♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت89🍃 زهرا ولے خیلے ساڪت و ناراحت بود. _ چیہ؟تو خودتے زهرا؟ زهرا_... _باتوام زهرا ڪجایے؟ زهرا_من؟...چے میگے متوجہ نشدم _هے پدر عشق بسوزه چہ بلایے سر آدم میاره زهرا_حُسنا تو این چند مدت اصلا دڪتر نرفتے؟ حرفش خنده دار بود . _چے میگے زهرا،ناسلامتے ما خودمون دڪتریم زهرا_نہ منظورم براے آزمایش یا چڪاپ _نہ براے چےبرم؟تو یہ چیزیت هست مربوط بہ اون جواب آزمایشہ حتما بگو ببینم چے شده؟ زهرا_سرگیجہ و ضعفت همیشگیہ؟ _نہ خانم دڪتر، بیشتر موقع خستگے و ناراحتے ... خب چے تجویز میڪنے خانم دڪتر ؟ هیچ جوابے نداد. رسیدیم و هردومون داخل حرم شدیم بعد دعا ،نشستیم و زیارت عاشورا خواندیم . زهرا اومد روبہ روم نشست .چشماش پر اشڪ بود ... زهرا_حُسنا یہ چیزے میخوام بگم نمےدونم چطورے بگم . _مربوطہ بہ آزمایشہ؟ با سر تایید کرد _بگو هرچے هست...اینجا آرومم . زهرا_البتہ خودت میدونے ڪہ آزمایش توش خطا هم هست ، بہتره دوباره آزمایش بدے _یعنے اینقدر وخیمہ اوضاعم ؟ فقط بہم بگو چقدر دیگہ زنده ام ... زهرا منو بہ آغوش ڪشید و گریہ کرد. لبخند تلخے زدم یعنے روزگار سختے هاے من روبہ تمام شدن است؟ بلند شدم و بہ سمت ضریح رفتم. _اے سید بزرگوار ...پیش خدا شفاعت منو بڪنید . بگید یہ بنده روسیاهے بود ،دوست داشت بہ حقیقت برسہ، عاشق شد ،سختے هاشم تحمل ڪرد ... هربلایے سرم بیاد راضیم. میدونم ادعاے بزرگیہ راضے بہ رضاے تو شدن . ولے میخوام بگم الان با تمام وجود راضیم. هیچ اعتراضے نمیڪنم ڪہ چرا اینقدر زود دارم از این دنیا میرم. خدایا منو بخاطر همہ تقصیراتم ببخش... اونقدر گریہ ڪردم ڪہ زهرا دستامو گرفت و بلندم کرد .منو بیرون برد و لیوان آبے بہ دستم داد. سوار ماشین شدیم . بعد چند دقیقہ زهرا یہ گوشہ نگہ داشت. نگاهش بہ روبہ رو بود. زهرا_ حُسنا منہ احمق نمےدونستم چہ بلایے سر تو اومده . برگشت سمتم و دستامو گرفت زهرا_ قربونت بشم ، چرا بہ من نگفتے ...تو چقدر صبورے... با اون بلاهایے ڪہ سر تو اومد ...خدایا ڪمکش ڪن ...اون حرومزاده ها ... اشڪاشو پاڪ ڪرد. زهرا_الان هم اشڪالے نداره ، راحت میشہ سقطش ڪرد . یہ لحظہ احساس ڪردم اشتباه شنیدم.برگشتم سمتش و گفتم _چیڪار ڪنیم؟ زهرا_سقطش ڪنیم _سقط؟چے رو سقط ڪنیم؟ زهرا_بَ... بچہ رو تازه سیگنال هاے صوتے شنوایی ام بہ مغزم رسید و مغزم براے تحلیل ڪردن تلاش میڪرد. _یا فاطمہ زهرا .... دست بہ سر گرفتم ، در ماشینو باز ڪردم ...احساس خفگے بہم دست داده بود . ڪنار ماشین زانو زدم و نشستم زهرا از اون طرف بہ سمتم اومد دستمو گرفت زهرا_ پاشو حُسنا ...چیزے نشده ، تو اینقدر سختے ڪشیدے این یڪے در مقابلش هیچہ ... _زهرا امڪان نداره ... محالہ...با اون همہ سختے ها و ترس و فشارهایے ڪہ من تحمل ڪردم ، با اون همہ خونریزے چطورے این ... زهرا_نگران نباش ، این بچہ نمیتونہ بمونہ ... حرومزاده است راحت میشہ انداختش داد زدم _این بچہ حلال زاده است .پاڪہ پاڪہ ...هیچ حرومے بہ من دست نزده زهراچشماش گرد شد . _چے میگے حُسنا آخہ چِ....چطورے؟ بہ هق هق افتادم . _این ...این ...بچ ...بچہ ے طوفانہ با دست بہ صورتش زد زهرا_چے میگے؟ طوفان؟ چطورے آخہ _اونہا... دنبال دختراے باڪره بودن .....ما...ما مجبور شدیم با هم عقد ڪنیم ....حاج آقا پناهے صیغہ مون رو خوند .... زهرا وحشت زده از جاش بلند شد چند بار رفت و برگشت _تو ... تو چرا الان این چیزها رو دارے بہ من میگے؟دوماهہ برگشتے الان میگے؟ _چے میگفتم بدبختیامو ...من نمےدونستم این حالم ازعلائم بارداریہ زهرا_پاشو بریم ببینم چہ خاڪے میتونیم بہ سرمون ڪنیم. خدایا این یڪے رو دیگہ ڪجاے دلم بزارم ... بچہ من و ...طوفان ؟؟؟ ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت90 بعضے وقتہا زندگے بہ مراد تو نمیچرخہ بعضے وقتہا چنان لاے منگنہ قرارت میده ڪہ نمیتونے تڪون بخورے فصل غم براے همہ هست ، فصل ِغم زندگے من بہ مخاطب خاصش حتے مجال استراحت هم نمیدهد . آنقدر شوڪہ بودم ڪہ نمیتوانستم درڪ ڪنم ڪجا هستم؟ بہ در خونہ رسیدیم . زهرا برگشت و نگاهم کرد .میخواست چیزے بگوید ولے حالِ مرا ڪہ دید منصرف شد. زهرا_نمیخواے پیاده شے حُسنا ؟ _ نمیتونم تنہایے برم تو ‌...جون ندارم ، میشہ باهام بیاے؟ زهرا_آره عزیزم بیا بریم ڪلید را انداختم و وارد خونہ شدم . همہ بودند .دایے،مامان،احسان اونہا رو ڪہ دیدم لحظہ اے عقب گرد ڪردم .زهرا پشت سرم ایستاده بود .دستمو گرفت . _آروم باش حُسنا مامان و دایے مارا ڪہ دیدند خوشحال بہ سمتمان آمدند. مامان_بہ بہ عروس خانم ، خوش اومدے عزیزم .حُسنا زودتر خبر میدادے زهرا هم باهاتہ دایے حبیب با لبخندے برلب دست بہ سینہ زهرا را نگاه میڪرد . دایے_خانم ، خوب بلدے سورپرایزمون ڪنے.چرا هرچے زنگ میزنم گوشیتو جواب نمیدے؟ زهرا _گوشیم تو ڪیفم بود صداشو نشنیدم. مامان نگاهم ڪرد و گفت حُسنا چرا رنگت پریده مادر؟ _خوبم یہ ڪم خستہ ام رمقے در پاهایم نبود.سعے ڪردم سریعا از زیر نگاهشون فرار ڪنم .زهرا هم دنبالم بہ اتاق اومد. روے تخت دراز ڪشیدم مامان وقتے حالمو دید یہ ڪم نگران شد . مامان_چیہ حُسنا چرا اینقدر رنگت پریده ؟ زهرافورا رفع و رجوع ڪرد _هیچے حوریہ جون فڪرڪنم یہ ڪم فشارش افتاده ،بخاطر فشار ڪاریہ،اگر یہ ڪم آب قند بخوره حالش بهتر میشہ. مامان_ازبس از خودت ڪار میڪشے. مادرِبیچاره من نمیدانست ڪہ چہ بلایے بر سر دخترش آمده . از اتاق بیرون رفت و دایے داخل شد. دایے_چے شده؟ هیچڪدوم جواب ندادیم ڪنارم نشست . دستامو گرفت یہ حسِ امنیت بہم دست داد. بہ چشماے دایے ڪہ نگاه ڪردم بغضم ترڪید و شروع بہ گریہ ڪردم. دایےِ خوب من بدون آنکہ بپرسد چہ بر سرم آمده دست بہ سرم میڪشید و دلداریم میداد. همزمان با من اشڪهاے زهرا هم جارے شده بود. دایے حبیب میدونست یہ چیزے هست ولے بہ خودش اجازه نمیداد بپرسد. زهرا_یواش تر ..بس ڪن حُسنا ، مامانت الان میاد نگران میشہ اشڪہایم را پاڪ کردم. مامان با لیوان آب قند وارد شد .