eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.6هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
1.9هزار ویدیو
52 فایل
راه ارتباطی: @Hazrate_baran_786
مشاهده در ایتا
دانلود
چو گیسو باز کردی رخ مپوشان که حُسن شب به دیدار چراغ است
هدایت شده از دیــــار شــعـــر
خدا کند من و تو در کنار هم باشیم در این خزان پر از غم بهار هم باشیم اگر که غرق در آشفتگی شدیم، ای‌کاش کنار ساحل غم‌ها قرار هم باشیم همیشه خواسته‌ام از خدا نگاهت را تو هم بخواه که عمری نگار هم باشیم بیا غزل بسراییم در ستایش عشق بیا غزالِ دلم! شهریار هم باشیم چه خوب می‌شود ای نازنینِ شیرینم همیشه همدم و همراه و یار هم باشیم بیا که راز درون را به بوسه فاش کنیم و تا ابد من و تو رازدار هم باشیم جمعه ۲۹ تیر ۱۴۰۳
بی تو قطعا روزهای شاد من بسیار نیست بعدطوفان چون گذشته زندگی سرشار نیست عاشقت بودم شکستم را پذیرفتم ولی مثل جنگی نابرابر فاتحی در کار نیست گاه تنها اشتباه آدمی وابستگی است قاب عکس کهنه هرگز جزئی از دیوار نیست من به تنها ماندن عادت داشتم از ابتدا رفتنت حالا بجز تکرار یک تکرار نیست شهر متروکم غریبه از چه می‌ترسانی‌ام زلزله در شهر ویران حاصلش آوار نیست
اگر که آخرِ این داستان بهم بخورد خدا نکرده اگر بینمان بهم بخورد تویی مقصر این قصه چون که رفتنِ تو سبب شده ست که یک آشیان بهم بخورد عجیب نیست که طوفان به پا شود وقتی دو ابرِ غم زده در آسمان به هم بخورد همیشه عشق چنین ساده شکل می‌گیرد دو چشم عاشق اگر ناگهان به هم بخورد تو خوبِ مطلقی و من بدم؛ چه خواهد شد اگر تعادل و نظم جهان بهم بخورد که نظم گیسوی من چون سکوت گندم زار شبی به دست تو بایک تکان بهم بخورد صدای خنده‌ی ما در اتاق گم بشود به یمنِ عشق، دوتا استکان به هم بخورد
تا بگیرد زندگانی‌ام صفا، گفتم: حسین با همه بی بند و باری، بارها گفتم: حسین دست‌هایم را گرفتی هرکجا خوردم زمین تا نهادم دست خود را روی پا، گفتم: حسین اشک‌هایم را خریدی، خنده دادی جای آن در میان خنده‌ها و گریه‌‌ها، گفتم: حسین هرکه با هر نیّتی خوانده تورا، دادی جواب گاه با اخلاص و گاهی با ریا گفتم: حسین گاه در تنهایی‌ام نام تو را ناله زدم گاه در بزم عزایت بی‌صدا گفتم: حسین تا که دیدم نوکرانت یک به یک زائر شدند ناگهان بغضم شکست و بی‌هوا گفتم: حسین "از حرم تا قتلگه زینب صدا می‌زد حسین" اربعین من از وطن تا کربلا گفتم: حسین حال می‌خواهی جواب گریه‌هایم را نده_ ابتدا گفتم حسین و انتها گفتم: حسین
راهِ مرا اشاره شو    من به کجا رسیده ام؟ هرچه دویده ام تو را خسته شدم ، ندیده ام 💚
❤️ من برات را از تو می‌خواهم بغض هر روز مرا بشکن که حالم خوب نیست در دلم خط خوردگی‌هایی به جز آشوب نیست در میان لحظه‌های بی‌قرارم مانده‌ام! هر چه گویم از خودم یک ذره‌ام مطلوب نیست من زِ تیمارم گذشته چینی‌ای بشکسته‌ام با وجود این شکستن‌ها کسی محبوب نیست شاد می‌گویم ولی دیوانی از غم با من است ساحل چشمان من جز اشک غم مرطوب نیست خواب می‌دیدم که در آغوش تو جان می‌دهم در خیالم روز و شب چیزی به جز محبوب نیست
غرض از خلقت تو چیست اباعبدالله(ع)...؟! غیراز این است که دیوانه ز عشقت باشیم؟! "عاصی" 🌹نثار ارباب ۳صلوات
این قلبهای یخ‌زده را امتحان نکن بی‌مهری و سکوت جهان را بیان نکن ای عشق سربه‌راه نگاهت نمی‌شویم خود را میان منطق ما خسته‌جان نکن بر دوشهای ماست گناهان عاشقی دل را دوباره وارد این داستان نکن ما را فراز نیست در این عرصه فرود احساس را برای غزل نردبان نکن خوابیده‌ایم خواب زمستان دراز باد در روزگار یخ‌زده بیدارمان نکن اصلا چه کار داری و حرف حساب چیست؟ عزت زیاد، پیله به ما "مهربان" نکن
بسم الله الرحمن الرحیم ملامت منی که بار سفر بسته بودم از آغاز نگاه خویش به در بسته بودم از آغاز برای سرخی صورت به روی هر انگشت حنای خون جگر بسته بودم از آغاز منم شبیه ولیعهد شاه مغلوبی که دل به تاج پدر بسته بودم از آغاز به دشمنان خود آنقدر مطمئن بودم! که روی گُرده سپر بسته بودم از آغاز به خاطر نپریدن ملامتم نکنید که من کبوتر پربسته بودم از آغاز عجیب نیست که با مرگ زندگی کردم به قتل عمر کمر بسته بودم از آغاز هنوز در عجبم که امیدوار چرا به هندوانه‌ی دربسته بودم از آغاز؟ اگر چه آخر این قصه بسته‌ام در را چنین نمی‌شد اگر بسته بودم از آغاز
‌ هر آن چه دوست داشتم، برایِ من نماند و رفت اميدِ آخرين اگر تويی برایِ من بمان...
