ﯾﻪ ﭼﻴـــﺰﻱ ﻫﺴـﺖ ﺑـــﻪ ﺍﺳـﻢ "ﺑﻐــــــــﺽ " ﻛـﻪ ﻧــﻪ ﺭﻭﻱ ﺩﻳـــﻮﺍﺭ سرزمین های مجازی... ﻭ ﻧـﻪ ﻫﻴـــﭻ ﺟﺎﻱ ﺩﻳــﮕﻪ ﻧﻤﻴﺸـﻪ ﺑـﻪ ﺍﺷﺘــﺮﺍﻙ ﮔﺬﺍﺷــﺖ .... ﻓﻘـــﻂ ﻭ ﻓﻘــــﻂ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑﺮﻳـــﺰﻱ ﺗـــﻮ ﺧﻮﺩﺕ ..

با من بمان‌و سایه‌ی‌مهر از سرم‌ مگیر من زنده ام به مهــــر تو ای مهربان من! #حسین_منزوی 🕯🌺

♥️♥️ ۰۰ ♥️♥️ دوبـاره ساعتِ صِفر و، غـزل غـزل باران شروعِ نـم زده ی جـاده هـای بی پایان دوبـاره وصـل و فـراق و قـرارِ عاشقی و تمـامِ خاطـره هایی کـه می شود اِکران 💐💐💐 🌺‌🕯🌺

دنیای منی با تو چه کم دارم من یک همدم ناز و محترم دارم من در عشق کشیده ام نفس عمری را هر ثانیه عشق بازدم دارم من #محمدجواد_منوچهری

در ميان بسترش تا صبح مى پيچيد به خويش زن اگر عاشق شود دشوار خوابش مى برد #لاادرے

‌• برماگذشت‌هرچهـ‌نباید‌مـےگذشت باقـےِ‌عمر‌هرچهـ‌بادا‌باد ..!🌿' -

🔹🔷مثنوی طب اسلامی🔷🔹 گفته اند اشـــعـــار نغــــزی شاعـــران طب اســــلامی نبـــــــاشد بیـــنِــشـان گر شـــنیدی یا نه حــــال آمــاده شــو مثـــنــــوی طــــب اســـلامـــی شِــنو اولیـــــن راه ســـــلامـــت در بـــــدن سوی اصــــلاح غــــــذا برخــــــاستن بعد، اصـــلاح نمـــک و روغــــن است چون مضرت های این دو روشن است روغـــــنت را روغـــــنت را پــاس دار تا نـــــگردد کامَـــت از آن زهــــرمـــار ناگـــهان چــــربی وبـــــالـــت می شود باقـــــی عُمـــــرت کســـــالت می شود پس بــــرای روغــــنت آمـــاده شـــــو سوی زیـــتون، شَحْـــم وکنـجد دَر برو این ســـــه تا روغن فقط باشد مجــاز تا که بــــاشی از دواهــا بی نیـــــــــاز می شود پُر ، صورتت از کـک و مَــک گر نـــداری ارمغانــــــی چون نــمــک صنعتی نه این نمـــک دریـــایی است مــوجب تقــــویّــــــت بینـــایی است چــــاره ی غمبـــاد تو دست من است میــــلِ ترکیـــبِ نمـک_آویــشن است ذره ای هم از ســیــه دانـــــه بـــِدان دانــــه ای مخصوص از مــــا بهتـران او که از مـــا بهترست ســـالم ترست چون سیـــه دانه خورَد پس بهترست مشـــــکلات معـــــده را جــــارو کُـند کـــــار صــــدها بستــــــه ی دارو کُند با عســـل هرشب اگــــــر مصرف کنی مثل صــــابون از شــــگفتی کف کنی زخـــــــم های معـــده ات درمـان کند آنچــــه را دارو نکـــــــرده آن کُنـــــد نکتــــه ای گویـم تو را از کـــارِ شَــــرّ سوی افطــــــاری نشــــو تو حمـله وَر معـــــده را مــــــانند انبــــانـش کنی بی گمــــان آخــــر پریشـــــانش کنی نـــــرم نرمَک، لقمه لقمه ، خُرد خُــــرد هر که کمتر از غــــذایش خورد بُــــرد سفـــــره ی افطــــار را بزمـــــش نکن چند ساعت صبـر کن ، هــَضمش بُکُـن قــوّتِ جسمت بُـــوَد بر این طریـــــق فـــرنــــی و حــــلوا از انواع سویــق تـــــازه با شیر و عســل قــاطی کنی محشــــری کبــــری فــراهم می کنی شیــــره را با ارده قــــاطی می کنی وه چه احســاس نشـــاطی می کنی چون که اینها توشه ات باشد سـَحر پر تــــوانـــی و نـــداری دردســـــر این چنین کردی تو را شایسته است صورتت گـــردو،دهانت پستـه است پسته و گردو گـــران است ای رفیق می زنی بر خـــال اهـدافت دقیـــق گــــر تــو فـــکری بر غـــذاهــــایـت هم غـــذاهــا هم دواهـــایـــت کنی سبـــکِ بـــهتر در حیاتت ایـــن بود طــب اســــلامی تو را آییـــــن بود #بداهه #ناهید_خلفیان #نقد

