eitaa logo
حماسه جنوب،خاطرات
5.3هزار دنبال‌کننده
11.3هزار عکس
2.1هزار ویدیو
72 فایل
سرزمین عشق، جایی جز وادی پر جریان دشت عاشقی نیست بشنویم این قصه ناگفته ی انسان های نام آشنای غریب را ------------------ ادمین: @Jahanimoghadam @defae_moghadas2 (کانال‌دوم (شهدا 🔸️انتقال مطالب با لینک بلااشکال است.
مشاهده در ایتا
دانلود
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍂 روایت عاشقی شهید عبدالحسین برونسی        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas ⏪ عضویت            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍃؛💫؛🍃 💫؛🍃 🍃 خاطرات اسرای عراقی "اسیر مخابراتی" 1⃣ محقق: مرتضی سرهنگی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 بعد از ۵ ماه آموزش در پادگان شهر «نجف» به «پنجوین» اعزام شدم. اعزام ما همزمان با حملات نیروهای شما در این منطقه بود. بعلت کثرت تلفات در پنجوین سرلشکر محمد فتحی به پادگان ما آمد و دستور داد که کلیه واحدهای موجود در این پادگان به پنجوین اعزام بشوند و مقابل حملات ایرانیان را بگیرند. وقتی به منطقه رسیدیم نیروها بین واحدهائی که آنجا بودند تقسیم شدند و من هم در رسته مخابرات به یکی از تیپ‌ها رفتم. این تیپ در زیر برد توپخانه نیروهای شما بود و پانزده روز تمام ما زیر گلوله بودیم. شب پانزدهم نیروهای شما حمله را شروع کردند. ساعت ۱۲ شب زخمی شدم. با زحمت و مشقت زیاد از کوه پائین آمدم، در دامنه کوه یک مقر بود که تعدادی از نیروهای بعثی آنجا بودند و هر نیروئی که می‌خواست فرار کند او را می‌گرفتند و اعدام می کردند. آنها مرا به اتفاق سه نفر دیگر گرفتند و گفتند که فرار کرده اید و باید اعدام شوید. به آنها گفتم که مجروح شده ام، وقتی جراحت مرا دیدند از کشتنم صرفنظر کردند. و آن سه نفر دیگر را در همانجا و مقابل چشمان من به رگبار بستند و کشتند. هر سه نفر آنها سرباز بودند. آنها را نمی‌شناختم اما یکی از مامورین اعدام را می‌شناختم. نام او سروان (حديد الوش) بود که بعضی ها را بدست خودش اعدام می‌کرد. من همان شب به بیمارستانی در سلیمانیه اعزام شدم و مجروحان بسیاری را در آن بیمارستان دیدم. صبح، جراحت مرا پانسمان کردند و به بیمارستانی در شهر دیوانیه اعزام شدم. البته هلی کوپترها مجروحان زیادی را از بیمارستان سلیمانیه به بغداد منتقل می‌کرد. تقریباً پانزده روز در بیمارستان ماندم و بعد از دو ماه استراحت به تیپ خود بازگشتم. تیپ ما به پشت جبهه منتقل و در حال بازسازی بود. این بازسازی یک ماه طول کشید و بعد از آن تیپ به استان بصره منتقل شد. دو ماه در بصره ماندیم تا اینکه حمله شما به جزایر مجنون آغاز شد و ما به مجنون آمدیم. در کنار یک تیپ قرار گرفتیم که آن تیپ بشدت با نیروهای شما درگیر بود و ما هم از آتش توپخانه نیروهای شما در زحمت بودیم. این حمله بعد از پانزده روز که با عقب نشینی نیروهای ما توام بود پایان گرفت و واحد ما را به شلمچه منتقل کردند و در منطقه کوت سوادی مستقر شدیم. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ✧✧ ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ حܩߊ‌ܢܚܘ ܥܼࡅ߭ࡐ‌ܢ‌ߺ ✧✧ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍂 🔻 پسرهای ننه عبدالله/ ۸۹ خاطرات محمدعلی نورانی نوشته: سعید علامیان ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ 🔸 قدیم به آبادان بصره عجم می گفتند. روبه روی آبادان، منطقه فاو است. کلحسین در فاو اقامت می‌کند. آنجا زمینی می خرد و مشغول کشاورزی و دامداری میشود. پس از مدتی، مأمورین دولت عثمانی که حاکم بودند به سراغش می آیند که پسرهایش را به سربازی ببرند. کلحسین دست به دامن شیخ منطقه میشود که برایش فرصتی بگیرد. در این فرصت زمین‌هایش را با قیمت ارزان به خود شیخ می فروشد. گاو و گوسفندها را هم به فروش میرساند و شبانه همراه برادرها و فرزندان سیطره عثمانی را ترک میکنند و به آبادان می آیند. کلحسین که به او زار حسین هم می‌گفتند، در آبادان زن بوشهری می‌گیرد. پس از فوتش فرزندانی که از همسر بوشهری اش بودند به موطن مادری شان می‌روند. پدربزرگم بابا حاجی نوه کلحسین متولد بوشهر بود. تبار اجدادم به اهالی جنوب برمی‌گردد که سالهای دور به بحرین مهاجرت کرده اند. باباحاجی در نوجوانی جزو تفنگچی‌های رئیس علی دلواری بوده پس از این ماجرا به آبادان می رود و مشغول زراعت و کشاورزی میشود. او یازده بچه داشته، نه تاشان فوت کردند، فقط پدرم و عمه خیری ماندند. سالهای ۱۳۲۰ که متفقین ایران را اشغال کردند، مردم با قحطی و بیماری تیفوس روبه رو میشوند. بابا حاجی می‌گفت: «در یک شب، دو تا از بچه هایم را خودم به قبرستان بردم، بیل برداشتم چاله کندم ، شستم پارچه سفید تنشان کردم و دفن کردم.» گفتم: عجب دلی داری، خب می‌گذاشتی صبح دفن می‌کردی.» گفت: می‌ترسیدم توی خانه بمانند بقیه خانواده مریض شوند. نقل می‌کرد در خیابانها مردم براثر وبا و تیفوس و قحطی روی زمین افتاده بودند. سربازهای هندی در شهر و پالایشگاه بدرفتاری می‌کردند و آنها را کتک می زدند. در زمان مصدق و ماجرای ملی شدن نفت باباحاجی میدان دار می شود. او در مورد فعالین این قضیه می‌گفت عده ای از آنها آدمهای خوبی بودند. زبان چاقی داشتند. با ما حرفهای قشنگ قشنگ می زدند، ما را جمع می‌کردند. می گفتند کارگر باید لباس و کفش داشته باشد، ما هم می‌گفتیم هورا کارگر باید حوله و صابون داشته باشد، کارگر باید یخ داشته باشد. کارگر چرا باید آب گرم بخورد؟ می‌گفت آنها به من می‌گفتند مردم را توی مسجد جمع کن برایشان صحبت کنیم. مردم را توی مسجد جمع می‌کردم بشکه می‌گذاشتیم، می رفتند روی بشکه صحبت می‌کردند. اذان مغرب که می‌شد، وضو می‌گرفتیم نماز بخوانیم به اینها می‌گفتیم بیایید نماز بخوانید، می‌گفتند شما نماز بخوانید، ما کار داریم. می‌گفتیم آخر چه کاری مهمتر از نماز؟ می گفتند کار ما موجه است. بعد از دو بار سه بار، متوجه می شود اینها توده ای هستند. توده ای هایی بودند که کارگرها را تحریک میکردند و برایشان جلسه می‌گذاشتند. در آن تشکیلات، بازوبندی با عنوان لیدر به بابا حاجی می‌دهند. او با این مقام، مسئول خواندن اعلامیه هایشان بوده و شعرهای هیجانی می‌خوانده، عاقبت باید که دنیای نویی برپا کنیم، خلق را آزاد و بنده را مولا کنیم. آنچه رأی اکثریت هست آن را اجرا کنیم. دشمن آزادی و فرهنگ را رسوا کنیم. به آنها توده نفتی می‌گفتند. توده ای ها شاخه های مختلف نظامی، فرهنگی و اجتماعی داشتند. طرفدارهای مصدق و حسین مکی هم زیاد بودند. وقتی حسین مکی را بازداشت کردند و شایع شده بود می خواهند اعدامش کنند، شعار می‌دادند عزا عزای کی؟ حسین مکی سرم فدای کی؟ حسین مکی. مادربزرگم می‌گفت عده ای با ملی شدن نفت مخالف بودند و شعار می دادند: تو که مهر علی تو دلته، نفت ملی سی چنته. یعنی هرکس مهر علی توی قلبش هست، نفت ملی برای چه می خواهد! •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
