eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
54 فایل
راه ارتباطی: @Hazrate_baran_786
مشاهده در ایتا
دانلود
باید از "آه" بگویم دل من می لرزد گاه از "آه" سرودن جگری می طلبد . گاهی آهی ز نگاهی که تو می دانی و من گوشه ای.. خلوتی و چشم تری می طلبد داستانی شده گیسوی پریشان شده اش شرح گیسوش مجال دگری می طلبد
‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‎჻ᭂ࿐ به تو وابسته ام مانند سربازی به سربندش تو معروفی به دل بردن ، مونالیزا به لبخندش ..
نازنینم، بهترین همراهِ دنیا شب بخیر ماه من،رویای من،ای عشق، جانا، شب بخیر چشم نازت را ببند آرام در آغوش من آمدی در آسمان ای ماه، حالا شب بخیر چشم هایت را که میبندی جهان دق می کند می شوم چشم انتظار صبح فردا شب بخیر مثل کودک،ناز و معصومی،پر از آرامشی من فدای ناز تو، آرام لالا شب بخیر موقع خوابیدنت،هر ثانیه یک ساعت است می شود کشدار هر شب مثل یلدا شب بخیر می کنم پرواز در منظومه ی آغوش تو ای مدارت آرزوی کهکشان ها، شب بخیر بوسه باران می کنم روی تو را بانوی عشق می کنم روی تو را با بوسه امضا شب بخیر 🌼💞🌼💞🌼💞 ❤🌹
میکشیدم کاش تنها درد تنهایی ولی شعر گفتن درد ها را صد برابر میکند
دیوانه‌ را محبت آرام میکند من را محبت‌ تو دیوانه...""!!
لذت شیرین خواب هر شبت مال خودت😉 لطف کن بگذار من هر صبح بیدارت کنم!💋 "
دلم پر می‌زند امشب برای آن دلِ آبی و رویایی برای آن همه زیبایی و عشق و فریبایی میان فصل زیبا و هزاران رنگ پاییزان که باشد در میان فصل‌ها شهزاد زیبایی تو را بااین زبان سرخ با آبی‌ترین لهجه صدا کردم که شاید از ره رفته،دل کنده و بازآیی مگر روزی نمیگفتی که چشمانم فدای تو ببین امروز چشمانم ندارد هیچ بینایی نمی‌دانم چرا آخر دل سبز مرا کشتی منِ ساده دل تنها گمان کردم که شیدایی بسانِ برگ ریزانِ درختان در خزان باران چو قلبم ناله‌ی هجران سراید از غم جانسوز تنهایی منِ ساده دل تنها میان بیشه‌ی غمها روم این راه بی پایان به صد صبر و شکیبایی
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌ بت پرستم نکن اینگونه به سیمای خودت قبله را کج نکنی بر رخ زیبای خودت سجده گاهم تویی و قبله ی سیار منی جهت قبله نما ، چهره ی دیبای خودت مثل انجیلی و توراتی و وحی آمده ای شده ای مذهب من با دم گیرای خودت ساحری یا که فرستاده ای از سمت خدا می کنی معجزه با دست مسیحای خودت مریمی، روح خدا در نفست مشهود است می کشانی تو مرا سمت کلیسای خودت گر بگویم تو خدا هستی و من بنده ی تو عین کفراست و شدم کافر و شیدای خودت کافرم یا که مسلمان ، به تو ایمان دارم آیه نازل نکن از چشم فریبای خودت چشمم از شیوه چشمان تو حیران مانده تو چه داری وسط دیده ی بینای خودت لب ز لب وا بکنی از نفست می میرم کرده ای واله مرا با لب شیوای خودت عاشقت هستم و گفتم به تو اما گفتی ... خواهشا دل بکن ازخواهش بیجای خودت
اسراف نکن دفتر و خودکار و غزل را چشمی شنوای غم پنهانی ما نیست گرگیم و بر این باور خامیم که میشیم در آینه امکان درونخوانی ما نیست جز دفتر ابلیس که شاگرد من و توست آگاهتر از قدرت ویرانی ما نیست افسوس که در دام منیت همه گیریم اسلام ولی شرح مسلمانی ما نیست
‌نام من عشق است آیــا می‌شناسیدم؟ زخمی‌ام -زخمی سراپا- می‌شناسیدم؟ بـــا شما طی‌کـــــرده‌ام راه درازی را خسته هستم -خسته- آیا می‌شناسیدم؟ راه ششصدســاله‌ای از دفتر "حــافظ " تا غزل‌های شما، ها! می‌شناسیدم؟ این زمانم گــــرچه ابر تیره پوشیده‌است من همان خورشیدم اما، می‌شناسیدم پای ره وارش شکسته سنگلاخ دهر اینک این افتاده از پا، می‌شناسیدم می‌شناسد چشم‌هایم چهره‌هاتان را همچنانی که شماها می‌شناسیدم اینچنین بیگــــانه از من رو مگردانید در مبندیدم به حاشا!، می‌شناسیدم! من همان دریایتان ای رهروان عشق رودهای رو به دریـــا! می‌شنـاسیدم اصل من بــــودم , بهــانه بود و فرعی بود عشق"قیس"و حسن"لیلا" می‌شناسیدم؟ در کف "فرهـاد" تیشه من نهادم، من! من بریدم "بیستون" را می‌شناسیدم مسخ کرده چهره‌ام را گرچه این ایام با همین دیدار حتی می‌شنـاسیدم من همانم, آَشنــای سال‌هـای دور رفته‌ام از یادتان!؟ یا می‌شناسیدم!؟ 🌸 🌸
تو در تقويم من روزی نوشتی "دوستت دارم" از آن پس بارها گم كرده‌ام فصل خزانش را
لعنت به اشک‌ها، که قطار از پی قطار لعنت به چشمِ قرمزِ صبحِ عَلی طلو... "عینش" درون وزن نگنجید و حذف شد  عینِ تمام خاطره‌ها بین های و هو
ها کرد و نوشت روی شیشه: مقصد گنبد...گنبد...همیشه ...گنبد...گنبد غصـّه... یعنی قطارِ مشهد_تهران شادی... یعنی قطارِ تهران_مشهد
عصا می کارم اما جز تبر چیزی نمیروید سلامم را سوالم را جوابی کس نمیگوید نظافت کل ایمان رفیقانم شده اما کسی غیر از گناهم با زبان خود نمیشوید مشام شهر سرگرم است با بوی ریاکاری زمانه بد شده دیگر کسی گل هم نمیبوید غبار منفعت تاریک کرد آیینه هامان را کسی مضمون فاخر در غزل دیگر نمیجوید حصار عقل مانع شد کسی از حال عاشق ها نمی‌گوید ولی دیوانه از دیوانه می‌گوید
ﺷﻌﺮﯼ ﮐﻪ ﺟﻮﺷﯿﺪ ﺍﺯ ﺩﻟﻢ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺩﻟﯽ ﺗﺒﺪﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺮﯾﺪﯼ ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ، ﻣﻦ ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﺍﺯ ﺩﻟﻢ ﭘﺎﯾﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﺳﻬﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﺜﺎﺭ ، ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﻭ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻫﺎﯾﻢ ﮐﻦ ﻭﻟﯽ.. ﻗﻠﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﭘﺸﺖ ﺍﯾﻦ ، ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﺩﮔﺮ ، ﺟﺰ ﯾﮏ ﺭﻣﻖ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺣﺘﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻧﺪﮎ ﺭﻣﻖ ، ﺻﺪﺑﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ ﺟﺰشعر ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ ، ﺩﺭ ﭼﻨﺘﻪ ﺍﻡ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﺸﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻏﺰﻝ ، دلبرم ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎﻝ ﺗﻮ
