دلم خوش است می آيی تو هم به ديدارم مگر سفارش اسلام ، رفت و آمد نيست؟ #نفیسه_سادات_موسوی

باید نوشت از جریانی که دفن شد از شوق کودکان، هیجانی که دفن شد دنیا نشست نسل‌کشی را نگاه کرد زیتون، نماد صلح جهانی که دفن شد گرگان هار زوزه‌کشان نقشه ریختند آرامِ گله بود، شبانی که دفن شد گلدسته شعله‌پوش به ماتم نشسته است در سوگ جانگداز اذانی که دفن شد آخر گناه کودک غرق به خون چه بود؟ تنها سه ماه داشت زمانی که دفن شد مادر به خاک چنگ زد و سینه چاک کرد تازه عروس بود جوانی که دفن شد بابا که رفت نان بخرد آه برنگشت آن که گلوله خورد، همانی که دفن شد کودک از آن به بعد گرسنه به خواب رفت بعد از همان دو تکّۀ نانی که دفن شد.. باران گرفت و قدس دوباره بهار شد بعد از عبور فصل خزانی که دفن شد باید سرود از غم سرخش، که ما شدیم مدیون خون طبع روانی که دفن شد #سیدمسیح_شاهچراغ

کودک کُشی می زند بر سنگ،موجش را سرِ طوفانی ام چاره ای دیگر ندارد حالِ سرگردانی ام مثل غزه،در هجومِ بمبها پرپر شدند کودکانِ بی کسِ مظلومِ هم اُستانی ام بمبهایی که گروهی بی لیاقت می زنند هر نفس در جای جایِ پیکرِ ایرانی ام چون ببندم چشم؟ دراین ظلم وقتی هر نفس می شود فریادِ طفلی باعث حیرانی ام گاه دردِ رانت و گاهی انتصاباتِ غلط می شود عامل به تکرارِ مصیبت خوانی ام چون شوم خاموش؟ مثلِ بعضی از این ماجرا شرمیگن از خویش و مسئولیتِ انسانی ام اُف به دنیایِ سیاست بازهایِ بی خرد می شود هر آن از آنان غصه ی ارزانی ا‌م چون شود آبادی از این عده سهمِ ما که هست شدتِ بی عرضگی ها باعثِ ویرانی ام آفرین بر عزمِ تان در امر فرزند آوری!!! شاکی از ظلمِ شما در محضر ربانی ام شاکی ام از جمله یِ نالایقان پُست دوست شاکی از ظلمِ شما کودک کُشانِ جانی ام احمد رفیعی وردنجانی

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهانی نگران من و توست #هوشنگ_ابتهاج

ای بغض فرو خورده مرا مرد نگه دار تا دست ِخداحافظی‌ اش را بفشارم ...! #فاضل_نظری

دلا دیشب چه می کردی تو در کوی حبیب من  الهی خون شوی ای دل تو هم گشتی رقیب من خیال خود به شبگردی به زلفش دیدم و گفتم  رقیب من چه می خواهی تو از جان‌حبیب‌من نهیبی می زدم با دل که زلفت را نلرزاند  ندانستم که زلفت هم بلرزد با نهیب من خوشم من با تب عشقت طبیب آمد جوابش کن حبیبم چشم بیمار تو بس باشد طبیب من غروبی زاید از زلفت که دل باشد غریب آنجا  حبیبم با غروبت گو نیازارد غریب من عجب دارم که زلفت را پریشان می کنم از دور  به آه خود که آه از این دل و آه عجیب من نصیب از ظلمت هجران به جز حسرت چه خواهد بود ؟ حساب روشنی دارد دل حسرت نصیب من من از صبر وشکیبم شهریارا شهره آفاق همه آفاق هم حیران از این صبر وشکیب من

دلا دیشب چه میکردی تو در کوی حبیب من با صدای #استاد_شهریار

با منی اما نفهمیدی که تنهاتر شدم گریه کردم،فکر کردی زیر باران تر شدم سهم تنهایی من یک پاکت سیگار بود سوختم آهسته تا همرنگ خاکستر شدم شب به شب بی خوابی و سردردهای بی کسی قرص خوردم پشت هم محتاج خواب آور شدم گفته بودی دوستت دارم ولی برعکس بود حرف چشم و خط لب های تو را از بر شدم جوجه ی یک روزه ای بودم که در دستان تو با نوازش های دل سوزانه ات پرپر شدم از غرور رو به تاراجم نمانده هیچ چیز کشوری مستعمره بی شاه و بی لشکر شدم باز باران آمد و دلتنگی ام را گریه شست باز باران آمد و من زیر باران تر شدم #سید_علیرضا_جعفری

