✅#یادداشت ✅#فرهنگ_شهروندی 🗒 موضوع: یک کار خوب؛ مهد آدینه 🔵به تازگی، در روزهای جمعه، همزمان با برگزاری نماز جمعه، برنامه‌ی «مهد آدینه» برگزار می‌شود که در آن، تعدادی از خانم‌ها از کودکان خردسال نمازگزاران با برنامه‌های شاد مثل سرود و نقاشی و بازی پذیرایی می‌کنند تا پدران و مادران با فراغ بال و خاطری آسوده در نماز شرکت کنند و نمازگزاران هم از سر و صدا و شیطنت‌های گاه و بیگاه کودکان آسوده باشند و از آن مهم‌تر، کودکان هم از آسیب برخورد خشن برخی اصحاب مسجد که شکیبایی و بردباری را نیاموخته‌اند، در امان بمانند. 🔵وظیفه‌ی خود دانستم از کسانی که دست‌اندرکار این برنامه‌ی زیبا هستند، سپاسگزاری کنم و از نهادهای فرهنگی شهرستان هم بخواهم که با کمک‌های مادی و معنوی خود به این طرح، آنان را یاری کنند تا برنامه‌های مهد آدینه، هم شاداب‌تر و جذاب‌تر شود، هم پردامنه‌تر و وسیع‌تر و هم پیوسته و ادامه‌دار. 📝#محمدحسین_یزدانی_بخش ✅ارزیابی‌ها، دیدگاه‌ها، پیشنهادها: 🌐https://eitaa.com/yazdanibakhsh 🔰دیگر یادداشت‌ها: 🌐https://eitaa.com/aghamoalem 🌐https://chat.whatsapp.com/ETF6bRVzpAC2teCIv5meTn

✅ بسم الله الرحمن الرحیم 🌼موضوع: هنگام وصیت کردن دو نفر شاهد بگیرید🌼 🔵يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ شَهَٰدَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ ٱلْمَوْتُ حِينَ ٱلْوَصِيَّةِ ٱثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ ءَاخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي ٱلْأَرْضِ فَأَصَٰبَتْكُم مُّصِيبَةُ ٱلْمَوْتِۚ تَحْبِسُونَهُمَا مِنۢ بَعْدِ ٱلصَّلَوٰةِ فَيُقْسِمَانِ بِٱللَّهِ إِنِ ٱرْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِۦ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ وَلَا نَكْتُمُ شَهَٰدَةَ ٱللَّهِ إِنَّآ إِذٗا لَّمِنَ ٱلْأٓثِمِينَ ١٠٦ 🔴ای کسانی که ایمان آورده‌اید! چون مرگ هر یک از شما فرارسد، به هنگام وصیت، دو تن عادل از خودتان(در بین مسلمانان) را شاهد بگیرید؛ و چنانچه در سفر بودید و به حادثه‌ی مرگ دچار شدید، دو تن از غیر شما(مسلمانان) شاهد باشند و اگر در صداقت آنها شک کردید، آنها را نگه دارید تا بعد از نماز به خدا سوگند یاد کنند که ما قسم خود را به بهایی نمی‌فروشیم گرچه وی خویشاوند باشد و گواهی الهی را کتمان نمی‌کنیم؛ به درستی که در چنین حالی، از گناهکاران خواهیم بود. 🔶سوره‌ی مبارکه‌ی مائدة، آیه‌ی 106 🔍یا: ای، یا؛ أَیُّها: ای، حرف منادا؛ الَّذینَ: کسانی که؛ ءامَنوا: ایمان آوردند؛ شَهادَةُ: گواهی، شهادت؛ بَیْنِ: میان، بین؛ کُمْ: شما؛ إِذا: هنگامی که؛ حَضَرَ: حاضر شد، فرارسید؛ أَحَدَ: یکی؛ کُمْ: شما؛ الْمَوْتُ: مرگ؛ حینَ: هنگام، در حال؛ الْوَصیَّةِ: وصیت؛ اثْنانِ: دو تا؛ ذَوا: دارای، صاحب؛ عَدْلٍ: عدل، عدالت؛ مِنْ: از؛ أَوْ: یا؛ ءاخَرانِ: دیگران، دو