🍂 صبح ... تمام عاشقانه‌ها را باید با شما خواند با شما بیدار شد صبحانه را به هوای شما صرف کرد و برای هر صبح آغازی شد تا صبح‌های دیگر ... صبحتان شاد، روزگارتان آباد        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍂 لایه‌های ناگفته - ۳ محسن مطلق خاطرات یک رزمنده نفودی ✾࿐༅◉༅࿐✾ 🔸 از کنار جاشها ما چون وقتی برای ایستادن نداشتیم، نماز را در حال حرکت می خواندیم. نماز خواندن بچه ها به این صورت بود که آخرین نفر ستون به جلو می آمد و در راه رفتن نمازش را میخواند و وقتی نمازش تمام می شد، یک نفر دیگر از آخر ستون در جلو او قرار می گرفت و شروع می کرد به خواندن نمازش. این به ما امکان می‌داد که هم از انجام فریضه الهی غافل نمانیم و هم لحظه به لحظه، خود را به هدف نزدیکتر کنیم. بچه ها خیلی خیلی خسته شده بودند. اگر برای استراحت، ستون می‌نشست، به خواب رفتن بچه ها حتمی بود؛ آن هم خوابی سنگین و طولانی که کفاف یک فریاد را نمی‌کرد و باید با مشت و لگد به جانشان می افتادی تا شاید پلک‌هایشان را باز کنند. در راه چند نفر از بچه ها از حال رفتند که خوشبختانه سریع خوب شدند. راهپیمایی در دشتهای طولانی تشنگی زبری به جان بچه ها می انداخت که آنها با گذاشتن چند سنگ ریزه در زیر زبان تا حدی از آزار و اذیت آن در امان می‌ماندند. تنها جایی که حنای تشنگی رنگ نداشت، روی ارتفاعات بود. در آنجا برف و آب خنک جگرهای خسته و تشنه را حال می‌داد. غیر از تشنگی آنچه همیشه همراه بچه ها سایه به سایه می آمد گرسنگی بود. شب‌ها که نزدیک روستاها می شدیم همراهانمان از اهالی نان و خورد وخوراکمان را تهیه می کردند، ولی باز کافی نبود. در این مورد کردها که تجربه بیشتری از ما داشتند، غیر از آنکه خوب می‌خوردند چند ران مرغ پخته و چند نان هم در جیب‌های خود می گذاشتند، برای روز مبادا. روزها یکی پس از دیگری می‌گذشت؛ اما راه برگشت هیچ گاه پایان نداشت. ما برای انتقال از روستایی به روستای دیگر و یا از منطقه ای به منطقه ای همیشه چند نفر از کردها را جلوتر می‌فرستادیم تا هم که کار تأمین را انجام بدهند و هم در صورت درگیری، کمین باشند. یک بار در بین راه کُردها با عراقی‌ها درگیر شدند. وقتی ستون ما به کنار جاده رسید سرهای بریده عراقی‌ها را دیدیم که روی بدن هر کدام چیده شده بود! در یکی از مناطق باز یکی از کردها به عراقی‌ها پناهنده شد و دوباره شد اول مصیبت ما.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ همراه باشید @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🍂 کربلای غزه حاج صادق آهنگران قدس از کرببلا می گذرد می دانی غزه ازخون خدا می گذرد می دانی شاعر : علیرضا قزوه اهنگساز: بهروز کلک ران تنظیم : محمد رضاعقیلی تولید مرکز موسیقی صداوسیما        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍃؛💫؛🍃 💫؛🍃 🍃 خاطرات اسرای عراقی "اسیر مخابراتی" 2⃣ محقق: مرتضی سرهنگی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 هشت ماه در منطقه کوت سوادی ماندیم. بعد از این مدت به منطقه فکه آمدیم و یکسال در همین منطقه ماندیم. در این مدت عملیات بدر آغاز شد که واحد ما در آن شرکت نداشت ولی یک تیپ از لشکر ما به منطقه عملیاتی بدر اعزام شد. تیپ ما واحدهائی داشت که جلوتر از منطقه خط مقدم می‌رفتند و من هم بعنوان بی سیم چی یکی از این واحدها بودم. یک شب که به همراه دو گروهان از نیروهای خودی برای کمین به جلو آمده بودیم با نیروهای شما درگیر شدیم. البته نیروهای شما واحدهای ما را شناسائی کرده بودند. نیمه های شب ما متوجه شدیم که صدای تیراندازی از پشت ما می آید و بعد از دقایقی متوجه شدیم که نیروهای شما خودشان را به پشت سرما رسانده و ما هم محاصره شده ایم. هر کدام از نیروهای ما که مقاومت میکرد کشته می‌شد. البته ما با نیروهای دیگر تماس می‌گرفتیم ولی هیچ جوابی از آنها نمی‌شنیدیم. من به فرمانده که درجه اش سروان بود گفتم که‌مقاومت ما فایده ای ندارد و باید اسیر نیروهای ایرانی شویم. او قبول کرد! همراه آن فرمانده بطرف تعدادی از نیروهای خودمان آمدیم که جمعاً سی نفر شدیم و همگی به اسارت رزمندگان اسلام در آمدیم. من در تمام مدتی که در جبهه بودم بارها می‌خواستم خودزنی! کنم و خود را نجات دهم اما می‌ترسیدم که موفق نشوم. یعنی هم به جان خودم صدمه بزنم و هم بدست نیروهای اطلاعاتی بعثی گرفتار شوم، حتی دوستانم اسلحه را از دستم گرفتند که من اینکار (خودزنی) را نکنم. نیروهای بعثی یک شیوه خبیثانه دارند که بتوانند از فرار نیروهای عراقی جلوگیری کنند. آنها چند سرباز را به مراکز آموزشی می آورند و در برابر دیدگان سربازان تازه وارد به جوخه اعدام می سپارند. بعد به سربازان می‌گویند می‌دانید چرا اینها اعدام شدند؟ اینها خائن بودند، از جبهه فرار کرده بودند. شما ببینید که این عمل وحشیانه چه روحیه ای در سربازان ایجاد می‌کند، آنها از کلمه فرار وحشت می‌کنند زیرا سرنوشتی جز مرگ برای خود نمی بینند. من عین همین منظره که برایتان تعریف کردم در پادگان آموزشی نجف دیدم، حتی در مرکز شهر هم میتوان چنین مناظر وحشتناکی را دید. تعداد سربازان فراری که در برابر دیدگان من در همان پادگان آموزشی نجف اعدام کردند ۲۰ نفر بودند. همه آنها سر باز بودند. و نکته جالب این که بعضی از نیروهای فراری را که در ملا عام اعدام می‌کنند، تعدادی زن بدکاره نیز می آورند که بعد از اعدام شروع به شادی و هلهله می‌کنند و آواز می خوانند، حتی می رقصند! آیا شما حکومتی در دنیا سراغ دارید که با مردم خودش چنین رفتار وحشتناکی داشته باشد؟ ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ✧✧ ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ حܩߊ‌ܢܚܘ ܥܼࡅ߭ࡐ‌ܢ‌ߺ ✧✧ 🍂
