پیچیده در این کوچه‌ها عطر عبایت همراه با نجوای زیبای دعایت با نان و خرما مي‌رسي، من هم يتيمم اما نه خرما، مست دستان کريمم مي‌زد به پايت بوسه لب‌هاي مدينه اي خوش به حال نيمه شب‌هاي مدينه دیدم هوای چشمهایت کوثری بود بر شانه‌ات شال شکوه حیدری بود ای آسمانها، محو صحن خاکی تو! قلب زمین، غرق دل افلاکی تو عطرت، دل از من برده بود و می‌نوشتم: سرمست آقاي جوانان بهشتم دیدم که عالم غرق ذکر «یا حسن» شد باران هم آوا با هوای قلب من شد شوق دلم را، شور چشمانت، غزل کرد نامت، مرا سرمست عهدی در ازل کرد من در زمان آواره‌ی آن لحظه هستم، آن دم که دستان تو «قاسم» را بغل کرد روح تو را از نور زهرا آفريدند از اسم تو اسماء حسنا آفريدند نامِ حسن، يعني تمام حُسن دنيا حالا من و دست کريم آل طاها در دستهايت ياکريمان لانه دارند وقت قنوتت قدسيان پيمانه دارند ای آسمانها، محو صحن خاکی تو! قلب زمین، غرق دل افلاکی تو عطرت، دل از من برده بود و می‌نوشتم: سرمست آقاي جوانان بهشتم #قاسم_صرافان @GhasemSarafan

خدای عشق بر دل ها رسیده امیـر دلبــــــری ما رسیده الا ای یوسف کنعان کجایی⁉️ بیا که یوسف زهرا رسیده ❤️ولادت دومین اخترتابناک آسمان ولایت حضرت #امام_حسن_مجتبےع خدمت امام عصر"عج"مبارک. @erfan1212

قبل اینکه گیف بالا دانلود بشه، بین 5 تا رنگ آبی،زرد،سبز،قرمز و نارنجی یه رنگ رو انتخاب کنین و تا آخر ببینین ببنین خوش شانسین یا بد شانس😁 لامصب از المپیک هیجآنش بیشتره😂 فکر نکن بیا😍 @khandehpak