زهرا لیوانو از دستش گرفت و رو بہ دایے گفت. _آقا حبیب بذارید یہ ڪم حُسنا استراحت ڪنہ تا حالش بہتر شہ با این حرف، دایے وبعد هم مامان از اتاق بیرون رفتند. بہ سختے نصف لیوان آب قند را خوردم. _زهرا حالا چیڪار ڪنم؟بدبختیم ڪم بود اینہم بہش اضافه شد . زهرا_حُسنا بہ نظرم بہ سیدطوفان بگو؟ _چے؟ اصلا حرفشو نزن تازه شم اون داره عروسے میڪنہ زهرا_اینو میدونم، ولے خب حقشہ بدونہ عصبے شدم _زهرا چے میگے براے خودت ...نمیشہ ... و من دوباره بہ حال بیچارگیم گریہ ڪردم _یعنے اگر الان اینجا بود دوست داشتم با همین دستام خفہ اش ڪنم چرا هر بار من این رشتہ اتصال را پاره میڪنم؟ بازهم یڪ جور دیگر بہ من وصل میشوے؟ درمانده پرسیدم: _زهرا آخہ چطورے ممڪنہ؟شاید اشتباه شده من هیچ علائم باردارے ندارم .مثل ویار ،اضافہ وزن یا ... زهرا_بعضیا ویار ندارن...خیلے ها اولش لاغر میشن ، تو هم ڪہ هورمونهاے زنانگیت بہم ریختہ بود. سرگیجہ ات هم از ڪم خونیت هست ولے احتیاطا یہ سونوگرافے باید بدے چشمامو بستم بہ خودم فشار آوردم _بہ نظرم بہترین ڪار سِ...سِق حتے بہ زبان آوردنش هم برایم سخت بود. زهرا_آره منم همینو فڪر میڪنم . فقط قبلش باید بدونیم چند هفتہ است. اشڪہایم بر روے گونہ ام چڪید من حساب تو را دارم . _ با چیزے ڪہ من حساب میڪنم الان باید... سہ ماهش باشہ زهرا با درد چشمہایش را بست. _فردا میام دنبالت یہ سر بریم پیش دڪتر سرورے سونو و معاینہ ات ڪنہ باز هم خوبہ دڪتر آشنا داریم، میشہ تو مطبشون اینڪارو ڪرد. _ممنون زهرا ، اگر تو رو نداشتم چیڪار میڪردم ؟ زهرا_هیچے وظیفمہ، برام عجیبہ هنوز ...تو و سید طوفان دو آدم سرتق و مغرور ، این وسط فاطمہ...واے دوست نداشتم ادامہ بدهد .دردهایم ڪم بود احساسِ عذاب وجدان هم بہ آن اضافہ شد . زهرا_ من برم یہ سر پیش حوریہ جون . لبخند تلخے زدم _ببخش ڪہ تو موقعیت بدے اینجا اومدے زهرا_ اشڪال نداره ، مہم نیست،این قرصم بگیر بخور تا بتونے یہ ڪم بخوابے تو استراحت ڪن بلند شد و از ڪنارم بیرون رفت. قرص را خوردم و بعد دستم را ناخودآگاه روی شڪمم گذاشتم . _یعنے تو الان اونجایے ...تو بچہ ے طوفانے ...باورم نمیشہ چشمامو بہ سختے بستم. باید بہ هیچے فڪر نڪنم . فردا همہ چیز درست میشود ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت91🍃 درِ ڪلبہ رو باز ڪردم .دوباره همون جاے قبلے...از لاے دیوارهای چوبے ڪلبہ روزنہ اے از نور خورشید بہ داخل راه باز ڪرده بود و صحنہ زیبایے بہ وجود آورده بود. بابا روے صندلے نشستہ بود. پدر_حُسنا بابا بیا سیدعلے رو از من بگیر ، _سیدعلے؟این بچہ ڪیہ بابا؟ پدر_ بچہ تو و آقا سیده ، بابا جان مراقب این بچہ باش ...امانت امام حسینہ ها جلو رفتم و نوزادے ڪہ تو بغل بابا بود رو بہ آغوش گرفتم. بہ محض بغل ڪردن آرامش خاصے تمام وجودم را در برگرفت. صورتش را بوسیدم ،بوے عجیبے میداد شبیہ عطر حرم ... شروع بہ گریہ ڪرد ... با صداے گریہ از خواب پریدم . همہ جا تاریڪ بود .نمےدونم ساعت چند بود ، تمام بدنم درد داشت.از ضعف زیاد معده درد گرفتہ بودم. بہ سختے از جایم بلند شدم و بہ سمت آشپزخونہ رفتم. از تو یخچال یہ ڪم شیرینے برداشتم و خوردم. ضعفم بہتر شده بود. بہ خوابم فڪر میڪنم. _بابا تو هم نمیای تو خوابم وقتے هم میاے یہ چیزے برام دارے. این جملہ مداوم در ذهنم تداعے میشد. "امانت امام حسینہ ...مراقبش باش امانت امام حسینہ" صداے اذان بلند شد. براے آرامش این آشوب درونم وضو گرفتم و بہ اتاق رفتم.سجاده ام را پہن ڪردم و چادر نماز را پوشیدم . قربة الے الله... نماز صبح را ڪہ خواندم.دو رڪعت نماز هم براے آرامش این دلِ خرابم خواندم. بعد نماز بہ زهرا پیام دادم ڪہ ساعت ۸ دنبالم بیاید . یہ ڪم دراز ڪشیدم و زیر لب استغفار میڪردم . _خدایا ڪجاے ڪارم اشتباه بود.باید چیڪار میڪردم ...این چہ اتفاقاتیہ داره سرم میاد ، من چطورے میتونم این امانت رو ازش مراقبت ڪنم؟ یعنے باید نگہش دارم؟ پس آبروم چے؟ هنوز ازدواج نڪرده بچہ دار شدم؟ بچہ بدون پدر مگہ میشہ؟ خدایا خودت بہ حالِ خرابم بہ آبرویم رحم ڪن افڪارم را پس زدم .خواب ڪہ حجت نیست. بالاخره زهرا دنبالم اومد و باهم بہ مطب دڪتر سروری رفتیم. بہ عنوان اولین بیمار داخل شدیم. دڪتر بعد از ڪلے سوال و دیدن جواب آزمایش اشاره ڪرد ڪہ باید سونوگرافے انجام شود . اشاره ڪرد روے تخت ڪنار دستگاه دراز بڪشم. زهرا بالاے سرم ایستاده بود و دستامو گرفتہ بود. چشمامو بستہ بودم براے لحظہ اے صداے تالاپ تلوپ قلبش آمد . با هر تپش قلبش، گویے قلب من از حرڪت مے ایستاد. بدنم یخ ڪرده بود. زهرا _دستات یخ کردند ، حُسنا نگران نباش همہ چے درست میشہ خانم دڪتر _با تاریخے ڪہ من میبینم این جنین الان ۱۲ هفتہ و سہ روزش هست . غربالگریش هم مشڪلے نداره بہ احتمال ۹۹درصد هم پسره ... بہ پسرے ڪہ در خوابم بود ،بہ " سید علے" فڪر میڪنم . زهرا و خانم دڪتر بلند شدند و مشغول صحبت شدند. زهرا_خانم دڪتر حقیقت اینہ، حُسنا شرایطش الان مساعد این بچہ نبود.اخه الان تازه باهم مَحرَم شدند و حتی تو شناسنامہ شون هم اسمشون نرفتہ ...یہ ڪم نگرانیم میشہ ڪارے ڪرد ؟ دڪتر _زهرا تو خودت میدونے الان این جنین ۱۳هفتہ هست. باید بسترے بشه و مسایل قانونی داره ، خیلے این ڪار سختہ، براے من مسئولیت داره زهرا _استاد یعنے تو ڪلینیک یا جاے دیگہ نمیشہ؟ زهرا اصرار میڪرد و با ڪلے خواهش و تمنا، دڪتر قبول ڪرد ،داروهاے مخصوص را زهرا برایم نوشت و مُہر خودش را پاے دفترچہ زد . براے عصر وقت گرفت تا ڪار را تمام ڪنیم. از مطب ڪہ خارج میشدیم بہ این فڪر میڪردم ڪہ قرار است قتل نفس انجام بدهم . قرار است قاتل باشم... _زهرا من قراره قاتل بشم؟من دارم چیڪار میڪنم؟تو عمرم قتل انجام نداده بودم ڪہ الان دارم انجام میدهم. زهرا_حُسنا خودت هم خوب میدونے درستہ این ڪار واقعا ظلمہ و ڪفاره هم داره ولے بخاطر شرایط و آبروت مجبورے. تو ماشین نشستم وزهرا بہ داروخانه رفت تا داروهایم را بگیرد. چند دقیقہ اے گذشت از سر ڪلافگے داشبورد ماشین را باز کردم یہ پاڪت بیرون افتاد . زهرا هم همزمان اومد و ڪنارم نشست. _چہ ڪارتِ عروسیہ قشنگے، براے ڪیہ؟ پاڪت را باز ڪردم فاطمہ و سیدطوفان طبق آیہ هاے عشق قرار است گردهم آییم تا .... بقیہ اش را نخوندم . بہ زهرا نگاه ڪردم ... غصہ دار نگاهم میڪرد. زهرا نمیدانست این دلِ من هنوز بیقرار مردے ست ڪہ فرزندش را در وجودم میپرورانم و او فارغ از همہ جا،درگیر بساط عیش و نوش خودش هست . چقدر این روزها از او دلگیر بودم. باید میبود و حالم را میدید. او در حقم ظلم ڪرده . این روزها چقدر از او بدم مے آید _همین پنج شنبہ بے اختیار اشڪهایم شروع بہ ریختن کرد. سرم را بہ شیشہ چسباندم و غرق غصہ هایم شدم. گاهے از تو متنفر میشوم . در این ابتلائات سخت باید باشے و دستم را بگیرے. ڪجایے اے مرد ؟تصور بے مہریت برایم مشڪل است . توڪہ پابہ پاے من گریستے چگونہ رهایم میڪنے در این بازار آشوب دنیا با این خبر عروسے ، انگیزه ام براے ڪشتن یڪ مظلوم قوت میگیرد. ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت92🍃 مگر بہار نیست اما چرا هواے اینجا نفس گیر است؟ آه از آسمانے ڪہ بے باران باشد و هواے ڪشنده براے اهل زمینش داشتہ باشد. دنیا سخت بر تو مے تازد و تو انگار باید زرد شوی، بے حس شوے، پژمرده شوے و بسوزے ... وآیا دنیا همین است؟ جملہ اے در ذهنم نقش مےبندد: "عاشق حق بہ اندازه عشقش شڪیبایے دارد و صبر استقامت." من چقدر عاشقم؟ چقدر در برابر این پژمردگے ها ، سر خم ڪرده ام؟ چقدر استقامت ورزیده ام؟ باید با دڪتر صارمے مشورت میڪردم. بعد از تماس با دڪتر، زهرا مرا بہ مطب دڪتر رساند . زهرا_مطمئنے نمیخواے باهات بیام؟ _آره ، نیازے نیست .تو برو خداحافظ مثل همیشه مرتب و خوش رو جلویم نشست. وقتے ماجرا را شنید خیلے ناراحت شد دڪتر با نگاهے امید بخش و چشمانے غمگین مرا درس میداد _حُسنا الان شرایط تو فرق میڪنہ، نمیشہ هر ڪارے دلت خواست انجام بدے. میدونے این بچہ جون داره ، حرڪت میڪنہ .تو اجازه ندارے جلو نفَس کشیدنش رو بگیرے. از اون بدتر حتے اگر این بچہ حرامزاده هم بود از لحاظ شرعے شما حق کشتن رو نداشتے. (بعضے وقتہا عقل ناقص من در برابر حڪم الهیت چقدر کوتہ است) چہ برسہ بہ این بچہ ڪہ طیب و طاهر داره رشد میڪنہ . این بچہ، لطف خداست .اون خواب هم بہ نظر من یہ حجتہ براے شما _خانم دڪتر تو شرایطِ من؟آخہ چطورے؟آبروم چے؟ مگہ میشہ بدون پدر؟ بر فرض دنیا اومد براے شناسنامہ اش اسم ڪے رو بعنوان پدر تو مشخصاتش بذاریم. اثباتش ڪلے ڪار دادگاهے داره دڪتر_حُسنا جان این ادعاے عاشقے این ادعاے بندگے همینجاها مشخص میشہ ،اینڪہ با این ادعا حالا چند مرده حلاجے؟ این همہ سختے دارے میڪشے خدا میخواد ببینہ بہ رضاے خودش راضے میشے یا رضاے بنده هاش؟ آبروے تو جلو خدا مهمتره یا آبروے مردم؟ این آزمونه. حضرت مریم با چہ انگیزه و اطمینانے ڪارش را بہ خدا سپرد و جلو رفت. تازه اون بزرگوار بدون شوهر بود. شما کہ پدر بچہ ات مشخصہ از سیره این بزرگوار الگو بردارے میشہ کرد . تو هم بگو خدا برایم ڪافیست. "ألیس الله بڪافٍ عبده" گور باباے حرف مردم. ببین یاد سخن یہ استادے افتادم : "هنگامے ڪہ همہ وسیلہ ها در دست تو است و از ڪار مے افتند و ڪسانے ڪہ تو بر روے آنها سقف هاے بلندے را ساخته اے، از تو جدا مے شوند و رهایت مے کنند؛ درست در آن لحظه اے ڪہ احساس مے ڪنی دیگر هیچ کارے از تو ساخته نیست؛  دریچہ هاے بزرگے به رویت باز مے شود؛ اینجاست ڪہ به او رو مے آورے؛ و او را با تمام وجودت حس مے ڪنے؛ توڪل، یعنے همین"★ حُسنا این همہ سختے و رنج را تحمل ڪردے اینہم تحمل ڪن تا نتیجہ اش رو ببینے. در مورد آقاے حسینے هم من با حاج صادق یہ مشورت میڪنم ببینم چے میگہ _خانم دڪتر من چطورے بہ خانواده ام بہ اطرافیانم بگم؟ نگران آبرومم. سیدطوفان داره آخر همین هفتہ عروسے میڪنہ من بہ بقیہ چے بگم؟ دڪتر_تو نگران نباش یہ امروز دندون رو جیگر بزار من با صادق صحبت ڪنم شب نتیجہ اش رو بہت میگم.احتمالا خودمون با خانواده ات صحبت ڪنیم. آبرو هم ...بسپار بہ خودش .حسبے الله و نعم الوڪیل ... ڪمے آرام شده بودم . حرفہاے خانم دڪتر خیلے وسعت نگاهم را تغییر داد. ماشین نداشتم و باید تاڪسے میگرفتم. خواستم از خیابون رد بوشم ڪہ یڪ موتورسوار با تمام سرعت جلو پایم نگہ داشت. بہ قدرے ترسیدم ڪہ روے زمین نشستم تمام بدنم میلرزید.ناخوداگاه دست بہ شڪمم گرفتم. صداے موتورے را از زیر کلاهش شنیدم _یہ بار بہت اخطار دادیم جدے نگرفتے ، اگر باهامون همڪارے نڪنے جونت در خطره مثل الان کہ دیدے پایش را روے پدال گاز گذاشت و با سرعت دور شد. یہ خانم و دوتا آقا بہ سمتم اومدند .اون خانم ڪمکم ڪرد و از زمین بلند شدم . خانم_دخترم ببریمت بیمارستان؟ _نہ خوبم ، اتفاقے نیفتاده. خانم_مطمئنے؟جاییت درد نمیڪنہ؟ _بلہ ممنون اما چرا جایے میان قلبم درد دارد. درد نبودن او ڪہ سپر بلایم باشد. حالم بد بود لبہ جدول ڪنار خیابان نشستم. بہ دایے زنگ زدم و گفتم حالم خوب نیست اگر ممڪنہ دنبالم بیاید. براے لحظہ اے متوجہ حرڪت جنین داخل شڪمم شدم. هنوز بہ بودنش عادت نکرده ام . حرڪاتش بیشتر شده بود. رفت و آمد ماشین ها را تماشا میڪردم. و بہ رفت و آمد آدمہا فڪر میڪنم ڪہ در زندگے هیچڪس اتفاقے نیستند. هر ڪسے براے امتحانے سر راه آدمے قرار میگیرد. تو براے صیقل دادن من آفریده شده اے براے اینڪہ این آهن را لعاب بدهے و گداختہ ڪنے تا شکل بگیرد. و من هنوز زنده ام .مقاوم ... باید قوے باشم. اے رفیقے ڪہ در تنہاییم همیشہ هستے براے رضایت تو از همہ آدمہا میگذرم ... فقط تو راضے باش. ــــــــــــــــــــــــــــــــــ ★استادعلے صفایے حائرے ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت93🍃 صداے بوق ماشین دایے حبیب بود و بعد از آن هم خود دایے از ماشین پیاده شد و سراسیمہ بہ طرفم آمد. حبیب_ حُسنا چے شدے؟ _خوبم چیزے نیست بیشتر ترسیدم . حبیب_همینجورے گذاشتے بره؟ _فرار ڪرد ...ڪارے نمیتونستم انجام بدهم. سوار ماشین شدم و دایے سر راه چندتا آبمیوه و کیڪ خرید تا یہ ڪم ضعفم برطرف شہ . بہ خونہ ڪہ رسیدیم موقع پیاده شدن از ماشین دایے پرسید حبیب_زهرا گفت عصر یڪے از بیمارستانہا ڪار دارید و شاید تا فردا طول بڪشہ،با این حالت میخواے برے؟ _نہ منتفے شد ، بہ زهرا بگو حُسنا گفتہ عصر نمیام ...حبیب جان از اتفاق امروز هم بہ مامان هیچےنگو حبیب_باشہ خیالت راحت مامان مدرسہ بود. بہ اتاقم رفتم و بعد چند دقیقہ زهرا زنگ و ڪلے سر وصدا ڪرد زهرا_حُسنا چرا گفتے نمیاے .من وقت گرفتم . فڪر خودت نیستے فڪر آبرو خانواده ات باش. _ من ڪہ نگفتم نمیام حالا تا امشب و فردا صبر ڪن مشخص میشہ باید چیڪار ڪنم . تا شب منتظر موندم.وقتے خبرے نشد خودم بہ دڪتر صارمے زنگ زدم و باهاش صحبت ڪردم دڪتر_حُسنا جان حاج صادق میگہ باید باهات صحبت ڪنہ گوشے رو بہ حاج آقا داد و من اول ڪمے درد ودل ڪردم و از ترسہایم گفتم . حاج آقا_خب حالا میگے چیڪار ڪنیم ؟من با سیدطوفان صحبت ڪنم؟ گرچہ گفتنش برایم سخت بود ولے مجبور بودم _نہ حاج آقا ، اون آخر هفتہ عروسیشہ ،میدونید من نمیخوام اون فقط بخاطر بچہ با من زندگے ڪنہ. و دلش پیش ڪسی دیگہ باشہ، زندگے اینجورے رو دوست ندارم.البتہ من هنوز تڪلیفم با خودم مشخص نیست اینڪہ نگہش دارم یا نہ حاج آقا_خب شرایط شما خاصہ و فڪر ڪنم حقشہ بدونہ _خیلے ها بدون پدر بزرگ شدن .فعلا حداقل نمیخوام بدونہ ،نمیخوام این اتفاق مانع عروسیشون بشہ حاج آقا_خب میخواے چیڪار ڪنے؟این بچہ فردا شناسنامه میخواد _براے اونہم یہ فڪرے میڪنم .اگر خواستم نگہش دارم تا وقت دنیا اومدنش یہ ڪارے میڪنم. من فقط نمےدونم هنوز تردید دارم چیڪار ڪنم؟ حاج آقا_از لحاظ شرعے و الهے اگر سقط ڪنید گناه ڪبیره انجام دادید. هم ڪفاره داره و هم عقوبت اخروے _اگر نگہش دارم توضیحش براے خانواده ام چے؟ حاج آقا_ من با خانواده ات صحبت میڪنم.با آقاے شریفے و خانمش هم صحبت میڪنم تا بعنوان شاهد حضور داشتہ باشند. خیلے استرس داشتم .نمیدونستم قراره در آینده چہ پیش بیاید. یہ دفع یادم بہ چیزے افتاد .شاید حاج آقا بہترین ڪسے هست ڪہ میتونم این جریان را با او در میان بگذارم . _حاج آقا یہ چیز دیگہ هم هست.چند وقتہ ماشینے منو تعقیب میڪنہ و حتے تہدیدم ڪردند ڪہ باید باهاشون همڪارے ڪنم و از طوفان اطلاعاتے بہشون بدهم . امروز هم نزدیڪ بود یہ موتورے منو زیر بگیره . حاج آقا_عجب ، پس خیلے قضیہ جدیہ ،خب دختر جان شما چرا بہ سیدطوفان نگفتید؟ _فڪر میڪنم نباید بگم براش خطر داره.اونہم ڪہ اهل محافظ و این چیزها نیست. حاج اقا_ باید با یڪے از دوستام ڪہ توے وزارت اطلاعات هست صحبت ڪنم.در دسترس باشید اگر زنگ زدند جوابشون بدهید. _حاج آقا در رابطہ با بچہ هم تا یڪے دو روزآینده تصمیم میگیرم .بہتون خبر میدهم حاج اقا_ ان شاء اللہ ڪہ بہترین تصمیم رو بگیرید. دو حادثہ سخت در انتظار رویایے با من هستند. خدایا ابر تردید را ڪنار بزن تا بتوانم بہترین تصمیم را بگیرم. یعنے خانواده ام با شنیدن این حرفہا ، باور میڪنند؟ خدایا در این تلاطم و سختے ها بہ من آرامش و صبر عنایت فرما ... ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت94🍃 بعضے وقتہا نمیشود ڪہ نمیشود . باید با حڪم تقدیر ڪنار آمد ... بعد از نماز صبح براے مشورت با قرآن ، وضو گرفتم و روبہ قبلہ نشستم . خواستم قرآن را باز ڪنم .براے لحظہ اے نداے درونے ام مجذوب این ڪتاب مقدس شد و بہ یاریم آمد _بیچاره از حڪم خدا بہ خطش پناه میبرے؟ دنبال چہ هستے؟ غضبش یا عطوفتش ؟ حڪم خدا راه را بر تو مشخص ڪرده ، آن وقت تو دنبال توجیہ ڪار خودت هستے؟ دلت را بہ دریاے بیڪرانش بزن و در برابر هرچہ غیر اوست بایست. براے لحظہ اے ابرهاے تردید ڪنار رفتند و من بہ اطمینان قلبے براے نگہ داشتن این جنین ڪوچڪ رسیدم. پس بہ نامت شروع میڪنم تمام ناگوارے ها را ... صبح با صداے زنگ گوشے موبایلم بلند شدم. حاج آقا پناهے بود ڪہ در مورد قرار ملاقات با آقاے سعیدے صحبت کرد. ساعت ۱‌ظهر قرار ملاقاتم با آقاے سعیدے بود . همان دوستش ڪہ در اطلاعات بود. بہترین مڪانِ ملاقات هم منزل حاج آقا بود .خانم دڪتر مثل همیشہ با لبخند مرا راهنمایے میڪرد. بعد از توضیح تمام اتفاقات بہ آقاے سعیدے ،قرار شد پیگیرے بیشترے انجام شود.و بعدا بہ من اطلاع دهند. این روزها اشتهایم بیشتر شده بود و میل بہ خوردن هم بیشتر. مامان خوشحال بود از اینڪہ دخترش از آن همہ ڪم اشتہایے بہ خوردن روے آورده است. سہ روز تا آخر هفتہ مانده ، روزے ڪہ ... "آن مرد" براے همیشہ متعلق بہ دیگران میشود. همیشہ آخر هفتہ ها منتظر یڪ روز خوب هستیم اما آخر این هفتہ براے من حڪم مراسم عزا را دارد . عزاے از دست دادن عزیزے ڪہ تاروپود وجودم هنوز با آوردن نامش بے جهت بہ تلاطم مے افتد. دل گرفتہ تر از همیشہ دنبال جایے براے خالے ڪردن غصہ هایم میگشتم و چہ جایے بہتر از جلسات هفتگے روضہ ارباب بہ یڪے از هیئت هاے هفتگے پناه بردم .گوشہ اے خزیدم و چادرم را روے صورتم انداختم و براے دل غریبم اشڪ ریختم. _ گفتم عاشقم ،گفتے ڪو؟بیهوده لاف عشق میزنے! راه عشق راه آزمون هاے بزرگ است. راه حسین راه سختے است . هنوز هم اصرار دارے در این قافلہ بمانے؟ چیزے در درونم فریاد میزند تا آخرین نفسے ڪہ بالا مے آید باید بمانم. ...فقط میشود خواهشے ڪنم ؟ میشود آیا "او" را فراموش ڪنم؟ وقت برگشتن بہ خانہ ماشینے مرا تعقیب میڪرد. این بار استرسم زیاد شده بود.سرعتم را زیاد ڪردم و براے اینڪہ مرا گُم ڪند در ڪوچہ پس ڪوچہ ها پیچیدم . دوباره بہ خیابان اصلے رسیدم ، مرتبا از آینہ عقب را نگاهے مے انداختم. و او دست بردار نبود. دنبال موبایلم میگشتم. تو ڪیفم بود و با آن تعقیب و گریز بہ سختے میشد پیدایش کرد. دست بردم ڪہ آن را بردارم و همزمان نگاهم بہ سمت آینہ بود ڪہ ناگہان فرمان ماشین منحرف شد .صداے مهیبے شنیدم و تڪان خوردن شدید ماشین و ضربہ اے ڪہ بہ سرم وارد شد. همزمان دستم را بہ شڪمم گرفتم گرماے مایہ اے روے صورتم را حس ڪردم و افتادن پلڪہاے نامتعادلم روے هم و اینڪ تاریڪے ... ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت95🍃 طوفان★ دو روز دیگر تا مراسم عروسے باقے مانده بود و همہ ڪارها را بہ برادر کوچکترش طاهر سپرده بود. همہ ے این چند روز عصبے بود .هیچڪس نمیتوانست درست با او صحبت ڪند .