نفر دیگر؛ مِنْ: از؛ غَیْرِ: جز، غیر؛ إِنْ: اگر؛ أَنْتُمْ: شما؛ ضَرَبْتُمْ: سفر کردید، زدید؛ ف‍َ: پس، درنتیجه؛ أَصابَتْ: رسید، گرفتار کرد؛ مُصیبَةُ: مصیبت، گرفتاری؛ الْمَوْتِ: مرگ؛ تَحْبِسونَ: حبس کنید، زندان کنید، نگه دارید؛ هُما: آن دو؛ بَعْدِ: پس از؛ الصَّلوٰةِ: نماز؛ یُقْسِمانِ: قسم می‌خورند، سوگند می‌خورند؛ ب‍ِ: به؛ ارْتَبْتُمْ: تردید کردید، بدگمان شدید؛ لانَشْتَری: نمی‌فروشیم؛ ثَمَناً: بها؛ وَلَوْ: هرچند؛ کانَ: بود؛ ذاقُرْبیٰ: صاحب نزدیکی، خویشاوند؛ لانَکْتُمُ: کتمان نمی‌کنیم؛ إِذاً: در آن هنگام؛ ل‍َ: حتما؛ الْآثِمینَ: گناهکاران. ✅طرح ضحی(تعمیق فرهنگ و معارف اجتماعی قرآن) 🌐https://www.instagram.com/quranicmessages نظر، پیشنهاد، انتقاد: 🗒@yazdanibakhsh

✅#یادداشت ✅#فرهنگ_شهروندی 🗒 موضوع: سگ‌های ولگرد؛ معضلی به پهنه‌ی کشور 🔵تا هفته‌ی پیش، گمان می‌بردم که فقط در ورزنه، سگ‌های ولگرد زیاد هستند و کار به جایی رسیده که در خیابان دکتر بهشتی(یعنی خیابان اصلی تجاری شهر) هم گاه تعداد سگ‌ها، تنه به تنه‌ی تعداد آدم‌ها می‌زند. البته در اخبار، چند بار خبر حمله‌ی سگ‌های ولگرد یا خانگی را به کودکان هم شنیده بودم؛ اما اوضاع را خیلی خطرناک حس نمی‌کردم. هفته‌ی پیش که از مسیر نیک‌آباد به اصفهان رفتم و از مسیر براآن برگشتم، در تمام نقاط شهری و روستایی، گله‌هایی از سگ‌های ولگرد را می‌دیدم که خیابان‌ها و جاده‌ها را اشغال کرده‌اند. 🔵 گرچه از نظر اسلامی و انسانی، برخورد خشن یا کشتن بی‌دلیل حیوانات، درست نیست، هنگامی که جان انسان‌ها یا سایر گونه‌های جانوری در خطر باشد، گریزی از برخی اقدامات در برابر سگ‌های ولگرد نیست: تصور کنید که یک سگ یا گله‌ی سگ‌ها به یک خانم، آقا یا کودک حمله کنند که چندان هم دور از ذهن نیست و ده‌ها نمونه‌ی آن در کشور گزارش شده است(روزانه حدود 550 مورد حمله و سالانه بیش از 50 فوتی)؛ چه کسی مقصر است؟ هزینه‌ی واکسن هاری در برابر گاز گرفتن سگ‌ها در کشور، سالانه بیش از 10 میلیون دلار است. 🔵 علاوه بر ایجاد ناامنی شهری، سگ‌ها، جاده‌ها را هم برای خودروهای عبوری ناامن می‌کنند و نه تنها سگ‌های زیادی قربانی تصادف با خودرو می‌شوند، خودروهای زیادی هم در اثر برخورد با سگ‌ها آسیب می‌بینند و گاه به انحراف از جاده و مرگ سرنشینان خودرو منجر می‌شود(خودرو خودم سال گذشته در برخورد با سگ، چند میلیون تومان خسارت دید). 🔵 همه‌ی این‌ها به کنار؛ سگ‌ها تعادل حیات وحش گونه‌های دیگر را هم برهم می‌زنند؛ سگ‌ها با هر شکار، غذای یک حیوان شکارچی را می‌خورند و نسل گونه‌های شکار(مثل سنجاب، پرنده‌های کوچک و...) و شکارچی(گربه‌های جنگلی و دشتی، روباه، سمور، شغال، خرس، پلنگ و...) را تهدید می‌کنند و حتی در شرایط گرسنگی، به شکارچیانی مثل یوزپلنگ هم یورش می‌برند. 