ما خاک لب پرچم را دنباله‌ی حضور «خود» در «امروز» می‌دانیم. آن‌قدر که گویا با اهتزازش یگانه‌ایم. با آن در نسیم حیات ۲۲ بهمن اوج می‌گیریم. با سرخی‌اش گلگون می‌شویم و در سپیدی‌اش تازه می‌شویم. با آن نام زیبای میانش باز شهادتین می‌گوییم و با سبزی‌اش به معنای زیادی واقعی کلمه جوانه می‌زنیم. نه! ما در صورت توفیق «خود پرچمیم» #پرچم_بالاست 🖊#قربانی @gharare_andishe

🔹اگر به انقلاب شاعرانه نگاه نکنیم شاید در نگاه اول، شاعرانه نگاه کردن به انقلاب را احساسی بودن بدانیم، خون هزاران مرد و زنی که ریخته شد تا این انقلاب شکل بگیرد، فقط احساسی بودن نیست. شاعرانه دیدن یعنی زمین سرد زمستان میهن و آسمان تیره‌ی پر از ظلمش را ببینی در زمانی که هیچ‌کس وطنی نداشت.. در یک جغرافیای سیاسی که مدام از شمال و جنوب تهدید می‌شوی و نوکری برای ابرقدرت‌ها، زندگی کردن نبود، ذلت بود. گلویی برای فریاد نداشتی و چشمی برای دیدن و زبانی برای سخن گفتن.. در این میانه بود که آتشی روشن شد، یخ‌های زمستان را در بهمن ماه آب کرد، مهر آسمان بر زمین تابیدن گرفت و لاله ها سر از خاک برآوردند.. وطن متولد شد، انقلاب شد. اگر به انقلاب، شاعرانه نگاه نکنیم، این انفجار نور را نخواهیم دید، تا در روشنای آن قدم برداریم.. 🖊#شکری‌پور @gharare_andishe

السلام علیک یااباعبدالله الحسین @gharare_andishe

. وضعیتی که گرفتار آن هستیم، به یک معنا ناشی از بی‌اخلاقی است. گمان می‌کنیم علت این بی‌اخلاقی را می‌توان تدارک کرد اما وقتی به اخلاق نظر می‌کنیم، خود اخلاق نمودی از تعارضی است که در جامعه وجود دارد که دکتر داوری در اینجا این تعارض را با تعارض انقلاب و کشور بیان می‌کنند. تا زمانی که نسبت به این تعارض نیندیشیم، اگر سخنی از اخلاق هم بخواهیم بگوییم، پوشاندن این تعارض است و به نوعی راهي نمی‌توانیم در پیش بگیریم. اینجاست که شاید اگر عمیق‌تر به مسئله خُلقیات خود نظر کنیم، راه برای علوم انسانی و اجتماعی باز می‌شود که این کتاب خود مصداق آن است. اینکه چگونه توجه ما به خُلقیات نسبت ما را با برنامه‌ریزی برای توسعه روشن می‌کند. علوم اجتماعی که اکنون گرفتار آن هستیم، رونوشتی از مسائلی است که در جهان دیگری است و کمتر به مسائل خودمان می‌اندیشیم. کتاب، وضعی را گزارش می‌دهد که از یک طرف دیدن خُلقیات ماست که خُلقیاتی است که مناسب توسعه و حضور در دنیای امروز نیست و یک طرف نیز جاماندن مسئله علوم اجتماعی-انسانی در کشور ماست که نسبت این دو را باهم نمی‌توانیم پیدا کنیم. به عبارتی توجه به خلقیات، زمینه یک خودآگاهی است که با آن خودآگاهی شاید بتوان جای علوم اجتماعی را به معنای حقیقی‌ آن پیدا کرد. جایی که می‌توان تعارض موجود را تدارک کرده و تجمع بین انقلاب و کشور را ایجاد کرد. #اخلاق_در_زندگی_کنونی @gharare_andishe

🎙#مسئله_اخلاق 🔹متن خوانی و گفتگو 🔹کتاب "اخلاق در زندگی کنونی و شرایط اخلاقی پیشرفت و اعتلای علوم انسانی" دکتر داوری 🔹بخش چهارم: نسبت تاریخی میان علم و اخلاق 🔹فصل اول: اخلاق و شرایط اخلاقی قوام و بسط علوم انسانی و اجتماعی 🔹۱۷ بهمن ۱۴۰۲ #اخلاق_در_زندگی_کنونی @gharare_andishe