ای همه آسمان شده خیره‌ به هر نگاه تو چشم رضا ستاره شد ، مانده کنارِ ماه تو لشگرِ حوریان ببین ، برگِ خزانِ مقدمت آمده‌ تا که بال خود ، فرش کند به راه تو                      🪴🪴🪴 زیبایی دلت را 💐 به رخ آسمان می‌کشم 💐 تا کمتر به مهتابش بنازد … 💐 تولد حضرت معصومه سلام الله علیها  و روز دختر به همه دختران ولایی و خواهران همراه کانال مبارک باد !        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ (س) کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈لینک عضویت     ✧✧ ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ حܩߊ‌ܢܚܘ ܥܼࡅ߭ࡐ‌ܢ‌ߺ ✧✧ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍂‌ مگیل / ۱۸ داستان طنز اثر ناصر مطلق ✾࿐༅◉○◉༅࿐✾ ناخداگاه به یاد رمضان می‌افتم. از بس با قاطرها مأنوس بود، یک بار افسار یکی از آنها را گرفته بود و رفته بود پیش روحانی گردان گفته بود: «حاج آقا برای ما صیغه برادری بخوان. حاج آقا هم بهش برخورده بود و معرفی اش کرده بود به کارگزینی و گفته بود یا جای من توی این گردان است یا جای رمضان. از خنده شقیقه هایم زقزق می‌کند. چشم‌هایم نزدیک است از کاسه درآیند. این جراحت، انگار جوابی است برای آن خنده ها و شادی های روزهای خوب دور هم بودن. راست گفته اند هر خنده‌ای یک گریه‌ای هم دارد. حالا مجبورم آرام تر بخندم تا چشمهایم کمتر درد بگیرند. شوخی نمی‌کنم. بگذار یک بار هم بین یک آدم و یک قاطر صیغه برادری خوانده شود. دستی می کشم. مگیل بی توجه به حرفهای من، همچنان مشغول نشخوار است. - اصلا می‌فهمی من چه می‌گویم؟ چند لحظه به سکوتی که همیشه همراه من است بیشتر توجه می‌کنم و بعد این شعر را برای خود می‌خوانم. ما سمیعیم و بصیریم و هشیم با شما نامحرمان ما خامشیم آره دیگر من این همه برای تو درددل کردم آن وقت شما ما آدمها را نامحرم می دانید. حالا خوب است اشرف مخلوقاتیم و حداقل آی کیویمان صد است. شماها که آی کیویتان بیست است. رمضان بعد از آن دعوای مفصلی که با حاج آقا روحانی گردان کرد گفته بود: بابا اصلا با قاطر نمی‌شود صیغه برادری خواند. نه برادری نه خواهری، چون آنها پسر هستند، نه دختر، مگر صیغهٔ خواجوی. بیچاره منظور رمضان این بود که قاطرها خواجه هستند. نگو فامیلی حاج آقا "خواجوی" است. با این حرف، دعوا از سر گرفته شد و اگر پادرمیانی حاج صفر که از قدیم بچه‌های گردان را می‌شناخت نبود کار به دفتر قضایی و شکایت و شکایت کشی هم می‌رسید. روحانی گردان به خاطر ریشِ سفید و سن و سال حاج صفر کوتاه آمد. مدام می گفت: «این پسرک به شعائر اسلام توهین کرده به مفاتیح توهین کرده، همه چیز را به مسخره گرفته.» تا آن روز نمی‌دانستم که صیغه برادری و آداب آن را در مفاتیح نوشته اند. وقتی خمیازه ای طولانی وقفه ای در حرفهایم می اندازد، می فهمم که هنوز حسابی خسته ام. یک چای لب سوز برای خودم می‌ریزم و پشت به پشت مگیل کنار آتش لم می‌دهم. از بیخیالی مگیل پیداست که گرگها دیگر برنمی گردند. می‌گویند گرگ را یک بار که بترسانی، دیگر طرفت نمی آید. - خوب برای خودت سروری می‌کنی یادت باشد که قدر این جلال و جبروت را بدانی، یادت باشد که یک روز به جای شکلات پوست هندوانه سق می‌زدی و توی قرارگاه هیچ کس آدم حسابت نمی‌کرد. اما حالا هم راهنمای منی و هم آقای خودت. پالانت که بهترین پالانه از گل نازکتر هم که بهت نمی گویم. یک وقت غرور نگیردت فکر کنی خبری است. زیر و روی این خاکها هزاران هزار اسب و قاطر و استر خوابیدند، خاک شدند و رفتند. اگر نگوییم شما قاطرها هم گل کوزه گران خواهید شد آجر ساختمان بناها که حتماً می شوید.