🔵 درست است که نباید با حیوانات، خشن و غیر انسانی برخورد کرد؛ اما هنگامی که حیوانی حیات و زندگی انسان‌ها را تهدید کند، چاره‌ای جز برخورد سلبی و گاه حتی معدوم‌سازی نیست. همان طور که در مبارزه با سالک، جمعیت موش‌های صحرایی، باید در برابر سلامت انسان‌ها قربانی شوند، شاید نهادهای مسؤول مجبور باشند برای سلامت و امنیت مردم، با سگ‌های ولگرد هم برخورد کنند و جان انسان‌ها را بر زندگی سگ‌ها مقدم بشمارند؛ البته به آن امید که این اقدامات، پیش از وقوع حادثه‌ای تلخ و غیر قابل جبران، انجام شود. 📝#محمدحسین_یزدانی_بخش ✅ارزیابی‌ها، دیدگاه‌ها، پیشنهادها: 🌐https://eitaa.com/yazdanibakhsh 🔰دیگر یادداشت‌ها: 🌐https://eitaa.com/aghamoalem 🌐https://chat.whatsapp.com/ETF6bRVzpAC2teCIv5meTn

✅#یادداشت ✅#دین 🗒 موضوع: محرم و صفر؛ مرثیه و حماسه 🔵ایام عزاداری امام حسین(علیه السلام) و ماه محرم و صفر نزدیک است؛ از پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) نقل شده است: «إِنَّ الْحُسَیْنَ مِصْباحُ الْهُدیٰ وَ سَفینَةُ النَّجاةِ» یعنی حسین، چراغ هدایت و کشتی نجات است. فرصت عزاداری محرم و صفر، باید فرصتی باشد که از این چراغ هدایت، به عنوان قطب‌نمای حرکت زندگی فردی و اجتماعی، بهره ببریم. 🔵طبق نقل شهید مطهری در کتاب حماسه‌ی حسینی، عزاداری دارای دو بخش مرثیه (همان چیزی که امروز به آن روضه می‌گویند) و حماسه است؛ بسیاری اوقات، در عزاداری‌های ما، بخش مرثیه و گریه، بر بخش حماسه و مبارزه و جهاد، غلبه می‌کند؛ نه این که مرثیه لازم نباشد، نه؛ مرثیه لازم است؛ اما از بخش حماسه و مبارزه و جهاد هم که وجه دیگری از عاشورا و حوادث مرتبط با آن است، نباید غافل شد. 🔵مداحان عزیز، سخنرانان محترم، عزیزان روحانی که من شاگرد کوچک منبر آنان هستم، اگر صلاح بدانند و شایسته بشمرند، علاوه بر یادآوری مصائب و سختی‌های کربلا، زیبایی‌ها، حماسه‌ها، از جان گذشتگی‌ها، شورآفرینی‌ها، مبارزه‌های سخت، اما قهرمانانه، رَجَزها و به ویژه، سخنرانی‌‌های امام حسین(علیه السلام) و یاران ایشان را که سرشار از درس زندگی و مبارزه است، در برنامه‌ی عزاداری خود بگنجانند. مداحان عزیز علاوه بر اشعار مرثیه، به جنبه‌ی حماسه و هدایتگری عاشورا نیز بپردازند. 🔵چه خالی است جای اشعاری مثل «کربلا منتظر ماست، بیا تا برویم» که از تداوم کربلا در خلال تاریخ بشریت نشان دارد یا شعر «به تنم زخم دو صد نیزه و شمشیر نشیند، به ستمگر ندهم دستم و ذلت نپذیرم» که «هیهات منا الذلة» امام حسین(علیه السلام) را به نوحه درآورده است. 🔵عاشورا پر از درس است؛ خوب است در عزاداری امام حسین(علیه السلام) و یاران باوفایش و در فرصت بزرگی که در اختیار مبلغان دینی و مداحان است، به جنبه‌ی هدایتگری شخص امام حسین(علیه السلام) و درس‌آموزی نهضت عاشورا، بیشتر از پیش توجه کنیم و اجازه ندهیم با برخی اشعار کم‌ارزش و گاه سخیف، به نهضت حسینی آسیب بزنیم. 📝#محمدحسین_یزدانی_بخش ✅ارزیابی‌ها، دیدگاه‌ها، پیشنهادها: 🌐https://eitaa.com/yazdanibakhsh 🔰دیگر یادداشت‌ها: 🌐https://eitaa.com/aghamoalem 🌐https://chat.whatsapp.com/ETF6bRVzpAC2teCIv5meTn

