ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام با تو بودن زِ همه دست کشیدن دارد... #سعدی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

اگر خود را مهربان نباشی چگونه ، با دیگری مهربانی ؟ و اگر ، با دیگری مهربان نبودی ، به چه سبب گویی ، که خدایم رحیم است ؟ جانا ، همه آفت ، از مهربان نبودنست با خود ...

✨✨✨ ✍🏻انسان وقتی با خود #حدیث_نفس کند که عمل نیکی را انجام دهد و یا صاحب خویی نیکو از مکارم اخلاق شود، باید بدانچه از آن که با خود حدیث نفس می کند، «نیّت قرب به خدا» را نماید! 📗فتوحات مکیه، ۷۰:۸/۴۹۴ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

📙مقامات ابن عربي، دكتر شريعت، ص ٢٣ https://eitaa.com/TAMASHAGAH

عاشق حالی نه عاشق بر منی بر امید حال بر من می‌تنی آنک یک دم کم دمی کامل بود نیست معبود خلیل، آفل بود وانک آفل باشد و گه آن و این نیست دلبر لا احب افلین هست صوفی صفاجو ابن وقت وقت را همچون پدر بگرفته سخت هست صافی غرق عشق ذوالجلال ابن کس نه فارغ از اوقات و حال غرقهٔ نوری که او لم یولدست لم یلد لم یولد آن ایزدست رو چنین عشقی بجو گر زنده‌ای ورنه وقت مختلف را بنده‌ای منگر اندر نقش زشت و خوب خویش بنگر اندر عشق و در مطلوب خویش #مثنوی_معنوی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

حسین منصور را خواهری بود که در این راه[منظور راه سیر و سلوک است] دَعویِ رُجولیّت می‌کرد و جمالی داشت. در شهر بغداد می‌آمدی و یک نیمه روی را به چادر گرفته و یک نیمه گشاده. بزرگی بدو رسید، گفت: چرا روی تمام نپوشی؟ گفت: تو مَردی بنمای تا من روی بپوشم! در همه بغداد یک نیم مرد است و آن حسین است. اگر از بهرِ او نبودی این نیمه روی هم نپوشیدمی! #مرصاد_العباد #شیخ_نجم_الدین_رازی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

🍃هوالعزیز عکس روی تو چو در آینه جام افتاد عارف از خنده می در طمع خام افتاد حسن روی تو به یک جلوه که در آینه کرد این همه نقش در آیینه اوهام افتاد این همه عکس می و نقش نگارین که نمود یک فروغ رخ ساقیست که در جام افتاد غیرت عشق زبان همه خاصان ببرید کز کجا سر غمش در دهن عام افتاد من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار هر که در دایره گردش ایام افتاد در خم زلف تو آویخت دل از چاه زنخ آه کز چاه برون آمد و در دام افتاد آن شد ای خواجه که در صومعه بازم بینی کار ما با رخ ساقی و لب جام افتاد زیر شمشیر غمش رقص کنان باید رفت کان که شد کشته او نیک سرانجام افتاد هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد صوفیان جمله حریفند و نظرباز ولی زین میان حافظ دلسوخته بدنام افتاد   https://eitaa.com/TAMASHAGAH

عقل در میانِ تَن همچون امیری میان خَلق است. عقل در تن آدمی همچون امیری است. مادام که رعایای تَن مطیع او باشند، همۀ کارها به اصلاح باشد. امّا چون مطیع نباشند، همه به فساد آیند. نمی‌بینی که چون مستی می‌آید خَمر خورده از این دست و پا و زبان و رعایای وجود چه فسادها می‌آید؟ روزی دیگر بعد از هشیاری می‌گوید: "آه، چه کردم و چرا زدم و چرا دشنام دادم؟" پس وقتی کارها به صلاح باشند که در آن دِه ‌سالاری باشد و ایشان مطیع باشند. مولانا 📕 فیه ما فیه https://eitaa.com/TAMASHAGAH

چه دانستم که این سودا, مرا زین سان کند مجنون دلم را دوزخی سازد, دو چشمم را کند جیحون چه دانستم که سیلابی, مرا ناگاه برباید چو کشتی ام دراندازد, میان قلزم پرخون زند موجی بر آن کشتی, که تخته تخته بشکافد که هر تخته فروریزد, ز گردش‌های گوناگون نهنگی هم برآرد سر, خورد آن آب دریا را چنان دریای بی‌پایان, شود بی‌آب چون هامون شکافد نیز آن هامون, نهنگ بحرفرسا را کشد در قعر ناگاهان, به دست قهر چون قارون غزل_مولانا https://eitaa.com/TAMASHAGAH

تا خدا یار است بر سلطان مپیچ گر خدا برگشت، صد سلطان به هیچ سعدی https://eitaa.com/TAMASHAGAH

هرکس سخن ما را در مورد انوار تصدیق نکند بر اوست که دست به ریاضات زند و خدمت اصحاب مشاهده کند ، امید است که حالت جذبه ای به او روی آورد و او را برباید تا نور درخشنده را در عالم جبروت ببیند و حقایق ملکوتی و نورهایی را که افلاطون و دیگران مشاهده کردند رؤیت نماید... #شیخ_اشراق #مجموعه_مصنفات https://eitaa.com/TAMASHAGAH

دزدی به خانه پارسایی در آمد. چندان که جُست چیزی نیافت. دلتنگ شد. پارسا خبر شد. گلیمی که بر آن خفته بود در راهِ دزد انداخت تا محروم نشود. شنیدم که مردان راهِ خدای دل دشمنان را نکردند تنگ تو را کی مُیسّر شود این مقام که با دوستانت خلاف است و جنگ مودّتِ اهل صفا، چه در روی و چه در قفا، نه چنان کز پَسَت عیب گیرند و پیشت بیش میرند. در برابر چو گوسپندِ سلیم در قفا همچو گرگِ مردم خوار هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد بی‌گمان عیب تو پیش دگران خواهد بُرد #گلستان_سعدی 🍃 https://eitaa.com/TAMASHAGAH