🍂 🔻 #پل_شحیطاط/۵۷ ماموریتی برون مرزی نوشته: ابوحسین ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ چند لحظه بعد افسری که سبیل‌های پرپشتی داشت، در حالی که چوبدستی بزرگی را در دستش می‌چرخاند، نگاهی به داخل ماشین انداخت و با چهره خشن گفت: کجا بودید؟ عبدالمحمد پیش دستی کرد و گفت: از دیوانیه می‌آییم. - آنجا چه کار داشتید ؟ - خانه عمویم رفتیم. - اینجا چه کار دارید؟ - خانه خودمان است. - آدرس خانه تان؟ عبدالمحمد تند تند جواب می‌داد و خونسرد برخورد می‌کرد. افسر نگاهی به سیدناصر کرد و گفت: کارت شناسایی ات را بده. سیدناصر هم خونسرد کارت را از جیب پیراهنش بیرون آورد و گفت بفرمایید. افسر قدری نگاه به کارت می‌کرد و قدری به چهره سیدناصر. انگار دلش رضایت نمی‌داد. با چوبدستی اش روی سقف ماشین زد و گفت: - زود همه پیاده شوید. سریع سریع. عبدالمحمد زودتر از همه پیاده شد و باقی هم خیلی خونسرد پیاده شدند. افسر به چند سرباز گفت این‌ها را خوب بازرسی کنید. ریز به ریز. سیدناصر نگران دوربین بود و خدا خدا می‌کرد سربازها زیر صندلی راننده را نگاه نکنند. دو سرباز بعد از بازرسی رو به افسر گفتند قربان مشکلی ندارند. هیچ چیز در ماشین ندارند. او که حسابی کنف شده بود، گفت سوارشوید و بروید. همه نفس راحتی کشیدند و سوار ماشین شدند و راننده که حسابی ترسیده بود به سمت مرکز شهر حرکت کرد او در گوشه‌ای ترمز کرد و گفت: بفرمایید اینجا آخر خط است. بچه‌ها به سرعت از ماشین پیاده شدند و او رفت. ساعت ۹ شب بود که همگی به منزل سیدهاشم رفتند تا نفسی تازه کنند. سیدهاشم سریع برای شان شام تهیه کرد و حدود نیم ساعت کنار سفره با عبدالمحمد حرف زد که او گفت: سیدصادق برویم. - کجا؟ - الکحلا که برویم هور. - امشب نمی‌مانی اینجا؟ - نه. باید امشب به چبایش ابوفلاح بروم. - هرطور صلاح می‌دانی. آماده ام. برویم. عبدالمحمد عادت داشت بعد از هر عملیاتی تمام مدارک شناسایی و اسنادش را در هور پنهان می‌کرد. با این کار اگر به منزل سیدهاشم حمله می‌شد هم آنجا مشکلی نداشت و هم چیزی دستگیر بعثی‌ها نمی‌شد. عبدالمحمد همیشه چند روز جلوتر از زمان حرکت می‌کرد و همین سبب شده بود که گروه با مشکل دستگیری یا یورش عراقی‌ها مواجه نشود. یک ساعت بعد آنها علیرغم خستگی وارد چبایش ابوفلاح شدند. سیدصادق صدا زد: ابوفلاح کجایی؟ ابوفلاح با دیدن عبدالمحمد بغل باز کرد و او را در آغوش گرفت و پشت سر هم می‌گفت: الحمدلله، لک الحمد، شکرلله. - چیزی شده ابوفلاح؟ - نه. نگران شما بود. - حالا که آمدیم. سالم و قبراق. - بله. ولی خیلی دلشوره داشتم. خیلی دعا کردم. او تمام اسناد را در چبایش جاسازی کرد و باز به ابوفلاح گفت: قرار ما که یادت نرفته است؟ - نه سیدی. اگر اتفاقی برایتان پیش آمد این مدارک را به حاج علی هاشمی در قرارگاه نصرت ایران برسانم. - احسنت. او تادیروقت در چبایش به نوشتن گزارش روزانه پرداخت و برای ابوفلاح از تورهای بازرسی و بازجویی‌های خیابانی حرف می‌زد. ابوفلاح در حالی که یک استکان قهوه تلخ جلوی عبدالمحمد گذاشت گفت: راستی ابوعبدالله زیارت هم رفتید؟ - زیارت. چه زیارتی... این چند روز، روز ما بود. نمی‌دانی برما چه گذشت. - بگو چطور شد؟ معلوم است خیلی راضی هستی. بالاخره زیارت رفتید یا نه؟ - بله و در عمرم این قدر به زیبایی زیارت نکرده بودم. - کربلا یا نجف؟ - هردو. - خوش به حالت. زیارت سعادت می‌خواهد. من که محروم هستم. ابوفلاح حرف‌های عبدالمحمد را گوش می‌داد و آرام اشک می‌ریخت و می‌گفت: تقبل الله. هنیئا لک. رزقنی الله و ایاکم. عبدالمحمد بعد از اتمام گزارش نویسی هایش، استکان قهوه را سر کشید که دید سرد شده است. با خنده گفت: ابوفلاح این قهوه که سرد است. - بله. ۴۰ دقیقه از آوردن آن گذشته است. معلوم است که سرد شده. صبرکن الان گرمش را می‌آورم. عبدالمحمد بعد خوردن قهوه تلخ در گوشه‌ای مشغول خواندن نماز شد. ابوفلاح تنها صدای گریه عبدالمحمد را گوش می‌داد و باگریه او گریه می‌کرد. عبدالمحمد در سجده با صدای لرزان گفت: من کجا، حرم تو کجا؟ من کجا، زیارت تو کجا؟ من کجا، آستانه بوسیدن تو کجا؟ ممنون کرمت هستم. تا نیمه‌های شب عبدالمحمد مشغول عرض تشکر از امام حسین(ع) و امام علی(ع) بود که به او اجازه زیارت داده‌اند. ابوفلاح هم پا به پای او بیدار مانده بود و گریه می‌کرد. چند ساعت بعد ابوفلاح نفهمید کی به خواب رفت. ساعت ۵ صبح بود که با صدای قرائت حمد عبدالمحمد در نماز صبح بیدار شد. او می‌دانست عبدالمحمد تمام دیشب را نخوابیده است. فردا صبح می‌بایست فاز دوم ماموریت شناسایی عبدالمحمد شروع می‌شد. او این بار هم همرا ه بچه‌های گروهش آماده عملیات شناسایی شد. ┄┅┅┅❀💠❀┅┅┅┄ همراه باشید کانال حماسه جنوب، لینک عضویت👇 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #پل_شحیطاط/۵۸ ماموریتی برون مرزی نوشته: ابوحسین ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ سید احمد ۱۵ ساله، اصرار کرد این بار هم اجازه بدهد همراه‌شان باشد. عبدالمحمد در حالی که سر او را می‌بوسید گفت: باشد ولی از جدت بخواه کمک مان کند. ـ حتماً دعا می‌کنم و شما هم موفق می‌شوید. طبق برنامه‌ریزی که عبدالمحمد کرده بود در عملیاتهایی که برای شناسایی می‌رفتند هرکس کاری برعهده اش بود. یکی تامین کننده، یکی تقویت کننده روحی دیگری می‌شد و یکی .... سیداحمد که بودن با عبدالمحمد را یک توفیق می‌دانست گفت: من از عملیات‌هایی که با عبدالمحمد می‌آیم هزار درس و تجربه‌ی اطلاعاتی می‌آموزم. عبدالمحمد باز سر او را بوسید وگفت: این‌ها همه از برکت جدتان است. هنوز حرف‌های او تمام نشده بود که راننده گفت:‌ ای وای تور ایست و بازرسی. در تور بازرسی روی پل شهر العماره در حالی که سرباز عراقی به طرف بچه‌ها می‌آمد، عبدالمحمد روبه سیداحمد کرد و گفت: سیداحمد چطوری؟ آماده ای؟ نعم سیدی، آماده آماده ام. حیاک الله. اهلاً و سهلاً سرباز عراقی با دست اشاره کرد حرکت نکن. ماشین را خاموش کن. همه متعجب مانده بودند که دلیل توقف چیست؟ عبدالمحمد طبق معمول سرش را از شیشه ماشین بیرون داد و گفت: چه شده؟ فعلاً حرکت ممنوع است. عبدالمحمد روبرویش را که نگاه کرد دید گروهی با تیربار آماده شلیک هستند. او برای یک لحظه احتمال داد که لو رفته‌اند ولی سعی کرد آرامش خودش را حفظ کند. هنوز ۵ دقیقه‌ای از توقف آنها نگذشته بود که کاروانی ماشین آژیر کشان از مقابل آنها رد شدند و کسی که در ماشین رو باز بود داشت منطقه را نگاه می‌کرد. با رد شدن کاروان سرباز عراقی اشاره کرد حالا بروید. مشکلی نیست. راه آزاد است. عبدالمحمد وقتی دید کاروان ماشین‌ها یک ماشین بلیزر مشکی را اسکورت می‌کردند فهمید دلیل توقف آنها چه بوده است. عبدالمحمد برای بار دوم پرسید: چه کسی را اسکورت می‌کردند؟ ـ طاها یاسین رمضان ـ او کیه؟ ـ معاون اول رئیس جمهور عراق. چطور او را نمی‌شناسی؟ عبدالمحمد دیگر سوالی نکرد و به راننده گفت: حرکت کن. با دور شدن از تور بازرسی گفت: اگر می‌شد در این موقعیت این طاها یاسین ترور می‌شد چقدر خوب بود. او آدم سفاک و جنایتکاری است. آنها نیم ساعتی در شهر برای دیدن وضعیت مردم شهر دور زدند و به منزل برگشتند. همه بعد از خوردن قهوه تلخ تا شب در منزل سید معلان مشغول بحث درباره‌ی مکان‌هایی که شناسایی کرده بودند شدند. بعد از شام هرکس در گوشه‌ای دراز کشید. هنوز دوساعتی از خوابیدن آنها نگذشته بود که سیدناصر دستی را روی کتفش حس کرد که آن را فشار می‌دهد. با احتیاط چشمانش را باز کرد. عبدالمحمد بود که بی مقدمه گفت: باید برویم. کجا؟ هور چرا؟ اینجا امن نیست یعنی چه؟ چیزی شده؟ واضح حرف بزن. نگران شدم. حرف گوش کن. آماده رفتن شو. وضع خراب است. سیدناصر با تعجب وسایلش را جمع کرد و همراه عبدالمحمد در ساعت ۱ نیمه شب راهی الکحلا شدند و پس از آن به سرعت به هور رفتند. سیدناصر که نمی‌دانست عبدالمحمد از کجا یک مرتبه این تصمیم را گرفته است، گفت: عبدالمحمد چطور یک مرتبه گفتی برویم هور؟ بگو چه شده است؟ بعداً می‌گویم. فعلاً حرفی نزن. ولی الان بگویی بهتر است. خواهش می‌کنم. دیروز صبح سیدصادق وقتی از راه رسید گفت: دیشب به صدام حسین سوء قصد شده است و نیروهای اطلاعاتی دارند تمام مکان‌ها را می‌گردند. ـ عجب. پس این بود. عبدالمحمد طبق معمول شروع به نوشتن روز شمارش نمود. او در صفحه سالنامه اش نوشت: «امروز خبردار شدیم که صدام از یک سوء قصد جان سالم بدر برده است. کاش به درک می‌رفت ولی تقدیر این نبود. بر همین اساس تمام نیروهای اطلاعاتی و امنیتی با راه اندازی تورهای بازرسی به دنبال عاملین این سوء قصد بودند که من با شنیدن این خبر از العماره به هور برگشتم تا گرفتار تورهای بازرسی نشویم. زیرا راه‌های منتهی به مرز دارای حساسیت ویژه‌ای بودند که بیشترین دقت و سخت گیری را درآنجا انجام می‌دادند. ولی بحمدالله به خیر گذشت و ما سریع از کمند آنها خارج شدیم.» سیدصادق دو روز بعد وقتی داشت موضوع سوء قصد به صدام را توضیح می‌داد گفت: تاکنون در اثر بازرسی‌ها استخبارات، فقط از منطقه ما حدود ۱۵۰ نفر را دستگیر و به زندان برده‌اند. اوضاع شهر خیلی وخیم و خفقان زاست. به هرکس که مشکوک بشوند به سرعت او را دستگیر می‌کنند و به خانواده اش هم رحم نمی‌کنند. عبدالمحمد گفت: دراطراف خانه شما هم آمده بودند؟ بله. خدا به شما رحم کرد. اگر آن شب می‌ماندید منزلمان، صبح نمی‌توانستید جان سالم بدر ببرید. آنها حتماً شما را دستگیر می‌کردند. سیدناصر از هوش و فراست عبدالمحمد تعجب کرد و گفت: خدا به ذهن تو برکت بدهد. تو دیشب جان همه را نجات دادی. ┄┅┅┅❀💠❀┅┅┅┄ همراه باشید کانال حماسه جنوب، لینک عضویت👇 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 #نماهنگ توسل به امام زمان (عج) در شب لیل الرغائب من همونم، همیشه از خودم فراری که جز شما نداره یاری، اگه منو بجا بیاری 🔻با نوای محمد حسین پویانفر #توسل http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 خلاصه مطالب کانال های حماسه جنوب را در پیج اینستاگرام زیر دنبال کنید 👇👇 https://instagram.com/hemasehjonob_?igshid=12qetpozgwr6o

🍂 دیدار خانم ناصره‌شرمان نویسنده معروف هندی و مصاحبه‌گر مهدی طحانیان در دیدار صمیمی با آزادگان اردوگاه رمادی #کلیپ http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 #نکات_تاریخی_جنگ 🔻 روند شروع تجاوز دشمن بعثی به ایران اسلامی۲ ━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━ به موازات عملیات منظم ارتش عراق در سرتاسر نقاط مرزی، دشمن به اقدامات دیگری از جمله توزیع سلاح بین عشایر خوزستان و عناصر ضدانقلاب در سراسر مرز دست زد. این اقدام تا حدی گسترده بود که در برخی شهرهای مرزی، از جمله در مناطق کردنشین، خرید و فروش سلاح کاری عادی شده بود و بعضاً بازار گرمی داشت. همچنین، عملیات‌های نامنظم که عموماً با حمایت عراق و گاهی به دست نیروهای عراقی انجام می‌شد، وضعیت استان‌های مرزی را ناآرام کرده بود و تلفات فراوانی را از مردم و نیروهای نظامی و انتظامی می‌گرفت. مین‌گذاری در جاده‌ها، بمب‌گذاری در معابر عمومی و مراکز اقتصادی، کمین به ستون‌های نظامی و خودروهای عمومی و شبیخون به مراکز مختلف، از جمله این اقدامات بود. ادامه دارد ----------------- #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #تاریخ_شفاهی 🔅 نقش مصر در جنگ ایران و عراق ۳ ✦━•··‏​‏​​‏•✦❁❣❁✦•‏​‏··•​​‏━✦ 🔅 از آغاز جنگ تا آزادسازی خرمشهر در ۳ خرداد ۱۳۶۱ به دست رزمندگان ایران، شرایطی که مستلزم ایفای نقش فعال مصر در جنگ باشد، وجود نداشت. این امر سه دلیل عمده داشت: نخستین و مهم ترین دلیل موضع برتر نیروهای عراقی در جبهه های جنگ بود. دومین دلیل، عدم تمایل سادات به ایفای چنین نقشی بود؛ زیرا، او به طور یکسان از رهبران دو کشور درگیر در جنگ که مخالف سرسخت سیاست هایش در قبال اسرائیل بودند، نفرت داشت. سومین دلیل عدم تمایل شیخ نشین های ثروتمند حوزه خلیج فارس به پشتیبانی از ایفای چنین نقشی توسط مصر بود. این دلایل باعث شد تا مصر در این دوران تنها به فروش تسلیحات به طرف عراقی اکتفا کند، اما با ترور سادات در اکتبر ۱۹۸۱ و چند ماه بعد فتح خرمشهر و پیروزی هایی که رزمندگان ایران در جبهه های جنگ به دست آوردند، شرایط برای مداخله گسترده تر مصر فراهم شد. در مصر، حسنی مبارک به قدرت رسیده بود، در جبهه های جنگ، ایران از حریف برتر بود و در میان شیوخ عرب حوزه خلیج فارس، نیاز به یک پشتیبان منطقه ای، به ویژه پشتیبانی که فاصله اش از صحنه نبرد به آنان اطمینان بدهد که در را به آسانی به روی قدرت منطقه ای حریص دیگری نمی گشایند؛ به خوبی احساس می شد. ضمن این که در سال ۱۹۸۲، عراق با اعزام یک هیئت نظامی به قاهره خواستار افزایش سطح همکاری نظامی مصر شده بود. مصر در واکنش به تقاضای عراقی و شرایط به وجود آمده با احتیاط عمل کرد. مصریان ضمن این که پذیرفتند سطح کمک و همکاری های نظامی خود را با عراق افزایش دهند، اما از پذیرش این که همکاری هایشان از چارچوب های تعریف شده فراتر رود و به مداخله مستقیم در جنگ منجر شود، خودداری کردند. ----------- فیلیپ استودارد برای خودداری مصر از مداخله مستقیم، سه دلیل زیر را ارائه کرده است: 1) آگاهی مصریان از ارزش استراتژیک ایران و خطرات احتمالی بیگانگی ایران از همسایگان عربش در بلند مدت ؛ ۲) اعتقاد به این که سرانجام دستیابی به توافق امکان پذیر است و از این رو سودمندترین نقش برای سایر کشورهای عربی در این زمینه، تأمین بقای عراق و تقویت توانایی هایش برای مذاکرات صلح با ایران است؛ ۳) خاطره تلخ مصریان از ماجراجویی مصیبت بار ناصر در دهه ۱۹۶۰ در یمن. -------- به نظر می رسد که برای فهم نقش و موضع مصر در طول جنگ، باید به بررسی شیوه نگرش این کشور در قبال منازعه پدید آمده پرداخت. از دیدگاه مصر جنگ ایران و عراق یک بازی با حاصل جمع صفر نبود که در آن برد یکی لزوما با باخت دیگری مساوی باشد؛ زیرا، آنها پیروزی کامل هیچ یک از دو طرف (حتی عراق را در راستای منافع خود ارزیابی نمی کردند، چرا که این امر می توانست تهدیدی جدی برای نقش منطقه ای مصر باشد. بر پایه همین نگرش، این کشور کوشید تا نقش یک موازنه گر را ایفا کند. نقشی که بر مبنای آن رابطه و همکاری نظامی با عراق از حدود قدرت ایستادگی این کشور در برابر ایران فراتر نمی رفت. مبارک در