🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #قرائت_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا 🔰لَيْسَ شَيْ‏ءٌ بَعْدَ تَعَلُّمِ الْعِلْمِ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ 🖋همانا پس از کسب نورانیت علم، هیچ چیز نزد خداوند عزوجل، محبوب تر از قرائت قرآن نیست ا┅═✧❁ ⚜️ ❁✧═┅ا *⃣حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) اهمیت مداومت بر قرائت حضرت قرآن و انس با آن را اینگونه بر مؤمنین متذکر شدند که خطاب به سلمان محمدی (علیه الرحمة) فرمودند : ⚜يَا سَلْمَانُ عَلَيْكَ بِقِرَاءَةِ الْقُرْآنِ اي سلمان، بر تو باد به قرائت حضرت قرآن مداومت داشته باشی ◽️و پس از برشمردن آثار و برکات فراوانِ قرائت حضرت قرآن،‌ بر این مهم تاکید نمودند که: ⚜فَإِنَّهُ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ بَعْدَ تَعَلُّمِ الْعِلْمِ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ 🖋همانا پس از کسب نورانیت علم، هیچ چیز نزد خداوند عزوجل، محبوب تر از قرائت قرآن نیست. 📔جامع الأخبار(للشعيري) ؛ ص۳۹ ✔️به عبارت دیگر، «کمال قرائت» زمانی است که مؤمن با حمل علم نورانی آل محمد (علیهم السلام) به قرائت حضرت قرآن مشغول شود. بدین معنا که قرائت مؤمن به میزان علمی که از حضرات قرآن ناطق (علیهم السلام) در باب معانی آیات کسب نموده،‌ به قرائت کامل و مرضیّ ربّ نزدیک تر است و به تبع از آثار و برکات قرائت نیز بیشتر منتفع می گردد. ⏪اما آنچه که در اینجا محط بحث است، سفارش به قرائت همین ظواهر آیات است که بندگان به «ما تیسر منه» امر شده است. ☑️امر به قرائت «ما تیسّر من القرآن»، مضمون شریفه ۲۰ سوره مبارکه مزمل می باشد: ✨إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنى‏ مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضى‏ وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقاتِلُونَ في‏ سَبيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيم‏ (سوره مزمل، آيه ۲۰) 🔘مطابق شریفه فوق، آنچه که مؤمنین در باب قرائت حضرت قرآن به آن أمر شده اند، قرائت «ما تیسّر منه» یعنی قرائت به هر میزانی است که برای بنده، میسور و مقدور باشد. قرائت میسور و مقدور، در کلام حضرات قرآن ناطق (علیهم السلام) به قرائت «ما تيسر منه لكم فيه خشوع القلب و صفاء السرّ» تعبیر شده است، یعنی قرائت به میزانی که با خشوع قلب و صفای باطن همراه باشد: ▫️عن الرضا عن أبيه عن جده علیهم السلام في قوله تعالى: «فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ» قال: ما تيسر منه لكم فيه خشوع القلب و صفاء السرّ. 📔تفسير أحسن الحديث، ج۱۱ ص: ۴۱۱ 📔مجمع البيان ج ۱۰ ص ۳۸۲ 📔 تفسير منهج الصادقين في إلزام المخالفين، ج۱۰ ص: ۵۵ 🖋به عبارت دیگر، مؤمنین به قرائتی امر شده اند که با حضور قلب و نشاط و اقبال همراه باشد. 🕋 🕋📜🕋📜🕋

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #تکلم_به_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا 🔰تکلّم به حضرت قرآن ◀️یکی از مصادیق انس با حضرت قرآن، تکلّم به حضرت قرآن است؛ چنانکه در حدیثی از حضرت مولی الموحدین امیرالمومنین علی (علیه السلام) وارد شده است: ⚜️ قالَ أميرالمؤمنين علی (علیه السلام): ▫️ليَكُنْ كُلُّ كَلَامِكُمْ ذِكْرَ اللَّهِ وَ قِرَاءَةَ الْقُرْآنِ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) سُئِلَ أَيُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَلُ عِنْدَ اللَّهِ قَالَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ وَ أَنْتَ تَمُوتُ وَ لِسَانُكَ رَطْبٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ تَعَالَى 🖋باید تمام کلام شما ذکر الله و قرائت قرآن باشد ،‌ همانا از رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) از افضل اعمال سوال شد، آن حضرت فرمودند: قرائت قرآن؛ در حالی از دنیا بروی که زبانت مشغول ذکر خداوند باشد. 📔جامع الأخبار(للشعيري) ؛ ص۴۱ ا┅═✧❁ ⚜️ ❁✧═┅ا ✔️تکلم به حضرت قرآن، مصداقی از انس با قرآن است که می توان نمونه بارز آن را در سیره خاتون فضه، کنیز الزهراء (عليها السلام) ، اولین مفسر و حامل علم القرآن مشاهده نمود. ☑️فضه نوبیه که در کلام حضرات اهل بیت (علیهم السلام) به «منا اهل البیت» مسمّی گردید،‌ اولین مفسر و حامل علم القرآن (در قرن اول هجری) بود که به دلیل مصاحبت و همنشینی با حضرات قرآن ناطق (علیهم السلام) و انس با قرآن ، به مقامی رسید که جز به زبان حضرت قرآن تکلم نمی کرد. از آنجا که خاتون فضه (علیها الرحمة) در بیت وحی،‌ کلامی جز کلام وحی نشینده بود، تکلُّمش تنها با حضرت قرآن بود. چنانکه نقل است : ✨فضَّةُ جَارِيَةُ الزَّهْرَاءِ (علیها السلام) مَا تَكَلَّمَتْ مُنْذُ عِشْرِينَ سَنَةً إِلَّا بِالْقُرْآنِ ✨ فضه، کنیز حضرت زهراء (علیها السلام) در طول بیست سال، جز با آیات حضرت قرآن تکلّم ننمود. 📔بحار الأنوار ، ج‏۴۳، ص: ۸۷ 📔عوالم العلوم و المعارف، ج‏۱۱، ص: ۱۰۴۳ ⏪دلیل این تکلّم نیز آن بود که خاتون فضة (عليها الرحمة)، محیای حضرت أم الکتاب ، صدیقه کبری، فاطمة الزهراء (سلام الله علیها) را درک کرده بود که این محیا، در حقیقت همان بالاترین معانی حضرت قرآن است. کسی که هم تقریر، هم سُنّت و هم سیره محمد و آل محمد (علیهم السلام) را درک نموده و در تمام آنات و احوال زندگی خویش پیروی ، تبعیت و همراهی همیشگی با ایشان را داشته است، در حقیقت بالاترین معانی حضرت قرآن را درک کرده فلذا تکلّمش نیز تنها با حضرت قرآن می باشد. 🕌 ❅💠💠 💎💠💠❅ 💠 ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 🕋 🕋📜🕋📜🕋

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #قرائت_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا ✨و قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‏ مُكْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزيلا (سوره اسراء،‌آیه ۱۰۶) ✨فإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَه‏ (سوره قیامت،‌آيه ۱۸) *⃣از مصادیق انس با حضرت قرآن که خداوند عزوجل در آیات کتاب الله ،‌ مؤمنین را به آن ترغیب و تحریض می نماید، «قرائت حضرت قرآن» است. ◀️شأن قرائت حضرت قرآن در مطلق و در وحدت معنا، مخصوص حضرات قرآن ناطق (علیهم الصلوة و السلام) است که تا قرآن صامت از لسانِ قرآن ناطق قرائت نشود، کسی قادر به قرائت این مصحف شریف نمی باشد؛ چنانکه خداوند عزوجل با بیان « لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ» (سوره اسراء،‌آیه ۱۰۶) این شأن را مخصوص حضرت ختمی مرتبت و حضرات معدن وحی الله (علیهم الصلوة و السلام) معرفی می نماید؛ لذا قرائت برای مؤمنین، در تِلو و به تبعیت از قرائت حضرات قرآن ناطق صورت می پذیرد. ☑️علاوه بر این معنای باطنی، حتی در ظاهر و به جهت نحوه قرائت ظواهر آیات حضرت قرآن نیز، مؤمنین به قرائتی امر شده اند که با خصیصه ی «تبعیت از قرائت ما» همراه باشد،‌ یعنی به تبعیت از قرائت ذوات مقدسه آل الله (علیهم السلام) صورت پذیرد؛ چنانکه در شریفه ۱۸ سوره مبارکه قیامت بر این مهم تأکید شده است: «فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَه» (سوره قیامت،‌آيه ۱۸). 🕋 🕋📜🕋📜🕋

