eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.3هزار عکس
2هزار ویدیو
61 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
... پاے سخن لنڪَ است و دست واژه ڪوتاه است ، از من بہ من فرسنڪَ‌ها راه است ..!!
خانه تن را به جان آباد کردن مشکل است بر سر ریگ روان بنیاد کردن مشکل است
اگر از عرش افتد کس امیدِ زیستن دارد کسی کز طاق دل افتاد از جا برنمی خیزد شمه‌ای از داستان عشق شورانگیز ماست این حکایت‌‌ها که از فرهاد و شیرین کرده‌اند خلوتی داریم و حالی با خیال خویشتن!
به رویم باز کن میخانۀ چشمی که بستی را ز رندی مثل من، پنهان نباید کرد مستی را نمی‌آید به چشمم هیچ‌کس غیر از تو این یعنی به لطف عشق تمرین می‌کنم یکتاپرستی را شُکوه آبشاران با غرور کوهساران گفت: فروافتادن «ما» آبرو بخشید پستی را در این بازار بی‌رونق، من آن ساعت شدم محتاج که با «ثروت» عوض کردم غنای «تنگدستی» را به تن تبعید شد روحِ عدم‌پیمای من ای عمر! بگو بر شانه باید بُرد تا کی بار هستی را؟
تقدیر من از بندِ تو آزاد شدن نیست دیدی که گشودی در و من پر نگشودم! 🌻🌻🌻
چند روزی می شود ، مثل خزر توفانی ام من فدای چشمهاتم ، دلبر گیلانی ام سبز جنگل های گیلان ، سبز چشمان شماست حافظ چشم توام ، مامور جنگلبانی ام   صد قصیده شرح چشمانت کنم بی فایده است شاعر قرن ششم هستم ، خود خاقانی ام ارمغانت شاخه ای زیتون منجیل است و من امپراطور کبیر دوره ی ، یونانی ام بی تو خورشیدی ندارد ، آسمان لحظه هام من هوای رشت هستم ، دایما بارانی ام نوجوانم کرده چشمت ، این خود نوستالوژی است سخت بیتاب تب عشقی ، دبیرستانی ام   بی قرارم بی قرارم بی قرارم بی قرار من تپش های تنی ، با روح سرگردانی ام   کور خواهم کرد چشمی ، را که دنبالت کند با غرور و غیرتی ، در خون کردستانی ام جشن می گیرم اگر، در خانه ام مهمان شوی با خودت خورشید من شو ، در شب مهمانی ام                          
دل ساحل نشین من شکار موج دریا شد به گرداب جنون پیچید غرق آرزوها شد چراغ چشمک فانوس، نیرنگ رسیدن داشت شب خوش باوری هایم مزار صبح فردا شد چه کردی با نگاه من که از اعجاز چشمانت تمام گم شدن هارا، نشان گردید و پیدا شد کجای این شب بی خواب گذشتی از خیال من که راز اشک های من برون لغزید و افشا شد نگاه تو تغزل را چنان بر تار و پودم ریخت که پیر واژه های من جوانی کرد و زیبا شد  
ای گُل به دستْ‌مالِ هوس پیشگان مرو مگذار تا ز دست تو این رنگ و بو رود
قیصر امین پور خیلی قشنگ به عشقش میگه: «من از عهد آدم تو را دوست دارم از آغـاز عالم تو را دوست دارم چه شب ها من و آسمان تا دم صبح سرودیم نم نم ؛ تــو را دوست دارم نه خطی ، نه خالی ! نه خواب و خیالی ! من ای حس مبهم تو را دوست دارم سلامی صمیمی تر از غـم ندیدم به اندازه ی غم تو را دوست دارم.»
من باورم شده که فدای تو می‌شوم! سخت است بگذرم از این باورم، حسین..
ای کاش چون باد لابه لای دنیایت بودم هــــــــــر روز ‎‌‌
چشم من، چشم تو را دید ولی دیده نشد من همانم که پسندید و پسندیده نشد یاد لب‌های تو افتادم و با خود گفتم: غنچه‌ای بود که گل کرد ولی چیده نشد من نظربازم و کم معصیتی نیست ولی چه‌بسا طعنه‌زدن‌های تو بخشیده نشد ای که مهرت نرسیده‌است به من، باور کن هیچ‌کس قدر من از قهر تو رنجیده نشد عاشقت بودم و این را به هزاران ترفند سعى كردم كه بفهمانم و فهمیده نشد