حقِ من بودی ولی حالا به ناحق نیستی حرفِ حق هر جور باشد دار می‌خواهد فقط... #علی_صفری♥️ j

غروب موقع افطار یاد من هم باش دلت که دامن اَمَّنْ یُجیب می‌گیرد... #نجمه_زارع♥️

 ‍ ‎‌‌‌‌‎‌‌𖠇🤍𖠇࿐🍷 روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است آری! افطار رطب در رمضان مستحب است روز ماه رمضان، زلف میفشان که فقیه بخورد روزهٔ خود را به گمانش که شب است زیر لب، وقت نوشتن همه کس نقطه نهد این عجب! نقطه خال تو به بالای لب است یا رب! این نقطهٔ لب را که به بالا بنهاد؟ نقطه هر جا غلط افتاد، مکیدن ادب است شحنه اندر عقب است و، من از آن می‌ترسم که لب لعل تو، آلوده به ماءُ العنب است پسر مریم اگر نیست چه باک است ز مرگ که دمادم لب من بر لب بنت العنب است منعَم از عشق کند زاهد و، آگه نبود شهرت عشق من از ملک عجم تا عرب است گفتمش ای بت من، بوسه بده جان بستان گفت: رو کاین سخن تو، نه بشرط ادب است عشق آنست که از روی حقیقت باشد هر که را عشق مجازیست حمال الحطب است گر صبوحی به وصال رخ جانان جان داد سودن چهره به خاک سر کویش سبب است

خداوندا توئی دانای عالم ز عالم برتری و از جان عالم نه گیتی بود نی ابلیس و آدم نه عالم بود و نی ذرات عالم تو آن پروردگار کردگاری که بی حبر و قلم صورت نگاری به دست خود گل آدم سرشتی به سر بر سرگذشت ما نوشتی بکیوان برکشی آن را که خواهی بخذلان درکشی آن راکه خواهی گناهم گر زماهی تا بماه است ولیکن رحمتت بیش از گناه است به بخشی جرم عطار ای خداوند نداری جان اودر غفلت و بند حکیمی و علیمی و قدیمی غفوری و شکوری و حلیمی بیامرزی برحمت جمله عالم که حی وغافر الذنبی و حاکم ۰

پیراهنت در باد و باران دلبری می‌کرد یعنی تنت را آسمان خاکستری می‌کرد رقصی جنون‌آمیز در اندام موج افتاد آن شب که دریا با تو رقص بندری می‌کرد تا ابر در محدوده‌ات گیسو پریشان کرد باران تمام چشمها را مشتری می‌کرد آن چشمها تنها دلیل بودنم بودند وقتی خیال سرکشم خوش‌باوری می‌کرد گل داد لبخند تو در مرداب چشمانم مرداب، لبخند تو را نیلوفری می‌کرد @