[ عکس ] #انس_با_حضرت_قرآن #قرائت_حضرت_قرآن ❇️قال الإمام حسن بن علی المجتبی (علیه السلام) : مَا بَقِيَ فِي الدُّنْيَا بَقِيَّةٌ غَيْرُ هَذَا الْقُرْآنِ فَاتَّخِذُوهُ إِمَاماً يَدُلَّكُمْ عَلَى هُدَاكُمْ وَ إِنَّ أَحَقَّ النَّاسِ بِالْقُرْآنِ مَنْ عَمِلَ بِهِ وَ إِنْ لَمْ يَحْفَظْهُ وَ أَبْعَدَهُمْ مِنْهُ مَنْ لَمْ يَعْمَلْ بِهِ وَ إِنْ كَانَ يَقْرَؤُه‏ 🖋حضرت امام السيد الزکی، حسن بن علی المجتبی (عليه السّلام) فرمودند: در دنيا غير از اين حضرت قرآن، بازمانده ای باقى نمی ماند؛ پس آن را پيشواى خود قرار دهيد تا شما را به [طریق] هدایت تان راهنمایی کند؛ و به درستى كه سزاوارترين مردم به حضرت قرآن‏، كسى است كه به آن عمل می کند هر چند آن را حفظ نكرده باشد؛ و دورترين مردم از حضرت قرآن كسى است كه به آن عمل نمی کند، هر چند آن را قرائت می كند. 📔إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي) ؛ ج‏۱ ؛ ص۷۹

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #تلاوت_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا ✨الَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ يَكْفُرْ بِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُون‏ (سوره بقره، آيه ۱۲۱) 🔰عنِ الصَّادِقِ (علیه السلام): عَلَيْكُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ بر شما باد به تلاوت حضرت قرآن [مداومت داشته باشید] 📔وسائل الشيعة، ج۶ ص: ۱۹۰ *⃣یکی دیگر از مصادیق انس با حضرت قرآن که هم در آیات حضرت قرآن و هم در فرمایشات نورانی حضرات قرآن ناطق (علیهم السلام)، مؤمنین به آن سفارش و أمر شده اند، «تلاوت حضرت قرآن» است. ◽️تلاوت، از ریشه «تلو»، به معنای «اتّباع» است. گرچه در معنای ظاهر،‌ به خواندن آیات حضرت قرآن که یکی پس از دیگری و در اتباع یکدیگر صورت می پذیرد، تلاوت گفته می شود، اما حقیقت معنای آن، متابعت از حضرت قرآن در قرائت و دنبال کردن معانی و پیروی در عمل می‌باشد. به عبارت دیگر ، تلاوت ، خواندن صورت ظاهر آیات است به همراه توجه به معانی و مفاهیم و مصادیق و اوامر و نواهی حضرت قرآن. 📓الموسوعة الفقهیّة، ج۱۳، ص۲۵۰ـ۲۶۰ ا┅═✧❁ 🕋 ❁✧═┅ا ◀️تلاوت در نقطه وحدت و مطلق معنا، تنها مخصوص حضرات قرآن ناطق و «الَّذينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ» (علیهم السلام) است که تا این تلاوت از جانب حضرات معدن وحی الله (علیهم السلام) بر خلق صورت نپذیرد، کسی به معانی و مفاهیم آیات حضرت قرآن و اوامر و نواهی آن پی نبرده و درکی از کلام خداوند عزوجل نخواهد داشت: ▫️عن ابی عبدالله (علیه السلام) : قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ‏ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ‏ أُولئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ‏ » قَالَ: هُمُ الْأَئِمَّةُ علیهم السلام. 📔الكافي ؛ ج۱ ؛ ص۲۱۵ ✔️در آیات حضرت قرآن، تلاوت حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) بر مردم ، به عنوان یکی از منت های ذات اقدس اله بر آنان بر شمرده شده است؛ تلاوتی که سبب می گردد تعلیم کتاب و حکمت، در قلوب خلق مؤثر واقع شده و ممکن گردد: ✨لقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفي‏ ضَلالٍ مُبين (سوره ال عمران،‌آيه ۱۶۴) 🖋لذا خداوند عزوجل، به رسول خویش (صلی الله علیه و اله و سلم) أمر می نماید تا آنچه به او وحی شده است را بر مردم تلاوت نماید؛ و این شأن را [در مطلق معنا] تنها مخصوص حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و اله و سلم) معرفی می نماید . به عبارت دیگر،‌ همو که بر او وحی میشود، تلاوت نیز تنها از لسان او بر مردم جاری می گردد: ✨اتْلُ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتابِ .. (سوره عنکبوت،‌آیه ۴۵) ✨و اتْلُ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ كِتابِ رَبِّكَ ...(سوره کهف،‌آيه ۲۹) ✨رسُولاً يَتْلُوا عَلَيْكُمْ آياتِ اللَّهِ مُبَيِّناتٍ لِيُخْرِجَ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ ..(سوره طلاق، آيه ۱۱) ⏪این تلاوت که از لسان مبارک حضرت معدن الوحی و التنزیل (صلی الله علیه و اله و سلم) صادر می شود،‌ صبغه تنذیری دارد؛ به عبارت دیگر، با تلاوت آن حضرت است که انذار محقق شده و هدایت از ضلالت بر خلق تمییز داده می شود؛ چنانکه در آیات سوره مبارکه نمل، شأن تلاوت با شأن «منذر» بودن حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) تعریف می شود: ✨إنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَها وَ لَهُ كُلُّ شَيْ‏ءٍ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ * وَ أَنْ أَتْلُوَا الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدى‏ فَإِنَّما يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّما أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِينَ (سوره نمل،‌آيات ۹۱ و ۹۲) ▫️ای رسول، به مردم بگو : من به تلاوت حضرت قرآن بر شما، أمر شده ام؛ پس هر کس هدایت شود،‌ به نفع خود هدایت شده و هر کس گمراه شود، پس بگو که من تنها از انذارکنندگان هستم 🖋یکی از أسرار و وجوه تلاوت شدن قرآن از رأس مبارک حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) و نقطه تحت باء بسم الله، نیز همین بوده است؛ تلاوتی که هم منذر بود و هم هادی . منذر برای آنان که از حقیقت غافل بوده اند و هادی برای آنان که طالب هدایت بودند و اتمام حجتی برای همگان (حتی قتلة و ظلمة ، لعنة الله عليهم اجمعين). ▫️و هُوَ عَلَى رُمْحٍ .. سَمِعْتُهُ يَقْرَأُ «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً» (سوره کهف، آیه۹) فَقَفَّ وَ اللَّهِ شِعْرِي عَلَيَّ وَ نَادَيْتُ رَأْسُكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَعْجَبُ وَ أَعْجَبُ ! 📔الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، ج۲ ص: ۱۱۷ 🕋 🕋📜🕋📜🕋

#انس_با_حضرت_قرآن #تلاوت_حضرت_قرآن ⚜قال مولانا صاحب العصر و الزمان (ارواحنا فداه) فی زیارة الناحیة المقدسة: ✨يا جَدَّاه.. کُنْتَ لِلرَّسولِ وَلَداً وَ لِلْقرآنِ سَنَدا ای جدم یا حسین (علیه السلام)! تو برای رسول خدا (صلوات الله علیه) فرزند، و برای قرآن سند و پستوانه ای محکم بودی 🕋حضرت مولانا اباعبدالله الحسین ، شریک القرآن، ثقل أکبر حضرت قرآن و سند القرآن (علیه السلام) ، در مسیر حرکت کاروان حسینی به سوی میدان عبودیت کربلاء، اوامر مبارکی که از ناحیه مقدسه شان صادر می شد را با تلاوت حضرت قرآن بر مردم تبیین می نمودند: از ابتدای خروج از مدینه منوره،‌ ورود به حرم امن مکه، در مسیر خروج از مکه و حرکت به سوی کوفه، با شنیدن خبر شهادت مسلم بن عقیل (علیه السلام)، .. و در تمامی خطباتی که در صحرای کربلاء ایراد فرمودند.. و پس از شهادتشان از رأس مبارک ، قرآن تلاوت می نمودند تا هم سبب تنبه و بیداری غافلان و هم هدایتی برای طالبان هدایت و هم اتمام حجت برای ظالمان و کافران باشد.

