. «آخرین روز تابستان» ✍طیبه فرید از خلقت آدم شش هفت هزار سال می گذشت،اما خدا اراده کرده بود مرا سی و نه سال قبل دقیقا آخرین روز تابستان دم صبح،وقتی آقاجان جبهه بود و مادرم توی شهر غریب،بیاورد اینجا.محل تولدم یک بیمارستان نظامی بود. یکی دوتا بخش آن طرفتر پر بود از مجروح جنگی و شهید.تا یکی دو هفته بعد اسم نداشتم.تا اینکه آقاجانم از جبهه برگشت. سوغات نارگیل آورده بود با یک رشته خرمای زرد خشک.برایم اسم گذاشت. همین اسم امروزم.این را هیچوقت ننوشته بودم که بعضی خاله خانباجی های فامیل منتظر بودند بعد از دو تا دختر مادرم پسر به دنیا بیاورد، اما مادرم دوباره دختر آورده بود و آقا جان برای خنثی کردن حرف و حدیث ها و گمانه زنی ها درباب انقراض نسل، در انظار عمومیِ فک و فامیل اعلام کرده بود من از خدا دوازده تا دختر خواسته ام و اینجوری آب پاکی را ریخته بود روی سر وکله بعضی ها.بعد هم مرا گرفته بود توی بغلش و برایم لالایی خوانده بود: غمش در نهانخانهٔ دل نشیند بنازی که لیلی به محمل نشیند به دنبال محمل چنان زارو گریم که از گریه‌ام ناقه در گل نشیند مرنجان دلم را که این مرغ وحشی ز بامی که برخاست مشکل نشیند آقاجان خوانده بود و از کنار چشم من یک قطره درشت اشک لغزیده بود..... «عین آدم های دلتنگ» تا چهارسالگی ام آقاجان غریبه ای بود که گاهی از جبهه می آمد خانه،با خودش خرمای خشک و نارگیل می اورد و گاهی چتر منور...غریبه ای که یک ذره می ماند وکلی می رفت. کودکی هایم وسط چریک چریک گنجشک ها توی شاخ و برگ درخت نارنج و بین بوته شمعدانی های باغچه گذشت. وخانه ای که آقاجانش رفته بود بجنگد. هنوز مسیر عبور جنگنده های عراق از قاب زیر زمین خانه توی ذهنم مانده، و اضطراب رادیوی مشکی لب ایوان از آژیر قرمزی که همان کنون می شنیدیم.و دست های مادر که از تشت لباس ها بیرون آمده بود و قطرات سفیدی که از سر انگشت هایش می چکید روی زمین. طفلک ما را می برد توی جان پناه و دستش را می گرفت بغل صورتش و پسر موسی ابن جعفر(ع) را قسم می داد که موشک ها دیوار خانه را روی سرمان آوار نکنند. خانه مان موشک نخورد، خودمان هم نمردیم.جنگ تمام شد. آقاجانم برگشت. و من همیشه به این فکر می کردم که خدا چی می خواست بگوید که توی این همه تاریخ از عصر پارینه سنگی به این طرف مرا درست آخرین روز تابستان آن سال به دنیا آورد، زمانی که اسمش تابستان بود و رسمش پاییز.وسط جنگ! توی یک بیمارستان نظامی،که یکی دوتا بخش ان طرف ترش پر بود از مجروح وشهید.... باعشق مادرزادی به ابیات طبیب اصفهانی: خلد گر به پا خاری آسان بر آرم چه سازم به خاری که در دل نشیند پی ناقه‌اش رفتم آهسته ترسم غباری به دامان محمل نشیند مرنجان دلم را که این مرغ وحشی ز بامی که برخاست مشکل نشیند. ۳۱ شهریور #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

