eitaa logo
مسجدالرسول(ص) میدان راهنمایی
142 دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
321 ویدیو
2 فایل
این کانال بمنظور اطلاع رسانی کلیه فعالیتهای فرهنگی ، تربیتی ،آموزشی ،اردویی و .. مسجدالرسول(ص) تشکیل گردیده است. یاعلی
مشاهده در ایتا
دانلود
آیه بامداد جمعه : . سوره غافر : فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ «55» پس و شكيبايى پيشه كن كه وعده‏هاى خداوند حقّ است و براى گناهت كن و شامگاهان و بامدادان، سپاسگزارانه پروردگارت را كن. نكته‏ها: دلايل عقلى و نقلى گواه بر آن است كه انبيا معصومند، زيرا اگر نبودند پيروى و اطاعت مطلق و بى چون و چرا از آنان واجب نبود و اطاعت از آنان مشروط مى‏شد، همان گونه كه اطاعت از والدين مشروط به آن است كه فرزند را به شرك و انحراف دعوت نكنند. اين از يك سو؛ از سوى ديگر دليل نياز ما به پيامبر و امام آن است كه ما را از انحراف باز دارد و اگر او نيز اهل خلاف باشد، حجّت خدا بر ما كامل نيست در حالى كه قرآن مى‏فرمايد: و «فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ» به هر حال رسولى كه خداوند مى‏فرمايد: «اطاعت او اطاعت من و تبعيّت از او تبعيّت از من و اذيّت او اذيّت من است» بايد معصوم باشد. بنابراين در مواردى مثل اين آيه كه سخن از پيامبر به ميان آمده است، بايد بگوييم: مراد از گناه، ترك اولى است، يعنى كار برتر را رها كرده نه كار واجب را. به چند مثال توجّه كنيد: اگر در مجلسى كه افراد محترمى نشسته‏اند كسى بخواهد به دليل درد پائى كه دارد پاى خود را دراز كند از همه حضار عذرخواهى مى‏كند. اگر گوينده تلويزيون سرفه‏اى كند از بينندگان معذرت خواهى مى‏كند. اگر صاحب خانه غذاى درجه يك تهيه نكند از مهمان عذرخواهى مى‏كند، در حالى كه همه مى‏دانيم پا دراز كردن مريض و سرفه كردن گوينده و تهيه غذاى متوسط گناه ندارد ولى چون انسان خود را در محضر بينندگان و بزرگان مى‏داند يا غذاى خود را در شأن مهمان نمى‏داند يا احساس مى‏كند بايد تلاش بيشترى مى‏كرد عذرخواهى مى‏كند. پس هر عذرخواهى نشانه خلافكارى نيست، بلكه گاهى از باب ادب و توجّه به حضور در محضر بزرگان است. عصمت و استغفار پيامبران‏ اگر شما با يك چراغ كم نور وارد سالن بزرگى شويد، تنها اجسام بزرگ را خواهيد ديد ولى اگر با يك نورافكن قوى وارد شويد يك هسته‏ى خرما يا كوچك‏تر از آن را هم خواهيد ديد. اگر نور ايمان در انسان كم باشد، انسان تنها گناهان بزرگ را مى‏بيند ولى اگر نور ايمان در وجودش بيشتر باشد لغزش‏هاى كوچك را نيز خواهد ديد و از آنها دورى خواهد كرد. پيامبران الهى به دليل داشتن ايمان كامل و تقواى بالا از گناهان كوچك نيز دورى مى‏كردند. به همين جهت مى‏گوييم آنان معصوم بودند. گاهى خطاب آيات قرآن به شخص پيامبر است ولى مراد ديگرانند. در آيه 23 سوره‏ى اسراء خداوند به پيامبرش خطاب مى‏كند: «إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ» اگر يكى از والدين يا هر دو به پيرى رسيدند به آنان اف نگو. در حالى كه همه مى‏دانيم پيامبر عزيز اسلام والدين خود را در كودكى از دست داده بود و جايى براى خطاب‏ «عِنْدَكَ الْكِبَرَ» باقى نمى‏ماند، بنابراين خطابِ‏ «عِنْدَكَ» به امّت اوست. در آيه‏ى مورد بحث نيز كه مى‏فرمايد: «وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ» گرچه پيامبر صلى الله عليه و آله مورد خطاب قرار گرفته است ولى مخاطب اصلى گنهكارانِ امّت پيامبر هستند كه بايد براى گناهان خود استغفار كنند و اگر هم مخاطب، شخص پيامبر باشد، منظور اين است كه براى گناهان امّت آمرزش بخواه. پيام‏ها: 1- با توجّه به وعده‏ى خداوند در مورد نصرت پيامبران، إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا ... اين آيه مى‏فرمايد: مقاومت كن. «فَاصْبِرْ» 2- انگيزه صبر، رسيدن به وعده‏هاى الهى است. «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ» 