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #تلاوت_حضرت_قرآن #شأن_تلاوت_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا ✨ إنَّ الَّذينَ يَتْلُونَ كِتابَ اللَّهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً يَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُور (سوره فاطر،‌آيه ۲۹) ⏹همانطور که بیان شد، مؤمنین به تلاوت حضرت قرآن به عنوان مصداقی از مصادیق انس با حضرت قرآن ، توصیه و أمر شده اند: عَلَيْكُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ. ◀️حضرت اصدق الصادقین (علیه السلام) در تبیین حقیقت معنای تلاوت و حق تلاوت فرمودند: فِي قَوْلِهِ تَعَالَى «الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ‏ » (سوره بقره، آيه ۱۲۱) قَالَ : يُرَتِّلُونَ آيَاتِهِ وَ يَتَفَقَّهُونَ فِيهِ وَ يَعْمَلُونَ بِأَحْكَامِهِ وَ يَرْجُونَ وَعْدَهُ وَ يَخَافُونَ وَعِيدَهُ وَ يَعْتَبِرُونَ بِقِصَصِهِ وَ يَأْتَمِرُونَ بِأَوَامِرِهِ وَ يَتَنَاهَوْنَ عَنْ نَوَاهِيهِ.. ▪️منظور ترتیل آیات (صحیح خواندن و رعایت آداب آن است)، تفقه در آنها؛ عالِم بودن به احکام آنها؛ امید داشتن به وعده های الهی و خوف از وعیدها؛ عبرت گرفتن از قصص قرآنی ؛ امثتال اوامر و ترک نواهی آن است.. 📔البرهان فی تفسیر القرآن،ج۱ ص۳۱۶ 📔إرشاد القلوب إلى الصواب ؛ ج۱ ؛ ص۷۸ ا┅═✧❁ 🕋 ❁✧═┅ا 🖋سعید بن جبیر الوالبی را می توان در زمره تالین (تلاوت کنندگان حضرت قرآن) به شمار آورد. ☑️وی از حاملان علم القرآن و مفسران بود که حضرت جعفر بن محمد الصادق (علیه السلام)‌، او را ثابت قدم بر امامت حضرت سجاد (علیه السلام)، معرفی و علت شهید شدنش به دست حجاج ملعون را همین امر معرفی فرمودند: كان يأتم بعلي بن الحسين (علیه السلام) و کان مستقيما. ☑️از کبار علماء،‌ فقهاء ‌و از عابدان و فاضلان بود ؛ ملقب به «جِبهذ العلماء» که علماء در وصفش نوشته اند: و ما على الأرض إلا و هو محتاج إلى علمه؛ هیچ کس نبود که محتاج به علم او نباشد. وی در شب زنده داری و انس با حضرت قرآن نمونه بود. سعید بن جبیر خود نقل می کند که پس از شهادت حضرت سیدالشهداء (علیه السلام)، در هر دو روز،‌ کل قرآن را ختم می کردم؛ چه مسافر بودم و چه مریض: ما مَضَتْ عَلَيَّ لَيْلَتَانِ مُنْذُ قُتِلَ الْحُسَيْنُ إِلا أَقْرَأُ فيهما القرآن إلا مسافرا أو مريضا. و نیز گفته است: در ایامی که در مکه بودم، قرآن را در دو رکعت نماز ختم می کردم. ☑️در بیان داستان شهادت سعید بن جبیر،‌ این اولین کاتب تفسیر، نقل است که چون حجاج ملعون، دستور قتل او را داده و او را رو به قبله کردند، وی این آیه را تلاوت کرد:✨ «وَجَّهتُ وجهِیَ لِلذّی فَطَر السموات وَالارض حنیفاً و ما انا مِنَ المشرکین» (سوره انعام، آیه ۷۹). حجاج برآشفته شد و دستور داد او را مخالف قبله کنند و سر از بدنش جدا کنند. در این هنگام سعید بن جبیر تلاوت کرد:✨ «فَاَینما تُولّوا فَثَمَّ وَجهُ الله» (سوره بقره،‌آیه ۱۱۵). حجاج گفت: صورتش را بر زمین بگذارید. سعید بن جبیر این آیه را خواند:✨ «مِنها خَلَقناکُم و فیها نُعیدُکُم و مِنها نُخرِجُکُم تارهً اخری.» (سوره طه ، آیه ۵۵). حجاج ملعون دستور ذبح او را داد . سعید شهادتین گفت؛ سرش را از بدنش جدا کردند؛ اما سر آغشته به خون او روی زمین، کلمه مبارکه «لا الِهَ اِلاّ اللّه» را تکرار می کرد و ساکت نمی شد! 📓معجم‏ رجال‏ الحديث، ج ۸، ص ۱۱۴ 📓موسوعه طبقات الفقهاء ج۱، ص ۳۷۲ #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ┄┅┅❅💠💠 💎💠💠❅┅┅┄ 💠ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 🕋 🕋📜🕋📜🕋

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #استماع_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا ✨وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون‏ (سوره اعراف،‌آيه ۲۰۴) 🔰استماع حضرت قرآن و انصات ⏹از دیگر مصادیق انس با حضرت قرآن، «استماع حضرت قرآن» یعنی گوش دادن به صدای قرائت و یا تلاوت آن است. ◀️گوش فرا دادن و سکوت نمودن به هنگام قرائت شدن قرآن، أمری است که خداوند عزوجل در شریفه ۲۰۴ سوره مبارکه اعراف به آن تأکید می نماید؛ گرچه امتثال این امر از باب رعایت حرمت حضرت قرآن و احترام و تعظیم آن نیز پسندیده و مورد تأکید می باشد، اما خود به عنوان مصداقی مستقل از مصادیق انس با حضرت قرآن به شمار می رود؛ بدین معنا که بندگان با انصات و استماع، بخصوص استماعی که با توجه و دقت نظر همراه باشد، می توانند با حضرت قرآن مأنوس شده و از آثار و برکات آن منتفع گردند؛ عبارت «لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون» در انتهای شریفه نیز به همین حقیقت اشاره می نماید. ا┅═✧❁ 🕋 ❁✧═┅ا ⏪استماع حضرت قرآن در حقیقت، حق سمع (گوش ها) است که خداوند عزوجل در آيات حضرت قرآن از مورد سوال واقع شدن گوش ها از آنچه شنیده اند، سخن به میان می آورد: ✨وَ لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ كُلُّ أُولئِكَ كانَ عَنْهُ مَسْؤُلا (سوره اسراء،‌آیه ۳۶) 🔘حضرت مولانا زین العابدین سیدالساجدین (علیه السلام) در بیان حق سمع، گوش ها را باب و دروازه ورود سخن به قلب معرفی نمودند : ▫️وَ أَمّا حَقّ السّمْعِ ..فَإِنّهُ بَابُ الْكَلَامِ إِلَى الْقَلْبِ ☑️لذا بیان نمودند که حق ناصح (نصیحت کننده) بر مردم این است که آنان گوش هایشان را برای فهم و درک نصیحت هایش باز کنند: ▫️و أَمّا حَقُّ النّاصِحِ فَأَن تَلينَ لَهُ جَناحَكَ ثُمَّ تَشرَئِبَّ لَهُ قَلبُكَ وَتَفتَحَ لَهُ سَمعَكَ حَتّى تَفهَمَ عَنهُ نَصيحَتَهُ ثُمَّ تَنظُرُ فيها فَإن كانَ وُفِّقَ فيها لِلصَّوابِ حَمِدتَ اللّه عَلى ذلِكَ وَقَبِلتَ مِنهُ وَعَرَفتَ لَهُ نَصيحَتَهُ ▪️حقّ نصيحت كننده اين است كه نسبت به او فروتنى كنى، سپس دل را براى فهم نصيحتش آماده نمايى و گوش هایت را برای درک نصیحت هایش باز کنی، سپس در گفتارش تأمل نمایی و اگر آن را موافق صواب دیدی ( یعنی حق بود) خدا را بر آن شكر گويى و از او بپذيرى و قدر نصیحتش را بدانی 📔تحف العقول، النص ص۲۵۵ 📔مستدرک الوسائل، ج ۱۱ص۱۵۴ ✔️و یکی از شئون حضرت قرآن، «ناصح» بودن آن است؛ چنانکه امیرالمومنین علی (علیه السلام) تصریح نمودند: ▫️وَ اعْلَمُوا أَنَّ هَذَا الْقُرْآنَ هُوَ النَّاصِحُ‏ الَّذِي‏ لَا يَغُشُّ ▪️بدانید این قرآن نصیحت کننده ای است که هیچ گاه فریب نمی دهد 📔غرر الحکم و درر الکلم ص۲۳۷ ✔️لذا در احادیث متعدد به گوش فرا دادن به قرآن در هنگامی که آیات آن قرائت و یا تلاوت می شود، تأکید شده و برای این استماع آثار و برکاتی بر شمرده شده است؛ از آن جمله حضرت قرآن ناطق، صادق آل محمد (علیه السلام) فرمودند: ▫️مَنِ اسْتَمَعَ حَرْفاً مِنْ كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ غَيْرِ قِرَاءَةٍ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ سَيِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً ▪️کسی که حرفی از کتاب خدا را بشنود بدون اینکه خود قرائت کند خداوند برایش حسنه ای می نویسد و یکی از گناهان او را محو می کند و مقام او را یک درجه بالا می برد. 📔الكافي ؛ ج۲ ؛ ص۶۱۲ 🖋در باب استماع حضرت قرآن و عظمت شأن آن همین بس که حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) فرمودند: ✨ألا مَن اشتاقَ إلَى اللّه ِ فَليَستَمِعْ كلامَ اللّه بدانید که هر کس مشتاق خداوند است، پس باید به كلام خداوند گوش فرا دهد. 📔میزان الحکمة ج۳ ص۲۵۳۱ 🕋 🕋📜🕋📜🕋