هدایت شده از دیــــار شــعـــر
دیــــار شــعـــر: 📍 @Javad14md
هدایت شده از دیــــار شــعـــر
ســراغ مـن نیا، زنــهــار، ای عشق! مـرا بـا درد خــود بگذار ای عشق! نمی‌خواهم نه درمان و نه دردی برو دست از سرم بردار ای عشق! @javad14md
خوشکل و بانمک اما یکمی حاضر جوابه همه دنیا سرشا تو گوشی و او تو کتابه اهل ناز و قر و غمزه نیست شنیدم که همیشه تو خنه کارش کمک کردن و هی بشور بسابه دل دره ،حراجی اما نزده مثل رفیقاش سر به زیر و مهربونه سرشم توی حسابه هرکی رفته تو نخش که دل بده قلوه بگیره خورده پا ،حالش از او موقه بهم ریخته خرابه همه افتخارشا لخت و پتی بودنه اما او توو ای دور و زمونه ،باحیا و با حجابه خیلیا اهل عمل کردنِ ابرو و دماغن او فراریه از اینا وُ همیشه بی نقابه همه ی شرطای یک دختر خوبه دره یکجا اهل مسجد و نمازه بس که توو فکر ثوابه تا شدم یکدفه چش تو چش باهش برده دلم ره از همو روز بریه داشتن او دلم کبابه مادرم گفته بهش، توو روضه حرفای دلم ره دو سه تا هفته گذشته دل مو پیه جوابه وعده دادم به دلم او ره ، خداییش بریه مو ته خوشبختی و هرچی انتخابه پدرش تاج سر محله یه توو قابه عکسش پهلوونی که یکی از شهدای انقلابه...
طاقت ندارم از نگاهت دور باشم  یا پیش هم باشیم و من مجبور باشم   با من بمان، هرلحظه می‌افتم به‌پایت هرچند در ظاهر، زنی مغرور باشم   وقتی دلت صیاد این دریاست ای‌کاش  من ماهیِ افتاده‌ای در تور باشم   بگذار با رؤیای وصلت خو بگیرم  حتا اگر یک وصله‌ء ناجور باشم   آغوش وا کن حرف‌هایم گفتنی نیست  تا کی فقط در شاعری مشهور باشم؟!   پیراهنم ارزانی چشمان مستت لطفی ندارد عشق اگر محصور باشم روزی اگر سهم کسی بودی دعا کن  من کور باشم، کور باشم، کور باشم!
بیا مرا ببر ای عشق با خودت به سفر مرا ز خویش بگیر و مرا ز خویش ببر مرا به حیطه ی محض حریق دعوت کن به لحظه لحظه‌ی پیش از شروع خاکستر به آستانه‌ی برخورد ناگهان دو چشم به لحظه‌های پس از صاعقه، پس از تندر به شب‌نشینی شبنم،به جشنواره‌ی اشک به میهمانی پر شور چشم و گونه‌ی تر به نبض آبی تبدار در شبی بی‌تاب به چشم روشن و بیدار خسته از بستر من از تو بالی بالا بلند می‌خواهم من از تو تنها بالی بلند و بالا پر من از تو یال سمندی، سهند مانندی بلند یالی از آشفتگی پریشان‌تر دلم ز دست زمین و زمان به تنگ آمد مرا ببر به زمین و زمانه‌ای دگر
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نام وصل تو نبردیم و به حسرت مردیم گنهی را که نکردیم جزا این همه داشت
دل رفت در مهمان او گفت آن اویم آن او گر هست این دل زان او، آخر از آن من کجا من جور آن نامهربان دارم ز خاموشی نهان اویم نیارد بر زبان کان بی زبان من کجا
تو چه دانی که شکر خندهٔ او از دهان شکرستان چه خوش است؟
سخت است تماشاگر غم باشی و هر روز از پیکرِ ویران شده‌ات درد بپاشد....
راهِ مرا اشاره شو    من به کجا رسیده ام؟ هرچه دویده ام تو را خسته شدم ، ندیده ام 💚
آیینه‌ایم، هرچه بگویی به ما تویی...
جز قصه‌ی غم حکایتی نیست مرا از درد درون شکایتی نیست مرا شب تا به سحر دست به دامان دعا! اما چه کنم اجابتی نیست مرا...
خنجر از بیگانه خوردن سخت و درمان سخت‌تر نیشخندِ دوستان اما دو چندان سخت‌تر خنده‌هایم خنده‌ی غم، اشکهایم اشکِ شوق خنده‌های آشکار از اشکِ پنهان سخت‌تر چید بالم را و درهای قفس را باز کرد روزِ آزادی‌ست از شبهای زندان سخت‌تر صبح، گل آرام در گوش چنار پیر گفت: هر که را تن بیشتر پرورد، شد جان سخت‌تر مرگ آزادی‌ست وقتی بال و پر داری، کنون زندگی سخت است اما مرگ از آن سخت‌تر