ازپادرآمدیم و نیامد بدست ،یار پشت امیدبرسراین آرزو شکست... #هوشنگ‌_ابتهاج

فصل جدایی بود اما در تباهی ماند بیچاره برگی که همیشه در دو راهی ماند تسلیم شد هر کس که توی جنگ با تقدیر سرباز مجروحی برایش از سپاهی ماند از نوع صحبت کردنم یک شهر می داند از آن خداحافظ درون سینه آهی ماند دیوانه کردی باد را با عطر موهایت بعد از تو طوفان بدی در این نواحی ماند باید فقط مردن مرا از تو جدا میکرد افسوس از ما انتهایی اشتباهی ماند هر آنچه با من کرده ای از خاطرم رفته اما خودت در یاد من یک عمر خواهی ماند #مینا_بیگ_زاده #کتاب_در_حال_نوشتن....

گفته بودی عاشقم هستی، پریشانی چرا؟! وقت دیدارت مرا از خویش میرانی، چرا؟ می نویسی از غم دوری چه دلتنگی، ولی لحظه دیدارمان تلخ و گریزانی چرا؟ در دلم غوغای پروازی به پا کردی،ببین آمدم با دست پر، اینگونه حیرانی چرا؟ گاه پیشم می کشی، گاهی مرا پس میزنی برگ ریزانی، خزانی، سست پیمانی چرا؟ پایکوبی کرده ام با هر نوای ساز تو بی مروت رحم کن، ناکوک میخوانی چرا؟ شمع بودم مثل پروانه نشستی در برم سرد گشتم تا نسوزی، باز مهمانی چرا؟ می روم از دیده ات، از دل تو بیرون کن مرا کاش میگفتی بمان،دیدار پنهانی چرا؟ #فاطمه_کوهستانی

ای نگاهت خنده مهتاب ها بر پرند رنگ رنگ خواب ها ای صفای جاودان هرچه هست: باغ ها، گل ها، سحر ها، آب ها ای نگاهت جاودان افروخته شمع ها ، خورشیدها ، مهتاب ها ای طلوع بی زوال آرزو در صفای روشنی محراب ها ناز نوشینی تو و دیدار توست خنده مهتاب در مرداب ها در خرام نازنینت جلوه کرد رقص ماهی ها و پیچ و تاب ها #شفیعی_کدکنی

در کوی محبت به وفایی نرسیدیم رفتیم ازین راه و به جایی نرسیدیم هر چند که در اوج طلب هستی ما سوخت چون شعله به معراج فنایی نرسیدیم با آن همه آشفتگی و حسرت پرواز چون گرد پریشان به هوایی نرسیدیم گشتیم تهی از خود و در سیر مقامات چون نای درین ره به نوایی نرسیدیم بی مهری او بود که چون غنچه ی پاییز هرگز به دم عقده گشایی نرسیدیم ای خضر جنون! رهبر ما شو که در این راه رفتیم و سرانجام به جایی نرسیدیم #شفیعی_کدکنی

هــر روز میمیرد ولی ای کاش میمرد آری، برایش مرگ تدریجی نوشتند #منیژه_کمالی #شفق

صبح ات بخیر شاعر لبخن های شهر آیینه های شعر تو در جای جای شهر با دست های آبی تان سبز می‌شود گل واژه های زرد غزل در صدای شهر رنگین کمان هر غزلت وصل می‌کند دل را به پشت پنجره انتهای شهر شب ها کسی که از دل تان رد نمی شود حک می‌شود به دفترتان، ردپای شهر گاهی برای شعر شما آه می کشد مردی غریب و گمشده در ماجرای شهر یک کوله بار بسته و یک انتظار سرد در ازدحام مردم بی اعتنای شهر بغضی به روی شیشه و یک کوپه بی کسی دستی بدون بدرقه آشنای شهر دیوارهای ساکت شهر و… صدای سوت صبح ات بخیر شاعر لبخندهای شهر #رسول_قشلاقی #صبح_بخیر

صبح است و هوا و‌ نفس دلکش پاییز من هستم و‌ یک سینه از مهر تو لبریز زیباست تو را دیدن از این پنجره صبح زیباست هوای تو در این صبح دل انگیز #فاطمه_لشکری #صبح_بخیر