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍂 🔻 پسرهای ننه عبدالله / ۹۰ خاطرات محمدعلی نورانی نوشته: سعید علامیان ┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ 🔸 باباحاجی و بی‌بی حرفهای زیادی برای گفتن داشتند. ما با شوق و لذت گوش می‌دادیم. مادرم یک روز گفت: «محمد خدا خیرت بدهد، می توانی ما را سوار کنی ببری آبادان، یک خرده خرت و پرت بخرم؟» گفتم: «چرا نمی شود ،ننه، آماده شو، زود ببرمتان، برگردم بروم.» پدرم ناراحت شد گفت نه که نمیشود، ماشین مال بیت الماله، بنزینش مال بیت الماله، به چه حقی می‌خواهی استفاده کنی؟» مادرم گفت خب میروم اجازه اش را از رضا موسوی می‌گیرم.» گفت مگه مال بابای رضا موسویه؟ رضا موسوی هم خودش امانت داره حق نداره اجازه بده. پدرم قبول نکرد. مثل همیشه رفتند سر خیابان، سوار ماشین‌های عبوری ارتشی ها شدند و به بازار آبادان رفتند... روزهای جمعه که گاهی وقت آزاد داشتیم، با حاج عبدالله، خانمش، خواهرم و بقیه به نماز جمعه آبادان می‌رفتیم. وقتی از نماز خانه بر می‌گشتیم، مادرم قلیه ماهی یا خورشت بامیه لذیذ درست کرده بود. بعضی وقتها دوستانی مثل فتح الله افشاری، رضا موسوی، بهمن اینانلو و بچه های دیگر از خط کوت شیخ می آمدند، می گفتند: ننه عبد الله، چی داری بخوریم؟» مادرم می‌گفت دولتی سر جمهوری اسلامی، دولتی سر امام، همه چیز هست ننه» اگر غذایش بار بود هر چه پخته بود می آورد، اگر نداشت تخم مرغ با کمی آرد و پیاز را با روغن توی ماهیتابه سرخ می‌کرد. خودش به این غذا قرصک یا خاگینه می‌گفت؛ خیلی خوش مزه می شد و می چسبید. بعدها که با تیپ نوهد تکاوران ارتش کار می‌کردیم، سرهنگ محمدی فرمانده تیپ با رضا موسوی و حاج عبدالله به شناسایی می رفتند. یک بار موقع برگشت سرهنگ محمدی را به خانه دعوت کردیم. مادرم میخواست به ایشان محبت کند، برایش ماهی صوبور داخل تنور گذاشت. ماهی صوبور، ماهی محلی است که چرب و لذیذ است و خوزستانیها آن را دوست دارند، منتهی خیلی تیغ دارد. سرهنگ محمدی نتوانست بخورد مادرم گفت: «ننه بگذار خارهایش را برایت دربیاورم!» تیغ های ماهی را دانه به دانه جدا کرد و گوشت لخم ماهی را جلوی سرهنگ محمدی گذاشت. بعضی مسئولین آن زمان هم به آنجا آمدند. یک میز پینگ پنگ هم گذاشته بودیم. هر کس می‌آمد پینگ پنگی بازی می‌کرد. یک اسلحه و چند قوطی هم آنجا گذاشته بودیم. برای تفریح نشانه می‌گرفتند و چند تیر هم شلیک می‌کردند. حدود دو هفته از عملیات فتح المبین نگذشته بود، اواسط فروردین، یک روز آقا رشید و حسن باقری به سپاه خرمشهر آمدند و جلسه محرمانه ای برگزار کردند. آقا رشید گفت: عملیات بزرگی در پیش است، کم کم خودتان را برای آزادسازی خرمشهر آماده کنید. با صحبت آقا رشید شور و حال عجیبی به ما دست داد. با عبدالرضا هیجان زده شدیم؛ خدایا یعنی میشود خرمشهر را پس بگیریم؟ می‌شود دوباره به آن خیابانها کوچه ها، خانه مان، خاطرات زندگی گذشته مان برگردیم؟ آقا رشید و حسن باقری از فرماندهان خوش فکر عملیاتی و از طراحان و برنامه ریزان اصلی جنگ بودند. پیش خود گفتم آنها عجب جسارت و شجاعتی دارند؛ هنوز از عمليات فتح المبین فارغ نشده، هنوز خستگی از تن نیروها بیرون نرفته، صحبت از یک عملیات بزرگتر می‌کنند. با اینکه هنوز حرفی از ابعاد عملیات را نگفته بودند، به نظرم ریسک بزرگی آمد. هنوز مادران شهدای ما لباس عزا به تن داشتند، حتی گل قبر شهدای ما خشک نشده بود. اگرچه جو مملکت تحت تأثیر پیروزی فتح المبین بود، ولی تحت تأثیر عزاداریهای خانواده های شهدا در سطح کشور هم بود. تصمیم برای انجام چنین عملیاتی دل و جرئت می‌خواست. اعتماد به نفس، غرور، شور انقلابی، شور جوانی، همه با هم آمیخته شده و باعث تصمیمهای بزرگ می شد. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
