eitaa logo
نردبان فقاهت
5.5هزار دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
52 ویدیو
93 فایل
رضاحسینی ارتباط با ادمین @Rezahosseini7575 انتشار مطالب حوزوی، دروس خارج فقها، ادبیات، اصول، فقه
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️‍ 1⃣ فرق با آن است که من ابتدائیه در مقابلش (الی، انتهائیه) معنا می دهد،مثل: (ذهب من البصره الی الکوفه) اما من نشویه در مقابلش الی قرار نمی گیرد(زید ولد من عمرو). 2⃣ اصطلاح نشویه توسط از ادباء ساخته شده است اما بر این (من) ،همان عنوان ابتدائیه را اطلاق کرده اند و آن را از اقسام (من ابتدای غایت) می دانسته اند. 🔰 علوم العربیه،ج۲/ص۳۷۷ @Nardebane_feghahat
✳️ درس خارج حضرت آیت الله حاج سید احمد 98/7/8 🔸 مرحوم آقای عادتاً کاری به ندارند . ما همیشه شوخی می کنیم که : ایشان فکر می کنند دیروز امام (علیه السلام) این مطلب را فرمودند و امروز هم ایشان می فرمایند. این وسط را حساب نمی فرمایند. . این که 1200 سال اصحاب چه کردند اصلا در نظر مبارک ایشان مهم نیست . @Nardebane_feghahat
✳️ ظهور است و عقل . لذا عقل نمی تواند جلوی ظهور را بگیرد. می گوید : اگر در کار نباشد من می توانم حکم کنم و الا نمی توانم. @Nardebane_feghahat
✳️ شنیدم محدث ادعای عجیبی نموده است ، و فرموده است : چون من سخنان و مبانی خود را از احادیث می‌گیرم لذا اشتباه در آن راه ندارد . 🔸 [ ظاهرا ایشان به این نکته توجه نکرده که معصوم بودن اهل بیت علیهم السلام ملازمه‌ای با فهم درست از احادیث آنها ندارد] 🔹 این استدلال باطلِ محدث استرآبادی بعدها مورد استفاده قرار گرفت و او نیز با ادعای مبنا قرار دادن ، خود را معصوم معرفی کرد (تراث شیخ الأوحد، ج۵، ص۹). ✍ رضاحسینی @Nardebane_feghahat
☑️ انتقاد استاد شیخ محمد سند از اساتید درس خارج نسبت به روش رجالی آیت الله خویی در تصحیح روایات 🔸 فقیه گاهی مسئله را با ابزار فقه حلاجی می‌کند ولی گاهی فقه را با ابزار رجالی بررسی می‌کند. مثلاً روایات را بررسی می‌کند و برخی را تضعیف می‌کند و بعد تعارض می‌شود و بعد یکی را بر دیگری ترجیح می‌دهد. متأسفانه علاج مسئله فقهی را با علم رجال انجام می‌دهند. روش مرحوم خویی این اشکال را دارد. مرحوم صاحب جواهر مسائل فقهی را با متن حدیث حلاجی می‌کند. باید مشخص شود که این آقا فقیه است یا رجالی است؟ 🔸 بیشتر شاگردان مرحوم خویی بحث رجالی را مطرح می‌کنند. بله، فقط مرحوم روحانی خود را از بند رجال آزاد کرد. لذا ایشان به فقه رضوی بها و اعتبار می‌داد چون متن آن قوی بود. اگر روش حلاجی فقه، به علم رجال باشد، بسیار خطرناک خواهد بود. آیا علم رجال به علم فقه تکیه دارد یا فقه تکیه به رجال دارد؟ 🔸بزرگ‌ترین شاخص اعتبار حدیث، کتاب و سنت است که کار فقیه است و رجالی چنین توانایی ندارد. این روش فعلی که فقط به رجال بها داده می‌شود بسیار خطرناک است و درد بی‌درمان است. 🔸مرحوم آقای خویی در این زمینه بسیار افراط کرده است. ایشان خودش می‌فرماید مبانی من خلاف مشهور است. ایشان هیچ‌یک از مبانی مشهور در پذیرش روایات را قبول ندارد و این شاذ از مشهور است. حال این شاذ، مشهور شده است و بالعکس، روش مشهور در میان قدما، شاذ گردیده است. متأسفانه این روش کم‌کم به علم کلام و شبهات و … هم سرایت کرده است. مثلاً اعتبار کتاب تحف العقول فقط به سند تنهاست یا اعتبار آن به متن است؟ آقا بزرگ تهرانی که یک کتاب‌شناس قوی است، تحف العقول را معتبر می‌داند. 