eitaa logo
غلط ننویسیم
16.3هزار دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
186 ویدیو
3 فایل
🔹 تبلیغات ⬅️ کانون تبلیغاتی قاصدک @ghaasedak 🔴تبادل نظر https://eitaayar.ir/anonymous/v257.b53
مشاهده در ایتا
دانلود
شنیدیم که در آغازِ پادشاهی کاوس، دیوی به‌شکلِ رامشگری به دربارِ او درآمد و در وصفِ مازندران نغمه ساز کرد. کاوس هوای مازندران کرد و پندِ بزرگان و همین‌طور زال در رها کردنِ این کار را نشنیده گرفت و گفت که او از همه‌ی شاهان پیشین بزرگ‌تر و پرقدرت‌تر است و باید مازندران را فتح کند، و روانه‌ی آن‌جا شد. مازندران را غارت کرد و کسانِ بسیاری را کشت. شاهِ مازندران از دیوِ سپید کمک خواست. دیوِ سپید چشمِ کاوس و بیشترِ لشکرش را نابینا و آن‌ها را دربند کرد. کاوس کسی را مخفیانه پی زال فرستاد برای یاری گرفتن. زال رستم را برای این کار فراخواند تا روانه‌ی مازندران شود. قصه‌ی رفتنِ رستم به مازندران و اتفاقاتی که در هفت منزلِ این راه برای او پیش می‌آید، به هفت‌ خانِ رستم معروف است. از هفت خان تعبیرهای زیادی شده و حتی گاهی آن را با مراحلِ سلوکِ عرفانی مقایسه کرده‌اند. اما بیش از هر چیز، هفت خان‌ و نمونه‌های مشابهِ آن، یک آیینِ "گذر" به حساب می‌آیند؛ یک مسیرِ بلوغ و پهلوان‌سازی‌اند که در همه‌جا وجود دارند و در آن‌ها پهلوانِ غالباً جوانِ قصه با سختی‌های گوناگونی مواجه می‌شود و با غلبه به آن‌ها به پختگی می‌رسد و در پایان به‌شکل پهلوانی پرتجربه سربرمی‌آورد. این مسیرهای دشوار اغلبِ اوقات منطق‌ستیزند و با ناشناخته‌ها ارتباط دارند؛ بیابان و دریاهای خطرناک و جنگل و همین‌طور موجوداتِ خطرناک چون دیو و اغواگرانی چون پری؛ اما قهرمانِ قصه برای اثباتِ شایستگی خود باید از آن‌ها بگذرد و گاهی حتی به‌اختیار مسیرِ دشوارتر را نیز انتخاب کند، و البته که کمکِ او نیز گاهی از دنیاهای ناشناخته‌ی دیگر می‌آید. این آیینِ گذر (کندن از وضعیتِ کنونی، رفتن یا تشرف و پشتِ سر گذاشتن سختی‌ها، و بازگشت به‌شکل کسی تازه) قالبی جاافتاده شده و بسیاری قصه‌ها، نمایشنامه‌ها و فیلم‌ها از آن دستمایه گرفته‌اند. از امشب یک نمونه‌ی شاهنامه‌ای جذابِ آن‌ها را می‌شنویم -هفت خانِ رستم که ماجراهای هفت منزلِ سرِ راه رستم است برای رسیدن به کاوس و ایرانیانِ دربند در مازندران و آزاد کردنِ آن‌ها. 🖊@ghalatnanevisim
-خان: درمورد "خان" یا "خوان" بحث‌های زیادی شده‌ است. به‌احتمال‌زیاد معنی چیزی که فردوسی استفاده کرده، همان خانه، منزل و مرحله است که امروزه "خان" می‌نویسیم اما مطمئن نیستیم که در دوره‌ی فردوسی آیا املای آن هم به‌همین‌شکل بوده یا به‌شکل "خوان". -پَهلَو: شهر، پایتخت؛ و دراصل پارت -پَهلَو: شکلِ کوتاه‌شده‌ی پهلوان، منسوب به پهلو درمعنی پارت، یعنی شهر؛ پس پهلوان یا شکل کوتاه آن، پهلو، یعنی مردِ دلیرِ پارتی. -نیمروز: سیستان -دوروزه: راهِ دوروزه -گذاشتن: طی کردن -راه بریدن: راه سپردن -به شور آمدن: به هیجان آمدن -یکی رخش را تیز بنمود ران / تگِ گور شد با تگِ او گران: سرعتِ رخش را زیاد کرد، پس سرعتِ گورها به‌نسبتِ سرعتِ رخش کم شد و رخش به آن‌ها رسید. -زینهار: امان -خوار: سبک، بی ‌زحمت -مَرغزار: دشت -درِ بیم را جای ایمن شناخت: ورودی آن جای خطرناک را ایمن‌تر دید (به‌دلیلِ زودتر باخبر شدن از خطر). -یارستن: جرات کردن -پسودن: لمس کردن، کنایه از نزدیک شدن 🖊@ghalatnanevisim
