#قسمت_سوم با حالت خاصی شروع کردم حرف زدن: آقا محمد .... محمد....راستش... من....من...‌ چیزه... یعنی من... من خسته ام.... خیلی خسته..... قبل از اینکه ادامه بدم انگار که منظورم رو اشتباه فهمیده باشه یه نگاهی بهم کرد و گفت: خوب نرگسی خانم، من چقدر بگم خودت رو توی خونه کمتر اذیت کن! واقعا این همه سابیدن و شستن برای خونه ای که فقط دو تا آدم زندگی می کنن زیاده! از پا و کمر می افتی و اینجوری خسته میشی... سرم رو به نشونه ی منظورم این نیست تکون دادم و گفتم: نه منظورم این نبود راستش ... اصلا بهتر برم سر اصل مطلب! محمد کمی صاف تر نشست و منتظر بود ببینه من چی می خوام بگم! یه کم استرس داشتم که خدا کنه بد برداشت نکنه! خدا کنه مخالفت نکنه! از شدت استرس طرح مسئله، قند توی دستهام مدام مثل یه مکعب می چرخید! یه نفس عمیق کشیدم و گفتم: راستش... از کار تو خسته شدم... از خستگی تو خسته شدم... از اینکه صبح میری شب بر میگردی خسته شدم.... از این شروع رویایی زندگی خسته شدم... بابا هنوز شش ماه اول زندگیمون تموم نشده ولی من خسته شدم متوجه میشی چقدر سخته! از اینکه اینهمه تلاش می کنی ولی بازم هشتمون گره نهمونه خسته شدم..... همینجور که من تند تند می گفتم رنگ صورت آقا محمد تغییر می کرد! معلوم بود توقع نداشت این حرفها رو بزنم! ولی این شروع حرفهای من بود باید تا آخرش می گفتم که فکر نکنه میخوام تحقیرش کنم بلکه بدونه من میخوام همراهش بشم ... رنگ چهرهاش کامل پریده بود! همینطور که از شدت استیصال دستش رو به صورتش می کشید خیلی اروم و با حالت شرمندگی گفت : نرگس حق داری میدونم... درست میگی... ببخش خانمم...یه روز درست میشه... هیچ حالی ثابت نیست اینم میگذره خانمم! خدا بزرگ.... ولی خودت بهتر میدونی چاره ای ندارم! درکم کن... همینجوری صبح میرم تا شب این وضعمونه! حالا قرار باشه دو ساعتم زودتر بیام طبیعتا خودت میدونی زندگیمون سخت تر از اینی هست میشه.... پریدم وسط حرفش و گفتم: نه محمد...! نه....! نمیگم زودتر بیا! میگم منم میخوام کار کنم! یه لحظه احساس کردم با شنیدن این جمله چشمهاش داره از حدقه میزنه بیرون! با تعجب و تن صدای مردونش که حکایت از ناراحتی هم داشت گفت: چی؟!!!!! میخوای کار کنی؟! یعنی اینقدر تحت فشار و سختی! همینطور که ناراحتی توی چهره اش بیداد میکرد با همون حال خیلی جدی گفت: نرگس بیشتر کار می کنم حتی شده شبها تا تو راحت تر باشی مطمئن باش... در همین حین هم بلند شد بره که دستش رو گرفتم... و گفتم: نه عزیزم! نه محمد جان! منظورم این نبود که بخاطر فشار سختی میخوام کار کنم! البته شاید این یه دلیلش باشه ولی دلیل اصلیم نیست!! من میگم میخوام همراهت باشم، اینجوری من هم کنارتم و دیگه اینقدر تنهایی زجرم نمیده، به علاوه ی اینکه منم دوست دارم توی این وضعيت اقتصادی یه کمکی کرده باشم ! منتظر واکنشش بودم... ولی محمد سکوت کرد.... دیدم خیلی طول کشید و هیچی نگفت! خودم دوباره شروع کردم تا راضیش کنم گفتم: نظرت چیه محمد ؟! باور کن به تست کردنش می ارزه! تازه مگه ما قرار نذاشتیم همراه هم باشیم... محمد... بخدااااا من دلم میسوزه این خستگیتو می بینم، اینجوری حداقل پا به پات میام یه کمکی میشم برات! دستش رو زد زیر چونش و خیره خیره بهم نگاه کرد! دیدم نخیررررر حرفی نمیزنه!!!!! آخرین حربه رو زدم و گفتم:محمددددددددد قبوله! جون نرگس....

