eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
58 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
سلام
۲۴ دی ۱۴۰۱
سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی دل بریدن هات حکمت داشت: دلبر داشتی
۲۴ دی ۱۴۰۱
بی فاصله بنویس که بی فاصله باشد بین من و معشوق نباید گله باشد جزعشق میان من و او مسئله ای نیست یعنی که نباید به جز این مسئله باشد سرسلسله ی خوب ترین های حهانی زیبایی اگر سلسله در سلسله باشد بی رایحه ی موی تو عاشق نتوان بود بگذار که در باد ، زمانی یله باشد بگذار عجب بگذرد این قافله ی عمر اما چو تویی نیز در این قافله باشد ای روی لبت بوسه به اندازه ی گل،سرخ حیف است که این شعر بدون صله باشد
۲۴ دی ۱۴۰۱
من عاشقـــم بگذار دلبــر، بی‌خبر باشد بگــذار او مشغــــول افــــکار دگر باشد اصــلاً چــــرا او را گـرفتار خودم سازم بگــذار او پـــروانه‌ی هر بــام و در باشد دلتنـــگی ‌ام را با شب تاریــــک می‌گویم حتی اگـــر آن شب برایـم بی‌سحر باشد بیتــا‌ب‌دل، دنبـــال آرامش نخــواهد بود عاشق‌ همان بهتر که‌ عمـری دربه‌در باشد کم نیست گنجشکان زخمـی‌بال در جنگل بهتــر، پرستوی تو هم بی بال و پر باشد دیریست راه خانه را مـرغ دلم گـــم کرد اصلاً همــان بهتــر که مفقـــودالاثر باشد دیرآمــــدی هرچنـــــد امـــا زودتر برگرد دشتم نه جای آهــوی پرشور و شر باشد من کوچــه‌ای سمت خیابان‌های اندوهم از جنس غم، هر روز در من رهگذر باشد برعکس گیسوی بلنـد و مــوی افشــانت بگـــذار فصـــل آشنـــایـی مختصر باشد کمتر به فکــر دلبـــری‌های تو خواهم بود هرچنــد در من شور عشقت بیشتر باشد با این‌همه از دوری‌ات حرفی نخواهم زد درمن اگــــر اندوه دنیـا، شعلــه‌ور باشد صبــح نشاط‌انگیــــز شالیــــزارها، با تو بگــذار سهم من فقط خــون جگر باشد
۲۴ دی ۱۴۰۱
ای پر از عاطفه در قحط محبت با من کاش می‌شد بگشایی سر صحبت با من از خروشـانی امواج نگاهت دیریست باد نگشـوده لبش را به حکایت با من خواستم پر بزنم با تو به معراج خیال آسمان دور شد از روی حسادت با من بعد از این شـور غزل‌های شکوفا با تو بعد از این مرثیه و غربت و حسرت با من گرچه کوچیدی از این باغ ولی خواهد ماند داغ چشمـان تو تا روز قیامت با من ..!
۲۴ دی ۱۴۰۱
وقتی دلم به سمت تو مایل نمی‌شود باید بگویم اسم دلم، دل نمی‌شود دیوانه‌ام بخوان که به عقلم نیاورند دیوانه‌ی تو است که عاقل نمی‌شود تکلیف پای عابران چیست؟ آیه‌ای از آسمان فاصله نازل نمی‌شود خط می‌زنم غبار هوا را که بنگرم آیا کسی زِ پنجره داخل نمی‌شود؟ می‌خواستم رها شوم از عاشقانه‌ها دیدم که در نگاه تو حاصل نمی‌شود تا نیستی تمام غزل‌ها معلّق‌اند این شعر مدتی است که کامل نمی‌شود
۲۴ دی ۱۴۰۱
نمی‌دانم چرا این‌قدر با من مهربانی تو؟ نمی‌دانم کنارت میزبانم یا که مهمانم؟
۲۴ دی ۱۴۰۱
هرگز نمی شود که تو را دید و بعد از آن جایی نفس کشید به جز در هوای تو
۲۴ دی ۱۴۰۱
او می‌ رسد که باز هم عاشق کند مرا او قول داده است به قولش وفا کند...
