آیه بامداد پنجشنبه : #قرآن . سوره شورى : فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ وَ قُلْ آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتابٍ وَ أُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ لَنا أَعْمالُنا وَ لَكُمْ أَعْمالُكُمْ لا حُجَّةَ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنا وَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ «15» . پس (اى پيامبر) به خاطر آن (كه اهل كتاب دچار شك و ترديد يا عناد و لجاجت با تو هستند، آنان را به راه حقّ) #دعوت كن و بر آن #پايدارى نما آن گونه كه فرمان يافته ‏اى و خواسته‏ هاى آنان را پيروى مكن و (به آنان) بگو: به هر كتابى كه خدا نازل كرده است ايمان دارم و فرمان يافته ‏ام تا ميان شما به عدالت حكم كنم. خداوند، پروردگار ما و شماست. اعمال ما براى ما و اعمال شما براى شماست (و هيچ كدام مسئول كارهاى ديگرى نيستيم) هيچ حجّتى ميان ما و شما ( #ناگفته) نمانده است. خداوند (در قيامت) ميان ما جمع خواهد كرد و بازگشت همه به سوى اوست. . نكته ‏ها: عدالت‏ ورزى، حاصل يك سرى باورها و اعتقادات است: شناخت راه حقّ و وصاياى انبياى الهى، كنار زدن هوس‏ها، ايمان به حضور در دادگاه الهى و دريافت پاداش متناسب با عمل. در اين آيه فرمان عدالت در كنار همه اين باورها آمده است. پيام‏ها: 1- در برابر تفرقه‏ هاى برخاسته از فزون ‏طلبى، بايد در راه دين، استوار بود. «فَلِذلِكَ فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ» 2- #تبليغ دين همراه با مشكلاتى است كه بايد تحمّل نمود. «فَادْعُ وَ اسْتَقِمْ» 3- استقامتى ارزشمند است كه بر اساس حقّ و وظيفه باشد وگرنه حاصلى جز لجاجت ندارد. «وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ» 4- آنچه كه مخالف فرمان خداست، پيروى از هوس‏هاى مردم است. «كَما أُمِرْتَ وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ» 5- پيروى از هوس‏هاى مردم آفتِ دعوت به راه حقّ است. «وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ» 6- رهبر الهى بايد به اصول دعوت خود پايبند باشد و در برابر خواسته ‏هاى نامشروع مردم تسليم نشود. قُلْ آمَنْتُ بِما ... 7- اسلام، تمامى كتب آسمانى را مى ‏پذيرد. «آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتابٍ» 8- عدالت خواهى خواست همه اديان الهى است. «لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ» 9- انبيا بايد #حاكم و با نفوذ باشند تا بتوانند عدالت را در جامعه پياده كنند. «لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ» 10- بيان مشتركات بهترين زمينه دعوت است. «اللَّهُ رَبُّنا وَ رَبُّكُمْ»

آیات بامداد جمعه : #قرآن . سوره احقاف‏ : إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا ، فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ «13» . همانا كسانى كه گفتند: پروردگار ما تنها خداست، سپس (بر ايمان و گفته خود) #پايدارى كردند، هيچ بيمى بر آنان نيست و اندوهگين نخواهند شد. . سوره احقاف‏ : أُولئِكَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ خالِدِينَ فِيها جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ «14» . آنان به خاطر آنچه (از كارهاى نيك) انجام مى‏دادند، اهل بهشتند و در آن جاودانه خواهند ماند. . نكته ‏ها: مراد از گفتن‏ «رَبُّنَا اللَّهُ»، تنها لفظ نيست، بلكه #انتخاب راه حق و پايدارى بر آن است. در واقع مهم‏تر از اظهار ايمان واقرار به توحيد، استقامت و پايدارى بر آن است. «ثُمَّ اسْتَقامُوا» . «خَوْفٌ» ترس و هراس نسبت به آينده است و « #حزن» مربوط به گذشته است. . سخن حق، بايد اظهار شود، «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ» استمرار و پايدارى بر آن باشد، «ثُمَّ اسْتَقامُوا» و همراه با عمل باشد. «بِما كانُوا يَعْمَلُونَ» . انسان به طور طبيعى، خواهان آرامش و رفاه و زندگانى جاويد است و خداوند، راه رسيدن به تمام اين خواسته‏ ها را در گرو ايمان و عمل صالح پايدار مى‏ داند. . پايدارى بر حق مشكل است، ولى با پاداش بزرگى مثل بهشتِ پر نعمت و دور از حزن واندوه، آسان مى‏شود. لذا بايد كارهاى سخت را با پاداش‏هاى بزرگ جبران كرد. . پيام‏ها: 1- به موقعيّت فعلى خود مغرور نشويم و صِرفِ اظهار ايمان را كافى ندانيم، بلكه #استقامت بر آن و سرانجام و آينده را در نظر بگيريم. «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا» (چنانكه حضرت يوسف پس از نجات از سختى ‏ها و رسيدن به عزيزى مصر، فرمود: «تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ» خدايا! مرا مسلمان بميران و با نيكان محشور گردان) 2- ايمان به خدا، #خوف از ديگران را از بين مى ‏برد. رَبُّنَا اللَّهُ‏ ... فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ‏ 3- تنها كسانى از گذشته خود پشيمان نمى‏شوند كه همواره در راه خدا حركت مى‏كنند. رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا ... لا هُمْ يَحْزَنُونَ‏ 4- جزاى استوارى ايمان و #استمرار نيكى‏ها، جاودانه بودن در بهشت و نعمت‏هاى بهشتى است. اسْتَقامُوا ... خالِدِينَ فِيها 5- بهشت، پاداش اهل عمل است، نه اهل سخن. «جَزاءً بِما كانُوا يَعْمَلُونَ»