خورشید سامرا ✍نجمه صالحی #امام_حسن_عسکری علیه السلام تقریبا بیشتر عمر خود را در پادگان نظامی سامرا گذراندند، فشار و‌ اختناق دستگاه خلافت عباسی به حدی بود که علاوه بر اینکه وجود نازنین امام، چند ماه و چند بار در زندان بودند، پس از آزادی هم آن بزرگوار مجبور بودند، هفته‌ای دو روز دارالخلافه بروند و اعلام حضور کنند. به خاطر شدت نظارت بر این بزرگوار، بانوان دست به کار شدند و اقدامات فرهنگی و سیاسی فراوانی انجام دادند که از بین سطور گزاره‌های تاریخی قابل برداشت است و الحمدلله بنده توانستم طی نگارش پایان‌نامه سطح سه و نگارش چند مقاله به گوشه‌ای از این اقدامات دست یابم. به نظرم بی‌مناسبت نیست چند کتاب مفید در مورد زندگانی یازدهمین پیشوای هدایت علیه السلام معرفی کنم. آثار پیش‌رو گرچه اغلب در دوران حاضر نگاشته شده اما مفید و قابل استفاده‌ هستند👇 ❇️موسوعة الامام العسکری علیه‌السلام‌با اشراف آیه الله خزعلی ❇️کتاب پیشوایان هدایت(خورشید سامرا)،تألیف:سید منذر حکیم/انتشارات:مجمع جهانی اهل بیت(ع) ❇️کتاب حسن بن علی امام عسکری (علیه السلام) تألیف: دکتر مرضیه محمدزاده ❇️کتاب زندگانی امام حسن عسکری علیه‌السلام تألیف باقر شریف قریشی ❇️کتاب شکوه سامرا تألیف محمدحسن حیدری انتشارات دانشگاه امام صادق علیه السلام ❇️کتاب «ماه در میان نیزه‌ها» تألیف مهدی قزلی در رابطه با زندگانی، شخصیت،سلوک فردی،اجتماعی، سیاسی و فرهنگی #امام_حسن_عسکری (علیه السلام) ❇️کتاب چهره‌های درخشان سامرا تألیف علی ربانی خلخالی #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. امامِ مبارز ✍چمن‌خواه امام حسن عسکری(علیه‌السلام) در سال ۲۳۲ هجری قمری، چشم جهان گشود. به دستور خلیفه عباسی در سامراء در محله عسکر سکونت اجباری داشت به همین جهت عسکری نامیده می‌شود. در زمان امام حسن عسکری(علیه السلام)، شیعه به صورت یک قدرت عظیم در عراق در آمده بود و همه مردم می‌دانستند که این گروه به خلفای وقت معترض بوده و حکومت هیچ یک از عباسیان را مشروع و قانونی نمی‌داند. خاندان عباسی و پیروان آنان طبق روایات و اخبار متواتر می‌دانستند، مهدی موعود از نسل حضرت عسکری(علیه السلام) خواهد بود به همین جهت پیوسته مراقب وضع زندگی او بودند. امام عسکری(علیه‌السلام) با وجود همه فشارها و کنترل‌ها و مراقبت‌های بی‌وقفه حکومت عباسی، یک سلسله فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و علمی در جهت حفظ اسلام و مبارزه با افکار ضد اسلامی انجام دادند. [۱] کوشش‌های علمی در دفاع از آیین اسلام و تبیین اندیشه صحیح اسلامی [۲] ایجاد شبکه ارتباطی با شیعیان مناطق مختلف از طریق نمایندگان [۳] فعالیت‌های سری سیاسی [۴] حمایت و پشتیبانی مالی از شیعیان [۵] تقویت و توجیه سیاسی عناصر مهم شیعه [۶] استفاده گسترده از آگاهی غیبی [۷] آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت فرزند خود امام مهدی(علیه‌السلام) امام حسن عسکری(علیه‌السلام) در هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ در حالیکه عمر شریفشان ۲۸ سال بود، به شهادت رسیدند و در سامراء در کنار مرقد پدر بزرگوارشان به خاک سپرده شدند. #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. 