. 🔰همت می‌خواهد... 🔹ما گمان می‌کنیم با بررسی آمار و ارقام می‌توان به مشکلات پی برد اما علی‌رغم تلاش‌ها و پژوهش‌هاي بسیار، نمی‌توان مشکلات را یافت و گویی مسئله روشن نمی‌شود که تعارضی که در کشور وجود دارد، چیست!! گویا برای درک مسائلمان در ساحت علوم انسانی و اجتماعی، همت لازم است و مسئله در نبودن همت است. با همت است که افق دیگری برای عمل مقابل فرد ظاهر شده و نسبت افراد با علم نیز تغییر می‌کند. 🔹گویا یک امر تاریخی در بنیاد روح انسان‌ها هست که آن امر با تفکر و تذکر از عمق جان افراد به ساحت زندگی آنها می‌رسد. این تذکر از جنس کارهای سیاست‌زده ما نیست بلکه عمل دیگری است که نیازمند انسانهایی است که آن عهد تاریخی را درک کرده و به آن متذکر شوند. 🔹امروز سخن گفتن از اخلاق رواج بسیار دارد و آن را به اسلام نیز نسبت می‌دهیم در حالی که نسبت فضایل و رذایل اخلاقی، ریشه در یونان دارد. انسان مدینه یونانی، اخلاقی است. به عبارتی وقتی جامعه یونانی شکل می‌گیرد، انسانی که در آن دیده می‌شود، انسان اخلاقی است. 🔹گمان می‌کنیم با اخلاق می‌توان توسعه را پدید آورد و اخلاق می‌تواند مسائل ما را حل کند مثلا با رواج قانون‌مداری به توسعه خواهیم رسید، در صورتی که نه مبدأ و نه غایت توسعه، اخلاق نیست. اخلاق تنها یک ملازمت با توسعه دارد. این مسئله فکر کردن به جهان جدید است. باید بیندیشیم اگر با چیزی به نام توسعه روبروییم، اخلاق چه جایگاهی در آن پیدا می‌کند!! #اخلاق_در_زندگی_کنونی @gharare_andishe

ظاهرا فرض این است که فساد امر روان شناختی و شخصی است یعنی اشخاصی فاسدند و اشخاصی دیگر اهل صلاح اند و این اهل صلاح باید جلو فساد را بگیرند و با فاسدان مقابله کنند. البته اهل صلاح باید در برابر فساد بایستند اما جامعه مجال جنگ میان صلاح و فساد نیست. جامعه متعادل از صلاح برخوردار است و کم و بیش می تواند آن را حفظ کند. اما اگر نظام زندگی از تعادل خارج شود، اساس اخلاق سست می شود و مردمان برحسب استعداد بعضی زودتر و بعضی دیرتر به سمت فساد متمایل می شوند و آن ها که تن برنمی دهند ناگزیر برکناره می روند و میدان را به دیگران وامیگذارند. اخلاق در زندگی کنونی صفحه 51 🔻کانال دکتر رضا داوری اردکانی ▪️@davari_ir

#مسئله_اخلاق جلسه متن‌خوانی و گفتگو پیرامون کتاب "اخلاق در زندگی کنونی و شرایط اخلاقی پیشرفت و اعتلای علوم انسانی" از دکتر داوری اردکانی 📆سه‌شنبه ۲۴ بهمن ماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۰:۳۰، جلسه بیست و چهارم #اخلاق_در_زندگی_کنونی @gharare_andishe