مصاحبه اش با مجله لبنانی السفیر با تأکید بر سیاست موازنه درباره نقش مصر در جنگ ایران و عراق ادعا کرد: «مصر هیچ گاه از جنگ میان عراق و ایران که هر دو کشورهایی اسلامی اند و میان آنها رابطه دوستی برقرار بوده، حمایت نکرده است. من امیدوارم که ما نقش میانجی را میان ایران و عراق ایفا کنیم. من علت آنچه را که باعث شده تا ایران موضع تندی در برابر ما اتخاذ کند نمی دانم اگرچه ما به عراق آن قدر کمک نمی کنیم که عملیات های نظامی تهاجمی این کشور را علیه ایران ممکن سازد. ما از مذاکرات و میانجیگری برای حل مسائل حمایت می کنیم. ما هرگز به عراق سلاح تهاجمی که با آن به ایران ضربه بزند ارائه نکرده ایم. این هرگز اتفاق نیفتاده است ما آن گونه که برخی تصور می کنند هیچ نیروی نظامی در عراق نداریم. ما در جنگ تخصص داریم. ما در جنگ نمی توانیم یک نیروی ناکامل اعزام کنیم. اگر ما می خواستیم که به عراق نیرو بفرستیم می بایست یک نیروی کامل می فرستادیم ✦━•··‏​‏​​‏•✦❁❣❁✦•‏​‏··•​​‏━✦ همراه باشید #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #پل_شحیطاط/۵۹ ماموریتی برون مرزی نوشته: ابوحسین ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ عبدالمحمد تا چند روزی در هور، کارش تنها کشیدن نقشه و نوشتن گزارش هایش بود. سیدناصر هم به تبعیت از او گزارش این ماموریت را اینگونه نوشت: بسم الله الرحمن الرحیم «گزارش ماموریت‌های شناسایی سیدناصر سیدنور از منطقه‌ی استان العماره و استان بصره و زیارت عتبات مطهره»: السلام علی الحسین(ع) و علی علی بن الحسین(ع) و علی اولاد الحسین(ع) و علی اصحاب الحسین(ع) و علی جمیع الشهدا. روز جمعه بعدازظهر ۶۲/۷/۱۵ پس از تهیه برگ عبور به وسیله سیدهاشم، با نام (احمد جعفر خضیر)، ساعت ۷:۴۵ از عماره به قصد بغداد و زیارت عتبات با یک ماشین تاکسی به همراهی یک سرباز به نام ستار، حرکت کردیم. در ابتدای حرکت، ستار به حضرت امام خمینی ناسزا گفت. ساعت ۸ به اولین دژبانی رسیدیم. ماشین‌های زیادی جهت بازرسی توقف کرده بودند. بدون رعایت نوبت، راننده‌ی تاکسی خود را به دژبان رسانید. دژبان ابتدا برگه یا کارت شناسایی خود (راننده) و سپس صندوق عقب ماشین و جلوی ماشین را بازرسی کرد و اجازه‌ی عبور داد. چون شب هنگام بود و به غیر از رستوران‌های سر راه چیزی دیده نمی‌شد، جاده‌ی اتوبان و تردد ماشین‌ها کاملا عادی به نظر می‌رسید. در بین راه ستار خوابید و من توانستم نام شهرها را از سیدهاشم بپرسم. ساعت ۱۰ شب به استان کوت رسیدیم و دژبانی بدون درخواست برگه، اجازه تردد داد. ساعت ۱۱:۳۰ شب به دژبانی بغداد رسیدیم. دژبانی بغداد نیز بدون درخواست برگه، اجازه عبور داد. شهر، نسبتا خلوت و تردد ماشین‌ها در نیمه شب کم بود. در بین راه چند کامیون که تعدادی زن و مرد کنار آن جمع شدن بودند دیدیم و از آن جا به شرق بغداد، به طرف یکی از فامیل‌های نزدیک سیدهاشم رفتیم. ساعت ۱۲ شب، یک زن در را به روی ما باز کرد. وقتی که مطمئن شدند آشنا هستیم یک مرد بنام علوان از ما پذیرایی کرد. سریع شام تهیه کردند. سپس شروع به پرسیدن از اوضاع جبهه‌ها کرد. برای این که با اطمینان بتوانند صحبت کنند از فامیل و نسبتم سوال کرد. من خودم را اهل الاعوج معرفی کردم که بعد از سوالات زیادی ناچار شدم خود را اهل بصره معرفی کنم. صبح زود، سیدهاشم برای دادگاه نظامی به یعقوبه رفت و مرا تنها در خانه گذاشت. من هم به علت عدم آشنایی به وضع کل عراق و پرسش‌های مکرر از طرف خانواده، بیشتر طول روز را خوابیدم. روز ۱۷/۷، صبح زود با سیدهاشم به طرف پادگان التاجی واقع در مسیر سامرا-بغداد حرکت کردیم. ابتدا سوار اتومبیل شدیم و در منطقه‌ای بنام الثوره، پیاده شدیم. در آن جا بعد از صبحانه به طرف کاظمین حرکت کردیم. ساعت ۷:۳۰ به حرم مطهر کاظمین (ع) رسیدیم. دورتادور صحن عکس‌هایی از صدام که در حال قرآن یا نماز خواندن بود دیده می‌شد. عده‌ی بسیار کمی زن و پیرمرد و نیز چند نفر نظامی در داخل صحن بودند. به سرعت و در حالی که اطراف خود را می‌پاییدیم به طرف وضوخانه رفتیم. پس از وضو گرفتن به داخل حرم وارد شدیم. نیروهای امنیتی و آدم‌های مشکوک الحال توی صحن بودند. داشتیم به دور ضریح حضرت موسی الکاظم (ع) و امام محمد تقی (ع) طواف می‌کردیم، یک پیرزن را در حالی که گریه می‌کرد دیدیم که با صدای کوتاهی می‌گفت: دلم را سوزاندند، خدایا دلشان را بسوزان. سپس نماز زیارت را خواندیم و به تندی از صحن خارج شدیم و از آن جا به طرف پادگان التاجی رفتیم و به راحتی از دژبانی مشرف به پادگان گذشتیم. ساعت ۸:۳۰ به پادگان رسیدیم. سیدهاشم به درون پادگان رفت و تا ساعت ۱۰:۳۰ درکناری به انتظار ایستادم. چند تریلی حامل سیم خاردار و چند تریلی نظامی را که از سامرا به طرف بغداد در حال حرکت