eitaa logo
محمد علی رفیعی | فقه و اصول
324 دنبال‌کننده
342 عکس
78 ویدیو
218 فایل
این کانال به منظور ارائه‌ی مطالب مهمّ فقهی، اصولی و طلبگی، و بارگذاری صوت تدریس فقه و اصول است.
مشاهده در ایتا
دانلود
🔳 پاسخ به سوال برادر عزیزم، آقای مهدی صالحی 🔳 ❓ مراد شیخ از عبارت «حتی لو تمکن من الظن الاجتهادی فالأكثر على عدم جواز العمل بفتوى الغير» (ج١، ص۱۰۸) چیست؟ 📚 پاسخ: شیخ در این عبارت می گوید اگر مقلِد، خود بتواند به ظن اجتهادی برسد اکثر فقیهان معتقدند نباید از مجتهد دیگر تقلید کند. یعنی در فرض انسداد باب علم، اگر مقلِد، خودش مجتهد انسدادی شود و به ظن اجتهادی برسد اکثر فقیهان معتقدند جایز نیست به فتوای دیگران عمل کند، زیرا خودش به ظن رسیده است، پس عمل بر طبق ظنون اجتهادی در فرض انسداد صحیح است. در هر حال، شیخ می گوید در فرض انسداد، رجوع به ظنون هیچ اشکالی ندارد و ابن قبه هم مشکلی با رجوع به ظنون در فرض انسداد ندارد؛ پس، اشکال نقضی صاحب فصول در فرض انسداد بر مرحوم ابن قبه وارد نیست. 📝 @fegh_osoul_rafiee
🔳 پاسخ به سوال برادر عزیزم، آقای محمد جواد پولادین 🔳 ❓نظریه ی شیخ در مورد «مصلحت سلوکیه» و اشکالات مرحوم مظفر چیست؟ 📚 پاسخ: ظاهراً مرحوم شیخ از طرفی نظریه ی «طریقیت محضه» را ناکافی و از سویی دیگر، سببیت اشاعری و معتزلی را غلط و ناصواب می داند؛ از همین رو، خود را ناچار به ابداع نظریه ای می بیند که هم پایش در طریقیت باشد و هم مصلحتی را تدارک کند. مرحوم شیخ، «تدارک مصلحت» را امری لازم می داند، زیرا از طرفی باب علم مفتوح است و مکلف می تواند علم به حکم حاصل کند و از سویی دیگر، شارع اجازه داده است مکلف در حال انفتاح و تمکن، به سراغ اماره ی ظنی برود و بر اساس آن عمل کند. در این حال، اگر اماره ی ظنی بر خلاف واقع باشد مصلحتِ واقع از بین رفته است و شیخ از بین رفتن مصلحت واقع را -که با امر شارع به عمل به اماره ی ظنی به وجود آمده است- را بر نمی تابد و خود را ناچار می بیند که مصلحتی را برای سلوک و عمل بر طبق اماره قرار دهد. البته برای این که دچار سببیت اشاعری و معتزلی نشود نیز مصلحت را در سلوک و تطبیق عمل بر طبق اماره می داند. ❎ مرحوم مظفر در اصول الفقه (ج۱/ ص۳۷ تا ۴۰) در مورد مصلحت سلوکیه ی شیخ توضیح می دهد و در نهایت دو اشکال به آن دارد: اشکال اول: عنوان «سلوک» و «تطبیق عمل بر طبق اماره» عنوانی غیر از همان «فعلِ اماره ای» نیست؛ یعنی آن چه سببیت معتزلی می گوید -که در فعلِ اماره ای به سبب اماره مصلحت ایجاد می شود- شیخ هم همان را می گوید، اگر چه شیخ با تعبیر به «سلوک» تنها نام آن را عوض کرده است؛ از این رو، حقیقت مصلحت سلوکیه همان سببیت معتزلی است. و حتی اگر قبول کنیم سلوک و تطبیق عمل، به خودی خود یک فعل قلبی است، و معنای آن «قصد و نیت مکلف برای عمل بر طبق اماره» است چند مشکل خواهد داشت؛ اول آن که بعید است مراد شیخ باشد، چون از کلمات شیخ این بر نمی آید که چنین چیزی را اراده کرده است. و دوم آن که تنها در امور عبادی قابل فرض است. اشکال دوم: اگر «سلوک بر طبق اماره» و «خودِ فعل» دو چیز باشند و خودِ سلوک دارای مصلحت باشد و شارع به خاطر همان مصلحت، امر به سلوک کرده باشد امر شارع به عمل بر طبق اماره ارتباطی با ذات فعل نخواهد داشت، زیرا امر شارع به سلوک تعلق گرفته است و نمی تواند به ذات فعل نیز متعلق باشد. در هر حال، مصلحت سلوکیه ی شیخ، دلیل متقن و محکمی از کتاب، سنت و عقل ندارد. 📝 @fegh_osoul_rafiee
دانشجویان دانشگاه رضوی برای ترم آینده درس «اصول فقه ۲ ط» (رسائل ٢) برای این حقیر در نظر گرفته شده است. انشالله در ترم آینده هم در خدمت دوستان هستم. یاعلی
🏴 پیام تسلیت رهبر انقلاب به مناسبت رحلت آیت‌الله حاج شیخ لطف‌الله صافی گلپایگانی بسم الله الرحمن الرحیم با تاسف خبر درگذشت فقیه عالیمقام و مرجع بصیر، حضرت آیة الله آقای حاج شیخ لطف الله صافی گلپایگانی رضوان الله علیه را دریافت کردم. ایشان از استوانه‌های حوزه‌ی علمیه قم و از برجستگان علمی و عملی و پر سابقه‌ترین عالم دینی در آن حوزه‌ی مبارک بودند. در دوران مرحوم آیة الله بروجردی در شمار برترین تلامذه‌ی آن استاد بزرگ، در زمان مرحوم آیة الله سید محمدرضا گلپایگانی همراه و مشاور علمی و عملی ایشان، و در دوران انقلاب، امین و مورد اعتماد حضرت امام خمینی رحمة الله علیهم به شمار میرفتند. سالها در شورای نگهبان رکن اصلی آن شورا محسوب می‌شدند و پس از آن هم همواره درباره‌ی مسائل انقلاب و کشور، دلسوزانه و مسئولانه ورود میکردند و بارها اینجانب را از نظرات و مشورتهای خود مطلع و بهره‌مند میساختند. قریحه‌ی شعری، حافظه‌ی تاریخی، پرداختن به مسائل اجتماعی از دیگر ابعاد شخصیت این عالم کهنسال و بزرگوار بود. رحلت ایشان برای جامعه‌ی علمیِ دینیِ کشور مایه‌ی تأسف است. اینجانب به خاندان مکرّم و فرزندان گرامی ایشان و نیز به مراجع معظم و علمای اعلام حوزه‌ی علمیه و مقلدان و ارادتمندان ایشان بویژه در قم و گلپایگان تسلیت عرض میکنم و رحمت و مغفرت الهی را برای ایشان مسألت مینمایم. سیّدعلی خامنه‌ای ۱۴۰۰/۱۱/۱۲