آیه بامداد سه شنبه ، سالروز میلاد سید الشهدا ، ثارالله ، ابن علی و فاطمه ، الهام بخش مبارزه برای حق برای همه جهانیان ، امام حسین علیه السلام : #قرآن . سوره حجرات : إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ «15» . مؤمنان، تنها كسانى هستند كه به خدا ورسولش ايمان آورده و دچار #ترديد نشدند و با اموال و جانهاى خود در راه خدا #جهاد كردند. اينانند كه (در ادّعاى #ايمان) راستگويانند. . پيام‏ها: 1- قرآن، هم ملاك و معيار كمال را بيان مى‏كند، «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ» و هم الگوهاى كامل را نشان مى‏دهد. إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ‏ ... 2- ايمان به پيامبر، در كنار ايمان به خداوند لازم است. «آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ» 3- نشانه‏ى ايمان واقعى، #پايدارى و عدم ترديد در آن است. «ثُمَّ لَمْ يَرْتابُوا» 4- ايمان، امرى باطنى است كه از راه #عمل شناخته مى‏شود. إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ‏ ... جاهَدُوا ... 5- ايمان بدون جهاد، شعارى بيش نيست. جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ‏ ... (كمال‏ ايمان به گذشت از جان و #مال است.) 6- در فرهنگ اسلام، جهاد مالى و جانى، بايد در راه خدا باشد. جاهَدُوا ... فِي سَبِيلِ اللَّهِ‏

آیات بامداد سه شنبه ، روز بیست و دوم از #ماه_خدا : #قرآن . سوره طور : وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ «48» براى (انجام) فرمان پروردگارت #پايدارى كن، كه تو در ديد ما (و تحت حمايت ما) هستى و هنگامى كه (از خواب) بر مى‏خيزى، با ستايش پروردگارت او را به پاكى ياد كن. سوره طور : وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ «49» پس پاسى از #شب و به هنگام ناپديد شدن ستارگان، خدا را تسبيح كن. نكته ‏ها: اين سوره با سوگند به مكان مناجات شروع شد، «وَ الطُّورِ» و با فرمان مناجات پايان يافت. «وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ» با اين‏كه همه‏ى اعمال و افكار انسان‏ها زير #نظر خداست، امّا خداوند به اولياى خود توجّه مخصوصى دارد، مثلًا به نوح عليه السلام مى‏فرمايد: ساخت كشتى تو زير نظر ماست. «اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا»* و به پيامبر اسلام مى‏فرمايد: تمام وجودت زير نظر ماست. «فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا» تسبيح از ستايش مهم‏تر است، فرمان تسبيح دوبار مطرح شد، ولى ستايش خداوند يكبار. مراد از «إِدْبارَ النُّجُومِ»، هنگام طلوع فجر است كه ستارگان در نور صبح ناپديد مى‏شوند. مفسّران، عبارتِ‏ «مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ» را به نمازشب در هنگام سحر تفسير كرده ‏اند و در حديث مى‏خوانيم: مراد از «إِدْبارَ النُّجُومِ» دو ركعت نماز نافله قبل از نماز صبح است. پيام‏ها: 1- در برابر افراد لجوج، بايد صبر و مقاومت كرد. آرى تبليغ دين در برابر تكذيب‏ها و آزارها به صبر و حوصله نياز دارد. «وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ» 2- صبر اگر در راه اجراى فرمان الهى باشد، با ارزش است وگرنه يكدندگى و لجاجت و ضد ارزش محسوب مى‏شود. «وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ» 3- حكم و فرمان خداوند، در جهت تربيت و رشد انسان است. «لِحُكْمِ رَبِّكَ» 4- پيامبر نيز به حمايت خداوند نيازمند است. «فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا» 5- آنچه انسان را صبور مى‏كند، آن است كه بداند زيرنظر خداست. «فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا» 6- ياد خدا وستايش وتسبيح او، مايه‏ى صبر و پايدارى است. وَ اصْبِرْ ... وَ سَبِّحْ‏ 7- تسبيح خداوند بر ستايش او مقدّم است، اول بايد او را منزّه بدانيم، سپس ستايش كنيم. 8- مناجات شبانه، انسان را براى تلاش روزانه آماده مى‏كند. وَ اصْبِرْ ... وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ‏ ... 9- براى دعا ونيايش، زمان‏هاى خاصّ آثار بيشترى دارد. حِينَ تَقُومُ وَ مِنَ اللَّيْلِ‏ ... إِدْبارَ النُّجُومِ‏