بودند، دیدیم. در همان ساعت از پادگان به طرف بغداد برگشتیم و دژبانی در حالی که تمام ماشین‌ها را نگه می‌داشت، به ماشین ما اجازه عبور داد. ساعت ۱۱ بعد از گذشتن از کنار فرودگاه و سپس میدان ((جندی المجهول)) به منطقه العلاوه رسیدیم. بلافاصله از آنجا به طرف کربلا حرکت کردیم. در بغداد، نیروهای امنیتی به وسیله‌ی ماشین هایشان در شهر گشت می‌زدند. بدون توقف در این مسیر، ساعت ۱۲:۳۰ به کربلا رسیدیم. تاکسی ما را کنار صحن ابوالفضل العباس (ع) که در سمت شرق صحن اباعبدالله (ع) قرار دارد پیاده کرد. داخل صحن پر از عکس صدام بود. عده‌ی قلیلی توی حرم بودند. بلافاصله مشغول زیارت شدیم و در حالی که عده‌ای در حدود ۲۰ نفر نماز جماعت می‌خواندند، ما داشتیم زیارت می‌کردیم. ┄┅┅┅❀💠❀┅┅┅┄ همراه باشید کانال حماسه جنوب، لینک عضویت👇 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #پل_شحیطاط/۶۰ ماموریتی برون مرزی نوشته: ابوحسین ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ بعد از نماز به طرف صحن اباعبدالله الحسین (ع) رفتیم. عده‌ای از کارگران مشغول ترمیم مناره و دیواره شرقی صحن بودند. به داخل که رفتیم، باز هم جمعیت بسیار کمی را در حرم دیدیم. عده‌ای از زنها و سربازان و پیرمرد‌ها مشغول زیارت بودند. ابتدا قبر شش گوشه‌ی امام حسین (ع) و سپس قبر حبیب بن مظاهر و سپس اصحاب امام حسین (ع) و ابراهیم مجاب و محل قتلگاه امام حسین (ع) را زیارت کردیم. بعد از زیارت از صحن خارج شدیم و پس از صرف نهار در کافه‌ی نزدیک صحن، به خانه‌ی یکی از فامیل‌های سیدهاشم رفتیم. ساعت ۳ به منزل رسیدیم. در آنجا صاحب خانه که یکی از فرزندانش به خاطر مخالفت با رژیم در زندان به سر می‌برد پس از این که اطمنیان حاصل کرد که من از آنها هستم، شروع به صحبت کردن درباره‌ی مظلومیت مردم و جور و جفای صدام و در حالی که گریه می‌کرد از وضعیت ناگوار آیت الله خویی و سید یوسف حکیم تعریف کرد. نماز را در آنجا خواندیم. می‌خواستم از او خداحافظی کنم که سیدهاشم به او فهماند که من ایرانی هستم و او از من خواست که چند دقیقه‌ی دیگر بمانم. ابتدا در مورد ایران صحبت کرد و سپس دو نفر از دوستان و او از من خواست که چند دقیقه دیگر بمانم. ابتدا در مورد وضعیت ایران صحبت کرد و سپس دو نفر از دوستان خود را در ایران به من معرفی نمود. مجددا از ایشان خداحافظی کردیم و از ما خواست که باز هم به خانه‌ی او بیاییم. از منطقه حی الحر به طرف گاراژ رفتیم و از آنجا به طرف شهر حرکت کردیم. بین راه نجف و کربلا، دژبانی وجود نداشت و فقط پلیس راهنمایی در جاده بود ماشین، ما را کنار صحن امیر مومنان علی (ع) پیاده کرد. وضع شهر نجف نسبت به کربلا، مذهبی تر بود و از گوشه و کنار خیابان‌های اطراف صحن صدای روضه خوانی به گوش می‌رسید. خیابان‌های داخل شهر مملو از آدم بود. به درون صحن رفتیم. نیروهای امنیتی علنا توی صحن گشت می‌زدند. آنها، اتاق بزرگ و مخصوصی در ضلع شمال صحن داشتند. وقتی که وارد حرم شدیم جمعیت زیادتری را نسبت به کربلا مشاهده کردیم. پیرمردی در گوشه‌ی حرم با صدای بسیار محزون و سوزناکی ناله می‌کرد و مردم در حالی که با ترس زیاد به طواف ضریح مشغول بودند، همصدا با پیرمرد ناله می‌کردند پس از نماز زیارت به طرف شرقی حرم رفتیم. یک نفر داشت تابلویی را نصب می‌کرد که از مجاهدت‌های صدام و علاقه‌ی او به ترمیم عتبات، چیزهایی روی تابلو نوشته بود. در همان حال دیدیم که جنازه‌ای را که در جبهه کشته شده بود به داخل حرم آوردند. جنازه به وسیله سه سرباز و دو نفر دیگر که لباس شخصی داشتند، حمل می‌شد. آنها بعد از طواف برای جنازه فاتحه خواندند. جمعیت داخل حرم، هیچ توجیهی به جنازه نداشتند. از صحن مطهر که خارج شدیم به طرف قبرستان نجف که تمامی مرده‌ها و کشته شدگان جبهه‌ها در آن محل دفن می‌شوند، رفتیم و از فاصله دور قبرستان را نگاه می‌کردیم. از آنجا به بازار رفتیم. بازار نجف بسیار شلوغ بود. اکثر مردم بازار توی را زنان بی حجاب، پیرمرد، نظامی، خارجی‌ها (بیشتر هندی و مصری) و عده‌ای از دانش آموزان تشکلی می‌دادند. پس از اینکه توی بازار دور خوردیم، از آنجا به طرف گاراژ رفتیم و سپس با وسیله‌ای به طرف عماره حرکت کردیم. ابتدا از نجف به طرف استان دیوانیه رفتیم و در آن جا شام خوردیم و سپس به طرف عماره حرکت کردیم. ساعت ۹:۳۰ شب به انتظامات عماره در نزدیکی سپاه چهارم رسیدیم. شب به عماره رسیدیم. ۶۲/۷/۱۸ به بازار عماره رفتیم تا عکس بگیریم و مجله بخریم و سر و صورتمان را اصلاح کنیم. نقطه به نقطه‌ی بازار، نیروهای دژبان به محض اینکه به کسی مشکوک می‌شدند از او کارت یا برگه دیگری درخواست می‌کردند. در این جا، هیچ کس بدون برگه مرخصی یا کارت دانش آموزی جرات به بازار رفتن ندارد. اگر کسی