3- پيامبر نيز مأمور به استغفار است. «وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ» 4- تنزيه خداوند اگر همراه با ستايش او باشد، ارزش بيشترى دارد. «وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ» 5- در دعا و عبادت، عنصر زمان نقش دارد. سَبِّحْ‏ ... بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ (چنانكه در آيات ديگر مى‏فرمايد: «وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ» ، «أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ» ) 6- تسبيح و حمد، زمانى وسيله‏ى رشد و تربيت و سبب تقويت توحيد است كه هر صبح و شام و دائمى باشد نه لحظه‏اى. «بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ»
آیات بامداد جمعه : . سوره دخان‏ : إِنَّ هؤُلاءِ لَيَقُولُونَ «34» سوره دخان‏ : إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولى‏ وَ ما نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ «35» البتّه اين مشركان (زمان تو) پيوسته مى‏گويند: غير از اين اول ما (چيز ديگرى در كار) نيست و ما بار ديگر زنده نخواهيم شد. سوره دخان‏ : فَأْتُوا بِآبائِنا إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ «36» پس اگر شما (پيامبران) راستگو هستيد، پدران (مرده) ما را باز آوريد ! سوره دخان‏ : أَ هُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَكْناهُمْ إِنَّهُمْ كانُوا مُجْرِمِينَ «37» آيا مشركان مكه (از نظر موقعيّت) بهترند يا قوم تبّع و ديگرانى كه قبل از آنان بودند ؟ ما آنان را به خاطر آنكه قومى تبهكار بودند كرديم. (پس چرا اينها عبرت نمى‏گيرند). نكته‏ ها: در قرآن عواملى سبب هلاكت و گرفتارى به قهر الهى شمرده شده است از جمله: فسق، مكر، كفر، تكذيب، ظلم، استكبار، طغيان و گناه. چنانكه مى‏فرمايد: «فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ» به خاطر طغيان نابود شدند و يا «فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ» به خاطر گناهانشان آنان را گرفتار كرديم. . براى افراد ، معجزه آوردن بى اثر است، كسى كه با قاطعيّت مى‏گويد: پس از مرگ خبرى نيست و اين گونه پيش داورى دارد و با لحن‏ «إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ» سخن مى‏گويد لجوج است. . پيام‏ها: 1- بازگو كردن عقايد باطل و خرافات ديگران اگر اثر منفى نداشته باشد مانعى ندارد. لَيَقُولُونَ‏ ... 2- ايمان به ، مرز ايمان و شرك است. (مشركان، خالقيّت خدا را قبول‏ داشتند، امّا قيامت را نمى‏پذيرفتند.) «وَ ما نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ» 3- انتخاب معجزه با خداست، نه با مردم. «فَأْتُوا بِآبائِنا» 4- تاريخ، بهترين درس عبرت است. «قَوْمُ تُبَّعٍ» 5- جرم و وسيله هلاكت است. أَهْلَكْناهُمْ‏ ... كانُوا مُجْرِمِينَ‏
آیات بامداد دوشنبه : . سوره دخان‏ : إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ «43» سوره دخان‏ : طَعامُ الْأَثِيمِ «44» سوره دخان‏ : كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ «45» سوره دخان‏ : كَغَلْيِ الْحَمِيمِ «46» . (ميوه) همانا درخت زقّوم، غذاى گناهكاران است. همچون مس آب كرده در آنها مى‏جوشد. همچون جوشش آب داغ. . سوره دخان‏ : خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلى‏ سَواءِ الْجَحِيمِ «47» سوره دخان‏ : ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ «48» . (به مأموران دوزخ گفته مى‏شود) گنه‏كار را بگيريد و او را به وسط شعله ‏ور بكشيد. سپس از آب سوزان بر سرش بريزيد. . سوره دخان‏ : ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ «49» سوره دخان‏ : إِنَّ هذا ما كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ «50» . (به او گفته مى‏شود) بچش كه تو همان هستى كه به گمان خود عزيز و كريم بودى ! اين همان است كه همواره در آن داشتيد. . نكته ‏ها: « » نوعى غذاى ناخوشايند در دوزخ است. در سوره‏ى صافّات آيه 63 نيز اين گونه آمده است: شَجَرَةُ الزَّقُّومِ‏ ... إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ‏ درخت يا گياهى است كه از دوزخ مى‏رويد، آرى همان گونه كه انسان مجرم در دوزخ هميشه مى‏ماند، درخت هم به اراده‏ى خدا باقى مى‏ماند. . «أَثِيمٍ» به كسى گويند كه بر گناه پايدار باشد. «مهل» به معناى فلز يا مس ذوب شده يا آلوده است. «فَاعْتِلُوهُ» به معناى كشاندن همراه با قهر و خشونت است. . پيام‏ها: 1- معاد، حق است. (مسئله‏ى طعام و آب جوش، ... ) طَعامُ‏ ... فِي الْبُطُونِ‏ 2- سبب عذاب و قهر الهى است. «طَعامُ الْأَثِيمِ» 3- عذاب قيامت هم جسمى است و هم روحى. (عذاب جسمى موادّ جوشان و عذاب روحى، شنيدن تحقير و تمسخر به اينكه شما بوديد كه در دنيا تنها براى خود عزّت و كرامت قائل بوديد.) «ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ» 4- دوزخيان از درون و بيرون مى‏سوزند. يَغْلِي فِي الْبُطُونِ‏ ... صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ‏
آیه بامداد دوشنبه : . سوره فتح : بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏ به نام خداوند بخشنده مهربان‏ سوره فتح : إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبِيناً «1» همانا ما آشكارى را براى تو پيش آورديم. . سوره فتح : لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ يَهْدِيَكَ صِراطاً مُسْتَقِيماً «2» . تا خداوند براى تو گناهِ پيش و پس (از هجرت را كه كفّار مكّه به تو مى‏دهند) ببخشد و نعمتش را بر تو تمام كند و تو را به راه راست هدايت نمايد. . سوره فتح : وَ يَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْراً عَزِيزاً «3» و خداوند تو را با پيروزى شكست ناپذيرى يارى نمايد. . نكته ‏ها: در اين‏كه مراد از «فتح مبين» در آيه اول سوره فتح چيست، ميان مفسران اختلاف است؛ گروهى مانند: آلوسى، ابوالفتوح، علامه طباطبايى و فيض كاشانى، آن را مربوط به حديبيّه مى‏دانند و گروه ديگرى مانند شيخ طوسى، زمخشرى و فخررازى، آن را مربوط به فتح مكّه دانسته ‏اند و هر دو گروه به رواياتى استناد كرده ‏اند. . صلح حديبيّه از آن جهت مهم است كه سرآغاز فتح مكّه و پيروزى‏ هاى مهم پس از آن بوده است، علاوه بر آنكه تا آن روز مشركان تنها به مسلمانان مى ‏انديشيدند و براى آنان جايگاهى قائل نبودند، امّا با پذيرش صلح، در حقيقت مسلمانان را پذيرفتند ، كه اين در واقع‏ پيروزى بزرگى در صحنه سياسى اجتماعى بود. . فتح مبين از آن جهت بود كه در سال ششم، يك هزار و چهارصد نفر همراه حضرت بودند ، ولى بعد از دو سال، ده هزار نفر در فتح مكّه با پيامبر همراه بودند ! . كلمه «ذنب» به معناى دنباله و آثار و هاى هر چيز است و بيشتر در مورد گناه و پيامدهاى سوء آن بكار مى‏رود. . شكى نيست كه هر حركت حق طلبانه، براى منحرفان خوشايند نيست و آن ندا را گناه مى‏شمرند و بر ضدّ مناديان آن، انواع مشكلات، نگرانى ها، آزار و شكنجه ‏ها، نسبت‏هاى ناروا، توطئه‏ ها، اختلافات و شايعات را به راه مى ‏اندازند، امام رضا عليه السلام فرمودند: هيچ كس نزد مشركان، بيشتر از گناه پيامبر نبود، زيرا پيامبر با بت‏ پرستى مبارزه مى‏كرد و حال آنكه مشركان تا قبل از فتح مكّه 360 بت داشتند، امّا با فتح مكّه و پيروزى قدرتمند پيامبر و مسلمانان، تمام اشتباهات پوشانده ماند. . خداوند در سال دوم هجرى كه قبله تغيير كرد و سال كه صلح حديبيّه به وقوع‏ پيوست و سال هشتم كه مكّه فتح گرديد، تمام كردن نعمت را در آينده مى‏دهد مى‏فرمايد: «يُتِمَّ نِعْمَتَهُ»، امّا در حجّة الوداع به آن وعده ‏ها جامه عمل پوشاند و با اعلام نصب حضرت على عليه السلام به امامت، را تمام كرد و فرمود: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي»