كه بر سر بازار كوفه خوانْد ( ابن زياد ) خوف ، به ( دار العماره ) داشت حتّي صداي زنگ شترها خموش شد يك ( اُسكُتُوا ) چنين اثري آشكاره داشت بر خرمنِ شرارتِ آن ميهمان كُشان هر حرف ، از خطابه ي وي ، صد شراره داشت در كوفه فاتح آمد و شد راهيِ دمشق در سر ، هواي فتح مبيني ، دوباره داشت در بينِ ره ، نماز شبش را نشسته خوانْد جز اين ز فرط ضعف ، مگر راه چاره داشت ؟ در پايتختِ جور يزيدي ، به پايِ تخت سر خم نكرد و طعنه بر آن زشت كاره داشت او پشتِ پور ( هند جگرخواره ) را شكست هر چند زخم بر جگرش بي شماره داشت شاه دمشق ، گشت اسير و حقيرِ او گر چه بسي پياده نظام و سواره داشت او بي تبر شكست بتي را به بتكده كز سنگ بود سخت تر و بَد قواره داشت آن آسمان حلم ، كه در صبحگاهِ شام بر نوك نيزه ها ، مه و مهر و ستاره داشت در طشت زر بديد سري را ، ز سروري كز داغ جانگزاش دلي پاره پاره داشت آن سر چو خوانْد آيه ي قرآن ، يزيد مست با خيزران بر آن لب و دندان اشاره داشت زينب كشيد آه ! كه اي بي حيا ، مزن ز آن آهِ سينه سوز ، جهاني شراره داشت گفتا : به چشم خويش بديديم ، جدّ او گلبوسه ها بر اين لب و دندان ، هماره داشت يا زينب ! اي حقيقتِ انكار ناپذير جسمِ شريعت از نَفَست ، جان ، دوباره داشت اُمّيدِ بوسه اي ز ضريحِ تو (ايزدي) در لحظه ي سرودنِ اين سوگواره داشت #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج. https://eitaa.com/Maddahankhomein

بسم الله الرحمن الرحیم 🔸 #ایام_فاطمیه 🔹 #قباله_فدک 🔸 #حضرت_فاطمه_الزهرا_علیهاالسلام بنام خداوند فرد و صمد که افراشت هفت آسمان، بی عمد خداوند بخشنده‌ی مهربان که حتی دهد دشمنان را امان شنو داستانی که پُر حکمت است خردمند را مایه‌ی عبرت است پس از خطبه‌ای که به پیش همه بیان کرد با سوز دل، فاطمه به قرآن، مکرّر نمود استناد بداد آبروی دو غاصب، به باد فدک را به زهرا عدو پس نداد ز اموال، چیزی به او پس نداد علیّ ولی گفت با فاطمه الا روح تطهیر! یا فاطمه بیا، شِکوه پیشِ ابوبکر بر به نزدش برو در غیاب عمر بگو: ای به ناحق، خلیفه شده ثمر بر درخت سقیفه شده به فرض محال، ار به دورانِ تو فدک بود ملک تو، از آنِ تو اگر که فدک را به پیش همه طلب می‌نمودی ز تو، فاطمه سزا بود کز احترام رسول فدک را دهی هدیه بهر بتول نبی، اجر و مُزدِ رسالت نخواست ز کس جز مودت به عترت نخواست منم وارث خلق او، خوی او منم روح بین دو پهلوی او کنون دخترش را تو غمخوار باش به حکم مودت، مرا یار باش فدک را به من باز ده از وفا بس است این جنایات و جور و جفا کسی کز رضایش بُوَد حق، رضا پذیرفت این گفته‌ی مرتضی لذا در غیابِ عمر، فاطمه که بر آفرینش بُوَد قائمه روانه شدی دخت خیر البشر به نزد ابوبکر، آن کان شر همان نکته‌ها یک به یک، باز گفت ابوبکر شد منقلب چون شنفت پذیرفت گفتار دخت رسول قباله‌ی فدک داد دست بتول حبیبه‌ی حبیبِ خدا، شاد شد ز قید غم و غصه، آزاد شد برون چونکه از نزد بیگانه گشت به صد شوق، راهی سوی خانه گشت ولیکن عمر ناگه از ره رسید از او راز پرسید و پاسخ شنید چو آگه شد از راز، کفتارِ پیر در آن خلوتِ کوچه، گشتی دلیر قباله‌ی فدک را به دور از همه عمر خواست در کوچه از فاطمه به درخواستش فاطمه تن