را دستگیر کردند، خواهش و تمنا هیچ تاثیری در مامورین ندارد. صبح زود به اتفاق گروهبان سید هاشم و سیدصادق با ماشین تویوتای خود در حالی که مسلح به کلت بودیم به قصد بصره حرکت کردیم. ابتدا از را عماره-کحلا به قلعه صالح رفتیم. ساعت ۹:۳۰ به العزیر رسیدیم. در ورودی شهر العزیر، یک دژبانی متشکل از نیروهای امنیتی جیش الشعبی و سرباز دژبان و در بیست قدمی پلیس راهنمایی بود. یک نفرشان در قسمت غربی دژبان در یک سنگر موضع گرفته بود. یکی از دژبان‌ها از ما کارت یا برگه درخواست کرد و نفر دوم اطراف ماشین را می‌پایید. من و سید هاشم برگه‌های مرخصی خود را نشان دادیم و سیدصادق کارت دانش آموزی. در حالی که کارت او نشان می‌داد که سید صادق ۱۸ ساله است. ┄┅┅┅❀💠❀┅┅┅┄ همراه باشید کانال حماسه جنوب، لینک عضویت👇 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 دلم آواره صحراست میدانم که اینجایی 🔻 با نوای حاج صادق آهنگران #نماهنگ #کلیپ http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 #نکات_تاریخی_جنگ 🔻 روند شروع تجاوز دشمن بعثی به ایران اسلامی۳ ━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━ 🔅استعداد ارتش عراق جنگ رسمی و همه جانبه با تهاجم گسترده نیروی هوایی ارتش عراق در ۵۹/۶/۳۱ آغاز شد و سپس نیروی زمینی ارتش عراق از شمال قصرشیرین تا خرمشهر تجاوز سراسری خود را آغاز کرد. سازمان نیروی زمینی: - سپاه یکم: شامل ۲ لشکر پیاده - سپاه دوم: شامل ۵ لشکر پیاده و ۱۲ لشکر زرهی؛ - سپاه سوم: شامل ۵ لشکر، ۱ زرهی و ۵ مکانیزه؛ - تیپ‌های مستقل (۱۵ تیپ): شامل، ۱۰ تیپ پیاده، ۱ تیپ زرهی، ۱ تیپ مکانیزه و ۳ تیپ نیروی مخصوص. تجهیزات نیروی زمینی؛ - ۳۵۳۰ تانک و نفربر، ۹۰۰ قبضه توپ صحرایی. سازمان نیروی هوایی: - ۹ پایگاه هوایی، ۱۶ اسکادران، ۳۰۰ فروند هواپیما، ۸۰ فروند هلی‌کوپتر، ۹۰۰ قبضه توپ ضدهوایی و چند تیپ موشکی زمین به هوا. سازمان نیروی دریایی: - ۲ پایگاه دریایی بصره و ام‌القصر، ۲ ناو تیپ دریایی و یگان‌های پیاده ساحلی. نیروی انسانی: - نیروی انسانی ارتش عراق ۲۳۲۰۰۰ تن پرسنل زمینی، هوایی و پدافند هوایی و پرسنل دریایی. ادامه دارد ----------------- #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #پل_شحیطاط/۶۱ ماموریتی برون مرزی نوشته: ابوحسین ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ ادامه گزارش: ..چند قدمی جلوتر، پلیس راهنمایی گواهی نامه رانندگی از سیدصادق خواست و سید صادق گواهی نامه جعلی خود را که نشان می‌داد ۲۷ ساله است به پلیس راهنمایی ارائه داد. به آینه‌های ماشین و چرخ‌های آن نگاهی انداخت و سپس اجازه عبور داد. دو نهر به عرض ۱۵ از غرب به شرق، داخل العزیر وجود داشت که چهار پل بتونی روی این دو نهر نصب شده بود. یک پل دیگر هم در غرب العزیر روی رودخانه دجله دیده می‌شد. از العزیر به بعد، جزو استان بصره محسوب می‌شود. در سد راه ابتدا از شهر القرنه که محل تلاقی دو رودخانه دجله و فرات بود گذشتیم. یک پل عظیم و متحرک جهت عبور کشتی‌ها روی رود فرات وجود داشت که تا کنون دو فروند از هواپیماهای ما در آن جا سقوط کرده اند، در دو طرف جاده، یگان‌های پشتیبانی قوات محمدالقاسم المقداد قوات سعد با ذکر نام مستقر بود. ابتدای شهر سه راهی وجود دارد که یک راه آن به نشوه می‌خورد. در انتهای شهر ناصریه و ابتدای شهر بصره یک مرکز دژبانی وجود دارد که فقط هنگام خروج از بصره، ماشین‌ها را بازرسی می‌کنند. شهر بصره از چند قسمت: عشار-بصره‌ی قدیم – بصره‌ی جدید- و غیره تشکیل می‌شود. ابتدا به طرف بصره‌ی قدیم و سپس به طرف بازار کویت بصره رفتیم. بازار بسیار شلوغ بود. در آن جا نهار خوردیم و چند مجله و کتاب خریدیم. اطراف اداره‌ها و سازمان‌های دولتی سنگر بندی شده بود. در خیابان‌ها سنگر‌های اضطراری احداث شده بود از بصره به طرف زبیر رفتیم. در پ راه زبیر – بصره، از روی پل بزرگی که بر روی قنات (کانال) زبیر احداث شده بود گذشتیم. عرض قنات (کانال) حدودا صد متر بود و از کنار آن یک جاده‌ی آسفالته می‌گذرد. ساعت ۲:۳۰ به شهر زبیر رسیدیم. زبیر دارای مساجد بسیار بزرگ می‌باشد که بیشترشان متعلق به اهل سنت هستند. جاده‌های زیادی میان بصره و زبیر و شعیبه که بیشترشان بهم متصل می‌شوند وجود داشت. سپس به خانه‌ی یکی از دوستان سیدهاشم در زبیر رفتیم. ابتدا یک پیرزن و سپس دوست سیدهاشم از ما استقبال کردند. آنها وضعیت جبهه‌ها را از ما پرسیدند و ما وضع شهر زبیر را که به شدت گلوله باران کرده است که فقط قسمتی از آسفالت ها‌ی جاده را کنده است و هیچ آسیبی به کسی نرسانده است. نکته‌ی قابل ذکر این است که رفت و آمد در تمام شهر‌های استان بصره، عادی بودو هیچ آثاری از خرابی که نشان بدهد توپخانه‌ی ایران آن جاها را