✅ بسم الله الرحمن الرحیم 🌼موضوع: دشمن در صورت درگیری، درخواهد رفت🌼 🔵كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِٱلْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ ٱلْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِٱللَّهِۗ وَلَوْ ءَامَنَ أَهْلُ ٱلْكِتَٰبِ لَكَانَ خَيْرًا لَّهُمۚ مِّنْهُمُ ٱلْمُؤْمِنُونَ وَأَكْثَرُهُمُ ٱلْفَٰسِقُونَ ١١٠ لَن يَضُرُّوكُمْ إِلَّآ أَذًىۖ وَإِن يُقَٰتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ ٱلْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ ١١١ 🔴شما بهترین امتی هستید که برای مردم پدیدار شده‌اید که به کار پسندیده فرمان می‌دهید و از کارناشایست بازمی‌دارید و به خدا ایمان دارید؛ و اگر اهل کتاب، ایمان آورده بودند، البته برایشان بهتر بود؛ بر خی از آنان، مؤمنند و بیشترشان، تبهکارند؛ آنها هرگز به شما زیان نمی‌رسانند، جز آزاری؛ و اگر با شما بجنگند، به شما پشت خواهند کرد؛ آنگاه یاری نخواهند شد. 🔶سوره‌ی مبارکه‌ی آل عمران، آیات 110 و 111 🔍کُنْتُمْ: بودید، شدید؛ خَیْرَ: بهترین؛ أُمَّةٍ: گروه، امت؛ أُخْرِجَتْ: بیرون آورده شد؛ ل‍ِ: برای؛ النّاسِ: مردم؛ تَأْمُرونَ: امر می‌کنید؛ ب‍ِ: به؛ الْمَعْروفِ: نیکو، مطابق عرف، شناخته شده؛ تَنْهَوْنَ: نهی می‌کنید، بازمی‌دارید؛ عَنْ: از؛ الْمُنْکَرِ: زشت، ناشناس، غیر متعارف، خلاف عرف؛ تُؤْمِنونَ: ایمان می‌آورید؛ لَوْ: اگر؛ ءامَنَ: ایمان آورد؛ أَهْلُ: اهل، پیروان؛ الْکِتابِ: کتاب آسمانی؛ ل‍َ: حتما؛ کانَ: بود؛ ل‍َ: برای؛ هُمْ: ایشان؛ مِنْ: از؛ الْمُؤْمِنونَ: ایمان آورندگان؛ أَکْثَرُ: بیشتر؛ الْفاسِقونَ: نافرمان، بدکاره؛ لَنْ: هرگز؛ یَضُرّوا: زیان می‌رساند، ضرر می‌رساند؛ کُمْ: شما؛ إِلّا: مگر؛ أَذیً: آزار و اذیت؛ إِنْ: اگر؛ یُقاتِلوا: بجنگند؛ یُوَلّوا: پشت می‌کند، روی بر می‌گرداند؛ الْأَدْبارَ: پشت‌سرها، عقب‌ها؛ ثُمَّ: سپس؛ لایُنْصَرونَ: یاری نمی‌شود، به آنان کمک نمی‌شود. ✅طرح ضحی(تعمیق فرهنگ و معارف اجتماعی قرآن) 🌐https://www.instagram.com/quranicmessages نظر، پیشنهاد، انتقاد: 🗒@yazdanibakhsh

سخنرانی مشهور عوام و خواص(عبرتهای عاشورا) که سالها محرمانه بود و پس از چند سال منتشر شد. خرداد 1375 در جمع فرماندهان لشکر 27 محمد رسول الله(صلی الله علیه و آله) رهبر معظم انقلاب اسلامی خلاصه این سخنرانی در چند قسمت به مناسبت ایام محرم در یادداشت‌های آقامعلم منتشر خواهد شد إن شاء الله