نداد قباله‌ی فدک را به دشمن نداد عمر جز جنایت، خیالی نداشت مکان، بِه از آن کوچه خالی نداشت عمر دید بی ناصر، آن ناصره لگد زد به صدیقه‌ی طاهره شرار عداوت چو قلبش گداخت لگد را رویِ سینه‌ی او نواخت از آن ضربه‌ی سخت، بانوی دین به کوچه ز کین گشت نقش زمین چو برخواست با روحِ افلاکی‌اش از آن خاک، با چادر خاکی‌اش عمر، عارضِ ماه، نیلی نمود هدف، صورت او به سیلی نمود چو با ضربه، سیلی به رویش نشست به گوشش همی گوشواره شکست جهان را همه آه و ناله گرفت عمر چون به زور، آن قباله گرفت بر آن نامه انداخت آب دهان سپس پاره کردش ز مردم، نهان به نفرینِ او، فاطمه لب گشود بگفت: ای ز جورت، رخ من کبود چو این نامه‌ی ریز ریز از جفا کند پاره پاره دلت را خدا بدان ( ایزدی ) خالق خاک و آب نمود این دعا از کرم مستجاب کسی که بُوَد نارِ دوزخ کمش همی پاره، فیروز کرد اشکمش 🔹 #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج https://eitaa.com/joinchat/3542745823C3e1ead0ed9

بسم الله الرحمن الرحیم 🔹 #فاطمیه🔹 #مخمس 🔸 #بگو_یافاطمه_علیهاالسلام ای که بی‌یاری، بگو: یا فاطمه ای که بیماری، بگو: یا فاطمه درد اگر داری، بگو: یا فاطمه قبلِ هر کاری، بگو: یا فاطمه طالبِ یاری؟ بگو: یا فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) او ز هر رجس و پلیدی، پاک بود قدر و شانش برتر از ادراک بود نور چشم‌خواجه‌ی لولاک بود علت پیدایش افلاک بود نور می‌بخشد به دل‌ها فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) فاطمه، تطهیر و قدر و کوثر است او جوابِ طعنه‌های ابتر است مایه‌ی آرامش پیغمبر است بر پدر، هم دختر و هم مادر است چون بُوَد امّ ابیها فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) حاجب کاشانه‌اش جبریل بود خادم آن خانه، میکاییل بود سائل درگاهش اسرافیل بود خطبه خوانش ز امر حق، راحیل بود بود تنها کفوِ مولا فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) فاطمه، رونق به قرآن می‌دهد شیعیان را درس عرفان می‌دهد جان برای حفظ جانان می‌دهد فاطمه بر مردگان، جان می‌دهد دم دهد بر صد مسیحا فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) هستیِ هستی، همه از هست اوست دست حق، یعنی علی، پابست اوست با امیر المومنین پیوست اوست روز محشر، کارها در دست اوست کار ما آنجا بُوَد با فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) کیست زهرا؟ قره العینِ رسول طاهره، منصوره، صدیقه، بتول انبیا دارند فضلش را قبول از ملالِ او، نبی گردد ملول هست آری، روحِ طه فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) ( هَل اتی ) یک سوره در تکریم اوست مصطفی، مامور بر تعظیم اوست سیرِ گردون نیز با تنظیم اوست چار عنصر، یک به یک، تسلیم اوست هست مهرِ عالم آرا فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) نیمه شب، با خالق بنده نواز چون کند خلوت، پیِ راز و نیاز لعن گوید در قفای هر نماز بر دو شیخِ کفر کیشِ فتنه ساز داده اینسان درس بر ما فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) ( ایزدی ) خدمتگزار فاطمه است شکر لله، جیره خوار فاطمه است تا قیامت، داغدار فاطمه است متن اشعارش، شعار فاطمه است طبعِ او، کرده شکوفا فاطمه ( گر گرفتاری، بگو: یا فاطمه ) #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج. https://eitaa.com/joinchat/3542745823C3e1ead0ed9