#قسمت_چهارم گفت: باشه نرگس خانم ولی سخته اذیت میشیاااا نگی نگفتم ضمنا دیگه قسم جون خودتم واسه این چیزها نخور!!! خوشحالی از برق توی چشمام معلوم بود با شوق گفتم : من مرد روزهای سختم عززززززززیزم! لبخندی نشست روی لبش شاید فکر نمیکرد اینقدر خوشحال بشم ! شادی از پیشنهادی که خودم هم فکر نمیکردم یه روزی از گفتنش اینقدر سخت پشیمون و ناراحت بشم! با انرژی زیاد ادامه دادم: خوب حالا از کجا شروع کنیم؟ گفت: یعنی الاااااان میخوای شروع کنی! گفتم: آره خوب اصلا خوبیش همینه! چون توی خونه ایم هر ساعتی بخوایم می تونیم کار کنیم دیگه بلند شو دیگه تنبلی نکن بلند شو محمددد.... دید دست بردار نیستم بلند شد و دستم رو گرفت و بدون اینکه چیزی بگه رفتیم کنار وسایلش... یه عالمه پیچ و مهره و اتصالات بهم نشون داد که باید به هم وصل میشدن تا آماده ی نصب بشن! اون لحظه به نظرم کار خیلی راحتی اومد با هیجان شروع کردم کاری رو که بهم یاد داد انجام دادن... همینطور که با هم داشتیم کار رو انجام میدادیم به حالت شوخی گفتم: با وجود من مجید آقا رو دیگه نیاز نداری برای چی پول شاگرد الکی میدی! لبخندی زد و گفت: نشد دیگه نرگسی! مردم رو از نون خوردن ننداز کارت رو بکن پول حلال در بیار! دو تایی زدیم زیر خنده... خیلی خوشحال بودم از اینکه آقا محمد لحظات بیشتری پیشمه و هم اینکه می تونستم کمکش کنم حس و حال خوبی بهم داده بود خودش می گفت: روزی حداقل سه چهار ساعت وقتشون رو همین اتصالات می گیره، این حرف بیشتر بهم انرژی داد یعنی من می تونستم کاری کنم که آقا محمد روزی سه ، چهار ساعت بیشتر کنارم باشه ضمن اینکه خیالم راحته که کار داره انجام میشه. اون شب با اینکه محمد خسته بود ولی بخاطر من تا نیمه های شب کلی کار انجام دادیم و پیچ و مهره ها رو طوری که بهم می گفت متصل می کردم. احساس مفید بودن داشتم آقا محمدم از اینکه من اینقدر راضی و خوشحال بودم خوشحال بود و با صبر نکته های ریز کارش رو بهم یاد میداد.... تا جایی کار کردیم که دیگه جفتی چشمهامون بسته میشد من که هنوز مقاومت می کردم ولی محمد داشت بیهوش می شد بین همون حالت خواب و بیداری گفت: خااانم اضافه کاریم میخوای من باهات بقیه اش رو حساب می کنم بیا بریم بخوابیم!!! رفتیم خوابیدم ... محمد که مثل جنازه افتاد ولی من با اینکه خسته هم شده بودم اما از هیجان خوابم نمیبرد... هزار تا فکر توی ذهنم می اومد برای من که، توی این چند وقت فقط شب تا شب اون هم یکی، دو ساعت همسرم رو دیده بودم حضور چند ساعته کنارش در حالی که کمک حالش بودم خیلی لذت بخش بود و دوست داشتم این برنامه ادامه داشته باشه! نمیدونم با این رویا ها کی خواب رفتم! برای نماز صبح که به فلاکت بیدار شدیم و به چشم بر هم زدنی، از شدت خستگی دوباره خوابیدیم! وقتی بیدار شدم خیلی دیر شده بود نگران مثل برق گرفته ها پریدم که چقدر بد شد آقا محمد بی صبحونه رفته! اما تا توی آشپزخونه رسیدم دیدم به به چه خبر....

#قسمت_پنجم محمد یه سفره ای انداخته بود که نگو و نپرس ! حقیقتا من تا حالا چنین صبحانه ای براش به این شکل آماده نکرده بودم همینطور که شوکه و ذوق زده بودم، متوجه حضورم شد دستش رو گرفت سمتم و با اشاره و یه حالت خاصی تعظیم کرد و گفت سلام صبح بخیر! البته درستش اینه بگم ظهر بخیر! خانم کارفرمااااا! لبخند عمیقی زدم و توی دلم از این کلمه اش کلی روحم به شعف اومد، خانم کارفرماااا حقیقتا شنیدنش جذاب بود! منم کم نیاوردم و گفتم: چشم رییس ! الساعه حاضر میشم ... در حالی که می رفتم دست و روم رو بشورم صداش از تو آشپزخونه بلند شد و گفت : رئیس نفرماییید خانم! ما مجید آقا! شوفر و شاگرد شما! نشستم کنارش و با هم شروع کردیم صبحانه خوردن شاید به نظر خیلی هاتون این یه اتفاق عادی بود اما برای من که سه و ماه نیم از ازدواجم گذشته بود و از این صحنه ها ندیده بود نه تنها عادی نبود که فوق العاده بود! چقدر این صبحانه چسبید واقعا توی قالب کلمات نمیاد که بگم! حسابی مشغول خوردن بودیم که که گوشی محمد زنگ خورد ولی رد داد و مشغولش کرد بعد هم گفت: مجید آقا بنده خدا از صبح منتظرم بوده... بعد هم ادامه داد: بهش پیامک دادم که دستمون جلو افتاده، نگران نباش دیرتر میام! بعد نگاهی به من کرد و گفت: البته این بخاطر اینکه دیشب کمکم دادی و دستم جلو افتاد، منم تصمیم گرفتم دو_ سه ساعت دیر تر برم سر کار، چون کارم عقب نبود و ضمن اینکه مزد کارفرما رو هم باید تا خورشید غروب نمیکرد میدادیم! دیگه همین قدر بضاعت و توانم بود نرگسی خانم! محمد خوب جواب کار من رو داد و این اولین شارژ باطری عاطفی من بود، شارژی که باعث شد انرژی بگیرم و با تمام قوا این مسیر رو ادامه بدم و خودم رو بدبخت کنم! وقتی محمد میخواست بره ازش خواستم یه مقدار از وسایل رو بذاره داخل خونه که وقتی بیکارم مشغول باشم، محمد هم قبول کرد.... بعد از اینکه رفت به سرعت رفتم سراغ کار محمد دلم میخواست بیشتر و بیشتر کمک بدم تا دستش جلو بیفته! اینقدر مشغول شدم که یادم رفت نهار درست کنم و در حالی که چشم هام رو از شدت خستگی بهم فشار میدادم، یکدفعه دیدم کلید توی در چرخید و در باز شد متعجب که یعنی کی می تونه باشه ؟! دیدم عههههه آقا محمد! نگاهی به ساعت انداختم دیدم ای وای اینقدر درگیر کار بودم که اصلا نفهمیدم زمان چطوری گذشت و غروب شد! توی همون نگاه اول محمد هم فهمید ماجرا چیه! هم خوشحال شد که چقدر کارش رو انداختم جلو! هم ناراحت شد و اومد دستم رو گرفت و گفت: دیگه قرار نشد از اینکارها بکنی مگه نگفتی با هم! نگاه چشمهات کن شده کاسه ی خون! بیا بریم داخل... بعد هم ادامه داد: حالا خانم خانما چی درست کردی بخورم که دارم از گرسنگی جان به جان آفرین تسلیم می کنم؟! دستم رو بهم گره زدم و با حالتی بین شرمندگی و لوس کردن گفتم: من از صبح درگیر کارهای آقامون بودم! نرسیدم دیگه! چشم هاش رو ریز کرد و گفت: عجب!!!! بعد هم لبخندی زد و به حالت شوخی گفت: چکار کنیم رییس شمایی دیگه! وچون خوب کار کردی باشه اشکالی نداره! شام هم مهمون من و با تمام خستگیش رفت توی آشپزخونه! محمد می خواست هر جوری هست کمک های من رو جبران کنه ولی نمی دونست که....