۲۴ دی ۱۴۰۱
تو چراغ آفتابی ، گل آفتابگردان نکند به ما نتابی ، گل آفتابگردان گل آفتاب ما را ،لب کوه سر بریدند نکند هنوز خوابی ، گل آفتابگردان؟ نه گلی فقط که نوری ، نه که نور بوی باران تو صدای پای آبی ،گل آفتابگردان نفس بهار دستت ، من و روزگار مستت قدح پر ازشرابی ، گل آفتابگردان نه گلی نه آفتابی ، من و این هوای ابری نکند به ما نتابی ، گل آفتابگردان ؟ تو بتاب و گل بیفشان ، " سر آن ندارد امشب که بر آید آفتابی " ، گل آفتابگردان
۲۴ دی ۱۴۰۱
سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی دل بریدن هات حکمت داشت: دلبر داشتی از دل من تا لب تو راه چندانی نبود من که شعر تازه می گفتم، تو از بر داشتی قلب من چون سکه های از رواج افتاده بود آنچه در پیراهن من بود، باور داشتی شر عشقت را من از شور پدر پرورده ام قصد خون خلق را از شیر مادر داشتی دشتی از آهو درین چشمت به قشلاق آمده جنگلی از ببر در آن چشم دیگر داشتی پشت پلکم زنده رودی از نفس افتاده بود روی لب هایت گلاب ناب قمصر داشتی خاطراتم را چه خواهی کرد؟ گیرم باد برد بیت هایی را که از من کنج دفتر داشتی  
۲۴ دی ۱۴۰۱
🍃🌹 چنان که قصد میسازند از الفاظ ، معنا را خدا از آفرینش قصد کرده ، خلقِ زهرا را "ولولا فاطمه" یعنی که بی زهرا نمی دیدیم نه احمد را ، نه حیدر را ، نه هرگز خلق دنیا را بهشت از تابش یک نور زهرا خلق گردیده عنایاتش رسیده عالَم پنهان و پیدا را صفاتش آینه دارِ صفات کبریا باشد چه برهانی از این بهتر وجود حق تعالی را چگونه در حجابی و همه عالم به دست توست؟! خدایا!  فاطمه حل کرد بر ما این معمّا را کجا با تار و پودِ لفظ در توصیف می آید که ممکن نیست گنجاندن درونِ کوزه ، دریا را نشسته از الف تا یاء ، حیران چنین معنا بلی ظرفیّتِ وصفش نمی باشد الفبا را حماسه می تراود آنقدر از خطبه هایش که به خطبه میکَند از جای کوهِ پای بر جا را زهی عفّت ، زهی عصمت ، زهی بانوی نوری که علی نشنیده هرگز از زبان او تقاضا را تنور خانه ی او گرم دارد جان عالم را به رشک انداخته نورِ تنورش ، طور سینا را قناتِ جنّت از نورِ قنوتِ فاطمه جاریست نمازش غرق رحمت کرده محراب و مصلّا را بلی آن فاطمه که خلق عاجز مانده از درکش که در اسمش خِرد حیران و گُم کرده مُسمّا را بلی آن فاطمه که یک عنایت از عنایاتش رسانده تا نبوت نوح و موسی و مسیحا را بلی آن فاطمه که بهر کار خانه اش حتی فرستاده خدایش "سوف یعطیک فترضی" را بلی آن فاطمه که خطبه های آتشین او به ما آموخت معنای تبرّا و تولّا را بلی آن فاطمه که خطبه های آتشین او بهم زد حیله ها و مکرهای شومِ اعدا را بلی آن فاطمه که خطبه های آتشین او شکست آخر سپاهِ بُت پرستِ لات و عُزّا را بلی آن فاطمه که سیره اش تفسیر قرآن است هم آیات جهادش را و هم آیات تقوا را بلی آن فاطمه که مادری کرده برای ما و از ما دستگیری می کند امروز و فردا را مسیر مدحِ شعرم را به سوی مرثیه انداخت خدا لعنت کند آن ضرب دست بی محابا را نمیدانم که سیلی با رُخش...اصلا چه میگویم؟! که حتی گل اذیت میکند آن روی حورا را دلیلش شرم از شرمِ علی بوده اگر زهرا میان شعله ها تنها صدا زد نامِ بابا را کنار بسترش با گریه میگفتند اطفالش : به دامن گیر مادرجان سرِ آشفته ی ما را گره وا میکند از کار شیعه ، گریه بر مادر مگیر از ما خدایا روضه ی امّ ابیها را سلام‌الله‌علیها
۲۴ دی ۱۴۰۱
شعر پر آرایه تو در تو نباشد ،بهتر است هرچه باشد قافیه، گیسو نباشد، بهتر است خودکشی دارد هزاران راه اما زیر غم خودخوری در گوشه ی پستو نباشد، بهتر است در به در دنبال دیوارم برای هق هقم سر فقط وابسته به زانو، نباشد بهتر است اشک گاهی می شود تسکین دردت منتها پا به پای عشق و رودر رو نباشد ،بهتر است از کجا پیدا شد این «خرچنگ» بدهیبت خدا!!! زندگی در چنگ این زالو نباشد ،بهتر است ¤¤ حال و احوالت عزیزم روز زیبایت بخیر دلبر شیرین من اخمو نباشد، بهتر است تا که از حرف و حدیث دیگران راحت شوی روی چشمت عشق من ابرو نباشد، بهتر است انقدر از زلف می گویند شاعرها که من غیرتی گشتم سرت را مو نباشد، بهتر است گریه را بس کن به قرآن در میان شیر ها عشق در پیراهن آهو نباشد ،بهتر است خوشکلی بانوی من بس کن تو هم ،از من نخواه آینه در کیف زیبا رو نباشد ،بهتر وقت پایان ملاقات است و من زندانی ام! خانه ی بی عشق و بی بانو،نباشد بهتر است
۲۴ دی ۱۴۰۱
از قلب صدف کشیده بیرون دُر را تا زنده کند رسم رضـا قلـدر را آینده به عمق درد پی خواهد برد نسلی که نداشت حـرمت چادر را
۲۴ دی ۱۴۰۱
☘مادر☘ بوسه زند هر مّلک پای کف مادران بدرقه اش می کند دخت نبی تا جنان غنچه گشاید دو چشم تا که ببیند تو را خاک درِ کوی تو مُشک زمین و زمان سکه ی طاقت تو شهره ی عالم‌ شدست چونکه گریزان‌شود روح به هر زایمان مُرده کند زنده نام دامن پاک این عجب روی دگر از خدا ، رو به تو کرده عیان.
۲۴ دی ۱۴۰۱
🍃🌹حس می‌کنم دنیا بهشت کوچکی دارد 🌹🍃 نه جای دارد در غزل‌ها پیچش مویم نه کافری شد بنده‌ی محراب ابرویم معمولی‌ام آن‌قدر که پشت سرم هرگز شهری نیفتد از نفس با عطر گیسویم گاهی نماز صبح را با چرت می خوانم گاهی کنار میز چرخم ذکر می‌گویم گاهی دو دوتا چارتای انتهای ماه وامی سبک می‌گیرد از دست النگویم گاهی غزل در گوش بند رخت می‌خوانم گاهی میان تشت دست از شعر میشویم از کودکانم سادگی را یاد می‌گیرم هر شب که می‌خوابند روی هر دو زانویم این قصر نقلی آسمانی بی‌کران دارد من هم کنار همسرم یک شاه‌بانویم حس می‌کنم دنیا بهشت کوچکی دارد نوزاد خود را صبح‌دم وقتی که می‌بویم کرمانی
۲۴ دی ۱۴۰۱
🌻طعم عسل از من نیست، طعم صلوات است این🌻 یک روز که پیغمبر در گرمیِ تابستان همراه علی می رفت در سایه نخلستان دیدند که زنبوری از لانه خود زد پر آهسته فرود آمد بر دامن پیغمبر بوسید عبایش را، دور قدمش پر زد بر خاک کف پایش صد بوسه دیگر زد پیغمبر از او پرسید: آهسته بگو جانم طعم عسلت از چیست؟ هر چند که می دانم! زنبور جوابش داد: چون نام تو می گویم گُل می کند از نامت صد غنچه به کندویم تا یاد تو را هر شب چون گُل به بغل دارم هر صبح که برخیزم در سینه عسل دارم از قند و شکر بهتر خوشتر ز نبات است این طعم عسل از من نیست، طعم صلوات است این
۲۴ دی ۱۴۰۱
🍃🌸از آخر مجلس شهدا را چیدند..🌸🍃 یک پنجره، گلدانِ فراموش شده یک خاطره، انسانِ فراموش شده در خانه، جماعتی پی معجزه‌ها بر طاقچه، قرآن فراموش شده :: در این همه رنگ، آنچه می خواهی نیست در این همه راه، غیر گمراهی نیست در شهر خیابان به خیابان گشتم آنقدر که آگهی ست آگاهی نیست :: در اوج، خدا را سر ساعت خواندند ما را به تماشای قیامت خواندند از کوچ پرندگان سخن گفتی و من دیدم که نمازی به جماعت خواندند :: آن مست همیشه با حیا چشم تو بود آن آینه ی رو به خدا چشم تو بود دنیا همه شعر است به چشمم اما شعری که تکان داد مرا چشم تو بود :: ما سینه زدیم بی صدا باریدند از هر چه که دم زدیم، آنها دیدند ما مدعیان صف اول بودیم از آخر مجلس شهدا را چیدند.. عرفان پور
۲۴ دی ۱۴۰۱
سلام، از کانال شعر🌻آبادی شعر🌻 بفرمایید دیدن کنید و لذت ببرید☺️🌷👇 https://eitaa.com/joinchat/1517355107C81258e1f72 جزء اون دسته از کانال‌هایی هست که باید توی هر گوشی باشه☺️😉 با معرفی شاعران جدید در ایتا😍😍 🌷مطمئن باشید پشیمون نمی‌شید🌷 @abadiyesher
۲۴ دی ۱۴۰۱
مجنون به نصیحت دلم آمده است بنگر به کجا رسیده دیوانگیم
۲۴ دی ۱۴۰۱
کجا رواست، که از دستِ دوست هم بِکشد…؟ دلی که، این همه از دستِ روزگار کشید ...!
۲۴ دی ۱۴۰۱
طفل می‌گرید، مگر می‌داند این دنیا کجاست؟ عمر چون با "های های" آمد به "هق هق" بگذرد 👤 فاضل نظری
۲۴ دی ۱۴۰۱
باد آمد و زان سرو خرامان خبر آورد در کالبد سوخته، جانی دگر آورد امروز هم از اول صبحم سر مستی ست این بوی که بوده ست که باد سحر آورد
۲۴ دی ۱۴۰۱
🧡 عمریست در انتظار نورت هستیم دلواپس لحظه ی حضورت هستیم خورشیدی و ما چراغ در دست هنوز دنبال علائم ظهورت هستیم ایوب_پرندآور اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج
۲۴ دی ۱۴۰۱
میفریبد صبح با خورشید دنیا را ، ولی تا طلوع تو نباشد ، روز کی گردد شروع ؟! سلام💚 صبحتون خوش و دلتون روبراه✨🌹✨
۲۴ دی ۱۴۰۱
سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی دل بریدن هات حکمت داشت: دلبر داشتی
۲۴ دی ۱۴۰۱
باد آمد و زان سرو خرامان خبر آورد در کالبد سوخته، جانی دگر آورد امروز هم از اول صبحم سر مستی ست این بوی که بوده ست که باد سحر آورد
۲۴ دی ۱۴۰۱
💠 در میلاد فرخندۀ حضرت فاطمۀ زهرا سلام‌الله‌علیها 🍃 سورۀ قدرِ مصحف خلقت عالم خاکیان منوّر شد جان افلاکیان معطر شد گل گلزار مصطفی آمد گلشن عشق لاله‌پرور شد آسمان بوسه زد به قنداقش از شعف دیدۀ زمین تر شد چشم وا کرد نور چشم رسول مصطفی را قرار و مادر شد آمد آن گوهری که جان علی است نور حق آمد و مکرّر شد مادر یازده امام رسید آسمان نبی پراختر شد سورۀ قدرِ مصحف خلقت سورۀ کوثر پیمبر شد دختر نور بود و همسر نور مادر نورهای دیگر شد دست او بوسه‌گاه پیغمبر نفَسش رشک عود و عنبر شد گفت مهدی که اوست اسوۀ من۱ بر امامان، امام و رهبر شد حجت‌الله بر حُجج زهراست۲ آن‌که همتا و کفو حیدر شد او که خندید عشق معنی یافت مس ما از نگاه او زر شد نام زهراست رمز پیروزی دامن او شهیدپرور شد نام زهرا به لوح سینۀ ماست ذکر او آبروی نوکر شد ✍️ ۱. حضرت امام مهدى ارواحنافداه: إنَّ لِي في إبنَةِ رَسولِ اللّهِ اُسوَةٌ حَسَنةٌ. ۲. حضرت امام حسن عسکری سلام‌الله‌علیه: نََحْنُ حُجَجُ اللَّهِ عَلى خَلْقِهِ وَ جَدَّتُنا فاطِمَةُ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْنا. 🎋
۲۴ دی ۱۴۰۱
زاییده‌ی دردیم و به‌ بار آمده‌ی عشق در مکتب ما عشق فقط حرف حساب است
۲۴ دی ۱۴۰۱