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #شأن_انس_با_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا 🔰قال أمير المؤمنين علي (عليه السلام): ▫️إنْ أَرَدْتَ الْمُونِسَ فَالْقُرْآنُ يَكْفِيكَ ✔️اگر به دنبال مونس می گردی،‌ حضرت قرآن برای تو کافی است ا┅═✧❁ ⚜️ ❁✧═┅ا 🖋انس در لغت به معنی الفت و رابطه، دوستی و وابستگی است و در مقابل وحشت قرار دارد؛ أنس با شیء به معنای آرامش یافتن با آن شیء‌ است . ◀️آنچه که در کلام اهل بیت (علیهم السلام) ،‌ به عنوان تام ترین و بالاترین شیء ای که با آن انس گرفته می شود، معرفی شده، «حضرت قرآن» است: ▫️منْ‏ أنِسَ‏ بِتِلاوَةِ الْقُرْآنِ لَمْ تُوحِشْهُ مُفَارَقَةُ الإِخْوَانِ»(۱): هرکس با حضرت قرآن انس بگیرد، از جدایی دوستان وحشتی نخواهد داشت ▫️ إنْ أَرَدْتَ الْمُونِسَ فَالْقُرْآنُ يَكْفِيكَ (۲): اگر به دنبال مونس می گردی،‌حضرت قرآن برای تو کافی است ▫️طلَبْتُ الْأُنْسَ فَوَجَدْتُهُ فِي قِرَاءَةِ الْقُرْآنه (۳): حضرت صادق آل محمد (علیه السلام) فرمودند دنبال مونسی بودم که در پناه آن، آرامش پیدا کنم، آن را در قرائت حضرت قرآن یافتم. ◀️انس با حضرت قرآن و معیت با آن، از چنان عظمت والایی برخوردار است که حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) در شب عاشوراء و در میدان عبودیت کربلاء ، به حضرت علمدار مولانا ابالفضل العباس (علیه السلام) توصیه نمود تا یک شب را از دشمن به جهت عبادت و تلاوت حضرت قرآن مهلت بگیرد و با تصریح به «حبّ به تلاوت حضرت قرآن» (۴) ، انس با آن را به عنوان سیره ای در مکتب حسینی (علیه السلام) اعلان نمودند. سیره ای که تمامی اصحاب حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) در میدان عبودیت هستی، به آن مشغول بوده و لذا نقل است که از پشت خیمه ها، صدایی كَدَوِيِّ النَّحْلِ (همچون صدای زنبورهای کندو عسل) از عبادت و تلاوت حضرت قرآن به گوش می رسید. (۵) ⏪شأن «معیت با حضرت قرآن» که در کلام مولانا سیدالساجدین (علیه السلام) ذکر شده، شأنی است که به سبب انس با حضرت قرآن حاصل می گردد: ⚜️«لَوْ مَاتَ مَنْ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ يَكُونَ الْقُرْآنُ مَعِي» (۶): اگر اهل مشرق و مغرب همگی بمیرند،‌ پس از آنکه حضرت قرآن با من است، وحشتی نخواهم داشت». ☑️به عبارت دیگر، انس با حضرت قرآن ما را به معیت با حضرت قرآن می رساند و هر چه این انس عمیق تر و کامل تر باشد، معیت با حضرت قرآن نیز کامل تر و تام تر خواهد بود. _________ (۱). تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ۱۱۲ (۲). جامع الأخبار(للشعيري) ؛ ص۱۸۱ (۳).مستدرک الوسائل،ج۱۲، ص۱۷۴. (۴).« أَنِّي كُنْتُ قَدْ أُحِبُّ الصَّلَاةَ لَهُ وَ تِلَاوَةَ كِتَابِهِ..»؛بحار الأنوار ج۴۴ ص: ۳۹۲ (۵) «بَاتَ الْحُسَيْنُ علیه السلام وَ أَصْحَابُهُ تِلْكَ اللَّيْلَةَ وَ لَهُمْ دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحْلِ» ؛ تسلية المجالس و زينة المجالس (مقتل الحسين عليه السلام) ؛ ج۲ ؛ ص۲۶۷؛ للهوف على قتلى الطفوف (ترجمه فهرى) النص، ص: ۹۴ (۶). الكافي؛ج۲ ؛ ص۶۰۴ #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ┄┅┅❅💠💠 💎💠💠❅┅┅┄ 💠ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 🕋 🕋📜🕋📜🕋

#انس_با_حضرت_قرآن ⚜️قال مولانا الإمام سید الساجدین زين العابدين، علي بن الحسين (عليه السلام) : ▫️«لَوْ مَاتَ مَنْ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ يَكُونَ الْقُرْآنُ مَعِي» اگر اهل مشرق و مغرب بمیرند،‌ پس از آنکه حضرت قرآن با من است، وحشتی نخواهم داشت. 📓الكافي؛ج۲ ؛ ص۶۰۴ #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ┄┅┅❅💠💠 💎💠💠❅┅┅┄ 💠ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #قرائت_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا ✨و قُرْآناً فَرَقْناهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلى‏ مُكْثٍ وَ نَزَّلْناهُ تَنْزيلا (سوره اسراء،‌آیه ۱۰۶) ✨فإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَه‏ (سوره قیامت،‌آيه ۱۸) *️⃣از مصادیق انس با حضرت قرآن که خداوند عزوجل در آیات کتاب الله ،‌ مؤمنین را به آن ترغیب و تحریض می نماید، «قرائت حضرت قرآن» است. ◀️شأن قرائت حضرت قرآن در مطلق و در وحدت معنا، مخصوص حضرات قرآن ناطق (علیهم الصلوة و السلام) است که تا قرآن صامت از لسانِ قرآن ناطق قرائت نشود، کسی قادر به قرائت این مصحف شریف نمی باشد؛ چنانکه خداوند عزوجل با بیان « لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ» (سوره اسراء،‌آیه ۱۰۶) این شأن را مخصوص حضرت ختمی مرتبت و حضرات معدن وحی الله (علیهم الصلوة و السلام) معرفی می نماید؛ لذا قرائت برای مؤمنین، در تِلو و به تبعیت از قرائت حضرات قرآن ناطق صورت می پذیرد. ☑️علاوه بر این معنای باطنی، حتی در ظاهر و به جهت نحوه قرائت ظواهر آیات حضرت قرآن نیز، مؤمنین به قرائتی امر شده اند که با خصیصه ی «تبعیت از قرائت ما» همراه باشد،‌ یعنی به تبعیت از قرائت ذوات مقدسه آل الله (علیهم السلام) صورت پذیرد؛ چنانکه در شریفه ۱۸ سوره مبارکه قیامت بر این مهم تأکید شده است: «فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَه» (سوره قیامت،‌آيه ۱۸). #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ┄┅┅❅💠💠 💎💠💠❅┅┅┄ 💠ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 🕋 🕋📜🕋📜🕋

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #قرائت_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا 🔰ليْسَ شَيْ‏ءٌ بَعْدَ تَعَلُّمِ الْعِلْمِ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ 🖋همانا پس از کسب نورانیت علم، هیچ چیز نزد خداوند عزوجل، محبوب تر از قرائت قرآن نیست ا┅═✧❁ ⚜️ ❁✧═┅ا *️⃣حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم) اهمیت مداومت بر قرائت حضرت قرآن و انس با آن را اینگونه بر مؤمنین متذکر شدند که خطاب به سلمان محمدی (علیه الرحمة) فرمودند : ⚜️يا سَلْمَانُ عَلَيْكَ بِقِرَاءَةِ الْقُرْآنِ اي سلمان، بر تو باد به قرائت حضرت قرآن مداومت داشته باشی ◽️و پس از برشمردن آثار و برکات فراوانِ قرائت حضرت قرآن،‌ بر این مهم تاکید نمودند که: ⚜️فإِنَّهُ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ بَعْدَ تَعَلُّمِ الْعِلْمِ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ 🖋همانا پس از کسب نورانیت علم، هیچ چیز نزد خداوند عزوجل، محبوب تر از قرائت قرآن نیست. 📔جامع الأخبار(للشعيري) ؛ ص۳۹ ✔️به عبارت دیگر، «کمال قرائت» زمانی است که مؤمن با حمل علم نورانی آل محمد (علیهم السلام) به قرائت حضرت قرآن مشغول شود. بدین معنا که قرائت مؤمن به میزان علمی که از حضرات قرآن ناطق (علیهم السلام) در باب معانی آیات کسب نموده،‌ به قرائت کامل و مرضیّ ربّ نزدیک تر است و به تبع از آثار و برکات قرائت نیز بیشتر منتفع می گردد. ⏪اما آنچه که در اینجا محط بحث است، سفارش به قرائت همین ظواهر آیات است که بندگان به «ما تیسر منه» امر شده است. ☑️امر به قرائت «ما تیسّر من القرآن»، مضمون شریفه ۲۰ سوره مبارکه مزمل می باشد: ✨إنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنى‏ مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذينَ مَعَكَ وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَيْكُمْ فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضى‏ وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ آخَرُونَ يُقاتِلُونَ في‏ سَبيلِ اللَّهِ فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيم‏ (سوره مزمل، آيه ۲۰) 🔘مطابق شریفه فوق، آنچه که مؤمنین در باب قرائت حضرت قرآن به آن أمر شده اند، قرائت «ما تیسّر منه» یعنی قرائت به هر میزانی است که برای بنده، میسور و مقدور باشد. قرائت میسور و مقدور، در کلام حضرات قرآن ناطق (علیهم السلام) به قرائت «ما تيسر منه لكم فيه خشوع القلب و صفاء السرّ» تعبیر شده است، یعنی قرائت به میزانی که با خشوع قلب و صفای باطن همراه باشد: ▫️عن الرضا عن أبيه عن جده علیهم السلام في قوله تعالى: «فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ» قال: ما تيسر منه لكم فيه خشوع القلب و صفاء السرّ. 📔تفسير أحسن الحديث، ج۱۱ ص: ۴۱۱ 📔مجمع البيان ج ۱۰ ص ۳۸۲ 📔 تفسير منهج الصادقين في إلزام المخالفين، ج۱۰ ص: ۵۵ 🖋به عبارت دیگر، مؤمنین به قرائتی امر شده اند که با حضور قلب و نشاط و اقبال همراه باشد. #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ┄┅┅❅💠💠 💎💠💠❅┅┅┄ 💠ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 🕋 🕋📜🕋📜🕋