#قسمت_ششم آخر این مسیر چی میشه و چه سختی هایی در انتظارشه! این‌روال ادامه پیدا کرد طوری که دیگه عادی شده بود، ما شبها تا آخر شب با هم کار میکردیم و به همبن خاطر محمد صبح ها دیر می رفت سرکار، بعد از رفتنش هم باز من مشغول کار میشدم تا بیاد. دیگه صبحانمون رو، نهار میخوردیم و نهارمون رو که اگر بود شام و اگر هم نبود حاضری ! با کمک های من کم کم آقا محمد تصمیم گرفت مجید آقا را بیرون کنه و اینکار رو کرد! من که دیگه حسابی خوشحال بودم چون عملا دیگه خودمون بودیم و زندگی خودمون آقا محمدم راضی بود چون هم کارش پیش می رفت هم من رو راضی می دید.... اما نکته ای که نه من و نه محمد بهش توجه نداشتیم این بود که خوب من هم مثل همه ی خانمها با توجه به کارهای خونه هر روز همونقدر انرژی نداشتم که بخوام یه مقدار مشخص از وسایل کار رو آماده کنم در نتیجه یه روزهایی بیشتر و یه روزهایی کمتر از حد معمول می تونستم کمک بدم و نتیجه ی این اتفاق اولین جایی که خودش رو نشون داد توی وضع زندگی و خرید های اولیمون بود که به مشکل خورد! خوب چون من خودم رو یه بخشی از کار میدیم اصلا غر نمیزدم و مدام به آقا محمد می گفتم:حل میشه! با هم این وضع رو درستش میکنیم! بعد هم سعی کردیم تلاشمون رو بیشتر کنیم و اینکار رو کردیم، خیلی خوب پیش رفتیم... ولی برای من فاجعه اش خیلی زود دیده شد از شدت کار و درست غذا نخوردن و نخوابیدن ضعف بدنی چنان بهم غالب شد که دیگه کارهای معمولی و روزانه ام رو هم به سختی می تونستم انجام بدم و این ایست ناگهانی من از کار، ضربه بدی بهمون زد! محمد توی اون مدت فشار زیادی رو تحمل کرد چون دست تنها بود و دیگه مجید آقایی نبود که بخواد کمکش کنه! عملا جور دو تامون رو می کشید و به همین خاطر خیلی خسته بود و حوصله ی هیچی رو نداشت ! واین طبیعی بود چون که تا یه حدی تلاش کردن نتیجه می ده، بیش از اون دیگه هر چی هم فقط تلاش کنی به تنهایی اتفاق بزرگی نمی افته و فقط داری خودت رو خسته می کنی.... اون روزها با خودم می گفتم: اومدم ابروش رو درست کنم زدم چشمش رو هم داغون کردم ! ولی نا امید نشدم و با یه فکر دیگه که به حساب خودم، هم خیلی راحت بود ،هم بی دردسر این به اصطلاح قطار زندگیمون رو که روی ریل درب و داغون اقتصادی، به بدبختی حرکت می‌کرد رو به سمت دره ی نابودی هدایت کردم!!!! یه روز که محمد توی خونه بود وسخت مشغول کار رفتم کنارش، من هم مشغول شدم و بعد هم آروم، آروم فکرِ مثلا حرفه ای رو مطرح کردم و گفتم: محمد جان چرا ما باید این کار سخت رو انجام بدیم در حالی که این همه کار هست که میشه انجام داد و به همین درآمد رسید ولی این همه سختی ندارن! محمد برای لحظاتی دست از کار کشید ونگاهی بهم کرد و به شوخی گفت: خانم کار فرماااا اگر خسته ای چرا دبه می کنی، کار رو می بری زیر سوال! برو توی اتاق استراحت کن سر حال شدی بیا بالا سر شاگردت!!!! لبخندی زدم و گفتم: خوب اگه من کارفرما هستم پس گوش کن که چی میگم باشه! بعد ادامه دادم: جدی میگم محمد! خودت که این چند وقت وضعیت من رو دیدی، تو هم که دست تنها شدی خوب چرا یه کاری رو شروع نکنیم که هم دردسرش کمتر باشه، هم منم بتونم کمکت کنم! محمد که همینطور سخت مشغول کار بود گفت: خانم یه جوری میگی انگار کلی کار ریخته! کی بدش میاد کار راحت انجام بده و پول خوب در بیاره؟! کو....؟ کجا...؟ بگو من اگر انجامش ندادم! ادامه دارد..... نویسنده:#سیده_زهرا_بهادر

