💠حدیث روز💠 💎برترین مصلحت با عبادت های خالصانه ✍حضرت زهرا سلام الله علیها: 🔻من اصعد الی الله خالص عبادته اهبط الله عز و جل الیه افضل مصلحته. ❇️کسی که عبادت‌های خالصانه خود را به سوی خدا فرستد، پروردگار بزرگ برترین مصلحت را به سویش فرو خواهد فرستاد. 📚عده الداعی ص ۲۳۳

┄┅═══✼🦋✼═══┅┄ 🌹 #داستانهای‌بحارالانوار 💚 #‌داستان‌امروز 💌ترس از گناه 🍃حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام مردی را دید که آثار ترس و خوف در سیمایش آشکار است. از او پرسید: چرا چنین حالی به تو دست داده است؟مرد جواب داد: من از خدای می‌ترسم. امام فرمود: بنده خدا! (نمی خواهد از خدا بترسی) از گناهانت بترس و نیز به خاطر ظلمهایی که درباره بندگان خدا انجام داده ای. از عدالت خدا بترس و آنچه را که به صلاح تو نهی کرده است در آن نافرمانی نکن، آن گاه از خدا نترس؛ زیرا او به کسی ظلم نمی کند و هیچ گاه بدون گناه کسی را کیفر نمی دهد. 📘بحار: ج ۷۰، ص ۱۳۹۲ ┄┅═══✼🦋✼═══┅┄

•┈┈••••✾•🍃🌼🍃•✾•••┈┈• ☂ #نهج‌البلاغه ☀️ #حکمت‌ها ┄┅═══✼کلام مولا؏✼═══┅┄ ⭕️یَا بُنَیَّ، إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْأَحْمَقِ، فَإِنَّهُ یُرِیدُ أَنْ یَنْفَعَکَ فَیَضُرَّکَ؛وَ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْبَخِیلِ، فَإِنَّهُ یَقْعُدُ عَنْکَ أَحْوَجَ مَا تَکُونُ إِلَیْهِ؛وَ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْفَاجِرِ، فَإِنَّهُ یَبِیعُکَ بِالتَّافِهِ؛وَ إِیَّاکَ وَ مُصَادَقَةَ الْکَذَّابِ، فَإِنَّهُ کَالسَّرَابِ: یُقَرِّبُ عَلَیْکَ الْبَعِیدَ، وَ یُبَعِّدُ عَلَیْکَ الْقَرِیبَ. 💠فرزندم از دوستی با احمق برحذر باش، چرا که او می‌خواهد به تو منفعت رساند ولی زیان می‌رساند (زیرا بر اثر حماقتش سود و زیان را تشخیص نمی دهد) و از دوستی با بخیل دوری کن، زیرا به هنگامی که شدیدترین نیاز را به او داری تو را رها می‌سازد و از دوستی با انسان فاجر بپرهیز، چرا که تو را به اندک چیزی می‌فروشد و از دوستی با دروغ گو بر حذر باش، چرا که او مثل سراب است؛دور را در نظر تو نزدیک و نزدیک را در نظر تو دور می‌سازد (و حقایق را به تو وارونه نشان می‌دهد). 📒 #قسمتی‌ا‌ز‌حکمت38 ┄═❁❈شرح❈❁═┄ ✍🏼«مصادقت»به معنای دوستی است و می‌دانیم دوستی افراد با یکدیگر سرنوشت آنها را به هم پیوند می‌زند و هر یک در زندگی دیگری تأثیر می‌گذارد. احمق کسی است که بر اثر نادانی گرفتار اشتباهات بزرگ می‌شود؛خوب را بد و بد را خوب می‌پندارد. تنها به ظاهر امور قضاوت می‌کند غافل از این که گاه آنچه ظاهرش زیان آور است باطنی پرسود دارد و یا آنچه آغازش ضرر دارد پایانش بسیار پر فایده است. بخیل انواع و اقسامی دارد. ساده ترین آن این است که حاضر نیست از مواهبی که خدا به او داده در اختیار دیگران بگذارد، هرچند بسیار بیش از نیاز در اختیار دارد و نوع دیگر از بخیل این است که خودش هم حاضر به مصرف آن مواهب نیست؛یعنی نسبت به خود بخل می‌ورزد و بدترین انواع بخل کسی است که از استفاده کردن مردم از مواهب یکدیگر ناراحت می‌شود. امام در اینجا می‌فرماید: دوستان گاه به یکدیگر نیازمند می‌شوند و حتی گاهی به قدری نیاز شدید است که سرنوشت انسان را رقم می‌زند و اگر دوست، بخیل باشد در چنین حالتی نیز انسان را رها می‌سازد. اما اگر خودش نیازمند شود انتظار هرگونه کمک را دارد. در روایات مشورت، از با احمق و بخیل نهی شده است. ✍🏼سومین کسی را که امام فرزندش را از دوستی با او نهی می‌کند افراد فاجر و فاسق و بی بند و بار اند. این گونه افراد پیوسته به دنبال هوا و هوس خویش اند؛نه وجدان بیداری دارند و نه شخصیت و شرف و نه دین و ایمان درستی. به همین دلیل هر زمان هوا و هوس آنها اقتضا کند به دنبال آن می‌روند و دوستان خود را به اندک چیزی می‌فروشند. در آخرین و چهارمین جمله پرنور و حکمت آمیزش می‌فرماید: از دوستی با دروغ گو برحذر باش! آدم کذاب و بسیار دروغ گو خواه این رذیله اخلاقی اش ناشی از بی بند و باری و ضعف ایمان باشد یا بر اثر علاقه به منافع زودگذر خود، دوستی با او خطرناک است. گاه عوامل پیروزی برای رسیدن به یک هدف فراهم می‌شود؛اما او با دروغ هایش رسیدن به آن را غیر ممکن و محال می‌شمرد و فرصت‌ها از این طریق از دست می‌رود و گاه به عکس، کارهایی پیش روی انسان است که شرایط آن فراهم نشده و ورود در آن مایه شکست است؛اما این دروغ گوی بی بند و بار چنان سخن می‌گوید که گویی فردا انسان به مقصود می‌رسد. می دانیم سراب منظره ای است که در بیابان به هنگام گرمای هوا پیدا می‌شود و از دور چیزی شبیه آب به چشم می‌خورد (در حالی که بر اثر اختلاف فشردگی طبقات در آن هوای گرمای آفتاب عکس گوشه ای از آسمان آبی به روی زمین می‌افتد که انسان آن را آب می‌پندارد) ولی هنگامی که نزدیک می‌رود اثری از آب در آنجا نمی بیند. کسانی که واقعیت‌ها را در نظر انسان وارونه جلوه می‌دهند شباهت زیادی به سراب دارند و امیر مؤمنان علی علیه السلام مخصوصاً روی این مطلب تکیه فرموده که دورغگویان، دور را نزدیک و نزدیک را دور می‌سازند و این نوعی تغییر واقعیت است. در احادیث اسلامی از مشاوره با کذاب هم نهی شده است. •┈┈••••✾•🍃🌼🍃•✾•••┈┈•