✅#یادداشت ✅#عاشورا 🗒 موضوع: عبرت‌های عاشورا(قسمت اول) 🔵یکی از نکات برجسته در فرهنگ اسلامی، فرهنگ رزمندگی و جهاد است. جهاد فقط به معنای حضور در میدان جنگ نیست؛ زیرا هر گونه تلاش در مقابله با دشمن، می‌تواند جهاد تلقّی شود. یک شرط جهاد، این است که در مقابله با دشمن باشد. این مقابله، یک وقت در میدان جنگِ مسلّحانه است که جهاد رزمی نام دارد؛ یک وقت در میدان سیاست است که جهاد سیاسی نامیده می‌شود؛ جهاد، با عنوانهای دیگر و در میدانهای دیگر هم هست. پس، شرط اوّلِ جهاد این است که در آن، تلاش و کوشش باشد و شرط دومش این‌که، در مقابل دشمن صورت گیرد. در روزگار ما هم، وقتی ندای مقابله با رژیم منحوس پهلوی از حلقوم امام رضوان الله علیه بیرون آمد، جهاد شروع شد. پیش از امام هم، البته جهاد به صورت محدود و پراکنده وجود داشت که حائز اهمیت نبود. هنگامی که مبارزه‌ی امام شروع شد، جهاد اهمیت پیدا کرد تا این‌که به مرحله‌ی پیروزی خود، یعنی پیروزی انقلاب اسلامی رسید. بعد از آن هم، تا به امروز، در این کشور جهاد بوده است. چون ما دشمن داریم. چون دشمنان ما، از لحاظ نیروی مادّی، قوی هستند. چون اطراف و جوانب ما را، از همه جهت، دشمنان گرفته‌اند. آنها در دشمنی با ایران اسلامی، جدّی هستند و سرِ شوخی ندارند؛ چون می‌خواهند از هر راهی که شد ضربه بزنند. پس، در ایران اسلامی، هر کس به نحوی در مقابل دشمن تلاش کند، فی سبیل الله جهاد کرده است. البته یکی از جهادها هم جهاد فکری است. چون دشمن ممکن است ما را غافل کند، فکر ما را منحرف سازد و دچار خطا و اشتباهمان گرداند؛ هر کس که در راه روشنگری فکر مردم، تلاشی بکند، از انحرافی جلوگیری نماید و مانع سوءفهمی شود، از آن‌جا که در مقابله با دشمن است، تلاشش جهاد نامیده می‌شود. آن هم جهادی که شاید امروز، مهمّ محسوب می‌شود. نکته‌ای بلیغ در قرآن است که ما را به فکر می‌‌اندازد: نگاه کنید و از گذشته‌ی تاریخ، درس بگیرید. عبرت گرفتن از تاریخ، یعنی همین نگرانی‌هایی که الآن عرض کردم. چون در تاریخ چیزی هست که اگر بخواهیم از آن عبرت بگیریم، باید دغدغه داشته باشیم. این دغدغه، مربوط به آینده است. چرا و برای چه، دغدغه؟ مگرچه اتّفاقی افتاده است؟ اتّفاقی که افتاده است، در صدر اسلام است. من یک وقت عرض کردم: جا دارد ملت اسلام فکر کند که چرا پنجاه سال بعد از وفات پیغمبر، کار کشور اسلامی به جایی رسید که مردم مسلمان - از وزیرشان، امیرشان، سردارشان، عالمشان، قاضیشان، قاریشان و اجامر و اوباششان - در کوفه و کربلا جمع شدند و جگر گوشه‌ی پیغمبر را با آن وضع فجیع به خاک و خون کشیدند؟! خوب؛ انسان باید به فکر فرو رود، که چرا چنین شد؟ این قضیه را بنده دو، سه سال پیش، در یکی دو سخنرانی، با عنوان «عبرتهای عاشورا» مطرح کردم. از درسهای عاشورا مهمتر، عبرتهای عاشوراست. کار به جایی برسد که جلو چشم مردم، حرم پیغمبر را به کوچه و بازار بیاورند و به آنها تهمت خارجی بزنند! خارجی معنایش این نیست که اینها از کشورِ خارج آمده‌اند. خارجی یعنی خروج کننده. در اسلام، فرهنگی است معتنی به این‌که، اگر کسی علیه امام عادلْ خروج و قیام کند، مورد لعن خدا و رسول و مؤمنان و