#سواد_رسانه 👇

🔴 آیا تحریفی صورت گرفته یا خیر؟!!! 🔶🔹 متاسفانه برخی فعالین و کانالداران در مطلبی مدعی شده اند که توسط پایگاه «خامنه‌ای دات‌آی‌آر» نسبت به بیانات رهبری تحریف صورت گرفته و نگاه مخاطبین را به این پایگاه منفی نموده اند!! 🔻 اما آیا واقعا تحریفی صورت گرفته است؟!!!!!!! 🔹 وقتی به بخش بیانات رهبری در دیدار با رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت دوازدهم در تاریخ ۱۳۹۷/۰۶/۰۷ در پایگاه «خامنه‌ای دات‌آی‌آر» مراجعه میکنیم عینا جمله "خب این بانک غلط میکند که یک چنین کاری را [کرده]" را ملاحظه میکنیم. https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=40399 🔹 در بخش عکس پوستری پایگاه «خامنه‌ای دات‌آی‌آر» که اختصاص پیدا میکند به بیاناتِ شاخص مقام معظم رهبری نیز وقتی نگاه میکنیم در "عکس نوشته"طراحی شده جمله خب این بانک غلط میکند که یک چنین کاری را [کرده]" میبینیم. https://farsi.khamenei.ir/photo-album?id=40891 🔸 رویه بخش عکس نوشته پایگاه نیز بدین صورت است که بخش با اهمیت آن فراز از بیانات رهبری که در این جا جمله "کار بانک بنگاه‌داری نیست" است را مینویسد اما در عکس نوشته که #هدف_اصلی این بخش از سایت هست این فراز بصورت #کامل درج میشود. ❇️ آیا بهتر نیست این دوستان، بجای تعجیل در برچسب زدن و تخریب مجموعه ها و شخصیت های انقلابی و یاس آفرینی در افکار عمومی، کمی با #تامل_بیشتر و #مشورت با اهلِ فکر و بصیرت اقدام به مطلب نویسی و فعالیت رسانه ای کنند؟! ✅ قضاوت صحت و درستی تهمت تحریف در پایگاه «خامنه‌ای دات‌آی‌آر» با شما مخاطبینِ اهل فکر و خرد ✍️ سید احمد رضوی 🔰 صراط؛ مروج گفتمان اصیل انقلاب @s_a_razavi

پیشنهاد میکنم ، کانال اقای رضوی عضو شین و از تحلیل هاشون استفاده کنین😊🌸

🔴رژه افتخار با پرچم رنگین کمانی در شبکه نهال! 🔴پویانمایی احمقانه‌ای که مدتی بود هرروز با اشعار سخیف تیتراژش کودکان را به وحشی بودن تشویق می‌کرد، امروز رسماً مراسم رژه افتخار با پرچم رنگین کمان و نمادهای همجنسبازان را نمایش داد! چه اسمش بی‌دقتی و سهل انگاری باشد چه نفوذ، چنین خطای بزرگی قابل بخشش نیست. در روزگاری که شیطان با همه توانش در حال کشاندن بشر در لجنزار متعفن همجنس گرایی‌ست و یکی از مهمترین ابزارهایش رسانه کودکان است، 🔻از مسوولان رسانه ملی و شبکه کودک توقع دیگری داشتیم. توقف پخش این پویانمایی و برخورد با عوامل پخش آن کمترین خواسته‌ای است که می‌توان داشت. ✍ رها عبداللهی

🔴اطلاعات ما چطور در فضای مجازی منتشر می‌شود؟!😳 👤 #عباس_صالحی ‌❣ @Mattla_eshgh

❌خب قسمت پایانی سریال قهوه‌ترک هم منتشر شد و خداروشکر این فیلم چرک و مبتذل تمام شد.. 🔶قصه دختری که حالش از همه چیز وطن و خانواده‌اش بهم میخورد و به قصد زندگی در اروپا بطور قاچاق از وطنش فرار میکند.. 🔷آنقدر در ترکیه تحقیر شد که حتی خواهر دوقلویش را هم در آنجا از دست داد،اما در پایان بی وطن بودن را انتخاب کرد!!! ✖️پرستار بدون مرز بودن در کمپ های مهاجران در ترکیه را انتخاب کرد🤦‍♂ ❌مفهوم وطن و اجتماع در این سریال از بین رفت و هر آنچه بود خودخواهی و خود محوری بود،امثال این سریال کاتالیزورهای قوی برای نسل Z هستند تا این روزهایشان برایمان آرزو شود

#ژنرالهای_جنگ_اقتصادی #بر_اساس_واقعیت #قسمت_هفتم بدون اینکه مکث کنم گفتم: اینقدر کار هست، مثلا یکیش سبزی فروختن! محمد در حالی بهم یه نگاه عاقل اندر سفیه انداخت که چشماش چهار تا شده بود و بعد یکدفعه بلند زد زیر خنده گفت: خیلی با مزززززه بود! حقیقتا هیچ وقت به ذهن خودم نمی رسید! خیلی جدی نگاهش کردم و گفتم : من جدی گفتماااا اصلا هم شوخی نکردم! دست از کارش کشید و گفت: نرگس میدونی چی داری می گی عزیزم ! من که دارم کارم رو میکنم! حالا نهایتا یه کم بیشتر وقت میذارم! گفتم محمد نمیدونی که چه درآمدی داره که!خودم دیدم مغازه سر کوچه سبزی پاک کرده بسته بندی رو به قیمت هوا و فضا میداد و ملت هم ازش میخریدن! خوب چرا ما باید همیشه خودمون رو بندازیم توی سختی! چرا همیشه باید کاری که دردسرش بیشتر رو انجام بدیم! نه واقعا چرا!!!!!! منتظر جواب نشدم، برای اینکه محمد فکرهاش رو بکنه رفتم داخل آشپزخونه یه لیوان دمنوش بابونه براش آماده کنم... برگشتن دیدم دوباره مشغول کار... گفتم: بیا یه کم استراحت کن... دمنوش بابونه برات آوردم... همینطور که مشغول بود نیش خندی زد و با حرص گفت: کار از بابونه گذشته، اینجوری اروم نمیشه! با تعجب گفتم: چی؟ گفت: اعصاب من! خیلی ناراحت شدم و گفتم: بیا خوبی کن! بیا و به فکر شوهرت باش! اینم جوابم! سینی رو همونجا گذاشتم و رفتم داخل اتاق... چند دقیقه ای گذشت محمد با سینی اومد داخل اتاق... نشست کنارم و گفت: خانمم... عزیزم... خوب من دارم تلاشم رو می کنم شما کمی صبر کن همین... ناراحت گفتم: مگه من چی گفتم که بهت برخورد! مگه این کارا اشکالی داره! مهم اینه آدم نون حلال در بیاره! توی این مدت به هر سختی زندگی کردم حرفی نزدم و تحمل کردم اونوقت شما اعصابت آروم نمیشه! محمد که انتظار این همه ری اکشن رو بخاطر یه دمنوش نخوردن نداشت و حسابی جا خورده بود گفت: یاااا حسین چه دلت از من پره و خبر نداشتم !!!! خوب حالا شما میگی بریم سبزی بفروشیم بهتره! یعنی بیشتر سود می کنیم! اینطوری خوب میشه ؟! والا من حرفی ندارم ولی باور کن به این راحتیم که می گی نیست نرگس! خوشحال شدم که حداقل راضی شد بهش فکر کنه، بخاطر همین سریع واکنشم رو عوض کردم و گفتم: باور کن خیلی راحت‌تر از چیزی هست که حتی فکرش رو می کنی.... نفس عمیقی کشید و مستاصل گفت: باشه... منم معطل نکردم و گفتم: پس کی سبزی می گیری؟ گفت: سفارش هایی که گرفتم رو تحویل بدم در اولین فرصت چشم... چند روز گذشت ولی خبری نشد منم چیزی نگفتم تا کارهاش تموم بشه ... چند روز شد، چند هفته! اما باز هم هیچی به هیچی! یه روز که شاید باورتون نشه، شاید هم تجربه اش رو داشته باشید ، پول نون هم تو خونمون پیدا نمیشد دیگه طاقت نیاوردم، محمد که از سرکار اومد با اینکه از شدت فشار کار خصوصا اینکه تنها هم بود حسابی خسته بود و کلافه گفتم.... نویسنده:#سیده_زهرا_بهادر