زده باشد وجود نداشت. فقط کنار یک مسجدی در ابتدای شهر زبیر تخریب شده بود. پیرمردی که داخل خانه بود، ۱۸ سال در شرکت نفت ایران کار کرده بود و به زبان فارسی آشنایی داشت. او در مورد قنات زبیر گفت که دیروز یک کشتی جهت آزمایش وارد قنات شده است. ┄┅┅┅❀💠❀┅┅┅┄ همراه باشید کانال حماسه جنوب، لینک عضویت👇 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 🔻 #پل_شحیطاط/۶۲ ماموریتی برون مرزی نوشته: ابوحسین ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ ساعت ۳ از زبیر به طرف شعیبه رفتیم. در جاده‌ی شعیبه ماشین‌های نظامی تردد می‌کردند. ابتدا به رادار بزرگ شعیبه رسیدیم که در پشت آن (شمال آن) یک فرودگاه نظامی وجود داشت. چون لباس شخصی بر تن داشتیم نمی‌توانستیم زیاد به آن نزدیک شویم. بلافاصله از شعیبه به طرف زبیر و سپس به سمت جنوب زبیر رفتیم. از سه راهی بصره-کویت گذشتیم و سپس وارد یک جاده دیگر که جاده‌ی راه آهن بصره را قطع می‌کرد شدیم. در آنجا، شرکت‌های بسیار بزرگ نفتی-پتروشیمی و اداری وجود داشت و در اکثر آنها اتباع خارجی (ژاپنی و فرانسوی) دیده می‌شد. از آن جا مجددا به طرف بصره جدید بر گشتیم. بصره‌ی جدید مانند دیگر قسمت‌های شهر سنگربندی شده بود. از آنجا به سمت رودخانه رفتیم. لنج‌های تفریحی بر سطح شط (رودخانه) مشغول گشت زنی بودند و عده‌ای از مردم برای تفریح در آن جا ایستاده بودند. یال غربی رودخانه به وسیله گونی سنگر بندی شده بود. پس از توقف کوتاه در آنجا به سرف میناءالبصره (بندر بصره) رفتیم که در آنجا، کشتی‌های غول پیکر به علت جنگ، توقف کرده بودند. اسکله به وسیله سیم خاردار و نیروهای انتظامی به شدت حفاظت می‌شد. از آن جا به سمت فرودگاه رفتیم که در آن قسمت هم سیم خاردار و چند نگهبان وجود داشت. بعد به طرف پل سندباد رفتیم. این پل بسیار بزرگ و به طول یک کیلومتر می‌باشد. چون ماشین ما شخصی بود اجازه‌ی عبور به ما ندادند. در آن جا، سید هاشم از ما خداحافظی کرد و به طرف جبهه‌ی خودش رفت و ما نیز از یک پل دولبه‌ای به عرض ۸ متر و طول ۷۰۰ متر گذشتیم. در آن سوی پل یک دژبانی بود که براحتی از آن گذشتیم. در آخر شهر یک کارخانه‌ی کاغذسازی وجود داشت که به علت جنگ تعطیل شده بود ولی عده‌ای از سربازان می‌گفتند که یک لوله به دودکش کارخانه وصل کرده‌اند که دود آن را به زیر زمین منتقل می‌کند تا در معرض دید نیروهای ایرانی نباشد. ساعت ۵ بعدازظهر از بصره به قصر عماره برگشتیم و ساعت۷ به عماره رسیدیم. در تاریخ ۶۲/۷/۲۱ در شهر عمراه بودیم و با عده‌ای از دوستان در مورد کارها صحبت می‌کردیم. روز ۶۲/۷/۲۲ به اتفاق سیدصادق و سیدطالب از عماره به طرف کحلا و از آنجا به ابوخصاف و سپس به طرف شلفه حرکت کردیم. جاده‌ی شلفه خاکی بود. در طول راه پنج کامیون ایفا حامل نیروهای جیش العربی که از آموزش بر می‌گشتند، دیدیم. در تاریخ ۶۲/۷/۲۳ در عماره، در خانه‌ی عبدالحسین صبیح عباسی بودیم. در تاریخ ۶۲/۷/۲۴ در عماره – و بیات و ماجدیه و در تاریخ ۶۲/۷/۲۵ در عماره و ماجدیه بودیم. در تاریخ ۶۲/۷/۲۶ در عماره، در منطقه‌ی اسکان بودیم. در تاریخ ۶۲/۷/۲۷ در عماره با مهندسی در مورد وضعیت سیاسی و اجتماعی و نظامی عراق صحبت کردیم و در تاریخ ۶۲/۷/۲۸ در عماره بعدازظهر به طرف کحلا-قلعه صالح مجرالکبیر رفتیم. در ۸ کیلومتری مجرالکبیر یک پادگان آموزشی جیش العربی که در آن پیرمردان ۵۰ سال به بالا مشغول آموزش دیدن بودند، وجود داشت. مدتی برای ملاقات دایی سید هاشم توقف کردیم و سپس از آن جا برای شناسایی وضعیت کساره رفتیم که وضعیت دقیق آن، روی کروکی تشریح شده است. شب هنگام، مهندسی را دیدیم و اطلاعات جدیدی درباره‌ی سپاه چهارم و پادگان‌های موشکی و غیره بدست آوردیم. در تاریخ ۶۲/۷/۲۹ در بازار عماره به اطراف شهر عماره بودیم. در تاریخ ۶۲/۷/۳۰ هنوز هم در عماره بودیم. بعدازظهر ساعت ۴:۱۰ به وقت عراق صدای چند انفجار شدید شنیده شد که تمامی مردم سراسیمه بیرون آمدند تا وضعیت را ببینند. آنها وقتی فهمیدند که این موشک‌ها به طرف ایران پرتاب شده‌اند بسیار نگران شدند. اکثر مردم را می‌دیدیم که دعا می‌کردند موشک‌ها به کسی آسیبی نرسانند. به اتفاق سیدهاشم و سیدصادق و سید احمد با ماشین تویوتا به طرف منطقه الاسکان رفتیم که ناگهان چشممان به یک ماشین تریلی سکودار افتاد که به وسیله دو ماشین ایفا حامل نیروهای مخصوص و یک جیپ فرماندهی و یک ماشین بیسیم، اسکورت می‌شد و از طرف البتیره به سمت جاده‌ی بغداد-عماره می‌رفت. در بین راه عده‌ای از دانش آموزان پسر و دختر را که از محل‌های مختلف جهت حمایت از صدام و محکوم کردن دشمنان صدام جمع کرده بودند دیدیم. ┄┅┅┅❀💠❀┅┅┅┄ همراه باشید کانال حماسه جنوب، لینک عضویت👇 http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 