🔸 با احترام شایان به مرحوم آقای خویی، اما روش ایشان بسیار خطرناک است. تکیه اهل‌بیت علیهم‌السلام نیز بر متن بوده است کما اینکه فرموده‌اند: «حدیث تدریه خیر من الف حدیث ترویه» فهمیدن حدیث مهم است و آن آگاهی از متن است و کاری به سند ندارد. بله سند خوب است اما پایه اصلی و رکن نیست. 🔸متأسفانه سید احمد ابن طاووس مسیر را کج کرد و صحت را در مسیر طریق گذاشته‌ نه در مسیر متن تا به مرحوم خویی رسید که ایشان متأسفانه این روش را به کمال خود رسانید. 🌐شبکه اجتهاد 🆔 @feghahat @Nardebane_feghahat
✳️ درس خارج فقه آیت الله احمدی شاهرودی ، 16 اسفند 96 🔶 ( للمصیب أجران و للمخطئ اجرٌ واحد) این هم جزو همان حرف های است که آدم می کند از کجا در آمده!!! 🔹شاگرد: ظاهراً اصل این سخن به بر می گردد. 🔶 استاد: آری ، اصلا این للمخطی اجر واحد و للمصیب اجران یعنی چی ؟! اگر شخص واقعاً طبق عمل کرده باشد و کرده باشد و سپس داشته باشد و هم باشد : اجر دارد، هم باشد : اجر دارد . هیچ فرقی هم نمی کند. این طور نیست که مصیب اجرش بیشتر باشد، مخطی اجرش کمتر باشد. اگر هم که طبق نباشد (چه مصیب باشد و چه مخطی) : در است. ✅ پ. ن : گاهی برخی جملات آن قدر شهرت می یابد که تصور می کنی روایتی در کتب شیعه است! @Nardebane_feghahat
✅ اگر هنگام خوردن غذا، مهمانی وارد شود، آیا توصیه شده است که از سر سفره تکان نخورده و به احترام او از جا برنخیزیم؟! ☑️ «عَنْ یَاسِرٍ الْخَادِمِ وَ نَادِرٍ جَمِیعاً قَالا قَالَ لَنَا أَبُو الْحَسَنِ ع إِنْ قُمْتُ عَلَى رُءُوسِکُمْ وَ أَنْتُمْ تَأْکُلُونَ فَلَا تَقُومُوا حَتَّى‏ تَفْرُغُوا وَ لَرُبَّمَا دَعَا بَعْضَنَا فَیُقَالُ لَهُ هُمْ یَأْکُلُونَ فَیَقُولُ دَعْهُمْ حَتَّى یَفْرُغُوا». 📚 کافی ج 6، ص 298 🔸 یاسر خادم و نادر گفتند: امام رضا(علیه السلام) به ما فرمود: زمانی که مشغول خوردن غذا هستید، حتی اگر من بالای سر شما حاضر شوم، از جای خود برنخیزید! و بسیار پیش می‌آمد که حضرت با ما کاری داشت و به ایشان می‌گفتند که آنان مشغول خوردن غذا هستند که ایشان می‌فرمود: کاری به کارشان نداشته باشید تا غذایشان را تمام کنند. 🔹 با این وجود، اگر شرایط به گونه‌ای باشد که بلند نشدن برای مهمان، عرفاً نوعی توهین به او به شمار آید، نباید مهمان مؤمن را تحقیر کرد؛ زیرا احترام به مؤمن برتر از احترام به سفره است. @Nardebane_feghahat
✳️ جعل خواب از طرف اخباری ها ، علیه اصولی ها 🔸رسول جعفریان 🔹آیت الله سید محمد مجاهد (1180ـ 1242ق)، از علمای بزرگ دوره فتحعلی شاه، در باره جعل یک خواب از سوی اخباری ها علیه اصولی ها، چنین نوشته است: 🔹و دیگر آنکه می‌گویند که شخصی علامه [حلی] ـ رحمة الله علیه ـ را در خواب دید، و از او سؤال کرد که بر تو چه نوع گذشت، و او در جواب آن شخص گفت که: 🔹 لولا تالیف «الالفین» و «زیارة الحسین علیه السلام، لَهَلکنی الفتاوی!» یعنی اگر برای نوشتن کتاب و حضرت امام حسین علیه السلام نمی‌بود، هر آینه من مرا هلاک کرده بود. و این سخن باطل است و ناشی نشده است مگر از . زیرا که بعضی از اخباریین دشمن می‌ باشند تا به حدی که ملا محمد امین استرآبادی که از اخباریین است در «» نوشته و گفته است که : دین دو دفعه گردید : یک مرتبه در روز سقیفه و که خلافت امیرالمومنین را غصب کردند . و بار دیگر وقتی بود که علامه [حلی] اساس اجتهاد را گذاشت و محکم کرد! 