#قسمت_هشتم میدونم خسته ای... کلافه ای... فقط نمیدونم چرا لج می کنی؟! این همه اصرار به کار سختی که، آخرشم یه لقمه نون توی خونه ی آدم پیدا نشه برای چیه آقا محمد؟! خیره شد بهم و گفت: نرگس خانم طعنه میزنی!!! خودت که خوب میدونی این شرایط برای خیلی ها هست وضعیت رو که می بینی... گفتم: نه دیگه این بهانه است! حرف من اصلا ربطی به بقیه و وضعیتشون نداره ! اجازه نداد حرفم تموم بشه ! بدون اینکه نگام کنه گفت: من میرم بیرون کار دارم زود بر میگردم! خیلی ناراحت شدم گفتم: تو که هنوز داخل نیومدی که داری میری بیرون ؟! در حالی که داشت در رو می بست گفت: استقبالت خیلی گرم بود میروم یه خورده هوا بخورم خنک بشم! و در بست و رفت.... منم همینطور داشتم حرص میخورم.... یک ساعتی گذشته بود که زنگ‌ خونه به صدا در اومد، یعنی کی می تونست باشه؟! محمد که کلید داشت! چادر سر کردم و رفت در رو باز کردم ... از دیدن صحنه ی جلوم اینقدر جا خوردم که حد نداشت!!! توی دلم ‌گفتم: دیوونه ی دوست داشتنی.... آره محمد بود! با حدود بیست، سی کیلو سبزی که به سختی نگهشون داشته بود! گفت: هر چی سبزی فروش محله، سبزی داشت خریدم تا شاید نرگسی ما، راضی بشه... بعد در حالی که به شوخی می گفت: حالا ببینم چه جوری سبزی پاک می کنی اومد داخل... نون نداشته و گرسنگی یادم رفت و با لبخند گفتم: شرمنده کردی آقاااا! حالا تا من یه زیر انداز میندازم و سبزی ها رو پاک می کنم برو دستهات رو بشور بیا... تا اینو گفتم، به شوخی گفت: نرگس میرم بیرون دیگه نمیامااا بابا بذار یه دقیقه بشینیم چشم! اجازه بده عرق کارگر خشک بشه خانم! منم دیدم راست میگه! برای اینکه یه کم خستگیش کم بشه رفتم یه چایی براش آوردم و کمی کنارش نشستم و بعد از صحبت های متفرقه رفتیم سراغ پاک کردن سبزی ها.... حالا مگه تموم میشدن! دقیقا فکر کنم پنج ، شش ساعتی طول کشید تا کارمون تموم شد ! حالا نوبت شستن بود... به هر سختی بود انجامش دادیم ولی چه انجام دادنی! به معنی واقعی کلمه دو تایی هلاک شدیم! دیگه نماز صبح بود، بعد از نماز به محمد گفتم : آقا من دیگه نمی کشم، نه سری مانده... نه دستی... خندید و گفت: کمرم را بشکستی.... بعد ادامه داد: اینقدر راحت میشه با سبزی پاک کردن پول درآورد! چشمام رو درشت کردم و گفتم : محمددددد داری منو مسخره می کنی! گفت: نه بابا کی من! مسخره کردن کار خوبی نیست! بیا که هنوز پاکت کردنشون مونده عشقم! گفتم: تا خشک میشن بیا یه کم استراحت کنیم! محمدم قبول کرد اما خوابیدن همانا وقتی بیدار شدیم خیلی دیر شده بود! ترازو رو آوردیم، تند تند و کاملا ناشیانه مثل تمام مراحل قبلی که انجام دادیم و نمیدونستیم هر کاری راه و روش و سیستم خودش رو داره حتی سبزی فروختن! سبزی ها را بسته بندی کردیم و رسیدیم به مرحله ی آخر کار که پخش بود! گفتم: خوب دیگه این مرحله کلا به شما تنفیذ میشه همسر جان! چشم هاش رو ریز کرد و با یه حالت خاصی گفت: باعث سرافرازیه! واقعا الان نمیدونم با این پست و مقامی که بهم اعطا کردی چی بگم! زبونم بند اومده از این تنفیذ! اخم هام رو کشیدم توی هم و گفتم:

