eitaa logo
اشعار حسینی و آموزش مداحی
5هزار دنبال‌کننده
279 عکس
178 ویدیو
37 فایل
کانال اشعار حسینی این کانال زیر مجموعه کانال مقتل ضامن اشک است. اشعار بر اساس مطالب مقتل است. http://eitaa.com/joinchat/1055588373C0c7969e8af آی دی برای ارسال اشعار @Yaghoubian آی دی استاد @m_h_tabemanesh آی دی تبادل @purbakhsh
مشاهده در ایتا
دانلود
. صاحب عزای حضرت خیر النسا، بیا ای بانی شکسته دل روضه ها، بیا درد فراق تو به خدا می کشد مرا رحمی نما به حال دل این گدا، بیا از بس به هجر روی تو عادت نموده ایم دل می رود به سمت گناه و خطا، بیا ما در میان بحر گنه غوطه می خوریم آقا نجاتمان بده از این بلا، بیا مشغول خویش و بندۀ دینار و درهمیم فکری به حال نوکر زهرا نما، بیا لطف تو بوده گریه کن مادرت شدیم ای سفره دار واسعۀ هل اتا، بیا ای آخرین نگار دل آرای فاطمه آقای من! برای رضای خدا، بیا آقا به حقّ چادر خاکی مادرت آقا به حقّ داغ دل مرتضی، بیا .
. سلام‌الله‌علیها ✍ بالاتر از اندیشهٔ دنیاست زهرا بالاتر از بالاتر از بالاست زهرا نور خداوند است هر سو بنگری هست سرّ خداوند است، ناپیداست زهرا اهل قیاس او را نمی‌فهمند هرگز آن‌سوتر از مقیاس انسان‌هاست زهرا درس شهادت را حسین آموخت از او مرد آفرینِ روز عاشوراست زهرا در زندگی چیزی برای خود نمی‌خواست هرچه علی می‌خواست را می‌خواست زهرا روزی که مردم وقت یاری خواب بودند پای غریبی علی برخاست زهرا دل را به آتش زد علی تنها نماند افسوس خود در شعله‌ها تنهاست زهرا پروانه‌ها از شعله‌ها پروا ندارند در سیل آتش کوهِ پا برجاست زهرا در انتهای این مصاف نابرابر پیروز میدان بی‌گمان زهراست زهرا... «اللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّک‌َالفَرَج» «اللهم العَن الجِبت والطّاغوت والنّعثل» ..
. 🏴 عجل الله تعالی فرجه ✍ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ بلا عظیم و گره کور و امتحان سخت است چقدر پیروی از صاحب الزمان سخت است شبیه هرکه به جز اوست زندگی کردیم ولی شبیه به آقا ... !؟ برایمان سخت است قصور ماست اگر تحبس الدعا شده ایم مقصریم که رفتن به آسمان سخت است برای دیده ی هرجاییِ منِ دل سنگ مجال دیدن دلدار هر زمان سخت است چقدر فاصله مانده، چقدر از او دوریم و‌ راه رفتن با پای ناتوان سخت است اگرچه غرق گناهیم، دوستش داریم نبودن ولی مهربانمان سخت است اگرچه دورم از او، بین روضه نزدیکم نفس کشیدن بی روضه، بی گمان سخت است همیشه قصه ی بی مادری غم انگیز است همیشه رفتن یک مادر جوان سخت است ز میخ سخت تر، آغاز بی کسی علی ست به روضه خوان بگو این روضه را نخوان ... سخت است به ‌پیش دیده ی مردم زدند فاطمه را اگرچه روضه عیان است، در بیان سخت است .