مادرش ، طاهره و فاطمہ هم ڪلافہ اش کرده بودند. یڪ بار براے خرید لباس بہانہ آورد ڪہ تنہایے تمرڪز بیشترے دارم و خودم میخرم. براے لباسِ عروس هم بہ فاطمہ گفتہ بود من تخصصے در این زمینہ ندارم و نمیتوانم نظر بدهم.با آنہا نرفت. تیر زهرآلود ڪلامش هم بہ سیبل همیشگے یعنے سعید میخورد. سعید هم ڪہ غیر مستقیم محافظش بود.محافظ اجبارے و باید تحملش میڪرد. حال درونش مشوش بود. هر لحظہ منتظر یڪ اتفاق بود تا این مراسم بہم بخورد. این چند روز نمیتوانست درست در چشمہاے فاطمہ نگاه ڪند . این تصمیم ناگہانے مراسم گرفتن هم حاصل شب مهمانے خونہ دایے اش بود. آن شب پدر فاطمہ گفتہ بود میخواهد تنہایے با دامادش صحبت ڪند. وقتے همہ از اتاق بیرون رفتند .دست سید طوفان را گرفت و شروع بہ صحبت کرد : _طوفان ، تو ڪہ میدونے من امروز،فردایے ام .از تمام دنیا همین یہ دختر رو دارم.این دختر با تمام امید و آرزو میخواد بیاد توخونہ تو. میترسم عمرم نڪشہ و عروسیتون رو نبینم دلم میخواد تا زنده ام ببینم شما سر خونہ زندگے رفتید. اون وقت خیالم راحتہ و میتونم فاطمہ و مادرش رو بہ تو بسپارم. رومو زمین نزن و هرچہ زودتر این مراسم رو بگیر . بہم قول بده این ڪارو میڪنے." طوفان اما بین دوراهے رفتن و تسلیم شدن مانده بود. چطور میتوانست دل پدرے ڪہ رو بہ موت هست را بشڪند. دور از رسم جوانمردے بود ڪہ نہ بگوید. اما با خودش میگفت: "تڪلیف حُسنا چہ میشود؟ خودش هم میدانست ڪہ براے اولین بار ڪسے دلش را برده ، ڪسے ڪہ نسبت بہ او احساس مسئولیت دارد . _چطور با فاطمہ زندگے ڪنم در صورتے ڪہ تمام فڪر و ذهنم پِے ڪسے دیگر است. آن شب وقتے بہ خانہ برگشت بہ زیر زمین حیاط پدریش رفت و تا میتوانست خشمش را سر کیسہ بوڪس خالے ڪرد. _حاج حیدر تحویل بگیر ، شاگردتو ببین چہ بہ روزش اومده. ڪو اون مرام پهلوونے ڪہ تو بہم یاد داده بودے. من الان جوانمردم؟ ڪدوم ڪارم جوانمردیہ؟ بگو ڪدوم ڪارم درستہ؟ ڪدوم دلو باید بشڪنم ؟ باید دل خودمو بشڪنم ...آره ... با هر ضربہ این جملہ را میگفت باید دلمو بشڪنم ... باید دلمو بشڪنم او هم تسلیم رضاے الہے شد تا قلبے دیگر شڪستہ نشود.گرچہ قلب حُسنایش شڪستہ تر از این حرفہا بود. این مالڪیت بر حُسنا را از همان روز اولے ڪہ محرمش شده بود با خودش بہ همراه داشت. تصور آنڪہ دیگرے او را از مالڪیتش درآورد برایش دردآور بود. طاهر داشت با تلفن سفارش میز و صندلے ها را میداد .یڪ لحظہ با تعداد صندلے هایے ڪہ شنید برافروختہ شد. _این همہ صندلے براے چیہ ؟ مگہ من نگفتم نهایتا ۱۰۰ نفر .زنگ بزن بقیشو پس بده. طاهر_داداش بخدا من اطلاع ندارم ،مامان و طاهره گفتند _امان از دست این زنہا...اعصاب براے آدم نمیزارن بہ طرف سالن رفت در سالن مادرش و طاهره سادات مشغول صحبت بودند . روے مبل روبہ رویشان نشست. همہ فشار و عصبانیتش بہ دستانش منتقل شده بود و انگشتانش را با قدرت تمام مشت کرده بود. طاهره چرخید و نگاهش ڪرد طاهره_ اوه اوه مامان اینو ببین این ابروها چے میگن؟ عین میر غضب شدے .ناسلامتے عروسیتہ باید تو آسمونہا باشے آقا داماد از لفظ آقا داماد اخمش بیشتر شد. _مگہ من نگفتم فقط ۱۰۰نفر ، اونہم فقط اقوام درجہ یڪ،پس این صندلے ها چے میگن؟ مامان_شما نگران این چیزها نباش، از پس مهمونے برمیایم _آخہ مادر من ، روزے ڪہ دایے دستمو گرفت و قسمم داد هرچہ زودتر این عروسے رو بگیریم من با این شرط قبول ڪردم ڪہ یہ مراسم ساده باشہ نہ اینجورے طاهره_طوفان داداش گلم ، این حرفہا چیہ، این همہ قوم و خویش داریم ، ما ڪہ نمیتونیم دعوتشون نڪنیم.همہ منتظر عروسے شما بودند. طاهر بدو بدو داخل شد. طاهر_داداش پست چے اومده یہ بستہ دارے میگہ باید بہ خودت تحویل بده ، ڪارت شناسایے ات هم ببر ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت96🍃 عصبے بلند شد و وارد حیاط ڪہ شد همزمان با فاطمہ و مادرش روبہ رو شد. بہ سختے و با بے حسے سلام ڪرد و سریع از آنجا رد شد. بے حسے و ناراحتے در نگاهش از چشم زن دایے اش دور نماند. و لحظہ اے ڪہ از ڪنارشان عبور میڪرد ڪنایہ اش را شنید مادر فاطمہ_ این چرا اینطوریہ؟همیشہ اینقدر بہت محبت داره؟ در را باز کرد. آقایے با یہ بستہ روبہ رویش ایستاد. _آقاے سید طوفان حسینے ؟ _بلہ _ڪارت شناسایے از جیبش ڪارتش را بیرون آورد و نشانش داد. _گفتند این بستہ رو فقط بہ خودتون تحویل بدهم . بستہ را گرفت و رویش را خواند. "ازطرف یڪ دوست" تا خواست در را ببندد سعید در را هل داد و داخل شد. میخواست بستہ را از طوفان بگیرد. _چیڪار میڪنے تو همہ ے مسایل خصوصے من باید سرڪ بڪشے؟ سعید_باید احتیاط ڪرد .معلوم نیست چے داخلشہ شاید ... طوفان_آره شاید اسیده، شاید بمبہ، شاید خمپاره است ...ڪاش یڪے از اینہا بود و منو راحت میڪرد از دست شماها سعید_یعنے اینقدر حالتو بد میڪنم؟ دست طوفان را گرفت و گفت در حیاط بماند خودش بہ زیر زمین رفت. پاڪت را ڪمے بررسے ڪرد آنرا باز ڪرد .وقتے متوجہ شد چیز خاصے داخلش نیست طوفان را صدا زد . طوفان پاڪت را باز ڪرد و متن نامہ را خواند . با هر خط نامہ ، گره ابروهایش تنگ تر میشد. پشت پاڪت را باز کرد و چند عڪس ازداخلش بہ پایین افتاد. خم شد و عڪس ها را برداشت . با دیدن عڪس ها عقب رفت و بہ دیوار ڪوبیده شد .سرُ خورد و بہ زمین نشست. هرچہ سعید شانہ هایش را تڪان میداد صدایش را نمیشنید. ذهنش تحلیل نمیڪرد . _باور نمیڪنم ...نہ امڪان نداره بلند شد و یقہ سعید را گرفت و داد ڪشید _ سعید تو گفتے ڪسے بہ اون ڪارے نداره ...سعید تو گفتے ڪسے ڪارش نداره ... سعید حُسنااااا ... خشمگین هوار ڪشید سعیدددد همش تقصیر منہ ، اون بخاطرِ من ... _چے شده طوفان ، چی میگے؟آروم باش آروم باش درمانده شده بود. بہ لباس هاے سعید خودش را آویزان ڪرد و دوباره بہ زمین افتاد _چیڪار ڪنم ؟ دوباره داد زد _ بگو چیڪار ڪنم ؟من حُسنامو میخوام طوفان ڪمرش شڪست .طاقتش از دست رفتہ بود. مطمئن بود تا آخر عمرش آن عڪس ها را فراموش نخواهد ڪرد و ڪابوس شبانہ اش خواهند شد . ڪابوس این عڪسہا از اسارت داعش برایش بدتر بود. آنجا لااقل خودش بود ڪہ سپر بلاے حُسنایش باشد اما اینجا ... سعید پاڪت را از طوفان گرفت و آنرا خواند : "سلام مردِ بزرگ ، از اینڪہ اینقدر مهمے ڪہ برات بادیگارد گذاشتن لذت میبرے؟ اے واے ببخشید ڪہ حواسمون نبود و عشقت رو یہ مدت امانت گرفتیم. حواسمون بہش هست مخصوصا بہ بچہ ات. ببین اگر باهامون راه نیاے جلو چشمات عشقتو و بچہ ے داخل شڪمش رو با هم میفرستیم هوا . این عکس ها هم محض دلجویے بود ڪہ خیالت راحت باشہ حالشون خوبہ. منتظرت هستیم" ناگہان طوفان متوجہ چیزے شد ، انگار دچار برق گرفتگے شده باشد با تمام سرعت بالا رفت . در حیاط داد میزد _طاهره ...طاهره با توام طاهره ... طاهره_جانم طوفان چیی...شده ؟تو چرا اینجورے شدے ؟حالت خوبہ؟ صورتش برافروختہ و قرمز شده بود. موهایش در هم و لباسش خاڪے _هیچے نگو فقط شماره زهرا رو بده ... طاهره_زهرا ؟ _آره خواهر شوهرت ...فقط سریع طاهره شماره زهرا را بہ طوفان داد و او هم شماره زهرا را گرفت و دوباره بہ زیر زمین بازگشت . _جواب بده ...جواب بده _بله _الو زهرا خانم من طوفانم ...گوش ڪنید ، شما از ... از حُسنا خبر دارید؟ زهرا تعجب کرده بود کہ طوفان از او درمورد حُسنا پرسیده _سلام آقا سید ... حُسنا؟ دیروز باهم بودیم امروز نہ خبرش ندارم.چطور؟ _من فقط یہ سوال دارم .لطفا حقیقت رو بہم بگید ...حُسنا... بہ شما گفتہ بود...(چقدر گفتنش برایش سخت بود ) بارداره؟ زهرا تعجب ڪرده بود طوفان از ڪجا متوجہ شده ولے باید میگفت . زهرا_بلہ من میدونستم باید زودتر بہ شما میگفتم ولے حُسنا نذاشت دست بہ سرش گرفت و نشست طوفان _ یا قمر بنے هاشم سعید تلفن را از او گرفت. این مرد از نفس افتاده بود .بہ معناے واقعے ڪلمہ ڪم آورده بود. براے اولین بار سر بہ سجده گذاشت و صداے هق هقش بلند شد . و ڪسے چہ میدانست آن سوے در و دیوار دخترے تمام آرزوهایش را با شنیدن این جملات بر بادرفتہ میدید. فاطمہ همہ چیز را شنید و با خودش عہد ڪرد ڪہ دَم نزند . ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت97🍃 سعید همہ چیز را پشت تلفن بہ زهرا گفت . و زهرا نگران رفیق باردارش بود. چرا حبیب بہ او چیزے نگفتہ ؟ یعنے خبر دارد؟ از آن طرف فاطمہ هم ڪار زیاد را بہانہ ڪرده بود ڪہ زودتر بہ خانہ برود و با خودش خلوت ڪند. خداحافظے ڪرد و خیلے سریع از خانہ ے عمہ اش رفت. سعید دست طوفان را گرفت . او را بہ حیاط برد و لب حوض نشاند . شیر آب را برایش باز کرد و بادست آب بہ صورتش پاشید اما این آب ڪفایت حالِ طوفانِ بیقرار را نمیڪرد. درونش آتشستانے بہ پا بود. سرش را بہ داخل حوض فرو کرد و براے چند دقیقہ نگہ داشت. در زیر آب خاطرات اسارتشان مثل یڪ فیلم جلو چشمانش تداعے میشد: « حُسنا_ببخشید خانمہا مقدم ترند اینهمہ شما ما رو بہ گریہ انداختید حالا من شما رو بہ گریہ میندازم حُسنا _چطورے منو با زور میبرے؟ _شما ڪہ از من لجبازترے حُسنا_ ابروهات خیلے عجیبہ _مال من ؟ چرا؟ حُسنا_گره دارند ،انگار با آدم سر جنگ دارن . لبخند زدم، حُسنا_آهان بالاخره خندوندمت .میشہ بیشتر بخندے برام ؟ حُسنا_من میترسم طوفان میشہ نرے ، من بدون تو اینجا چیڪار ڪنم؟ _چرا نمیخوابے؟ حُسنا_دارم بہ نبودنت فڪر میڪنم . _وقتے سرخ و سفید میشے خیلے بامزه میشی حُسنا _شما هم وقتے اخمو میشے آقا میشے البتہ منو ڪہ میبینے بیشتر اخم میڪنے فلسفہ اش چیہ؟ _فلسفہ اے نداره خانم دڪتر _من ناز ڪشیدن بلد نیستم حُسنا_چرا اون شبہا بدون اینڪہ بہ من بگے بیرون میرفتے؟ آقا سید طوفان من اینجا فقط شما رو دارم ، اگر خداینڪرده بلایے سرت بیاد من چیڪار ڪنم؟ _میشہ گریہ نڪنے؟آروم باش تحمل این اشڪہا رو ندارم ، نمیخوام اذیت شے حُسنا _دست خودم نیست ، میترسم طوفان _آخہ من ترس دارم؟میخواے یہ ڪارے ڪنم بخندے ؟ حُسنا_چیڪار؟ _برات جوڪ تعریف میڪنم .جوون ڪہ بودم خیلے جوڪ بلد بودم . لبخند زد حُسنا_یعنے الان پیر شدید؟ صداے پیرمردها رو دراوردم با دهانے ڪہ انگار دندون نداره و دستایے ڪہ میلرزه _آره دخترم ... اگر جوون بودم ڪہ تو ازم نمیترسیدی. لبشو بہ دندون گرفت و با اشڪہاے پخش صورتش ریز خندید. سرشو بہ زیر انداخت و آروم گفت حُسنا _اتفاقا باید از شما جوونہا ترسید. _میشہ نگام نڪنے؟عذاب وجدان میگیرم . حُسنا_ شما چرا پابہ پاے من گریہ میڪردے؟ _میدونے تا حالا بہ ڪسے ظلم نڪردم . احساس میڪنم در حقت ظلم ڪردم. حُسنا_اگر برگشتیم اگر نجات پیدا ڪردیم ... دستے سرش را از آب بیرون ڪشید . مادرش بہ صورتش میزد و طاهره سادات هراسان بہ سمت حوض دوید. سعید براے اولین بار سرش داد ڪشید _میخواے خودڪشے ڪنے ؟ بہ نظرت راهش اینہ؟ روے زمین دراز ڪشید. نفس حبس شده اش را براے لحظہ اے بیرون داد.و نفس هاے بعدے را عمیق تر _ڪاش این ها همہ ڪابوس باشہ ...و زود تموم بشن ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت98🍃 طاهره سراسیمہ سمت طوفان رفت . _چے شده؟ چرا اینطورے شدے؟ سعید جلو دهان طوفان را گرفت ڪہ مبادا او حرفے بزند سعید_هیچے خانم حسینے ،مسئلہ ڪاریہ. یڪے از طرح ها دزدیده شده ،طوفان بخاطر اون حالش بد شده . طاهره_همین؟ خداروشڪر ، مردم و زنده شدم بہ سمت مادرش چرخید و گفت _چیزے نیست مادر ...مشڪل ڪاریہ بہ طوفان نگاهے انداخت طاهره_ الان برات یہ شربت بیدمشڪ و بہارنارنج میارم تا حالت جا بیاد سعید طوفان را بلند ڪرد و لب تخت حیاط نشاند. _سعید یہ ڪارے ڪن .اون بخاطر من این بلا سرش اومده سرشو تڪون داد _ خودمو نمیبخشم سعید_تو خودتو ناراحت نڪن فرداشب عروسیتہ ، بہ بچہ ها میسپرم پیگیرے ڪنند برافروختہ بلند شد دستشو بہ سمت سعید تڪون میداد با صداے بلند داد زد _چے میگے براے خودت ، اونو بخاطر من گروگان گرفتن ، اون وقت من بہ عیش و نوشم برسم مراسم عروسے بگیرم؟ طاهره سادات با لیوان شربت جلویش ظاهر شد. _بیا داداش اینو بگیر بخور جون بگیرے ڪہ خیلے ڪار داریم . امشب با فاطمہ باید... طوفان عصبانے بود با دستش بہ لیوان شربت زد و آن را روے زمین پرت ڪرد .لیوان هزار تڪہ شد طوفان_شماها چے میگید .عروسے چیہ؟ اون دختر و بخاطر من گرفتن . معلوم نیست چہ بلایے سرش آوردن ... دستاش مشت شده بود . طوفان غیرتے بود و همین قلبش را میسوزاند. اون عڪسہا دیوانہ اش میڪرد دست بہ زانو گرفت. روبہ خواهرش ڪہ هاج و واج مانده بود ڪرد و با درماندگے گفت: سیدطوفان_طاهره...