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #تذکر ا❁﷽❁ا 🔰متذکر شدن از آیات حضرت قرآن ✨وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِر (سوره قمر،‌آيه ۱۷) ✨فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُون‏ (سوره دخان،آيه ۵۸) 🔘یکی از مصادیق انس با حضرت قرآن، «تذکّر» یعنی متذکر شدن از آیات و بیّنات، حِکَم و قصص، ضرب امثال و مفاهیمی است که در تنزیل (صورت ظاهری آیات حضرت قرآن) ذکر شده اند. ▫️«تذّکر» از نظر لغوی به معنای «یادآورى کردن و پند دادن» است. 🖋حضرت قرآن خود «ذکر» به معنا الاتم است؛ تام ترین شیء است که سبب می شود غفلت و نسیان از بندگان دور شده و نام و یاد خداوند در قلب آنان حاضر باشد؛ چنانکه شریفه ۹ سوره مبارکه حجر ، یکی از اسامی حضرت قرآن را «ذکر» معرفی می نماید: ➖«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُون» (سوره حجر،‌ آیه ۹) ⏪خداوند عزوجل، حضرت قرآن را با لسانی بلیغ و مفاهیمی «یسیر» که به آسانی قابل فهم و درک باشند، نازل فرمود تا هر بنده ای بتوانند با قرائت آیات الهی متذکر حقیقت شده، از غفلت خارج و به حق رهنمون گردد؛ مفاهیمی همچون «وعده به بهشت و توصیف نعم بهشتی و یا وعید به جهنم و توصیف عذاب های آن». 🖋لذا در پنج آیه از آیات حضرت قرآن، هدف از آسان بیان شدن حقائق، «تذکیر» معرفی می شود: ✨«ای پیامبر! ما قرآن را بر زبان تو آسان کردیم تا شاید آنان متذکر شوند» (سوره دخان،‌آیه ۵۴) ✨يقيناً ما قرآن را براى پند گرفتن آسان كرديم، پس آيا پند گيرنده اى هست؟ (سوره قمر،‌ آيات ۱۷ ؛ ۲۲، ۳۲ و ۴۰) ☑️چنانکه در تبیین معنای این آیات مبارکات نقل شده است: 🔹«فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ‏ » (سوره دخان، آیه ۵۸) يُرِيدُ مَا يَسَّرَ مِنْ نِعْمَةِ الْجَنَّةِ وَ عَذَابِ النَّار «ای پیامبر! ما قرآن را بر زبان تو آسان کردیم» یعنی با وصف نعم بهشتی و عذاب های جهنم ، آسان شد 🔹وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِر (سوره قمر، آيه ۴۰) كرّر ذلك في كلّ قصّة اشعاراً بأنّ تكذيب كلّ رسول مقتض لنزول العذاب و استماع كلّ قصّة مستدع للادّكار و الاتعاظ و استينافاً للتنبيه و الإيقاظ لئلّا يغلبهم السّهو و الغفلة «و ما این قرآن را آسان ادا کردیم تا از آن پند گیرند» یعنی در هر قصه ای از قصص آن اشاره نمودیم که تکذیب هر پیامبری سبب نزول عذاب می شود؛ و شنیدن هر قصه ای از قصص قرآن سبب تذکر و پندگیری و بیدار شدن از غفلت می گردد 📔تفسير القمي ؛ ج۲ ؛ ص۲۹۳ 📔تفسير الصافي ؛ ج۵ ؛ ص۱۰۴ 🖋به عبارت دیگر خداوند عزوجل تمام حقائق هستی را در کلامی یسیر که در ظاهر به آسانی قابل فهم و درک می باشد ، نازل فرمود تا بندگان بتوانند به راحتی متذکر حق و حقیقت گردند؛ از وعیدهای آن انذر شده و به بشارات آن تهییج شوند: ✨فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقينَ وَ تُنْذِرَ بِهِ قَوْماً لُدًّا (سوره مریم، آیه ۹۷) ✔️لذا یکی از مصادیق انس با حضرت قرآن ، متذکر شدن از آیات الهی و کلامی است که خداوند عزوجل در قالب وعده و وعیدها و قصص و حکمت ها ، بر بندگان آسان نموده تا آنان به صراط مستقیم دلالت و راهنمایی شوند. 🕋 🕋📜🕋📜🕋

#انس_با_حضرت_قرآن 🔰قال الامام سیدالسادات حسن بن علی المجتبی (علیه السلام): ▫️إنَّ هَذَا الْقُرْآنَ يَجِي‏ءُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ قَائِداً وَ سَائِقاً يَقُودُ قَوْماً إِلَى الْجَنَّةِ أَحَلُّوا حَلَالَهُ وَ حَرَّمُوا حَرَامَهُ وَ آمَنُوا بِمُتَشَابِهِهِ وَ يَسُوقُ قَوْماً إِلَى النَّارِ ضَيَّعُوا حُدُودَهُ وَ أَحْكَامَهُ وَ اسْتَحَلُّوا مَحَارِمَه‏ ▪️همانا این قرآن، روز قیامت وارد می شود در حالی که راهبر و کشاننده است؛ قومی که حلالش را حلال شمرده و حرامش را حرام دانسته و به متشابهات آن ایمان آورده اند، به سوی بهشت دلالت و راهبری می نماید؛ و قومی که حدود و احکامش را ضایع و مُحرّماتش را حلال شمرده اند،‌ به سوی جهنم می کشاند. 📔إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي) ؛ ج۱ ؛ ص۷۹ #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ┄┅┅❅💠💠 💎💠💠❅┅┅┄ 💠ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #تفکر_و_تدبر_در_آیات_حضرت_قرآن #مقدمه ا❁﷽❁ا 🔰تفکر و تدبرّ در آیات حضرت قرآن ◀️از دیگر مصادیق انس با حضرت قرآن، تفکر و تدبّر در آیات حضرت قرآن است. ☑️گرچه تفکر و تدبرّ دو مصداق جداگانه از مصادیق انس به شمار می روند ، اما وجه اشتراک هر دو در این است که به اندیشیدن در ظاهر آیات حضرت قرآن دعوت می نماید و مربوط به تنزیل کلام خداوند عزوجل است. به عبارت دیگر، در این دو مصداق از مصادیق انس، بندگان به اندیشیدن در صورت ظاهری آیات حضرت قرآن امر شده اند؛ از آنجا که ظواهر آیات حضرت قرآن حجیت دارند و همین ظاهر کلام الهی دارای اعجاز می باشد . ⏪چنان که در احادیث ، در خصوص ظاهر آیات حضرت قرآن بیان شده است : 🔹إنَّ لِلْقُرْآنِ بَطْناً [وَ لِلْبَطْنِ بَطْناً] وَ لَهُ ظَهْرٌ وَ لِلظَّهْرِ ظَهْرٌ همانا قرآن دارای ظاهر و باطنی است و هر ظاهر آن نیز ظاهر دیگری دارد 🔹لهُ ظَهْرٌ وَ بَطْنٌ فَظَاهِرُهُ حُكْمٌ وَ بَاطِنُهُ عِلْمٌ ظَاهِرُهُ‏ أَنِيقٌ‏ وَ بَاطِنُهُ عَمِيق ظاهر قرآن حکمت است و شگرف [و باطن آن علم است و عمیق] 🔹كتَابُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى أَرْبَعَةِ أَشْيَاءَ عَلَى الْعِبَارَةِ وَ الْإِشَارَةِ وَ اللَّطَائِفِ وَ الْحَقَائِقِ فَالْعِبَارَةُ لِلْعَوَامِّ وَ الْإِشَارَةُ لِلْخَوَاصِّ وَ اللَّطَائِفُ لِلْأَوْلِيَاءِ وَ الْحَقَائِقُ لِلْأَنْبِيَاءِ. کتاب خداوند عزوجل بر چهار أمر استور است؛ یکی از آنها عبارات (ظواهر آیات حضرت قرآن) است که برای عموم می باشد [اشارات و لطائف و حقائق آن برای خواص و اولیاء و انبیاء می باشد]. 📔الكافي ج۲ ص۵۹۹ 📔وسائل الشيعة ؛ ج۲۷ ؛ ص۱۹۲ 📔بحار الأنوار؛ ج۷۵ ؛ ص۲۷۸ 🖋بنابراین تدبرّ و تفکر، از مصادیقی است که متوجه عموم بندگان می باشد و همه مردم (الناس) به آن دعوت شده اند و با غور در بواطن و معانی و تفسیر و تأویل آیات حضرت قرآن متفاوت است. ✔️دلیل این مطلب نیز احادیثی است که قرائت نافع را تنها قرائت همراه با تدبّر معرفی می نمایند: لا خَیْر فِی قِرَاءَ ة لا تدَّبرَ فِيهَا (۱) [و بدیهی است که قرائت امری است که متوجه عموم بندگان می باشد] ؛ ✔️اما در مقابل تفسیر قرآن را دور از عقول رجال (عموم مردم) معرفی نموده و آن را بر عهده خواصی معرفی می نمایند که مجهز به نورانیت علم اند و یا با حمل علم القرآن می توانند در بواطن غور نمایند: لَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَبْعَدَ مِنْ عُقُولِ الرِّجَالِ مِنْ تَفْسِيرِ الْقُرْآن‏ (۲). 📔(۱).مشکاةالأنوار، ص ۱۳۸ 📔(۲).وسائل الشيعة ؛ ج۲۷ ؛ ص۱۹۲ 🖋در ادامه هر یک از مصادیق تفکر و تدبر، را به صورت جداگانه بررسی می نماییم . #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ┄┅┅❅💠💠 💎💠💠❅┅┅┄ 💠ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف 🕋 🕋📜🕋📜🕋