🏴 سلام الله علیها ۱۴۰۲ کیست این مادر که از پیغمبران هم برتر است قطره ای از وصف او، یس و نور و کوثر است مادر امثال ما، نه ! مادر پیغمبر است ... خوش به حال خانه‌ای که در دلش، این گوهر است عرش، هر شب ربنایش را تماشا می‌کند گردش تسبیح او، صدها گره وا می‌کند چادرش کافی است تا قومی مسلمانش شوند اولیاءالله می‌خواهند دربانش شوند هم گدایان آرزو دارند مهمانش شوند هم شهیدان آرزو دارند قربانش شوند ما چه می‌دانیم؟ پیغمبر به او فرموده است: فاطمه! گریه‌کنان ات را خدا بخشوده است گریه‌کن های شما، عمری اسیر کوچه‌اند بیست شب با پای دل، بین مسیر کوچه‌اند این جوانان، چون حسن، عمری است پیر کوچه‌اند فاطمیه نه ! تمام سال، گیر کوچه‌اند جُرم تو، حبّ علی بوده که بخشیده نشد دختر پیغمبری - چون تو - ستمدیده نشد من نمی‌دانم چه‌ها رفته‌است بر قلب امام روضه‌خوان می‌گفت مادر را غلامی زد؛ غلام !! جمله‌ای می‌گویم و رد می‌شوم؛ حرفم تمام ! شعله‌ از سویی و از آن سوی دیگر ازدحام آنچنان کوبید بر "در" که دل حیدر شکست از همانجا حرمت اولاد پیغمبر شکست موقع دفن است؛ دستان پیمبر را ببین ناگهان آغوش وا شد؛ عشق مادر را ببین تکیه‌گاه مرتضی! احوال حیدر را ببین ... در نماز دفن، چشم خیس دختر را ببین مرتضی الله اکبر گفت ... زینب گریه کرد ! یادش آمد پیکری در زیر مرکب ... گریه کرد .
. سلام الله علیها پناه هر دو جهان است چادر زهرا امید کون و مکان است چادر زهرا شبی دلیل نجات چهل یهودی شد که منجی همگان است چادر زهرا چه سایه ای که شده مهد ِ یازده خورشید چه قدر خیر رسان است چادر زهرا زبان همیشه ز وصفش به مِن مِن افتاده همیشه فوق بیان است چادر زهرا قسم به زینب و صبر و وقار و غیرت او سلاح شیر زنان است چادر زهرا همیشه محرم و مرهم به کوه غم های ِ دل امام زمان است چادر زهرا اگر چه سوخت ، اگر گشت خاکی اما باز پناه هر دو جهان است چادر زهرا آبان ۱۴۰۲ ✍ .
. السلام علیکِ ایتها الصدیقة الشهیدة ای عشق بی تکرار ، ای بهترین دلدار زیباترین جلوه ، از رحمت دادار ای لطف بی منت ، ای کوثر رحمت ای بودنت نعمت ، ای مادر غمخوار ای ابر پربارش ، زیباترین خواهش همواره در جوشش ، چون چشمه ی پربار ای آیه ی برتر ، ای سایه ات بر سر بالا سرم مادر ، هر نیمه شب بیدار نامت بهار من ، یادت قرار من دار و ندار من ، ای چاره ی هر کار ای مهربان یارم ، تنها طرفدارم بودی پرستارم ، با زحمت بسیار ای دیده هایت تر ، تا لحظه ی آخر لالایی ات مادر ، زیباترین گفتار ای مهر بی پایان ، بر درد من درمان ای در دلم مهمان ، ای خوبی سرشار عمری تو در خانه ، گشتی چو پروانه در بین گلخانه ، بودی گل بی خار ای روح و ریحانم ، ای نور چشمانم گهواره ی جانم ، دستانت ای دلدار ای بهترین مادر ، ای اولین یاور ای از جهان برتر ، ای سرور و سالار ای مهر و ای ماهم ، ای نور دلخواهم ای حسرت آهم ، بی تو شوم بیمار یاد تو مهمانم ، در قلب و در جانم نام تو می خوانم ، با دیده ای غمبار ای عشق بی همتا ، زیباترین رؤیا بی تو همه دنیا ، شد بر سرم آوار ای جان و ای جانان ، رفتی مه خوبان قلب من از هجران ، شد نقطه ی پرگار ای دختر طه ، ای هستی مولا ره می روی اما ، با یاری دیوار ای معنی قرآن ، والاترین انسان از پستی دوران ، دیدی چرا آزار ای روح پیغمبر ، ماه شب حیدر ای مظهر داور ، در سیره و کردار ای ماه و خورشیدم ، ای روح امّیدم حال تو پرسیدم ، از سرخی مسمار هستم به فتوایت ، مست تولایت گردیده مولایت ، تنهاترین سردار ای مظهر ایثار ، ای محرم اسرار من جان دهم ای کاش ، در لحظه ی دیدار ای سوره ی کوثر ، هستم من ای مادر تا صحنه ی محشر ، از دشمنت بیزار من بی تو می میرم ، از زندگی سیرم هر لحظه دلگیرم ، با این دل خونبار ای دیدنت هر بار ، زیباترین دیدار ای بهترین دلدار  ، ای عشق بی تکرار  تقدیم به بهترین مادر دنیا حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از طرف مادرم ✍ . ...┅═┄⊰༻↭༺⊱┄═┅ کانال اشعار حسینی ایتا https://eitaa.com/asharehoseini14/7619 گروه اشعار حسینی https://t.me/joinchat/TnNArTssrr8vRxab
. زهرا که تر شد عالمی از لطف بارانش با چادرش حتی یهودی شد مسلمانش زهرا اناری خواست، اما دید در خانه آمد اناری از جنان در بین دستانش از مرد نابینا گرفته "رو" اگر زهرا این جلوه یک قطره است از دریای ایمانش طبق روایت آمده وقت نماز او تا آسمانها میرود نور از شبستانش داده خدا رزق دوعالم را به دست او یک عمر روزی خورده ایم از آب و از نانش یک عمر شیعه داغدار داغ یک کوچه است آن کوچه ای که مجتبی بوده است گریانش از مجتبی گفتم که آه... از سینه ام برخواست بابا ندید او را در این ایام خندانش مادر بیا، مادر بیا، اینجا خطرناک است... این است کابوسی که میکرده پریشانش ✍ .
. به چشم روشنی شام تار منتظرم به صبح – آن قسم آشکار- منتظرم بیا که عید بیاید به خانه‌ی دل ما حضور سبز تو را ای بهار منتظرم اگرچه دیر شده با گذشت اینهمه سال به حکم مطلق پروردگار منتظرم تورا نخواستم آنگونه‌ای که باید خواست شبیه مردم اهل شعار منتظرم زمانه می‌گذرد نا امید ؛ اما من به رغم خستگی روزگار – منتظرم هنوز آمدنت آرزوی عقربه هاست به دیرپایی این انتظار منتظرم تو را ندارم و از هرکسی ندارترم کجاست آن کرم بی‌شمار ؟ منتظرم میان روضه هوای مدینه پیچیده به خاک چادر آن بی مزار منتظرم   ✍ .
. در اصلِ غدیر، خدشه ناممکن بود کشتند هرآنکس به علی (ع)مومن بود از شُوْر سقیفه سهم سادات جهان بی مادری و شهادت محسن(ع) بود .
. آتش افتاده به جان همه اما چه شده؟ همه جمعند در خانه ی مولا چه شده؟ آسمان ناله زدو گفت درآن جا چه شده؟ فاطمه پشت افتاده خدایا چه شده؟ دودی از آتش آن در به سماوات رسید گل یاس نبوی را چه جراحات رسید به فلک ناله ای از مادر سادات رسید که خبر داشت که درعالم بالا چه شده؟ آسمان دید که برعرش طنین افتاده شعله بربال وپر روح الامین افتاده غنچه پرپر شده وگل به زمین افتاده وای فضه توبگو پهلوی زهرا چه شده؟ فضه میگفت که از چشم گهربار بپرس من نگویم چه شده از درودیوار بپرس فاطمه روی زمین است زمسمار بپرس آه مسمار درخانه دراین جا چه شده؟ درهیاهو که همه فتنه گران همدستند ناگهان آتش و بیداد بهم پیوستند عده ای دست علی را به طنابی بستند بی حیا مردم بی شرم شمارا چه شده؟ گرچه مأمور به صبراست تواناست علی دربر کوه مصیبات شکیباست علی خیزای فاطمه ازجای که تنهاست علی خیزازجا وببین حرمت مولا چه شده؟ نظر گل به سوی خرمنی ازخارافتاد مثل آتش به دل اهل ستمکار افتاد بازوی فاطمه با ضربتی ازکار افتاد یارتنهای علی در براعدا چه شده؟ به خداوند ،گل لم یزلی زهرا بود درشب غربت وغم نورجلی زهرا بود تا که جان به تن یار علی زهرا بود ای «وفایی» چه بگویم گل طاها چه شده؟ ✍ .