طاهره سادات! حُسنا رو بخاطر من گروگان گرفتن. حُسنا ... حاملہ است . اون بچہ ...بچہ ے منہ ...بہ اینجا ڪہ رسید صداے هِق هِقش بلند شد. _این همہ مدت اون اذیت بود و من نمیدونستم ، چطورے میگید بیخیال همہ چیز بشم و مراسم عروسے بگیرم ؟ طاهره نمیدانست چرا باید حُسنا را بخاطر طوفان گرفتہ باشند؟ چرا حُسنا باردار است؟و بچہ او ، بچہ طوفان است؟مگر چہ رابطہ اے بین حُسنا و طوفان بوده؟ مغزش هنگ ڪرده بود هنوز حرفہایے ڪہ زده شد را باور نڪرده بود. طوفان نامہ و عڪس ها را جلو طاهره انداخت . طاهره سادات براے اولین بار گریہ هاے برادر با غیرتش را میدید . پس آن راز مگو در آن مسافرت ...حُسنا بود.چرا زودتر متوجہ نشد. باور نمیڪرد برادرش دست بہ چنین ڪارے بزند.او ڪہ نمیدانست طوفان در چہ شرایطے بوده و هیچوقت هم از او سوال نڪرده بود. مادرش دم پنجره ایستاده بود . در شوڪ راز برملا شده ے پسرش بہ صورتش زد . آبرویش چہ میشود؟ واے برادرش اگر بفہمد ...بہ فاطمہ چہ بگوید؟ ڪسے نمیدانست فاطمہ اولین ڪسے بود کہ از این راز سر بہ مہر خبر داشت و در حال مجادلہ با خانواده اش است تا هر چہ زودتر این مراسم ڪنسل شود. طاهره سادات با درماندگے روے زمین نشست .باورش نمیشد. سعید بہتر دید این جمع خانوادگے را تنہا بگذارد. بیرون رفت تا همہ جریانات را بہ اطلاعاتے ها مخابره ڪند. پدر مہربان خانہ، سید رحمان با دو هندوانہ بزرگ وارد حیاط شد . چہره اشڪ آلود بچہ ها نوید خبرے ناگوار میداد. هندوانہ ها از دستش افتادند. طوفان طاقت نیاورد و از خانہ بیرون زد . طاهره سادات بہ دنبال برادرش بہ سمت در دوید. طاهره_ڪجا میرے طوفان با این حالت؟ _میرم دنبالش بگردم سعید در ماشین نشستہ بود و مشغول گزارش دادن بہ فرمانده اش بود. طاهره_آقاے لطفے، تورو خدا برید دنبال طوفان ...حالش خوب نیست.میگہ میخوام برم دنبال حُسنا سعید دنبال طوفان دوید و از پشت دستش را گرفت سعید_سید ڪجا میرے؟ _نمےدونم باید برم دنبالش بگردم سعید_ مگہ آدرس دارے؟ _نمیدونم میرم در خونشون یا پیش زهراخانم شاید خبرے داشتہ باشند. سعید_تو برے در خونشون بہ نظرت ڪارِ درستیہ؟ نمیگن تا الان ڪجا بودے؟ممڪنہ دعوایے بشہ بلایے سرت بیارن داد زد _بہ درَڪ بزار منو بزنن . حقمہ ...هر بلایے سرم بیاد حقمہ سعید_باشہ باشہ،حالا بیا سوار ماشین شو باهم میریم اونجا سعید او را سوار ماشینش ڪرد و حرڪت ڪردند. طوفان بہ زهرا زنگ زد و آدرس خونہ ے پدرے حُسنا را گرفت. دم در رسیدند .چند ماشین دم در پارڪ بود. احتمالا تا الان همہ متوجہ غیبت حُسنا شده اند. طوفان لحظہ اے درنگ کرد . این خانواده را با چہ حالے ملاقات خواهد ڪرد .وقتے او را ببینند عڪس العملشان چہ خواهد بود؟ نگرانیش را ڪنار زد و سریع دست برد و دڪمہ زنگ را فشار داد. بعد از چند دقیقہ در باز شد.سعید و طوفان وارد شدند . درِ خونہ باز شد احسان با خشم دوید و یقہ طوفان را گرفت و او را بہ دیوار ڪوبید. _همش تقصیر توئہ نامرده ... خواهرم ڪو؟ بگو ڪجاست؟ چہ بلایے سرش آوردے؟ حبیب ، حاج اقا پناهے و سعید مداخلہ ڪردند و او را از طوفان جدا ڪردند .روبہ احسان گفت_هرچے دوست دارے بگو حقمہ طوفان سر بہ زیر وارد خونہ شد.میدانست مخاطبش فقط یڪ نفر است. یڪ مادرِ چشم بہ راه... #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 http://eitaa.com/cognizable_wan

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت99🍃 سیدطوفان بدون توجہ بہ بقیہ بہ طرف حوریہ خانم رفت. پایین پایش نشست. حوریہ ڪہ چادرش را بہ صورتش ڪشیده بود براے لحظہ اے سرش را بالا آورد . طوفان روے نگاه ڪردن بہ چہره این مادر را نداشت. نمیدونست باید چہ بگوید؟ _من ...من نمیخواستم اینجورے بشہ ، میدونم هر اتفاقے بیفتہ من مقصرم من هیچوقت خودمو نمیبخشم ...تورو خدا حلالم ڪنید مادر حُسنا سڪوت کرده بود. طوفان سرش را بالا آورد و گفت : _چرا چیزے نمیگید ؟چرا تو گوشم نمیزنید ؟ حوریہ خانم چادرش را عقب ڪشید خوب بہ چہره ے طوفان نگاه ڪرد. پریشان تر از همہ طوفان بود. زمانے محدود مادر زنش بوده و الان تا همیشہ محرم اوست . حوریہ خانم دستش را بلند ڪرد و یڪ کشیده محڪم بہ گوش طوفان زد . سعید میخواست جلو برود ڪہ حاج آقا پناهے دستش را گرفت. سیدطوفان_بازهم بزنید حقمہ حوریہ خانم_اینو زدم نہ بخاطر اینڪہ با حُسنا ازدواج ڪردے ،بخاطر اینڪہ بہ خودت بیاے و برے دخترمو برام بیارے من دخترم رو فقط از تو میخوام زمانے حلالت میڪنم ڪہ دخترم صحیح و سالم جلو چشمام باشہ _ بخدا قسم هر جا باشہ پیداش میڪنم.شده خودمو تحویلشون میدهم ولے حُسنا رو برمیگردونم احسان عصبانے بود _معلومہ ڪہ باید این ڪارو ڪنے، فقط یہ تار مو از سر خواهرم ڪم بشہ بلایے سرت میارم ڪہ هیچڪس جرأت انجام دادنش رو نداشتہ باشہ ... سعید جلو آمد _مراقب صحبت ڪردنتون باشید میدونید تہدید ڪردن بہ نفعتون نیست. مہرداد_ بلہ مشخصہ آدمے ڪہ بادیگارد داره فڪر میڪنہ هر غلطے دلش بخواد میتونہ انجام بده . هر بلایے میخواد سر دختر مردم بیاره هیچڪس هم جرأت نداشتہ باشہ هیچ ڪارے ڪنہ شما مقدس مآبا با این همہ ادعاے پاڪے و تعهد چطورے باوجود یہ زن دنبال یڪے دیگہ راه میفتید؟ روڪرد بہ بقیہ و گفت : امثال اینہا تو خودخواهے خودشون غرقند. و فقط بہ خودشون و پیشرفتشون فڪر میڪنند. وگرنہ با اون بلایے ڪہ سر اون دختر آوردی چرا بعد برگشتنتون رهاش ڪردے؟ آهان فڪر آبرو و این حرفہا ڪہ وسط میاد ، اون آدم میشہ هیچڪاره یا اینڪہ اون موقع تو هوا و هوس ڪارے ڪردے و بعدش ... حاج آقا پناهے _بهتره بس ڪنید من بہتون گفتم شما باید ممنون سید طوفان باشید تو اون شرایط از دختر شما وسط یہ مشت وحشے محافظت ڪرد. مہرداد_محافظت؟ڪو ڪجاست ؟ اینڪہ یہ دختر و با شناسنامہ سفید عقد کرده و یہ بچه تو دامنش گذاشته، الان هم بخاطر این اقا معلوم نیست ڪجاست وچہ بلایے سرش اومده . ما باید ممنونش باشیم؟ هم اینڪہ ما شڪایت نڪردیم خیلیہ اصلا شاید بزور اونو مجبور ڪرده ڪہ... _بس ڪن مہرداد صداے مادرش بود.