🔖امام مبارزات سرّی سیاسی ✍آمنه عسکری منفرد پس از ارتحال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و ماجرای سقیفه، همانها که در غدیر خم با علی (علیه السلام) بیعت کرده بودند، به عهد خود پایدار نماندند و درصدد غصب حق امامت اولاد علی (علیه‌السلام) برآمدند. پس حاکمان طاغوت همواره تلاش می‌کردند مردان بزرگ خاندان عصمت را خانه‌نشین کرده، از قدرت و حاکمیت جدا سازند. حق مشروعیت امامت و ولایتشان را که از جانب پروردگار معین شده و از پیامبر خاتم (علیه السلام) به آنها رسیده بود، منکر می‌شدند، تا به خیال خامشان، قدرت نفوذ و حب آل علی(علیه السلام) را در دلهای شیعیان بخشکانند. آنها فرق علی (علیه السلام) را در محراب شکافتند، مجتبی (علیه السلام) را به صلح با معاویه مجبور کردند و رأس حسین (علیه السلام) را در کربلا بر نیزه زدند و خانواده‌اش را به اسارت بردند...اما هر چه بیشتر تلاش می‌کردند، حقانیت امامت و خلافت ائمه بیشتر از پیش اثبات می‌شد و روز به روز بر تعداد افراد و قدرت شیعیان آنها افزوده می‌شد. اما از زمان ولیعهدى امام رضا (علیه السلام) که شیعه از حاشیه‌ی اجتماع تا پایگاه قدرت پیشروى کرد، وحشت و ترس حاکمان وقت- بنى عباس- فزونى یافت و از همین زمان، شیعیان نیز وظیفه‌ی خود می‌دانستند که کاسته شدن قدرت حق را برنتابند. همین عامل، ترس و کابوسى براى خلفای عباسى ایجاد کرد که آنان چاره‌ی کار را در سیاست خانه‌نشین کردن ائمه، مراقبت شدید، زندان و آزار آنان ‌می‌دیدند. بنابراین دستگاه خلافت عباسی برای حفظ آرامش خلافت خود، به خصوص در دوران امام دهم و یازدهم، ایشان را در حصر و زندان خانگی نگه داشت و حتی مانع ملاقات و معاشرت شیعیان و دوستداران ایشان می‌شد. از طرفی در عصر امام حسن عسکری (علیه السلام) جنبش‌هاى مکتبى زیادى نیز برپا شد، به طورى که نهضت‌هاى علوى روز به روز گسترش می‌یافت. ولى بسیارى از این نهضت‌ها به وسیله‌ی حکومت کشف و با آن مقابله می‌شد. یاران امام در شهرهاى مختلف پراکنده و امکان تمرکز براى آنان وجود نداشت و از دیگر سو، فشار دستگاه خلافت، عرصه را چنان تنگ کرده بود که امکان هر حرکتى را ناممکن می‌ساخت. با وجود حاکمیت این همه خفقان، مهمترین وقایع دوران امام حسن عسکری (علیه السلام) عبارت بودند از : ۱.آماده سازی شیعیان برای غیبت ۲.سخت‌گیری خلفای عباسی بر امام و حصر ایشان ۳.ازدواج مخفیانه امام ۴.معرفی آخرین امام به شیعیان خاص ۵.خاموش کردن فتنه‌های عقیدتی و امام عسکری(علیه السلام)، با وجود همه‌ی فشارها و مراقبت‌های بی وقفه حکومت عباسی، یک سلسله فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و علمی را در جهت حفظ اسلام و مبارزه با افکار ضد اسلامی انجام می‌داد که می‌توان آنها را بدین گونه خلاصه کرد: ۱.کوشش‌های علمی ۲.ایجاد شبکه‌های ارتباطی با شیعیان ۳.فعالیت‌های سرّی سیاسی ۴.حمایت و پشتیبانی مالی از شیعیان ۵.تقویت و توجیه سیاسی عناصر مهم شیعه ۶.استفاده‌ی گسترده از آگاهی غیبی ۷.آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت. اگر چه این فعالیت‌ها در زمان پدر بزرگوارشان، امام هادی (علیه السلام) نیز وجود داشت، اما این معنا در زمان امام عسکری(علیه السلام)، جلوه‌ی بیشتری یافت؛ زیرا امام از یک طرف با وجود تأکید بر تولد آخرین امام شیعیان و منجی بشریت، حضرت مهدی(عج‌الله)، او را تنها به شیعیان خاصّ و بسیار نزدیک نشان می‌داد و از طرف دیگر، تماس مستقیم شیعیان با خود آن حضرت، روز به‌ رزو محدودتر و کمتر می‌شد؛ به طوری که حتی در خود شهر سامرا به مراجعات و مسائل شیعیان از طریق