دوش می رفت به صد ناز جوانی به رهی زلف پرتاب به رخ، خنده مستانه به لب من عصا بر کف و قد خم شده و موی سفید می دویدم به دو صد لابه و عجزش ز عقب چون مرا دید چنین گفت صفایی چه تو راست که به دنبال من آیی به چنین رنج و تعب تو بدین هیئت اگر عشق نبازی چه شود با چنین حال دگر وصل جوانان مطلب 🖊@ghalatnanevisim
خط ✍ پی‌بست «پی‌بست نوعی واژه‌بست است که به پایان واژه افزوده می‌شود؛ مانند ضمیر پیوستۀ ملکی «–َم» در «کتابم». واژه‌بست‌های فارسی عموماً پی‌بست هستند» (طباطبایی، ۱۳۹۵: ۱۱۹). 🔶 صورت سالم حرف اضافۀ «با» فقط با ضمایر منفصل به کار می‌رود: با من، با تو، با او، با ما، با شما، با آن‌ها. 🔴 پی‌بست‌های ضمیری پس از حرف اضافه «با» 1⃣ باهام (شکسته) ← بام (شکسته‌تر) 2⃣ باهات (شکسته) ← بات (شکسته‌تر) 3⃣ باهاش (شکسته) ← باش(شکسته‌تر) 4⃣ باهامون (شکسته) ← بامون (شکسته‌تر) 5⃣ باهاتون (شکسته) ← باتون (شکسته‌تر) 6⃣ باهاشون (شکسته) ← باشون (شکسته‌تر) ✅ ۱. علاءالدین طباطبایی، فرهنگ توصیفی دستور زبان فارسی، چ۱، تهران: فرهنگ معاصر، ۱۳۹۵، ص۱۱۹. ✅ ۲. امید طبیب‌زاده، فارسی شکسته؛ دستور خط و فرهنگ املایی، چ۱، تهران: کتاب بهار، ۱۳۹۸، ص۵۰. ✅ فریده آرامیده 🖊@ghalatnanevisim
🟨🟨🟨🟧🟧🟧🟥🟥🟥 حرّاف این کلمه در زبان عربی به کار نرفته است و فارسی‌زبانان آن را ساخته‌اند و در معنی "وراج و پرچانه" و "زبان آور" به کار می‌برند. برخی معتقدند که چون این کلمه در زبان عربی استعمال نشده و در متون معتبر قدیمی هم به کار نرفته است، نباید آن را به کار ببریم، اما باید دانست علت به کار نرفتم این واژه در زبان عربی، این است که "حرف" در عربی به معنی" سخن و کلام" به کار نرفته است، در حالی که در زبان فارسی از قدیم کلمهٔ "حرف" در معنی "سخن و کلام" بارها استعمال شده است. حافظ گوید: یک حرف صوفیانه بگویم، اجازت است/ ای نور دیده جنگ بِه از صلح و داوری بنابراین چون "حرف" در این معنی به کار رفته است، صیغهٔ مبالغهٔ آن را هم می‌توان به کار برد. از همه مهم‌تر این که "حرّاف" و "حرّافه" در آثار استادان زبان فارسی هم به کار رفته است: حرّاف و نکته‌سنج و بذله گو و نقّاد بود.( مینوی) 🔸فرهنگ درست نویسی سخن، دکتر حسن انوری، انتشارات سخن ، صص 122_123 🖊@ghalatnanevisim
حتما شنیده‌اید: نویسنده‌ها می‌گویند باورشان نمی‌شود که واقعا نویسنده شده‌اند، تا وقتی که مثلا در هواپیما کسی را ببینند که دارد کتابشان را می‌خواند. این اتفاق همین چند روز پیش در سالن ورزش برای خودم رخ داد. زنی که روی دوچرخه کناری‌ام نشسته بود، کتابم در دستش بود و داشت می‌خواند. از او پرسیدم آیا از آن خوشش آمده یا نه. گفت بله و من هم تصمیم گرفتم به او بگویم که نویسنده‌اش من هستم. کارولینا گارسیا 🖊@ghalatnanevisim
✅ .... اصلی، یک .... سایه زن، یک ... و سه قلم آرایشی هستن. ✅ انتخاب این قلم ها به نظر شما بستگی داره. ✅ ... قلم "گودکن" ابزار اصلیه، قلم آمریکایی حداقل 130 هزار تومن هست؛ ✅ قلم دست ساز با ضمانت مادام العمر هم 65 هزار تومن هست. ❌ ابزاری که شما لازم دارین یک قلم اصلی یک قلم سایه زن یک قلم آندرکات وسه قلم آرایشی به نظر شما بستگی داره قلم گودکن ابزار اصلی است اما قلم آمریکاهی از ۱۳۰۰۰۰ هزار به بالا است دست ساز با زمانت تمام عمر ۶۵۰۰۰ هزار تومان 🖊@ghalatnanevisim