#قسمت_نهم گفتم: محمد قرار نشد دیگه ساز مخالف بزنی! چشمکی زد و گفت: چشم سبزی های بسته بندی شده را جمع و جور کرد و رفت .... از موقعی که در رو بست تا ظهر منتظرش بودم ببینم چی میشه! با اومدن محمد انتظار هر چیزی رو داشتم الا چیزی که گفت!!! چهر هاش بهم ریخته بود! گفتم: چه خبر؟ چی شد؟ همه رو فروختی؟ سری تکون داد و گفت: خانم من نگفتم هر کاری تخصص خودش رو میخواد ! تا رسیدم در مغازه ی اولی گفت: که نمیخوایم! گفتم: چرا آخه ما قیمت مناسب میدیم! گفت حرف از قیمت نیست! اولا یه شرکت هست با بسته بندی شیک برامون میاره! بعد هم چرا سبزی ها روشستین زود خراب میشن! سوما هم تره ها رو چرا قاطی بقیه ی سبزی ها گذاشتین اینا تا ظهر آب میندازن ! منم گفتم: آقا بر دارید شاید تا ظهر فروختیدشون! بالاخره با کلی چک و چونه گفت: باشه پس فروش نرفتن و خراب شدن من مسئولیتش رو قبول نمی کنمااا! و این اتفاق در هر مغازه ای رفتم تکرار شد! بعد هم نفس عمیقی کشید و گفت: نرگس سرم خیلی درد میکنه من میرم دراز بکشم... معلوم بود خیلی بهش فشار اومده! منم تنها کاری که کردم سکوت بود.... خیلی حس بدی داشتم هر جا که اومدم کمک شوهرم کنم خراب شد! واقعا نمیدونستم چرا این اتفاقها می افتاد! چرا ما باید این همه ضربه بخوریم! احساس میکردم تا جایی بیشتر از توانم با شوهرم همراهی کردم ! با انبوهی از فکرها توی دلم کلی از محمد دلخور شدم که حتی عرضه ی یه سبزی فروختن رو نداره! ته این همراهی ها و همکاری ها نابود شدن توان من بود و ریز ریز شدن اعصابم! ترجیح دادم دیگه پیشنهاد کاری ندم! روزگارمون سخت بود خیلی... ولی اعصاب خراب شده ی من که تحت فشار این وضعیت از کنترل خارج شده بود، و همین زندگی رو سخت تر می کرد! مدت ها با همین روال گذشت... توی این مدت گاهی از شدت فشارها حرمت ها بین ما می شکست! یادمه چند باری وسط بحث و دعواهامون حرفی زدم که محمد انتظار رو نداشت! اینکه تو یه آدم بی عرضه ای که توان جمع کردن زندگیت رو نداری! آخه من چقدر باید تحمل کنم؟! چقدر باید صبر کنم؟! چقدر.... وسط این گیر و دار جمع دونفره ی ما شد چهار نفر... خدا دوقلوی به ما لطف کرد... دو تا پسر که هر چی بگم از شیطنت کم نگفتم! دیگه نه من نرگس قبلی بودم! نه محمد، محمد قبل! بیشتر وقتا سر شیر خشک و پوشک بحثمون میشد! بعضی وقتها، شدت فشار نداری و خستگی و مراقبت از بچه ها جرقه ای میشد تا از کوره در برم! اما عجیبش اینجا بود که حرفهایی میزدم که خودم باورم نمیشد این منم! جالبتر اینکه محمد هم دیگه بی واکنش شده بود! مثل یه سیب زمینی بی رگ! انگار اصلا من و بچه ها براش مهم نبودیم! احساس میکردم وضعیتمون طوری شده که بدبختی روی بدبختی زندگیمون رو تصرف کرده بود! و بی خیال ما نمیشد! بچه ها کم کم بزرگ و بزرگتر میشدن و نیازهاشون بیشتر... تا خودم بودم میتونستم دست از خواسته های خودم بردارم و با همین زندگی بسازم، ولی دیگه طاقت دیدن سختی کشیدن بچه ها رو نداشتم و همین باعث شد یه کاری کنم که کسی باورش نمیشد حتی خودم....

#قسمت_دهم در کمال تعجب همه ی اطرافیان رفتم سرکار! آره من نرگس، تصمیم گرفتم برای کمک به این وضع زندگیم برم سرکار! خیلی ها باورشون نمیشد، همینطور که بعد ها خیلی چیزها رو باور نکردن! اون موقع خودم هم باور نمیکردم با مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد، توی یه شرکت بسته بندی شروع به کار کنم! از عجائب زندگی دیگه، حتما شما هم تجربه کردید! ولی این اتفاق برای من، یه اتفاق عادی نبود شروع ماجرای فوق العاده ای بود که، هیچ وقت فکر نمیکردم یه روز بهش برسم! یه تغییر بزرگ توی زندگی! البته همه چی به این سادگی و راحتی شروع نشد! چیا کشیدم تا به چی رسیدم حکایت ها داره... روز اول همه چی برام سخت و وحشتناک بود! جدا شدن از بچه ها یه طرف! محیط کار و زمان زیادش یه طرف! روح متلاشی شدم یه طرف... توی دلم فقط می گفتم: بابا کجایی که ببینی، نتیجه تحقیقات میدانیت رو که بعد از چند سال زندگی الان دخترت توی چه وضعیه!!!! احساس یه انسان ورشکسته رو داشتم که برای ته مونده ی زندگیش داره دست و پا میزنه... نگاهی که به خانم هایی اونجا کار میکردن انداختم، دیدم چقدر حالشون شبیه حال من بود! همون هفته ی اول سوالاتی توی ذهنم رژه می رفت و این فشار کار رو برام بیشتر میکرد! اینکه اصلا چرا باید خانم ها به این شکل اینجا مشغول کار بشن! ساعت کار زیاد با حقوق کم! به علاوه ی فشار روحی بالای جدایی، از محیط خونه و حجم بالای کار، توی محیط شرکت! اینکه از خانوادت بزنی، تا برای خانوادت کار کنی! چه پارادوکس وحشتناکی...چرا آخه... واقعا چرا.... این همه ظلم.... یعنی کی باعثش... چی باعثشه..؟! سوالهای بی جوابی که آخرش می رسیدم به نداری و فشار اقتصادی و از اینجور حرفها... ولی واقعا آیا همین علتش بود! لیلا دختر جوانی که حالا یک هفته ای هست با هم دوست شدیم بهم میگه: جوابش واضحه نرگس خانم خیلی خودت رو اذیت نکن! چه بخوایم چه نخوایم باید قبول کنیم خانم ها نیروی کار ارزونن! کفری بهش نگاه می کنم و میگم آخه کی این پروژه ی مسخره رو شروع کرد؟ لیلا نیمچه لبخند تلخی میزنه و ادامه میده: شروعش جنگ جهانی دوم بود، که اکثر مردها توی جنگ کشته شدن و زن ها مجبور شدن توی کارخونه ها مشغول کار بشن و چون شرایط سختی داشتن به حقوق کم و کار زیاد تن میدادن! از اطلاعاتش تعجب می کنم! میگم چقدر خوب حرف میزنی لیلا... فقط اینکه میگی، جنگ جهانی دوم، لامصب الان ما توی قرن بیست و یکمیم با همین وضعیت!!! چند نفر از خانم ها ی دیگه که کمی اونطرف تر بودن خندشون گرفت و انگار شنونده یه طنز بودن ولی از نوع تلخش! انگار پذیرفته بودن که باید کار کنن و به این حرفها بخندن البته چاره ای نداشتن درست مثل من!!! این روال سخت ادامه داشت و من تحمل میکردم چون راه دیگه ای نمی دیدم ... محمد که دیگه حالا کمتر کار به تورش می خورد و بیشتر توی خونه بود اوایل مخالف نبود، و حداقل بچه ها رو نگه میداشت ولی کم کم با شروع یکسری مسائل خاص ساز مخالفتش توی گوشم مدام صدا میداد تا اینکه...