حانیہ خانم میخواست جلو پسرش را بگیرد تا جوّ متشنج تر از این نشود. حبیب رو بہ طوفان و سعید ڪرد و گفت : حالابرنامہ تون چیہ؟میخواید چیڪار ڪنید؟ سعید_بہ اطلاعات سپردیم دارن بررسے میڪنند.تلفن اینجا رو هم ردیاب ڪار میذاریم تا بہ محض زنگ زدن بتونیم بفهمیم ڪجا هستند. مہرداد_برید بررسے ڪنید. آبروے این خانواده رو چے؟ڪے میخواد جمعش ڪنہ ؟ حاج آقا سعید را صدا زد و هر دو بہ حیاط رفتند. طوفان بہ زهرا نگاهے انداخت بہ سمتش رفت و آرام پرسید : چرا حُسنا نمیخواست من بفهمم ڪہ بارداره؟ زهرا رد نگرانے را در چہره طوفان میدید زهرا_نمیخواست مانع عروسیتون باشہ، آخہ شما شرطتون بعد برگشتن این بود. طوفان بہ پیشانیش زد _لعنت بہ من و اون شرطم طوفان بہ حُسنا و رازدارے و سڪوتش فڪر میڪرد. این دختر چقدر سختے ڪشیده است . . .باید هرچہ زودتر ڪارے ڪند. اگر بلایے سر حُسنا بیاید هیچوقت خودش را نمیبخشد. الان باید چہ ڪار ڪند؟ڪجا برود؟ تحمل این فضا را نداشت. از آنجا بیرون زد .سعید هم بہ دنبالش راه افتاد و از آنجا بیرون رفتند. ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯

♡﷽♡ #رمان_رؤیاےوصال❤️ #قسمت100🍃 طوفان با سعید سوار ماشین شدند و بہ طرف دفتر اطلاعات حرڪت ڪردند. سرگرد مدبرے مافوق سعید در رابطہ با موضوع گروگان گیرے سوالاتے پرسید . مدبرے_همہ ے اطلاعات شخصے و روابط شما با خانم حڪیمے رو آقاے لطفے براے ما مخابره ڪردند .ان شاء الله کہ حتما اطلاعاتے بدست میاریم طوفان_ من برام سوالہ چرا سراغ حُسنا رفتند؟ اونہا ڪہ میدونستند همسر قانونی من ڪسے دیگہ است . از ڪجا نسبت بہ رابطہ ما اطلاع ڪسب ڪردند؟ یعنے اینقدر نزدیک بودند ڪہ نسبت بہ حریم خصوصے من هم اطلاع داشتند؟ مدبرے_با استعلامے ڪہ ما از شماره تلفن خانم حُسنا حڪیمے ڪردیم .متوجہ شدیم تو همون تاریخے ڪہ موبایل شما گم شده بود .پیامے از طرف ایشون براے شما ارسال شده . هرڪسی اون پیام رو بخونہ متوجہ حساسیت شما نسبت بہ ایشون و اون رابطہ میشہ. اونہایے ڪہ گوشے شما رو دزدیدند با این ماجراے گروگان گیرے ارتباط مستقیم دارند . همچنین با پیامهایے کہ بہ ایمیل شخصے تون فرستاده میشد. ما رد اون پیام ها رو زدیم. متاسفانہ از آی پے و سرور خارج از ڪشور فرستاده شده . حتے موبایل خانم حڪیمے رو هم هڪ کرده بودند. سعید_حاج آقا پناهے میگفت خانم حڪیمے همون روز قبل از ربوده شدن منزل ایشون بوده و با اقای سعیدے ملاقاتے داشتند و عنوان ڪرده بود کہ یہ موتورے نزدیڪ بوده اونو زیر بگیره .و تہدیدش ڪردند اگر باهاشون همڪارے نڪنہ ... نگاهش بہ طوفان افتاد. دستہایش را مشت ڪرده بود.صورتش قرمز شده بود و با خشم دندانہایش را بہ هم فشار میداد سعید _اگر همڪارے نڪند ، نمیزارن زنده بمونہ مدبرے_گفتےحاج آقا سعیدے اونجا بوده؟ سعید_بلہ گویا ایشون گفتہ بودند بخاطر مسایل امنیتے موضوع رو با اطلاعات سپاه درمیون میذارن و نخواستند ڪہ وزارت اطلاعات وارد جریان بشہ. مدبرے آرام زیر لب طورے ڪہ سعید بشنوه گفت _عجیبہ ، جدیدا منم بہ مسایلے تو وزارت اطلاعات شڪ کردم . روبہ طوفان ڪرد وگفت _خب ما روے همه تلفنهاتون شنود گذاشتیم .چه محل کار و چہ خونہ . بہ محض خبردار شدن بہ ما هم اطلاع بدید . تلفن طوفان زنگ خورد.طاهره سادات بود . بہ محض جواب دادن صداے گریہ اش بلند شد. _چے شده طاهره ؟درست،صحبت ڪن ببینم چے شده؟ طاهره_طوفان دایے، دایے _دایے چے؟ چے شده؟ طاهره_دایے سڪتہ ڪرد ... آوردنش بیمارستان ولے... ، یہ روز قبل عروسے چہ بلایے سرمون اومد.خدایا ... صداے هق هق گریہ طاهره از پشت تلفن بلند شده بود. _آروم باش الان خودمو میرسونم ڪدوم بیمارستہ؟ طوفان راهے بیمارستان شد اما دیر رسیده بود. فاطمہ و مادرش همدیگر را در آغوش گرفتہ بودند و گریہ میڪردند . مادر فاطمہ_ڪاش بہش نمیگفتم. دیدم حالش بده ها ....ای وای فاطمہ طوفان را ڪہ دید رویش را برگرداند حتے نمیخواست نگاهش ڪند. لیلا خانم مادر طوفان پسرش را ڪہ دید برافروختہ شد. تا بہ حال اینطور ناراحتش نڪرده بود. رویش را برگرداند و بہ طاهره گفت _بہ طوفان بگو از اینجا بره نمیخوام ببینمش طاهره_مامان ڪجا بره ، زندایے هیچے نمیدونہ فڪر میکنہ فاطمہ خودش نخواستہ لیلا خانم_نمےدونم هرچے هست فعلا بگو از جلو چشام دور شہ طاهره بہ سمت برادرش رفت . طاهره_مامان نمیخواد تو رو ببینہ _چرا؟بزار برم ببینم طاهره_نہ طوفان نرو زن دایے میگفت دیشب فاطمہ اومده خونہ گفتہ من نمیخوام مراسم عروسے بگیرم .هرچے ازش سوال پرسیدند چرا ؟ گفتہ نمیخوام فعلا ... دایے هم ناراحت شده .زندایے و فرستاده باهاش صحبت ڪنہ،فاطمہ گفتہ من و طوفان بدرد هم نمیخوریم .از اولش هم اصرار ڪردن اشتباه بود و من میخوام جدا بشم. زن دایے غیر مستقیم بہ دایے تصمیم فاطمہ رومیگہ ڪہ بعدش دایے حالش بد میشہ و سڪتہ میڪنہ. طوفان باید با فاطمہ صحبت میڪرد. بہ سمتش رفت اما او با آمدن سیدطوفان از جایش برخاست و از بیمارستان بیرون رفت. هرچہ صدایش زد جوابش را نداد _فاطمہ ... فاطمہ خانم ... صبر ڪن چادرش را از پشت گرفت . _صبر ڪن باید باهات حرف بزنم. فاطمہ نفس نفس میزد ف_حرفاتو زدے پسرعمہ؛ تو این دوماه حرفاتو زدے، محبتهاتو دیدم . نگاه نڪردناتو دیدم، ساده از ڪنارم گذشتن رو دیدم ، تو اون زیر زمین همہ چیزو شنیدم ... من احمقو بگو داشتم میومدم پایین بہت بگم ڪت و شلوارت آماده است . من چرا اینقدر ساده ام همہ چیزو میدیدم ولے باور نمیڪردم ڪہ دلت پے ڪسی دیگہ است. فقط دوست دارم بدونم چرا ؟ چرا پسر عمہ وقتے دستتو میگرفتم دستتو میکشیدے وقتے نگاهت میڪردم نگاهتو میدزدیدے ؟بعد برگشتنت یہ جور دیگہ اے شده بودے من باور نمیڪردم. _خیلے وقتہ میخوام باهات حرف بزنم اما نتونستم ،عذاب وجدان داشتم. میترسیدم با گفتن این حرفہا دایے حالش بد بشہ.اون شب اومدم بہ دایے بگم اما ...بابات ازم قول گرفت ،قسمم داد زودتر عروسے بگیریم.نتونستم روے باباتو زمین بزنم. ✍🏻 #نویسنده_ز_صادقی ↩️ #ادامہ_دارد.... ☕️🍃☕️🍃☕️🍃 ╭─┅═♥️═┅╮ http://eitaa.com/cognizable_wan ╰─┅═♥️═┅╯