eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
53 فایل
راه ارتباطی: @Hazrate_baran_786
مشاهده در ایتا
دانلود
در وادی جان اسیرم ای عشق کاری نکنی بمیرم ای عشق محتاج ِ نگاه ِ مهربانم تا دست تو را بگیرم ای عشق یاصاحب‌صبر
منطقی نیست که من این همه درگیر تو باشم گردنم گیر که در محکمه تقصیر تو باشم ما که یک پنجمِ عشقیم فقط دایره واریم خمس این شکل بپرداز که تقدیر تو باشم
آخر آدم با تو باشد پیر میگردد مگر از خیالات تو آدم سیر میگردد مگر عاشقت دیوانگی را شور میداند فقط هر که درگیر تو شد دلگیر میگردد مگر بهر زندان تو میبافم خودم دار و طناب مست و مجنون تو در زنجیر میگردد مگر تو خودت خوابی و رویایی به سرها نازنین خواب شیرینت بگو تعبیر میگردد مگر آرزو دارم به وصلت دست یابم من ولی بهترینا این مهم تقدیر میگردد مگر یاصاحب صبر
با شجاعت بروی دل ببری برگردی زهر مارت بشود با دل من بد کردی 😫😫 خیلی بدی بد بد
شرایط کپی با ذکر نام شاعر
حال مرا مپرس که من ناخوشم، بدم این روزها به تلخ‌زبانی زبانزدم ‌ تو با یقین به رفتن خود فکر می‌کنی من نیز بین ماندن و ماندن مرددم! ‌ حق داشتی گذر کنی از من، که سال‌هاست یک ایستگاه خالی بی رفت و آمدم‌ ‌ از پا نشستم و نفسم یاری‌ام نکرد از هوش رفتم و نرسیدم به مقصدم ‌ گفتم که عاشقت شده‌ام، دورتر شدی ای کاش لال بودم و حرفی نمی‌زدم... ‌
تا مقصد عشاق، رهی دور و دراز است یک منزل از آن بادیه ی عشق مجاز است در عشق اگر بادیه ای چند کنی طی بینی که در این ره چه نشیب و چه فراز است عشق است که سر در قدم ناز نهاده حُسن است که می گردد و جویای نیاز است! وحشی، تو برون مانده ای از سعیِ کمِ خویش ورنه درِ مقصود به روی همه باز است…
لبخند بزن، تازه كني بغض «بنان»را بخرام، برآشفته كني «فرشچيان»را تلفيق سپيد و غزل و پست مدرني انگشت به لب كرده لبت منتقدان را دلتنگي حزن‌آور يك كهنه سه تارم برگير و برآشوب و بزن «جامه‌دران»را اي كاش درين دهكده پير بسوزند هرچه سفر و كوله و راه و چمدان را شايد تو بيايي و لبت شربت گيلاس پايان بدهد اين تب و تاب، اين هذيان را خاتون غزلهاي مني بي برو برگرد نگذار كسي بو ببرد اين جريان را 🌺
نفهمیدی پریشانم از این چشمان پژمرده ؟ ازاین شعری که حرفش را میان بغض ها خورده دلم می خواست تا یک شب بگویم “دوستت دا…” نه امان از عقل مغروری که من را تا جنون برده از این زیباییت یوسف چه خواهد ماند، می دانی ؟ ترنجی غرقه در خون و زلیخایی که افسرده تو دیگر در دلم مُردی … خدا باشد نگهدارت … رقیبانم کمین کردند کرکس گونه بر مرده خداحافظ که دستانت … خداحافظ که چشمانت که گیسویت… خداحافظ که دل خونم دل آزرده
منطقی نیست که من این همه درگیر تو باشم گردنم گیر که در محکمه تقصیر تو باشم ما که یک پنجمِ عشقیم فقط دایره واریم خمس این شکل بپرداز که تقدیر تو باشم
خیر باشد خواب میدیدم شبی با رفتنت زیر باران عصر یک جمعه کبابم میکنی من تو را میخواهم اما مثل مجنون عاقبت عاشقی اسطوره ای لای کتابم میکنی سربزیرم گرچه دل همچون پلنگی وحشی است با خجالت هم نشد چون شمع آبم میکنی اوج مضمون غزل در عاشقی چشمان توست مثل بم با لرزه ی پلکت خرابم میکنی میروم من تا "تو آباد" و تو با افسونگری در مسیر هفت شهر عشق خوابم میکنی از همین حالا بدان ای سنگدل با رفتنت. در میان لاشه ای بیجان تو قابم میکنی ┈┈••✾•🌺🍃🌸🍃🌺•✾••┈┈ @hoseinmorad ┈┈••✾•🌺🍃🌸🍃🌺•✾••┈┈
دیدنش حال مرا یک جور دیگر می کند حال یک دیوانه را دیوانه بهتر می کند! در نگاهش یک سگ وحشی رها کرده و این جنگ بین ما دو تا را نابرابر می کند حالت پیچیده ی مویش شبیه سرنوشت عشق را بر روی پیشانی مقدر می کند آنقدر دلبسته ام بر دکمه ی پیراهنش فکر آغوشش لباسم را معطر می کند رنگ مویش را تمام شهر می دانند ، حیف پیش چشم عاشق من روسری سر می کند با حیا بودم ولی با دیدنش فهمیده ام آب گاهی مومنین را هم شناگر می کند ... دوستش دارم ولی این راز باشد بین ما هر کسی را دوست دارم زود شوهر می کند!!