#قسمت_یازدهم متاسفانه کار از بحث و دعوا های روز مره گذشت و حرمت شکنی ها بیشتر میشد! دیگه اعلام انزجار من صراحت داشت... خوب طبیعتا حق هم داشتم! این همه توی زندگی زحمت می کشیدم! داشتم بیشتر از توانم میگذاشتم! یه تنه توی این میدون جنگ نفس گیر این من بودم که داشتم می جنگیدم! هم خونه رو می چرخوندم، هم سرکار می رفتم! بعد تازه آقا حس غر زدن و ساز مخالف کوک کردنش اومده بود! زندگیم دیگه گرمایی که نداشت هیچ! سرد ، بی روح شده بود... محمد هم نه تنها ازم تشکر نمی کردو قدر دان کارهام نبود حتی توجهش هم ازم گرفت! اینقدر محبت بینمون کم رنگ شده بود که داشت خودش رو به تنفر و تحمل همدیگه میداد! منم تنها کاری که از دستم بر میومد این بود که خودم رو دلخوش به همون چند ساعتی که تو خونه نیستم بکنم که حداقل یه نفس راحتی بکشم.... هنوز با همون وضعیت حقوق کم و ساعت زیاد کار، درست و حسابی سرکارم جا نگرفته بودم که شرکت تعطیل شد! با این شرايط واقعا نمیدونستم باید چکار کنم‌! حضور من و محمد دو تایی توی خونه با شیطنت های پسرها ، حسابی جرقه میزد که هر آن ممکن بود یکیمون منفجر بشیم و بساط جر و بحث راه بیفته! ولی خداروشکر خیلی طولی نکشید که به پیشنهاد لیلا جایی دیگه مشغول شدم! جای خاصی بود! با یه شرایط خاص! با اینکه تولیدی لباس بود، ولی خیلی سخت نیرو میگرفتن ! یعنی امثال من رو خیلی سخت می پذیرفتن! خیلی خدا کمک کرد که منم قبول کردن، چون خیلی شرایط داشت... وضعیت ساعت کاری اینجا بهتر از جای قبلی بود، کارمون هم همینطور... شاید یکی از بهترین لطفهای خدا حضور لیلا بود، که اینجا هم همراهم شده بود تا بالاخره من رو به جایی که باید برسم، کمک کنه... اگه لیلا نبود شاید هیچ وقت هم نمی فهمیدم باید چکار کنم و چطوری از پس خودم و زندگیم بر بیام.... یه روز سرکار از حال و روز قیافه ام قشنگ معلوم بود یه چیزم شده، لیلا خیلی با احتیاط ازم پرسید: نرگس چیه؟ چرا سرحال نیستی ؟ منم که با محمد حسابی دعوام شده بود و از اون طرفم بچه هام مدام میگفتن مامان نرو سرکار، شروع کردم با لیلا درد و دل کردن و از خونه و زندگیم گفتن، صحبت هایی که قبلا اصلا راجعبشون حرف نزده بودم... اینکه شوهرم قدرم رو نمیدونه، تو خونه خرج زندگیمون در نمیاد، به جای اینکه تشکری بکنه مدام غر میزنه، محبت کردنم که دیگه شاید از یه سنگ بر بیاد، از شوهر من بعیده و از اینجور حرفها... متعجب نگاهم کرد و گفت: نرگس تو شوهر داری؟!!! متعجب تر از اون من نگاهش کردم و گفتم: خوب آره... چراااا برات اینقدر عجیبه؟! البته بگم از شوهر من فقط اسمش رو تو شناسنامه دارم ما بقیش برا من یُخ!!! گفت: عجیبش اینجاست که چطور خانم صادق زاده قبول کرده اینجا کار کنی؟! گفتم: وا لیلا خوب شرایط فاجعه بار من رو هر کسی بدونه بهم کار میده! البته بگما اون روز خانم جوادی بود که من رو قبول کرد... بعد هم یکدفعه دلهره گرفتم و با حالت التماس گفتم: تو رو خدا اگر میدونی که بفهمن بیرونم می کنن، چیزی نگی لیلا من به این کار نیاز دارم... یه جور خاصی بهم گفت که احساس نا امنی...