نیروهای مؤمنان قرار می‌گیرد. پس، خارجی یعنی کسی که علیه امامِ عادل خروج می‌کند. لذا، همه‌ی مردم مسلمان، آن روز از خارجی‌ها، یعنی خروج‌کننده‌ها، بدشان می‌آمد. در حدیث است که «من خرج علی امام عادل فدمه هدر»؛ کسی که در اسلام، علیه امام عادل خروج و قیام کند، خونش هدر است. اسلامی که این قدر به خونِ مردم اهمیت می‌دهد، در این‌جا، چنین برخوردی دارد. به هنگام قیام امام حسین علیه‌السّلام کسانی بودند که پسر پیغمبر، پسر فاطمه‌ی زهرا و پسر امیرالمؤمنین را علیهم‌السّلام را به عنوان خروج کننده بر امام عادل معرفی کردند! امام عادل کیست؟ یزید بن معاویه! آن عدّه، در معرفی امام حسین علیه‌السّلام به عنوان خروج کننده، موفّق شدند. خوب؛ دستگاهِ حکومتِ ظالم، هر چه دلش می‌خواهد می‌گوید. مردم چرا باید باور کنند؟! آنچه بنده را دچار دغدغه می‌کند، همین جای قضیه است. می‌گویم: چه شد که کار به این‌جا رسید؟! چه شد که امّت اسلامی که آن قدر نسبت به جزئیّات احکام اسلامی و آیات قرآنش دقّت داشت، در چنین قضیه‌ی واضحی، به این صورت دچار غفلت و سهل‌انگاری شد که ناگهان فاجعه‌ای به آن عظمت رخ داد؟! رخدادهایی چنین، انسان را نگران می‌کند. مگر ما از جامعه‌ی زمان پیغمبر و امیرالمؤمنین علیهماالسّلام قرص‌تر و محکم‌تریم؟! چه کنیم که آن گونه نشود؟ 📝#محمدحسین_یزدانی_بخش ✅ارزیابی‌ها، دیدگاه‌ها، پیشنهادها: 🌐https://eitaa.com/yazdanibakhsh 🔰دیگر یادداشت‌ها: 🌐https://eitaa.com/aghamoalem 🌐https://chat.whatsapp.com/ETF6bRVzpAC2teCIv5meTn

✅#یادداشت ✅#عاشورا 🗒 موضوع: عبرت‌های عاشورا(قسمت دوم) 🔵کسانی که اهل مطالعه و اندیشه‌اند، دنبال این باشند که با چه تمهیداتی می‌توان جلو تکرار چنین قضایایی را گرفت؟ اگر امروز من و شما جلو قضیه را نگیریم، ممکن است جامعه‌ی اسلامی ما کارش به جایی برسد که نواده‌ی مقتولانِ جنگ بدر که به دست امیرالمؤمنین و حمزه و بقیه‌ی سرداران اسلام، به درک رفته بودند، تکیه بر جای پیغمبر زد، سرِ جگر گوشه‌ی همان پیغمبر را در مقابل خود نهاد و با چوبِ خیزران به لب و دندانش زد و گفت: یعنی کشته‌های ما در جنگ بدر، برخیزند و ببینند که با کشنده‌هایشان چه کار کردیم! قضیه، این است. این‌جاست که قرآن می‌گوید عبرت بگیرید: «قُلْ سِیرُوا فِی الْأرْضِ». هر جامعه و شهر و کشوری، از یک دیدگاه، مردم به دو قسم تقسیم می‌شوند: یک قسمْ کسانی هستند که بر مبنای فکر خود، از روی فهمیدگی و آگاهی و تصمیم‌گیری کار می‌کنند. راهی را می‌شناسند و در آن راه - که به خوب و بدش کار نداریم - گام برمی‌دارند. یک قِسم اینهایند که اسمشان را خواص می‌گذاریم. قسم دیگر، کسانی هستند که نمی‌خواهند بدانند چه راهی درست و چه حرکتی صحیح است. در واقع نمی‌خواهند بفهمند، بسنجند، به تحلیل بپردازند و درک کنند. به تعبیری دیگر، تابع جَوّند. به چگونگی جوّ نگاه می‌کنند و دنبال آن جوّ به حرکت در می‌آیند. اسم این قسم از مردم را عوام می‌گذاریم. پس، جامعه را می‌شود به خواص و عوام تقسیم کرد. خواص چه کسانی هستند؟ در بین خواص، کنار افراد با سواد، آدمهای بی‌سواد هم هستند. گاهی کسی بی‌سواد است؛ اما جزو خواص است. یعنی می‌فهمد چه کار می‌کند. از روی تصمیم‌گیری و تشخیص عمل می‌کند؛ ولو درس نخوانده، مدرسه نرفته، مدرک ندارد و لباس روحانی نپوشیده است. به‌هرحال، نسبت به قضایا از فهم برخوردار است. بنده در ایرانشهر تبعید بودم. چند نفر آشنا داشتیم که یکی از آنها راننده بود، یکی شغل آزاد داشت و به حسب ظاهر، به آنها عامی اطلاق می‌شد. با این حال جزو خواص بودند. روحانی شهرشان هم آدم خوبی بود؛ منتها جزو عوام بود. ملاحظه می‌کنید! راننده‌ی کمپرسی جزو خواص، ولی روحانی و پیش‌نماز محترم جزو عوام! مثلاً آن روحانی می‌گفت: «چرا وقتی اسم پیغمبر می‌‌آید یک صلوات می‌فرستید، ولی اسم «آقا» که می‌‌آید، سه صلوات می‌فرستید؟!» نمی‌فهمید. راننده به او جواب می‌داد: روزی که دیگر مبارزه‌ای نداشته باشیم؛ اسلام بر همه جا فائق شود؛ انقلاب پیروز شود؛ ما نه تنها سه صلوات، که یک صلوات هم نمی‌فرستیم! امروز این سه صلوات، مبارزه است! راننده می‌فهمید، روحانی نمی‌فهمید! خواص که می‌گوییم - از خوب و بدش - (خواص را هم باز تقسیم خواهیم کرد) یعنی کسانی که وقتی عملی انجام می‌دهند، موضعگیری‌ای می‌کنند و راهی انتخاب می‌کنند، از روی فکر و تحلیل است. می‌فهمند و تصمیم می‌گیرند و عمل می‌کنند. اینها خواصند. نقطه‌ی مقابلش هم عوام است. عوام یعنی کسانی که وقتی جوّ به سمتی می‌رود، آنها هم دنبالش می‌روند و تحلیلی ندارند. یک وقت مردم می‌گویند «زنده باد!» این هم نگاه می‌کند، می‌گوید «زنده باد!» یک وقت مردم می‌گویند «مرده باد!» نگاه می‌کند، می‌گوید «مرده باد!» حضرت «مسلم»وارد کوفه می‌شود. می‌گویند: «پسر عموی امام حسین علیه‌السّلام آمد، برویم. اینها می‌خواهند قیام کنند، می‌خواهند خروج کنند» و چه و چه. تحریک می‌شود، می‌رود دُور و بَرِ حضرت مسلم؛ می‌شوند هجده هزار بیعت کننده با مسلم! پنج، شش ساعت بعد، به مردم می‌گویند: «چه کار می‌کنید؟! با چه کسی می‌جنگید؟! از چه کسی دفاع می‌کنید؟! پدرتان را در می‌‌آورند!» اینها دور و بر مسلم را خالی می‌کنند و به خانه‌هایشان بر می‌گردند. بعد که سربازان ابن زیاد دور خانه‌ی «طوعه» را می‌گیرند تا مسلم را دستگیر کنند، همین‌ها از خانه‌هایشان بیرون می‌آیند و علیه مسلم می‌جنگند! هر چه می‌کنند، از روی فکر و تشخیص و تحلیل درست نیست. هر طور که جوّ ایجاب کرد، حرکت می‌کنند. اینها عوامند. بنابراین، در هر جامعه، خواصی داریم و عوامی. فعلاً «عوام» را بگذاریم کنار و سراغ خواص برویم. 📝#محمدحسین_یزدانی_بخش ✅ارزیابی‌ها، دیدگاه‌ها، پیشنهادها: 🌐https://eitaa.com/yazdanibakhsh 🔰دیگر یادداشت‌ها: 🌐https://eitaa.com/aghamoalem 🌐https://chat.whatsapp.com/ETF6bRVzpAC2teCIv5meTn