در کوی محبت به وفایی نرسیدیم رفتیم ازین راه و به جایی نرسیدیم هر چند که در اوج طلب هستی ما سوخت چون شعله به معراج فنایی نرسیدیم با آن همه آشفتگی و حسرت پرواز چون گرد پریشان به هوایی نرسیدیم گشتیم تهی از خود و در سیر مقامات چون نای درین ره به نوایی نرسیدیم بی مهری او بود که چون غنچه ی پاییز هرگز به دم عقده گشایی نرسیدیم ای خضر جنون! رهبر ما شو که در این راه رفتیم و سرانجام به جایی نرسیدیم #شفیعی_کدکنی

خورشید هم در آسمان رویت نمی شد دیگر کسی با ماه هم صحبت نمی شد چشم ستاره لحظه ای سو سو نمی زد رنگین کمان در محفلی دعوت نمی شد خاک از وجود تیرهءخود دست می شست باد از سکون خویش بی طاقت نمی شد آتش مجال شعله ور بودن نمی یافت رود از نبود موج ناراحت نمی شد غنچه به خواب مرگ میرفت و پس از آن از خلوت خود وارد جلوت نمی شد ارکان هستی را خدا میزان نمی کرد دار و ندار ما به جز ظلمت نمی شد منظومه ای در کهکشان باقی نمی ماند اصلا خدا آمادهء خلقت نمی شد این سرنوشت شوم ارکان جهان بود عالم اگر که صاحب حجت نمی شد ای کاش در هر محفل انسی که داریم از هیچ کس غیر از شما صحبت نمی شد   #احمدحسین‌پورعلوی

"سرنوشت تو هم ای عشق فراموشی بود" گرچه هر خاطره ات، زخم به جانم میزد شعرهایم همگی عطر اقاقی میداد بوی امید به زندان روانم میزد به تمام تنش باغچه ها دل می‌بست واژه هایی که مرا زخم زبانم میزد تیر مژگان تو هر لحظه مرا افسون بود قامتت طعنه بر این قد کمانم میزد بیت بیت غزلم مزه ی دوری میداد طعم خون بود که از دل به دهانم میزد از فراسوی نگاهت به نگاهم پل بود چشمک ناب تو بر عمق توانم میزد رفتی و با همه ی عاشقی ام جا ماندم زهرخند تو به اندوه نهانم میزد.... #بچه_شیعه

گفت شیطان بر خدای عالمین کای خداوند تمام شور و شین میکنم گمراه انسانهات را جز کسی که داده دل را بر حسین هرکسی شد عاشق خون خدا میشود از دامم افتادن جدا کشتی امن نجات است و فقط حب او تنهاست مصباح الهدی با حسین آنکس که دارد الفتی نیست از من بر وجودش محنتی دور این نوع از جماعت نیستم گرچه هستم لایق هر لعنتی غیر از این هرکس که باشد بی گمان میکشانم قعر دوزخ بی امان حیله بر قلب خلایق میزنم نیست از شرّم خلاصی در جهان در حسین آورده قرآن را خدا جنگ با او هست جنگ با خدا هرکه عاشق شد به نور سومین راه او هموار گشته تا خدا بداهه یاصاحب صبر

امان از فاضل نظری

#مقاومت_اسلامی #فلسطین #غزل 🔹نماز استقامت🔹 بخوان از چهرۀ طفلانم اینک مشق غربت را بخوان در گوش خاموشان عالم این مصیبت را فلسطینم، صدای رنج انسانم، مرا بشنو که شعر داغ من تا آسمان برده بلاغت را فلسطینم که صبحاصبح با نعش عزیزانم به دوش خستۀ خود می‌کشانم بار حیرت را کماکان قصۀ من مانده در پستوی خاموشی مبادا از جهان یک شب بگیرد، خواب راحت را بگو شیپورهای شایعه خاموش بنشینند و بشنو از دل آوار، آواز حقیقت را مرا با قامت خونین یارانم، تماشا کن ببینی تا مگر حیرانی صبح قیامت را برای کودکان، لالایی از جنس رجز خواندم که در گهواره فهمیدند معنای شهادت را فلسطینم، سلاحی دارم از آه و نمی‌ترسم نثار جان دشمن می‌کنم طوفان وحشت را فلسطینم، غم آخرزمانم، قبلۀ اول که زیر تیغ می‌خوانم نماز استقامت را #میلاد_عرفان‌پور