بسم الله الرحمن الرحیم 🔹 #ام_البنین_س 🔹 #همدم_بوتراب 🔹 #مادر_باب_الحوائج ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ ای وجودت غرق در انوار یا اُمُّ البنین سرّ حق را مَحرَم اَسرار یا اُمُّ البنین فاطمه ! ای سرفراز از تو کلابیّه همه بانوان را اُسوۀ ایثار یا اُمُّ البنین ای عفیفه دختر شایستۀ قومی شجاع کز شرافت داشتی آثار یا اُمُّ البنین در سپهر مِهر، رخشان اختر فرزانگی معرفت را قُلزُم ذخّار یا اُمُّ البنین ای پسندیده همه پندار و خوش گفتار تو پاک دامان نکو کردار یا اُمُّ البنین خواستگاری کرد با صد احترام از تو عقیل از برای حیدر کرّار یا اُمُّ البنین او که آگه بود از انساب اقوام عرب دید باشد خیر تو بسیار یا اُمُّ البنین بهر حیدر، همسری می جُست بعد فاطمه یافتت شایستۀ این کار یا اُمُّ البنین در گلستانی که گلهایش بُوَد زنهای پاک یافتت چون غنچه ای بی خار یا اُمُّ البنین سرفراز این راز چون ابراز کردی با حزام قلب او از شوق شد سرشار یا اُمُّ البنین خواستگارت شد به ظاهر از پدر بهر علی خواستت در باطن از دادار یا اُمُّ البنین زد قدم در اندرونی، بود جویای جواب آن پدر از دُخت خوش گفتار یا اُمُّ البنین کُنج حُجره ایستاد و دوخت بر دختر نگاه خیر بهرت خواست از دادار یا اُمُّ البنین دید با مادر ز خواب خویش می گویی سخن داشت رؤیای تو بس اَسرار یا اُمُّ البنین گفتی اش: بر آسمان در خواب می کردم نگاه گفت: راز خویش کن اظهار یا اُمُّ البنین گفتی: آمد سه ستاره زآسمان بر دامنم گفت: تعبیرش خوش است این کار یا اُمُّ البنین باز گفتی: قرص ماه آمد به دامانم نشست مادرت شد حیرتش بسیار یا اُمُّ البنین گفت: مردی آسمانی، خواستگارت می شود طلعت او مطلع الانوار یا اُمُّ البنین سه پسر بخشد خداتان سه ستاره ی بی بَدَل نور حق دارند در رخسار یا اُمُّ البنین یک پسر سرمد شما را می دهد چون قرص ماه مهر و ماهش بندۀ دربار یا اُمُّ البنین قرص ماه و سه ستاره، سر بلندت می کنند در جزا در محضر جبّار یا اُمُّ البنین پس پدر گفتا به او خوابِ خوشت تعبیر شد داد بخت خوش تو را غفّار یا اُمُّ البنین هان ! عقیلت خواستگاری کرده بهر شیر حق پاسخ خود را نما اظهار یا اُمُّ البنین سر به زیر انداختی در پاسخ از حُجب و حیا ای حیا را نقطۀ پرگار یا اُمُّ البنین نو بهار عمر تو طی گشت با روح بهار خاطراتت بود بی تکرار یا اُمُّ البنین ای گلستان عفاف ای بوستان معرفت چار گل را دامنت گلزار یا اُمُّ البنین زابتدای ازدواجت با امیرالمؤمنین بودی اش در موج غم غمخوار یا اُمُّ البنین بر زبان آن لسان الله شد از یُمن تو باز نام فاطمه تکرار یا اُمُّ البنین چون به دنیا آمد عبّاست دلت مسرور شد سرفرازی با تو آمد یار یا اُمُّ البنین بوسه زد حیدر به چشم تر بدست کودکت داشت در دل غصّۀ بسیار یا اُمُّ البنین چون شنیدی علّت آن گریه از چشم خدا چشم تو گردید گوهربار یا اُمُّ البنین #حاج_امیر_ایزدی_همدانی 🤲 التماس دعای فرج https://eitaa.com/joinchat/3542745823C3e1ead0ed9