🔰در بیان تأویل تین و زیتون و طور سَیناء ❤️🌼علامه محمّد باقر مجلسی رحمة الله علیه گفته است: 💠بنا بر تأویل ائمه علیهم السّلام، نام تین (انجیر) استعاره برای امام حسن علیه السّلام آورده شده، چون لذیذترین و بهترین میوه است و روایت شده که از میوه‌های بهشت است و دارای منافع و فواید زیادی است. امام حسن علیه السّلام نیز از میوه‌های بهشت است چون از غذای بهشتی تولد یافته و به علم و دانش او دلهای مقربین تقویت و نیرو می‌گیرد. 💠نام زیتون نیز برای امام حسین علیه السّلام استعاره آورده شده چون زیتون یک میوه و غذا و دوا است. روغن سودبخش و مفیدی دارد. امام حسین علیه السّلام نیز میوه قلب مقربین و علوم او قدرت دلهای مؤمنین است و به نور فرزندانش تمام هدایت یافتگان هدایت شده اند. خداوند نور خود را به انوار آنها مثل زده چنانچه در اخبار زیادی آمده است. 💠نام طور سَیناء برای امیر المؤمنین علیه السّلام است، یا به جهت آنکه صاحب طور است زیرا خداوند فضل امام علی و اولاد و شیعیانش را برای موسی(ع) بیان کرد، یا اینکه علی را به جهت استحکام و پایداری او در امر دین و ثباتش در راه حق و بلندی مقامش، تشبیه به کوه طور نموده، چنانچه حضرت خضر به آن حضرت گفت: کنت کالجبل لا تحرکه العواصف (همچون کوه پایداری که طوفانهای شدید لرزش بر پیکرش نمی رساند) یا از این جهت که امام علی علیه السّلام پایگاهی است برای زمین و به وجودش زمین استوار است، مانند کوهها که پایه‌های زمین هستند؛ چنانچه روایت شده: امام علی علیه السّلام پایه استوار زمین مسکون است. یا به جهت این که محل درخشش انوار خدا و تجلی و افاضه فیض او است همچنان که کوه طور نیز چنین بوده. یا به جهت اینکه علی علیه السّلام منشأ وجود امام حسن و امام حسین علیهما السّلام بوده است چنانچه از طور آن دو درخت به وجود آمده. 📔بحارالانوار، مجلد ۲۴، صفحه ۱۰۶، بیان ذیل روایت ۱۵ 🆔 @mohadesin_marefat_110

˹💚˼ -#یٰاجَواد‌الائمِھ : -امشب‌براتِ‌#کرب‌وبلا راشمابدھ؛ -اۍ؏ـشـق‌ِشاهِ‌طوس،امام‌جوادِمن! -'#اللّٰهُم‌ارزُقنٰازیٰارَةالحُسَین؏..🤲🏼'-

💠حدیث روز💠 💎نعمتی که شکر آن گزارده نشود ✍امام جواد علیه السلام: 🔻نِعمَةٌ لا تشکَرُ کَسیِّئَةٍ لا تُغْفَرُ. ❇️نعمتی که شکر آن گزارده نشود، مانند گناهی است که آمرزیده نشود. 📚نزهه الناظر، ص۱۳۷