نامه یا توسط نمایندگان خویش پاسخ می داد و بدین ترتیب، آنان را برای تحمل اوضاع و شرایط و تکالیف عصر غیبت و ارتباط غیر مستقیم با امام علیه السلام، آماده می‌ساخت. این همان روشی است که بعدها امام دوازدهم(علیه السلام) در زمان غیبت صغرا در پیش گرفت و شیعیان را به تدریج برای دوران غیبت کبرا آماده ساخت. حضرت امام حسن عسکرى (ع) در مدت کوتاه امامتش، رسالتى بس گران و الهى را تحت مراقبت‌هاى شدید و تنگناهاى دستگاه خلافت به انجام رساند و شیعه را از شدیدترین مهلکه‌ها و بحران‌هاى تاریخى حفظ کرد، تا آنجا که آن بزرگوار مدت ۳ سال از دوران ۶ ساله امامتشان را در زندان گذرانیدند و سرانجام حکومت عباسی ایشان در ۲۸ سالگی به شهادت رسید. #هشتم_ربیع‌الاول #امام_حسن_عسکری #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. زمان زمان شروع زعامت مهدی است غدیـر دوم شیعـه، امـامت مهدی است همه کنیـد قیـام و همـه دهید سلام امـام کـل زمان‌ها دوباره گشت امام بشـارت آمـده بهـر بشـر مبارک باد شب فراق سحر شد، سحر مبارک باد بهشت وصل خـدا را ثمر مبارک باد بـرای منتظـران این خبر مبارک باد خطاب نـور همه آیه‌های نصر شده ولـیِّ عصـر، دوباره ولیِّ عصر شده خطاب حضرت معبود را بخوان با من پیام قاصـد و مقصود را بخوان بـا من #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. زنده‌نگهداشتن یاد شهدا ✍زهرا نجاتی یاد نه تنها بزرگمردانی که خیلی از آنها همچنان گمنام و ناشناخته‌اند، بلکه سالگرد ارزش‌هایی که کسانی خواستند مردم، فراموش‌شان کنند. ارزش‌هایی از جنس؛ اول، خلوص و دوم، همدلی؛ به مفهوم ساده‌گیری در مراسمی مثل عقد و عروسی و عزاداری به خاطر رعایت حال شرایط جامعه که اکثریتشان داغدار بودند. سوم، تبدیل شدن شهادت و مبارزه در راه خدا و فرهنگ مقاومت به یک گفتمان دایمی در تمام سطوح جامعه. چهارم، پشتیبانی دایمی و به هرطریق ازرزمندگان خطوط مقدم. پنجم، ولایتمداری چنان که زمانی که دستور حمله می‌آمد، تمام رزمندگان و مردم آن را می‌پذیرفتند و زمانی که دستور صلح می‌آمد یا عقب‌نشینی در عملیاتی مثل فاو، اکثریت جامعه بدون ابراز نظر، از ولایت مطلقه فقیه، اطاعت می‌کردند. ششم، فرهنگ‌سازی برای جهاداقتصادی در جهت پیشبرد توان جامعه در راه دفاع مقدس. هفتم، ارزشمندی رزمندگان و خانواده‌های آنها و شهدا. هشتم، ساده زیستی؛ چنان که درخاطرات بزرگترها و کتاب‌های ادبیات دفاع مقدس، می‌شنویم و می‌خوانیم ساده بودن زندگی‌ها تا جایی که حتی بعضا از شیشه‌های درشت و پر ضخامت مربا، به جای ليوان خارجی استفاده می‌شد. نهم، درک این موضوع که در زمان جنگ، هر گونه خرید اجناس خارجی کمک به جبهه رو به روست. بخشی از دلیل استفاده از شیشه‌های مربا هم این بود که خرید کالای خارجی، کمک به جبهه صدام است. متأسفانه پس از سالهای جنگ، دولت سازندگی با گفتمان سازی تجملات، که ابدا از ابراز آن، خودداری نداشت بلکه از تمام تریبون‌ها برای آن استفاده می‌کرد، نقش عمده‌ای در تغییر ارزش‌های زمان دفاع مقدس، ایفا کرد. اما از آنجا که خون شهدا، دقیقا مانند چشمه‌های جوشان آب، باعث آبیاری این انقلاب است و چندماه یکبار با شهادت هزیزان این مرز و بوم یا برگشت شهدای تفحص شده، عطر