از چه میدان های مین، سیم های خاردار، موانع بی‌شماری گذشتند تا ما زنده بمانیم. #کلیپ #مستند http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 گذری کوتاه بر عملیات خیبر سوم اسفند ۱۳۶۲ #کلیپ #مستند #خیبر http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 #نکات_تاریخی_جنگ 🔻 روند شروع تجاوز دشمن بعثی به ایران اسلامی۴ ━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━ 🔅 آغاز تهاجم هوایی عراق هجوم سراسری خود را در ساعت ۱۴ روز ۳۱ شهریور ۵۹ با حملات هوایی آغاز کرد و ظرف چند ساعت ۱۹ نقطه مهم، از جمله فرودگاه‌های کشور را مورد هدف قرار داد. ■ تهاجم زمینی نیروی زمینی ارتش عراق از سه جبهه به خاک ایران تهاجم کرد: ▪︎جبهه جنوبی - دو لشکر ۳ زرهی و ۱۱ پیاده به اضافه ۲ تیپ نیروی مخصوص از محور شلمچه برای تصرف خرمشهر و آبادان. - لشکر ۵ مکانیزه از محور کوشک با هدف هجوم به اهواز. - لشکر ۹ زرهی از محور چذابه با هدف تصرف بستان و سوسنگرد و پیشروی به سمت اهواز. - لشکرهای ۱ مکانیزه و ۱۰ زرهی به ترتیب از محور فکه و محور عین‌خوش به سمت شوش، دزفول و دهلران. ▪︎جبهه میانی - لشکر ۲ پیاده کوهستانی برای تصرف مهران. - لشکر ۱۲ زرهی برای تصرف سومار و نفت شهر. - لشکرهای ۴ و ۸ پیاده کوهستانی و لشکر ۶ زرهی برای تصرف قصرشیرین، سرپل ذهاب و گیلان غرب. ▪︎جبهه شمالی - لشکر ۷ پیاده برای تصرف نوسود و ارتفاعات مرزی مریوان. عراق توان قابل توجهی را برای تأمین اهدافش در خوزستان به کار گرفت. در روز اول جنگ ۱۰۰٪ توان مکانیزه و ۴۰٪ توان زرهی‌اش را در خوزستان به کار برد و پس از توقف در جبهه میانی، توان زرهی خود در جبهه جنوبی را به دو برابر افزایش داد و ۸۰٪ از قدرت زرهی‌اش را در خوزستان متمرکز کرد. ضمن آنکه یک لشکر پیاده را برای کمک تیپ‌های نیروی مخصوص راهی جنوب کرد. ادامه دارد ----------------- #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2ed

🍂 🔻 #تاریخ_شفاهی 🔅 نقش مصر در جنگ ایران و عراق ۴ ✦━•··‏​‏​​‏•✦❁❣❁✦•‏​‏··•​​‏━✦ مبارک نه تنها در طول جنگ، بلکه پس از جنگ نیز نظرات خود را درباره ایجاد موازنه در برابر ایران تکرار کرده است. او بعد از جنگ آمریکا با عراق و ضعیف شدن موقعیت منطقه ای این کشور با تأکید بر ضرورت عراق نیرومند که بتواند با تهدیدات و تحرکات آرمان گرایانه ایران در ورای مرزهایش مقابله کند، گفت: «اگر عراق به جای حمله به کویت به حرف های او گوش کرده بود، ایران وزن واقعی و جایگاهش را در جهان درک می کرد زیرا تنها عراقی ها می توانند موازنه قدرت را در برابر تهران برقرار و تضمین کنند. با توجه به این که در طول جنگ تحمیلی، سوریه و لیبی طرفدار ایران بودند، مصر نیز از این که برای ایجاد موازنه به طرفداری از عراق ایفای نقش کند، ابایی نداشت. در واقع، همان گونه که سوریه و لیبی خود را موظف به تأمين تسلیحات ایران می دانستند، مصر نیز تدارک تسلیحات، مشاوره نظامی و همکاری در پروژه های نظامی عراق را وظیفه خود می دانست. جدول زیر نوع تسلیحاتی را که مصر در جنگ به عراق فروخته است، نشان می دهد. مصر افزون بر سلاح های مندرج در جدول مزبور، به واسطه خودکفایی اش در زمینه تولید مهمات، بخش در خور توجهی از نیازهای عراق را تأمین کرده است و در زمینه تأمین قطعات یدکی مورد نیاز ماشین جنگی عراق نیز نقش مهمی داشته است؛ زیرا، هر دو کشور در دهه های ۶۰ و ۷۰ توسط اتحاد شوروی سابق تأمین تسلیحاتی شده بودند. این وضعیت به مصر امکان می داد تا در طول جنگ کمبودهای عراق را در زمینه قطعات یدکی جبران کند. یکی دیگر از حوزه های همکاری مصر و عراق در طول جنگ، همکاری در پروژه های موشکی بوده است. روی هم رفته مصریان در سه پروژه موشکی عراق به نام های العباس، الحسین و بدر۲۰۰۰ همکاری کرده اند. البته، تمرکز این پروژه ها بر پایه همکاری ها روی پروژه بدر ۲۰۰۰ بوده است. هدف از این پروژه تولید موشک های بالیستیک با برد ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلومتر بود. گذشته از مصر، آرژانتین و گروه CONSEN نیز در پروژه مزبور با عراق همکاری کردند. در پایان سال ۱۹۸۴، مصر، آرژانتین و عراق قراردادهایی را امضاء کردند که سرمایه گذاری عراقی ها را در پروژه بدر ۲۰۰۰ تثبیت می کرد. بر پایه طرح های اولیه، آرژانتین موظف بود که ده فروند از این نوع موشک ها را تولید و آزمایش کند و سپس پنج فروند را به وزارت دفاع و تولیدات نظامی مصر و پنج فروند دیگر را نیز به عراق تحویل دهد. منابع آگاه تخمین می زدند که در پایان کار هر یک از این سه کشور به دویست فروند از این نوع موشک ها دست می یافتند." ✦━•··‏​‏​​‏•✦❁❣❁✦•‏​‏··•​​‏━✦ همراه باشید #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