خلاصۀ سخنرانی سرکار خانم لطفی‌آذر در شهر تهران 3 رمضان 1439 علم، غذای روح (قسمت سوم) احکام ظاهری #شریعت، همه ناظر به جسم و ماده‌اند؛ از #نماز و #روزه گرفته تا حجّ و جهاد یا خمس و زکات و... . باید این اعمال را انجام دهیم تا بُعد مادی و جسممان که گفتیم مبدأ شرور و آفات است، از این اقتضا و خاصیت خود پاک شود و برای ظهور علم الهی یا همان نور #اسماء، آماده و لطیف گردد؛ چون خدا علمش را پیوسته در همین قالب تجلی می‌کند. تعلیم الهی، از همین جسم باید ظهور پیدا کند و این جسم تا به پاکی و طهارت نرسد، قابلیت ظهور علم خدا را ندارد. مقام طهارت معصومین(علیهم‌السلام) نیز که در قرآن آمده، یعنی بُعد جسمانی آن‌ها چنان لطیف و از سنگینی ماده رها شده که هرچه علوم الهی از عالم معنا ریخته می‌شود، بدون هیچ شائبه و حجاب دریافت می‌کنند. عبادات باید مراتب هفت‌گانۀ جسم ما را از همۀ حدود، وابستگی‌ها، نگرانی‌ها و شادی‌ها و... پاک کنند تا روحمان آمادۀ دریافت اسرار هستی شود. اما متأسفانه اغلب #فروع_دین را برای روحمان گرفته‌ایم! درحالی‌که غذای #روح فقط علم و #معرفت است. برای همین هم عمری نماز خوانده‌ایم و روزه گرفته‌ایم؛ اما خدا می‌داند چقدر معرفت و آگاهی داریم! اگر گفته‌اند نمازگزار در هر نماز با نماز قبلی خود فرق دارد، برای این است که نماز باید سنگینی و حجاب را از جسم او بردارد تا به رتبۀ بالاتری از آگاهی در علوم و معارف الهی برسد؛ و ازآنجاکه جسم بی‌نهایت غلظت و مراتب ظلمانی دارد، نماز و سایر عبادات باید همواره تا پایان عمر تکرار شوند. پس هیچ‌گاه کسی نمی‌تواند بگوید: من به جایی رسیده‌ام که دیگر نیاز به نماز و روزه ندارم! با آنچه گفتیم، معلوم می‌شود ما در مراحل مادی با سایر اشیاء و موجودات، یکی هستیم و امتیازی نسبت به آن‌ها نداریم. امتیاز ما در این است که می‌توانیم به سوی درک اسماء الهی حرکت کنیم. پس انسانیت ما به قدر همین درک و شعور ماست. به بیان مولوی: «ای برادر، تو همان اندیشه‌ای/ مابقی خود، استخوان و ریشه‌ای». وقتی هم از #دنیا برویم، هیچ چیز نداریم، نه صورت عبادات، نه مال و مقام، نه قوم و خویش؛ فقط یک حقیقت آگاه هستیم. البته امروز هم اگر در خود بنگریم، می‌بینیم که هیچ‌یک از شئون زندگی ما حقیقتاً مال ما نیستند و نمی‌توانند ذات و بودن ما را تعریف کنند. ما نه چشم و گوش هستیم، نه دست و پا، نه مغز و قلب صنوبری، نه همسر و فرزند، نه خانه و لباس و... . ما همین امروز هم فقط آگاهی هستیم. منتها آگاهی‌مان محدود به این شئون شده؛ درحالی‌که آن آگاهی که جزء ذات و عین بودن ماست، آگاهی به اسماء الهی است، یعنی درک حقیقت اشیاء و #حکمت پدیده‌ها. ما فردا در عالمی می‌رویم که تمام دارایی‌مان آگاهی است. پس امروز باید به کلّیت قرآن إشراف و آگاهی پیدا کنیم و با آن راه برویم. وگرنه فردا چیزی نداریم که با آن، ابدیتمان را بسازیم. به فرمودۀ خداوند: "...هَلْ يَسْتَوِي الَّذينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذينَ لايَعْلَمُونَ..." [4]. اغلب آگاهی‌های ما، نسبت به امور بیرونی، آن هم در حد علم ذهنی است. حتی خودمان را هم با اسم و آدرس و... می‌شناسیم و هیچ نمی‌اندیشیم که اگر ما اسم و آدرس و... هستیم، اگر این مشخصاتمان عوض شود، آیا ما هم فرد دیگری خواهیم بود؟! عبادات را هم فقط ظاهرشان را می‌گیریم و باطنشان را به جانمان نمی‌دهیم. اما برای زندگی ابدی باید نه تنها وجود خودمان، بلکه حقیقت همه چیز برایمان معلوم باشد تا بتوانیم آن‌ها را انشاء کنیم و بسازیم. علم حضوری آن است که عین معلوم در آیینۀ نفس انسان ظهور پیدا می‌کند و با او یکی می‌شود. اما در علم حصولی فقط صورتی از معلوم در آیینۀ ذهن می‌افتد و این صورت در بیرون، وجود عینی ندارد. اگر آگاهی حقیقی یا همان علم حضوری نداشته باشیم، به عقل نرسیده‌ایم. درنتیجه خیال در ما حاکم می‌شود و ما را به توهم می‌کشاند. گفتیم خداوند در سورۀ شعرا، زوجیت گیاهان را مثال زده و فرموده آن‌ها را ببینید و عبرت بگیرید. شاخ و برگ دادن، شکوفه زدن و میوه شدن، برای دانۀ گیاهان، علم حصولی نیست؛ بلکه ظهور عینیت معلوم است که در عالم واقع، رشد می‌کنند و به ثمر می‌نشینند. علم ما به اسماء الهی نیز باید این‌گونه باشد. یعنی مثل دانه‌ای که در خاک می‌رود، در عالم #قرآن وارد شویم و با آگاهی عینی، ریشه، ساقه، برگ، شکوفه و میوۀ خود را پیدا کنیم و رشد دهیم. .......... [4] سورۀ زمر، آیۀ 9: آیا کسانی که می‌دانند با آن‌ها که نمی‌دانند، یکسان‌اند؟! پایان #خلاصه #رمضان1439 #جلسه_دوم @Lotfiiazar

🌷 نحوه‌ی دعا کردن امام زین العابدین علیه‌السلام برای همسایگان و دوستان #صحیفه_سجادیه 🌙 @khamenei_reyhaneh

#دعای_هر_روز_رمضان روز هفدهم @ostad_shojae

❤️کانال عرفان ❤️ @erfan1212

‌ #حرفهای_من_و_خدا ❤️ #دلنوشته سحر هفدهم ✍آموخته ام؛ که سفره دار رمضان تویی... و کسی در این ضیافت، محبوب تر است، که تو، سهم بیشتری از قلبش را، تسخیر کرده باشی. @ostad_shojae

منبرهای یک دقیقه ای: 🔹منبرهای یک دقیقه ای🔹 ✅ حجت الاسلام #بندانی_نیشابوری ❇️ سفره داران مدینه حسن بن علی (علیه السلام) در مدینه سفره دار بود. می آمدند و می خوردند و در ظرف های مسی و گِلی غذا می بردند. منزلش در قبه و وسط مدینه نبود بلکه در حوالی مدینه بود. امام باقر (علیه السلام) فرمود: در پشت بام منزلش ظرفی آهنی بود که در آن آتش روشن می کردند و به غلامش می فرمود تا صبح آتش را نگه دارد تا هر کس غریب بود، جا برای خواب نداشت، لقمه نانی نداشت به منزل ایشان بیاید. کشاورزی هم می کرد، نخل هم داشت. حضرت علی اکبر (علیه السلام) هم در زمان امامت پدرش اجازه گرفت و شروع به سفره انداختن نمودند. وقتی مهمان می آمد به استقبالش می آمد و با پای برهنه آنها را بدرقه می کرد. خیلی از مهمان ها که می آمدند دشمن امیرالمومنین (علیه السلام) بودند، می پرسیدند اینجا خانه ی کیست؟ وقتی به آنها می گفتند ایشان پسر حسین بن علی (علیه السلام) است برای عذرخواهی بازمی گشتند. 📚 سخنرانی حجت الاسلام بندانی نیشابوری در هیئت روضه العباس(ع) - اردیبهشت 96