ازکوچه ی زیبای توامروز گذشتم دیدم که همان عاشق معشوقه پرستم یک لحظه به یادتودرآن کوچه نشستم دیدم که ز سر تابه قدم شوق وامیدم هر چند گل از خرمن عشق تو نچیدم آن شورجوانی نرود لحظه ای ازیاد ای راحت جان ودل من خانه ات آباد با یاد رخت این دل افسرده شود شاد هرگز نشود مهرتوای شوخ فراموش کی آتش عشق توشود یک سره خاموش هرجا که نشستم سخن ازعشق توگفتم با اشک جگر سوز،دل سخت تو سفتم خاک ره این کوچه به خار مژه رفتم دل می تپد ازشوق که امروز کجایی شاید که دگرباره ازاین کوچه بیا یی
نگو دلواپس مایی دلت جایی دگر بند است همین که فکر ماهستی دل ما از تو خرسند است برو دست خدا همراه تو ای رود من سنگم کسی که بهترینها را برایت آرزومند است قسم خوردی و فهمیدم که حق با مشتریها نیست حقیقت هرچه که باشد همیشه پشت سوگند است چگونه بر حذر دارد تورا ازچشم اهریمن همشیه دود این آتش نصیب چشم اسپند است بگوهر آنچه میخواهد دل تنگت ،برای من هر آنچه می طراود از لبانت واژه قند است اگرچه خنجر از پشتم زدی اما بخند ای دوست تماشایی ترین تصویر قبل از مرگ لبخند است
مثلِ غنچه هر زمان لب بر سخن وا میکنی بلبلِ شوقم دوباره مست و شیدا میکنی مینمایی عزمِ کویِ عاشقِ دلخسته اَت چون زلیخا یوسفِ گمگشته پیدا میکنی میفرستی پیکِ خود رو سویِ قلبِ بیقرار جفتِ پیکی از شرابت را مهیّا میکنی میزند هر جفتِ پیکِ عشق چشمانت بهم شادی و سرمستیِ قلبم هویدا میکنی میزنی با چشمکی شیطان به قبلم آتشی با دو تا آهویِ چشمت رو به صحرا میکنی میروی در ساحلِ دریا نظر می افکنی خون به قلبِ ناخدایِ موجِ دریا میکنی میکشانی کفترِ شوقم به بامِ عشقِ خود عاقبت او را هوایی تا ثریّا میکنی قلب سید از غمت روءیا نمودی غرقِ خون بس که بهرِ وصلِ خود امروز و فردا میکنی
تابوت عاشق پیشگی را میکشم بر دوش تنهایی ام را می کشم هر لحظه در آغوش گوشی برای شعر هایم در جهانم نیست لعنت به این دیوار هایی که ندارد موش پشت نقاب خنده ام آه است و درد و زخم تاکی گذارم بر سر این عیبها سرپوش نگذاشت کام عاشقان شیرین شود از وصل تقدیر این بازیچه ساز شوخ بازیگوش یار و دیاری نیست وقتی از جهان سهمم حالم شده مانند کارتن خواب های شوش باقی چه می ماند پس از مرگ منِ شاعر شخصیتی مبهم میان دفتری مخدوش
اگر تو برده ای از یادم من از خیال تو لبریزم اگر تو شعر نخوانی من، شبیه شعر غم انگیزم چگونه از تو بگویم نه! چگونه از تو نگویم من چگونه این همه مضمون را به بند شعر نیاویزم؟ دروغ بود فراموشی، تو پیش چشم منی دایم تو پیش چشم منی آخر چگونه از تو بپرهیزم نه اینکه جز تو نمی‌خواهم که من به جز تو نمیبینم چه چیز هست به غیر از تو؟ که بنده بنده ی آن چیزم چه ای تو؟ برگ غم انگیزی میان ماندن و افتادن و‌ من به حرمت دستانت هنوز عاشق پاییزم
شاعران خواب و شده ذوق گروهت ساکت😐 شده احوالِ دل تک تکتان با ما سِت😅 تا شود باز دوباره طبعِ شعرِ من و ما👌 میخرم پسته و بادام ز سوپر مارکت😋😜 😁 دیگه چیکار کنم بیاید شعر بگید😂
اگَر روزی یَقـیـن کَردی جَـهـان جایِ کَمی دارَد چو مَن سَر دَر گَریبان کُن، گَریبان عالَمی دارَد
السلام علیک یا اباعبدالله(ع) یکباﺭﻩ ﺩﻟﻢ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﻨﻮﻳﺲ ﻛﻼمی دﺭ ﻭﺻﻒ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﻭ ﺷﺎﻩ ﻣﻘﺎمی دستیﺑﻪ ﺭﻭیﺳﻴﻨﻪ ﻧﻬﺎﺩﻡ ﻭﻧﻮﺷﺘﻢ از من به حسین بن علی عرض سلامی
کربلا دریایِ غفران است و دور افتاده‌ام روزگارم را فقط از تُنگ و از ماهی بپرس