#انس_با_حضرت_قرآن 🔰قال الإمام سیدالسادات حسن بن علی المجتبی (علیه السلام): ▫️أيُّهَا النَّاسُ تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ الْمَجِيدَ فَقَدْ دَلَّكُمْ عَلَى الْأَمْرِ الرَّشِيدِ ای مردم! در قرآن مجید تدبرّ کنید که همانا شما را به «أمر رشید» دلالت نموده است 📔إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي) ؛ ج۱ ؛ ص۸۰ #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ ┄┅┅❅💠💠 💎💠💠❅┅┅┄ 💠ناصرات المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #تفکر_و_تدبر_در_آیات_حضرت_قرآن #تفکر ا❁﷽❁ا 🔰تفکر در آیات حضرت قرآن ☑️بیان شد که یکی از دیگر مصادیق انس با حضرت قرآن، تفکر در کلام الهی است که در آیات مصحف شریف نیز به آن اشاره شده است: ✨ بالْبَيِّناتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون (سوره نحل، آیه ۴۴) ✨...فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون‏ (سوره اعراف،‌آيه ۱۷۶) ✨...وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون (سوره حشر،‌آيه ۲۱) ◀️در شریفه ۴۴ سوره مبارکه نحل، خداوند عزوجل بندگان را به تفکر در کلام الهی سفارش می نماید و این تفکر را پس از تبیین حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و اله و سلم) معرفی می نماید: لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون. 🖋به عبارت دیگر پس از آنکه آیات وحی از لسان حضرت مبیّن وحی (صلوات الله علیه) بر مردم تبیین شد، آنان به تفکر در آیات دعوت و أمر شده اند تا از قصص و نیز ضرب امثال حضرت قرآن عبرت و پند گیرند. ⏪چنانکه در آیات فوق الذکر مشاهده می شود،‌ عبارت «لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون» در خصوص قصص و ضرب امثال حضرت قرآن به کار برده شده است و به این مهم اشاره می نماید که قصص قرآنی و نیز مَثل ها، به جهت تفکر بندگان و عبرت و پندگیری آنان می باشد: « از قصص بر آنها بازگو نما تا شاید تفکر کنند (سوره اعراف،‌آيه ۱۷۶)؛ « و اینها مَثل های است که بر مردم می زنیم تا شاید تفکر کنند» (سوره حشر،‌آيه ۲۱). 🔷از جمله آیاتی که به تفکر در ضرب امثال حضرت قرآن دعوت می نماید، شریفه ۲۴ سوره مبارکه یونس است که حضرت علی بن الحسین السجاد (علیه السلام) یکی از آثار و ماحصل تفکر در این ضرب مثل قرآنی را «زهد در حیات دنیوی» معرفی نمودند: ▫️فازْهَدُوا فِيمَا زَهَّدَكُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ مِنْ عَاجِلِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ وَ قَوْلُهُ الْحَقُّ: إِنَّما مَثَلُ الْحَياةِ الدُّنْيا كَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ‏ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَ الْأَنْعامُ‏ حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وَ ازَّيَّنَتْ‏ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتاها أَمْرُنا لَيْلًا أَوْ نَهاراً فَجَعَلْناها حَصِيداً كَأَنْ لَمْ تَغْنَ‏ بِالْأَمْسِ‏ كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ‏ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ‏» (سوره یونس،‌آيه ۲۴) ▫️فكُونُوا عِبَادَ اللَّهِ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ يَتَفَكَّرُونَ وَ لَا تَرْكَنُوا إِلَى الدُّنْيَا ▪️ای مردم،‌ زاهد باشید در آنچه که خداوند عزوجل به شما امر به زهد فرموده از حیات دنیای زودگذر؛ که همانا قول خداوند عزوجل حق است که می فرماید: «مثَل اين زندگى دنيا مثَل بارانى است كه از آسمان نازل كنيم، تا بدان هر گونه رستني ها از زمين برويد، چه آنها كه آدميان مى‌خورند و چه آنها كه چارپايان مى‌چرند. چون زمين پيرايه خويش برگرفت و آراسته شد و مردمش پنداشتند كه خود قادر بر آن همه بوده‌اند، فرمان ما شب هنگام يا به روز در رسد و چنان از بيخَش بركنيم كه گويى ديروز در آن مكان هيچ چيز نبوده است. آيات را براى مردمى كه مى‌انديشند اينچنين تفصيل مى‌دهيم» ▪️پس بندگان خداوند، از کسانی باشید که اهل تفکر در آیات خداوند هستید و به دنیا تمایل نداشته باشید.. 📔الكافي ؛ ج۸ ؛ ص۷۵ 🖋لذا در دعای مرویّ از حضرت صادق الائمه (علیه السلام) که در قبل از تلاوت حضرت قرآن خوانده می شود، یکی از مراتب قرائت نافع، قرائت همراه با تفکّر، معرفی می شود: ▫️اللهُمَّ اِنّی اَشهَدُ اَنَّ هذا کِتابُکَ المُنزَلُ مِن عِندِکَ عَلی رَسُولِکَ... اَللّهُمَّ فَاجعَل نَظَری فیهِ عِبادَة، وَ قِرائَتی فیهِ فِکراً 📔بحارالانوار، ج۸۹ ص۲۰۷ 🕋 🕋📜🕋📜🕋

#انس_با_حضرت_قرآن 🔸قالت مولاتنا أم الائمة الأطهار ، فاطمة الزهراء (عليها السلام) : حُبِّبَ إلَىَّ من دُنياكُم ثَلاثٌ : تِلاوَةُ كِتابِ اللّه و النَّظَرُ في وَجهِ رَسولِ اللّه و الإنفاقُ في سَبيلِ اللّه از دنياى شما سه چيز محبوب من است: تلاوت حضرت قرآن ، نگاه به چهره رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و انفاق در راه خدا. (الموسوعة الكبرى عن فاطمة الزهراء (عليها السلام)،ج۲۲، ص۵۹۹) ✨«اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطمهَ و اَبیها و بَعلِِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ المُستَودَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِهِ عِلمُک»

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #تفقه_در_آیات_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا 🔰تفقه در آیات حضرت قرآن ☑️از دیگر مصادیق انس با حضرت قرآن، «تفقه» در کلام خداوند عزوجل است. تفقه به معنای تعمّق است ؛ به تعقّلی که عمیق باشد، تفقّه گفته می شود. به عبارت دیگر، تفقه مرتبه ای است که به عمیق شدن در آيات حضرت قرآن اطلاق می شود و متوجه بواطن حضرت قرآن است؛ نیاز به نورانیت علم دارد و تنها شأن متفقهون و متعمقون می باشد (و نه عموم). ◀️در چندین آيه از آیات حضرت قرآن، به تفقه در کلام الهی اشاره شده است؛ شریفه ۱۲۲ سوره مبارکه توبه، به متخلّق شدنِ گروهی از مؤمنین (یعنی خواص) به شأن تفقه در دین، أمر می نماید و شریفه ۹۸ سوره مبارکه انعام، با بیان «قوم یتفقهون» به خواصی اشاره می نماید که به شأن تفقه کلام خداوند و عمیق شدن در معانی و بواطن حضرت قرآن نائل آمده اند: ✨...انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآياتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُون‏ (سوره انعام، آيه ۶۵) ✨...قَدْ فَصَّلْنَا الْآياتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُون (سوره انعام،‌آيه ۹۸) ✨وَ ما كانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنْفِرُوا كَافَّةً فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُون‏ (سوره توبه، آیه ۱۲۲) ⏪گرچه در هر زمان و عصری، عالِمانی به صورت نسبی به شأن تقفه در آیات حضرت قرآن نائل آمده اند، اما این شأن در کامل ترین صورتش،‌ مخصوص خواصی از حاملان علم در آخرالزمان است که در کلام امام سجاد (علیه السلام)، «متعمّقون» نامیده شده اند. مطابق کلام آن حضرت، آیاتی از حضرت قرآن که حامل مضامین والای توحیدی است را تنها آنان می توانند تفقه نموده و در آن عمیق شوند. 🔹حضرت زین العابدین علی بن الحسین السجاد (علیه اسلام) فرمودند: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَلِمَ أَنَّهُ يَكُونُ فِي آخِرِ الزَّمَانِ أَقْوَامٌ‏ مُتَعَمِّقُونَ‏ فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى‏ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ الْآيَاتِ مِنْ سُورَةِ الْحَدِيدِ إِلَى قَوْلِهِ‏ وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ»؛ 🖋خداوند عزوجل می دانست‌ که‌ در آخرالزمان‌ گروه‌هایی‌ اهل‌ تعمق‌ (متعمقون) یافت‌ خواهند شد، لذا سوره‌ مبارکه توحید و آیاتی‌ از سوره‌ مبارکه حدید (تا «وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ») را نازل‌ فرمود. 📔التوحيد (للصدوق)، ص ۲۸۳ ✔️همانطور که پیشتر نیز بیان شد، آیات حضرت قرآن دارای ظواهر و بواطن است. غور در بواطن با تفقه در آيات که همان تعقل عمیق است، مصداق دیگری از مصادیق انس با حضرت قرآن به شمار می رود که مخصوص متعمقون و متفقهون می باشد. از آنجا که در آخرالزمان به عنایت حضرت مولانا حضرت بقیة الله الاعظم (ارواحنا فداه) عقول کامل می شود،‌ لذا شأن تفقه در آیات حضرت قرآن که همان «تعقّل عمیق» است، مخصوص آنان معرفی شده است. 📔 الكافي ، ج‏۱، ص ۲۵ 🕋 🕋📜🕋📜🕋

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #حفظ_آیات_حضرت_قرآن #مقدمه ا❁﷽❁ا 🔰حفظ آیات حضرت قرآن ✨إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ (سوره حجر،‌آیه ۹) 🔘 یکی دیگر از مصادیق انس با حضرت قرآن، حفظ نمودن آیات مصحف شریف است. 🔹حفظ از نظر لغوی، به دو معنای «نگهداری و نگهبانی» و همچنین «به خاطر سپردن (مخالف واژه فرموشی)» به کار برده می شود. 🖋از آنجا که کلام خداوند عزوجل، تماما نور است، حفظ آیات مصحف شریف، فی نفسه و حتی بدون علم به معانی و بواطن نیز دارای آثار و برکات می باشد. اما بدیهی است که چنانچه حفظ ظاهر با عمل به احکام و علم به معانی همراه باشد، عنوان «حفظ» آیات حضرت قرآن ، مصداق کامل تری به خود می گیرد. ⏪بدین جهت است که در احادیث و فرمایشات نورانی حضرات معدن وحی الله (علیهم السلام)، مؤمنین گرچه به حفظ ظاهر آیات مصحف شریف، توصیه و سفارش شده اند، اما شئون و مراتب متفاوتی نیز در باب حفظ معرفی شده است: ➖در برخی احادیث، صرف «حفظ» امری شایسته و پسندیده معرفی شده است؛ ➖در برخی به «حفظ به همراه عمل» اشاره و آثار و برکات آن ذکر گردیده است ➖ در برخی دیگر به «قلبی که ظرف و محمل آیات حضرت قرآن باشد» اشاره و از «حملة القرآن» نام برده شده است ✔️که این تعابیر در حقیقت به مراتب متفاوت حفظ و معانی مختلف آن اشاره می نماید. 🖋لذا انس با حضرت قرآن از طریق حفظ ، می تواند مشمول هر یک از مراتب فوق بشود و با متخلق شدن به هر شأن، بنده به درجه و مرتبه ای از فیوضات حفظ کلام الله نائل می گردد؛ که در ادامه به بررسی این مطلب می پردازیم. 🕋 🕋📜🕋📜🕋📜

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #حفظ_آیات_حضرت_قرآن #معرفی_شئون_متفاوت_حفظ_آیات_حضرت_قرآن #حمل_آیات_حضرت_قرآن ا❁﷽❁ا 🔰حفظ آیات حضرت قرآن 🔷معرفی شئون متفاوت حفظ آیات حضرت قرآن ◀️(۳). حمل آیات حضرت قرآن 🔘یکی دیگر از مراتب انس با حضرت قرآن که مصداقی از مصادیق «حفظ» به شمار می رود، حمل آیات حضرت قرآن است که در احادیث از این مؤمنینی که به این شأن متصف شده اند، با عنوان «حملة القرآن» نام برده شده است. ✔️به عبارت دیگر، در مرتبه ای که «حفظ مربوط به قلب» می باشد، منظور صرف به خاطر سپردن الفاظ و عبارات نیست؛ بلکه مرتبه ای است که مؤمن، نگهدار و مرابط و مرزبانِ حقائق و معانی و بواطن آیات حضرت قرآن می باشد و از دین خداوند محافظت می نماید. چرا که به میزان علمی که از معانی و حقائق نهفته در بواطن آیات قرآن را در قلب خود حمل کرده باشد، به همان میزان عالِم به دین و حافظ و نگهدارنده حدود الهی است و با تحریف و تفسیر به رأی ها و استنباط های غلطی که جهّال بر اساس آیات حضرت قرآن ارائه می دهند، مبارزه نموده و از حدود حضرت قرآن نگهداری و نگهبانی می نماید. 🖋بدین جهت است که در فرمایشات نورانی اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) مناقب ویژه ای برای «حاملان حضرت قرآن» ذکر شده و آنان بر بقیه خلق برتری داده شده اند. 🔹به عنوان نمونه، حضرت الامام حسن بن علی العسکری (علیه السلام) در بیان فضیلت های «حملة القرآن»، آنان را در زمره اولیاء الله و خاصّان الهی معرفی نموده که حُبّ‌ و بغض نسبت به ایشان،‌ ملاک حبّ ‌و بغض نسبت به خداوند عزوجل می باشد: ▫️حَمَلَةُ الْقُرْآنِ الْمَخْصُوصُونَ بِرَحْمَةِ اللَّهِ الْمُلْبَسُونَ نُورَ اللَّهِ الْمُعَلَّمُونَ كَلَامَ اللَّهِ الْمُقَرَّبُونَ مِنَ اللَّهِ مَنْ وَالاهُمْ فَقَدْ وَالَى اللَّهَ وَ مَنْ عَادَاهُمْ فَقَدْ عَادَى اللَّهَ ▪️حاملان قرآن، به رحمت الهی اختصاص داده شده و به نور الهی پوشانده شده اند؛ آنان معلّمان کلام خداوند هستند و مقربان درگاه الهی که هر کس آنان را دوست بدارد ، خداوند را دوست داشته و هر کس با آنان دشمنی کند، با خداوند عزوجل دشمنی کرده است 📓تفسیر الامام حسن العسکری (علیه السلام) ج۱ ص۱۴ ☑️از آنجا که حمل حضرت قرآن مربوط به «قلب» و به معنای «حمل علم و معانی حضرت قرآن» است ، حاملان قرآن «عرفاء بهشت» معرفی شده اند، یعنی آنان که بر دیگر بهشتیان، در مراتب معرفت و علم برتری دارند: ▫️قال رسول الله (صلی الله علیه و اله و سلم): حَمَلَةُ الْقُرْآنِ عُرَفَاءُ أَهْلِ الْجَنَّةِ 📓الكافي ؛ ج۲ ؛ ص۶۰۶ ✔️بنابراین حمل حضرت قرآن یعنی «محفوظ داشتن علم و معانی حضرت قرآن در قلب» که این امر سبب «جاری و ساری شدن علم قرآن از قلب به اعضاء و جوارح» می گردد. 🔹چنانکه در دعای مرویّ از حضرت صادق الائمه (علیه السلام) که به جهت توفیق به حفظ قرآن تعلیم داده شده است،‌ وارد شده: ✨أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِي حِفْظَ الْقُرْآنِ وَ أَصْنَافَ الْعِلْمِ وَ أَنْ تُثَبِّتَهَا فِي قَلْبِي وَ سَمْعِي وَ بَصَرِي وَ أَنْ تُخَالِطَ بِهَا لَحْمِي وَ دَمِي وَ عِظَامِي وَ مُخِّي وَ تَسْتَعْمِلَ بِهَا لَيْلِي وَ نَهَارِي بِرَحْمَتِكَ وَ قُدْرَتِكَ فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ ✨خدایا به من حفظ قرآن و درجات علم را روزی فرما؛ و آن را در قلب و گوش و چشمم ثابت گردان؛ و گوشت و پوست و استخوان و مغزم را با آن ممزوج بگردان و هر صبح و شام مرا عامِل به آن قرار ده 📓الكافي ؛ ج۲ ؛ ص۵۷۶ 🖋در ادامه این مطلب، یکی از اعاظم حاملان علم القرآن را معرفی می نماییم. 🕋 🕋📜🕋📜🕋📜