مدت‌ها بود که نه به میخانه مرا راه نه در مسجد جا، دی ماه امسال، وسط معرکه‌ی قدس، تمامِ هوای عالمِ بی‌هوا را در گلو جمع کردم و ارتعاش بمب‌های خانه‌خراب، از حلقومم فریاد یا غیاث المستغیثین بیرون داد، بانگ برآوردم یارا گو سببی ساز که ارشاد شوم! یار هم بنده‌نوازی کرد و رخی نمود و گفت فعلا برای بی‌خانه‌ای چون تو یک جای خالی توی اتوبوس اصفهان-کرمان سراغ دارم، هرچه از پنجره‌ی اتوبوس چشم انداختم که نگار را هم بغل دست خود بنشانم، او سخت رو گرفته بود و در شب دیجور بیابان چو ماه نو، دیدنی نبود، اما جاذبه‌‌اش مرا تا مزار گلگون شهید کشاند... اما آن-جا که یار مرا به آن گسیل داد، چه وقت بود؟ گاهی فاصله‌ی خوانش سطور یک کتاب تا فهم آن می‌شود فاصله‌ی «کن فیکون» یک عالم وجود و حضور، چند روز قبلش بود که با قیافه‌ی معلوم‌الحالی زل زده بودم به این جمله‌ی هایدگر که در جمعی ندا سر داده بود که آقایانِ جان‌کاو، "دازاین، لیشتونگ است!" و لیشتونگ کلمه‌ای آلمانی است که به رواق ترجمه شده، کوره‌راهی در دل جنگلی پر شاخ و برگ که گه‌گداری وزش بادی از لای برگ درختان بلندِ آن مسیر، مرده نوری را به چشم رهگذر می‌رساند اما بعد از این راه درهم به روشن‌گاهی خواهی رسید که درختانِ مانع به کناری رفتند و تابش نور، بی‌واسطه، عرصه را برای دیدن پدیده‌ها روشن کرده است و آنجا لیشتونگ است، آن-جا است! از آن پس، لیشتونگ پناهی شده‌ است برای در یاد ماندنِ تجربه‌ی حضوری که مرا لحظاتی، جایی داد...یاد جنگل‌های قائم کرمان! آن وقتی که من از لای درختان آن ناحیه، کورمال کورمال به سمتی می‌رفتم که نمی‌دانستم و بعد از ایامی گم‌شدگی، چشمِ جانم به جمالِ آتش محبتِ دوستانِ آشنا گشاده شد، و حقا که آن حال حاضر هم حال بود و هم حضور! پشت سرم، مردی پیش پایم از هول حادثه بحال غش و تشنج بر زمین افتاده بود و پیش‌رویم، جمعی که در آن‌ وانفسا، قیامتی بپا کرده بودند و زمزمه‌ی اشک و ثنایشان گوش مرا شنوای وجود کرده بود. ما محتاج گرم کردن خود در آتشکده وجودی هستیم که بی‌جمع یاران، آتش آن به سردی می‌رود... محتاج تکرار تجربه‌ی لیشتونگ که از این پس، به محفل یارانِ آتشِ جنگل‌های کرمان تغییر نام داده... محتاج جایی برای دیدن و شنیدن.‌‌.. جایی برای گشودگی... محتاج جا... نه به میخانه مرا راه، نه در مسجد جا یارا گو... یاران‌ را گو... سببی ساز که ارشاد شوم! ✍#خبازی @gharare_andishe

خواستم تا بروم گفت کجا؟ به کجا روانه ای؟ من از آنها نیستم که بپرسم تو چرا یا چگونه تو چنین ولی من مال توعم خودِ عزیزِ خودت ما به عهدی در این غربتِ دیدار فرود آمده ایم گفتمش تا شب قبل با همان زار و جنون فکر در سر داشتم که سخن را به سوی زلف سیاهت ببرم لیک حالا و کنون نه که از باب جنون بلکه از عالم دیدار سخن میگویم من از تو چو خودم خود بیچاره ی تو حال بی هیچ سخن میگویم که خودِ دور عزیز کمی نزدیک بیا! شاید این شام پی خورشید است نیست در بحثِ تضاد این سخن از سر انکار وجودی دارد تو بیا و چنین بود که خود حال در نزد من است و من آنم که به خود نزدیکم این که یک تعریف است چه بسا آخر این بیت که دیوانه شوم... @gharare_andishe

🔹شعف «من بدهکار و شرمنده ملتی هستم که چهل و پنج سال سختی‌ها را تحمل کردند...

خداوند

 اگر بیست فرزند به من می‌داد، همه را ایثار می‌کردم.

»

مگر آنکه خدا آدمی را در آغوش کشد تا این چنین لب به سخن بگشاید! سخنی که تماما حق است، گوهر است، تمنای جان است. چگونه شکر گفت خدا را که حق نعمتش ادا شود؟ چگونه شکر گفت خدا را که خود عطا می‌کند و خود، بنده را به آغوش می‌کشد و او را برای خودش بر می‌گزیند و آدمی را عاقبت بخیر می‌کند!؟ چه شکری پاسخ به این همه عشقِ خدا به بنده‌اش هست و دِین آدمی را به خالقش تمام می‌کند؟ پاسخش را همه می‌دانیم که هیچ‌چیز جواب شکر نعمت او را نمی‌دهد اما حیرتی بر حیرت در دل و جانمان می‌گذارد! ✍#پروا_ز_خویش @gharare_andishe

🎙#مسئله_اخلاق 🔹متن خوانی و گفتگو 🔹کتاب "اخلاق در زندگی کنونی و شرایط اخلاقی پیشرفت و اعتلای علوم انسانی" دکتر داوری 🔹بخش چهارم: نسبت تاریخی میان علم و اخلاق 🔹فصل اول: اخلاق و شرایط اخلاقی قوام و بسط علوم انسانی و اجتماعی 🔹۱ اسفند۱۴۰۲ #اخلاق_در_زندگی_کنونی @gharare_andishe