آیات بامداد جمعه : #قرآن . سوره احقاف‏ : إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا ، فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «13» . همانا كسانى كه گفتند: پروردگار ما تنها خداست، سپس (بر ايمان و گفته خود) #پايدارى كردند، هيچ بيمى بر آنان نيست و اندوهگين نخواهند شد. . سوره احقاف‏ : أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ خالِدِينَ فِيها جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «14» . آنان به خاطر آنچه (از كارهاى نيك) انجام مى‏دادند، اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند ماند. . نكته ‏ها: مراد از گفتن‏ «رَبُّنَا اللَّهُ»، تنها لفظ نيست، بلكه #انتخاب راه حق و پايدارى بر آن است. در واقع مهم‏تر از اظهار ايمان واقرار به توحيد، استقامت و پايدارى بر آن است. «ثُمَّ اسْتَقامُوا» . «خَوْفٌ» ترس و هراس نسبت به آينده است و « #حزن» مربوط به گذشته است. . سخن حق، بايد اظهار شود، «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ» استمرار و پايدارى بر آن باشد، «ثُمَّ اسْتَقامُوا» و همراه با عمل باشد. «بِما كانُوا يَعْمَلُونَ» . انسان به طور طبيعى، خواهان آرامش و رفاه و زندگانى جاويد است و خداوند، راه رسيدن به تمام اين خواسته‏ ها را در گرو ايمان و عمل صالح پايدار مى‏ داند. . پايدارى بر حق مشكل است، ولى با پاداش بزرگى مثل بهشتِ پر نعمت و دور از حزن واندوه، آسان مى‏شود. لذا بايد كارهاى سخت را با پاداش‏هاى بزرگ جبران كرد. . پيام‏ها: 1- به موقعيّت فعلى خود مغرور نشويم و صِرفِ اظهار ايمان را كافى ندانيم، بلكه #استقامت بر آن و سرانجام و آينده را در نظر بگيريم. «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا» (چنانكه حضرت يوسف پس از نجات از سختى ‏ها و رسيدن به عزيزى مصر، فرمود: «تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ» خدايا! مرا مسلمان بميران و با نيكان محشور گردان) 2- ايمان به خدا، #خوف از ديگران را از بين مى ‏برد. رَبُّنَا اللَّهُ‏ ... فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ‏ 3- تنها كسانى از گذشته خود پشيمان نمى‏شوند كه همواره در راه خدا حركت مى‏كنند. رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا ... لا هُمْ يَحْزَنُونَ‏ 4- جزاى استوارى ايمان و #استمرار نيكى‏ها، جاودانه بودن در بهشت و نعمت‏هاى بهشتى است. اسْتَقامُوا ... خالِدِينَ فِيها 5- بهشت، پاداش اهل عمل است، نه اهل سخن. «جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ»

آیات بامداد دوشنبه ، آخرین روز از ماه شریف شعبان ، و در آستانه ورود به ماه خدا : #قرآن . سوره ذاريات‏ : قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ «31» سوره ذاريات‏ : قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلى‏ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ «32» سوره ذاريات‏ : لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ «33» . ( #ابراهيم) گفت: پس اى فرستادگان، كارى كه به دنبال آن آمده ‏ايد چيست؟ گفتند: ما به سوى قومى ستم‏ پيشه فرستاده شده ‏ايم. تا (براى هلاكت شان) #سنگ‏ هايى از گل بر آنان فرو ريزيم. . سوره ذاريات‏ : مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ «34» سوره ذاريات‏ : فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ «35» سوره ذاريات‏ : فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ «36» . (سنگ‏هايى كه) نزد پروردگارت براى (نابودى) مسرفان، نشان‏دار شده ‏اند. پس هر كس از مؤمنان كه در آنجا بود بيرون كرديم و از مسلمانان به جز يك خانه در آنجا نيافتيم. . سوره ذاريات‏ : وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ «37» . و در آن (ديار چيزى باقى نگذاشتيم و تنها) براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‏ترسند، #نشانه ‏اى (براى عبرت) قرار داديم. . نكته ‏ها: «خطب»، كار مهمّى است كه شخص به دنبال انجام آن است و «مُسَوَّمَةً» يعنى نشاندار. حضرت #لوط از بستگان حضرت ابراهيم و در زمان آن حضرت در منطقه سدوم در #اردن به تبليغ مردم مشغول بود. قوم او اهل فحشا و لواط بودند و به هشدارهاى حضرت لوط گوش ندادند. خداوند منطقه آنان را زير و رو كرد. داستان اين قوم در سوره ‏هاى اعراف، هود، حجر و عنكبوت نيز آمده است. . سلسله مراتب بايد مراعات شود. حضرت ابراهيم پيامبر اولوا العزم زمان خود بود و لذا در مسئله‏ى هلاكت قوم لوط، ابتدا فرشتگان به محضر ابراهيم مى‏آيند و مأموريّت خود را مى‏گويند و سپس نزد حضرت لوط مى‏روند. قهر و عذاب الهى به وسيله سنگباران‏ «حِجارَةً مِنْ طِينٍ»، علاوه بر قوم لوط بر اصحاب فيل نيز فرود آمده است. «تَرْمِيهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ» . براى يارى حضرت لوط، فرشتگان با سنگ‏هاى #نشان‏دار آمدند و براى يارى پيامبر اسلام در جنگ بدر، فرشتگانِ نشان‏دار آمدند. «يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلافٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُسَوِّمِينَ» . مسلمان، تنها نام امت پيامبر اسلام نيست، بلكه به هركس كه #تسليم خداوند و پيرو اديان آسمانى باشد، مسلمان گفته مى‏شود. «مِنَ الْمُسْلِمِينَ» . پيام‏ها: 1- پرسيدن عيب نيست، انبيا هم آنچه را نمى‏دانستند، مى‏پرسيدند. فَما خَطْبُكُمْ‏ ... 2- كيفر مجرمان، تنها در آخرت نيست. «أُرْسِلْنا إِلى‏ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ» 3- گاهى مأمور كيفر مجرمان در دنيا نيز فرشتگان هستند. «لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ» 4- در قهر يا مهر الهى، همه چيز حساب و نشان دارد. «مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ» 5- ايمان، كليد نجات است. «فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ» 6- اگر در منطقه ‏اى فقط يك خانواده مسلمان باشد، بايد به آنان توجّه شود. «غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ» 7- گرچه جامعه فاسد، بستر فساد را فراهم مى‏كند، امّا انسان را مجبور به فساد نمى‏كند ومى‏توان در منطقه فاسد، خانواده سالم داشت. «غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ» 8- گاهى فساد به قدرى فراگير مى‏شود كه پيامبر عزيزى مثل حضرت لوط، تنها يك خانواده طرفدار دارد، «غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ» آن هم نه تمام خانواده، بلكه خانواده بدون همسر. «فَأَنْجَيْناهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ» 9- هم نعمت‏هاى الهى آيه و نشانه هستند و هم قهر الهى. «وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً» 10- كسانى از حوادث تلخ عبرت مى‏گيرند، كه از عذاب قيامت، #خوف داشته باشند. «آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ» 11- خوف دائمى از عذاب الهى، يك ارزش است. «يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ»