#تمرین 📝 نویسندگی خلاق 🌴در یک تا سه پاراگراف بهترین و خوشایندترین تجربهٔ خود را از نوشتن بنویسید.» ✍️ بهترین تجربه‌ام... https://eitaa.com/Writingskills

تمرین هفتگی رو دریابید دوستان😍 من اینجام 👇برام بفرستید. https://eitaa.com/z_ansarizade

صدایم ثانیه به ثانیه تحلیل می‌رود و درد و بغض رمق چشمانم را می‌رباید، به‌گونه‌ای که توان گشودن پلک را ندارم؛ تا نگاهت کنم تا صدایت کنم تا عذابت کنم. کاش بودی و بر سر بالینم مرهم می‌شدی بر قلبِ صدتکه‌ام. کاش خود می‌فهمیدی جراحت این دل را و وخامت حالِ این تن را؛ و تنهایِ تنها در این عصرِ دلهره‌آورِ مهر در این اتاق تاریک بی‌نور و بی‌هیاهو، عیادت می‌کردی من را به عاشقانه‌ترین حالت. ✍🏻 مطهره ناطق #قلبُ_قلم #آشفتگی

مطهره جان، دختر عزیز جوانه‌ای منه😍 از نویسنده های خوش‌ذوق، شاعر و فعال گروه نوجوان های جریان...❤️ از کانالش دیدن کنید.

📱 لایو استاد معماریانی ❓چرا نسبت به کارهایمان بی‌انگیزه می‌شویم؟ 🔸 موضوع: #مدیریت_انگیزه‌ها 📆 یکشنبه ۲۳ مهرماه ساعت ۱۹ 🔸 در کانال نظم فکری در ایتا: 🆔 @nazmefekri ⏱ همین الان گوشی‌تون رو کوک کنید که از دستش ندید⌛️

نویسنده های عزیز! ⁦⁉️⁩شما هم تا بحال بی انگیزه شده اید؟ ⁦⁉️⁩وقتی بی انگیزه می شوید چطور سطح انرژی تان را مجدداً افزایش می دهید؟ ⁦⁉️⁩ وقتی حال و حوصلهٔ نوشتن ندارید، چطور بر این احساس غلبه می کنید؟ برای پاسخ به این سوالات فردا شب، لایو بالا 👆 را از دست ندهید. 🌊جریان؛ تربیت نویسندهٔ جریان ساز 🌊 ‌💠 @jaryaniha در جریان باشید! 🌱

«کاج‌های زیادی بلند. زاغ‌های زیادی سیاه. آسمانِ به اندازه آبی. سنگچین‌ها، تماشا، تجرد. کوچه‌باغ‌ فرا رفته تا هیچ. ناودان‌ِ مزین به گنجشک. آفتابِ صریح. خاکِ خوشنود. چشم تا کار می‌کرد هوش پاییز بود. ای عجیب قشنگ ! با نگاهی پر از لفظ مرطوب مثل خوابی پر از لکنت سبز یک باغ، چشم‌هایی شبیه حیای مشبک، پلک‌های مردد مثل انگشت‌های پریشان خواب مسافر ! زیر بیداری بیدهای لب رود انس مثل یک مشت خاکستر محرمانه روی گرمای ادراک پاشیده می‌شد. فکر آهسته بود. آرزو دور بود مثل مرغی که روی درخت حکایت بخواند. در کجاهای پاییزهایی که خواهند آمد یک دهان مشجر از سفرهای خوب حرف خواهد زد؟‌‌..» ✍سهراب سپهری https://eitaa.com/Writingskills

#تمرین #دست_نوشته "به نام او که یادش آرام بخش جانهاست" پشت درِ اتاق عمل نشسته ام .ترس و نگرانی به تمام وجودم چنگ انداخته است. کمتر از 48ساعت از عمل قلب بازش نگذشته که برای برداشتن آپاندیس دوباره رفته اتاق عمل. فقط حرف زدن باخدا آرامم می کند. اما نه با زبان که با نوشتن! آه...وقتی اسم همراه بیمار اعلام شد کیف دستی ام را به یکی سپردم و برای امضاء فرم رضایت از عمل بسرعت خودم را رسانده بودم. برای یافتن تکه کاغذی ...خودکاری..... .به اطرافم چشم می چرخانم. این طبقه فقط یک اتاق عمل دارد و یک سالن انتظار کوچک با تعدادی صندلی فلزی..همین و بس! ناخودآگاه دست توی جیب مانتویم می برم. در یکی تقویم جیبی و در آن یکی تکه مداد کوچکی است. انگار دنیا را به من داده اند. شروع به حرف زدن با خدا می کنم تک تک حروف و کلمات از قلبم به چشم می آیند و با ردٌ مدادم، جان می گیرند. می نویسم ... مطمئنم که بیمارم در آغوش لطف توست و تو خواسته ای که همه ی قطعات معیوبش را بردارند و بیمارم را سالم تحویل دهند.... من آرام و سبک به انتظار می نشینم. و اصلا شبیهِ قبل از نوشتنم نیستم. من دوباره به معجزه ی قلم و نوشتن ایمان می آورم.📝📖 ✍#زینب_ذوالفقاری #مرداه_ماه_1395 #بیمارستان_شهید_رجایی_تهران