🔷 چنانچه (دشمنی اخباریین با مجتهدین) گفته شد و شنیدی ، حال هرگاه (اخباریین) خوابی وضع کنند چه استبعاد دارد ! و جزای افترا گوینده و افترا کننده بر خداوند عالم است ، وای بر آنها که این افتراها می‌بندند و وای ثم وای بر اشخاصی که از روی بی فهمی و جهالت این حرفها را مکرّر در مجالس و محافل می‌زنند ، و از خدا نمی‌ترسند ، بلکه بعضی از آنها اسم خود را عالم می‌گذارند ، و به جهت اینکه قابلیت فتوا دادن ندارند ، تکیه به این خواب جعلی می‌نمایند ، و می‌گویند احتیاط می‌کنیم که فتوی دادن امری است بسیار خطیر ؛ بلی چنین است هرگاه کسی خود را قابل فتوی دادن نداند و مع هذا فتوی بدهد، در سه آیه قرآنی که جناب اقدس فرموده‌اند چنین شخصی داخل خواهد بود، و فتوا دادن امری است بسیار خطیر ، و تا تواند شخصی خود را معاف بدارد و پیرامون آن نگذرد البته بهتر است . ✅ پ. ن : البته لازم به ذکر است که و و بسیاری از اخباریین انسان های خوش فکر و بعضاً بوده اند و در این مسأله تردیدی نیست. و بحث و اختلاف اصولیین و اخباریین صرفا در جهت و آنها است. @Nardebane_feghahat
✳️ درس خارج فقه الشعائر استاد عندلیب همدانی : 🔶 زیارت کربلا با وجود : 🔹در مورد شعائر حسینی و از جمله زیارت حضرت سیدالشهدا (و لو با احساس ) سخنی از فقیه بزرگ آیت الله آخوند همدانی (قدس الله روحه) نقل شده که ادله بر احکام اولیه دارد و ادله سیدالشهدا بر خود لاضرر حکومت دارد. @Nardebane_feghahat
✅ صحت غسل‌های مستحبی در حال 🔸«یستحبّ لها الأغسال المندوبة کغسل الجمعة و الإحرام و التوبة و نحوها، ...» 📚 العروة الوثقى مع تعالیق الإمام الخمینی صفحه 170، مسأله 43 @Nardebane_feghahat
☑️ آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی: 🔹 شیخ صدوق متفرداتی دارد که نظر شخصی خود اوست و‌ در جای دیگری نیامده است. از جمله گفته که مستحب است احیای شب‌های بیست و یکم و بیست و سوم رمضان برای مذاکره علم باشد و این افضل است. او این را نسبت به کسی نمی‌دهد و نه در کتاب «ثواب الاعمال» و نه در «کتاب من لایحضره الفقیه» که مهم‌ترین کتابش است و کتاب فتوایی هم هست چیزی نقل نکرده است. در کتاب «امالی» هم از ادله خودش استفاده کرده و گفته که مذاکره علم افضل است. پس چون حدیثی در کار نیست و شم‌الفقاهه خود ایشان است، برای ما حجت نیست. درست است که کلیاتی از ثواب علم آمده است، ولی نگفته‌اند در این شب‌های قدر افضل از بقیه اعمال است. پس این دعاها که خوانده می‌شود باید محفوظ شود و نباید متروک شود. نباید طلبه از اینها جدا شود. گعده علمی شب ۲۰ رمضان ۱۴۳۷ (تیر ۱۳۹۵) @Nardebane_feghahat
⁉️ پرسش: چرا حضرت امیر‌(علیه السلام) کتابی را تدوین کردند که فقط در اختیار امامان معصوم باشد و عموم مردم از آن بهره نبرند؟ ✅ پاسخ آیت الله حفظه الله : 🔹 معلوم نیست که ایشان این کتاب را تنها برای ائمه بعدی تدوین کرده باشند؛ اما به دلایلی ـکه نیاز به توضیح مبسوطی داردـ این کتاب بعدها نشان امامت و ولایت گردید. 🔸 بنابراین بعید نیست که این کتاب اساساً برای تنظیم، تبیین و تحدید سنن پیامبر(صلی الله علیه و آله) و نشر در جامعه آن روز مسلمانان تألیف و تدوین شده بود؛ اما حوادث بعدی دنیای اسلام موانعی در راه نشر آن پدید آورد و بعدها بر اثر گذشت زمان و برخی عوامل دیگر، موجب شد که این کتاب در جامعه منتشر نشود. وقتی حضرت امیر‌(علیه السلام) در دوره خود نتوانند مانع شوند، حساب بقیه موارد را باید کرد. @Nardebane_feghahat