🍂 خدایا ! اگر می‌دانستم با مرگ من یک دختر در دامان حجاب می‌رود حاضر بودم هزاران بار بمیرم تا هزاران دختر در دامان حجاب بروند.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
چهره‌ هایشان حتی در پسِ خاک؛ سرشار از نور بود ... چنان نوری که شب؛ رنگ باخت و جشنواره‌ای از حماسه آفریده شد ... جاده‌ی اهواز؛ خرمشهر _ منطقه کوشک اردیبهشت مــاه ســــال ۱۳۶۱ 🔹 مرحله دوم عملیات بیت المقدس 🔸 عکاس: سعید حاجی خانی امروزتان آکنده از شکوفه‌های امید        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍂 لایه‌های ناگفته - ۴ محسن مطلق خاطرات یک رزمنده نفودی ✾࿐༅◉༅࿐✾ 🔸 از کنار جاشها گردانهای کوهستانی نیروهای مخصوص کماندویی و هلی کوپترهای عراقی برای پیدا کردن ما منطقه را زیر یا گذاشتند. دیگر از شب و روز خبر نداشتیم؛ فقط راه می رفتیم. نصف شبها خود را به روستاهای کردنشین می رساندیم و در مسجد ده استراحت می کردیم. ولی چون خطر سر رسیدن عراقی‌ها وجود داشت، یک ساعت بعد به ده دیگری کوچ می کردیم و روزها هم خود را به ارتفاعات و جاهایی که قابل دفاع بود می‌رساندیم. در یکی از مناطق، بلندترین کوه را در نظر می‌گرفتیم. برای تماس با عقبه ما هر روز دو بار از این کوه بالا می‌رفتیم تا با بچه ها تماس بگیریم، چرا که بیسیم در ارتفاع پایین نمی‌توانست ارتباط برقرار کند. بعد از تماس که با هزار مصیبت برقرار شد جدیدترین اطلاعات را با رمز اعلام کردیم. عملیات نزدیک بود و ما خوشحال از اینکه توانسته بودیم کاری مثبت انجام دهیم. اما عراقی‌ها همچنان در تعقیب ما بودند. خوشبختانه ما اکثر عقبه ها و جاده ها و توپخانه‌های دشمن را شناسایی کرده و ثبتی گرفته بودیم؛ ولی نقشه ای که همراه دیده بان بود، گم شد و ما مجبور شدیم از روی نقشه ۲۵۰/۰۰۰ که همراه داشتیم یک کالک دیگر تهیه کنیم؛ آن هم با یک خودکار و ورق معمولی. فرار از چنگ عراقیه‌ا ما را کشاند به منطقه ای که در دست نیروهای معارض عراقی بود. آنها ما را محاصره کردند. آن روزها، آنها تشنه‌ی برقراری روابط با جمهوری اسلامی بودند و همین شد خوش اقبالی ما! اول بسم الله، خط و نشان برایمان کشیدند که چرا وارد منطقه ما شده اید و صد چون و چرای دیگر؛ ولی خوشبختانه چیزی نگذشت که آتششان فروکش کرد و حسابی ما را تحویل گرفتند. آنها ما را به چند شهر عراق بردند و ما با چتر امنیتی که آنها روی سرمان باز کرده بودند، چند جای حساس از جمله پدهای هلی کوپتر، پادگانها و مراکز اقتصادی یا نظامی دیگر را شناسایی کردیم و با هماهنگی با عقبه قول آنها را برای به توپ بستن مقر فرماندهی پادگان و پدهای هلی کوپتر گرفتیم.        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ همراه باشید @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂
🍂 با سلام لطفا در نظرسنجی مطالب کانال شرکت فرمایید. 👇👇 https://EitaaBot.ir/poll/87wpg?eitaafly ☑️ گزینه باز کردن در...