‌تَـن مَـن قـایِــقِ لَـنـگَـر زَده دَر طـوفـان است خودَم اینجا دِلِ مَن پیشِ تو سَرگَردان است
بی تو دریا ، برهوتی ست که در پهنه ی آن قایقِ خسته ی دریازده ، تنها مانده
نشسته سایه ای از آفتاب بر رویش به روی شانه ی طوفان رهاست گیسویش کجاست یوسف مجروح پیرهن چاکم که باد از دل صحرا می آورد بویش کسی بزرگتر از امتحان ابراهیم کسی چنان که به مذبح برید چاقویش نشسته است کنارش کسی که می گرید کسی که دست گرفته به روی پهلویش هزار مرتبه پرسیده ام ز خود او کیست که این غریب نهاده است سر به زانویش؟ کسی در آن طرف دشت ها نه معلوم است کجای حادثه افتاده است بازویش کسی که با لب خشک و ترک ترک شده اش نشسته تیر به زیر کمان ابرویش کسی است وارث این دردها که چون کوه است عجب که کوه، زِ ماتم سپید شد مویش عجب که کوه شده چون نسیم سرگردان که عشق می کشد از هر طرف به هر سویش طلوع می کند اکنون به روی نیزه سری که روی شانه ی طوفان رهاست گیسویش فاضل نظری
غیرت شده بی دینی عفت شده زیرآبی اندیشهٔ دنیایی بنگر چِقَدر خوابی با ریشه اگر باشی با چادر و زیبایی بی ریشه اگر باشم یک سید قلابی فرق است چه میخواهی فقر است نمی‌خواهی مَردی که ندارد غم مُردم که چه بیتابی
اصلا تو چه میخواهی از جان عزیز من یک سوسن و یک مریم یک شاخهٔ نیلوفر صد ها گل در جانی یک فحش نشاید داد اینبار ببخشایم ای عشق تو از سر، سر
من ناقصِ ناقص دل یک عاشق عاشق نه او کامل کامل یا در دست دقایق نه اینگونه نمی‌ارزد تا سوی ثریا هم پژمرده شود هر گل ،اما چو شقایق نه
پایان ماجرای دل و عشق روشن است ای قایق شکسته به دریا خوش آمدی...
در اوج شکوه و اقتداری بانو براسب غرور خود سواری بانو یک عیب بزرگ دارد این خوبیهات من را که کنار خود نداری بانو
خودم اینجا و دلم پیشِ تو سرگردان است تنِ من قایقِ لنگر زده در طوفان است نفست سرد و دلت سرد و نگاهت سرد است کوچه از مهرِ تو خالی شده در آبان است... مثلِ سربازِ غریبی که دلش غمکده ای ست پشتِ لبخندِ من اشکی و غمی پنهان است حرفِ رفتن نزن انقدر...کمی عاقل باش زندگی بی تو و بی عشق مگر آسان است؟ هیچ کس نیست نوازش بکند غم ها را دلِ غمدیده ی من پیشِ خودم مهمان است تنِ پوسیده ی من سمبلِ تنهایی هاست جایِ خون حسرت و غم در رگِ من جریان است
دنبال کسی باش که دنبال تو باشد اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش پرواز قشنگ است ولی بی غم و منت منت نکش از غیر و پر و بال خودت باش
بر نمی گردی ولی من همچنان در شعرها هی ردیفش می کنم این واژه ی "برگرد" را پوریا محمدی کیا
ای وای خدای من از دست تو ای یوسف من بی دغلم اینجا چون یک کچلی بی من گفتم به تو چون زلفت از بس که قشنگ افتد در شعر تو گفتی من در عاقبتم بی زن😫
من و تنهایی و عزلت چه صمیمی شده ایم جمع ما حاصل غایب شدن یک نفر است