. ای گل یاسین گل باغ عفاف کعبه نماید حرمت را طواف شمه ای از جلوه ی ایثار توست بخشش پیراهن شام زفاف هست جنان خانه ی دربست تو جودوکرم می چکد ازدست تو ای که تویی چشمه ی خیر کثیر وقت عطا وکرمی بی نظیر جز تو چه کس قوت وغذای سه شب داده به مسکین ویتیم واسیر برکرمت دوست نظر داده است آیه به شأن تو فرستاده است ای که تویی جلوه ای ازکبریا آیتی از عصمت تو شد حیا نیست عجب گرکه بخوانم تو را لیله ی قدر همه ی انبیا نورتو شد باعث اشراق هور راز سماواتی والله ونور ای همه نور وهمه حُسن صفات نورتو خیزد به فلک درصلات ناز تورا خالق تو می خرد ناز کنی گربه همه کائنات عرش برین قبله ی حاجات توست فخر خداوند مناجات توست گل همه جا برتو توسل کند نام تو را زمزمه بلبل کند بانوی گل های بهشتی وباز نام توبه روی لبم گل کند ای که وجود تو وجود علیست نام شریف تو سرود علیست فاطمه ای جان من وروح من ای تو به طوفان بلا نوح من جز تو کسی نیست دراین بی کسی مرهم زخم دل مجروح من ای سند غربت ودرد علی شاهد رخساره ی زرد علی ای که توهستی همه جا یار من دلبر من یاور وغمخوار من دست تو را ضربت دشمن شکست تا نگشاید گره از کارمن رفع غم از خاطر غمناک کن اشک مرا بار دگر پاک کن ای به همه درد گواه علی ای همه جا رهرو راه علی خیززجا بهر تسلای من راه برو پیش نگاه علی عقده زکار دل من باز کن ای تو مسیحای من اعجاز کن بامن اگر باز تکلّم کنی غربت من راتو تجسُم کنی زنده شود باردگر جان من گربه رویم باز تبسُم کنی ارلب تو دور چولبخند شد هم نفس من نفسم بند شد تاکه نظر برتو وحالت کنم گریه به زخم روی بالت کنم من زتو شرمنده شدم فاطمه ازچه تو گویی که حلالت کنم دره من روی توگشته کبود جرم توجز محبت من چه بود ازغم خود بی تب وتابم مکن از شرر داغ کبابم مکن اینقدر از رفتن ومُردن مگو آه مرو خانه خرابم مکن هیچ مگو شمع من از خامشی ورنه علی را زغمت می کُشی ای ملک خاک نشینم مرو داغ تو ماند به جبینم مرو گرکه روی سوی فلک ،هجرتو می زند آخر به زمینم مرو روشنی ازچشم من آخرمگیر با پربشکسته ی خود پرمگیر رفتن توپشت مرا خم کند قلب مرا آینه ی غم کند داغ توای مایۀ هستی من عمرعلی رابه خدا کم کند آه کجا می روی آهسته تر همره خود جان مرا هم ببر بی تو رود از دل وجانم شکیب بی تو دراین شهر غریبم غریب با تو پراز کوثر نورم ولی بی تو پراز آیه ی امن یجیب جان به لب آمد زجدایی مگو بس کن ازاین درد «وفایی» مگو ✍ .
. ای باخبر ز زندگیِ موبه‌موی من چشمِ خدا تویی همه جا، کوبه‌کوی من می‌بینی اَم نفَس به نفَس، لحظه لحظه اَم ایکاش روبراه شود، سمت و سوی من رفتارِ من، مؤیدِ گفتارِ من نشد با یک نظر، درست شود خلق و خوی من بوی گناه، گاه احاطه کند مرا یادِ تو باز، تازه کند عطر و بوی من آب از سرم گذشت، نجاتم دِه ای عزیز ای در میان موجِ بلا، چاره جوی من عادت بده زبانِ مرا هم به ذکرِ خود ای همزبانِ فطرتِ تسبیح گوی من هرچند بر تو نوکرِ نالایقم، ولی... رویی نشان بده دگر، ای ماهروی من بگذار با تو گریه کنم، بهرِ مادرت پر کن ز اشکِ روضه دوباره سبوی من می‌گفت پشتِ دربِ حرم، با زبانِ حال: در قتلگاهِ من، شده با خون وضوی من مسمار، خونِ سینۀ من را زیاد ریخت خوشحال شد ز لِه شدنِ من، عدوی من این دنده های پهلوی من، از لگد شکست بهرِ علی شهیده شدن، آرزوی من ارثیۀ شهادتِ من را حسین برد باشد شهیدِ کرب و بلا، راهپوی من می‌گفت: جای بوسۀ مادر نمی‌بُرد خنجر مَکِش دوباره به زخمِ گلوی من بس کن، سرم به پیشِ حرم از جفا مَبُر لب تشنه را، سر از بدنش از قفا مَبُر ✍ .