🥀🥀تقدیم به دختری با گوشواره های قلبی🥀🥀 تا صدا می‌زدی تو "باباجان! " دل بابابزرگ پر می‌زد هر زمان می‌رسید از مسجد به تو با اشتیاق سر می‌زد قصه می‌گفت از عموقاسم از نماز و گرفتن گل سرخ قصه می‌گفت از شبی غمگین از شب تلخ رفتن گل سرخ روز مادر کنار موکبتان عطر چای و گلاب و حلوا بود مادرت پاک کرد اشکش را کاش عموقاسمت هم اینجا بود وقت روضه، عمو عمو گفتی موکب انگار کربلا شده بود باز انگار طفل شیرینی از عموی خودش جدا شده بود خبر آمد که باز حرمله‌ها حمله کردند و ماه را کشتند شمرهای زمانه از وحشت مردم بی گناه را کشتند من به قربان تکه‌های تنت جان شیرین و پاره‌ی قلبی میهمان رقیه‌ای امشب با همین گوشواره‌ی قلبی در لباس قشنگ صورتی‌ات مثل گلهای ارغوان شده.ای آه ریحانه جان، عزیز دلم زود مهمان آسمان شده‌ای #نغمه_مستشارنظامی

آدم شدیم و خوردن سیب اشتباه بود عاشق شدیم و عشق برامان گناه بود بارید عشق و سیل شد و جانمان گرفت پنداشتم که سیل مرا جان‌پناه بود چشمش شبیه خاطره‌های سیاه ماند شعرم پر از سکوت و محالات آه بود می‌سوختم برای کسی که برای من تنها به‌قدر چشم‌زدن‌ها نگاه بود او رفت و ماند شاعرکی در خیال او او رفت و بوم زندگی من سیاه بود او رفت و ماند لانهٔ من در هجوم باد بی‌او هجوم باد مرا تکیه‌گاه بود پوشالی است هرچه که دیدیم از هوس تکیه به عشق عاقبتش اشتباه بود تاوان عشق غربت و درد است و انتظار وقتی رفیق همسفری نیمه‌راه بود باید به‌سوی حضرت خورشید رو کنم این‌بار قافیه غزلی مثل ماه بود #زینب_حسامی

ای موج موج  دامنت سرفصل  گندمزار صد کاروان دل در مسیر شانه ‌ات بیدار مست از خمار چشم‌هایت اندرونی‌ ها در بیستون‌ها عاشقانت نقش بر دیوار در خانقاه و خرقه و میخانه‌ ها هستی با شحنه‌ ها و مست‌های  کوچه  و بازار اخبار زلفت منتشر شد؛ چین به ماچین، شام با پیک‌های خسته از دربار تا دربار اقبال اهل ِ شعر هستی، چشم عشّاقی تلفیقی از خشخاش و تاکی ، خوابی و بیدار از بوی جوی مولیانی دلرباتر چون نقش‌های مینیاتور ساده و تودار معصوم و پاکی چون نگاه برّه آهوها مرموز و رعب‌انگیز مثل ببر در نیزار مستیم و شبگردیم و ترسِ محتسب خورده ما را به شیراز لب انگوری ‌ات بسپار #مجید_عزیزی

سلام #سردارم عزیز و دلدارم اومدم بگم تو را خیلی دوستت دارم

امام، کار ندارد به نام، می بخشد رئوف، اوست که بر خاص و عام می بخشد به جنگِ بدخواهش آمدم ولی چه کنم؟ من انتقام بگیرم امام می بخشد! حرم ندیده چه می داند؟ این امام رئوف گدا هنوز نگفته سلام، می بخشد مجیز شاه بگو، طعنه بر امام بزن خودت ببین که از این دو کدام می بخشد همین تفاوت کافی ست بین شاه و امام که هست و نیست خود را امام می بخشد مدام توبه شکستی؟ بیا! یکی این جاست که عادت است برایش، مدام می بخشد تو زخم می زنی آن هم به که؟! امام رضا؟! که زخم های تو را التیام می بخشد؟ بزن! که زخم تو هرچه عمیق تر باشد به دوستی محبان دوام می بخشد ولی اگر که پشیمان شدی حرم باز است بیا! امام علیه السلام می بخشد #محمدحسین_ملکیان

شراب بود ولیکن شرابخانه نداشت بدون چشم تو مستانگی بهانه نداشت محال بود تماشای ذات پیش از تو نمی‌نشست حقیقت که آشیانه نداشت اگر که عاشق و معشوق و عشق در تو نبود پرستش این هیجانات عاشقانه نداشت به زهد خشک، شریعت، عبوس می پژمرد که رود بود ولی بر زبان ترانه نداشت نمی‌وزیدی اگر در معابد هستی تنور سینه‌ی اهل دعا زبانه نداشت اگر نگاه تو آفاق را نمی گسترد وجود، این همه ابعاد بی کرانه نداشت بدون سبزی آن پنج سال نورانی طریق دادگری در جهان نشانه نداشت #قربان_ولیئی

بخت ما از سر مژگان تو برگشته‌تر است عجبی نیست که از ما نکنی هرگز یاد #عماد_خراسانی

تو از منی و من از تو چرا که درد یکی است که آنچه با من و تو روزگار کرد یکی است عجیب نیست که من با تو نیز تنهایم که در مقابل آیینه، زوج و فرد یکی است چه فرق می کند اکنون، بهار یا پاییز برای ما که کویریم سبز و زرد یکی است من و تو دشمن تقدیر یک دگر هستیم ولی چه سود، که تسلیم با نبرد یکی است دلم به دور تو سیاره‌ای است سرگردان که شیوه من و این چرخ هرزه‌گرد یکی است خدا ! یکی تو یکی پس از آستان غمت نمی‌روم که بدانند حرف مرد یکی است #هادی_حسنی

مـا را به جـز تـو در همه عالم عزیز نیست… #سعدی

دستِ بی‌احساس مردم را نمی‌خواهم دگر اشکِ تمساح و ترحم را نمیخواهم دگر... منتِ بازوی بی جان خودم را می‌کشم از شماها بعد ازین گندم نمی‌خواهم دگر... طاقتِ افتادنِ برگی ندارد حوض من موج تشویش و تلاطم را نمی‌خواهم دگر... می‌روم جایی که آب برکه باشد لااقل خسته از خاکم،تیمم را نمی‌خواهم دگر... من هزاران مرتبه بوسیدمت اما چه سود بیش ازین خواب و توهم را نمی‌خواهم دگر... دستهایت بوی نامحرم گرفته دلبرم ! دست‌های دست دوم را نمی‌خواهم دگر... از کسی خیری ندیدم،رفع زحمت می‌کنم سوم و هفت و چهلم را نمی‌خواهم دگر... #علی_قهرمانی

گفتم که: لبم به‌بوسه‌ای مهمان است گفتا که: بهای بوسهٔ من جان است عقل آمد و در پهلوی من زد انگشت یعنی که: خموش، بیع کن، ارزان است! #رباعی #مهستی_گنجوی

ببین چه آفت جانی، که هر که دیده تو را نه از برای تو، از بهر خود دعا کرده است #عرفی_شیرازی