🕋📜🕋📜🕋 🕋 ✨بسم الله الرحمن الرحیم✨ ✅معرفی جناب جابر بن یزید جُعْفی (علیه الرحمة) به عنوان یکی از أعاظم حاملان حضرت قرآن ☑️جناب جابر بن یزید جعفی در عِداد خواص و از اصحاب سِرِّ حضرات ائمه معصومین سید الساجدین، باقرالعلوم و صادق آل محمد (علیهم السلام) بوده است؛ از جمله مفسران و بالاترین حاملان علم القرآن و صاحب کتاب تفسیر قرآن. ☑️وی از اجلّاء فقهاء الشیعه، اوتاد الارض، نجباء، صاحب و از اهل ولاء، عریق الولایه اهل بیت (علیهم السلام) بود [«عریق الولایة اهل بیت» به معنی کسی است که بن، ریشه و اصل وی ولایت اهل بیت(علیهم السلام) باشد]. 🔹جناب جابر بن زید جعفی از حافظان کنوز اخبار اهل بیت (علیهم السلام) به شمار می رفت؛ چنانکه نقل شده وی از حضرت امام باقر (علیه السلام) هفتاد هزار روايت از حفظ داشته است ؛ علومی که آنان را در سینه حمل کرده بود اما نمی توانست به دیگر شیعیان منتقل کند؛ به عبارت دیگر هیچ یک از اصحاب و شیعیان اهل بیت (علیهم السلام) را واجد ظرفیت حمل آن علوم نمی دانست تا بتواند بر آنان نقل نماید. ◽️جناب جابر خود نقل می کند: حضرت باقرالعلوم (علیه السلام) هفتاد هزار حدیث به من آموخت که هیچ کدام را با کسی در میان نگذاشتم [چرا که ظرفی برای حمل نیافتم]. ✔️وی صاحب فضائل و کرامات بسیاری بود: ➖سیر داده شدن در عوالم توسط امام باقرالعلوم (علیه السلام) ➖مطیع امر امام بودن و مجنون نشان دادن خویش [تا از دست دشمنانی که قصد جانش را کرده بودند نجات یابد] ➖همراهی با امام زین العابدین (علیه السلام) در به وقوع پیوستن زلزله و هلاکت بنی امیّه [ قضیه ای که در حدیث معروف به خیط الأصفر اشاره شده است] ➖و کراماتی از جمله اِخبار از آینده، عالِم به لسان حیوانات بودن، جامد شدن آب روان به امرش. 🔷علمای رجال، علم جناب جابر و حامل علم القرآن بودن وی را اینگونه وصف نموده اند: ▫️انّما سمّي جابر لأنه جبر المؤمنين بعلمه، و هو بحر لا ينزح، و هو الباب في دهره، و الحجة على الخلق من حجّة اللّه أبي جعفر محمّد بن علي ▪️دلیل نامیدن جابر (جعفی) به این نام آن است که او کاستی های مومنان را با علمش جبران می کند؛ او دریایی است که آب آن تمام نمی شود و باب روزگار خویش می باشد؛ او حجت است بر خلق از سوی حجت خدا ابو جعفر، محمد بن علی (علیهما السلام). 🖋لذا جناب جابر بن یزید جعفی را می توان از اعاظم حاملان علم القرآن و در زمره صاحبان قلوب أوسع در حمل علم و نورانیت علم نام برد. 📓سفینة البحار، ج ۱ ص۵۳۶؛ بحار الأنوار ، ج۶۶ ص: ۲۷۱ 📓رجال الكشي ، إختيار معرفة الرجال، النص، ص: ۱۹۶؛ الكافي، ج۸، ص ۱۵۷. 📓إختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۴۴۱ و ۴۴۲؛ سفينة البحار، ج۱، ص۵۳۹ 📓إختصاص، النص، ص۲۱۶؛ إرشاد، ج ۲، ص ۱۶۰ #انس_با_حضرت_قرآن #حفظ_آیات_حضرت_قرآن #معرفی_شئون_متفاوت_حفظ_آیات_حضرت_قرآن #حمل_آیات_حضرت_قرآن #جابر_بن_یزید_جعفی 🕋 🕋📜🕋📜🕋📜

🕋📜🕋📜🕋 🕋 #انس_با_حضرت_قرآن #تعلیم_و_تعلم_حضرت_قرآن 🔰تعلیم و تعلُّم حضرت قرآن ا❁﷽❁ا ✨ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لي‏ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُون (سوره ال عمران، آیه ۷۹) ☑️از دیگر مصادیق انس با حضرت قرآن، «تعلیم و تَعلُّم» قرآن است که از آن به «تدریس و تَدارُس» نیز تعبیر می شود. ✔️در شریفه ۷۹ سوره مبارکه آل عمران نیز از دو واژه «تُعَلِّمُون» و «تَدْرُسُون» در خصوص کتاب الله استفاده شده که مطابق حدیث نبوی ذیل این شریفه [که در ادامه آن را بیان می نماییم] هر دوی این اصطلاحات را می توان مصداقی واحد از مصادیق انس با حضرت قرآن برشمرد. 🖋تمایز و تفاضل میان این مصداق با دیگر مواردی که پیشتر در باب معرفی مصادیق انس با حضرت قرآن معرفی نمودیم، در «وجوب» آن می باشد؛ به عبارت دیگر اهمیت تعلّم و فراگیری حضرت قرآن تا بدان جاست که مطابق کلام حضرات قرآن ناطق (علیهم السلام) و نیز تفسیر ذیل شریفه ۷۹ سوره مبارکه آل عمران، أمری واجب و حقی واجب از جانب ذات اقدس اله بر بندگان شمرده شده است(۱)؛ امری که وجوب آن شامل تمامی اصناف مؤمنین (۲) حتی عامی ترین ایشان (۳) می شود و برای صبی (کودکان) نیز توصیه و سفارش شده است (۴). ا┄┄┅═✧❁ ✨ ❁✧═┅┄┄ا 📔منابع: (۱).مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل ؛ ج۴ ؛ ص۲۳۲ (۲).الکافی ج۲ ص۶۰۷ [ يَنْبَغِي لِلْمُؤْمِنِ أَنْ لَا يَمُوتَ حَتَّى يَتَعَلَّمَ الْقُرْآنَ أَوْ أَنْ يَكُونَ فِي تَعْلِيمِهِ: شایسته نیست مؤمن قبل از اینکه قرآن را تعلیم گرفته باشد و یا در حال تعلیم گرفتن قرآن باشد، از دنیا برود] (۳).بحار الأنوار ج۴۷ ص۱۰۱ [ رُوِيَ أَنَّ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) كَانَ مَوْلًى يُقَالُ لَهُ مُسْلِمٌ وَ كَانَ لَا يُحْسِنُ الْقُرْآنَ فَعَلَّمَهُ فِي لَيْلَةٍ فَأَصْبَحَ وَ قَدْ أَحْكَمَ الْقُرْآنَ: نقل شده حضرت صادق الائمه (علیه السلام) غلامی داشتند که قرآن نمی دانست. امام صادق (علیه السلام) در یک شب، قرآن را به گونه ای به وی تعلیم داد که هنگام صبح، به خوبی آن را فراگرفته بود.] (۴).نهج البلاغه ص۵۴۶ [ حَقُّ الْوَلَدِ عَلَى الْوَالِدِ أَنْ يُحَسِّنَ اسْمَهُ وَ يُحَسِّنَ أَدَبَهُ وَ يُعَلِّمَهُ الْقُرْآن‏: حق فرزند بر پدر این است که اسمش را نیکو قرار داده و تربیت اش را نیکو انجام دهد و قرآن را به وی تعلیم دهد] 🕋 🕋📜🕋📜🕋📜