روزهای دفاع مقدس با همه زیبایی‌هایش دوباره در فضای کشور می‌پیچد و این خون‌های ارزشمند مانند کاتالیزورهایی قدرتمند در راستای آشتی بیشتر به خصوص نسل‌های بافاصله از زمان جنگ عمل می‌کنند و چنین است که ما در صحنه‌هایی مانند سفرهای راهیان نور، تشییع شهدا و فضاهای هیاتی،به مدد بعضی مداحان گرا‌نقدر، شاهد بروز صحنه‌هایی معجزه‌گون از پیوند نسل، های چهارم با نسل شهدا و نسل اول انقلاب، هستیم. بی‌شک هرقدر همه، ما به خصوص مادران و مربیان، که طلایه‌داران تربیت نسل آینده هستند، در راستای این پیوند مقدس بکوشند، موفق‌تر و بیشتر مایه رضایت شهدا و رهبر انقلاب خواهند شد. بی‌جهت نیست که رهبر انقلاب فرمود:«امروز زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهدا، کمتر از شهادت نیست». #امام_زمان #دفاع_مقدس #هفته_دفاع_مقدس #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. رویش گل امید ✍ راضیه کاظمی زاده مولای من ، شما را در پس کدامین لذت‌هایمان گم کرده‌ایم؟ کدامین گناه‌مان سبب غیبت طولانی‌تان شده است؟ راستی به کجای این دنیا دلخوش کرده‌ایم؟ مگر دنیا بدون حضور شما معنایی دارد؟ زندگی بدون حضور شما برایمان نوشیدن سم است، بی آنکه بدانیم! انگار نبودن‌ها و ندیدن‌ها ما را به این زندگی عادت داده بی‌آنکه بخواهیم! انگار این انتظارهای بی‌پایان، غروب جمعه‌ها، موجب یخ زدن گل امید در دل‌هایمان شده! گویا این عادی جلوه‌دادن زندگی بدون حضور انسان کامل و عالی‌ترین مخلوق خدا و دل‌خوش کردن به این و آن برای رفع مشکلات، خیال‌مان را راحت کرده از نبودنتان! دشمن خوب دست ما را خوانده است و امید به بودن و آمدن شما را از ما کم رنگ کرده است! مایی که باید هر ثانیه و هر لحظه به یاد شما باشیم و با یادتان زندگی کنیم! مایی که باید نبودنتان به قدری ما را مستأصل کند که همه به درگاه الهی روی آوریم و به صورت واحد و دسته جمعی شما را از خداوند طلب کنیم، گوشه نشین شده‌ایم و فقط با برگزاری جشن‌های کوتاهی و تبریک‌های گاه و بی‌گاه دلمان را خوش می‌کنیم به آمدنتان ، افسوس نه این‌ کارهای مقطعی و انتظارهای مناسبتی،آمدنتان را برای ما تضمین نمی کند! اینها کافی نیست، مانند این می‌ماند انسانی تشنه لب را بخواهی با قطره یا حتی جرعه‌ای آب سیراب کنی، چرا و چگونه ما تنها با این اعمال سیراب شدیم نمی‌دانم؟ چرا کسی نیست تا هرروز دلتنگی تان را به رخمان بکشد ؟ چرا هیچکس بی امان دم نمی‌زند از شما، از شمایی که با آمدنت انتقام خون مادرمان زهرای مرضیه سلام‌الله علیها را خواهید گرفت؟ کاش مانند دوران کرونا، مدام از مردم بخواهد تا متوسل شوند و دسته جمعی دعا کنند برای ظهورتان ؟! کاش با تمام وجود درک می‌کردیم گره همه امور با دست منجی باز خواهد شد و انتظار آمدنش بالاترین عبادت! چرا ما انسان ها سیری ناپذیریم از لذت‌ها و خواسته‌های دنیایی که چیزی جز عاقبت شوم برایمان ندارد؟! اصلا دنیا بدون حضور شما و بدون درک شما نمی‌تواند لذتی داشته باشد! اصلا زندگی زمانی زیباست که هر لحظه‌اش با یاد شما باشد و هر روز دغدغه‌ی آمدن شما را داشته باشیم! به امید آن روز که تیتر اول خبرهایمان ظهور مهدی فاطمه باشد 🤲 #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI

. «وقتی زنان باورمند شدند» ✍فاطمه شکیب رخ هم نشینی در پای گفتارهای زن نواندیش قاجار و پهلوی پنجره ای گشاینده به سوی ناگفته های بسیار حیات زنان تاریخ معاصر است. گفتمان حسرت آمیز و شرح آرمان های زن نو اندیش یک قرن پیش، بانوی آرزومندی را در تصویر دارد که فریادش از حقوق نابرابر اجتماع بلند است، نه حق تحصیل و انتخاب همسر دارد، نه در جامعه حضور امن و مستمر و نه سهمی از کرسی سیاست کشورش می تواند بیابد (1). او در باور سیاه بدبختی‌ خویش به روزگار رنگین زنان غرب و حقوق زنانگی شان حسد می ورزد و بر چنین اندیشه ای دست به دامان زنان بیگانه می شود تا بلکه صدایی ماورای حصار‌ حال دوران خود را بشنود. اما پاسخی که از رویای ذهنی خویش با روزگار زنان غرب نشین می شنود متفاوت است؛ ما هم سهمی در آرزوهایمان نداریم و چگونه در حالی که از حقوق خویش بهره مند نیستیم می توانیم شما را یاری رسانیم (2) ! این جمله تنها پاسخی بود که به ندای مدد جویانه زنان ایران داده شد! و برخلاف تصور و پیگیری مطالبات آنان، در نهایت آن شکل از آموزش همگانی و رشد باورمندی زنان ایرانی که امید داشتند به وقوع نیانجامید! و برخلاف پنداشت تلاش برای ارتقای حقوق زنان، گزارش های اسناد مطالعات زنان مبین رشد فاحشگی و روند ابتذال زنان در دوران رضا پهلوی می باشد (3). تصویر زن وامانده ی صد سال پیش با روزگار امروز زن ایرانی، مقایسه ای عبرت برانگیز است، بانوانی که در سایه خدمات نظام اسلامی توانسته اند تا قله های علم بال گشایند، نقش مادری و همسری دگرگونی را با اجداد خویش بیابند و جایگاه اجتماعی قابل قبولی را تجربه کنند، اکنون در جهت اخذ مطالبات جدیدی پیش قدم شده اند. خواسته هایی که حداقل در ظاهر، پیام رسان و مبین مسیر ابتذال زنانگی است. با نگاهی سطحی به رشد جایگاه اجتماعی زنان در ایران بعد از انقلاب اسلامی عوامل بسیاری را می توان دخیل دانست که در شمار مهمترین و نخستین عامل، اندیشه های حکمرانان و تئوری پردازان انقلاب اسلامی را می توان نام برد. چراکه همت بلند آنان در ترسیم شایسته این جایگاه، امکان رشد فزاینده را برای بانوان ایرانی فراهم آورد. همان بستری که در ایام فعلی به شدت به میدان تاخت و تاز اجانب و بدخواهان کشور اسلامی ما تبدیل شده و جدایی زن مسلمان از هویت دینی و نمادهای اسلامی در اجرای ناگوار این روزها دیده می شود، به بیانی یکی از نسخه های نوین و برساخته ی براندازی اسلام در ایران اسلامی به واسطه دستمایه قرار دادن مطالبات آزادی خواهان زنان در قالب آزادی دینی و اعتقادی پیگیری می شود، چراکه زن مومن فرهیخته، برای امپریالیسم جهان کاربردی معکوس دارد و عکس آن یعنی ابتذال زن ابزار کاربردی است که اهداف امپریالیسم را از جمله ترویج سیاست سکولار در عرصه های اقتصاد، اجتماعی و غیره را تامین می کند. .... (1)”نامۀ یکی از مجللات قزوین،“ حبل­المتین، سال 14، شمارۀ 17 (16 شوال 1324ق). (2)کومار ی جایواردنه، (1377). مبارزات زنان در ایران، ترجمه مه لقا کاشفی، ص 100 (3)”یک پیشنهاد مهم به هیئت محترم دولت،“ نامۀ بانوان، سال 1، شمارۀ 11 (22 فروردین­‌ماه 1300ش). #حجاب #غربزدگی #جهاد_روایت #مجله_افکار_بانوان_حوزوی @AFKAREHOWZAVI