#قسمت_دوازدهم از وجودم کلا پر کشید و با اطمینان گفت: از بابت من خیالت راحت ولی اگر بدونن خیلی بعیده بذارن ادامه بدی؟! اما یه سوال نرگس؟! تو که شوهر داری برای چی کار میکنی؟ زن که خرج زندگی نباید در بیاره! گفتم: اولا معلوم نفست از جای گرمی بلند میشه! دوما: تو که لالایی بلدی چرا خوابت نمی بره لیلا خانم! خودت اینجا چکار می کنی! سوما: مگه چی میشه آدم شوهر داشته باشه و کار کنه؟! لیلا در جوابم خیلی آروم و با با ناراحتی گفت: سوال اول و دومت اینکه من اگه شوهرم زنده بود عمرا مشغول کار میشدم... واقعا فکر نمیکردم لیلا همسرش رو از دست داده باشه! لبم رو گزیدم و گفتم: وای ببخش لیلا جان من نمیدونستم خدا رحمتش کنه... نفس عمیقی کشید و گفت: خدا همه ی رفتگان رو بیامرزه و بعد فضا رو خودش با جواب سوال سومم عوض کرد و گفت:اما سوال سومت خانم خانما! به شرط اینکه به همسر داریش و بچه هاش لطمه وارد نشه هیچ اشکالی نداره! چشمهام رو ریز کردم و با خنده‌ی کنایه آمیزی گفتم: لطمه وارد نشه!!! دارم اینجا جون میکَنم که حداقل زندگیم از بین نره، لطمه پیش کش! لبخندی زد و گفت: المرأة ریحانة و لیست بقهرمانة... اخم هام رو کشیدم توی هم و گفتم: برای چی ما قهرمان نیستم دیگه واقعا چکار باید بکنیم که نکردیم!!! گفت: نه اشتباه نکن! معنی قهرمان توی عربی با فارسی فرق می کنه نرگسی خانم! اینجا به معنی قهرمان نیست اینجا پیامبر میگن : زن گل هست، کار فرماااا نیست! یعنی زن تاج سر، واسه چی خودش رو بندازه تو کارهایی که خارج از توانشه که پر پر بشه! تا لیلا گفت: زن کارفرما نیست، یکدفعه یاد چند سال پیش افتادم همون صبحونه ی دلچسب! اولین باری که محمد بهم گفت خانم کارفرماااا! اشتباهم از همونجا بود و من چقدر از این حرفش ذوق کردم! سری با تاسف برای خودم تکون دادم و با حسرت گفتم: پیامبر(ص)الحق که چقدر درست گفته! ولی چه فایده کیه که، اینجوری که ایشون گفتن زندگی ما رو بسازه! این حدیث رو باید برم بذارم کف دست شوهر بی انصافم!!!! لیلا که دید من اینجوری میگم حرفش رو ادامه داد و گفت: میدونی نرگس: خانم ها تو زندگی زحمت زیادی میکشن، ولی محصولش رو برداشت نمیکنن و این موضوع خیلی اذیتشون می‌کنه درسته؟ مثل حال و روز این روزای خودت... تا حالا بهش فکر کردی چرا اینجوری میشه؟ بعد خودش منتظر جوابم نموند و گفت: این مسئله برمیگرده به اینکه زنها از مرداشون شناخت روشن و درستی ندارن.. تعجب من رو با اخم بیشتر ابرهام که دید، لبخندش پر رنگ تر شد و گفت: یه مثال بزنم برات نرگس خانم ، شما وقتی میخواید داخل خونه ای بشید، درب خونه، دستگیره داره؛ حالا دستگیره ها یکیش با کشیدن باز میشه، یکیش با چرخوندن، یه دستگیره هم باید کلید بندازید روش... اما درهای امروزی رو اصلا نمیخواد زحمتی بکشید، فقط کافیه که در آستانه‌ی_تأثیرش قرار بگیرید خودش اتوماتیک باز میشه! من که همینطور متحیر حرفهای لیلا رو بادقت گوش میدادم با هیجان بیشتری ادامه داد: چرا این مثال رو زدم، میخوام از این مثال استفاده کنم بگم اگر زن ها هم آستانه تأثیر بر مرد رو میشناختن، مسلما نتیجه چیز دیگه ای بود؛ اونچه که رنجش، فشار، زحمت و خدمات زن رو زیاد ولی برداشت زن رو کم میکنه، نشناختن این کلید یا دستگیره، تاثیر_بر_مرد هست!! حرفش به اینجا که رسید با حرص گفتم: خوب لیلا خانم حالا این دستگیره،چمیدونم کلید! چیه؟ کو؟ کجاست؟! تا این قفل زندگی متلاشی من رو باز کنه هر چند که بعید میدونم؟! ادامه دارد.... نویسنده:#سیده_زهرا_بهادر

میدونین چرا پنگوئنا بیسوادن ؟ چون همش برف میاد مدرسشون تعطیله ..😁 تو رو خدا باز سوالی داشتید، بپرسید... با من راحت باشین..😂😂 😂 😂 😂

از بدشانس‌ترین‌های 2021 😐😂

یارو چربى خون داشته, دکتر بهش میگه: روزى 6 کیلومتر راه برو! بعد از 3 ماه زنگ میزنه میگه: من الان لب مرزم چه کار کنم؟ بیشتر برم میزنن😄😂😂😂

بچه که بودم یبار رفتم نونوایی تو صف وایسادم بعد از ۴۰دقیقه که نوبتم شد از شاطر ادرس سوپری گرفتم 😂😂😂

رفتیم استخر شیرجه زدم تو آب سرم خورد کف زمین😏 نجات غریق اومد گفت چرا اینجوری میکنی؟گفتم بابا اومدیم شنا کنیم دیگه نیومدیم که راه بریم تو آب😌 گفت شنات که تموم شد استخر اونجاست اینجارو گذاشتن از توش رد شین پاهاتون ضد عفونی شه😢😂 😂😂😂

گول خوردین؟!!😃😂