🍂 ‌‌‍‌‎‌┄═❁❣❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ اخمدی: سلام وخسته نباشید خدا قوت‌. خدای بزرگ ومهربان ازجنابعالی راضی وخوشنودباشد که جهادفرهنگی را بادل وجان پیگیر هستین. حقیر رزمنده قدیمی باخواندن مطالب وخاطرات درکانال حماسه جنوب لذت میبرم. خواهش داریم این مسیررا باقدرت تمام ادامه دهید. بخصوص خاطرات اسرای عراقی وسپس خاطره : لایه های نفوذی...اینها تا نوشته نشوند نسلهای بعد ازآن مطلع نخواهندشد. بنویسید تا فرزندان ایران زمین درآینده به جانفشانی های پدران خود افتخار ومباهات کنند. این خاطرات سند میشوند برای نسلهای آینده. دست مریزاد🙏🙏👏👏 ‌‌‍‌‎‌┄═❁❣❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ رضا: سلام ، تشکر از زحمات انجام شده ، هر مطلبی که اذهان را به یاد دفاع مقدس بیندازد خوب است و همه خوب و خوبتر هستند و یکی از راه های انتقال به نسل های بعدی می باشد. ‌‌‍‌‎‌┄═❁❣❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ فقیه زاده: سلام در ساعتهای مختلف روز منتظر گذاشتن مطالب شما در کانال هستم بسیار زیبا و عالی کمال تشکر را از شما دارم از کلیپهای شهید قلم بیشتر بگذاریدانشاء الله با شهدای کربلا محشور شوید خداوند زحماتتان را جبران نمایند🙏🙏🙏 ‌‌‍‌‎‌┄═❁❣❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ عزیزی: سلام آقای جهانی مقدم تشکر از زحمات شما دست شما درد نکنه خاطرات رزمنده نفوذی واسیرعراقی بسیارجالب هست هر روز منتظر هستم که اتفاقات بعد که رخ میدهد بخوانم مثل اینکه خودم درآن گروه هستم وباترس ودلهره آنها منم دقیقا همراهشان هستم ویادم میرود من خاطرات آنها میخوانم رزمنده بسیجی ازاستان فارس یاد آن ایام بخیر چه زود دیرشد ‌‌‍‌‎‌┄═❁❣❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ‌‌‍‌‎‌┄═❁❣❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ‌‌‍‌‎‌┄═❁❣❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ‌‌‍‌‎‌┄═❁❣❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🍃؛💫؛🍃 💫؛🍃 🍃 خاطرات اسرای عراقی "اسیر مخابراتی" 3⃣ محقق: مرتضی سرهنگی ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔸 من در شهرک حمزه شرقی خودم اعدام هفت نفر را دیدم، در شهر سماوه هم ده نفر را دیدم. البته من وقتی که به مرخصی آمده بودم این اعدامها را دیدم طبعاً کسانی که نظامی نیستند تقریبا بطور روزمره شاهد چنین اعدامهائی هستند. من یک حادثه دیگری هم می‌دانم و آن همکاری یک پسر پانزده ساله محصل با مجاهدین عراقی بود. این پسرک در حین پخش اعلامیه توسط سازمان امنیت صدام دستگیر می‌شود و سه سال از او خبری بدست نمی آمد. بعد از سه سال یکی از نیروهای امنیتی به خانه این پسرک می آید و به پدرش می‌گوید که پسرت کشته شده است و این هم جنازه اش! پدر از او می‌پرسد که پسرم زندانی بود و من سه سال از او بی خبر بودم، حالا تو آمده ای و می‌گوئی که پسرت کشته شده است! مامور امنیتی به پدر آن پسر می‌گوید که یک روز صدام به زندان آمد و به زندانیان گفت که هرکس میخواهد برود جبهه من او را آزاد می‌کنم و پسر شما هم یکی از همان افرادی بود که از زندان آزاد شد و به جبهه رفت و همان شب اول ورود به جبهه کشته شد. مامور امنیتی به پدر پسرک می‌گوید حالا بیا و جنازه اش را ببین و مطمئن شو که این جنازه پسرت می‌باشد. پدر وقتی که جنازه پسرش را می‌بیند دچار جنون می.شود نام آن پسرک علی حمزه جبار بود. پایان این قسمت ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ کانال رزمندگان دفاع مقدس @defae_moghadas 👈لینک عضویت ✧✧ ܭߊ‌ࡅ߭ߊ‌ܠܙ حܩߊ‌ܢܚܘ ܥܼࡅ߭ࡐ‌ܢ‌ߺ ✧✧ 🍂
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا