eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸🇮🇷
2.1هزار دنبال‌کننده
9.6هزار عکس
2.5هزار ویدیو
105 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
خنده ات ساخت و ساز، اخم تو ویرانی ها گیسوانت گره کور پریشانی ها اشک تو در صدد حمله قلبی به من است یورش آورده به من لشکر اشکانی ها نقش ابروی تو را جای مدل در سر داشت طاق ها ساخت اگر دولت ساسانی ها ! از لب سرخ تو حرفی نزدم میترسم زعفران باد کند دست خراسانی ها ! چشم تو جنگل سبزی ست در آغوش خزر آشنایند به این منظره گیلانی ها دُرّی و در دل یک مشت پر از مروارید نادری باز در انبوه فراوانی ها !
باور میکنی که همه ی زن ها شاعرند؟! حالا یکی اشعارِ کوتاه و بلند میسراید؛ یکی روزی پنج بار زنگ میزد به معشوق تا حالش را بپرسد! یکی شعرِ نو میگوید و دیگری؛ خوب میداند ناهارِ ظهرِ شنبه باید قرمه سبزی باشد! یکی نصفِ شب ها یک بیتِ ناب به ذهنش خطور میکند؛ آن یکی، نصف شب یادش می آید که باید برای معشوق یک بطری آب بیاورد! باورکن همه ی زن ها شاعرند، روزی میرسد که میفهمی! نگرانی های یک زن عاشقانه ترین شعر دنیاست...
همین کسی که دل از او بریده‌ای، می‌خواست کسی شود که برای تو آرزو باشد...
ز بس بی تاب آن زلف پریشانم، نمی دانم حبابم، موج سرگردان طوفانم؟ نمی دانم حقیقت بود یا دور و تسلسل حلقه ی زلفت؟ هزار و یک شب این افسانه می خوانم، نمی دانم ... سراسر صرف شد عمرم همه محو نگاه تو ولی از نحوه ی چشمت چه می دانم؟ نمی دانم چو اشکی سرزده یک لحظه از چشم تو افتادم چرا در خانه ی خود عین مهمانم؟ نمی دانم ستاره می شمارم سال های انتظارم را : هزار و سیصد و چندین و چندانم؟ نمی دانم نمی دانم بگو عشق تو از جانم چه می خواهد؟ چه می خواهد بگو عشق تو از جانم؟ نمی دانم نمی دانم به غیر از این نمی دانم، چه می دانم؟ نمی دانم، نمی دانم ، نمی دانم ، نمی دانم!!
دنیا حریف واژه ی ماتم نمیشود حتی برای قافیه غم، کم نمیشود از بس که جای خالی تو سرد و مبهم است احساس شاعرانه فراهم نمیشود هرچه غزل برای نگاهت سروده ام دیگر صدای عشق، مجسم نمیشود زخمی که میزنی به دل شعر بیگناه با صد غزل برای تو، مرهم نمیشود رفتی ولی هوای خیالم پر از تو است بود و نبود عشق که باهم نمیشود؟ بعد از تو کِشتی شعرم به گل نشست دیگر ردیف و قافیه محکم نمیشود افتاده بر غزل اثر چکه های درد اما دلت اسیر قطره ی شبنم نمیشود ...
نريز باده که دستی به زلف يار ندارم دلم گرفته و کاری به روزگار ندارم کدام کوچه‌ی تنگی؟ کدام کافه‌ی دنجی؟ که هيچ جای جهان با کسی قرار ندارم نشسته گَرد به خانه، نگير خرده که من هم مسافری که بگيرد مرا به کار، ندارم ببند پنجره‌ها را، ببند پنجره‌ها را- -به روی من که اميدی به انتظار ندارم بگو به مرگ بگيرد تمام هستیِ من را به جز فراق که چيزی در اختيار ندارم اگر به خانه‌ی من آمدی، چراغ بياور که هيچ صبح سپيدی به شام تار ندارم...
گفتی چو جان دهی به عوض بوسه‌ای دهم این خون‌بهاست، مزد وفا راچه می‌کنی؟ 
گفتی چو جان دهی به عوض بوسه‌ای دهم این خون‌بهاست، مزد وفا راچه می‌کنی؟ 
ای به قربان تو و بوسه ی مثل عسلت ڪاش میشد ڪه قرنطینه شوم در بغلت...!
بـاز هم مـن زنـده ام، آه ای خدا متشکرم بـاز بــاران بـر غبــارِ شیشه ها، متشکرم بـازهـم بیـداری و خمیـازه و صبحی دگر دیــدن آیـیـنه و نــور و صـدا، متشکرم! بازهم یک سفره و یک چاۍداغ و نانِ گرم فرصتِ دیـدارِ تـو در ایـن فضا ، متشکرم بــارِ دیگر می تـوانـم بـو کنـم از پنجـره یاسِ خیسِ خـانه ی همسایه را متشکرم منکه بۍتسبیح و بۍسجاده ام ازمن بگیر ایـن تغـزل را بـه عنــوانِ دعـا متشکـرم ،،،
. چــه گـوشـــــــواره اے از بـوسه هاے مـن خـوش تـر ڪه دانـه دانـه نـشیند بــه لالـــه ے گــــــوشــت....!!! 🌹❤
از او به دلم می رسد آزار، قشنگ است! بر سر بکشد چادر گلدار، قشنگ است عاشق به پریشان شدنش زنده و معشوق تأخیر کند لحظهء دیدار، قشنگ است گاهی وسط صحبت رسمیِ من و او تغییر کند حالت گفتار، قشنگ است از پنجرهء چشم پلنگ آهوی مستش هی خیره شوی بر در و دیوار، قشنگ است می خندد و دل کندن از این منظره سخت است تکرار شد این منظره، تکرار قشنگ است لبخند زد و گفت: توکلت علی الله خوشبخت شدن با نفس یار، قشنگ است. ❤🌹